[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
By STEVENIKO | Τετάρτη 30 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments







Στην ομιλία του στο Υπουργικό Συμβούλιο στις 24 Ιουνίου, ο Πρωθυπουργός αναφέρθηκε στην ανάγκη στροφής στην πράσινη ανάπτυξη στη χώρα μας





------------------------------------------------------------------------------------

Η πράσινη ανάπτυξη δεν είναι κάποια αυτοφυή μπαρούφα του Γιώργου Παπανδρέου ή του Τρεμόπουλου. Το κακό σ’ αυτή τη χώρα είναι η προσκόλληση σε στερεότυπα που μας κάνουν να θεωρούμε φυσιολογική μια εγκληματική ενέργεια και να υποτιμούμε τον κίνδυνο ανάγοντας τον σε γραφικότητα. Έτσι όταν ο Γιώργος Παπανδρέου έστησε το πρόγραμμα διακυβέρνησης του πάνω σ’ αυτή, εχθροί και φίλοι γέλασαν θεωρώντας ότι είναι “άλλη μια ασυναρτησία του ΓΑΠ”. Κανείς δεν έκανε τον κόπο να μπει στην ουσία τον πραγμάτων και να αναλύσει τον όρο Πράσινη Ανάπτυξη που απετέλεσε έναν από τους πυλώνες της πρόσφατης νίκης Ομπάμα. Σωστά κάποιοι υπέθεσαν ότι σαν “Democrat” Ο Γιώργος αντέγραψε το ίδιο σύστημα, κανείς δεν έκρινε σκόπιμο να το ερευνήσει βαθύτερα.


monsanto

Η “Πράσινη Ανάπτυξη” είναι ένα σύστημα πολιτικής διακυβέρνησης με ένα σαφές νομικό πλαίσιο λειτουργίας που προωθεί, περικλείει και προστατεύει τους 7 βασικούς οικονομοτεχνικούς τομείς εφαρμογής. Ξεκίνησε σαν ένα αποσπασματικό πλάνο της διακυβέρνησης Κλίντον πριν πάρει τη σημερινή μορφή της. Σήμερα, αποκαλύπτουμε τους δημιουργούς και βασικούς συντελεστές της Πράσινης Ανάπτυξης. Διαχρονικές, υπερκομματικές μορφές που εργάσθηκαν μεθοδικά επί χρόνια για τη δημιουργία αυτού του τερατουργήματος το οποίο ήλθε στην εξουσία μέσω ενός Γκαιμπελικού συστήματος προπαγάνδας. Ενδεικτική είναι η μαρτυρία του Dan Glickman, ΓΓ αγροτικής ανάπτυξης επί Clinton, που έζησε τον ιδιότυπο φασισμό από πρώτο χέρι: “Εάν τολμούσες να το αμφισβητήσεις (αυτό το σύστημα ανάπτυξης), όχι απλά σε θεωρούσαν “ανήθικο” αλλά σε βάφτιζαν Γελοίο, Ηλίθιο και εχθρό του κόμματος” αναφέρει μεταξύ άλλων αποκαλύψεων που παρατίθενται αναλυτικά στο βιβλίο “Dinner at the New Gene Cafe: How Genetic Engineering Is Changing What We Eat, How We Live, and the Global Politics of Food του Bill Lambrecht”


O Michael Tayl
or είναι ο πρώτος στυλοβάτης του εγχειρήματος. Στον σκληρό πυρήνα των υποστηρικτών του Obama, νομικός και γραφειοκράτης, έχει αναλάβει όλο το νομικό πλαίσιο που θα αγκαλιάζει την επιβολή της “Πράσινης Ανάπτυξης” εντός των ΗΠΑ για κάθε μια πολιτεία ξεχωριστά. Επίσης συντονίζει ένα ανεξάρτητο όργανο που ασχολείται με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δυσκολίες εξαγωγής αυτού του σύγχρονου θαύματος, θα δούμε λεπτομέρειες στη συνέχεια. Ποιός είναι όμως ο Michael Taylor;

Ο Taylor υπήρξε επί σειρά ετών νομικός σύμβουλος του κολοσσού της Βιοτεχνολογίας που λέγεται Monsanto, φτάνοντας μάλιστα στη θέση του αντιπροέδρου. Όλοι λίγο εως πολύ γνωρίζουμε την Monsanto ως την εταιρεία με τα περιβόητα “μεταλλαγμένα”. Αυτό που αγνοούμε είναι ότι η Monsanto υπάγεται σε μια πρωτοφανή κρατική στήριξη στα πρότυπα της Αμερικάνικης Βιομηχανίας Όπλων όχι μόνο επί καθεστώς Bush. Ο Taylor ήταν ο άνθρωπος που εξοβέλισε μια προς μια τις νομικές αντιστάσεις των διαφόρων πολιτειών αλλά κυρίως (επί πατρός Bush το 1992) ανέλαβε επιτελική θέση στον περίφημο FDA (οργανισμό τροφίμων και φαρμάκων) με σκοπό να συντάξει την πολιτική του οργανισμού έναντι στη Βιοτεχνολογία! Τα κατάφερε περίφημα συντελώντας δύο εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας με απίστευτα τεχνάσματα, απόκρυψη στοιχείων αλλά και ολόκληρων μελετών που στοιχειοθετούσαν την επικινδυνότητα αυτής της νέας μορφής ανάπτυξης:

1. Η πολιτική
διακύρηξη του FDA και η απόκρυψη στοιχείων: Το 1992 με τις παρασκηνιακές ενέργειες του Taylor βγήκε η επίσημη θέση: ” Ο Οργανισμός δεν διαθέτει οποιοδήποτε στοιχείο ή πληροφορία που να δείχνει ότι τα παραγόμενα με αυτό τον τρόπο τρόφιμα διαφέρουν από τα υπόλοιπα”. Με αυτές τις απλές κουβέντες ξεκίνησε η βαριά βιομηχανία να αναπτύσσεται με σκοπό να γίνει κύρια εξαγωγική δύναμη. Το 1999 όμως, μετά από τον αδυσώπητο αγώνα του εισαγγελέα Steven Druker ήλθαν στο φως της δημοσιότητας 44,000 σελίδες επίσημα κατατεθημένων (στον FDA) μελετών που αποδείκνυαν την επικινδυνότητα και είχαν σκοπίμως “αγνοηθεί”. Για την ιστορία, η Αμερικάνικη δικαιοσύνη πήρε κάποιες σκληρές αποφάσεις που ακυρώθηκαν από το εμπορικό δίκαιο (!) όπως ακριβώς έγινε με τα καρκινογόνα συστατικά στα βρεφικά προϊόντα.

2. Η εγκληματική νομιμοποίηση της ορμόνης rbGH. Πρόκειται για μια ισχυρότατη, γενετικά τροποποιημένη ορμόνη που παράγεται από τη Monsanto (!) και σύμφωνα με μελέτες ευθύνεται για αρκετές μορφές καρκίνου (χρησιμοποιείται στα γαλακτοκομικά προϊόντα). Αυτή η ορμόνη απαγορεύεται σε όλες τις βιομηχανικές χώρες ακόμα και στον Καναδά. Το οξύμωρο είναι ότι μετά το θόρυβο που δημιουργήθηκε με τη νομιμοποίηση, αρκετές εταιρείες που δεν τη χρησιμοποιούσαν το ανέγραφαν στη συσκευασία (rbGH Free). Γι’ αυτό το “πρόβλημα” φρόντισε πάλι ο Taylor, χρησιμοποιοώντας τον αχυράνθρωπο ΓΓ Γεωργίας της Πενσυλβάνια Dennis Wolff, όπου απαγόρευσε την αναγραφή του rbGH Free για την πολιτεία. Έκπληξη, ο Dennis Wolff μετέχει τώρα στο επιτελείο του Obama για την “Πράσινη ανάπτυξη”! Προοριζόταν μάλιστα για το ύπατο αξίωμα στο USDA το οποίο όμως κέρδισε με το σπαθί του ο Tom Vilsack, ο άνθρωπος της δράσης και της εφαρμογής, ο έτερος κινητήριος μοχλός του project.


Tom Vilsack

Ο περιβόητος Tom Vilsack είναι η κεφαλή του υπουργείου Γεωργίας (USDA), αντάξιος εκτελεστής των σχεδιασμών του Taylor. Πρώην κυβερνήτης της Iowa, παρουσιάστηκε μετά την εκλογή Obama ως υποψήφιος για τη θέση επισύροντας τη μήνι οικολογικών οργανώσεων και ακτιβιστών ως η πρώτη απάτη του Obama. Αυτός ο Democrat έχει βαρύ βιογραφικό που θα το δούμε βήμα – βήμα από τη δράση του στους 6 από τους 7 βασικούς άξονες της πράσινης ανάπτυξης:

1. Ίδρυση ταμείου έρευνας για επενδύσεις στην πράσινη ανάπτυξη: Ο Vilsack έγραψε ιστορία αφού ήταν ο πρώτος που το κατάφερε στην Iowa και επένδυσε σε… εταιρεία με βασικό αντικείμενο την κλωνοποίηση της Αγελάδας! (Trans Ova)

2. Ενίσχυση της έρευνας για “πράσινα” Φαρμακευτικά σκευάσματα. Ο Vilsack θεώρησε πρέπον να χρησιμοποιήσει τους πόρους της Iowa για καλλιέργεια γενετικά μεταλλαγμένων σπόρων και ιδιαίτερα καλαμποκιού για φαρμακευτική χρήση! Το γιατί θα το δείτε παρακάτω.

3. Διάθεση Εδαφών για “Πράσινες” εφαρμογές (φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες κλπ). Ο Vilsack εκμεταλλεύθηκε πλήρως την παρόμοια τρίπλα που είχε κάνει ως κυβερνήτης αφού άφησε ανεξέλεγκτες τις καλλιέργειες Γενετικά Μεταλλαγμένων σπόρων (!) άροντας όλους τους υφιστάμενους περιορισμούς (με την αμέριστη στήριξη της Ρεπουμπλικάνας Sandy Greiner για να είμαστε ακριβοδίκαιοι).

4. Ενίσχυση των κονσόρτσιουμ εταιρειών “πράσινου” αντικειμένου. Εδώ ο Vilsack θα αποδειχθεί μανούλα έχοντας ψηφιστεί ως “Κυβερνήτης της χρονιάς” από την Ένωση Βιομηχανιών Βιοτεχνολογίας (Biotechnology Industry Organization) ενώ διετέλεσε ιδρυτής και πρόεδρος της αντίστοιχης Biotechnology Partnership.

5. Επενδύσεις στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Μαντέψτε, ο Vilsack είναι φανατικός θιασώτης των βιοκαυσίμων, ιδιαίτερα αυτών που παράγονται από Σόγια και Καλαμπόκι (!) παρ’ ότι έχει αποδειχθεί πως η καλλιέργεια τους απαιτεί περισσότερη ενέργεια από το εξαγώγιμο ενώ οδηγούν τις τιμές των βρώσιμων προϊόντων στα ύψη οδηγώντας τον τρίτο κόσμο στη λιμοκτονία.

6. Για την “πράσινη” αγροτική ανάπτυξη περιττεύει να μιλήσουμε αφού ο Vilsack είναι το αγαπημένο παιδί της Monsanto που του διαθέτει και ιδιωτικό αεροσκάφος για τις μετακινήσεις του! Taylor – made στην κυριολεξία.


Η “Πράσινη Ανάπτυξη” είναι απλώς ένα νέο, εξ’ ίσου επικίνδυνο με τα οπλικά, τέχνασμα για να καταστήσει τις ΗΠΑ ως παραγωγό χώρα μιας νέας μορφής οικονομίας. Ένα νέο μονοπώλιο το οποίο αποτυγχάνει οικτρά και εντός των ΗΠΑ αφού δεν έχουν καταφέρει ακόμα να το καταστήσουν εξαγώγιμο. Τα στοιχεία είναι καταλυτικά:

•Οι υποσχέσεις προς τους αγρότες για μεγάλη κερδοφορία από τις μεταλλαγμένες καλλιέργειες πήγαν περίπατο και η Αμερική πριμοδοτεί με 5 δις δολλάρια ετησίως το αγροτικό εισόδημα για να διατηρήσει τις εκτάσεις!
•Η “Πράσινη Ανάπτυξη” ως όπλο για την καταπολέμηση της φτώχιας καταρρίπτεται σε όλα τα επίπεδα, οικονομοτεχνικά, επιστημονικά και αγροτικά: International Assessment of Agricultural Knowledge, Science and Technology for Development
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι η προσπάθεια εξαγωγής αυτού του νέου προϊόντος με το “φιλάνθρωπο και οικολογικό” brand απαιτεί μια γλυκιά εναλλακτική προσωπικότητα (Obama) αλλά κυρίως Κυβερνήσεις μαριονέτες που θα απαρτίζονται από δύο ειδών πολιτικούς:

Χαζοχαρούμενους και Απατεώνες. Μόνο έτσι θα πουληθεί το προϊόν. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, οι Έλληνες πολιτικοί αγοραστές και πλασιέ της “Πράσινης Ανάπτυξης” έχουν βρεθεί. Χαρακτηρισμούς και πρόσωπα μπορείτε εύκολα να ταιριάξετε.

Η μάχη για τη Μητέρα Γη δεν έχει χρώμα ούτε εμπορική διαχείριση. Είναι μια εύκολη επανάσταση που ξεκινά από την καθημερινότητα μας. Γι’ αυτό θα ξεκινήσουμε μια νέα ενότητα. Είναι καιρός να αντιδράσουμε χωρίς αυτόκλητους σωτήρες και σπόνσορες.





πηγη.olympia.gr>
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

"Μαύρη" έκθεση για την Ελλάδα από το STRATFOR, σε σημείο ... παρεξηγήσεως αφού προβλέπει για την ερχόμενη τριετία μόνο γεωπολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά δεινά, τα χειρότερα μετά την ίδρυση του Ελληνικού Κράτους το 1830, η οποία μάλιστα θεωρεί ότι η σύγχρονη Ελλάδα βρίσκεται από άποψη συμμαχιών σε ακόμα δυσμενέστερη θέση από αυτή που βρισκόταν πριν (!) από την Επανάσταση του ’21! Χαρακτηριστικό είναι ότι οι συντάκτες της έκθεσης καταλήγουν διατυπώνοντας τον ισχυρισμό ότι «Η Ελλάδα είναι η πρώτη φορά από το 1820 που είναι πραγματικά μόνη της!». Η άκρως αρνητική έκθεση του ινστιτούτου που συγκεντρώνει μερικούς από τους κορυφαίους γεωστρατηγικούς αναλυτές των ΗΠΑ οι οποίοι κατά κανόνα πριν την ενασχόλησή τους με το STRATFOR απασχολούντο σε κυβερνητικές θέσεις (CIA, Στέϊτ Ντιπάρτμεντ κλπ), προβλέπει τα εξής για το βραχυπρόθεσμο εθνικό μας μέλλον: Κρίσιμη μείωση του γεωπολιτικού της ρόλου στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων, σενάρια ολοκληρωτικής εσωτερικής κατάρρευσης, παράλυση του πολιτικού ελέγχου, κοινωνική έξαρση με την χρήση βίαιων πρακτικών, σταδιακή αποσύνδεση από τις μεγάλες δυνάμεις, πολιτική αποσταθεροποίηση σε σημαντικό βαθμό, και έξοδο από την ευρωζώνη!

Και μάλιστα η έξοδος από την Ευρωζώνη, λέει το STRATFOR, θα συντελεστεί όταν τα υπόλοιπα μέλη της ευρωζώνης πειστούν ότι δεν θα υπάρξει σοβαρός αντίκτυπος στις οικονομίες τους από την εξέλικη αυτή. Δηλαδή τώρα μας έτειναν χείρα βοηθείας προκειμένου να μην δεχθούν πλήγαμ οι οικονομίες τους, αλλά μελλοντικά, μόλιες «ασφαλιστούν» έναντι του ελληνικού «κινδύνου» θα «κόψουν το σχοινί» που μας κρατάει στην επιφάνεια»!

«Τα τρία επόμενα χρόνια θα είναι καθοριστικά για την σύγχρονη μετεπαναστατική από συστάσεως του ελληνικού κράτους ιστορία της χώρας» αναφέρει η δεκασέλιδη ανάλυση και συμπερσματικά καταλήγει: «Υποβαθμίστηκε ο ρόλος της Ελλάδας ως στρατηγικού συμμάχου στα Βαλκάνια, με την αλλαγή της πολιτικής γεωγραφίας της περιοχής μετά τον πόλεμο στα Βαλκάνια (το 1993), μια απώλεια που ήταν ορατή σε όλους πέρα από την ίδια της Ελλάδα, με αποτέλεσμα η Αθήνα, αρνούμενη να αποδεχτεί την πραγματικότητα, έκανε τα πάντα να διατηρήσει την θέση της, δανειζόμενη αφενός τεράστια ποσά για σύγχρονους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και δίνοντας αφετέρου λανθασμένα στοιχεία για να μπει στην ευρωζώνη».

Δηλαδή σύμφωνα με το STRATFOR θα έπρεπε η Ελλάδα να συμβιβαστεί με την ιδέα της γεωπολιτικής έκλειψής της και να μην αναζητήσει νέο ρόλο. Μία άποψη που σίγουρα σηκώνει πολλή συζήτηση...

Από πολιτικής άποψης αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να εξηγηθεί – πάντα σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης. "Αντιθέτως, η σημερινή οικονομική κρίση περιγράφεται –κυρίως- από τα δυτικοευρωπαϊκά ΜΜΕ ως αποτέλεσμα της ελληνικής τεμπελιάς, υπερδαπανών και ανευθυνότητας με αποτέλεσμα να διογκώνεται το πάντα ελλειμματικό δημόσιο χρέος και ο εσωτερικός και κυρίως εξωτερικός δανεισμός της χώρας».

Συνεχίζοντας, οι αναλυτές εξηγούν «ότι η Ελλάδα, αντιμετωπίζοντας μεταξύ άλλων και την υπαρκτή απειλή για το Αιγαίο (σ.σ. παραδέχονται την απειλή, αλλά δεν κατανοούν τους ελληνικούς εξοπλισμούς ή δεν κατανοούν την σκοπιμότητά τους...) δεν είχε εναλλακτική λύση παρά να χρεωθεί, ύστερα από την απώλεια του ενδιαφέροντος από τους δυτικούς προστάτες εταίρους», για να συμπληρώσουν ότι:

«Σήμερα η Ελλάδα δεν μπορεί ούτε να ονειρεύεται ότι θα μπορέσει να επιτύχει τον 5ο γεωπολιτικό της στόχο, την κυριαρχία της δηλαδή στην ανατολική μεσόγειο. Πάγια θέση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της τις δυο τελευταίες 10ετιες. Ακόμα και ο 4ος στόχος , που είναι η ενοποίηση της εσωτερικής Ελλάδας βρίσκεται υπό αμφισβήτηση, όπως απεικονίζεται στην έκθεση λόγω της «εσωτερικής της αδυναμίας της να μαζέψει τους φόρους. Σχεδόν το 25% της ελληνικής οικονομίας εντάσσεται στην παραοικονομία, ένα ποσοστό από τα πλέον υψηλότερα ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες».

Για το STRATFOR, «η Ελλάδα δεν μπορεί να συνεχίσει χωρίς εξωτερικό προστάτη», και τίθεται το ερώτημα «Αν η Ελλάδα θα μπορέσει να αποδεχτεί την μείωση κατά πολύ του γεωπολιτικού της ρόλου κάτι που δεν εξαρτάται από την ίδια αλλά εξαρτάται από τις στρατηγικές που υιοθετεί η Τουρκία, η οποία είναι μια αναδυόμενη γεωπολιτική δύναμη που στοχεύει να επεκτείνει την επιρροή της στα Βαλκάνια, την Μέση Ανατολή και τον Καύκασο. Το ερώτημα είναι τώρα αν η Τουρκία θα εστιάσει τους στόχους της στο Αιγαίο ή αντί αυτού επιθυμεί να συμφωνήσει με την Ελλάδα, ώστε να επικεντρωθεί σε άλλα συμφέροντά της».

Η συμβουλή του ινστιτούτου είναι να βρει η Ελλάδα τον τρόπο να ξαναγίνει χρήσιμη σε μια ή περισσότερες μεγάλες δυνάμεις, σπεύδει όμως να πει ότι είναι κάτι απίθανο, «εκτός εάν μια σύγκρουση μεγάλων δυνάμεων επιστρέψει στα Βαλκάνια».

Για να καταλήξει ότι σε κάθε περίπτωση, τα επόμενα τρία χρόνια θα είναι καθοριστικά για την ελληνική ιστορία, προοιωνίζοντας μια εικόνα αποσταθεροποίησης από τα αυστηρά μέτρα που επέβαλε το ΔΝΤ και η ΕΕ, με αποτέλεσμα την περαιτέρω εξασθένιση της κεντρικής κυβέρνηση, αλλά και την χρεοκοπία προ των πυλών (κρίνοντας από το επίπεδο του χρέους, το οποίο –όπως επισημαίνουν- σύντομα θα είναι πάνω από το 150% του ΑΕΠ), και την στάση επιφυλακής των ευρωπαίων εταίρων για μια διαταγή εξόδου από την ευρωζώνη, μόλις διαπιστωθεί ότι αυτό δεν αποτελεί κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη.

Έτσι, το Stratfor εκτιμά ότι η Ελλάδα, χωρίς πρόσβαση σε διεθνή κεφάλαια ή χρήματα στήριξης, μπορεί να αντιμετωπίσει μια ολοκληρωτική κατάρρευση του εσωτερικού πολιτικού ελέγχου με άμεσο αποτέλεσμα την έξαρση της κοινωνικής βίας, τέτοια που έχει να δει από την περίοδο της στρατιωτικής χούντας την δεκαετία του 70» για να καταλήξουν οι συντάκτης της απαισιόδοξης έκθεσης ότι «Η Ελλάδα είναι πρώτη φορά από το 1820 είναι πραγματικά μόνη της!».

Τα όσα αναφέρει η έκθεση "σηκώνουν πολλή κουβέντα" κα σίγουρα δεν ευσταθούν σε αρκετά σημεία ως προς την βάση των επιχειρημάτων. Π.χ. δεν λαμβάνουν υπ'όψιν τους τον παράγοντα "Χ", ο οποίος δεν μπορεί να περιγραφεί, αλλά μπορεί η εμφάνισή του να αλλάξει τον ρου των πραγμάτων και αυτός μπορεί να έρθει είτε υπό την μορφή προσώπου, είτε υπό την μορφή εξέλιξης πραγμάτων. Αλλά και κάποια συμπεράσματα αυτοαναρούνται: Η Ελλάδα ουδέποτε επιδίωξε κυριαρχία στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά ισχυρή παρουσία, δεδομένης της ανάγκης υπεράσπισης της ασφάλειας συμπαγούς ομοεθνούς πληθυσμού στην Κύπρο.







http://www.defencenet.gr
By STEVENIKO | Τρίτη 29 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments


Το ακόλουθο κείμενο του Τζον Στάινμπεκ (1902-1968) αναφέρεται στη μεγάλη κρίση του 1929 και περιέχεται στο βιβλίο του «L' America e gli americani» (ιταλική έκδοση «Alet», 2008), που συγκεντρώνει τριάντα πέντε μικρά κείμενα του μεγάλου αμερικανού νομπελίστα συγγραφέα.

"Θυμάμαι πολύ καλά το 1929. Είχαμε πιάσει την καλή (εγώ όχι, αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι ναι). Θυμάμαι τα ζαλισμένα και ευτυχισμένα πρόσωπα των ανθρώπων που έφτιαχναν χάρτινες περιουσίες με τις μετοχές του χρηματιστηρίου. «Σήμερα κέρδισα δέκα χιλιάδες δολάρια μέσα σε δέκα λεπτά. Συνολικά, αυτή τη βδομάδα κέρδισα ογδόντα χιλιάδες». Στη μικρή μας πόλη οι διευθυντές τραπεζών και οι εργάτες οδοποιίας έτρεχαν στους τηλεφωνικούς θαλάμους για να καλέσουν τους παίκτες. Ολοι έπαιζαν στο χρηματιστήριο, άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο. Στη διακοπή για γεύμα, υπάλληλοι και γραμματείς μελετούσαν το δελτίο τιμών του χρηματιστηρίου μασώντας σάντουιτς και λογάριαζαν τις περιουσίες που συσσωρεύονταν. Τα μάτια τους είχαν την ίδια έκφραση που βλέπουμε στο τραπέζι της ρουλέτας. Εγώ είχα μια διαυγή αντίληψη, γιατί βρισκόμουν έξω από όλα αυτά, γράφοντας βιβλία που κανείς δεν αγόραζε. Δεν είχα ούτε τα ελάχιστα που ήταν αναγκαία, για να αρχίσω να φτιάχνω μια δική μου περιουσία. Από τις βιτρίνες έβλεπα τα τρελά ψώνια, το χαβιάρι και τη σαμπάνια, μύριζα το μεθυστικό άρωμα των ντυμένων με γούνες κυριών, που έβγαιναν λάμποντας από το θέατρο.

Επειτα οι άνθρωποι έπαψαν να επενδύουν και αυτό το είδα με διαύγεια, επειδή είχα ασκηθεί από καιρό στην οικονομική ύφεση. Δεν συμπαρασύρθηκα στην πτώση. Θυμάμαι ότι έδιναν συνεντεύξεις και ξανά συνεντεύξεις οι Big Boys, εκείνοι που γνώριζαν. Ορισμένοι αγόραζαν διαφημιστικό χώρο για να καθησυχάσουν τους εκατομμυριούχους που καταστρέφονταν: «Είναι μόνο μια φυσιολογική υποτίμηση», «Μη φοβάστε, αγοράστε, συνεχίστε να αγοράζετε». Ωστόσο, οι Big Boys πουλούσαν και η αγορά έκανε το μπαμ.

Επειτα ήρθε ο πανικός και ο πανικός μετατράπηκε σε απαθές σοκ. Οταν το χρηματιστήριο κατέρρευσε, έκλεισαν τα εργοστάσια, τα ορυχεία και τα χαλυβουργεία και τότε κανείς δεν μπορούσε πλέον να αγοράσει τίποτα, ούτε καν για να φάει. Οι άνθρωποι γυρνούσαν από δω κι από κει σαν δαρμένοι. Οι εφημερίδες έγραφαν για κατεστραμμένους ανθρώπους που έπεφταν από τα παράθυρα.

Από τη στιγμή που θα κατέληγαν στο πεζοδρόμιο είχαν καταστραφεί σοβαρά. Ενας φίλος είχε έναν θείο, πλουσιότατο εκατομμυριούχο. Μέσα σε λίγες βδομάδες πέρασε από τα εφτά εκατομμύρια στα δύο εκατομμύρια, αλλά δύο εκατομμύρια σε μετρητά. Ελεγε ότι δεν ήξερε πώς θα τα κατάφερνε να τρώει και για κολατσιό έτρωγε μόνον ένα αυγό. Βαθούλωσαν τα μάγουλά του και τα μάτια του γυάλιζαν σαν να είχε πυρετό. Κατέληξε να αυτοκτονήσει. Με δυο εκατομμύρια δολάρια νόμιζε ότι θα πεθάνει από πείνα. Αυτές ήταν οι αξίες.

Επειτα οι άνθρωποι θυμήθηκαν τον μικρό λογαριασμό που είχαν στην τράπεζα, μοναδική βεβαιότητα σε έναν ανασφαλή κόσμο. Εκαναν αγώνες δρόμου για να αποσύρουν τα χρήματά τους. Υπήρξαν αγώνες και εξεγέρσεις και πλήθη αστυνομικών. Ορισμένες τράπεζες χρεοκόπησαν. Οι ειδήσεις άρχισαν να κυκλοφορούν. Επειτα, τρομαγμένοι και οργισμένοι, οι άνθρωποι κατέληξαν να επιτίθενται στις τράπεζες και οι πόρτες τους έκλεισαν για πάντα.

Ο Χούβερ στον Λευκό Οίκο μου προκαλούσε τον οίκτο. Στηρίχθηκε στο εγκυκλοπαιδικό του οπλοστάσιο των πεπαλαιωμένων διακηρύξεων. Η έμφυτη ανικανότητά του στον λόγο άγγιξε το μάξιμουμ του ταλέντου του. Η συμβουλή του προς τους ανέργους να πουλάνε μέλι έγινε το «ας φάνε παντεσπάνι» της δεκαετίας του '30. Τα συνθήματα της προεκλογικής του εκστρατείας -«Η ευημερία έρχεται σύντομα· ένα κοτόπουλο σε κάθε τσουκάλι»- ηχούσαν σαρκαστικά στους ανήσυχους αρχάριους που περίμεναν στις ουρές για να πάρουν λίγο ψωμί. Ομάδες μικρομετόχων έκαναν πορεία και ξεχύθηκαν στην Ουάσιγκτον. Το Κογκρέσο είχε εγκρίνει την πληρωμή των αποζημιώσεων, αλλά μόνο σε έναν μεταγενέστερο χρόνο.

Υπήρχαν κάποιοι αγκιτάτορες ακόμη και κάποιοι κομμουνιστές, αλλά το μεγαλύτερο μέρος τους ήταν πρώην στρατιώτες που είχαν υπηρετήσει την πατρίδα, άνθρωποι φοβισμένοι με οικογένειες πεινασμένες. Τα διαλυμένα πλήθη μπλοκάρισαν την κυκλοφορία και κόλλησαν σαν ένα μελίσσι στα σκαλοπάτια της πρωτεύουσας. Τα χρήματα χρησίμευαν αμέσως. Εφτιαξαν μια παραγκούπολη στην περιφέρεια της Ουάσιγκτον. Πολλοί είχαν μαζί τους τις γυναίκες τους και τα παιδιά τους.





Οι αφηγήσεις εκείνης της εποχής αναφέρονται στην τάξη και την πειθαρχία εκείνων των κακότυχων στρατιωτών. Τι συνέβαινε στα ανώτερα επίπεδα; Ενας ωραίος φόβος φαινόταν τότε -και φαίνεται μέχρι τώρα- ότι τους είχε καταλάβει. Οι κορδέλες που είχαν τοποθετηθεί γύρω από τον Λευκό Οίκο και οι στρατιώτες που τον περιφρουρούσαν ήταν ένδειξη ότι ο πρόεδρος φοβόταν τους συμπολίτες του (...).





By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments



Ακούμε συνεχώς ότι έρχεται κοινωνική έκρηξη, λόγω των οικονομικών μέτρων που λαμβάνει η κυβέρνηση, μειώνοντας το πραγματικό εισόδημα του λαού. Επίσης, ακούμε διαρκώς διάφορες εκτιμήσεις για το πότε θα συμβεί η κοινωνική έκρηξη.

Για να εκτιμηθεί ο χρόνος της κοινωνικής έκρηξης θα πρέπει να συνεκτιμήσουμε τα παρακάτω:

Υπάρχουν κάποιες μελέτες, οι οποίες αναφέρουν ότι στην Ελλάδα ο πληθυσμός,
όσον αφορά τα οικονομικά του, είναι κατανεμημένος ως εξής:
α. Ανώτερη τάξη: 10%
β. Μεσαία τάξη: 40%
γ. Κατώτερη τάξη: 50%

Οι ίδιες μελέτες αναφέρουν ότι η κατανομή του πλούτου στη χώρα μας έχει ως εξής:
α. Ανώτερη τάξη: 50%
β. Μεσαία τάξη: 40%
γ. Κατώτερη τάξη: 10%

Από τα παραπάνω προκύπτει το σημαντικό συμπέρασμα ότι η μεσαία τάξη νέμεται από τον παραγόμενο εθνικό πλούτο, ακριβώς το ποσοστό που της αναλογεί, δηλαδή δεν κλέβει
κανέναν αλλά ούτε και την κλέβουν.

Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Γιατί;

Γιατί η μεσαία τάξη, πληθυσμού 40% αποτελεί την ασπίδα προστασίας της ανώτερης τάξης. Αυτή η ασπίδα εμποδίζει κάθε εξέγερση της κατώτερης τάξης. Αυτό συμβαίνει γιατί η μεσαία τάξη, μη έχοντας βιοποριστικό πρόβλημα, απολαμβάνει μια σχετικά άνετη ζωή, με διπλά και τριπλά αυτοκίνητα, με καταθέσεις σε τράπεζες, με διπλά και τριπλά σπίτια, με
καλοκαιρινές διακοπές, καλό ντύσιμο κλπ. Έχει την άνεση να στείλει τα παιδιά της για σπουδές και γενικά δεν είναι μεν πλούσια, αλλά δεν στερείται και κάτι.

Όταν λοιπόν η κατώτερη τάξη, απελπισμένη από τη φτώχεια, αποπειράται να εξεγερθεί, με βίαια επεισόδια στους δρόμους, εμπρησμούς κάδων σκουπιδιών, αυτοκινήτων και
καταστημάτων, αμέσως η μεσαία τάξη παίρνει το μέρος της ολιγαρχίας, συμφωνώντας στον χαρακτηρισμό των εξεγερμένων ως αναρχικών, αληταράδων, διασαλευτών της τάξης κλπ, εφόσον η ίδια αισθάνεται μέρος του συστήματος, άρα ευνοημένη από αυτό.

Τι θα συμβεί όμως όταν, κατόπιν της κυβερνητικής πολιτικής, αρχίσει να φτωχοποιείται η μεσαία τάξη; Όταν θα χάσει όλες αυτές τις ανέσεις που σήμερα απολαμβάνει; Όταν
συνειδητοποιήσει ότι αδυνατεί να αποπληρώσει δάνεια και κάρτες και ενδεχομένως χάσει σπίτια, αυτοκίνητα, ταξίδια και αντιμετωπίσει πλέον βιοποριστικό πρόβλημα;

Τότε, σαφέστατα θα επαναπροσδιορίσει τη θέση της και θα βρεθεί να συντάσσεται με την κατώτερη τάξη, παίρνοντας και η ίδια μέρος στις εξεγέρσεις.

Μόνο που τότε, μια ολιγαρχία του 10% θα αδυνατεί πλέον να επιβληθεί με μέσα
καταστολής, όπως αστυνομικές δυνάμεις κλπ.

Ως παράδειγμα θα έπρεπε να ληφθεί η ιστορία της Αργεντινής, όπου πραγματοποιήθηκε λαϊκή εξέγερση, μόνο όταν εθίγησαν τα δικαιώματα της μεσαίας τάξης.






By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Αρχίζει να μικραίνει η πατρίδα. Το νιώθουμε κάθε μέρα που περνά. Αφήσαμε να μας δείχνουν οι λιγδιάρηδες της εξουσίας και τα φερέφωνά τους μέσα από εφημερίδες και κανάλια τις μεγάλες καταστροφές αλλά ένα φως δεν έπεσε για να μας δείξει ότι η πραγματική πατρίδα φεύγει στο κάτω μέρος μιας κλεψύδρας που δεν έχει πάτο.
Επικεντρώσαμε στο πορτοφόλι και στα υπό αμφισβήτηση σύνορά μας την ανησυχία μας, χάνοντας τα μικρά, αυτά που μας έκαναν να νιώθουμε ότι σε αυτόν τον κόσμο η χώρα του φωτός είναι δική μας.

Πολύ συχνά πιπιλάμε την λέξη φιλότιμο και παλικαριά αλλά κατ’ ουσία τις δύο αυτές έννοιες τις έχουμε βγάλει από το κύτταρό μας μια και καλή. Είμαστε πλέον ένας λαός πλαδαρός, τεμπέλης και ασυνείδητος. Πρέπει να το χωνέψουμε ότι είμαστε πλέον ένας επικίνδυνος λαός. Ένας λαός που αποτελείται από εκατομμύρια άτομα που δεν θέλουν να είναι λαός. Θέλει ο καθένας από μόνος του και ο καθένας για την πάρτη του. Η κοινή συνείδηση και η κοινή δικαιοσύνη δεν έχουν θέση πια σε αυτό το κομμάτι γης. Με την καραμέλα του κατατρεγμένου, του ξενιτεμένου, του εξορισμένου, του καταπιεσμένου, ξεχάσαμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, κάτι που θα είναι η συνέχεια όλων αυτών που άλλοι έκαναν πριν από μας.

Στοχεύσαμε στο μηνιάτικο. Στοχεύσαμε στην απόκτηση προσωπικού πλούτου. Στοχεύσαμε στο Εγώ. Ως μέσο είχαμε τον εγωκεντρισμό μας και μία αλαζονεία μικροαστική. Τα αποκτήσαμε όλα τα παραπάνω, αλλά ένα κλικ στην ιστορία του κόσμου μάς απέδειξε ότι τελικά δεν ήμαστε αλυσίδα αλλά κρίκοι ξέχωροι, ο καθένας ακουμπισμένος εκεί που τον βόλευε. Δεν ενώνεται η αλυσίδα για να σύρει αυτή την χώρα από τον βόθρο που έχει πέσει. Και κανείς άλλος δεν φταίει για αυτό παρά όλοι μας, ως άτομα ο καθείς ξεχωριστά. Αποσπαστήκαμε ο ένας από τον άλλον, σιχαθήκαμε ο ένας τον άλλον και αν δούμε ένα άνοιγμα αντί να ενωθούμε με τον διπλανό θα το χρησιμοποιήσουμε για να εκμεταλλευτούμε τον δικό του χώρο. Να τον κατακτήσουμε.

Δεν αντέγραψε εμάς η εξουσία, εμείς την αντιγράψαμε. Όταν την βλέπαμε να βιάζει και να εξολοθρεύει τα μικρά και ασήμαντα που για γενιές ολόκληρες ήταν πατρίδα, δεν της κόψαμε το κεφάλι παρά αντιγράψαμε τους τρόπους για να εξουσιάσουμε- εμείς οι μικροί δικτάτορες- όλο και περισσότερο χώρο τόσο όσο να νιώθουμε πιο πολύ άτρωτοι, πιο πολύ, στην μοναχικότητά μας, ασφαλείς. Έτσι μικρύναμε εμείς ως άτομα και μετέπειτα ως λαός. Έτσι καταφέραμε να θεωρούμε ότι γίναμε σπουδαίοι αλλά απάτριδες πλέον.

Εμείς δεν κυνηγηθήκαμε, δεν ξεριζωθήκαμε, δεν πολεμήσαμε, δεν εξοριστήκαμε. Ως ελεύθεροι και αλαζόνες, ο καθένας μοναχός, καταφέραμε αυτό που δεν κατάφερε κανείς ανθέλληνας που πέρασε από αυτόν τον τόπο. Να φέρουμε τα σύνορα μέχρι εκεί που φθάνει η ανάσα του καθένα μας.





http://simplemangreek.blogspot.com/
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
By STEVENIKO | Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments

...Ετοιμάζεσαι για την συγκέντρωση,που η αυριανή,πρέπει να ξεπεράσει σε συμμετοχή την προηγούμενη.Εξ'άλλου,πάντα υπάρχει το καλύτερο και το περισσότερο..


Πρέπει να ξέρεις ορισμένα πράγματα πρώτα και να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου τον λόγο που απεργείς :




-1-Aποφασίζεις να απεργήσεις,για να συμμετάσχεις σε μία διαδήλωση και όχι για να αράξεις στους καφενέδες!Αν ήταν έτσι,πάρε μια άδεια βρε αδελφέ,να μην χάσεις και το μεροκάματό σου..!




-2-Πρέπει να βάλεις καλά στο μυαλό σου ότι οι συγκεκριμένες απεργιακές κινητοποιήσεις,δεν έχουν πολιτική χροιά,ούτε και κομματική,αλλά καθαρά κοινωνική!




-3-Για τον παραπάνω λόγο,δεν κρατάς πια σημαίες,ούτε ακολουθείς τους "ήρωες" εργατοπατέρες,που αν το καλοσκεφτείς,είναι αυτοί που μας έφεραν σε αυτή την κατάσταση!


Πάρε μαζί σου τους φίλους σου,τους γείτονες σου,τους γνωστούς σου και κατεβείτε μόνοι σας στη συγκέντρωση!Βγάλε την ταμπέλα από πάνω σου!


Θυμήσου ότι απεργείς κατά της τραγικής παράνοιας,της αδικίας.Απεργείς και φωνάζεις για τα κεκτημένα σου δικαιώματα που κάποιες μαριονέτες και "διευθυντές" των ΜΕΤΑΛΛΑΓΜΈΝΩΝ "ισχυρών",αποφάσισαν πως η ζωή σου δεν αξίζει,παρά μόνο μία..διαδήλωση..




-4-Άφησε για λίγο κατά μέρος τις πολιτικές σου πεποιθήσεις.Ούτως ή άλλως,δεν παίζουν πλέον κανέναν ρόλο στη παρούσα κατάσταση!Θυμήσου μόνο να μην τις επαναλάβεις στην..πράξη,την επόμενη φορά που θα κληθείς να εκλέξειςτους εκπροσώπους σου!




-5-Στα σημεία της προ-συγκέντρωσης,ρίξε μια ματιά στα αριστερά σου.


Θα τους δείς!3-4 άνανδρα,κουκουλοφόρα ανθρωποειδή,που κάνουν αισθητή την παρουσία τους,σπάζοντας αυτοκίνητα και βιτρίνες καταστημάτων,έτσι...,για την πλάκα τους,επειδή είναι τσάμπα μάγκες..


Αυτά λοιπόν τα 3-4 '"εξεγερμένα" και γεμάτα "αντίδραση" άτομα,αν το καλοσκεφτείς,είναι του χεριού σου!Είμαστε εκατοντάδες εκεί γύρω τους και είναι μόνο 4!Τι λές;Δεν μπορούμε μήπως να τους κάνουμε να κατουρηθούν από τον φόβο τους;....




-6-Προσπάθησε να μείνεις ανεπηρέαστος από την ψυχολογία του όχλου!


Θυμήσου ότι βρίσκεσαι εκεί,για να προασπήσεις και να διαφυλάξεις τα δικιαώματά σου,που για να τα αποκτήσεις,κάποιοι άλλοι,πριν κάποια χρόνια έχυσαν πολύ αίμα!


Αν πάλι ,κάποιοι προσπαθήσουν να σε μπερδέψουν,ρώτα καλύτερα έναν γέροντα ή μία γερόντισσα που θα βρεθούν δίπλα σου,την μικρομάνα με το μωρό στο καρότσι,τον νέο και την νέα με ειδικές ανάγκες,που οι ρόδες των αναπηρικών καροτσιών τους,τους οδήγησαν εκεί..!




-7-Φτάνεις με τους χιλιάδες συνδιαδηλωτές σου,στο σημείο G της κατάστασης.Στην Βουλή των "Ελλήνων"..Θα παρατηρήσεις,ότι το σκηνικό,αρχίζει και αλλάζει.Οι πρωταγωνιστές ,παίρνουν τις θέσεις τους στη σκηνή του θεάτρου του παραλόγου!


Ορδές ματατζήδων ,παρατάσσονται στο χώρο του προαυλίου του κοινοβουλίου και εκατέρωθεν αυτού,"αστακωμένοι"και έτοιμοι για την σικέ παράσταση,που μένεται να ακολουθήσει..


Όλος ο σοδομαζοχισμός,στο μεγαλείο του!




Μια χούφτα κωλοπαίδων,αρχίζει το νταβαντούρι.Αναποδογυρίζουν κάδους,τους πυρπολούν,σκαρφαλώνουν στα περβάζια του προαυλίου,αρχίζουν να φτύνουν και να βρίζουν τους 'φύλακες" της Βουλής,τους εκσφεδονίζουν ξύλα και πέτρες...


Και εσύ αναρωτιέσαι:.."Μα γιατί δεν τους πιάνουν;..Αφου τους αγγίζουν,τους βλέπουν.."


Και θα μείνεις μόνο με την απορία,γιατί κάποιο δακρυγόνο σε πήρε ξώφαλτσα και θόλωσε την σκέψη σου...


Βλέπεις;..Πάλι την πληρώνεις χωρίς να φταίς!..


Σε αυτό το σημείο χάνεται ο έλεγχος και φυσικά όλο το νόημα της ημέρας.!


Μήπως αυτό ήταν το ζητούμενο;...




ΠΡΟΣΟΧΗ! Μην πιπιλήσεις και μην μπερδέψεις τον όρο ΑΝΑΡΧΙΑ,ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ,με αυτά τα ρεμάλια!


Η αναρχία και ο αναρχισμός ,αποτελούν ιδεολογία και βαθύτερες έννοιες,που έχουν σαν επίκεντρο την ατομική ελευθερία του ατόμου και είναι κατά της βίας.


Ο Μπακούνιν και ο Κροπότκιν θα σου το ξεδιαλύνουν καλύτερα..




-8-Την επομένη επιστρέφεις στο χώρο εργασίας σου.Αν έχεις επηρεαστεί,από αυτό που βίωσες την προηγούμενη,αρχίζεις και αλλάζεις στάση!


Έχεις βρεί την θέση σου και με ξεκάθαρο πλέον μυαλό,διεκδικείς,-εσύ ξέρεις τον τρόπο-,την αναγνώριση,που κάποιοι επιτήδειοι φυτευτοί,γρανάζια του συστήματος,φρόντισαν να σου την "καπελλώσουν".




-9-Αυτή την ημέρα,την επόμενη της διαδήλωσης,βρίσκεσαι νικητής σε μία μικρή μάχη στον μικρόκοσμό σου.!Οι μικρές μάχες και τα αποτελέσματά τους,καθορίζουν την έκβαση κάθε πολέμου..




-10-Οι μπλέ,πράσινοι,και κόκκινοι κόκκοι αυτόνομα,δεν φέρνουν την κάθαρση και την καθαρότητα.Πρέπει να συνυπάρξουν,σεβόμενοι ο καθένας τον ρόλο του άλλου,σε μία συμπαγή μάζα,γιατί ο σκοπός τους είναι κοινός:




....Να εξαφανίσουν τους λεκέδες και την λέρα,χωρίς να καταστρέψουν το.."ύφασμα"..




http://skalistiri-humanity.blogspot.com/
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Σήμερα το πρωί 21 Ιουνίου 2010, στις 9:20, στο Σκάι, στην εκπομπή του Άρη Πρωτοσάλτε μίλησε η ειδική γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας κα Δραγώνα για το Νέο Δημοτικό Σχολείο που θα ξεκινήσει πιλοτικά από το σχολικό έτος 2010-2011.

Είπε ότι από την Α΄ και τη Β΄ Δημοτικού τα παιδιά θα μαθαίνουν αγγλικά για να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και άλλες γλώσσες εκτός από την ελληνική. Επίσης, είπε ότι τα ελληνικά είναι μία μικρή γλώσσα (!) σε παγκόσμιο επίπεδο γιατί πολύ λίγοι άνθρωποι μιλάνε ελληνικά.

(Μήπως ξεχνάει η κυρία αυτή την εμβέλεια που είχε η ελληνική γλώσσα στην αρχαία ελλάδα, στα ελληνιστικά χρόνια, στην περίοδο του βυζαντίου; Μήπως είναι στο χέρι μας να την ξανακάνουμε μία παγκόσμια γλώσσα;)

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για το αν θα μπορούσαν αντί των αγγλικών στην Α΄ δημοτικού να διδάσκονται τα αρχαία ελληνικά, εκείνη απάντησε ότι τα αρχαία ελληνικά είναι πλέον μία νεκρή γλώσσα!

(Μήπως ξεχνάει η κυρία ότι τα αρχαία ελληνικά είναι η μητέρα των γλωσσών; Να της υπενθυμίσουμε ότι έλληνες καθηγητές πανεπιστημίου δίνουν διαλέξεις σε ξένα πανεπιστήμια μιλώντας ελληνικά και γίνονται αντιληπτοί γιατί οι ελληνικές λέξεις που χρησιμοποιούν είναι ρίζες ξένων λέξεων; Να της υπενθυμίσουμε ότι οι περισσότερες επιστήμες χρησιμοποιούν ορολογία με ελληνικές λέξεις; Να της υπενθυμίσουμε ότι η αρχαία και η νέα ελληνική διδάσκεται σε ξένα πανεπιστήμια; Να της υπενθυμίσουμε ότι η Καινή Διαθήκη και η Αποκάλυψη γράφτηκαν σε γλώσσα ελληνική;)

Επίσης μίλησε για τη δασκάλα κα Νικοπούλου που δίδαξε στη Θράκη, ότι το πέρασμά της από τα σχολεία στα Πομακοχώρια ήταν ατυχές γιατί δίχασε την τοπική κοινωνία. (Αποσιωπά το γεγονός ότι η κα Νικοπούλου προσπάθησε να κάνει σωστά τη δουλειά της και να διδάξει την ελληνική γλώσσα στους Πομάκους που είναι Έλληνες πολίτες).

Easy AdSense by Unreal
Ερωτώ: η ύπαρξη των αγγλικών από την Α΄ και Β΄ δημοτικού δεν θα προκαλέσει σύγχυση και μαθησιακές δυσκολίες στα παιδιά; Αντιθέτως, μετά από σχετικές έρευνες φαίνεται ότι τα αρχαία ελληνικά βελτιώνουν τις αντιληπτικές και οπτικές ικανότητες και λειτουργίες των παιδιών, που συνδέονται άμεσα με την εμφάνιση της δυσλεξίας. Παραθέτω σχετικό άρθρο της Καθημερινής (Aρχαία Eλληνικά κατά δυσλεξίας, Aλεξάνδρα Kασσίμη, Καθημερινή, 29-5-2004).

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_2_29/05/2004_105308

Αισθάνομαι πληγωμένος και προδωμένος ιδιαίτερα με τη σκέψη ότι η παραπάνω συνέντευξη δόθηκε από ανώτερο στέλεχος του Υπουργείου Παιδείας το οποίο μάλιστα είναι σε θέση να παίρνει και τις ανάλογες αποφάσεις… που μπορούν να αποβούν μακροχρόνια καταστροφικές.

Καλό κουράγιο αδέλφια και τα μάτια σας δεκατέσσερα!




Ένας ακροατής




http://history-of-macedonia.com
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές, όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει χρώμα στα ρούχα του, όποιος δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.


Αργοπεθαίνει όποιος αποφεύγει ένα πάθος, όποιος προτιμά το μαύρο για το άσπρο και τα διαλυτικά σημεία στο " " αντί ενός συνόλου συγκινήσεων που κάνουν να λάμπουν τα μάτια, που μετατρέπουν ένα χασμουρητό σε ένα χαμόγελο, που κάνουν την καρδιά να κτυπά στο λάθος και στα συναισθήματα.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει τη βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο, όποιος δεν επιτρέπει στον εαυτό του τουλάχιστον μια φορά στη ζωή του να αποφύγει τις εχέφρονες συμβουλές.


Αργοπεθαίνει όποιος δεν ταξιδεύει, όποιος δεν διαβάζει, όποιος δεν ακούει μουσική, όποιος δεν βρίσκει σαγήνη στον εαυτό του.


Αργοπεθαίνει όποιος καταστρέφει τον έρωτά του, όποιος δεν επιτρέπει να τον βοηθήσουν, όποιος περνάει τις μέρες του παραπονούμενος για τη τύχη του ή για την ασταμάτητη βροχή.


Αργοπεθαίνει όποιος εγκαταλείπει μια ιδέα του πριν την αρχίσει, όποιος δεν ρωτά για πράγματα που δεν γνωρίζει.

Αποφεύγουμε τον θάνατο σε μικρές δόσεις, όταν θυμόμαστε πάντοτε ότι για να είσαι ζωντανός χρειάζεται μια προσπάθεια πολύ μεγαλύτερη από το απλό γεγονός της αναπνοής.

Μόνο η ένθερμη υπομονή θα οδηγήσει στην επίτευξη μιας λαμπρής ευτυχίας...




Pablo Neruda
By STEVENIKO | Κυριακή 27 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments

Μια κεντρική τράπεζα,Ενας γραφειοκράτης υπερ-πρωθυπουργός,Ενας "οργανισμός" στο ρόλο χωροφύλακα.Αυτός είναι ο σχεδιασμός για το μέλλον των ευρωπαϊκών λαών.

Αυτό επιφυλάσσουν στην θέση των άλλοτε κυρίαρχων εθνικών κρατών.
Και μπροστά στην επίτευξη αυτού του στόχου δεν διστάζουν πουθενά.
Ολα ξεκίνησαν με το "όνειρο" της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης που εξ αρχής όμως ήταν καταδικασμένο όχι μόνο γιατί ο πραγματικός σχεδιασμός ήταν διαφορετικός αλλά και γιατί επι της ουσίας ΚΑΝΕΝΑ κοινό συμφέρον δεν έχει ο ευρωπαϊκός Βορράς των πλούσιων κρατών με τον φτωχότερο Νότο και τα Βαλκάνια των ειδικών προβλημάτων.
Κανένα κοινό συμφέρον δεν έχει η πλούσια ευρωπαϊκή Δύση με την "νεογέννητη" Ανατολή που πίστεψε αφελώς μετά απο χρόνια κομμουνιστικής δικτατορίας στην ιδεα μιας ενωμένης Ευρώπης που θα την λύτρωνε μια και καλή απο τα πρώην Σοβιετικά φαντάσματα.
Το παραμύθι της "ευρωπαϊκής ταυτότητας" που έκαναν και κάνουν τα πάντα για να περάσουν περιελάμβανε την εξόντωση οτιδήποτε διαφορετικού,οτιδήποτε θα θυμίζει εθνικότητα,γλώσσα,θρησκεία.
Οπλο οι θεωρίες των δήθεν "ανθρωπίνων δικαιωμάτων" που εφαρμόζονται στα περισσότερα κράτη εις βάρος ΠΑΝΤΑ της πλειοψηφίας με στόχο να δημιουργούν διαλυτικά και διχαστικά κοινωνικά φαινόμενα ακόμα και εκεί που οι "μειονότητες" είναι ανύπαρκτες.
Ο ευρωπαϊκός παράδεισος που υπόσχονταν κατέληξε σε τριτοκοσμική κόλαση που γύρισε την Ευρώπη 60 χρόνια πίσω.
Με τους λαούς να διεκδικούν αυτά που μόλις πριν μια πενταετία θεωρούνταν δεδομένα.
Μετά λοιπόν το χτύπημα της εθνικής ταυτότητας ήρθε αυτό που (δυστυχώς) πονάει και τους περισσότερους.Το χτύπημα στην...τσέπη.
Μια ανευ προηγουμένου επιδρομή στα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα με στόχο την πλήρη υποδούλωση των λαών μέσω της απογοήτευσης και της οικονομικής εξαθλίωσης.
"Σας σκοτώνουμε για να μην χρεοκοπήσετε".Αυτό θα μπορούσε να είναι η απάντηση του Λοβέρδου στα ερωτήματα των εργαζομένων.
Γιατί όταν αναγκάζεσαι να εργάζεσαι απο το πρωί μέχρι το βράδυ μόνο και μόνο για να επιβιώσεις φυσικά και δεν υπάρχει χρόνος για αντίδραση,δεν υπάρχει χρόνος για σκέψη αλλά ουτε και για προβληματισμό.
Σε αυτό συντελούν και τα κόμματα που πλέον με την σημερινή δομή και τον πολιτικό τους λόγο στην ουσία δεν εκπροσωπούν παρά βολεμένες μειοψηφίες και ιδιωτικά συμφέροντα.
Που να στραφεί πλέον ο άμοιρος εργάτης όταν βλέπει παντού χάος.
Στα συνδικάτα φερέφωνα που η πλειονότητα των στελεχών τους είναι κομματικά παπαγαλάκια που ευχαρίστως θα αντάλλαζαν την "αγωνιστικότητα" τους με μια βουλευτική έδρα όπως έχει συμβεί κατά κόρων;
ή μήπως στην δικαιοσύνη που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου επιτρέποντας σε κάποιους να την διασύρουν ακόμα και αυτή.
Η πρόσφατη απόφαση του Ελεγκτικού συνεδρίου για αντισυγματικότητα των μέτρων είναι μια αχτίδα φωτός που όμως απαντήθηκε άμεσα απο το ....εξωτερικό.
Με έναν ωμό εκβιασμό που αποδεικνύει την "δημοκρατικότητα" των..."αγορών" που μέσω Ρουμανίας έστειλαν το μήνυμα ΚΑΙ στην Ελλάδα ότι γράφουν την δικαιοσύνη εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
"Αν δεν εφαρμόσετε όσα σας λέμε...δεν έχει φράγκο" ήταν η απάντηση στην απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου της Ρουμανίας που έκρινε την μείωση των συντάξεων αντισυνταγματική.Καμπανάκι και άλλοθι για την κατοχική ελληνική κυβέρνηση;
Οχι βέβαια γιατί ήξεραν.Ηξεραν τι υπέγραφαν και σε τι θέση έφερναν την χώρα.
Ομως το έπραξαν.
Οπως το έπραξε και ο κωλοτούμπας που συνεχίζει να περιφέρει την γραφική παρουσία του στα κανάλια μυξοκλαίγοντας απο την μια προσπαθώντας να δικαιολογηθεί και απο την άλλη παίζοντας το επαναστάτης.
Ας πάει τώρα να βάλει τα γάντια του μπόξ όπως στην γελοία αφίσα που είχε τυπώσει και να φωνάξει "ρήξη και αντροπή".Αν και καλύτερα θα ήταν να έλεγε "πολιτική απάτη και βόλεμα".
Η μόνη ελπίδα είναι η ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ των πολιτών έξω απο κόμματα στην βάση μιας εθνικής ταυτότητας με στόχο την εκδίωξη των παρασίτων που λυμαίνονται την χώρα.
Δεν πρέπει να περιμένουμε τίποτα απο τα κόμματα της διαπλοκής,του ρουσφετιού και της μίζας.Είναι "καλοταισμένοι" και βολεμένοι και δεν θα κάνουν ΤΙΠΟΤΑ για τον απλό κοσμάκη πέρα απο.....λόγια.
Ούτε και κάποιοι αφελής να περιμένουν ότι θα σηκώσουμε κεφάλι για τα επόμενα 20 χρόνια.
Αλλωστε ακόμα και στην περίπτωση που μας πλασάρουν οι κυβερνώντες ότι πρόκειται....ΚΑΠΟΤΕ να ανανείψουμε θα τους ρωτήσουμε το εξής.
Ξέρετε κανένα δανειστή που να θέλει να εισπράξει τα δανεικά;
Φυσικά όχι.Οσο αφορά τις τράπεζες τους ενδιαφέρει να εισπράττουν τον τόκο και όχι το κεφάλαιο ώστε να παραμένει ο δανειζόμενος "όμηρος".
Απλά σκεφτείτε τώρα ότι στην θέση του απλού πολίτη είναι ένα ολόκληρο κράτος που αυτοί που το δάνεισαν δεν ζητούν ΜΟΝΟ χρήματα.
Αρα τι λέτε θα μας...αφήσουν να σηκώσουμε κεφάλι ποτέ;





http://protesilaos.blogspot.com/
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Καλώς ήρθατε στον εργασιακό μεσαίωνα με τη σφραγίδα του ΠΑΣΟΚ. Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή και αναμένεται να ψηφιστεί την ερχόμενη εβδομάδα, χωρίς τα εργασιακά θέματα, ανατρέπει πλήρως, αν όχι διαλύει, την κοινωνική ασφάλιση στη χώρα.

Η κυβέρνηση έκανε ακριβώς τα αντίθετα από εκείνα που είχε υποσχεθεί όχι μόνο προεκλογικά (είναι ανέκδοτο οι προεκλογικές της ανακοινώσεις) αλλά και τους επόμενους μήνες, μέχρι πρόσφατα.

Αύξηση των ορίων ηλικίας και δραματική μείωση του ύψους των συντάξεων είναι το βασικό μενού που δεν χωνεύεται από κανέναν. Εκτός απ’ το γεγονός ότι πλήττονται όλοι, η κυβέρνηση έβαλε στο στόχαστρο τις γυναίκες, τις μητέρες με ανήλικα παιδιά και τους εργαζόμενους σε βαριές δουλειές.

Αλλά το ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι ότι δεν καθαρίσαμε με το ασφαλιστικό. Έρχονται και νέες αλλαγές, ίσως και από του χρόνου αφού η κυβέρνηση αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο ακόμη και νέας αύξησης των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης και μείωσης των συντάξεων. Αυτό θα γίνει εφόσον οι ανά διετία αναλογιστικές μελέτες δείξουν ότι τα Ταμεία δεν πάνε καλά και το σύστημα δεν αντέχει, οπότε πρέπει να γίνουν κι άλλες κινήσεις.

Δεμένη στο άρμα της Τρόικας η κυβέρνηση άφησε με ανοικτό το στόμα εκατομμύρια Έλληνες αλλά ικανοποίησε πλήρως τους χαρτογιακάδες της Κομισιόν που έσπευσαν να την συγχαρούν για την τόλμη της που πήρε τόσο σημαντικές αποφάσεις!



Αν και οι ρυθμίσεις είναι λίγο πολύ γνωστές θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ορισμένα καυτά σημεία τονίζοντας όμως ένα πολύ σημαντικό γεγονός: Πέρα από την ανατροπή που μπορεί να έλθει μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα να προσφύγουν στα δικαστήρια, ελληνικά και διεθνή. Και όπως λέει το Ελεγκτικό Συνέδριο πολύ πιθανόν να δικαιωθούν και το κυβερνητικό έκτρωμα να κριθεί αντισυνταγματικό. Οι βασικές ρυθμίσεις είναι:

- Νέο γενικό όριο ηλικίας συνταξιοδότησης το 65ο έτος ή το 60ό, αλλά με 40 χρόνια εργασίας και ασφάλισης. Καταργείται δηλαδή η 35ετία ή 37ετία.

- Όσοι θεμελιώνουν φέτος δικαίωμα είναι τυχεροί και μπορούν να φύγουν. Επίσης, η 35ετία χωρίς όριο ή η 37ετία και το 58ο έτος ηλικίας ισχύει για τους εργαζόμενους και ασφαλισμένους προ του 1983 σε ΔΕΚΟ, τις Τράπεζες, τα ταμεία του Τύπου κλπ, όπου ισχύει η 35ετία χωρίς όριο ή 37ετία στο 58ο έτος.

- Μπορούν όλοι να εξαγοράσουν μέχρι και 7 έτη πλασματικού χρόνου. Όμως εκτιμάται ότι θα είναι τόσα πολλά τα χρήματα που πρέπει να δίνονται που δε θα συμφέρει. Ως εξαγοράσιμα έτη θεωρούνται χρόνος ανεργίας, σπουδών, ασθένειας, κύησης – λοχείας κλπ).

- Καταργείται η 13η και 14η σύνταξη στον δημόσιο και τον ιδιωτικό τομέα, όπως προέβλεπε το μνημόνιο. Αντικαθίσταται με το επίδομα των 400 ευρώ για τα Χριστούγεννα και 200 ευρώ για το Πάσχα και 200 ευρώ για το καλοκαίρι.

- Θεσμοθετείται η έννοια της βασικής σύνταξης ύψους 360 ευρώ

- Τελικό ποσοστό αναπλήρωσης είναι το 64% από 70% – 80% μέχρι σήμερα ενώ σ’ αυτές προστίθεται η επικουρική σύνταξη. Η κυβέρνηση μιλά για αυξήσεις συντάξεων μέχρι τα 1.500 ευρώ και μείωση 7% από εκεί και πάνω. Τα συνδικάτα κάνουν λόγο για μείωση 30% λόγο του υπολογισμού με βάση όλο τον εργασιακό βίο κι όχι τις καλύτερες 5ετίες ή 10ετίες.

- Δεν καταργείται η σύνταξη χηρείας και η σύνταξη στις άγαμες θυγατέρες.

- Σχετικά με τη συνταξιοδότηση μητέρων με ανήλικα παιδιά καθορίζεται: από 1/1/2011 στο 52ο έτος, από 1/1/2012 στο 55ο έτος και από 1/1/2013 στο 65ο έτος. Μητέρες με ανήλικα παιδιά δικαιούνται μειωμένη σύνταξη από 1/1/2011 με τη συμπλήρωση του 50ού έτους από 1/1/2012 στο 53ο έτος και από 1/1/2013 στο 60ό έτος.

- Οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο δημόσιο εντάσσονται στο ΙΚΑ από το 2011.

- Έρχεται από τον Αύγουστο ο (αντισυνταγματικός) ΛΑΦΚΑ. 3% από τα 1400 ευρώ που αυξάνεται κλιμακωτά ως 10% στις συντάξεις που υπερβαίνουν τα 3.500 ευρώ.

- Αναφορικά με τα εργασιακά, είναι τα γνωστά δραματικά. Δηλαδή το ποσοστό ομαδικών απολύσεων σε επιχειρήσεις με πάνω από 30 εργαζόμενους αυξάνεται στο 5%. Η αποζημίωση απόλυσης διατηρείται, ενώ θεσμοθετείται η υποχρέωση καταβολής του 50% της αυτασφάλισης για 3 χρόνια σε απολυμένους ηλικίας 55 έως 60 ετών και το 80% της αυτασφάλισης για απολυμένους μεγαλύτερους των 60 ετών. Για τους νεοπροσλαμβανόμενους δίνεται η δυνατότητα στους εργοδότες να πληρώνουν το 84% του κατώτατου μισθού ή ημερομισθίου που ορίζει η εθνική σύμβαση, ενώ το υπόλοιπο ποσόν θα καταβάλλεται από προγράμματα του ΟΑΕΔ. Ο ΟΑΕΔ είναι πάντως διαλυμένος και υπερχρεωμένος, οπότε που θα βρεθούν τα λεφτά μόνο ο Λοβέρδος το ξέρει.

Σε γενικές γραμμές, η λέξη ταφόπλακα είναι λίγη για να περιγράψει το έγκλημα που γίνεται σε βάρος του λαού στο όνομα της δήθεν σωτηρίας της χώρας.





antinews
By STEVENIKO | Σάββατο 26 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments

του Κώστα Βαξεβάνη






Συνήθως συμβαίνει έτσι ακριβώς. Έρχονται οι εξελίξεις, η ζωή και κάνει φύλλο και φτερό τους σχεδιασμούς και τις πρακτικές που την παραβλέπουν. Στην βομβιστική που έγινε εναντίον του Υπουργείου του Πολίτη, Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, πλήρωσε με τον χειρότερο τρόπο κάποιες από τις αντιλήψεις του. Έχασε έναν φίλο και συνεργάτη και παραλίγο να χάσει την ίδια του τη ζωή. Κάποιος που θα ήθελε να γίνει απλώς ειρωνικά κακός, θα έλεγε πως η ζωή έβγαλε ειρωνικά την γλώσσα στην επιπόλαιη σύλληψη να ονομαστεί «υπουργείο προστασίας του Πολίτη». Αλλά το θέμα δεν είναι η ειρωνεία σε τέτοιες περιπτώσεις.


Το τελευταίο διάστημα υπάρχουν δύο ανησυχητικά φαινόμενα. Το πρώτο είναι πως η τρομοκρατία, η βία αν θέλετε ως επιλογή απέναντι σε όσα πολιτικά και κοινωνικά συμβαίνουν αποκτά λαϊκά ερείσματα. Και αυτό είναι εξηγήσιμο. Η κοινωνία, παρατημένη επί χρόνια σε λογικές και πολιτικές που την διάβρωσαν,χωρίς κανένα στήριγμα από τη Δικαιοσύνη τους θεσμούς και τους ανθρώπους τους, καλείται τώρα να παίξει το ρόλο της Ιφιγένειας για να φυσήξουν οι ούριοι άνεμοι που θα κινητοποιήσουν τη χώρα. Την ίδια ώρα πολιτικοί, τραπεζίτες, μεγαλοβιομήχανοι, τρώνε τα κοψίδια των άλλων θυσιών

Το δεύτερο ανησυχητικό φαινόμενο είναι πως η αντιμετώπιση των φαινομένων βίας, ακόμη και κοινής εγκληματικότητας, γίνεται με αστυνομική υπεροπλία. Η άποψη πως ένα αστυνομικό κράτος, που έχει δικαίωμα να παρακολουθεί, να ανακρίνει, να χτυπάει προληπτικά επενδύοντας στο φόβο των λαϊκών μαζών, δεν είναι η λύση. Απόδειξη είναι πως αυτό το υπουργείο χτυπήθηκε στην καρδιά και τον εγκέφαλό του. Σίγουρα δεν είναι νεκρό,-δεν θα μπορούσε άλλωστε- αλλά είναι ντροπιασμένο. Τα αστυνομικά μέτρα δεν μπορούν να προστατέψουν απ τις αντιλήψεις που θεωρούν το κράτος έναν άδικο εχθρό, που προστατεύει απατεώνες πολιτικούς, επίορκους κρατικούς λειτουργούς και διεφθαρμένους προστάτες. «Ήσυχο» κράτος δεν υπάρχει όταν η μισή αστυνομία έχει ρόλο να προστατεύει την άλλη μισή από επιθέσεις. Όταν προστατεύει δηλαδή τον εαυτό της. Στα πράγματα υπάρχουν πάντα οι αιτίες. Και αν δεν τις βλέπει κάποιος, κάποια στιγμή θα αναγκαστεί να δει τη χειρότερη πλευρά τους.

Είμαι απ αυτούς που πιστεύουν πως η διπολική αντιπαράθεση αστυνομία-τρομοκρατία, η οποία εμφανίζεται ως βασικό πρόβλημα της κοινωνίας, ενώ δεν είναι, εξυπηρετεί όσους θέλουν να χειραγωγήσουν την κοινωνία. Ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, ντροπιασμένος, με την απώλεια ενός φίλου και συνεργάτη, όπως φάνηκε από τις δηλώσεις του, θα ακολουθήσει τον μονόδρομο της σκληρής απάντησης και ίσως της προσωπικής βεντέτας. Αλλά μέσα του ξέρει πως αυτό δεν θα λύσει το πρόβλημα ακόμη και αν συλλάβει τους τρομοκράτες.

Πιστεύω επίσης- επειδή έτσι έχει δείξει η ιστορική πραγματικότητα- πως η τρομοκρατία, κατευθύνεται, χειραγωγείται ή απλώς χρησιμοποιείται από αυτό που πολεμά. Ο κόσμος μετά την 11 Σεπτεμβρίου έχει γίνει φτωχότερος σε δικαιώματα, όχι όμως και σε τρομοκράτες παρά τα μέτρα που παίρνονται για να τους αντιμετωπίσουν. Στην δεκαετία του 70, η Ιταλία παραδόθηκε στην τυφλή βία ( βομβιστικές επιθέσεις σε τράπεζες, σιδηρόδρομο κλπ) η οποία δημιούργησε το επιχείρημα της ανάγκης ενός «στοιβαρού κράτους» για να αντιμετωπιστεί το χάος. Χρόνια αργότερα αποκαλύφθηκε πως οι επιθέσεις οργανώθηκαν από την Gladio, έναν παρακρατικό νατοϊκό μηχανισμό (υπήρχε και στην Ελλάδα). Απάντηση σε αυτή την δεξιά τρομοκρατία ήταν οι Ερυθρές Ταξιαρχίες. Και γι αυτές αποκαλύφθηκε πως χειραγωγήθηκαν από τις ιταλικές Μυστικές Υπηρεσίες.

Η βομβιστική επίθεση στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη, δημιουργεί –τι σύμπτωση-την άποψη πως το κράτος καταρρέει. Άρα χρειάζεται περισσότερο κράτος. Οι Αμερικάνοι θα μας βάλουν σε μαύρες λίστες (και ας έχουν δεχθεί δεκάδες επιθέσεις σε κυβερνητικά κτήρια οι ίδιοι), οι Ευρωπαίοι θα μορφάσουν με νόημα, και η ελληνική κυβέρνηση θα θεωρήσει αυτονόητο πως πρέπει κάτι να κάνει για να γίνει αρεστή. Ίσως πάρει μέτρα για πιο «ισχυρό κράτος».Σε μια περίοδο που αυτό που χρειάζεται είναι απλώς ένα δίκαιο κράτος. Τυχαίο; Δεν νομίζω…





http://www.koutipandoras.gr/
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΖΕΡΒΑ






Ολες οι ενδείξεις ήταν ξεκάθαρες. Οι χώρες της Ε.Ε. ετοίμασαν πυρετωδώς και παρουσιάζουν με καμάρι το νέο υπερεθνικό τους «όργανο», μέσα από το οποίο παίρνει «σάρκα και οστά» το μεγαλύτερο φακέλωμα ιδεών και συμπεριφορών που έγινε ποτέ στην Ιστορία. Με πρόσχημα την ασφάλεια, οι κοινωνικοί αγώνες, μεσούσης της οικονομικής κρίσης, μπαίνουν ευθέως στο στόχαστρο των μηχανισμών καταστολής.
Ο επίσημα διακηρυγμένος σκοπός της νέας πανευρωπαϊκής πρωτοβουλίας είναι γενικά λογικός: η πρόληψη τρομοκρατικών ενεργειών. Ομως ο τρόπος και τα μέσα που χρησιμοποιούνται, ξεπερνούν κατά πολύ τον αρχικό σκοπό. Η on line καταγραφή στοιχείων και πληροφοριών οδηγεί σε γενικευμένη ηλεκτρονική παρακολούθηση προσώπων και πολιτικών ομάδων που δραστηριοποιούνται ακόμη και σε μη βίαια κινήματα, όπως το κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης!

Προσωπικές συνήθειες και φιλικές συναναστροφές, πολιτικές προτιμήσεις και οικονομικο-κοινωνικές απόψεις, επισκέψεις και συνομιλίες στο Ιντερνετ, ψυχολογικές αναλύσεις της προσωπικότητας των ατόμων, ευαίσθητα δεδομένα και πληροφορίες, όπως μηνύματα, e-mail και απόψεις των υπόπτων, θα αποτελέσουν την πρώτη ύλη για το νέο «σαφάρι» που στήνουν οι αρχές ασφαλείας κατά όσων θεωρούν επικίνδυνους για τη δημόσια τάξη. Είναι προφανές ότι όλα αυτά προϋποθέτουν τη συντονισμένη λειτουργία όλων των αστυνομικών υπηρεσιών και σίγουρα τη διενέργεια μαζικών υποκλοπών σε τηλέφωνα και Ιντερνετ προκειμένου να συγκεντρωθεί ο όγκος των ζητούμενων πληροφοριών.

Ο μηχανισμός είναι απλός. Αστυνομικές αρχές και υπηρεσίες ασφαλείας σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης καλούνται να συνεισφέρουν στη συγκρότηση της τεράστιας βάσης δεδομένων που θα συγκροτηθεί, για άτομα και ομάδες τα οποία χαρακτηρίζονται, γενικώς, ύποπτα για σχέσεις τους με τα λεγόμενα φαινόμενα «βίαιης ριζοσπαστικοποίησης».

Η «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση», σύμφωνα με την Ε.Ε., αφορά τη διαδικασία μέσω της οποίας κάποιο πρόσωπο στρατολογείται σε τρομοκρατικές ομάδες ή άλλες βίαιες οργανώσεις και αποδέχεται τη χρήση βίας. Οπως αναφέρεται στο κείμενο της νομοθετικής πρωτοβουλίας που αποκάλυψε η ΜΚΟ προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων «Statewacth», η αξιολόγηση των στοιχείων αυτών θα οδηγήσει αυτόματα σε «τακτική επιχειρησιακή διαδικασία λήψης αποφάσεων». Ορος που, όπως λέει η οργάνωση, αποτελεί ευφημισμό για στοχοποίηση, υπονόμευση και αποσταθεροποίηση των συγκεκριμένων δομών.

Είναι ενδεικτικό ωστόσο ότι στο ίδιο κείμενο η Ε.Ε. εκτός του όρου «βίαιη ριζοσπαστικοποίηση» χρησιμοποιεί και απλώς τον όρο «ριζοσπαστικοποίηση», σαν να πρόκειται για το ίδιο πράγμα. Με τη σύγχυση αυτή όμως επιτυγχάνεται η ενοχοποίηση συλλήβδην όλων εκείνων τους οποίους οι αρχές ασφαλείας θεωρούν αντιπάλους του σημερινού κοινωνικού καθεστώτος, ακόμη και εάν δεν χρησιμοποιούν βίαιες μεθόδους πάλης!

Σύμφωνα με την ίδια οργάνωση, ο όρος «αντιπαγκοσμιοποίηση μοιάζει να αποτελεί μια γενική σύλληψη», η οποία καλύπτει κάθε ομάδα ή οργάνωση που αντιτίθεται στο «status quo».

Είναι φανερό ότι με τα μέτρα αυτά τίθενται υπό αυστηρή επιτήρηση και ποινικοποιούνται πρόσωπα, ηγέτες και κινήματα, τα οποία οι εθνικές αστυνομίες και τα ευρωπαϊκά όργανα ασφαλείας θα χαρακτηρίσουν αυθαίρετα ως «ριζοσπάστες» ή οπαδούς απελευθερωτικών κινημάτων! *






http://www.enet.gr
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Ασφαλώς η απώλεια μιας ανθρώπινης ζωής είναι πάνω από όλα αυτές τις στιγμές. Ασφαλώς και ένα τρομοκρατικό χτύπημα προκαλεί τον αποτροπιασμό όλων των σκεπτόμενων πολιτών.

Όταν όμως καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός της έκρηξης και τα δελτία των καναλιών θα προχωρήσουν στην επόμενη «είδηση» θα μείνει, στους απλούς πολίτες κάτι πολύ πιο τρομαχτικό. Η ανασφάλεια. Το αίσθημα του φόβου.

Να περπατάς στον δρόμο και να φοβάσαι μην γίνεις χαλκομανία στον τοίχο από μια βόμβα, ή σε στείλει να συναντήσεις τους προγόνους σου κάποιος αλλόφρων, αλλοδαπός, ή ημεδαπός κακοποιός.

Κανείς δε μπορεί να αισθάνεται πλέον ασφαλής όταν το καλύτερα φρουρούμενο κτίριο της Ελλάδας έχει τόσα κενά στην ασφάλειά του. Όταν ο «εξολοθρευτής της τρομοκρατίας» κτυπιέται μέσα στο γραφείο του.

Σε ποια «ασφάλεια» και «δημόσια τάξη» να ελπίζει πλέον ο κάθε οικογενειάρχης που φοβάται για τους ανθρώπους του και την περιουσία του;

Η Νέα Δημοκρατία είχε χάσει τη μάχη της καθημερινότητας και ήταν αυτός ένας λόγος που έχασε και την εξουσία. Το έχουμε ξαναγράψει: Χωρίς λεφτά στην τσέπη μπορεί να ζήσουν οι άνθρωποι. Χωρίς την αίσθηση ότι είναι ασφαλείς στη χώρα τους δεν μπορούν.

Τώρα έχασε και το ΠΑΣΟΚ τη μάχη. Είτε με τους τρομοκράτες, είτε με τις μυστικές υπηρεσίες, είτε με την εγκληματικότητα της γειτονιάς που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις.

Στην συγκεκριμένη υπόθεση ο Χρυσοχοϊδης πληρώνει για άλλη μια φορά την αμετροέπειά του. Οι πολιτικές φιλοδοξίες του, η παντοδυναμία που αισθανόταν λόγω των επιτυχιών αλλά και της στήριξης που απολαμβάνει από ντόπιους και ξένους παράγοντες, τον έκαναν να χάσει την αίσθηση της πραγματικότητας. Συγκλονιζόμαστε από τον χαμό ενός συμπολίτη μας εν ώρα καθήκοντος, αλλά ο υπουργός «Προστασίας του Πολίτη» πληρώνει την εικόνα του. Είναι ώρα δουλειάς κι όχι δηλώσεων για συλλήψεις των τρομοκρατών. Τι μπορεί να κάνει όμως μια κυβέρνηση που έχει απωλέσει προ πολλού τη νομιμοποίησή της;

Όσο για το άλλο κρίσιμο θέμα, αυτό του… «τάιμινγκ» που επιλέγουν πάντα οι τρομοκράτες, ασφαλώς και έχει μεγάλη σημασία. Η πρώτη «ανάλυση» είναι απλή: Είτε είναι προβοκάτορες με στόχο την επιτάχυνση της αποσταθεροποίησης, είτε αδίστακτοι ανόητοι που επιχειρούν ένα τέτοιο κτύπημα την ώρα που ο κόσμος συσπειρώνεται και εμφανίζεται ικανός να ανατρέψει την πολιτική της κυβέρνησης και της Τρόικας.

Ας μην ξεχνά κανείς την συγκυρία, αλλά και την στιγμή που έγινε η επίθεση: ενώ η κυβέρνηση δεν μπορεί να περάσει το Εργασιακό και το Ασφαλιστικό. Και ενώ γύρω μας παίζονται μεγάλα γεωπολιτικά παιχνίδια (Τουρκία – Κύπρος – Ισραήλ – ΗΠΑ – Ρωσία) τα οποία η κυβέρνηση παρακολουθεί μονόπλευρα συνδεδεμένη στο άρμα της Ουάσιγκτον και χωρίς να ενημερώνει το λαό και την Βουλή για τις συμφωνίες που κλείνονται στα παρασκήνια.

Ο «εχθρός» αυτή τη στιγμή είναι η αντιλαϊκή πολιτική και η κατάληψη της εξουσίας από το ΔΝΤ. Και όχι ο κάθε Χρυσοχοϊδης.

Γι’ αυτό και οι «τρομοκράτες» προσέφεραν για άλλη μια φορά μια μεγάλη εκδούλευση στην εξουσία, όποια κι αν είναι αυτη.







http://www.antinews.gr/
By STEVENIKO | Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments


Ο τραγικός θάνατος του 51χρονου υπασπιστή του Χρυσοχοΐδη, αναπόφευκτα θα χρησιμεύσει ως κύριο θέμα αναφοράς όλου του τύπου και των καναλιών στον συγκεκριμένο κρίσιμο χρόνο που θα μπαίνουν στην προκρούστειο συνεδρίαση της Βουλής τα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων για να στρέψει αλλού τον ενδιαφέρον των πολιτών.

Θα βρουν και άλλοθι όσοι εκ των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ διατηρούσαν αντιρρήσεις και επιφυλάξεις για τις διατάξεις του νέου ανοσιουργήματος και χωρίς να ψάχνουν για δικαιολογίες θα στηρίξουν τον νόμο του ΔΝΤ και του Λοβέρδου.

Αντικειμενικά λοιπόν, το σημερινό τρομοκρατικό χτύπημα, φοβόμαστε ότι θα λειτουργήσει αντίθετα με τους σκοπούς που οι "επαναστάτες" ίσως απέβλεπαν.

Από κάποιους θα χαρακτηριστεί ως προβοκάτσια, ενάντια στα συμφέροντα του δεινοπαθούντος Ελληνικού λαού και ιδιαίτερα του εργατικού κινήματος.

Απορίας άξιον είναι πως στις μέρες που επιβάλλονται τα χειρότερα και σκληρότερα μέτρα ή τις μέρες που εκφράζεται ή αναμένεται να εκφραστεί σύσσωμη η λαϊκή αντίδραση και οργή, κάποια παρόμοια γεγονότα έρχονται για να επιχειρηθεί να ανατραπεί η δημιουργηθείσα δυναμική.

Και φυσικά στέλνουν στο θάνατο ανθρώπους που δεν ευθύνονται ούτε για τον κατήφορο της χώρας αλλά και ούτε για την βαρβαρότητα στην οποία οδηγεί η πολιτική και αποφάσης της "σοσιαλιστικής" κυβέρνησης.

Δεν θα πρέπει να μας πτοήσουν οι δημοσιοκάφρικες αναλύσεις και προτροπές που ενδεχόμενα θα επιχειρήσουν να γεμίσουν και πάλι ενοχές το κίνημα και τους εργαζομένους.

Στεκόμαστε αμετακίνητοι απέναντι στις πολιτικές του ΔΝΤ και των πολιτικών που τις εφαρμόζουν.





activistis
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

«Παιδί, το περιβόλι μου που θα κληρονομήσεις,
όπως το βρεις κι όπως το δεις να μην το παρατήσεις.
Σκάψε το ακόμα πιο βαθιά και φράξε το πιο στέρεα,
και πλούτισε τη χλώρη του και πλάτηνε τη γη του,
κι ακλάδευτο όπου μπλέκεται να το βεργολογήσεις,
και να του φέρνεις το νερό το αγνό της βρυσομάνας.
κι αν αγαπάς τ’ ανθρωπινά κι όσα άρρωστα δεν είναι,
ρίξε αγιασμό και ξόρκισε τα ξωτικά, να φύγουν,
και τη ζωντάνια σπείρε του μ’ όσα γερά, δροσάτα.
Γίνε οργοτόμος, φυτευτής, διαφεντευτής. Κι αν είναι
κ’ έρθουνε χρόνια δίσεχτα, πέσουν καιροί οργισμένοι,
κι όσα πουλιά μισέψουνε σκιασμένα, κι όσα δέντρα
για τίποτ’ άλλο δε φελάν παρά για μετερίζια,
μη φοβηθείς το χαλασμό. Φωτιά! Τσεκούρι! Τράβα,
Ξεσπέρμεψέ το, χέρσωσε το περιβόλι, κόφ’ το,
και χτίσε κάστρο απάνου του και ταμπουρώσου μέσα,
για πάλεμα, για μάτωμα, για την καινούργια γέννα,
π’ όλο την περιμένουμε κι όλο κινάει για νάρθει,
κι όλο συντρίμι χάνεται στο γύρισμα των κύκλων.
Φτάνει μια ιδέα να στο πει, μια ιδέα να στο προστάξει,
κορώνα ιδέα, ιδέα σπαθί, που θα είν’ απάνου απ’ όλα.”


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Υπαρχουν χίλιοι δύο λόγοι, για τους οποίους πολλοί άνθρωποι πιστεύουν σε ανόητες, φανταστικές και αναξιόπιστες απόψεις. Έτσι διδάχθηκαν, χωρίς οι ίδιοι ν’ αναζητήσουν, έχουν ανάγκη να πιστέψουν για να μη χάσουν το σκοπό της ζωής τους, θέλουν να ξεφύγουν από τα καθημερινά προβλήματά τους, ελπίζουν ότι κάτι θ’ αλλάξει, μία σειρά συμπτώσεων επιβεβαίωσαν αυτές τις απόψεις, δεν βρίσκουν άλλες καλύτερες, οι απόψεις είναι συνδεδεμένες μ’ ένα μέρος της αλήθειας, το οποίο δεν μπορούν να ξεχωρίσουν, εκφραστική αδυναμία και τα λοιπά.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχουν άλλοι τόσοι λόγοι, για τους οποίους πολλοί άνθρωποι δημιουργούν, υποστηρίζουν, διαδίδουν και συντηρούν τις ανόητες και τις φανταστικές απόψεις. Ανάμεσα στα εκατομμύρια των ανθρώπων βρίσκονται πολλοί ονειροπαρμένοι, παρανοϊκοί, φιλόδοξοι, φαντασιόπληκτοι συγγραφείς, αυτόκλητοι σωτήρες, διάσημοι που επηρεάζουν, μισαλλόδοξοι, επαγγελματίες, οι οποίοι ζουν από τις συνεργασίες τους με τέτοιους ανθρώπους και πολλοί απατεώνες, που εκμεταλλεύονται τους επιρρεπείς. Κάποιος λόγος ή ένας συνδυασμός πολλών λόγων οδηγούν πολλούς ανθρώπους -ανεξαρτήτως καλλιέργειας- να πιστέψουν σε τέτοιες απόψεις ή τους δυσκολεύουν να τις αρνηθούν.

Μη φαίνεται παράξενο, ότι πολλοί και διαφορετικοί άνθρωποι μπορεί να υποστηρίζουν μία πλάνη και να μιλάνε υπερβολικά για κάποια πράγματα. Πολλές αβάσιμες, αναξιόπιστες και παράλογες απόψεις είναι διαδεδομένες, τις αποδέχονται αστόχαστα και τις υποστηρίζουν από τον πιο αγράμματο έως τον πιο διαβασμένο και εξειδικευμένο. Ακόμα δεν έχουν πάψει να διχάζονται από τέτοιες απόψεις και να διαταράζουν την ειρηνική συνύπαρξή τους, για να υποστηρίξουν τη φαντασιοκοπία ορισμένων.

Το πιο λαμπρό παράδειγμα, το φαινόμενο της θρησκείας. Έχετε διανοηθεί πόσοι κερδίζουν χρήματα από τη θρησκευτική δραστηριότητα, πόσοι άνθρωποι θα έχαναν τη δουλειά τους, πόσοι την ησυχία τους και πόσο φτωχότερη θα ήταν η κοινωνική ζωή, χωρίς τις θρησκευτικές εορτές; Οι ανάγκες που έχει δημιουργήσει η πολυπλοκότητα του φαινομένου το συντηρούν και όχι η χρησιμότητα ή η αξιοπιστία της θρησκευτικής διδασκαλίας. Όπως οι ανάγκες και οι αλληλεξαρτήσεις της καπνοβιομηχανίας τη συντηρούν, παρά τις προφανείς καταστροφικές συνέπειες της γνωστής καπνιστικής συνήθειας. Η θρησκεία αποτελεί το πιο λαμπρό παράδειγμα πλάνης, διότι επί πολλούς αιώνες, σε όλους τους λαούς βρίσκει απήχηση, φανατικούς πιστούς, υπηρέτες, σκεπτόμενους υποστηριχτές, διδάσκαλους, προκαλεί έντονες διαφωνίες και διχασμό μέχρι αιματοχυσίας και πλήθος άλλων κοινωνικών φαινομένων. Ενώ με την πιο απλή λογική του κόσμου και χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις μπορεί κάποιος να παρατηρήσει αναρίθμητα κενά, ασάφειες, ψέματα, λάθη, πλήρη απουσία επιστημονικής γνώσης, αντιφάσεις και τόσα πολλά σημάδια αναξιοπιστίας που σε καμία άλλη περίπτωση δεν θα ανεχόταν κανένας λογικός άνθρωπος. Αντί αυτού, γίνονται τα αδύνατα δυνατά για να παραβλέψουμε τα αρνητικά σημάδια και για να "βγάλουμε" θεόπνευστες τις ιερές γραφές, δεν προσάπτουμε την παραμικρή ατέλεια και για διαφορετικούς λόγους ελάχιστοι τολμούν να αμφισβητήσουν δημόσια.

Η συμφωνία των πολλών δεν είναι πάντοτε αποτέλεσμα σύμπτωσης, που προήλθε από το ξεχωριστό, απομονωμένο και δημιουργικό στοχασμό του κάθε ατόμου. Συνήθως είναι αποτέλεσμα της τυφλής, επιπόλαιης, βιαστικής και συμφεροντολογικής αποδοχής και της άκοπης αντιγραφής, ακόμα και στην περίπτωση της επιστημονικής γνώσης. Αν όχι από ευπιστία, η οποία προϋποθέτει και αυτή κάποια έλλειψη δημιουργικού στοχασμού, φόβο για τη διαφοροποίηση και άγνοια να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας. Για τον ίδιο λόγο, πολλοί συμπεριφέρονται και πράττουν με τον ίδιο τρόπο, παρακινούμενοι και οδηγούμενοι από τις ίδιες απόψεις και συλλογισμούς. Ένας λόγος για τον οποίο διαιωνίζονται λάθη και παραλείψεις στην κοινωνία είναι η δυσκολία να διαδοθούν οι νέες απόψεις και να ανατρέψουν τις λανθασμένες, που έχουν επικρατήσει με τη γενικευμένη αντιγραφή τους από όλους και σε όλα τα μέσα της πληροφόρησης.

Η επιστημονική γνώση δεν έρχεται τόσο φανερά και ανεξήγητα σε σύγκρουση με την εμπειρία. Πιο συχνά, εμείς δεν είμαστε σε θέση να διασταυρώσουμε γρήγορα και εύκολα την αξιοπιστία της. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ούτε να αμφιβάλλουμε το ίδιο, όπως με τις τυχαίες, αποσπασματικές και φανταστικές απόψεις, οι οποίες δημιουργούν περισσότερες απορίες, χωρίς να εξηγούν τίποτε. Μπορούμε όμως, να της βρούμε δύο μεγάλα μειονεκτήματα. Το πιο γνωστό μείον της είναι ο περιορισμός της γνώσης και της αναζήτησης προς μία μόνο κατεύθυνση, γύρω από ένα χώρο της εμπειρίας και στις λεπτομέρειες.

Η περιγραφή των πραγμάτων αποσπασμένων, ενώ αυτά δεν μπορούν να υπάρχουν χωρίς τις σχέσεις τους με κάποια άλλα ή θα ήταν διαφορετικά χωρίς εκείνα, είναι η συνηθέστερη διαστρέβλωση της πραγματικότητας, με αφάνταστες συνέπειες. Σε κάποιες περιπτώσεις ξεκινούν με βολικό δεδομένο μία ανοησία, ότι μερικά πράγματα δεν σχετίζονται και χάνουν χρόνο ώσπου να διαπιστωθεί η σχέση τους με ενθουσιασμό, μετά την τυχαία ανακάλυψη ορισμένων φαινομένων*. Σε πολλές άλλες, δεν μπορούν να εξηγήσουν για πόσο χρόνο θα παραμείνουν τα πράγματα όπως τα περιγράφουν και αν θα έπρεπε να είναι ή να γίνονται έτσι.







www.kosmologia.gr
By STEVENIKO | Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments

εργασία,ανοχύρωτη πόλη...
Το κόλπο ήταν πάλι ωραίο (αλλά κάποια στιγμή θα αποβεί για τους καμποτίνους μοιραίο). «Εσωσαν» τον 13ο και τον 14ο μισθό, αλλά αποκεφάλισαν 6.000.000 μισθωτούς!...

Ποιος 13ος ή 14ος μισθός, όταν μπορεί κανείς να σε απολύσει, να σε πηδήξει για το καλό σου, να μη σου δώσει δουλειά ποτέ ώσπου να βάλεις μυαλό

και να σε ξεσχίζει όποτε γουστάρει (παρά τον κίνδυνο να στενοχωρήσει το Γιωργάκι)...

......................................

...ή να το «πονέσει»! Διότι, ως γνωστόν, ο κ. Πρωθυπουργός «πονάει με τα μέτρα που παίρνει» εναντίον μας!Εις τι θα βελτιώσει την παραγωγικότητα της εργασίας η αποκοπή των αποζημιώσεων;
Με τι κέφι θα εργάζονται οι θήτες, όταν θα ξεκινούν τη θητεία τους στην εργασία με 590 ευρώ;
Είναι προς όφελος της... ανταγωνιστικότητας η εξαθλίωση των εργαζομένων; με τι σθένος θα εργάζεται κανείς σαράντα χρόνια για να πάρει στο τέλος ένα βοήθημα αντί σύνταξης;
Αυτό είναι το αναπτυξιακό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας; η κατάργηση της διαιτησίας; τα πογκρόμ εναντίον των μεσήλικων εργαζομένων,
το παιδομάζωμα των παιδιών τους για να επανδρώνουν τάγματα «απασχολήσιμων» κι ορδές «ευέλικτων» φοβισμένων...
.....................................
Ο κύριος Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου δολοφόνησε την Εργασία. Στεγνά και στυγνά.
Ούτε δωσίλογοι πρωθυπουργοί κατεχομένων χωρών τόλμησαν να καταργήσουν τις συντάξεις. Ο κ. Παπανδρέου τις εξαέρωσε.
Ούτε φασιστικές κυβερνήσεις τόλμησαν να πειράξουν τις αποζημιώσεις. Ο κ. Παπανδρέου τις κατέκοψε.
Μόνον ο Πινοτσέτ, ο Φράνκο κι ο Μουσολίνι τόλμησαν να απελευθερώσουν τις απολύσεις. Το ίδιο τόλμησε και ο γιος του Ανδρέα.
Ο κ. Παπανδρέου είναι πλέον τόσο χρήσιμος στην Ελλάδα, όσον ήταν στον Αχιλλέα η φτέρνα του...
*****
Με ένα κύμα-τσουνάμι-ευφημισμών που κρατάει απ' την εποχή Σημίτη, οι κυβερνώντες και τα πρόθυμα παπαγαλάκια τους, συγκαλύπτουν με την κομιλφώ ρητορική τους (κυρίως μέσω των πλείστων εκ των ΜΜΕ) τη μεγαλύτερη Υβριν όλων των εποχών: τον συνειδητό ανασκολοπισμό της χώρας - της Ελλάδας!
Με πομφόλυγες περί «όπεν γκόβερμεντ» και «ηλεκτρονικών βιογραφικών», στην πραγματικότητα έθεσαν την πατρίδα υπό κατοχήν και τώρα προχωρούν σπρώχνοντας τους απλούς επί σφαγήν.
Οχι μόνον εξαπάτησαν το Κοινοβούλιο για να υπερψηφισθεί το Μνημόνιο (με τη βοήθεια των αχρείων πατριδοκοκάπηλων του ΛΑΟΣ), αλλά τώρα
με Προεδρικό Διάταγμα
ο κ. Γιώργος Ανδρέα Παπανδρέου υπερφαλαγγίζει (πάλι) τη Βουλή κι επιβάλλει με το «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» μέτρα επαίσχυντα, που ούτε ο τελευταίος κουίσλινγκ σε διατεταγμένη υπηρεσία γκαουλάιτερ θα τολμούσε. Λες και η Ελλάδα κυβερνάται πλέον από μια εξωθεσμική παρέα, αρεστή στον πριγκηπάδελφο Νικολάκη.
Αφού ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου προκάλεσε ο ίδιος κρίση δανεισμού της χώρας, και αφού στη συνέχεια πήρε επαίτης (με κωμικές μπλόφες) τους δρόμους της Εσπερίας, διασύροντας τους Ελληνες ως τεμπέληδες κι ανεπρόκοπους, αφού μας οδήγησε στην απομείωση της εθνικής κυριαρχίας,
βάζει τώρα την Εργασία πάνω στο κρεβάτι του Προκρούστη και τη βιάζει.
Ο άνθρωπος, γύρισε τη χώρα πίσω στην εποχή των κολίγων
Αυτός ο πρωθυπουργός-ανδρείκελο των Δυνατών και του ΔΝΤ φέρεται σαν να 'χει χάσει η χώρα πόλεμο.
Με επικοινωνιακές κουτοπονηριές (βλέπει «φλασιές ανάκαμψης» ο συνεντευξάκιας Λοβέρδος κι ύστερα στήνει την Εργασία στα έξι βήματα) αυτή η κυβέρνηση έχει μπει απ' την αρχή της στου κακού τη στράτα,
αυτήν που έχει αναγορεύσει σε μονόδρομο, οδηγώντας τη χώρα στον όλεθρο.
Με εκβιασμούς (του τύπου: δεν θα πάρουμε την επόμενη δόση απ' το πακέτο στήριξης) προχωρούν σε αλλεπάλληλους βιασμούς. Χήρες, ορφανά, δημόσιοι υπάλληλοι, εργάτες -οι πάντες βιάσθηκαν, πλην λαμογίων και Κλαζομενίων.
Μεγάλη υπόθεση οι Κλαζομένιοι - είναι αλήθεια ότι πολλοί εξ αυτών, που στο άκουσμα λέξεων όπως «εργατική τάξη», «πατρίδα» ή «παράδοση» έβγαζαν φλύκταινες, άνοιξαν τον δρόμο στον Σημίτη, στον Καραμανλή και τώρα στον Γιωργάκη, για να υποδουλώσουν τον λαό και να καθαιρέσουν το αυτεξούσιον της χώρας.
Με (αυτούς τους τρομερούς) ευφημισμούς, αλληλολειχόμενοι μετ' «ευπρεπείας» στα ΜΜΕ κι από τα ΜΜΕ, κάνοντας αβάντα στους «νταβατζήδες» και υψώνοντας πάντα επικριτικό το δάκτυλο στον λαό, αλάλιασαν
τη δημοκρατία, έκαναν κουρέλι το Σύνταγμα, περιήγαγαν τους εργαζόμενους σε καθεστώς σκλαβιάς και κατέβασαν τον πολιτισμό των ανθρώπων σε επίπεδα μεσημεριανάδικων ή επιδοτούμενων λακεδοβαλέδων...
Ο κ. Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου προϊόν και ο ίδιος της παρακμής που κατατρύχει τη χώρα απ' την εποχή του πατέρα του, ευδόκησε να πάρει εναντίον της μέτρα που μόνον τύραννοι ή εγκάθετοι ξένων Επικυρίαρχων θα επεδίωκαν.
Μένει να αποδειχθεί αν ο λαός (όπως κι οι άλλοι ευρωπαϊκοί λαοί) θα σκύψει το κεφάλι για να αποκεφαλισθεί ή αν θα τους «πάρει με τις πέτρες»...



ΣΤΑΘΗΣ Σ. 18.VI.2010 stathis@enet.gr
By STEVENIKO | Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments


Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ





Μπορεί πλέον να κοιμάται ήσυχος τον... περιβαλλοντικό ύπνο του δικαίου ο πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου.


Οι περιβόητες προεκλογικές ανησυχίες που είχε εκδηλώσει για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις της κατασκευής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης βρήκαν σφοδρή ανταπόκριση στην άκρως τρυφερή στα περιβαλλοντικά θέματα καρδιά του Βούλγαρου πρωθυπουργού Μπόικο Μπορίσοφ, ο οποίος ανακοίνωσε ως γνωστόν την αποχώρηση της χώρας του από τον πετρελαιαγωγό αυτόν, με αποτέλεσμα τη ματαίωση της κατασκευής του.

Οσο κυβερνούσαν τη Βουλγαρία οι σοσιαλιστές, οι οποίοι διατηρούν στενές σχέσεις με τη Ρωσία, κάθε τόσο ανακαλύπτονταν και καθαιρούνταν Βούλγαροι αξιωματούχοι επί ενεργειακών θεμάτων που είχαν εξαγοραστεί από τους Αμερικανούς προκειμένου να δημιουργούν προσκόμματα στην υλοποίηση ρωσικών ενεργειακών προγραμμάτων που συμπεριλάμβαναν τη Βουλγαρία, μεταξύ των οποίων και ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης.

Τώρα όμως οι Αμερικανοί έχουν πολιτικά δικό τους τον Βούλγαρο πρωθυπουργό Μπορίσοφ, οπότε δεν χρειάζονται πλέον τεχνάσματα τεχνητών καθυστερήσεων. Η Σόφια προχωράει ευθέως σε ματαιώσεις των έργων αυτών.

Δεν ματαιώνεται όμως μόνο ο πετρελαιαγωγός Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης, ο οποίος όσο και αν ήταν δημοφιλέστατος στο πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της Ελλάδας, ήταν στην πραγματικότητα ένα ασήμαντο για τη Ρωσία έργο και μάλιστα αμφίβολης οικονομικής βιωσιμότητας.

Το σοβαρότερο είναι ότι πρέπει να θεωρείται ήδη τελειωμένη ουσιαστικά υπόθεση και η κατασκευή του εξαιρετικής γεωπολιτικής σπουδαιότητας ρωσικού αγωγού φυσικού αερίου «Σάουθ Στριμ (Νότιο Ρεύμα)», ο οποίος θα μετέφερε με υποθαλάσσιους αγωγούς στη Μαύρη Θάλασσα ρωσικό φυσικό αέριο από το λιμάνι του Νοβοροσίσκ, στην ανατολική ακτή του Εύξεινου Πόντου, στη Βάρνα της Βουλγαρίας και από εκεί στη Βόρεια Ελλάδα μέχρι τη Θεσπρωτία, όπου πάλι με υποθαλάσσιο αγωγό στο Ιόνιο θα περνούσε στη Νότια Ιταλία.

Ο «Σάουθ Στριμ» για την ακρίβεια θα είχε δύο κλάδους.

Εναν αυτόν που προαναφέρθηκε και έναν δεύτερο που από τη Βουλγαρία θα πήγαινε στην Ουγγαρία και την Αυστρία μέσω Σερβίας και Ρουμανίας. Οι Ρώσοι όμως δεν εμπιστεύονται πια τους Βούλγαρους του Μπορίσοφ.

Αλλωστε και να ήθελαν να έχουν αυταπάτες, στις 11 Ιουνίου ο πρωθυπουργός της Βουλγαρίας ανακοίνωσε τη ματαίωση της κατασκευής του αγωγού Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολης και στις 12 Ιουνίου ακολούθησε ο Βούλγαρος υφυπουργός Εξωτερικών που διακήρυξε ότι για τη Σόφια έχει μεγαλύτερη σημασία η κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου «Ναμπούκο» που προωθούν με λύσσα οι Αμερικανοί για να μεταφέρει αμερικανικών συμφερόντων φυσικό αέριο από το Αζερμπαϊτζάν και την Κασπία μέσω Τουρκίας και Βουλγαρίας προς την Κεντρική Ευρώπη, παρά η κατασκευή του ρωσικού αγωγού «Σάουθ Στριμ».

Η ρωσική απάντηση δεν άργησε να δοθεί. Την περασμένη εβδομάδα ο πρόεδρος της ρωσικής εταιρείας φυσικού αερίου Γκαζπρόμ Αλεξέι Μίλερ έσπευσε στο Βουκουρέστι.

Εκεί συναντήθηκε με τον Ρουμάνο υπουργό Οικονομίας και Εμπορίου Αντριάν Βιντιάνου και κατά τον ρωσικό Τύπο συζήτησε μαζί του, αν και τίποτα τέτοιο δεν έχει ακόμη ανακοινωθεί επίσημα, τη μεταφορά του σταθμού υποδοχής του υποθαλάσσιου αγωγού από τη Βάρνα στο ρουμανικό λιμάνι της Κοστάνζας, ώστε να βγει εκτός του ρωσικού αγωγού εντελώς η Βουλγαρία.

Αν όντως υλοποιηθεί αυτή η σοβαρότατη αλλαγή, η Ελλάδα θα βρεθεί ολοκληρωτικά έξω από το ενεργειακό παιχνίδι των αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη. Τα όνειρα περί «ενεργειακού κόμβου» σαφέστατα υπήρξαν υπερβολικά, αλλά σίγουρα συνιστά σοβαρό γεωπολιτικό πλήγμα για τη χώρα μας το διαγραφόμενο ναυάγιο της ενεργειακής συνεργασίας της με τη Ρωσία έστω και σε αυτό το χαμηλό επίπεδο.

Η κυβέρνηση Παπανδρέου πάντως είναι ούτως ή άλλως υπέρ των αγωγών αμερικανικών συμφερόντων, οπότε σίγουρα καθόλου δεν θα στενοχωρηθεί από αυτές τις εξελίξεις.

Η Αθήνα
Yπό τουρκικό ενεργειακό ζυγό

ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ για την Ελλάδα από τη διαφαινόμενη κατάρρευση της ενεργειακής συνεργασίας με τη Ρωσία δεν είναι η διάψευση των ελπίδων και αυταπατών περί μετατροπής της χώρας μας σε «ενεργειακό κόμβο». Είναι κάτι πολύ σοβαρότερο: η προοπτική της ενεργειακής εξάρτησης της χώρας μας από αγωγούς φυσικού αερίου που έρχονται μέσω Τουρκίας, πράγμα που σημαίνει ότι η Ελλάδα θα περιέλθει σταδιακά υπό τον ενεργειακό ζυγό εξάρτησης από την Αγκυρα! Φυσικό αέριο αμερικανικών συμφερόντων μέσω αγωγών που βρίσκονται υπό τον έλεγχο της Τουρκίας είναι φυσικά ό,τι πιο εφιαλτικό θα μπορούσε να συμβεί στη χώρα μας σε περίοδο ελληνοτουρκικής κρίσης.




ethnos
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Ας κάνουμε μια μικρή ανακεφαλαίωση, μπας και καταλάβουμε τι μας γίνεται. Το 2007 ξέσπασε στις ΗΠΑ η χρηματοπιστωτική κρίση, με επίκεντρο την αγορά στεγαστικών δανείων. Από τότε, οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο έδωσαν ένα σκασμό λεφτά (πάνω από 12 τρισ. δολάρια) των φορολογουμένων για να σώσουν τις τράπεζες. Οι πολιτικές ηγεσίες, ακολουθώντας τα κελεύσματα αυτών που προκάλεσαν την πρώτη κρίση, δημιούργησαν μια δεύτερη, πολύ σοβαρότερη. Την κρίση του δημόσιου χρέους, που απειλεί με χρεοκοπία πρώτα απ’ όλα τους αδύναμους κρίκους της αδύναμης Ευρωζώνης. Τώρα, επιχειρούν να λύσουν αυτή τη δεύτερη κρίση δίνοντας κι άλλα λεφτά των φορολογουμένων στους ίδιους που δημιούργησαν και την πρώτη και τη δεύτερη: στις τράπεζες. Οι χώρες της Ευρωζώνης έχουν δρομολογήσει πολυετή προγράμματα εξουθενωτικής δημοσιονομικής λιτότητας. Οι περικοπές κρατικών δαπανών που έχουν ανακοινωθεί στις βασικές χώρες της νομισματικής ένωσης υπερβαίνουν τα 200 δισ. ευρώ. Δίπλα σ’ αυτό υπάρχει και το «ταμείο» των 750 δισ. του μηχανισμού στήριξης για χώρες που τυχόν θα βρεθούν στο χείλος της χρεοκοπίας. Πού θα καταλήξει αυτό το 1 τρισ. ευρώ, στον βαθμό που χρησιμοποιηθεί; Στο μεγαλύτερο μέρος του θα καταλήξει στις τράπεζες (κυρίως ευρωπαϊκές) που έχουν στα χαρτοφυλάκιά τους κρατικά ομόλογα. Είναι μια σπάνια περίπτωση ανταμοιβής του συλληφθέντος ληστή με τα κλοπιμαία που βρέθηκαν στα χέρια του και κάτι παραπάνω...

ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΙΟΡΙΣΤΟΥΜΕ σε ό,τι συντελείται στην Ευρώπη, το επόμενο ερώτημα είναι πώς ακριβώς υποτίθεται ότι λύνεται η κρίση του χρέους. Η επιλογή, με χώρα μοντέλο την Ελλάδα, είναι σαφής: με την κατεδάφιση όλου του μεταπολεμικού «κοινωνικού συμβολαίου» το οποίο στηριζόταν στην ελάχιστη προστασία της εργασίας, στην εγγύηση ενός ελάχιστου εισοδήματος, στη χρηματοδότηση μιας στοιχειώδους πρόνοιας και ασφάλισης και στη φιλοσοφία διαπραγμάτευσης των κοινωνικών εταίρων, που ορίζεται ως προϋπόθεση της «κοινωνικής ειρήνης». Δεν χρειάζεται να είναι κανείς αμετανόητος οπαδός της πάλης των τάξεων για να αντιληφθεί ότι συντελείται μια αλλαγή ιστορικών διαστάσεων. Συμβολικά μπορούμε μόνο να αναφέρουμε ότι το καθεστώς απολύσεων και αποζημιώσεων το οποίο σήμερα ξηλώνει με διαδικασίες οριακής νομιμότητας ο κ. Λοβέρδος έχει ηλικία 60 χρόνων, στη διάρκεια των οποίων, με πολύ κόπο και πολλές στρεβλώσεις, εδραίωσε αυτό το στοιχειώδες πλαίσιο προστασίας που δεν εμπόδισε καθόλου τη διεύρυνση της απασχόλησης από τις λίγες εκατοντάδες χιλιάδες της μετεμφυλιακής περιόδου, στα 6,5 εκατομμύρια μισθωτών που σήμερα κρεμιούνται σαν κρέας στο τσιγκέλι.

ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΙΣΗΓΗΤΕΣ και ποιοι οι υποβολείς του μεγάλου ξηλώματος στην Ελλάδα και σε όλη την Ε.Ε.; Εκ πρώτης όψεως, είναι οι πολιτικοί ηγέτες που φαίνεται να «προηγούνται» στην προώθηση της συνταγής η οποία βασίζεται στη μείωση της τιμής της εργασίας. Όμως, ευτυχώς, ήμασταν όλοι παρόντες στον κανιβαλισμό που διαδραματίστηκε το τελευταίο οκτάμηνο, με βασικό (αλλά όχι μόνο) έδεσμα την Ελλάδα και το χρέος της. Και είδαμε με τα μάτια μας ότι οι πραγματικοί εισηγητές του μείγματος πολιτικής στο οποίο κατέληξε η ευρωκρατία ήταν οι υποκριτικά καταγγελλόμενοι κερδοσκόποι και οι αγορές, στις οποίες πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι τράπεζες, εντός ή εκτός Ε.Ε. Η κρίση των spreads, ο πόλεμος των υποβαθμίσεων από τους «επάρατους» οίκους αξιολόγησης, η οριστική «εξορία» των ελληνικών ομολόγων στη χωματερή του παγκόσμιου χρέους από Moody’s και Fitch, τα στοιχήματα υπέρ της χρεοκοπίας της Ελλάδας και άλλων χωρών του ασθενούς Νότου, οι «επενδύσεις» των hedge funds στην κατολίσθηση του ευρώ, πέρα από τους καθαρά κερδοσκοπικούς στόχους, ήσαν εργαλεία πολιτικού εκβιασμού των λύσεων που ευνοούν οι αγορές του χρήματος. Όλα αυτά που σήμερα ανακοινώνονται ως «συμφωνίες» κυβέρνησης και επιτηρητών στην Ελλάδα ή ως έκτακτα μέτρα και «μεταρρυθμίσεις» στις άλλες χώρες της Ε.Ε. τα διαβάζαμε πολλούς μήνες πριν ως συστάσεις των αγορών ή ως ερμηνείες των ανοδικών ή καθοδικών αντιδράσεών τους. Άλλωστε, η πεμπτουσία αυτών των συστάσεων ήταν εγγυηθεί αυτές τις αλλαγές στην Ε.Ε. ο κατεξοχήν εκπρόσωπος της διεθνούς τοκογλυφίας, το ΔΝΤ. Όπερ και εγένετο.

ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΚΡΙΒΕΙΣ, δεν χρειάστηκε και ιδιαίτερη προσπάθεια. Μπορεί να πει κανείς ότι η κερδοσκοπία χρησιμοποιήθηκε περισσότερο ως εφέ στη σκηνοθεσία της καταστροφής, παρά ως μηχανισμός πειθαναγκασμού των κυβερνήσεων. Σοσιαλδημοκράτες, χριστιανοδημοκράτες, κεντρώοι, κόμματα με φρέσκια και ισχυρή λαϊκή εντολή σε όλη την Ε.Ε. πέταξαν με εξαιρετική ευκολία στα σκουπίδια τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους για να θέσουν σ’ εφαρμογή το «πρόγραμμα των αγορών». Ρισκάρουν συνταγματικές ακροβασίες, κινούνται στα όρια της δημοκρατικής νομιμότητας ή και εντελώς εκτός αυτής, διακινδυνεύουν με ταξική αυταπάρνηση ακόμη και την κατάρρευση των κομμάτων τους ή ολόκληρου του συστήματος εξουσίας, προκειμένου να είναι συνεπείς στα κελεύσματα των αγορών, που ζητούν αίμα, αίμα κι άλλο αίμα. Τόσο, ώστε η προθυμία τους να κάνει πολλούς ν’ αναρωτιούνται αν είναι κάτι παραπάνω από υποτελείς των αρπακτικών του χρήματος. Αρκετοί δεν έχουν αμφιβολίες περί αυτού. Όσο για τους ευρωκράτες, αυτό το ιδιαίτερο στρώμα από σπεσιαλίστες του μονεταρισμού, φονταμενταλιστές της αγοράς που δεν έχουν το παραμικρό δημοκρατικό έρεισμα, τη στοιχειώδη εξουσία εκπροσώπησης, αυτοί αποτελούν το πιο απτό δείγμα άλωσης της πολιτικής από την αγορά και μετατροπής 500 εκατομμυρίων ανθρώπων στις κοινωνίες της Ε.Ε. σε αναλώσιμα της μηχανής του κέρδους. Καταρρίπτεται έτσι και ο θεμελιώδης αστικός μύθος που θέλει την αγορά να τρέφεται αποκλειστικά από το οξυγόνο της δημοκρατίας.

Ο Κ. ΜΠΑΡΟΖΟ, για παράδειγμα, αυτό το υβρίδιο πολιτικού του κεφαλαίου, την περασμένη Παρασκευή, σε συνάντησή του με την Συνομοσπονδία των Ευρωπαϊκών Συνδικάτων, διατύπωσε ως εξής τον εκβιασμό προς τις κοινωνίες: «Η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία και άλλες χώρες μπορεί να εξαφανιστούν ως δημοκρατίες αν δεν εφαρμόσουν τα πακέτα λιτότητας». Ήταν απλώς μια ακραία ανησυχία ή μια κυνική προειδοποίηση για την καταστολή της όποιας αντίστασης; Προσωπικώς, δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι πρόκειται για το δεύτερο, ότι είναι απλώς η ωμή έκφραση του φασισμού των αγορών, του οποίου η Κομισιόν και άλλα θεσμικά όργανα της Ε.Ε. φέρονται ως πολιτικοί διαμεσολαβητές. Η μόνη ανακρίβεια στη διατύπωση του δεξιού -πρώην μαοϊκού- προέδρου της Κομισιόν είναι ότι η εξαφάνιση των δημοκρατιών δεν είναι ένα ενδεχόμενο, αλλά μια διαδικασία που συντελείται. Το ΔΝΤ, στην τελευταία του έκθεση για τις οικονομίες της Ε.Ε., το λέει ανοιχτά: «Το ιδεώδες για την οικονομική διακυβέρνηση είναι να επιτευχθεί η μετατόπιση των αποφάσεων προς το κέντρο», δηλαδή όσο πιο μακριά από την επιρροή των εκλογικών σωμάτων και των κοινωνιών. Η πολιτική ελίτ, που για χρόνια βαυκαλίζεται με γκρίνιες περί δημοκρατικού ελλείμματος, που έκλεισε σχεδόν δεκαετία διαπραγμάτευσης για την ευρωπαϊκή συνθήκη ώστε να παρακάμψει τα δημοκρατικά «όχι» των δημοψηφισμάτων, μέσα ελάχιστες εβδομάδες έχει επιτύχει μια θεσμική εκτροπή όχι μόνο από την ουσία, αλλά ακόμη και από τον τύπο της δημοκρατίας, υποβαθμίζοντας τα εθνικά Κοινοβούλια στη θέση μιας υποτελούς γραφειοκρατίας που απλώς πρέπει να επικυρώνει αποφάσεις και αποκλείοντας από κάθε δημοκρατική δοκιμασία αυτό που αποκαλείται οικονομική διακυβέρνηση.

ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ; Αν πιστέψει κανείς τις διακηρυττόμενες προθέσεις της ευρωπαϊκής ελίτ, η πρόοδος περνά μέσα από την οπισθοδρόμηση. Παρ’ ότι θα έπρεπε να έχουν όλοι παραιτηθεί για την παταγώδη αποτυχία της «στρατηγικής της Λισσαβώνας», που θα καθιστούσε φέτος, το 2010, την Ε.Ε. πιο ανταγωνιστική οικονομία του κόσμου (!), καλούν τις κοινωνίες να θυσιάσουν κεκτημένα ενός αιώνα για να υπάρξει «βιώσιμη ανάπτυξη» και να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας. Φθηνές και πολλές. Όπως στην Κίνα, αυτό το παγκόσμιο μοντέλο ανταγωνιστικότητας. Αυτό υποδεικνύουν ως αξιοζήλευτο υπόδειγμα ο φασισμός των αγορών και ο ολοκληρωτισμός των ευρωκρατών. Γιατί να μη μιμηθούν και το πολιτικό της μοντέλο, μια απροκάλυπτη δικτατορία, βασισμένη στον φόβο, την πλύση εγκεφάλου και τα τεθωρακισμένα;
Η λεπτομέρεια που ξεχνούν ή κάνουν ότι αγνοούν είναι ότι ακόμη και αυτός ο κοιμώμενος γίγας, η κινεζική εργατική τάξη των εκατοντάδων εκατομμυρίων ξυπνά, διεκδικεί, θέλει μερίδιο στον πλούτο με τον οποίο πλημμυρίζει τις αγορές του κόσμου. Αλίμονό τους αν η κινεζική αφύπνιση εκτροχιαστεί και συγχρονιστεί με την ευρωπαϊκή δυσφορία. «Μεγάλη αναταραχή, ωραία κατάσταση», που θα ’λεγε και ο Μεγάλος Τιμονιέρης.




ΚΙΜΠΙ
By STEVENIKO | Τρίτη 22 Ιουνίου 2010 | Posted in | With 0 comments

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου










Είμαι χαρούμενος. Κάτι κινείται στην χώρα μας. Νέοι άνθρωποι και μερικοί παλαιότεροι ξεθάρρεψαν, απέβαλαν την σοβαροφάνεια και το υφάκι της νεοφιλελεύθερης κουλτούρας και άρχισαν να τσαλακώνουν τον εαυτό τους στο διαδίκτυο, αναζητώντας την … άλλη πιθανότητα για την έξοδο από την κρίση. Όλοι αυτοί οι Έλληνες συνθέτουν ένα νέο γλωσσικό κώδικα που πριν απ’ όλα απομυθοποιεί την δομή των αναπαραστάσεων που συγκροτούν την κοινή λογική στην χώρα μας.



Για να υπάρξει κοινή λογική πρέπει πρώτα να οικοδομηθεί η περίφημη «κοινή γνώμη», που σημαίνει ότι πίσω από την πρώτη βρίσκεται ο ολοκληρωτικός μηχανισμός της διάρθρωσης του μηνύματος από τα ΜΜΕ και των υπόλοιπων φορέων κοινωνικοποίησης. Άρα οι νέοι αυτοί Έλληνες στην πραγματικότητα αμφισβητούν τον μηχανισμό αναπαραγωγής του καθεστώτος. Είναι οι σύγχρονοι αστοί επαναστάτες οι οποίοι ασφαλώς δεν καθοδηγούνται από κανέναν, ούτε γνωρίζουν πού θα καταλήξει η προσπάθεια δραπέτευσης από τις μορφές χειραγώγησης που σταθεροποιήθηκαν τα τελευταία τριάντα χρόνια. Γνωρίζουν τι δεν θέλουν, αλλά προφανώς είναι αδύνατον ατομικά ο καθένας ....

να ορίσει επακριβώς τι θέλει. Το κίνητρό τους είναι βαθύτατα ηθικό και άκρως πολιτικό, στον βαθμό που δείχνουν να αντιλαμβάνονται ότι ο τρόπος συγκρότησης της κοινής λογικής είναι αυτός που συνθέτει συγκεκριμένες εξουσιαστικές σχέσεις και οδηγεί τον πολίτη να συμπεριφέρεται ως οπαδός ή αυτόματα και αντιδραστικά. Τούτοι δεν αντιδρούν απλώς στο καθεστώς για να υπάρξουν, για να δομήσουν δηλαδή ταυτότητα, αλλά επειδή αντιλαμβάνονται ότι μέσω των μηχανισμών που διαμορφώνουν τις σύγχρονες κοινωνικές σχέσεις στην Ελλάδα δεν μπορούν να υπάρξουν.




Στην Ελλάδα σήμερα δεν εξευτελίζονται απλώς οι μισθοί, αλλά η μισθωτή εργασία. Δεν εξευτελίζονται απλώς οι πολιτικοί και οι επιχειρηματίες, αλλά ο τρόπος έκφρασης της πολιτικής και της επιχειρηματικότητας. Δεν εξευτελίζονται, τέλος οι θεσμοί, αλλά ο τρόπος και οι μηχανισμοί νομιμοποίησής τους. Άρα η κρίση είναι βαθειά και όσοι την διαισθάνονται, ή ακόμα καλύτερα την αντιλαμβάνονται, αμφισβητούν συνολικά το σύστημα εξουσίας στην χώρα και συνεπώς την ηγεμονία των φορέων του πολιτικού συστήματος σε συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα. Τα κόμματα ξεπερνιούνται καθημερινά από την κοινωνία, αλλά ακόμη κι από τα ίδια τα μέλη τους.



Το διαδίκτυο από την μια αποτελεί τον χώρο ανάπτυξης της αμφισβήτησης και από την άλλη το πεδίο διαμόρφωσης νέων αυτόνομων, αχειραγώγητων κοινοτήτων. Διαπιστώνω απίθανα πράγματα: Αυτοπροσδιοριζόμενοι δεξιοί να συναντώνται με αριστερούς και αντίστροφα, ή να σχετικοποιούνται πακτωμένες επί πολλά χρόνια κομματικές διαφοροποιήσεις μπροστά στην ανάγκη για ενότητα και αγώνα εναντίον όλων αυτών που είτε αποδυναμώνουν τα δύο τρίτα της ελληνικής κοινωνίας, είτε προπαγανδίζουν την αδυναμία αντίδρασής τους.



Βεβαίως η επιχείρηση αυτή έχει τις αντιφάσεις της, διακρίνεται από τραγελαφικές καταστάσεις και από μία συνήθως ακατηγοριοποίητη πολιτική στάση. Αυτό είναι και η ομορφιά της. Όπως ο Bertolt Brecht και ο Wolf Biermann έδειξαν, η άλλη πιθανότητα μέσα στον καπιταλισμό μπορεί να υπάρξει, όχι εξαιτίας των κρίσεων που προκαλεί η ίδια η φιλοσοφία λειτουργίας του συστήματος, αλλά η κρίση ταυτοτήτων που μπορεί να προκληθεί σε ένα μεγάλο τμήμα των αστικοποιημένων ατόμων. Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα κλονίζονται οι ταυτότητες σχεδόν ολόκληρου του εργατικού δυναμικού, αλλά και μιας μερίδας της επιχειρηματικής τάξης που ενδιαφέρεται για την καινοτομία και την σύγχρονη ανάπτυξη. Αυτοί δύσκολα χωρούν πλέον στους νάρθηκες των κομμάτων και ακόμη δυσκολότερα θα μπορούσαν να εμπιστευθούν παραδοσιακές σχέσεις και συμπεριφορές. Δεν είναι οι οπαδοί του … κανένα, αλλά απλώς δεν εμπιστεύονται κανέναν από αυτούς που καμώνονται ότι ασκούν ηγεσία στην χώρα. Δεν έχουν προφανώς άδικο.



Στην Ελλάδα, αν εξαιρέσει κανείς τους νταβάδες, δεν υφίσταται ίχνος ηγεσίας. Η έλλειψη ηγεσίας προκαλεί μία χαοτική κατάσταση στην χώρα που δεν καλύπτεται από την σκανδαλολογία, την φημολογία και πλέον την εκλογολογία. Οι Έλληνες δεν εμπιστεύονται σήμερα κανέναν γιατί το καθεστώς φρόντισε να τους κάνει να μην εμπιστεύονται τον εαυτό τους. Ο αγώνας των νέων ανθρώπων να αρθρώσουν έναν αχειραγώγητο λόγο θα οδηγήσει σιγά-σιγά στον αυτοσεβασμό που είναι προϋπόθεση για την διαμόρφωση νέων ηγετικών ταυτοτήτων, οι οποίες δεν θα στηρίζονται στην πατρωνία και τον λαϊκισμό, αλλά στο όραμα και στον δημοκρατικό πολιτικό πολιτισμό.





activistis