[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
By STEVENIKO | Πέμπτη 31 Μαΐου 2012 | Posted in , | With 0 comments
Καθώς απο αύριο μπαίνουμε στις 17 τελευταίες ημέρες πριν ψηφίσουμε η κατάσταση στην Ελλάδα βαίνει απο δραματική εως εφιαλτική για τον ελληνικό λαό που ζει μια "σιδηρά γερμανική κατοχή" - που μόνο με αυτή του 1941-44 μπορεί να συγκριθεί.

Οι "οικονομικές βόμβες" έχουν βυθίσει στην απόγνωση και την απελπισία τα ελληνικά νοικοκυριά και τους έλληνες νέους που δεν βλέπουν ούτε καν ενα παράθυρο στο βαθος του τούνελ. Με σχέδιο και άγρια αποφασιστικότητα δολοφόνου, οι ξένοι τοκογλύφοι μαζεύουν ακόμη και τα "ασημικά και τα χρυσαφικά" απο κάθε σπίτι ελληνικό.

Ακόμη και «η γιαγιά» έχει παρει τον ασημένιο δίσκο και τα μαχαιροπήρουνα, για να τα δώσει στον τοκογλύφο να πάρει 100 ευρώ να πληρώσει κάποια απο τις εκατοντάδες "οικονομικές βόμβες" με την οποία μας βομβαρδίζουν.

Δεν υπάρχει "σάλιο" στην αγορά. Εχουν στεγνώσει τα πάντα. Χρήματα έχουν μόνο οι τοκογλύφοι - απειρα δις ευρώ!!! (και δεν είναι υπερβολή αυτό που γράφουμε - προφανώς κάποιοι τους τα δίνουν για να αγοράζουν ό,τι κινείται στην "μαύρη αγορά"). ΕΑΝ υπάρχει ακόμη σταγόνα ή ιχνος ελληνικού κράτους, πρέπει να κλείσει ΑΜΕΣΩΣ ΤΑ ΓΡΑΦΕΊΑ ΜΑΥΡΑΓΟΡΙΤΙΣΜΟΥ και τοκογλυφίας, τα λεγόμενα "ενεχυραδανειστήρια"(ή όπως αλλιώς τα ονομάζουν) που ξεφυτρωσαν σαν τα μανιτάρια με...άδεια (τρομάρα της) της αστυνομίας.

Πρόκειται για προμελετημένο - καλά σχεδιασμένο - έγκλημα σε βάρος του ελληνικού λαού. Και όπως γράφουν και οι NYT η δανειακή σύμβαση ενα στόχο έχει: Να (δια)σωσει (στην Ελλάδα) την...τρόϊκα (δεν πέφτει ούτε ενα ευρώ στην ελληνική αγορά - όλα ξαναγυρίζουν στην τσέπη τους, απο αυτά που υποτίθεται οτι μας δανείζουν).

Οι νέοι μας σταμάτησαν πια να παντρευονται - διαλύουν ΚΑΙ την ελληνική οικογένεια (με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό). Αφού η ανεργία, η αβεβαιότητα, η ανασφάλεια, η έλλειψη δυνατότητας στέγασης και πολλά άλλα, καθιστούν απαγορευτικο και τον...γαμο(ιδίως στις πόλεις).

Πρόκειται για τον σφαγιασμό εν ψυχρώ ("με το βαμβάκι") ενος ολόκληρου λαού απο τους τοκογλύφους με τα εγχώρια όργανα τους. Υστερα απορούν για την...ψήφο του ελληνικού λαού.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Ψευτοδιανοούμενοι: Οι εφεδρείες ενός γίγαντα με πήλινα πόδια


Του Πέτρου Αργυρίου


Αν οι έννοιες του καθεστώτος και του διανοούμενου είναι αντίθετες καθώς το πρώτο πιστεύει περισσότερο στον Νόμο του απ ότι στο Δίκαιο για αυτό κάνει την ισχύ του νόμο του και πάντα αυτοδικαιώνεται ενώ ο δεύτερος πιστεύει περισσότερο στο Λόγο παρά στην άποψη του και για αυτό αποδίδει στην άποψη του πεπερασμένη ισχύ και συχνά αυτοδιαψεύδεται, πως γίνεται διανοούμενοι να είναι καθεστωτικοί; Φιλογερμανοί επί κατοχής, βασιλόφρονες επί βασιλείας, φιλοχουντικοί επί χούντας, πασόκοι επί ΠΑΣΟΚ, εσχάτως, πολλοί από τους ψευτοδιανοούμενους στρατεύθηκαν στο όνομα του αγίου Μνημονίου. Με κάθε αλλαγή του τροχού της ιστορίας αυτοί πάντα αυτοδικαιώνονται και εμφανίζονται να έχουν προβλέψει πράγματα για τα οποία δεν έγραψαν ποτέ, να έχουν προειδοποιήσει για πράγματα για τα οποία δεν μίλησαν ποτέ, μόνο και μόνο για να μας συνετίσουν και να μας συμμορφώσουν στην νέα σχισμή που έκατσε η μπίλια της ρουλέτας της ιστορίας. Και εφόσον έχει κάτσει η μπίλια, κάνουν ότι είναι δυνατόν για να μην κινηθεί ποτέ ο τροχός της ιστορίας.

Πότε «προοδευτικοί» και πότε «συντηρητικοί» είναι πάντοτε αδρανειακοί. Μετεωρίζονται σταθερά λίγο πιο κάτω από το μεγάλο τσιμπούσι της εξουσίας ώστε χωρίς πολύ κόπο να τσιμπολογούν από τα αποφάγια της. Μα για να τσιμπολογήσεις θες ράμφος. Στέλιος Ράμφος.

Τον άκουγα το φιλόσοφο να μας κατηχεί πάλι με τη μεσολάβηση της Στάη. Ενώ κατακεραύνωνε το λαϊκισμό χρησιμοποίησε τη λέξη «γενικούρες» λέξη που η Στάη λάτρεψε. Την επανέλαβαν κάμποσες φορές σαν μαθητευόμενα παπαγαλάκια. Αλλά αυτό δεν είναι λαϊκισμός: είναι υψηλή διανόηση και θεϊκή παρέμβαση του πνεύματος στα πράματα των ανθρώπων. Μίλησε για το «θυμοειδές» πάλι. Οι Έλληνες δεν πρέπει να σκεφτούν με το συναίσθημα. Πρέπει να το ξεπεράσουν. Να σκεφτούν λογικά. Να βάλουμε μυαλό Ράμφο. Όπως μας λέγαν οι γονείς μας, οι δάσκαλοι και φυσικά οι κάθε λογής άρχοντες μας από τους Τούρκους μέχρι τους Γερμανούς. Να συμμορφωθούμε. Να σκοτώσουμε μόνοι τον εσώτερο επαναστάτη μην μπουν στον κόπο οι Δυνάστες μας να μας σκοτώνουν με μόχθο. Να πάμε σαν τα πρόβατα στη σφαγή γιατί οι πνευματικοί βοσκοί μας τα ‘παν. Τόσος ναρκισσισμός δεν χωρά σε καθρέφτες.

Επίκληση στη λογική λοιπόν. Συνήθως, στις υψηλότερες σφαίρες της διανόησης το συναίσθημα αποτελεί το καύσιμο και η λογική τη μέθοδο. Η σύνθεση τους οδηγεί στην υπέρβαση. Η διανόηση είναι από τη φύση της και υπερβατική. Αν δεν ήταν δεν θα υπήρχε πρόοδος παρά μόνο στασιμότητα, τέλμα. Το τέλμα που λατρεύουν οι αδρανειακοί. Το τέλος του πνεύματος. Και φυσικά και το τέλος της διανόησης. Η διανόηση δεν μπορεί να είναι αδρανειακή. Να ξεπεράσουμε το συναίσθημα Ράμφο όπως μας προτρέπεις. Μας είναι άχρηστο. Και γιατί ρε συ Ράμφο δεν έγινες μηχανολόγος ή μαθηματικός; Γιατί όποιος επικαλείται μόνο τη λογική ή μόνο το συναίσθημα αγνοεί την ανθρώπινη φύση. Και όποιος αγνοεί την ανθρώπινη φύση είναι αμφίβολο αν μπορεί να αντιληφθεί την ανθρώπινη νόηση. Πόσο μάλλον να περνιέται για διανοούμενος.

Να πονέσουν οι Έλληνες. Όπως λέει η Μέρκελ. Αλλά χωρίς συναίσθημα τι νόημα έχει ο πόνος, ποια διδαχή μπορεί να φέρει; Να ξεπεράσουμε το συναίσθημα λέει ο εκφραστής του χωλού πνεύματος. Και ενωμένοι να δεχτούμε τον πόνο. Σύσσωμοι. Η λύση της βαζελίνης σε ομαδικούς παρά φύση βιασμούς. Διανοούμενοι βαζελίνη. Να τιμωρηθούμε όπως μας αξίζει. Για ποιο έγκλημα; Που δεν γίναμε τόσο δυτικοί; Που είμαστε στο χάος της μη πλήρους αφομοίωσης μας; Για το πρωπατορικό μας αμάρτημα που γεννηθήκαμε Έλληνες;

Κάπου εκεί όλα τα ιδεολογήματα ρίχνουν το προσωπείο τους και φανερώνουν τη θεολογική τους τύπους προσκολλήσεις σε τέλεια μοντέλα και σε ανώτερες δυνάμεις είτε αυτό είναι θεός είτε πολιτικό σύστημα. Είστε οι θεολόγοι της εξουσίας: αυτήν υμνείτε, αυτήν υπηρετείτε, από αυτήν επιβραβεύεστε. Όταν αλλάζει το μόνο που κάνετε είναι να αλλάζεται ράσα και τροπάρι. Η τυφλή λατρεία σε αυτήν παραμένει. Όλα τα κοράκια έχουν και από ένα ράμφος.

Σπεύδουν οι άνθρωποι του πνεύματος να βοηθήσουν και να αναβαθμίσουν την Ελλάδα στον καιρό της ανάγκης της: Όπως έκανε και ο Αρμενιογερμανοέλληνας συγγραφέας Πέτρος Μάρκαρης. Αυτός έσπευσε να δώσει συμβουλές στην γερμανική πολιτική ηγεσία καταλαβαίνοντας ότι το θανάσιμα πληγωμένο ζώο που είναι ο Έλληνας πολίτης μπορεί με την ύστατη του πνοή αν δει το τελειωτικό χτύπημα να έρχεται από έξω, να σηκωθεί και να κλωτσήσει το φονιά του. Τα ορμήνευσε λοιπόν τα αφεντικά του ο Μάρκαρης μετά το εκλογικό αποτέλεσμα «Να κρατήσουν τώρα για ένα μήνα Μέρκελ και Βεστερβέλε το στόμα τους κλειστό».

Συμβουλές στον κατακτητή να κάνει τη δουλειά του πιο εύκολα. Γιατί μου ‘ρχεται στο μυαλό μου μια λέξη που τόσο συχνά ακούω αλλά σπανίως δέχομαι; Η λέξη γερμανοτσολιάς. Ο Μάρκαρης γράφει αστυνομικά μυθιστορήματα. Αν το επόμενο είναι το «Ποιος σκότωσε την Ελλάδα» όλοι οι ύποπτοι είναι τελικά ένοχοι. Και έχει καταφέρει να βάλει και τον εαυτό του σε αυτή τη λίστα.
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Ο οικονομικός πόλεμος που εντείνεται επί δύο χρόνια στη χώρα μας μετράει ήδη πάνω από 500,000 νέα θύματα στην ανεργία και πάνω από 2,000 νέα θύματα σε αυτόχειρες. Ενόψει των εκλογών αυτός ο πόλεμος επενδύεται ψυχολογικά με διασπορά φόβου, ώστε οι Έλληνες ψηφοφόροι να υποστηρίξουν και να αποδεχθούν στις 17 Ιουνίου την πολιτική της λιτότητας, άνευ όρων ή με επουσιώδεις αλλαγές στα ήδη και ερήμην τους συμφωνημένα. Στόχος του Γερμανικού σχεδίου, όπως γράφει το Spiegel, είναι η μετατροπή της Μεσογειακής περιφέρειας σε μια περιοχή που «θα μοιάζει με Γερμανία αλλά θα έχει καλύτερο καιρό». Η Γαλλογερμανική διένεξη για την οικονομική πολιτική και το μέλλον της Ευρώπης αντανακλάται στην προεκλογική πίεση και διαμορφώνει τα αντίστοιχα πολιτικά στρατόπεδα στο εσωτερικό της χώρας…

Στη σύνοδο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 28 και 29 Ιουνίου, αναμένεται να ληφθούν οι αποφάσεις για τη στήριξη της ανάπτυξης, την αύξηση των επενδύσεων και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Ωστόσο διαφέρουν οι τρόποι που προτείνονται για να επιτευχθούν αυτοί οι στόχοι. Οι Γερμανοί επιμένουν ότι μόνο από την αυστηρή λιτότητα και τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις μπορούν να προκύψουν οι πόροι για την ανάπτυξη ενώ οι Γάλλοι προωθούν λύσεις όπως τα ευρωομόλογα και ο απ’αυθείας δανεισμός των κρατών από την ΕΚΤ. Τα ευρωομόλογα εκτός από σημαντικό εργαλείο για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης θα ήταν και ένα βήμα για την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης λόγω του συλλογικού επωμισμού του χρέους από όλους τους εταίρους.

Αλλά για τον Ράινερ Μπρούντερλε, πρόεδρο της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών που συμμετέχει στον κυβερνητικό συνασπισμό της Καγκελαρίου Μέρκελ, το «συλλογικό» πρέπει πρώτα από όλα να εξυπηρετεί τα συμφέροντα τις Γερμανίας. Αλλιώς απορρίπτεται. Για τον Μπρούντερλε τα ευρωομόλογα συνιστούν «…σοσιαλισμό των επιτοκίων, τον οποίο η Γερμανία και άλλες επιτυχημένες χώρες θα πρέπει να πληρώσουν ακριβά». Επιπλέον, η Γερμανία απορρίπτει τις Γαλλικές προτάσεις στο όνομα της επιφύλαξης ότι αν εφαρμοστούν και οδηγήσουν στην ελάττωση του κόστους δανεισμού στις υπερχρεωμένες χώρες της περιφέρειας, τότε οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και οι αναγκαίες δημοσιονομικές προσαρμογές για την τόνωση της ανταγωνιστικότητας, που έχουν αναληφθεί σαν προϋποθέσεις για την οικονομική βοήθεια, δεν θα προχωρήσουν.

Στην πραγματικότητα όμως, η κατάσταση που ισχύει, έστω και στις συνθήκες αποτυχίας των μέτρων λιτότητας, ευνοεί την Γερμανία να δανείζεται και να δανείζει με προνομιακά επιτόκια σε σχέση με τους εταίρους της, να ενισχύει τις εξαγωγές της και έτσι να ανατροφοδοτεί τον ηγεμονικό της ρόλο στην Ευρώπη και να προχωράει τα γεωπολιτικά της σχέδια στη Μεσόγειο και ιδιαίτερα στο ενεργειακό ζήτημα. Όσο και αν οι Γερμανοί καταλογίζουν προεκλογικές σκοπιμότητες στον Ολάντ – ενόψει των βουλευτικών εκλογών στη Γαλλία –, ο Γάλλος Πρόεδρος δείχνει να οραματίζεται μια Ευρωπαϊκή Γερμανία, όταν η Μέρκελ προσανατολίζεται προς μια Ευρώπη «σωσία» της Γερμανίας.

Για την Μέρκελ προκρίνεται ο Γερμανικός τρόπος σαν ο σωστός τρόπος και οι Γερμανικές μέθοδοι σαν τα πρότυπα για τις πολιτικές και οικονομικές εφαρμογές. Σύμφωνα με το Spiegel, στην πρόταση για την ανάπτυξη μέσω των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, που θα παρουσιαστεί στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουνίου, προτείνονται μεταξύ άλλων για μεν τις ιδιωτικοποιήσεις το προβληματικό μοντέλο Treuhand που είχε εφαρμοστεί στην Ανατολική Γερμανία, ενώ για την ευελιξία στις εργασιακές σχέσεις το μοντέλο των mini jobs των 400 ευρώ που ισχύει ήδη πολλά χρόνια στη Γερμανία. Ο Μπρούντερλε, αποκαλυπτικός για την Γερμανική υπεροψία, δήλωσε: «Θα μπορούσαμε να προτείνουμε σε Γάλλους και Iσπανούς να έλθουν να εκπαιδευτούν επαγγελματικά στη Γερμανία».

Σίγουρα δεν πρόκειται για απλό εγωϊσμό και ξεροκεφαλιά. Είναι μια συγκροτημένη θεώρηση που επιφυλάσσει για τους υπερχρεωμένους της περιφέρειας ένα μοντέλο ζωής, πιο οικείο στις οικονομικές ζώνες «Κινεζικού τύπου», όπως θα προταθούν από τους Γερμανούς στη Σύνοδο του Ιουνίου, και πολύ πιο μακρινό από τα Ευρωπαϊκά μοντέλα του κοινωνικού κράτους που ίσχυαν μέχρι σήμερα. Πολύ αμφίβολο αν η Μέρκελ τελικά θα επιτρέψει να της αναποδογυρίσουν το «τέλειο» νεοφιλεύθερο Γερμανικό της όραμα για την Ευρώπη και τον κόσμο. Η έκβαση της Γαλλογερμανικής διένεξης μπορεί να είναι αβέβαιη, αλλά η αμείωτη Γερμανική πίεση στους εταίρους να «συμμορφωθούν», έχει θέσει πλέον την Ευρωζώνη σε κατάσταση συναγερμού και επιφυλακής για την «επόμενη ημέρα», από οικονομική και πολιτική άποψη, στην οποία μπορεί να οδηγήσει αυτή η μεταπολεμική αναβίωση του Γερμανικού εθνικισμού.

Στην περιφέρεια της Ευρωζώνης αυτή η διένεξη βρίσκει τη δική της έκφραση. Εκτός από τον σκληρό Γερμανικό πυρήνα του Βορρά, η Γερμανία φαίνεται προς το παρόν να βρίσκει τους συμμάχους της στην Ιβηρική χερσόνησο, στα πρόσωπα των συντηρητικών κυβερνήσεων της Ισπανίας και της Πορτογαλίας με την πιστή συμμόρφωση στις πολιτικές του Βερολίνου και μάλιστα παρά τις απανωτές αποτυχίες των μέτρων λιτότητας – το σημερινό δημοψήφισμα στην Ιρλανδία θα κρίνει και την στάση που θα επιλέξουν οι Ιρλανδοί. Αντίθετα, αυτές οι αποτυχίες φαίνεται να οδηγούν την Ιταλία πιο κοντά στο πλευρό της Γαλλίας και του Ολάντ. Σε μας οι ίδιες αποτυχίες οδήγησαν στην ανατροπή του πολιτικού σκηνικού στις 6 Μαίου και τα νέα αντίπαλα πολιτικά στρατόπεδα, τα οποία διαμορφώνονται ενόψει των εκλογών της 17ης Ιουνίου, οι οποίες θα οδηγήσουν σε μια νέα πρόκληση για κυβέρνηση συνασπισμού, είτε το πιθανό μικρό προβάδισμα ανήκει στη ΝΔ είτε στον ΣΥΡΙΖΑ. Ωστόσο αυτό το μικρό προβάδισμα θα καθορίσει και τον πολιτικό προσανατολισμό της νέας κυβέρνησης.

Αν είναι μπροστά η ΝΔ και τελικά προκύψει κυβέρνηση από τα ίδιο αποτυχημένο πολιτικό προσωπικό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τότε το Βερολίνο μπορεί να κερδίσει ακόμη λίγο χρόνο, αλλά στη χώρα θα ξανατεθούν άμεσα μετεκλογικά όλα τα γνωστά ανοικτά ζητήματα που οδήγησαν στη δυναμική της πολιτικής ανατροπής των εκλογών της 6ης Μαίου. Η κοινωνική αναταραχή θα κλιμακωθεί γρήγορα ακόμη κι αν το ασφυκτικό πλαίσιο του μνημονίου χαλαρώσει για λίγα χρόνια, διότι το πρόβλημα βρίσκεται στην ουσία της πολιτικής των φοροεπιδρομών και της λιτότητας, που βαθαίνοντας την ύφεση λεηλατούν και καταστρέφουν την οικονομία και την κοινωνία, και όχι στους τρόπους της εφαρμογής.

Αν είναι μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ και γενικά αν προκύψει κυβέρνηση αριστεράς με ανοχή ή συμμετοχή του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων, τότε όλα τα ενδεχόμενα θα είναι δυνατά αλλά σε συνάρτηση και συνδιασμό και με όλα τα ενδεχόμενα στην Ευρώπη. Διότι ενώ οι κραδασμοί και τα απόνερα μιας κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα επηρεάσουν, τουλάχιστον στο άμεσο μέλλον, κυρίως την Ελληνική κοινωνία, αντίθετα, μια κυβέρνηση της αριστεράς θα έχει τη δυναμική να κινητοποιήσει το σύνολο της Ευρωζώνης και με καταλύτη τη στάση της Γερμανίας είτε να επιταχύνει τη νομισματική διάλυση ή διάσπαση της Ευρώπης είτε να διευκολύνει την πολιτική της ενοποίηση.

Στις σημερινές συνθήκες, το δίλημμα ευρώ ή δραχμή, ανεξάρτητα από την εγχώρια μικροπολιτική του χρήση, δεν είναι περισσότερο ή λιγότερο υπαρκτό και απειλητικό από το δίλημμα ευρώ ή πεσέτα, ευρώ ή λιρέτα κ.ο.κ. Το ουσιαστικό δίλημμα παραμένει το ποια πορεία θα ακολουθήσει τελικά η ενωμένη Ευρώπη: έναν εμμονικό και αμφίβολης δημοκρατικότητας Γερμανικό δρόμο ή έναν πιο συλλογικό και «ισοεθνικό» δρόμο, όπως αυτός στον οποίον φαίνεται να οδηγεί η Γαλλία με τον Ολάντ; Το αποτέλεσμα των εκλογών στη χώρα μας θα επηρεάσει τον προβληματισμό και την έκβαση σε αυτήν την αντιπαράθεση.

Για παράδειγμα, ενώ για την Κίνα μπορεί να συζητείται αν η δημοκρατία είναι ή όχι αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη, για τα δυτικά δεδομένα και τον Ευρωπαϊκό πολιτισμό η δημοκρατία και η τήρηση των δημοκρατικών θεσμών, μέχρι τώρα, θεωρούνταν προϋποθέσεις για τη βιώσιμη ανάπτυξη. Ωστόσο η εμπειρία από τον τρόπο επιβολής των μνημονίων και τη διαχείριση της κοινωνικής αναταραχής των δύο τελευταίων ετών στη χώρα μας, έδειξε ότι η κυβερνητική εκδοχή ΝΔ -ΠΑΣΟΚ δεν έχει ενδοιασμούς να εφαρμόζει πολιτικές που δεν ιεραρχούν τη δημοκρατία στην κορυφή των επιλογών τους. Από τη στιγμή που η στρατηγική τους εντάχτηκε στην εξυπηρέτηση των σχεδίων του Βερολίνου για την Ευρώπη, η εξαπάτηση και η περιφρόνηση του λαού αναδείχτηκαν παράπλευρα χαρακτηριστικά αυτής της στρατηγικής.

Σε αυτό το πλαίσιο μια κυβέρνηση της αριστεράς θα μπορούσε πιο αξιόπιστα να εγγυηθεί τη διαφύλαξη των δημοκρατικών θεσμών στη χώρα, βάζοντας τον πολίτη να συμμετέχει πιο ενεργά στο παιγνίδι της εξουσίας αλλά και στις αποφάσεις και την ευθύνη για τη διαμόρφωση της ζωής του. Επίσης λαμβάνοντας υπόψιν ότι η οικονομική ανισότητα θεωρείται από πολλούς οικονομολόγους και αναλυτές τροχοπέδη για την ανάπυξη, μια κυβέρνηση της αριστεράς θα μπορούσε να διεκδικήσει πιο αποτελεσματικά δικαιότερη αναδιανομή του εισοδήματος, με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης στα ανώτερα κοινωνικά στρώματα και κάνοντας πράξη την πολιτική βούληση κατά της μεγάλης φοροδιαφυγής και της υποκοσμικής παραοικονομίας που μαστίζει τη χώρα. Τότε η χώρα μας θα μπορούσε να καυχηθεί ότι έκανε, έστω για πρώτη φορά, ένα σημαντικό πολιτισμένο και «ευρωπαϊκό» βήμα για τον εκσυγχρονισμό της.

Αλλά μια κυβέρνηση σύγχρονης αριστεράς, που θα φιλοδοξεί να θέσει τη χώρα με προοπτική στην πλευρά της αμφισβήτησης του Γερμανικού δρόμου, δεν θα πρέπει σε καμία περίπτωση να αναπαράγει τις αδυναμίες του μεταπολιτευτικού δικομματικού κρατισμού. Ο δημόσιος έλεγχος και διοίκηση θα πρέπει να ανατίθενται με αυστηρά αξιοκρατικά κριτήρια ειδικά όταν αναφέρονται στην παιδεία, την υγεία, την άμυνα και την ενέργεια. Η έννοια- τρόπος ζωής του πελάτη-ψηφοφόρου θα πρέπει να απομυθοποιηθεί και στη θέση της να καλλιεργηθεί το πρότυπο του ενεργού και παραγωγικού πολίτη. Εξαρχής θα πρέπει να τεθούν με σαφήνεια τα όρια της υπεύθυνης φιλολαϊκής από την καιροσκοπική λαϊκιστική πολιτική. Το τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να εξυγιανθεί και η υγιής επιχειρηματικότητα με χαμηλή φορολογία να γίνει το κύτταρο και η προϋπόθεση για κάθε οικονομική πρωτοβουλία και ανάπτυξη.

Αλλά με οποιαδήποτε συγκυβέρνηση, πρώτη προτεραιότητα στις 18 Ιουνίου, θα πρέπει να είναι η βοήθεια και προστασία των ήδη εκατοντάδων χιλιάδων θυμάτων του διετούς οικονομικού πολέμου, των ανέργων, αστέγων και οικονομικά αδυνάτων, με άμεση θέσπιση κοινωνικών μέτρων, όπως η αύξηση και η χρονική παράταση του επιδόματος ανεργίας και οι μακροχρόνιοι διακανονισμοί των υπερχρεωμένων νοικοκυριών και επιχειρήσεων.

Συμπερασματικά, η εμπιστοσύνη στο πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα της νέας συγκυβέρνησης θα πρέπει να κερδηθεί όχι με βάση τις υποσχέσεις αλλά με βάση την πίστη στο αποτέλεσμα μιας νέας εθνικής και δημιουργικής προσπάθειας με σαφές χρονοδιάγραμμα, διασφάλιση του δημοκρατικού ελέγχου, σταθερότητα, κοινωνική ειρήνη, δικαιοσύνη και αλληλεγγύη…


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Στρατή Μαζίδη



Δύο χρόνια τώρα η πατρίδα μας βρίσκεται στη δίνη του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Τρόικα στο σύνολό της. Θυσίες, περικοπές και σφίξιμο του ζωναριού σε σημείο που αν συνεχιστεί θα κινδυνεύσουμε άμεσα με ασφυξία.

Όλο αυτό το διάστημα η χώρα βυθίζεται σε μια άνευ προηγουμένη ύφεση δίχως φως διεξόδου στο βάθος του τούνελ.


Η ψυχολογία της αγοράς και της κοινωνίας όχι μόνο βρίσκεται σε μηδενικά επίπεδα αλλά έχει τρυπήσει κι αυτόν ακόμη τον πάτο.

Η ελπίδα χάθηκε και ήδη οι πρώτες χιλιάδες Ελλήνων προχώρησαν στο απονεννοημένο διάβημα αφήνοντας πίσω τους γράμματα γεμάτα δάκρυα και πόνο για τα οποία όμως δε φαίνεται να συγκινείται κανείς.

Πέρα από τα άδικα οριζόντια μέτρα που λήφθηκαν αυτή τη διετία περικόπτοντας μισθούς, συντάξεις, τιμωρώντας την ιδιοκτησία και καταργώντας βίαια εν μία νυκτί κοινωνικές κατακτήσεις δεκαετιών, η κοινή γνώμη αδυνατεί να εντοπίσει το σημείο μηδέν, αυτό πέρα από το οποίο δεν μπορούμε να κατέβουμε περισσότερο ώστε σιγά σιγά να αρχίσει η όποια ανάταση.

Οι άνθρωποι αισθάνονται εξαντλημένοι ψυχικά λέγοντας πλέον από καιρό “ας γίνει ότι είναι γίνει να τελειώνουμε”.

Δύο χρόνια τώρα ακούμε διαρκώς ότι σε δυο τρεις μήνες η κατάσταση θα έχει ξεκαθαρίσει, “μετά το καλοκαίρι θα φανεί”, “έως τα τέλη του χρόνου θα έχει δείξει”, “το κρίσιμο διάστημα είναι ως το Πάσχα”, “τώρα με το μεσοπρόθεσμο θα κριθούν όλα”, “με τη νέα δανειακή σύμβαση θα μπει ένα τέλος”, “στις εκλογές θα φανεί” κ.ο.κ.

Τελικώς δύο χρόνια τώρα η ρουλέτα γυρίζει διαρκώς και η μπίλια δεν κάθεται πούθενα. Όλα ξεκαθαρίζουν, όλα αλλάζουν κι όλα τα ίδια μένουν.

Το μόνο που δεν έμεινε ίδιο είναι η αντοχή του κόσμου.

Κι αυτή όχι γιατί άλλαξε, απλά εξαντλήθηκε.
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Είναι ξεκάθαρο πλέον. Δεν βασίζονται σε κανένα άλλο αξιόλογο επιχείρημα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ εκτός από το σύνδρομο της Στοκχόλμης και την συκοφάντηση των υπόλοιπων.

Γιατί είναι λογικό. Όταν έχεις σαράντα χρόνια την εξουσία (μια ο ένας μια ο άλλος) και αποτύχεις παταγωδώς, κι όχι απλά αποτύχεις αλλά αποδειχτεί πως ο κρατικός πλούτος έχει καταληστευθεί, πως τα πάντα έγιναν ρημαδιό στο όνομα μιας απίστευτης απληστίας, ματαιοδοξίας, ανικανότητας, που φτάνει πλέον στη τελική φάση στα όρια της εθνικής προδοσίας και στο ξεπούλημα της πατρίδας και του λαού της, για να ζητάς ξανά τη ψήφο όλων αυτών που έχεις ρίξει σε έναν εφιάλτη χωρίς τέλος, πρέπει να υπολογίζεις σε δυο πράγματα . Η πως είναι ηλίθιοι ή πως πάσχουν από το σύνδρομο της Στοκχόλμης.

Ποντάρεις δηλαδή πως οι σε κατάσταση ομηρίας εδώ και σαράντα χρόνια πολίτες έχουν χάσει τη δυνατότητα αυτόνομης και λογικής σκέψης, έχουν χάσει τη δυνατότητα να ζουν εκτός ομηρίας, φοβούνται την ελευθερία τους, φοβούνται να περπατήσουν με δικά τους βήματα, κι έχουν εξοικιωθεί τόσο με τα εγκλήματα των απαγωγέων που βλέπουν το μαύρο για άσπρο, το αδίκημα για δικαιοσύνη και τις ληστρικές συμμορίες για αγγέλους προστάτες!!!

Το επιχείρημα ή εμάς ή το χάος είναι από μόνο του γελοίο. Γιατί αν κάποιος, είναι δεξιός, κεντρώος, αριστερός, ακροδεξιός, ακροαριστερός, εθνικιστής, αναρχοαυτόνομος, οικολόγος, φιλοευρωπαϊστής λάιτ διαπραγματεύσεων, φιλοευρωπαΪστής σκληρών διαπραγματεύσεων, οπαδός του ευρώ χωρίς μνημόνιο, οπαδός του ευρώ με μνημόνιο, οπαδός της δραχμής, και ότι άλλο ζητάει η ψυχή του έχει πληθώρα από κόμματα που δεν έχουν δοκιμαστεί στην εξουσία, δεν έχουν κάνει συνεργασίες με όσους έφεραν τη χώρα σ΄αυτό το σημείο (τουλάχιστον όχι ακόμα) και καλύπτουν όλο το ιδεολογικό φάσμα .

Με λίγα λόγια όποιο και να είναι το όραμά μας , έχουμε πληθώρα λύσεων ΧΩΡΙΣ ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Εχουμε δεκάδες αδοκίμαστους πολιτικούς, έχουμε ποικιλία από κόμματα και τη γνώση πως ο δικομματισμός όσο και να έθρεψε τον ταπεινό εαυτούλη μας για χρόνια και να μας έκανε να νοιώθουμε πως ζούμε στη παιδική χαρά της Δύσης, παπαπλα , τέλειωσε. Δεν έχει άλλα δώρα. Δεν θα μας ξαναπάρει σοκολατάκια... Οπότε ίσως ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσουμε και τον εφιάλτη που μας ξημέρωσε και τους Εφιάλτες που τον προκάλεσαν.

Κι όσο για το ποιος από όλους αυτούς τους νέους πολιτικούς είναι σοβαρός ή όχι, αυτό μπορεί να το ανακαλύψουμε στη πορεία αλλά στα σίγουρα ξέρουμε ποιος δεν είναι σοβαρός από όσους δοκιμάστηκαν ήδη

Τα περί ή εμάς ή έξω από την Ευρώπη παραμένουν λοιπόν επιχειρήματα για μικρά παιδιά.

Εκτός κι αν πουν ξεκάθαρα πως έχουν κάποια ιδιαιτερότητα που αγνοούμε μέχρι τώρα. Π.χ. πως η Ευρώπη είναι μέλος μιας κλειστής λέσχης και υποστηρίζει τα μέλη της λέσχης μόνο. Οπότε αν δεν έχει ένας ηγέτης και οι παρατρεχάμενοί του κάρτα μέλους δεν πρόκειται να διαπραγματευτεί κανείς. Κι όχι μόνο, αλλά έτσι και τολμήσει κανείς να βγάλει ηγέτη εκτός λέσχης θα τον λιώσουν σαν κατσαρίδα (έτσι αποκτούν και λογική και ουσία οι απειλές που μας φαίνονται πως δεν κολλάνε κάπου...) Σ΄αυτή τη περίπτωση θα πρέπει να μας πουν , εμείς έχουμε κάρτα μέλους δεν εξυπηρετούμε καμιά Ευρώπη των λαών, αλλά μια λέσχη συγκεκριμένων συμφερόντων στην οποία είμαστε μέλη και η Ευρώπη δεν ανήκει στους λαούς της αλλά στη Λέσχη, οπότε επιβάλλεται και δια ροπάλου ακόμα η υποταγή.

Ναι αλλά μισό λεπτό, σ΄αυτή τη περίπτωση δεν θα μιλάμε πια για κράτη και λαούς, αλλά για Λέσχες και παιχνίδια στυγνών τυράννων, οπότε εμείς ότι και να κάνουμε θα είμαστε χαμένοι . Οπότε και σ΄αυτή τη περίπτωση δεν έχουμε σχέση με ΠΑΣΟΚ και ΝΔ (σαν συμφέρον) απλά θα σκεφτούμε να τους ψηφίσουμε μόνο από φόβο υποκύπτοντας στις κατοχικές δυνάμεις και την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων.
Συμπέρασμα. Είτε είμαι δεξιός είτε κεντρώος, είτε αριστερός, είτε κουμουνιστής, είτε εθνικιστής ή ότι άλλο , με βλέψεις είτε για ευρώ, είτε για δραχμή, μπορώ άνετα να επιλέξω κάτι άλλο εκτός από όσους ήδη ξέρω κι επιβάλλεται βάση της απλής λογικής να το κάνω

ΕΚΤΟΣ ΑΝ

Πάσχω από το σύνδρομο της Στοκχόλμης ή είμαι ηλίθιος.

Είδατε πόσο απλό είναι?

Στις 17 λοιπόν δεν θα μετρήσουμε ποιος είναι φιλοευρωπαΪστής ή όχι όπως μας πιπιλίζουν το μυαλό συνέχεια (μέχρι εμετικού σημείου) αλλά ποιος δεν έχει ακόμα απογαλακτιστεί από τη μάνα ΝΔ και το πατερούλη ΠΑΣΟΚ και παραμένει κρεμασμένος στο βυζί τους, με τις πάνες του, ανήμπορος να σκεφτεί το κόσμο χωρίς αυτούς. Επίσης θα μετρήσουμε όσους κυρίευσε ο φόβος, όσους δειλιάζουν να αντιμετωπίσουν το δύσκολο δρόμο της ελευθερίας και θα επιλέξουν τη σιωπηλή υποταγή.

Δεν ξερω ειλικρινά πως θα πάει το πράγμα. Γνωρίζω επίσης πως αν κατορθώσουν ξανά να κάνουν μια κυβέρνηση οι δυό τους (έστω και με μια τρίτη τσόντα) κατά πάσα πιθανότητα ούτε μπλογκ δεν θα έχουμε για να γράφουμε στο άμεσο μέλλον (και γιατί δεν θα υπάρχει χρήμα για για να καλύψουμε τις βασικές μας ανάγκες, φαντάσου για να πληρώνουμε τον provider) κι ακόμα γιατί , όπως το κόβω, με το κιχ που θα γράφει κάποιος θα μπαίνει λουκέτο όχι απλά στο μπλογκ του αλλά σ΄όλη του τη ζωή....

Η νέα δημοκρατία που οραματίζεται η νέα δημοκρατία (μ΄αρεσε αυτό) έχει δώσει σοβαρές ενδείξεις πως δεν σκοπεύει να αφήσει κανέναν πια να λέει ότι θέλει. Έχουμε ακούσει για λάστιχα που θα καταβρέχουν τους διαδηλωτές, ειδικά όπλα, ακούσαμε για κατέβασμα παντελονιών, για ξεσκέπασμα κουκουλοφόρων, γενικότερα για το όποιος δεν είναι μαζί μας συνθλίβεται. Μόνο για δημοκρατία δεν έχουμε ακούσει τίποτα....

Το ΠΑΣΟΚ αδιαφορεί παντελώς γιατί θεωρεί πως έτσι κι αλλιώς θα είναι η απαραίτητη συνισταμένη για να δημιουργηθεί οποιαδήποτε κυβέρνηση. Παίζει με 10% και αν είναι και τόσο, κι αισθάνεται σίγουρο πως θα είναι μέσα στο καρέ, στο τραπέζι της τσόχας (συγνώμη των διαπραγματεύσεων ήθελα να πω...)


Για σκεφτείτε το...
Το μόνο επιχείρημα που μπορούν να επικαλεσθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είναι πως είναι εγγυητές προς τη Τρόικα να γίνουν όλα όπως οι ίδιοι υπέγραψαν. Μας είπαν πως το μνημόνιο είναι μονόδρομος κι έστειλαν και εγγυητικές επιστολές για να εξασφαλιστούν οι εταίροι πως δεν πρόκειται να κάνουν οτιδήποτε άλλο. Κι αν ακόμα μετάνιωσαν (λέμε τώρα) , από που βγαίνει το συμπέρασμα πως μετάνιωσαν κι οι εταίροι? Αν κάνουν πίσω κι εκείνοι σημαίνει πως όλη η ευρωζώνη καταρρέει. Οπότε για ποια ευρωζώνη πρέπει να ψηφίσουμε?

Αρχίζω να σκέφτομαι μήπως τελικά, μετά από τόση τρομοκρατία κι αφού θα επιλέξουμε ευρώ για να είμαστε ασφαλείς, βρεθούμε (κι οχι γιατί θα το έχουμε αποφασίσει) χωρίς ευρώ , χωρίς Ευρώπη, χρεοκοπημένοι αλλά και εξευτελισμένοι, να προσπαθούμε να ανταγωνιστούμε πλέον το μάρκο, το δολλάριο τη λίρα και το φράγκο, μόνοι σαν λουκουμάκι στα χέρια των δανειστών να μας κάνουν ότι γουστάρει η ψυχή τους. Γιατί αμφιβάλλω αν έχουμε γνώση (ακόμα) το μέγεθος του εγλήματος που έχει συμβεί και το τι στο διάολο έχει υπογαφτεί ερήμην μας.

By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Του Jagdish Keshav
για την εφημερίδα
Pravda

Καθώς γράφεται αυτό το άρθρο, πολλά πράγματα συμβαίνουν γύρω μας. Κάποια από αυτά είναι ορατά και κάποια όχι.

Κάτι αναπάντεχο συνέβη πρόσφατα και μας θύμισε άλλες εποχές. Ο Βλαντιμίρ Πούτιν αρνήθηκε να παραστεί στην σύνοδο κορυφής του G8 στο Καμπ Ντέιβιντ και αντ' αυτού έστειλε τον φίλο και δεξί του χέρι, τον Ντμίτρι Μεντβέντεφ, να αναλάβει να εκπροσωπήσει τη Ρωσία. Μας θύμισε κάπως την ψυχροπολεμική εποχή και πιστεύω πως δεν κάνουμε λάθος. Το μήνυμα που πέρασε στην σύνοδο είναι: "Η Ρωσία είναι ισχυρή, γίνεται συνεχώς ισχυρότερη και καλό θα ήταν να το συνειδητοποιήσετε". Είχε αποτέλεσμα αυτό; Μάλλον. Ο Μπαράκ Ομπάμα απάντησε με την ανακοίνωση της απουσίας του από τη σύνοδο του APEC που θα πραγματοποιηθεί στο Βλαδιβοστόκ. Πού οδηγούμαστε, επομένως;

Στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, οι χώρες BRICS οργάνωσαν μια συνάντηση κορυφής στο Νέο Δελχί. Οι υπουργοί Οικονομικών που εκπροσώπησαν αυτές τις ανερχόμενες οικονομίες συνέταξαν και συμφώνησαν σε ένα ψήφισμα που αναμφίβολα περιέχει κάποιο δυσοίωνο μήνυμα για τον κόσμο των χρηματοπιστωτικών αγορών. Το σημερινό ΙRC (διεθνές αποθεματικό νόμισμα), δηλαδή το δολάριο ΗΠΑ, υποβιβάστηκε σε άγνωστο μέχρι στιγμής βαθμό, καθώς οι υπουργοί της ομάδας BRICS αποφάσισαν ότι από τώρα και στο εξής το εμπόριο μεταξύ τους θα πρέπει να διεξάγεται στα αντίστοιχα νομίσματά τους και όχι στο δολάριο ΗΠΑ.

Οι οικονομίες αυτών των 5 χωρών (Βραζιλίας, Ρωσίας, Ινδίας, Κίνας και της νεοεισερχόμενης στην ομάδα, Νότιας Αφρικής), ελέγχουν ήδη πάνω από το 40% της σημερινής παγκόσμιας οικονομίας. Έτσι, όταν θα εφαρμοστεί τελικά η εν λόγω απόφαση να αγνοηθεί το (κάποτε) παντοδύναμο δολάριο ΗΠΑ, θα ακουστούν δυνατές βροντές στη Wall Street και την Bond Street, όπου παίρνει σχήμα και εκτελείται ο σχεδιασμός της σημερινής εικόνας του κόσμου.

Υπάρχει πιθανότητα, εκτός από τη διαμόρφωση ενός πολιτικού μπλοκ, η ομάδα BRICS να προχωρήσει ένα βήμα πιο πέρα. Και αυτό το βήμα δεν θα είναι η επέκταση των τυχόν πολιτιστικών ανταλλαγών μεταξύ τους, αλλά ίσως μια συμμαχία αμυντικού τύπου, της οποίας η πλατφόρμα προφανώς θα διαφέρει από εκείνη πάνω στην οποία οικοδομήθηκε το ΝΑΤΟ. Παρά την γεωγραφική απόκλιση μεταξύ των χωρών της ομάδας BRICS, η πολιτική βούληση δεν αποκλείεται στο μέλλον να καθορίσει αποφασιστικά την πορεία της νέας αυτής συμμαχίας.

Φυσικά, αυτές οι 5 χώρες είναι ήδη υπολογίσιμες περιφερειακές δυνάμεις, όχι μόνο σε οικονομικό αλλά και σε αμυντικό επίπεδο. Εάν και εφ' όσον συμβεί αυτό, ο μονοπολικός κόσμος στον οποίο ζούμε, και ο οποίος έχει γίνει αιτία να βιώσουμε τρομακτικές μονομερείς στρατιωτικές επεμβάσεις, που έχουν κοστίσει τη ζωή σε πολλές χιλιάδες ανθρώπους, ίσως να ζει τις τελευταίες του ημέρες.

Οι ιμπεριαλιστικές ενέργειες των λίγων χωρών που κάποτε κυριάρχησαν στον πλανήτη, των πρώην αποικιοκρατικών δυνάμεων, δεν αποκλείεται σύντομα να γίνουν παρελθόν. Γιατί και στις αυτοκρατορίες δύει κάποτε ο ήλιος και γκρεμίζει τα όνειρα των επίδοξων σχεδιαστών νέων αυτοκρατοριών.

Το χρονικό αυτό σημείο θα τυπωθεί σαν σύνθημα με έντονα γράμματα και θα αποτελέσει σημείο αναφοράς, για όλους όσους θα ενδιαφερθούν να το διαβάσουν και να το κατανοήσουν. Και πιστέψτε με, όσα γράφω δεν είναι καθόλου ευσεβείς πόθοι ενός υποσιτισμένου υποτελούς πολίτη μιας στερημένης τριτοκοσμικής χώρας, που δοκίμασε την βία του μαστίγιου ενός αφέντη για δεκαετίες. Είναι μια πραγματικότητα που εγγυώνται για το μέλλον οι δυνάμεις της φύσης. Η φύση, ξέρετε, έχει κάποιους νόμους που προβλέπουν την εξισορρόπηση ορισμένων προοπτικών.

Τη στιγμή αυτή, σε κάποιο άλλο γεωγραφικό πλάτος και μήκος, η Ευρώπη βιώνει μία πρωτόγνωρη ταραχώδη εμπειρία, εξ ολοκλήρου κατασκευασμένη από κάποιους κύκλους. Οι τραπεζίτες με έδρα το Λονδίνο και τη Νέα Υόρκη, αλλά και η διαβόητη βδέλλα, γνωστή με την ονομασία ΔΝΤ, είναι οι κύριοι φορείς που εμπλέκονται σε αυτήν.

Η λιτότητα επιβάλλεται με την βία στην εργατική τάξη της Ευρώπης, ενώ ώρα με την ώρα η ελίτ και οι πλούσιοι ευημερούν όλο και περισσότερο. Το χάσμα διευρύνεται συνεχώς, σε άκρως επικίνδυνο βαθμό, και αυτό μπορεί να οδηγήσει κάποιες περιοχές της Ευρώπης στο χάος και την αναρχία, εμπειρίες πρωτόγνωρες για τις χώρες αυτές.

Για παράδειγμα, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ιστορικής σημασίας πορεία, που ή θα την αναγκάσει να παραμείνει εντός της ευρωζώνης, ή θα την υποχρεώσει να βγει από αυτήν. Αν το τελευταίο γίνει πραγματικότητα, τότε όλα τα χρέη που οφείλει στις ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες και το ΔΝΤ θα πρέπει να διαγραφούν.

Η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ιταλία παρακολουθούν τις εξελίξεις σίγουρα με αγωνία, αφού και οι ίδιες αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα με τις οικονομίες τους. Αλλά δεν εξαιρούνται και οι κάποτε τρανοί μονάρχες του πλανήτη!

Ο δείκτης της ύφεσης στη Βρετανία έχει διαμορφωθεί σε διψήφιο αριθμό. Για αρκετό καιρό οι βρετανικές αρχές τηρούσαν σιωπή, αλλά πρόσφατα το ανακοίνωσαν δημόσια.

Για τη Γαλλία τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Με τον Φρανσουά Ολάντ πλέον στο τιμόνι, η γαλλική πολιτική είναι προσανατολισμένη περισσότερο προς την ανάπτυξη παρά τις περικοπές, τηρώντας τα μέτρα λιτότητας που το ΔΝΤ και οι τράπεζες προωθούν.

Σήμερα, επομένως, βρισκόμαστε λίγα βήματα πριν να συμβεί το αναπόφευκτο. Το ευρώ όπως το ξέρουμε μπορεί να υποστεί κατάρρευση και το ίδιο ισχύει για το δολάριο ΗΠΑ. Αυτό αφήνει πολλούς να αναρωτώνται για το τι θα επακολουθήσει. Με τον τρόπο που διαμορφώνουν την πραγματικότητα αυτά τα δεδομένα, θα δούμε ένα τέλος στην ηγεμονική στάση των πρώην αποικιοκρατών μια για πάντα;

Και μια και μιλάμε για την παγκοσμιοποίηση, να πούμε ότι όντως πέτυχε τους στόχους της κατά κάποιο τρόπο. Έκανε τον κόσμο μικρότερο, ειδικά για λίγους. Ο εταιρικός κόσμος εμπόρων ήταν αυτός που επωφελήθηκε περισσότερο, έχοντας βρει και ανοίξει νέες εμπορικές διόδους, πράγμα που του έδωσε τη δυνατότητα να έχει πρόσβαση σε κάθε γωνιά του μεγαλύτερου μέρους του κόσμου

Το φαινόμενο που ονομάστηκε "παγκοσμιοποίηση" δημιούργησε, πάνω απ' όλα, καταναλωτισμό στους πολίτες, αλλά δεν έφερε κανένα κοινωνικό ή οικονομικό όφελος για κανένα. Τώρα, με την αναπόφευκτη κατάρρευση και καταστροφή του διεθνούς νομίσματος (του δολαρίου), το φαινόμενο αυτό δεν θα αργήσει να αποτελέσει ιστορικό παρελθόν.

Αυτό δεν σημαίνει, φυσικά, ότι απομιμήσεις αυτού του φαινομένου δεν θα μείνουν ως έχουν. Τα μπλοκ εμπορικών συναλλαγών που δημιουργήθηκαν στη Νότια Αμερική, αλλά και στην Ασία και την Αφρική θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν.

Αυτό θα έχει ως συνέπεια την περαιτέρω απομόνωση της Ευρώπης και των ΗΠΑ, έτσι όπως θα έχει διαμορφωθεί η μελλοντική εικόνα του κόσμου. Οι χώρες της Νότιας ή Λατινικής Αμερικής, π.χ., έχουν καταστήσει σαφές ότι δεν είναι πλέον υποχρεωμένες να εξαρτώνται από την αμερικανική βοήθεια, το εμπόριο ή ο,τιδήποτε άλλο για τα αναπτυξιακά σχέδια τους.

Είναι όντως γεγονός ότι οι τοπικές οικονομίες της Βραζιλίας, της Αργεντινής, της Βενεζουέλας, της Βολιβίας και της Νικαράγουας, ανάμεσα σε άλλες, έχουν αποτολμήσει να πορευθούν σε ένα διαφορετικό μονοπάτι που τις ενώνει και τις προστατεύει από την πάλαι ποτέ κυριαρχία των ΗΠΑ και των πολιτικών της απέναντί τους. Οι οικονομίες τους έχουν σημειώσει ανάκαμψη, επικεντρώνονται περισσότερο στην κοινωνικο-οικονομική ευημερία των πολιτών τους, σε αντίθεση με ό,τι ίσχυε στο παρελθόν. Έχουμε πλέον μια σαφή εικόνα του τι συμβαίνει σε πολλά μέρη του κόσμου.

Για να συνοψίσουμε το όλο θέμα, η νέα παγκόσμια τάξη που οραματίζονταν οι πρώην αποικιοκρατικές δυνάμεις μοιάζει να εξελίσσεται σε κάτι διαφορετικό. Μια διαφορετική νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων όπου η δικαιοσύνη, η ισότητα και η αδελφοσύνη μεταξύ των εθνών θα είναι το ζητούμενο, μπορεί σύντομα να γίνει γεγονός σε αυτή τη γενιάς, που σίγουρα θα ανοίξει νέους ορίζοντες για την επόμενη.

Οι ισχύς και οι αρμοδιότητες αυτού του μονοπολικού κόσμου, και μόνο από απογοήτευση ή απελπισία, είναι πιθανό να συρρικνωθούν.

Και ήδη διαφαίνεται ότι αυτό που επιδιώκουν οι μεγάλες δυνάμεις στη Συρία δεν πρόκειται να εξελιχθεί σε άλλη μια ανθρωπιστική τραγωδία όπως συνέβη στην περίπτωση του Ιράκ και της Λιβύης. Γιατί οι δυνάμεις που αντιπαλεύουν αυτές τις επιδιώξεις των ισχυρών είναι κατά πολύ ισχυρότερες. Αυτή τη φορά δεν θα επιτρέψουν να συμβούν όσα είδαμε στο πρόσφατο παρελθόν: να αποδεκατίζονται δύο κυρίαρχα έθνη, να έχουν σκοτωθεί χιλιάδες αθώοι πολίτες, και όλα αυτά στο όνομα της ηγεμονίας, του πετρελαίου και της απληστίας!

By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments


Πιο πολύ δολοφόνοι απ’ τους δολοφόνους είναι αυτοί που δικαιώνουν το έγκλημα με το έγκλημα, αυτοί που κάνουν το θάνατο να φαίνεται πως έχει δίκιο. Μιλώ για τους λύκους που επαναξιώνουν την αποκλειστικότητά τους να κατηχούν το δάσος, κανοναρχώντας και τρομοκρατώντας.

Αναφέρομαι σ’ αυτόν που καλεί τον Μπαρόζο να εκφοβίσει τους Έλληνες,ή τον γραικύλο που καλεί τη Μέρκελ "να μας βάλει σε τάξει, επιβεβαιώνοντας ότι στην Ελλάδα υπάρχουν συμφέροντα μικρά και μεγάλα που σιγοντάρουν τους τροϊκανούς νεο-αποιακιοκράτες. Μιλώ για τους αυτιστικούς της πολιτικής, που εξακολουθούν να υποτιμούν την κρίση του κόσμου, τους κυνικούς με τη βασάλτινη καρδιά, που είναι οι ηθικοί αυτουργοί του θανάτου ενός ανθρώπου στο πάρκο του Αγίου Φιλίππου της Νίκαιας και του ζωντανού θανάτου εκατοντάδων χιλιάδων ανέργων.

Κραυγάζω εναντίον των φασιστών που μαχαιρώνουν με μίσος έναν μετανάστη στον σταθμό του Ηλεκτρικού στον Άγιο Νικόλαο, γιατί έχω παιδί στην ξενητιά. Μιλώ κατά όσων καταστρέφουν μία ολόκληρη χώρα. Ναι, η Ελλάδα είναι το πεδίο εφαρμογής ενός πειράματος. Γιατί με πειράματα «δουλεύει» ο πραγματισμός του κυρίαρχου σε ολόκληρο τον κόσμο χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού. Αν πετύχει το πείραμα θα εφαρμοστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη κι ύστερα σε ολόκληρο τον κόσμο. Γι’ αυτό μία χώρα σαν την Ελλάδα, που έχει απειροελάχιστη βαρύτητα για την παγκόσμια οικονομία, έχει τόση σημασία. Το γράφαμε προ καιρού, το είδαμε να το γράφει και ο Σλαβόι Ζίζεκ.

Ακριβώς έτσι είναι, «Η Ελλάδα…Είναι ένα από τα κυριότερα πεδία δοκιμής ενός νέου κοινωνικοοικονομικού μοντέλου που έχει δυνητικά απεριόριστη εφαρμογή: μια απο-πολιτικοποιημένη τεχνοκρατία στην οποία τραπεζίτες και άλλοι ειδικοί αφήνονται να γκρεμίσουν την δημοκρατία». Και καταλήγει ο Ζίζεκ: «Σώζοντας την Ελλάδα από τους αποκαλούμενους σωτήρες της, σώζουμε την ίδια την Ευρώπη». Γιατί αν αποτύχει το πείραμα σωζόμαστε όλοι. Για την ακρίβεια σώζεται η Ευρώπη του κράτους Πρόνοιας, η Ευρώπη της κοινωνικής ισορροπίας, η Ευρώπη όπου εκτός από την εργασία ως άχθος υπάρχει και το αίτημα της εργασίας ως δημιουργία.

Η Ευρώπη αυτή ήταν πριν λίγο καιρό το υπόδειγμα για ολόκληρο τον κόσμο. Τώρα πρέπει να αλωθεί και η κερκόπορτα θα είναι η Ελλάδα. Από εδώ θα ξεκινήσει η επιστροφή στον εργασιακό και πολιτικό μεσαίωνα, αν δεν υπάρξει αντίσταση. Από ποιους όμως και με βάση ποια προτάγματα; Το «νέο» έχει ανάγκη τη μορφική επινοητικότητα κι ένα νέο είδος ποίησης. Αλλά η ποίηση έχει τεθεί υπό απαγόρευση. Ομοίως οι θεσμοί της παλιάς συλλογικότητας έχουν χαθεί μαζί με την Πόλη.

Η διέξοδος απαιτεί μία νέα γλώσσα, ένα νέο λόγο. Για να έχουμε μια νέα ποίηση και μια νέα γλώσσα απαιτείται να γίνεται σαφής η οπτική μας γωνία, η θέση απ’ όπου βλέπουμε τον κόσμο(από το μέρος των «κάτω» ή των «πάνω»). Γιατί ούτε ο κόσμος μπορεί να γίνει κατανοητός, ούτε να εμπνευσθεί, ούτε μία ανατροπή να διαρκέσει αν δεν έχει τη δική της Ποίηση.

Αλλά ποιος θα «τραγουδήσει» σήμερα τη φτώχεια, ποιος ποιητής, ποιος Δάντης θα μιλήσει γι’ αυτό το «χάνι του πόνου», ποιος θα αντισταθεί; Ποιοι θα είναι οι ρινηλάτες του νέου κόσμου; Η απάντηση απαιτεί το χρόνο της.
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments


Η συνοχή στην Ευρώπη χάνεται κάθε μέρα και πιο πολύ. Το ευρώ, αυτό το αποτυχημένο νόμισμα, από πλευράς φιλοσοφίας περισσότερο και λιγότερο στο περιβάλλον διεθνών συναλλαγών που λειτουργεί, δείχνει ότι δεν έχει μέλλον.



Περισσότερο έχει εγκλωβίσει χώρες, λαούς και οικονομίες, παρά έχει πλέον δυναμική. Το ωραίο του πράγματος είναι ότι παρά τα χάσματα στην Ευρώπη , διατηρεί τον «σκληρό» χαρακτήρα του στις ισοτιμίες. Δεν μπορεί όμως να έχει προοπτική ένα νόμισμα που το μόνο που εγγυάται , σε όσους το χρησιμοποιούν είναι η εξαθλίωση, η ήττα, η αναξιοπρέπεια. Το ευρώ θα μείνει στην ιστορία , ως ένα ακόμη αποτυχημένο πείραμα , ομοσπονδίωσης στη Γηραιά Ήπειρο. Ευτυχώς αυτή τη φορά χωρίς όπλα και στρατιωτικά μέσα. Χωρίς πόλεμο , παρά μόνο στα χρηματιστήρια , τα dealing rooms και τις αίθουσες συσκέψεων των υπουργείων Οικονομικών.

Το δημοψήφισμα των Ιρλανδών έφθασε. Θα δούμε το «ναι» ή το «όχι» τους στη νέα Συνθήκη , που προώθησε με εκβιασμούς η Γερμανία. Ας ελπίσουμε οι Ιρλανδοί, ο πεισματάρης αυτός λαός να πει απλά , «όχι». Το δικό του «όχι» φθάνει για όλους.

Στον Νότο της Ευρώπης η μάχη της Ευρώπης γιγαντώνεται. Όσο και αν όλοι περιμένουν με αγωνία τι θα ψηφίσουν οι Έλληνες στις 17 Ιουνίου, την κούρσα οδηγεί η Ισπανία. Βρίσκεται σε ευθεία και δομική αντιπαράθεση με την υπερδομή της Ευρώπης. Την Κομισιόν και την Κεντρική Τράπεζα. Ζητά την χρηματοδότηση της Bankia, μιας ισπανικής Lehman Brothers, με έμμεση χρηματοδότηση από την ΕΚΤ του κράτους της Ισπανίας , κάτι που είναι σχεδόν έγκλημα για την απολύτως παράλογη και εντελώς τραπεζικοκεντρική , Ευρώπη του Μάαστριχτ . Επίσης η Ισπανία ζητά τον Μόνιμο Μηχανισμό που δημιουργείται να είναι άξονας ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών. Ούτε αυτό θα περάσει. Η Ευρώπη είναι φλύαρη , αναποτελεσματική, μίζερη . Πότε , στην σημερινή της δομή , δεν θα μπορέσει να αντιμετωπίσει μια κρίση όπως την αντιμετώπισε ο Πόλσον , ως υπουργός Οικονομικών των ΗΠΑ, όταν «έσκασε» ο μύθος των αυτορρυθμιζόμενων αγορών στα χέρια του.

Η Ελλάδα μέσα στο υπαρξιακό , εθνικό , πολιτικό και κοινωνικό «χάσιμο» της, πιο εγκλωβισμένη κι ετεροκαθορισμένη από ποτέ , αρχίζει να κινδυνεύει πλέον από τον αστάθμητο παράγοντα. Αν ξαφνικά οι Ισπανοί πουν , μέχρι εδώ , χάθηκε. Θα είναι πολύ διαφορετική η μοίρα της, πολύ χειρότερη από ότι περιγράφει το σενάριο της Εθνικής Τράπεζας για το ενδεχόμενο επιστροφής στη δραχμή. Γιατί πολύ απλά σε μια περίπτωση διάλυσης της ευρωζώνης η Ελλάδα για να έχει πιθανότητες θα πρέπει να φύγει πρώτη. Συντεταγμένα, γιατί έχει εγκλωβισθεί , αλλά πρώτη. Σε σπουδαία διεθνή παίγνια όπως η διάλυση της ευρωζώνης, οι «καλοί παίκτες» , ξέρουν να διαβάζουν τις πιθανότητες ανάποδα. Διαφορετικά δεν θα είχαμε εκπλήξεις. Οι δυνατοί θα παρέμεναν δυνατοί και οι αδύνατοι , χαμένοι.

Ακόμη και αυτό το δίλημμα ευρώ ή δραχμή , αντιστρέφεται αν το αντικαταστήσουμε από το ευρώ ή δολάριο. Ακόμη και το «λεφτά υπάρχουν» του Γ. Παπανδρέου μπορεί να δικαιωθεί. Ποτέ όμως δεν θα δικαιωθεί ο τρόπος που αυτός «έπαιξε» την Ελλάδα. Δεν «τζογάρω» την πατρίδα φώναζε στο Κοινοβούλιο. Αυτό ακριβώς έκανε !

Η Ευρώπη , είναι πλέον απολύτως φανερό, θα διασώζεται , όσο υποχωρήσει στις απόλυτες θέσεις της για δημοσιονομική πειθαρχία η Γερμανία. Πόσο θα δεχθεί τη χαλάρωση και τον πληθωρισμό του ευρώ. Αν ήμουν Γερμανός θα υποχωρούσα λίγο. Θα έδινα χρόνο. Τόσο όσο χρειάζεται για να υπάρξει συντεταγμένη διάλυση , με δικό μου έλεγχο. Κάτι τέτοιο θα κάνουν. Ο στόχος τους είναι να κεφαλαιοποιήσουν τα κέρδη τους από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου, όταν η Ιστορία και η διεθνής συγκυρία τους έδωσε την ευκαιρία.

Είμαι Έλληνας , πρέπει να φύγω πρώτος. Έχω, δυστυχώς, τις λιγότερες δυνάμεις. Πρέπει να πετύχω την καλύτερη συμφωνία. Αυτό προϋποθέτει να υπάρχει ευρωπαϊκή δομή για να διαπραγματευθώ. Οι Μνημονιακοί κάνουν λάθος. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι έτοιμος και γι’ αυτό επιθετικός. Χρειαζόμαστε επειγόντως μεταβατικό πολιτικό σύστημα για να περάσουμε απέναντι. Δεν το έχουμε. Θα πρέπει να το διαμορφώσουμε . Δύσκολη η δεύτερη ψήφος. Πρέπει όμως να είμαστε πιο γενναίοι από τις ευτελείς ελίτ μας. Αυτές που μας γύρισαν την εντολή διακυβέρνησης της 6ης Μαΐου πίσω.

Οι Έλληνες δεν είμαστε «πειραματόζωα» όπως πολλοί ισχυρίζονται. Είμαστε τα καναρίνια της γερμανικής Ευρώπης. Μας βάζουν μπροστά στις στοές των ορυχείων τους για να πεθάνουμε μόλις συναντήσουμε δηλητηριώδη αέρια και να ζήσουν αυτοί. Είμαστε καταδικασμένοι σε θάνατο από τότε που πιάσαμε , χωρίς όρους και όρια , το ευρώ στα χέρια μας. . Μας πούλησαν φθηνά οι δικοί μας , για την προσωπική τους ματαιοδοξία. Μας αγόρασαν φθηνά οι ξένοι. Επόμενο ήταν .

Ανακοινώθηκε η συμφωνία συγχώνευσης μεταξύ Ρότσιλντ και Ροκφέλερ. Οι ισχυροί του κόσμου ενώνονται. Η συγχώνευση θα έχει ολοκληρωθεί τον Σεπτέμβριο . Όταν θα αρχίζει το «βάθος» της παγκόσμιας κρίσης. Τα hedge funds στοχεύουν πλέον Γερμανία και Γαλλία και όχι τον Νότο. Τον Σεπτέμβριο δεν θα ξεφύγει της τραγικής μοίρας και η ιδιωτικοποιημένη Αγγλία. Η κρίση των αγορών θα «σκάσει» στα κράτη . Όλοι θα πληρώσουμε το κόστος. Όσο μοιράζεται η αποτυχία της στρατηγικής και των προβλέψεων των αυτορρυθμιζόμενων αγορών , τόσο το καλύτερο για τους ισχυρούς του πλανήτη. Όλοι να πληρώσουν , ούτως ώστε η επαύριον να μοιάζει με τη χθεσινή. Το σύστημα δεν επαναστατεί…συνδιαλέγεται .

Οι Έλληνες είναι αποδηματικά πουλιά και ας μην το έχουν καταλάβει μετά από τόσες δεκαετίες κομματικοκρατίας και μιζέριας στα γκρίζα γραφεία του δημοσίου. Έχουμε να περάσουμε ωκεανό για να σωθούμε . Οι αδελφοί μας οι Κύπριοι έχουν μικρότερο άλμα. Αλλά δεν παίζει ρόλο . Η γεωπολιτική είναι δεδομένη . Οι Έλληνες δεν θα κουρασθούν ποτέ να ψάχνουν ελευθερία, ευημερία, ελευθεριότητα, δημιουργία. Στον κόσμο του δολαρίου θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας . Το έκαναν και οι προγονοί μας και πέτυχε. Το ζήτημα είναι να υπάρξουμε ξανά. Να μην χαθούμε στα ορυχεία της Γερμανίας. Ψυχραιμία. Θα νικήσουμε …
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

του Κωστα Βαξεβανη


Διαβάστε το αποκαλυπτικό αφιέρωμα του περιοδικού HOT DOC για την κρυφή πορεία προς το ΔΝΤ, που περιγράφει με λεπτομέρειες πως η Ελλάδα πήρε τον δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις και επιλογές ανθρώπων.

Με το χρήμα μπορείς να αγοράσεις πολλά ψέματα.

Αλλά το χρήμα λέει πάντα την αλήθεια. Αρκεί να ακολουθήσεις την πορεία του. Ποιά είναι η αλήθεια για την καταστροφή της Ελλάδας; Τρία ακριβώς χρόνια από εκείνη την μέρα που ο Γεώργιος Αντρέα Παπανδρέου, με μία προσεγμένα επιλεγμένη μωβ γραβάτα και ύφος τεθλιμμένου συγγενή, παρέδιδε μπροστά στο βαθύ μπλε του Καστελόριζου την Ελλάδα στο ΔΝΤ, τα πράγματα είναι μάλλον ξεκάθαρα. Η Ελλάδα πήρε το δρόμο για την πιο μεγάλη εξάρτηση που γνώρισε ποτέ, μέσα από σχεδιασμένες κινήσεις, επιλογές ανθρώπων που γνώριζαν και άλλων που απλώς ήταν ανίκανοι. Η πολιτική στην Ελλάδα αρκετές φορές είναι ταυτισμένη με την υποτέλεια. Και η υποτέλεια ξέρει καλά πως αν οι προδότες είναι χρήσιμοι για τα άμεσα αποτελέσματα, οι ανίκανοι είναι αποφασισμένοι να τρέξουν τον μαραθώνιο, μόνο και μόνο για να βγουν νικητές.

Η χώρα θα καταρρεύσει μέσα από τις πολιτικές που υιοθετήθηκαν με το επιχείρημα της σωτηρίας. Η ύφεση, η ανεργία, η σμίκρυνση της πραγματικής αγοράς οδηγούν σε αδιέξοδο μέσα από τα μνημόνια. Το περιγράφουν όλοι οι μεγάλοι οικονομολόγοι του κόσμου. Αλλά δεν το βλέπουν οι κυβερνώντες. Γιατί άραγε; Την απάντηση μου έδωσε ένας ευρωπαίος Οικονομολόγος: «Οι έλληνες πολιτικοί θεωρούν πως αν ταυτιστούν με την ευρωπαϊκή ελίτ και τις επιδιώξεις της, θα εξασφαλίσουν την επιβίωσή τους. Αυτή τους ενδιαφέρει. Δεν είναι νεοφιλελεύθεροι από ιδεολογία, αλλά βλέπουν πως ο νεοφιλελευθερισμός και οι αγορές είναι ο μόνος δρόμος για να κυβερνήσουν. Και το θέλουν πολύ».

Αυτά που θα διαβάσετε, ξεκινούν από την απλή «ανάγνωση» του ημερολογίου της κρίσης, την αναψηλάφιση όσων ειπώθηκαν τα τελευταία τρία χρόνια (και είναι αποκαλυπτικά αν και χάνονται στο δάσος των πληροφοριών) και φτάνουν ως τις πληροφορίες από απόρρητα mails, συσκέψεις και πρωταγωνιστές της εποχής. Όσοι συμμετείχαν σε αυτό που σήμερα ονομάζεται από πολλούς ξεπούλημα της χώρας, δεν είχαν τις ίδιες αφετηρίες. Ούτε γνώριζαν όλοι απαραίτητα. Αν έπρεπε να μιλήσουμε με σενάρια θα λέγαμε πως υπάρχουν τρία:

Το πρώτο είναι της προδοσίας. Είναι το πιο εύκολο να λεχθεί, αλλά δύσκολο να αποδειχθεί.
Το δεύτερο είναι πως στο ΔΝΤ οδήγησε η ανικανότητα όσων κυβερνούσαν. Τα αδοκίμαστα κολεγιόπαιδα με τις ιδεοληψίες της αγοράς που έσπρωξαν τη χώρα στον γκρεμό, όταν χρειάστηκε να κάνουν εκτός από θεωρία και πράξη.

Το τρίτο σενάριο είναι των ατυχών επιλογών. Ο Γιώργος Παπανδρέου, μέσα από μια προσωπική σχέση με τον Στρός Καν, ο οποίος φιλοξενήθηκε αρκετές φορές στην Ελλάδα και κατάφερε να ξεδιπλώσει όλο το μέχρι σήμερα γνωστό ταμπεραμέντο του, πείστηκε πως ο δρόμος για το ΔΝΤ θα ήταν μια εγγυημένη από τον ίδιο λύση.

Το πιθανότερο είναι πως τα τρία σενάρια αρκετές φορές συναντήθηκαν για να δημιουργήσουν μια πραγματικότητα ζοφερή για την Ελλάδα. Οι Έλληνες έγιναν φτωχότεροι, εκτός από κάποιους που έγιναν πλούσιοι και θα γίνουν ακόμη περισσότερο.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
H εμπλοκή του κ. Παπαδήμου στις πολιτικές εξελίξεις είναι περισσότερο από προφανής παρά το γεγονός ότι απομακρύνθηκε από την πρωθυπουργία μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου και στη θέση του επελέγη ο υπηρεσιακός πρωθυπουργός Παναγιώτης Πικραμένος.

Ο πρώην πρωθυπουργός πολλαπλασιάζει τις παρεμβάσεις, ορισμένες προκαλούν εμπλοκές, δίνει συνεντεύξεις και ετοιμάζεται να μιλήσει στις 6 Ιουνίου στο IIF στην Κοπεγχάγη με τον Τσαρλς Νταλάρα.

Εκτελεί χρέη άτυπου συμβούλου του Παναγιώτη Πικραμένου εν όψει της άτυπης συνεδρίασης της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλλες. Εχει αναλάβει, ουσιαστικά, την εκπροσώπηση της χώρας και την προετοιμασία της στις ευρωπαικές συνόδους.

Είχε εμπλοκή στην απόφαση της Ελλάδας για να πληρωθεί το ομόλογο που έληγε στις 15 Μαίου, παρά την αντίθετη εισήγηση του Ευάγγελου Βενιζέλου.

Διατηρεί καθημερινές επαφές με ξένους ηγέτες και οικονομικούς παράγοντες για την ολοκλήρωση του PSI, τη νέα δανειακή σύμβαση αλλά και το «Σχέδιο Μάρσαλ» που αναμένεται να υιοθετήσει η ΕΕ.

Δίνει συνέντευξη στην εφημερίδα του Βελγίου De Tijd και παρεμβαίνει στις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις λέγοντας ότι «δεν μπορούν να γίνουν πολλές αναπροσαρμογές στη δανειακή συμφωνία και το περιθώριο ελιγμών της νέας κυβέρνησης είναι περιορισμένο, δήλωση που θεωρήθηκε απευθείας χτύπημα στις εξαγγελίες ΣΥΡΙΖΑ.

Εμπλέκεται από το Reuters σε δήθεν «εντολή» στον Μπαρόζο να κάνει σκληρή δήλωση για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ αν δεν τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Ο ίδιος διαψεύδει, ο Μπαρόζο διαψεύδει τέτοια επικοινωνία μεταξύ τους.

Ετοιμάζεται να μεταβεί στην Κοπεγχάγη στις 6 Ιουνίου προκειμένου να μιλήσει στο εαρινό συνέδριο του Διεθνούς Χρηματοπιστωτικού Ινστιτούτου (IIF), του οποίου επικεφαλής είναι ο Τσαρλς Νταλάρα.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Τρεις δημοσκοπήσεις που δημοσιεύτηκαν χθες εμπεδώνουν την αίσθηση ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι πρώτο κόμμα στις εκλογές του Ιουνίου. Με ποσοστά 24,5%, 25,2% και 30% ο ΣΥΡΙΖΑ έρχεται πρώτο κόμμα ενώ, για πρώτη φορά, όπως καταγράφει η μέτρηση της Pulse, ο Αλέξης Τσίπρας κρίνεται καταλληλότερος για πρωθυπουργός.

Σε υψηλά ποσοστά κινείται και η ΝΔ σε σχέση με το σκορ που κατέγραψε στις εκλογές της 6ης Μαίου. Τα δυο κόμματα δείχνουν να κυριαρχούν στο προεκλογικό σκηνικό και είναι προφανές ότι θα επιχειρήσουν να πολώσουν ακόμη περισσότερο το πολιτικό κλίμα προκειμένου να κινητοποιήσουν τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους, να βάλουν κρίσιμα διλήμματα ώστε να κερδίσουν την πρώτη θέση.

Από την άποψη αυτή με ενδιαφέρον αναμένεται τι θα γίνει με το περιβόητο ντιμπέιτ μεταξύ Αντώνη Σαμαρά και Αλέξη Τσίπρα, το οποίο έχει ατονήσει τις τελευταίες ημέρες. Σε αυτή τη μονομαχία, αν πραγματοποιηθεί, αναμένεται να δοθεί και η τελική μάχη που θα κρίνει ποιο από τα δυο κόμματα θα κόψει πρώτο το νήμα.

Το ΠΑΣΟΚ κινείται στα ποσοστά της 6ης Μαίου και όλα δείχνουν, όπως επισημαίνει η Ιπποκράτους, ότι εδραιώνει την κρίσιμη τρίτη θέση στο πολιτικό σκηνικό. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, θεωρούν οι ίδιες πηγές, κάνει μια επιτυχημένη προεκλογική εκστρατεία, με έμφαση στην Αττική, και πολλαπλασιάζει τις επαφές του με κοινωνικούς φορείς και ειδικά ακροατήρια. Οι επιτελείς του αναφέρουν ότι το ΠΑΣΟΚ θα αποτελέσει βασικό συστατικό της ενδεχόμενης κεντροαριστερής κυβέρνησης, μετά τις εκλογές, αφού οι ψηφοφόροι θα αναγνωρίσουν ότι αποτελεί δύναμη ευθύνης και ρεαλισμού.

Ο Αλέξης Τσίπρας, από την πλευρά του, ανεβάζει τις προεκλογικές στροφές και κινείται ταυτόχρονα σε πολλά επίπεδα. Καθημερινά πραγματοποιεί ανοιχτές ομιλίες στην Αττική, εξαπολύει επιθέσεις εναντίον των αντιπάλων του και προσπαθεί να ταυτίσει στη συνείδηση των ψηφοφόρων τα δυο παραδοσιακά κόμματα με το παρελθόν.

Ας σημειωθεί ότι οι τρεις δημοσκοπήσεις που προαναφέρθηκαν, της Pulse, του Πανεπιστημίου Πατρών και της VPRC δείχνουν επτακομματική ή, in extremis, οκτακομματική βουλή για τις 17 Ιουνίου.

Pulse: Ντέρμπι και καταλληλότερος ο Τσίπρας

Ισοπαλία μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δείχνει η δημοσκόπηση που διενέργησε η Pulse RC για λογαριασμό της εφημερίδας «Το Ποντίκι» και δημοσιεύεται σήμερα. Ως προς την πρόθεση ψήφου καταγράφεται απόλυτη ισοπαλία για τη Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ, με το ΠΑΣΟΚ να συγκρατεί ελαφρώς αυξημένο το ποσοστό της 6ης Μαΐου, ενώ παρατηρείται σημαντική συρρίκνωση των μικρότερων κομμάτων.

Aναλυτικά τα ποσοστά έχουν ως εξής

  • ΝΔ: 24,5%
  • ΣΥΡΙΖΑ: 24,5%
  • ΠΑΣΟΚ: 13,5%
  • Ανεξάρτητοι Έλληνες: 7%
  • ΚΚΕ: 5%
  • Χρυσή Αυγή: 5%
  • ΔΗΜΑΡ: 5%
  • Δημιουργία Ξανά!: 2,5%
  • ΛΑΟΣ: 1,5%
  • Οικολόγοι Πράσινοι: 1%

Απόλυτη ισοπαλία για Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ καταγράφεται και στην πρόθεση ψήφου με αναγωγή, ενώ το ΠΑΣΟΚ εμφανίζει ελαφρά αύξηση.

Στην καταλληλότητα για την πρωθυπουργία προηγείται ο Αλέξης Τσίπρας με μικρή διαφορά από τον Αντώνη Σαμαρά. Ενδιαφέρον το στοιχείο ότι η διαφορά του κ. Τσίπρα οφείλεται στην απήχησή του στους ψηφοφόρους των υπόλοιπων κομμάτων.

Πανεπιστήμιο Πατρών: Πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ με 10 μονάδες διαφορά!

Σημαντικό προβάδισμα δέκα ποσοστιαίων μονάδων δίνει δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Πατρών η οποία διενεργήθηκε την περίοδο 22/5-29/5. Αναλυτικά στην πρόθεση ψήφου τα ποσοστά των κομμάτων έχουν ως εξής:

  • ΣΥΡΙΖΑ: 25,2%
  • ΝΔ: 15,2%
  • ΠΑΣΟΚ: 11,7%
  • Χρυσή Αυγή: 8,7%
  • ΚΚΕ: 5,6%
  • Ανεξάρτητοι Έλληνες: 5,4%
  • Δημιουργία Ξανά!: 4,3%
  • ΔΗΜΑΡ: 3,8%

Σημειώνεται πως η δημοσκόπηση δεν έγινε από κάποια εταιρεία δημοσκοπήσεων αλλά από επιστημονική ομάδα την οποία απαρτίζουν καθηγητές του Τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών, κα μεταπτυχιακοί φοιτητές.

VPRC: Πρώτος ο ΣΥΡΙΖΑ στην εκλογική επιρροή

Τέλος, μια ακόμα δημοσκόπηση που δείχνει πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ αλλά παράσταση νίκης για τη Νέα Δημοκρατία, είναι της εταιρείας VPRC για τα Επίκαιρα, από την οποία προκύπτει ότι στην εκτίμηση εκλογικής επιρροής ο ΣΥΡΙΖΑ προηγείται με 30% εναντι 26,5% της Νέας Δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ υποχωρεί στο 12,5%, ενώ οι Ανεξάρτητοι Έλληνες συγκεντρώνουν 7,5%, όπως και η ΔΗΜΑΡ. Ακολουθεί το ΚΚΕ με 5,5% και η Χρυσή Αυγή με 4,5%. Εκτός Βουλής μένουν όλα τα υπόλοιπα κόμματα.

Αξιοσημείωτο είναι ότι στην παράσταση νίκης προηγείται η Νέα Δημοκρατία με 39% ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώνει 29%.


Πηγη

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Μπορεί η Ιταλία να βρίσκεται στο επίκεντρο το τελευταίο διάστημα λόγω της αύξησης στο κόστος δανεισμού, ωστόσο ένα είναι βέβαιο: Η Ιταλία δεν είναι ούτε Ισπανία, ούτε Ελλάδα.

Τα ευρήματα έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής καταδεικνύουν γιατί η χώρα του Μάριο Μόντι δεν αντιμετωπίζει τους κινδύνους που απειλούν την Ισπανία και είναι σε θέση να ανταπεξέλθει στην κρίση χρέους που πλήττει την ευρωζώνη.

Θετικά δημοσιονομικά μηνύματα

Με τα φώτα να στρέφονται σε Ισπανία και Ελλάδα το τελευταίο διάστημα, ένα είναι το βασικό συμπέρασμα που προκύπτει από την έκθεση. Η Ιταλία δεν είναι ούτε Ισπανία, ούτε Ελλάδα. Μπορεί το report να περιλαμβάνει πλήθος προειδοποιήσεων για την φοροδιαφυγή και την παραοικονομία στην Ιταλία, ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο για τη δημοσιονομική της κατάσταση.

Ισπανία και Ελλάδα παλεύουν να θέσουν υπό έλεγχο τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, ενώ μερίδα αναλυτών εκτιμά ότι αποτυγχάνουν λόγω του σπιράλ χρέους, το οποίο οδηγεί τις κυβερνήσεις στη λήψη αυστηρών μέτρων λιτότητας, τα οποία σκοτώνουν την οικονομική ανάπτυξη και προκαλούν μεγαλύτερα ελλείμματα, σημειώνουν οι Financial Times.

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, δείχνει σε πόσο καλύτερη κατάσταση βρίσκεται η Ιταλία, όσον αφορά τα δημοσιονομικά. Όχι μόνο η Ιταλία δεν αντιμετωπίζει τα τεράστια ελλείμματα της Ελλάδας και της Ισπανίας, αλλά αντίθετα πέρυσι κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα στον προϋπολογισμό. Με άλλα λόγια έβγαλε περισσότερα χρήματα από όσα ξόδεψε, αν εξαιρέσει κανείς τις πληρωμές χρέους.

Πρόκειται για μια ειδοποιό διαφορά και ίσως είναι ο κυριότερος λόγος για τον οποίο η Ιταλία φαίνεται να αποσυνδέεται από την Ισπανία.

Από κάποια σκοπιά, οι προβλέψεις της Κομισιόν όσον αφορά τη δημοσιονομική κατάσταση… ζαλίζουν. Σύμφωνα με την Ε.Ε. στο τέλος του 2012, το πρωτογενές πλεόνασμα του προϋπολογισμού θα ανέλθει στο 3,6% της οικονομικής παραγωγής.

Παρά το γεγονός ότι η Ιταλία διαθέτει το δεύτερο μεγαλύτερο χρέος στην ευρωζώνη, θα είναι σε θέση να μειώσει το δανεισμό τη, ενώ ενδεχομένως να μπορέσει να αποπληρώσει μέρος του χρέους της τους επόμενους μήνες.

Λίγες είναι οι χώρες της περιφέρειας που μπορούν να επιτύχουν κάτι ανάλογο και ακριβώς γι αυτό προβλέπεται ότι το ιταλικό χρέος θα αρχίσει να μειώνεται από το 2013.

Ακόμα κι όταν υπολογίζονται οι πληρωμές χρέους, και πάλι το χρέος της Ιταλίας είναι περιορισμένο στο 1,7% του ΑΕΠ. Σε σύγκριση με την Ισπανία η οποία ολοκλήρωσε το 2011 με δημοσιονομικό έλλειμμα 8,9% του ΑΕΠ, το πλεονέκτημα της Ιταλίας είναι ξεκάθαρο.

Η Ιταλία δεν χρειάζεται περαιτέρω προσαρμογή, ώστε να επιτευχθούν οι στόχοι για το διάστημα 2014-2015.

Η επίτευξη ενός ισοσκελισμένου προϋπολογισμού εξαρτάται από την υλοποίηση των προβλέψεων για την προοπτική της ανάπτυξης στο πρόγραμμα, το οποίο κάνει λόγο για ανάπτυξη με ρυθμό 1% το 2014 και 1,5% το 2015.

Βέβεια το άλμα στο κόστος δανεισμού, το οποίο θα ακολουθούσε μια ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, θα μπορούσε να βγάλει άχρηστα όλα τα παραπάνω σχέδια.

Αλλά ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η Ιταλία έχει χώρο να αναπνεύσει. Ο μέσεος όρος λήξης του χρέους της Ιταλίας ήταν γύρω στα 7 χρόνια στο τέλος του 2011. Γεγονός που σημαίνει πως ακόμα και μια ραγδαία αύξηση του κόστους δανεισμού βραχυπρόθεσμα, θα είχε πολύ μικρότερη επίδραση στην ικανότητα της Ιταλίας να εξυπηρετήσει το χρέος της μακροπρόθεσμα.

Ο ρόλος των τραπεζών

Όμως η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε Ιταλία και Ισπανία έγκειται στο τραπεζικό τους σύστημα. Η Κομισιόν αφιερώνει με το… ζόρι μισή σελίδα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα της Ιταλίας, το οποίο δεν αντιμετωπίζει προβλήματα, σε αντίθεση με τις ισπανικές και τις ιρλανδικές τράπεζες.

Η έκθεση της Ε.Ε. σημειώνει ότι οι ιταλικές τράπεζες, όπως και σχεδόν όλα τα πιστωτικά ιδρύματα της ευρωζώνης, αντιμετώπισαν μια πιστωτική κρίση την περασμένη χρονιά, η οποία αντιμετωπίστηκε εν μέρει μέσω της παροχής φθηνής ρευστότητας από την ΕΚΤ.

Παρά το γεγονός ότι η επίδραση των δανείων του προγράμματος LTRO ατόνησε το τελευταίο δίμηνο, είναι γεγονός ότι οι ιταλικές τράπεζες είναι κεφαλαιακά ενισχυμένες, σε αντίθεση με τις ισπανικές.


Πηγη

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Καλός οιωνός για την Ελλάδα είναι η χθεσινή εισήγηση της Κομισιόν να δοθεί χρονική παράταση στην Ισπανία προκειμένου να πετύχει τη δημοσιονομική προσαρμογή, καθώς, σύμφωνα με εκτιμήσεις, ανοίγει το δρόμο για την ικανοποίηση ανάλογου ελληνικού αιτήματος. Προς το παρόν πάντως ο Όλι Ρεν εμφανίζεται αρνητικός, προφανώς για διαπραγματευτικούς λόγους. Η Κομισιόν προειδοποίησε εξάλλου χθες τη χώρα μας ότι οι πιστωτές θα συνεχίσουν να στηρίζουν την Ελλάδα μόνον εφόσον συνεχιστεί και βελτιωθεί η εφαρμογή του προγράμματος.


Η Επιτροπή αποφάσισε να εισηγηθεί για την Ισπανία την επιμήκυνση κατά 12 μήνες, δηλαδή μέχρι το τέλος του 2014, της προθεσμίας επαναφοράς του ελλείμματος κάτω του 3% του ΑΕΠ. Το έλλειμμα ανήλθε το 2011 στο 8,9%, ενώ η χώρα αυτή αδυνατεί εξαιτίας της ύφεσης, της τραπεζικής κρίσης και της ανεργίας να πετύχει το στόχο μέχρι το τέλος του 2013, όπως προβλέποντας αρχικά. Η Επιτροπή ζήτησε επιπροσθέτως από τη Μαδρίτη να υποβάλει μέχρι τον Ιούλιο ένα διετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογή που θα καλύπτει την περίοδο 2013-2014.

Με αφορμή την περίπτωση της Ισπανίας, ο κ. Ρεν δέχθηκε ερωτήσεις και για την Ελλάδα, όπου αρχικά αρνήθηκε να απαντήσει επικαλούμενος την προεκλογική περίοδο στη χώρα και τη θέση των Βρυξελλών να μην αναμειγνύεται στα εσωτερικά. Ωστόσο, στις επίμονες ερωτήσεις των δημοσιογράφων ο Φινλανδός αντιπρόεδρος υποστήριξε ότι στη χώρα μας δόθηκε ήδη επιπλέον χρόνος στο πλαίσιο της νέας δανειακής σύμβασης και πως η περίπτωση της Ισπανίας είναι διαφορετική. Σχετικά με τα νέα μέτρα το 2013 και 2014, πάντως, η Κομισιόν έσπευσε να τονίσει ότι θα βασίζονται στην περικοπή δαπανών.

Ωστόσο, όπως τονίζουν πηγές της Κομισιόν στις Βρυξέλλες, ο κ. Ρεν για διαπραγματευτικούς λόγους δεν θα μπορούσε να δώσει χθες διαφορετική απάντηση, αποκαλύπτοντας τις προθέσεις των εταίρων σε μια περίοδο που στην Ελλάδα δεν υπάρχει κυβέρνηση. Ανέφεραν δε, ότι είναι εφικτή η επιμήκυνση της δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, εφόσον υπάρξουν από ελληνικές πλευρές οι έμπρακτες διαβεβαιώσεις για τήρηση των δεσμεύσεων, όπως έκανε και η Ισπανία πριν προταθεί η επιμήκυνση.

Σύμφωνα με το 20σέλιδο κείμενο για την Ελλάδα, η δημιουργία βιώσιμης ανάπτυξης και απασχόλησης απαιτεί μεγαλύτερες προσπάθειες και στοχευμένα μέτρα. Η εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων θα πρέπει να ξεπεράσει γραφειοκρατικές καθυστερήσεις, την αντίσταση ομάδων πίεσης και κατεστημένων συμφερόντων και να σπάσει μακροχρόνια ταμπού, αναφέρει η Κομισιόν.

Στην έκθεση τονίζεται ότι η ημερομηνία αξιολόγησης του δεύτερου προγράμματος εξαρτάται από το αποτέλεσμα των επαναληπτικών εκλογών της 17ης Ιουνίου, η αποστολή έχει αρχικά προγραμματιστεί να λάβει χώρα στα τέλη Ιουνίου αρχές Ιουλίου, ωστόσο η ημερομηνία μπορεί να αναθεωρηθεί κατά τις επόμενες εβδομάδες.

Η έκθεση εκτιμά ότι μετά την υποχώρηση του ΑΕΠ κατά 6,9% το 2011, η ύφεση θα παραμείνει βαθιά και το 2012, όπου προς το παρόν υπολογίζεται στο 4,75% με κινδύνους να είναι ακόμη μεγαλύτερη. Η ανάκαμψη που είχε ανακοινωθεί για τον επόμενο χρόνο θα καθυστερήσει περαιτέρω με στασιμότητα στην καλύτερη περίπτωση για το 2013 και μόνο το 2014 αναμένεται επιστροφή σε ετήσιους θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.

«Σφυροκόπημα» στην Ισπανία

Εν μέσω των σεναρίων για έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, το άγριο «σφυροκόπημα» των αγορών εναντίον της Ισπανίας φέρνει στο προσκήνιο ακόμη και το ενδεχόμενο εξόδου της Ισπανίας από το κοινό νόμισμα. Η απόδοση των ισπανικών ομολόγων χτύπησε, χθες, κόκκινο, οι μετοχές στο χρηματιστήριο της Μαδρίτης βούλιαξαν προς στιγμή σε νέα χαμηλά εννέα ετών. Στο φόντο η κρίση της ισπανικής τράπεζας Bankia και το σχέδιο ανακεφαλαιοποίησης μέσω έκδοσης ομολόγων από το ισπανικό ταμείο στήριξης τραπεζών.

Ο Μάθιου Λιν, αναλυτής στη Strategy Economics, σε άρθρο του στο Marketwatch παραθέτει έξι λόγους, για τους οποίους συμφέρει την Ισπανία να είναι η πρώτη χώρα που θα αποχωρήσει από την Ευρωζώνη. Σύμφωνα με τον Λιν: 1) η Ισπανία είναι πολύ μεγάλη για να διασωθεί. 2) έχει ήδη κουραστεί από τα μέτρα λιτότητας. 3) διαθέτει πραγματική οικονομία. 4) είναι πολιτικά ασφαλής. 5) έχει ευρύτερους ορίζοντες, λόγω των ισπανόφωνων οικονομιών της Λατινικής Αμερικής, αλλά και των ισπανόφωνων στις ΗΠΑ και 6) η συζήτηση για την έξοδό της έχει ήδη ξεκινήσει. «Ίσως το Spexit να συμβεί πριν από το Grexit» καταλήγει ο κ. Λιν.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Εάν η Ελλάδα καταφέρει να μείνει στο ευρώ θα μείνω έκπληκτος, δήλωσε ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Πωλ Κρούγκμαν σε συνέντευξη του στον Independent.
Μάλιστα προσθέτει πως εάν ήταν Έλληνας θα έπαιρνε τα λεφτά του από τις τράπεζες, αφού όπως εξηγεί ο κίνδυνος να χαθούν όλα, μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο είναι μεγάλος.

Ειδικότερα, ρωτηθείς για τα αν τελικά η χώρα μας εγκαταλείψει την ευρωζώνη, απαντά ότι κάτι θα συμβεί στο τέλος και αυτό τελικά θα είναι η ελληνική έξοδος. «Θα ήμουν έκπληκτος εάν καταφέρουν να παραμείνουν για δύο ακόμα έτη στο ευρώ. Θα ήμουν βασικά έκπληκτος για το αν θα καταφέρουν να μείνουν για ένα ακόμη έτος», είπε χαρακτηριστικά και πρόσθεσε ότι «το γεγονός που θα οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ευρώ θα είναι η παύση της χρηματοδότησης από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα». Κανείς δεν θέλει να γίνει αυτό, είπε, «ωστόσο σε κάποιο σημείο οι ίδιοι οι αριθμοί θα το κάνουν αναπόφευκτο».

«Εάν ήμουν Έλληνας θα προσπαθούσα να αποσύρω τα χρήματά μου από τις τράπεζες διότι υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο να ανακαλύψετε ότι τα χρήματά σας έχουν μετατραπεί σε “νέες δραχμές” υποτιμημένα κατά 30-50% περίπου» ανέφερε.

Σε άλλη ερώτηση για το εάν η Ελλάδα θα είναι σε καλύτερη κατάσταση εκτός ευρώ, ο Πωλ Κρούγκμαν απαντά ότι οι πιθανότητες για ανάκαμψη είναι περισσότερες εάν η χώρα φύγει. Μαλιστα ανέφερε ότι η χώρα έχει δυνατότητες να τα καταφέρει χρησιμοποιώντας το «δυνατό της χαρτί» τον τουρισμό. «Το σκηνικό στη χώρα θα ήταν άσχημο για έξι μήνες με έναν χρόνο, αλλά μετά ένας μεγάλος αριθμός Βρετανών τουριστών θα θέλει να επισκεφτεί τα ελληνικά νησιά». Ξέρω, ακούγεται απαίσιο, είπε, ωστόσο εξήγησε ότι συγκρινόμενο με το ποσοστό ανεργίας 50% στους νέους τελικά ίσως δεν είναι τόσο άσχημο.

Αναφορικά με τις επιπτώσεις της ελληνικής εξόδου στα υπόλοιπα κράτη- μέλη απάντησε δεν είναι η Ελλάδα αυτό που προκαλεί την ανησυχία στην περιοχή, αλλά οι αλυσιδωτές επιπτώσεις που θα προκληθούν από αυτή. «Εάν η Ελλάδα φύγει από το ευρώ, η κατάσταση για τα υπόλοιπα μέλη θα γίνει μη αναστρέψιμη. Θα προκληθεί μαζική εκροή καταθέσεων από τις ιταλικές και ισπανικές τράπεζες» είπε και πρόσθεσε ότι αυτό δεν θα πρέπει να οδηγήσει σε άμεση κρίση εφόσον η ΕΚΤ είναι πρόθυμη να ενισχύσει τα ευρώ.


Πηγη

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Αντί οι ευρωπαίοι ηγέτες να σπρώχνουν την Ελλάδα εκτός ευρωζώνης - μια κίνηση με καταστροφικές συνέπειες -, θα έπρεπε η Γερμανία να αποχωρήσει από το ευρώ οικειοθελώς και να επιστρέψει στο πολυαγαπημένο της γερμανικό μάρκο.

Αυτό υποστηρίζουν οι οικονομολόγοι Clyde Prestowitz και John Prout σε άρθρο τους στο CNN, στο οποίο τονίζουν ότι το πρόβλημα σήμερα δεν είναι η αδυναμία των χωρών της ευρωπαϊκής περιφέρειας αλλά η μεγάλη ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας.

Όπως εξηγούν, η ανάλυση των προβλημάτων του ευρώ και της ΕΕ εστιάζει στο χρέος και τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα των λεγόμενων περιφερειακών χωρών (Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ιρλανδία) και κυρίως της Ελλάδας.

Ωστόσο, προβλήματα χρέους και ανταγωνιστικότητας υπήρχαν και λύνονταν σχετικά εύκολα και πριν το ευρώ, μέσω της προσωρινής υποτίμησης των νομισμάτων των λιγότερο ανταγωνιστικών χωρών έναντι των πιο ανταγωνιστικών και κυρίως έναντι του γερμανικού μάρκου.

Οι αρθρογράφοι, λοιπόν, επισημαίνουν ότι σήμερα πρέπει να προσεγγίσουμε διαφορετικά το πρόβλημα: Όχι μόνο η γερμανική οικονομία είναι εγγενώς ισχυρή λόγω της υψηλής παραγωγικότητας του εργατικού δυναμικού της, αλλά οι εξαγωγές ενίσχυσαν την ανταγωνιστικότητά της διότι το ευρώ είναι υποτιμημένο σε σχέση με τη Γερμανία.

Δεδομένου ότι το ευρώ είναι το κοινό νόμισμα των χωρών της ευρωζώνης, η αξία του αντανακλά τον μέσο όρο της ανταγωνιστικότητας όλων. Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας όμως είναι πολύ μεγαλύτερη από τον μέσο όρο, επομένως για τη Γερμανία το ευρώ είναι πολύ αδύναμο.

Να γιατί η Γερμανία συσσώρευσε εμπορικά πλεονάσματα στο βαθμό της Κίνας.

Όσο οι υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης παραμένουν στο ευρώ, ο μόνος τρόπος να γίνουν πιο ανταγωνιστικές είναι να "γερμανοποιηθούν" μέσω της αυστηρής λιτότητας που προβλέπει περικοπές δαπανών, μισθών και συντάξεων, μείωση του προϋπολογισμού για κοινωνική πρόνοια, ενώ οδηγεί σε αύξηση της ανεργίας.

Αυτή την τακτική ακολούθησαν τα δύο τελευταία χρόνια, προκειμένου να πετύχουν ανάπτυξη στηριζόμενη στις εξαγωγές.

Επειδή όμως η Γερμανία είναι υπερ-ανταγωνιστική και παράλληλα απρόθυμη να τονώσει την οικονομία της για να επιτύχει μεγαλύτερη κατανάλωση, οι άλλες χώρες της ευρωζώνης δεν μπορούν να αυξήσουν τις εξαγωγές σε αυτήν και επομένως πρέπει να ανταγωνιστούν με τη Γερμανία εξάγοντας σε Κίνα και ΗΠΑ.

Αυτό δεν λειτούργησε και σήμερα οι συνέπειες της σκληρής λιτότητας διαλύουν τον πολιτικό και κοινωνικό ιστό ακόμα και στις χώρες - όπως η Ολλανδία - που μέχρι πρόσφατα είχαν δεθεί στο άρμα της Γερμανίας, υποστηρίζοντας τη λιτότητα και την ανάπτυξη από το εμπόριο με χώρες εκτός της ΕΕ.

Παραμένει άγνωστο ωστόσο για πόσο και σε τί βαθμό η ευρωζώνη μπορεί να αντέξει τις κοινωνικές και πολιτικές συνέπειες της λιτότητας προκειμένου να γίνει ανταγωνιστικά ισότιμη με τη Γερμανία.

Η εναλλακτική λύση είναι η Γερμανία να γυρίσει στο μάρκο. Αυτό θα οδηγήσει σε άμεση ανατίμηση του γερμανικού νομίσματος και σε ανταγωνιστική υποτίμηση του ευρώ για τις υπόλοιπες χώρες της ευρωζώνης.

Η Γερμανία θα αναγκαζόταν να αγοράζει περισσότερο και να πουλά λιγότερο. Η επιπλέον κατανάλωση που δεν θα δώσει η Γερμανία μέσω πολιτικών τόνωσης της οικονομίας θα δοθεί αυτόματα μέσω της αναπροσαρμογής του νομίσματος.

Επίσης, εάν η Γερμανία βγει από την ευρωζώνη θα ανοίξει ο δρόμος για το ευρωομόλογο.

Πολλοί λένε ότι η Γερμανία θα συνεχίσει να είναι απαραίτητη στην ευρωζώνη. Αυτό είναι αλήθεια, υποστηρίζουν οι αρθρογράφοι, τονίζοντας ότι η Γερμανία δεν θα κόψει τους δεσμούς της με την ευρωζώνη για αρκετούς λόγους: θα χρειάζεται την ευρωζώνη περισσότερο από ποτέ για τις ολοένα και πιο ακριβές εξαγωγές της.

Καταληκτικά, οι αρθρογράφοι αναφέρουν ότι για τη Γερμανία το κόστος διάσωσης της Ευρώπης θα επηρεάσει τις εξαγωγές της και ίσως οδηγήσει σε προσωρινή αύξηση της ανεργίας.

Εάν όμως επιστρέψει στο μάρκο, θα προσελκύσει μαζικά κεφάλαια και με αυτόν τον τρόπο θα δώσει ώθηση στις επενδύσεις, καθώς θα κρατήσει τα επιτόκια και τον πληθωρισμό σε χαμηλά επίπεδα.

Διαβάστε το άρθρο στο CNN

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Αυστηρές προειδοποιήσεις απηύθυνε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προς τη Λευκωσία με αφορμή τη δημοσιοποίηση των συστάσεων για την εφαρμογή του εθνικού προγράμματος μεταρρυθμίσεων και του προγράμματος σταθερότητας της κυπριακής οικονομίας.

Χαρακτηριστική, σύμφωνα με τον ανταποκριτή του ΡΙΚ στις Βρυξέλλλες, ήταν η δήλωση του αρμόδιου Επιτρόπου για την Οικονομία, Όλι Ρεν. Ανέφερε ότι η Κύπρος αντιμετωπίζει πολύ σοβαρές δημοσιονομικές ανισορροπίες, κυρίως στο χρηματοπιστωτικό τομέα, οι οποίες, όπως είπε, θα πρέπει να αντιμετωπισθούν αμέσως.

Στο επτασέλιδο κείμενο που εγκρίθηκε από την Κομισιόν ζητείται να εφαρμοστούν από κυπριακής πλευράς οκτώ συστάσεις. Ειδικότερα, ζητείται η λήψη πρόσθετων μέτρων για να επιτευχθεί διατηρήσιμη διόρθωση του υπερβολικού ελλείμματος το 2012, καθώς και πιο αυστηρός έλεγχος των δαπανών, μείωση του δημοσίου χρέους, βελτίωση της φοροσυλλεκτικότητας και καταπολέμηση της φοροδιαφυγής. Ζητείται, επίσης, εναρμόνιση της εποπτείας των συνεργατικών πιστωτικών ιδρυμάτων σύμφωνα με τα πρότυπα που ισχύουν για τις εμπορικές τράπεζες και ενίσχυση των κανονιστικών διατάξεων για την αποτελεσματική ανακεφαλαιοποίηση των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, προκειμένου να περιοριστεί η έκθεση του χρηματοπιστωτικού τομέα σε εξωτερικές κρίσεις.

Η Κομισιόν συνιστά τη μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος, την αντιμετώπιση των υψηλών ποσοστών φτώχιας ανάμεσα στους ηλικιωμένους.

Στην αξιολόγηση της κυπριακής οικονομίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επισημαίνει ότι το 2012 η οικονομική δραστηριότητα στην Κύπρο αναμένεται να υποχωρήσει κατά 0,8%, ενώ θα επανακτήσει κάποια επιτάχυνση το 2013, όταν αναμένεται αύξηση του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος της τάξης του 0,3%. Η ανεργία προβλέπεται να αυξηθεί περαιτέρω στο 8,9% το 2012.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Δόθηκαν ολιγοήμερες παρατάσεις με σκοπό την διευκόλυνση των υποχρεώσεων για την υποβολή φορολογικών δηλώσεων μετά από απόφαση του υπουργού Οικονομικών Γιώργου Ζανιά.

Συγκεκριμένα, παρατάθηκαν οι εξής προθεσμίες:

- Η προθεσμία υποβολής των δηλώσεων φορολογίας εισοδήματος οικονομικού έτους 2012 για όλα τα υπόχρεα νομικά πρόσωπα παρατείνεται έως και τις 8 Ιουνίου 2012, ανεξάρτητα από το τελευταίο ψηφίο του ΑΦΜ του νομικού προσώπου.

- Η προθεσμία υποβολής των δηλώσεων φόρου ακίνητης περιουσίας νομικών προσώπων (Φ.Α.Π.) έτους 2012 καθώς και των δηλώσεων ειδικού φόρου επί των ακινήτων έτους 2012, παρατείνεται μέχρι και την 8η Ιουνίου 2012, ανεξαρτήτως του τελευταίου ψηφίου του ΑΦΜ.

- Η προθεσμία υποβολής του «Ειδικού Σημειώματος Αυτοελέγχου ΦΠΑ» για τη διαχειριστική περίοδο που έληξε μέχρι και την 31.12.2011 ορίζεται η 16η Ιουλίου 2012.

- Η προθεσμία, που ξεκινά την 25η Ιουνίου, για την υποβολή των συγκεντρωτικών καταστάσεων για τις συναλλαγές που πραγματοποιήθηκαν το ημερολογιακό έτος 2011, ορίζεται ως ακολούθως:

• Μέχρι την 20η Σεπτεμβρίου 2012 για τους υπόχρεους που ο Α.Φ.Μ. τους λήγει στο 1, 2, 3.
• Μέχρι την 24η Σεπτεμβρίου 2012 για τους υπόχρεους που ο Α.Φ.Μ. τους λήγει στο 4, 5, 6.
• Μέχρι την 27η Σεπτεμβρίου 2012 για τους υπόχρεους που ο Α.Φ.Μ. τους λήγει στο 7, 8, 9.
• Μέχρι την 1η Οκτωβρίου 2012 για τους υπόχρεους που ο Α.Φ.Μ. τους λήγει στο 0.


Πηγη

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Σοκ προκαλούν οι διαπιστώσεις και οι εκτιμήσεις της Κομισιόν αλλά και της προηγούμενης ελληνικής κυβέρνησης, για τις επιπτώσεις του Προγράμματος προσαρμογής στο επίπεδο ζωής των Ελλήνων πολιτών.

Αρχής γενομένης από τις επιπτώσεις στην απασχόληση και με δεδομένα, πλέον, τα ποσοστά του 21% και τις προβλέψεις για περαιτέρω αύξηση στο 22% έως το τέλος του 2013, αναμφίβολα προκαλεί δέος το ότι εάν δεν υπήρχε ένα «πακέτο» 3,4 δισ. ευρώ για ειδικά προγράμματα, η ανεργία θα ήταν 4-5% υψηλότερη, δηλαδή θα «χτυπούσε» ήδη το 27%!!!

Δέος προκαλεί και η διαπίστωση της προηγούμενης κυβέρνησης ότι η Ελλάδα έχει μείνει πίσω όσον αφορά στους στόχους που είχε θέσει το 2008 για τη μείωση των ποσοστών φτώχειας έως το 2020. Ειδικότερα, το Εθνικό Πρόγραμμα προέβλεπε μείωση του ποσοστού φτώχειας από το 28% στο 24%, αλλά μετά από μια μικρή μείωση στη προ κρίσης περίοδο, η προσπάθεια «κόλλησε» το 2009 και το 2010, όπου τα ποσοστά διατηρούνται στο 27,6% και 27,7% αντιστοίχως. Ανάλογες είναι οι διαπιστώσεις και όσον αφορά στον ειδικό δείκτη φτώχειας για τα παιδιά έως 17 ετών, καθώς ελάχιστη είναι η μείωση από το αρχικό «σκαλοπάτι» του 23%.

Κι επειδή όλα τα έως τώρα ευρήματα σταματούν στο 2010, όπου δεν είχαν γίνει ακόμα εμφανείς οι επιπτώσεις του Προγράμματος, αν μη τι άλλο προκαλεί ρίγη η διαπίστωση ή μάλλον η εκτίμηση ότι η εφαρμογή των μέτρων λιτότητας- μείωση του επιδόματος ανεργίας, μειώσεις συντάξεων, αυστηρότερα κριτήρια για το ΕΚΑΣ, μειώσεις μισθών, αύξηση του ΦΠΑ σε καύσιμα και είδη ευρείας κατανάλωσης, αναστολή της επιδότησης ενοικίου για τους χαμηλόμισθους- θα επηρεάσει τους δείκτες φτώχειας και θα επιδεινώσει το κίνδυνο φτώχειας (διάχυση) στον ελληνικό πληθυσμό...


Πηγη

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Ο συριακός στρατός βομβαρδίζει σήμερα για δεύτερη συνεχή ημέρα τη Χούλα, την περιοχή όπου την περασμένη εβδομάδα σκοτώθηκαν τουλάχιστον 108 άνθρωποι από τις δυνάμεις ασφαλείας, μια σφαγή που καταδίκασε η διεθνής κοινότητα, ανακοίνωσε το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Οι δυνάμεις του τακτικού συριακού στρατού σφυροκοπούν από το πρωί με οβίδες τοποθεσίες στη Χούλα, μεταξύ τους την πόλη Τάλντο όπου καταγράφηκαν τα περισσότερα θύματα της σφαγής της 25ης Μαΐου, ενώ ακούγονταν σφοδρά πυρά. Ένα αγόρι σκοτώθηκε από πυρά ελεύθερου σκοπευτή στην περιοχή αυτή, σύμφωνα με το Παρατηρητήριο.

Οχήματα και κυβερνητικές δυνάμεις έχουν αναπτυχθεί στην περιοχή.

Την Τετάρτη ο στρατός είχε βομβαρδίσει με πυρά βαρέος πυροβολικού την πόλη αυτή όπου 108 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, μεταξύ τους 50 παιδιά, σύμφωνα με το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο, τον μεγαλύτερο συνασπισμό της αντιπολίτευσης.

Το Συριακό Εθνικό Συμβούλιο είχε καλέσει τους σχεδόν 300 παρατηρητές του ΟΗΕ που έχουν αναπτυχθεί στη χώρα να μεταβούν στη Χούλα, η οποία βρίσκεται στην επαρχία Χομς της κεντρικής Συρίας και να "προστατεύσουν τους άμαχους που ακόμη βρίσκονται στην πόλη αυτή".

Το Παρατηρητήριο, από την πλευρά του, είχε ανακοινώσει ότι "οι κάτοικοι καταφεύγουν σε άλλα χωριά της περιοχής Χούλα φοβούμενοι νέες σφαγές".
Τουλάχιστον 73 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους άμαχοι, σκοτώθηκαν χθες στις επιχειρήσεις καταστολής και στις μάχες που σημειώθηκαν σε όλη τη χώρα.

Οι παρατηρητές του ΟΗΕ στη Συρία δεν έχουν καταφέρει να επιβάλουν το σεβασμό της εκεχειρίας που προβλέπει το σχέδιο Αναν. Η εκεχειρία θεωρητικά τέθηκε σε ισχύ στις 12 Απριλίου αλλά παραβιάζεται συστηματικά.