[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
By STEVENIKO | Κυριακή 31 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Αρκετοί ίσως να έχετε δει κάποιες διαφημίσεις για μια νέα ελληνική σελίδα δημοπρασιών. Το συγκεκριμένο site, eprosfora.gr, προσφέρει διάφορα προϊόντα σε εξευτελιστικές τιμές και εσείς καλείστε να πλειοδοτήσετε για να τα κερδίσετε. Στη λίστα με τις ολοκληρωμένες δημοπρασίες βλέπουμε άτομα να έχουν κερδίσει τηλεοράσεις 32 ιντζών με μόλις 30 euro, PSP με 4 και laptop με 50 euro. Ο νικητής καλείται να πληρώσει το ποσό στο οποίο έληξε η δημοπρασία και θα αποκτήσει το προϊόν που κέρδισε.

Το πρώτο πράγμα που μαθαίνει κάποιος όταν αποκτά πρόσβαση στο διαδίκτυο είναι ότι “Αν κάτι είναι πολύ καλο για να είναι αληθινό, τότε είναι πολύ καλο για να είναι αληθινό!” και αυτό ισχύει και στην περίπτωση του συγκεκριμένου site. Καταρχή για να έχετε το δικαίωμα να πλειοδοτήσετε για ένα προϊόν, πρέπει να έχετε διαθέσιμα credits στο λογαριασμό σας, τα οποια στοιχίζουν από 0.40 euro μέχρι 0.70 ανάλογα με την ποσότητα που θα αγοράσετε. Όλα οι δημοπρασίες αρχίζουν στην τιμή των 0.99 euro και ο χρόνος διαρκειας την δημοπρασίας είναι ένα λεπτό. Κάθε φορα που πλειοδοτείτε ξοδεύετε ένα από τα credits σας, ανεβάζετε την τιμή του προϊόντος κατά 1 cent του euro, και επαναρχίζετε το χρόνο διαρκειας τις δημοπρασίας στο ένα λεπτό. Δηλαδή δεν υπάρχει λόγος να περιμένετε, όπως περιμένατε στο ebay, να πλησιάσει προς το τέλος η δημοπρασία πριν πλειοδότησε αφού θα επαναρχίσετε τον χρόνο δίνοντας αμέσως την ευκαιρία σε κάποιο άλλο να ανεβάσει την τιμή αν πλειοδοτήσει εντός του λεπτου. Παρα τον φαινομενικά μικρό χρόνο δημοπράτησης, ορισμένες αν όχι οι πλείστες δημοπρασίες ξεπερνούν τις ώρες λειτουργίας και διακόπτονται για να συνεχιστούν την επομενη μέρα. Όλα εδώ φαίνονται νομότυπα(και είναι) και μας δημιουργείται η απορία πως καταφέρνουν αυτοί οι τρελοί να βγάζουν κέρδος πουλώντας ένα laptop αξιας 600 euro για 60 μόλις euro.

Με απλά μαθηματικά, βλέπουμε ότι αν κάποιο αντικείμενο άρχισε στα 0,99 και έκλεισε στα 60,00 euro, αυτό σημαίνει ότι έχουν γίνει συνολικά 5901 πλειοδοτήσεις, αφού με κάθε πλειοδοτήση η τιμή αυξάνεται κατά 1 cent. (60,00 – 0,99)/0,01 = 5901
Η τιμή για κάθε credit είναι 0,4 -0,7 και για ευκολία μας, ας υποθέσουμε ότι ένα περίπου ο μέσος ορος τιμής για κάθε credit είναι 0,50 euro.
Επόμενος, 5901 πλειοδοτήσεις που κοστίζουν 0,50 euro η κάθε μια, φέρουν ένα κέρδος 2950,50 euro. Προσθέτοντας και την τιμή κλεισίματος την οποια καλείται ο νικητής να πληρώσει το άθροισμα είναι 2950,50 + 60 = 3010,50 euro. Με λίγα λόγια, το συγκεκριμένο site καταφέρνει να πουλήσει ένα laptop αξιας 500-600 euro για 60 euro, αλλα χάρη στο σύστημα πλειοδοτήσης καταφέρνει να έχει κέρδη της τάξης του 500%.

Και ενώ όλα φαίνονται νομότυπα αφού όλα περιγράφονται στους όρους συμμετοχής, βρίσκουμε ότι το εν λόγο site λειτουργεί στην Pουμανια με την ονομασία PretBomba.ro, μιας και έχουν ξεχάσει την ρουμανικη ονομασία του site στον τίτλο τις σελίδας με τους Ορους(http://www.eprosfora.gr/conditions.aspx). Επίσης διαβάζοντας για αυτό το site σε διαφορα forum, φαίνεται ότι λειτουργεί σε ακόμη 2 τουλάχιστον χώρες. Και αν είστε κάτοικος Ελλάδας και δοκιμάσετε να πλοηγηθείτε στο PretBomba.ro, θα βρεθείτε στο eprosfora.gr και αντίστροφα, μιας και απ’ ότι φαίνεται οι διαχειριστές δεν θέλουν να γνωρίζουμε την ύπαρξη του εν λόγο site σε άλλες χώρες. Ακόμη, οι δημοπρασίες είναι κοινές για όλες τις χώρες. Δηλαδή πλειοδοτώντας στην ελληνική έκδοση τις ιστοσελίδας, η πλειοδοτησή σας εμφανίζεται και στις άλλες χώρες. Επομένως ενώ οι πλείστοι επισκέπτες έχουν την εντύπωση ότι πλειοδοτούν εναντίον άλλων χρηστών από την ίδια χωρα, έχουν να αντιμετωπίσουν και τις πλειοδοτήσεις από τις άλλες χώρες. Επίσης άξιο προσοχής είναι ότι κάποιες δημοπρασίες εμφανίζουν διαφορετικά προϊόντα για κάθε χωρα. Δηλαδή εσείς μπορεί να βλέπετε ότι πλειοδοτείτε για μια τηλεόραση, κάποιος στην Ρουμανια ένα laptop και κάποιος κάπου αλλου ένα iPhone. Σύμφωνα με τα λεγόμενα των διαχειριστών στο group που άνοιξαν στον facebook, ο λόγος για την διαφορά του αντικειμενου στην δημοπρασία είναι ότι δεν είναι όλα τα προϊόντα διαθέσιμα σε όλες τις χώρες και τα αντικαθιστούν με άλλα αντικείμενα ίσης αξίας.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω ότι κανεις δεν εγγυάται ότι οι διαχειριστές/ιδιοκτήτες δεν έχουν bots(προγράμματα) τα οποία να ανεβάζουν τις τιμές στις πλειοδοτήσεις και να μην αφήνουν τις δημοπρασίες να κλείσουν πριν φτάσουν σε μια αξία που να έχουν σημαντικό κέρδος. Ακόμη χειρότερα αν οι πλειοδοτήσεις κλείσουν σε κάποιο από τα bots, τότε κανεις δεν έχει ουσιαστικά κερδίσει το προϊόν, ενώ θα έχουν μαζέψει τα κέρδη τους από τα credits που ξοδεύτηκαν.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε κατά ποσο είναι νόμιμος συγκεκριμένος τρόπος δημοπρασίας ή η ταυτόχρονη παρουσία μιας δημοπρασίας, με διαφορετικά προϊόντα σε διαφορετικές χώρες ή αν υπάρχουν η όχι bots. Αλλα τα πολλά ερωτηματικά που μας αφήνει το συγκεκριμένο site και ο τρόπος λειτουργίας του είναι αρκετά για να το αποφύγουμε.<
fasolaki.com
By STEVENIKO | Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
By STEVENIKO | Παρασκευή 29 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments

Τα συνθήματα στους τοίχους των πόλεων πάντα ασκούν μια ιδιαίτερη γοητεία.

Καθένα απ' αυτά αποτελεί μια ξεχωριστή κατηγορία τέχνης και την μοναδική έκφραση μιας φωνής που δεν έχει άλλο τρόπο να ακουστεί.

Επειδή, «αν ο Θεός ήθελε να μην γράφουμε στους τοίχους, θα έδινε τις 10 εντολές σε τετράδιο», παρακάτω ακολουθούν ορισμένα από τα ωραιότερα:

•«Αυτοί που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα, εκνευρίζουν εμάς που τα ξέρουμε.»
•«Αν τα λάθη διδάσκουν, τότε έχω καταπληκτική μόρφωση.»
•«Η χώρα καταστρέφεται από την αδιαφορία, αλλά τι με νοιάζει
εμένά?
•«Θέλω να γίνω αυτό που ήμουν τότε που ήθελα να γίνω αυτό που είμαι τώρα.»
•«Οι τοίχοι έχουν αυτιά και τα αυτιά μας τοίχους.»

•«Ο Χριστός δίδαξε και πέθανε. Οι καθηγητές τι περιμένουν;»
•«Κολόμβε, γαμώ την περιέργειά σου.»
•«Το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του.»
•«Θεσσαλονίκη, η μόνη πόλη που γράφεται με δύο Σίγμα και προφέρεται με δύο Λάμδα.»
•«Διατηρείτε την Αθηνα καθαρή. Πετάτε τα σκουπίδια σας στον Πειραιά.»
•«Ο Χριστός πέθανε, ο Αινστάιν πέθανε, και Εγώ δεν αισθάνομαι καλά τελευταία.»
•«Ζαλίζομαι. Σταματήστε τη Γη να κατέβω.»
•«Μήπως ήρθε η ώρα να πεθάνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες στην χώρα που τους γέννησε;»
•«Έγχρωμη TV , Ασπρόμαυρη Ζωή.»

Μετά από τόσα που έχω διαβάσει για το τσιγάρο και τα ποτά αποφάσισα να κόψω το διάβασμα...
By STEVENIKO | Πέμπτη 28 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments

Σάλος στο εξωτερικό - ομερτά στην Ελλάδα. Ποιες πληροφορίες αποκρύπτονται χάριν μεγάλων συμφερόντων. 
"Εξεταστική Επιτροπή" συγκροτεί το Ευρωκοινοβούλιο. 
Τι θα κάνει η ελληνική κυβέρνηση;


Στην Ελλάδα επικρατεί μια ιδιότυπη ομερτά καθώς τα συμφέροντα είναι μεγάλα αλλά στο εξωτερικό το θέμα παίρνει ήδη διαστάσεις και η περίφημη «πανδημία» της νέας γρίπης εξελίσσεται σε παγκόσμιο σκάνδαλο πρώτου μεγέθους. Η μία χώρα μετά την άλλη ακυρώνουν τις υπέρμετρες παραγγελίες των πολυσυζητημένων εμβολίων για την αντιμετώπιση του ιού Η1Ν1 ενώ την ίδια ώρα βουλευτές από 11 χώρες-μέλη του Συμβουλίου της Ευρώπης έχουν υπογράψει ένα πολύ σκληρό κείμενο, με το οποίο ζητούν την άμεση σύσταση μιας διερευνητικής επιτροπής που θα εξετάσει «την απειλή για την υγεία των ψευδών πανδημιών». Η συζήτηση της πρότασης θα γίνει μέσα στις επόμενες ημέρες σε έκτακτη σύνοδο του Ευρωκοινοβουλίου.


Επικεφαλής της ομάδας των αγανακτισμένων ευρωβουλευτών είναι ο επικεφαλής της Επιτροπής Υγείας του Συμβουλίου Βόλφγκανγκ Βόνταργκ, Γερμανός επιδημιολόγος και σοσιαλδημοκράτης, ο οποίος πριν από λίγους μήνες δέχθηκε σφοδρές επιθέσεις επειδή επέμενε ότι η πανδημία ήταν κερδοσκοπική «φούσκα».


Ο Γερμανός βουλευτής του SΡD κάνει τώρα λόγο για μια «ήπια επιδημία γρίπης» η οποία μεταμορφώθηκε σε «ψευδή πανδημία» , αποκαλεί την υπόθεση «το μεγαλύτερο ιατρικό σκάνδαλο της εκατονταετίας» και ζητεί να ερευνηθούν άμεσα «οι επιπτώσεις της πανδημίας και του κόστους της σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο».


Παράλληλα οι καταγγέλλοντες βάζουν στο στόχαστρο τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) για την ευκολία με την οποία έκρινε ότι πρόκειται για πανδημία μόλις δύο μήνες μετά την εμφάνιση του ιού και χωρίς πλήρη επιστημονική τεκμηρίωση.


Στο κείμενο ο κ. Βόνταργκ και οι συνάδελφοί του αναφέρουν ότι οι φαρμακοβιομηχανίες «υποκίνησαν την κατασπατάληση πόρων που προορίζονταν για την υγεία προς όφελος αναποτελεσματικών στρατηγικών εμβολιασμού» , προκειμένου να αποκομίσουν «τεράστια κέρδη, χωρίς κανένα ρίσκο». «Εξέθεσαν χωρίς λόγο εκατομμύρια υγιείς ανθρώπους στους κινδύνους των άγνωστων παρενεργειών των εμβολίων που δεν ήταν επαρκώς δοκιμασμένα» προσθέτει το κείμενο. Και συμπληρώνουν ότι οι εταιρείες τοποθέτησαν «τους δικούς τους ανθρώπους» σε θέσεις-κλειδιά στον ΠΟΥ και σε άλλους διεθνείς και εθνικούς οργανισμούς και «επηρέασαν» με χρήματα και άλλα μέσα κορυφαίους επιστήμονες, ώστε να εξασφαλίσουν τη «συμμόρφωσή» τους την κατάλληλη στιγμή.


Πρόσφατα αποκαλύφθηκε από την «Daily Μail» ότι ο Ρόι Αντερσον, εκ των κορυφαίων συμβούλων της βρετανικής κυβέρνησης στο ζήτημα της νέας γρίπης, είναι ταυτόχρονα έμμισθος σύμβουλος του ΔΣ της GlaxoSmithΚline (μιας από τις φαρμακοβιομηχανίες που αναμένεται να βγάλουν εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από την εκμετάλλευση της «πανδημίας»), με ετήσιες αποδοχές που αγγίζουν τις 150.000 ευρώ! Επίσης η αμφιλεγόμενη διευθύντρια του ΠΟΥ Μάργκαρετ Τσαν αφού πανικόβαλε τους πάντες για το επερχόμενο... τέλος του κόσμου, παραδέχθηκε πριν από λίγες ημέρες πως η ίδια δεν έχει «ακόμη» εμβολιαστεί εναντίον του Η1Ν1!


Με 12.700 θύματα παγκοσμίως, η Ευρώπη μετράει λίγο περισσότερους από 2.500 νεκρούς, τη στιγμή που η «κανονική» εποχική γρίπη σκοτώνει περίπου 500.000 ανθρώπους ετησίως σε όλον τον κόσμο. Αν και πολλές δυτικές χώρες έχουν κάνει εκστρατεία για να πείσουν τον πληθυσμό να εμβολιαστεί, ο αριθμός των εμβολιασμένων παραμένει δυσανάλογα μικρός. Το ίδιο συμβαίνει και στην Ελλάδα. Στη Γερμανία το 95% του πληθυσμού απέφυγε να εμβολιαστεί, η κυβέρνηση ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να ακυρώσει παραγγελία 50 εκατομμυρίων δόσεων και αναζητεί αγοραστές για να μεταπωλήσει τα εκατομμύρια εμβόλια που της έχουν περισσέψει. Και η Βρετανία προσπαθεί απεγνωσμένα να «ξεφορτωθεί» πλεονάζοντα εμβόλια αξίας 1 δισ. στερλινών, ενώ η Ελβετία ακύρωσε πριν από λίγες ημέρες παραγγελία άλλων 50 εκατομμυρίων εμβολίων και δήλωσε πως θα χαρίσει το μισό απόθεμά της σε αναπτυσσόμενες χώρες.


Το ερώτημα είναι τι ακριβώς έχει συμβεί και στην Ελλάδα και πώς η κυβέρνηση θα αντιμετωπίσει το θέμα καθώς και τις πιθανές ευθύνες της προηγούμενης ηγεσίας του υπουργείου Υγείας...
Από το PRESS-GR
By STEVENIKO | Τετάρτη 27 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Ζούμε σε έναν κατά το μεγαλύτερο μέρος άγνωστο και ίσως κάπως μυστηριώδη κόσμο, προσπαθώντας από τις πιο μακρινές στιγμές του παρελθόντος να ξεκλειδώσουμε τα μυστικά του, που είναι και τα μυστικά της ύπαρξής μας. Χιλιάδες είναι τα ερωτήματα που έχουν διατυπωθεί ανά τους αιώνες, κάποια από αυτά απαντήθηκαν, κάποια άλλα όχι. Πολλές φορές δε φαίνεται, πως μια απάντηση γεννάει και νέα ερωτήματα. Κάπως έτσι έγινε και με το νου του ανθρώπου. Βαδίζοντας στον 21ο αιώνα η σύγχρονη επιστήμη έχει προσεγγίσει σε μεγάλο βαθμό την κατανόηση νοητικών λειτουργιών, που πριν από μερικούς αιώνες φαινόντουσαν ερωτήματα που θα παρέμεναν για πάντα μυστηριώδη. Τα έχει όμως απαντήσει, ή απλά άνοιξε το κουτί της Πανδώρας;

Όνειρα
Αν ρωτούσατε 10 ανθρώπους σχετικά με τη φύση των ονείρων, πιθανότατα θα παίρνατε 10 διαφορετικές απαντήσεις. Κι αυτό, επειδή οι επιστήμονες ακόμα προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο. Μία πιθανότητα: τα όνειρα ασκούν το νου ενεργοποιώντας συνάψεις μεταξύ νευρικών κυττάρων. Άλλη θεωρία είναι ότι οι άνθρωποι ονειρεύονται για στόχους και αισθήματα που δεν πραγματώθηκαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και η διαδικασία των ονείρων βοηθάει στη στερεοποίηση των σκέψεων και των αναμνήσεων. Γενικά, οι επιστήμονες συμφωνούν ότι ονειρευόμαστε κυρίως κατά τη διάρκεια του βαθύτερου σταδίου του ύπνου, του ονομαζόμενου ύπνου REM (REM: Rapid Eye Movement γρήγορη κίνηση των ματιών), αν και συμβαίνει να βλέπουμε όνειρα και στα υπόλοιπα στάδια του ύπνου.

Ύπνος
Το κάνουν οι μύγες των φρούτων, το κάνουν οι τίγρεις και άλλα ζώα, το κάνει ο άνθρωπος και φαίνεται πως δεν χορταίνει με τίποτε. Ο λόγος, για τον ύπνο. Κλείνουμε τα μάτια και αυτή η διαδικασία είναι τόσο σημαντική για μας, ώστε ξοδεύουμε το ένα τέταρτο ολόκληρης της ζωής μας κοιμούμενοι. Αλλά οι λόγοι που κρύβονται πίσω από το φαινόμενο του ύπνου εξακολουθούν να αποτελούν ένα αίνιγμα, όσο αποτελούν και τα όνειρα. Ένα πράγμα που γνωρίζουν οι επιστήμονες είναι, πως ο ύπνος έχει κριτική σημασία για τα θηλαστικά. Παρατεταμένες περίοδοι αϋπνίας μπορούν να οδηγήσουν σε ζαλάδες, ψευδαισθήσεις και σε ακραίες περιπτώσεις, ακόμα και στο θάνατο. Υπάρχουν δύο βασικά στάδια ύπνου, ο NREM (non REM) κατά τη διάρκεια του οποίου ο εγκέφαλος παρουσιάζει χαμηλή μεταβολική δραστηριότητα και ο REM, όπου ο εγκέφαλος εμφανίζει μεγάλη δραστηριότητα. Κάποιοι επιστήμονες θεωρούν ότι ο NREM ύπνος είναι αυτός που πρακτικά ξεκουράζει το σώμα εξασφαλίζοντας τη συντήρηση της ενέργειάς μας, όπως γίνεται στα ζώα με τη χειμερία νάρκη. Ο REM ύπνος θα μπορούσε να βοηθάει στην οργάνωση των αναμνήσεων. Αυτή η άποψη όμως δεν έχει αποδειχθεί, και τα όνειρα που εμφανίζονται σ΄ αυτό το στάδιο δε σχετίζονται πάντα με αναμνήσεις.

Αισθήσεις από μέλη φαντάσματα

Υπολογίζεται πως περίπου το 80% των αναπήρων (με κολοβώματα) έχουν αισθήσεις που περιλαμβάνουν θερμότητα, φαγούρα, πίεση και πόνο και που προέρχονται από το αφαιρεμένο μέλος. Τα άτομα που βιώνουν αυτό το φαινόμενο, το οποίο είναι γνωστό ως 'μέλος φάντασμα', νιώθουν σαν το μέλος που έχουν χάσει να είναι ακόμα μέρος του σώματός τους. Μία εξήγηση θεωρεί ότι τα νεύρα που αντιστοιχούν στο απολεσθέν μέλος δημιουργούν νέες συνδέσεις με τον νωτιαίο μυελό και συνεχίζουν να στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο σα να υπήρχε το μέλος ακόμα εκεί. Μια άλλη πιθανότητα είναι πως ο εγκέφαλος είναι ρυθμισμένος να λειτουργεί θεωρώντας πως υπάρχει ολόκληρο το σώμα, δηλαδή ο νους συνεχίζει να διατηρεί ένα σχεδιάγραμμα του σώματος στο οποίο περιλαμβάνει όλα τα μέλη του.

Το βιολογικό ρολόι

Βρίσκεται στον υποθάλαμο και ονομάζεται υπερχιασματικός πυρήνας, ή βιολογικό ρολόι και προγραμματίζει το σώμα να ακολουθεί έναν ρυθμό 24 ωρών (κιρκαδιανός ρυθμός). Το πιο ευδιάκριτο αποτέλεσμα του κιρκαδιανού ρυθμού είναι ο κύκλος του ύπνου και της εγρήγορσης, αλλά το βιολογικό ρολόι επίσης ελέγχει τη λειτουργία της πέψης, τη θερμοκρασία του σώματος, την πίεση του αίματος και την παραγωγή ορμονών. Ερευνητές έχουν βρει ότι η ένταση του φωτός μπορεί να προσαρμόσει το ρολόι προς τα μπρος ή προς τα πίσω, ρυθμίζοντας την έκκριση της ορμόνης μελατονίνη. Η τελευταία διαφωνία αφορά στο εάν συμπληρώματα μελατονίνης θα μπορούσαν να βοηθήσουν στην πρόληψη του jet lag, το σύνδρομο που προκαλείται όταν κάποιος πετάει με αεροπλάνο διασχίζοντας διαφορετικές ζώνες ώρας.

Μνήμη
Κάποιες εμπειρίες είναι δύσκολες να τις ξεχάσουμε, όπως ίσως το πρώτο φιλί. Αλλά πως διατηρείται όλη αυτή η 'ταινιοθήκη' της ζωής μας; Χρησιμοποιώντας εγκεφαλο-απεικονιστικές τεχνικές, οι επιστήμονες προσπαθούν να αποκαλύψουν τους μηχανισμούς που είναι υπεύθυνοι για τη δημιουργία και την αποθήκευση των αναμνήσεων. Έχουν ανακαλύψει ότι ο ιππόκαμπος που βρίσκεται στη φαιά ουσία του εγκεφάλου, θα μπορούσε να λειτουργεί σαν ένα κουτί μνήμης. Αλλά αυτή η περιοχή διατήρησης των μνημών δεν είναι πλήρως διακριτή. Προκύπτει πως τόσο αληθινές, όσο και ψευδείς αναμνήσεις μπορούν να ενεργοποιήσουν ίδιες εγκεφαλικές περιοχές. Για να ανακληθεί η πραγματική ανάμνηση, κάποιοι ερευνητές ζητούν σε ένα υποκείμενο να την ανακαλέσει μαζί με τα περιβάλλοντα γεγονότα που σχετίζονται μ' αυτή, κάτι που είναι δύσκολο εάν το γεγονός δεν έχει συμβεί στην πραγματικότητα.

Γέλιο
Το γέλιο αποτελεί μία από τις πιο δυσνόητες ανθρώπινες συμπεριφορές. Επιστήμονες έχουν βρει πως κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 'καλού γέλιου' ενεργοποιούνται τρεις εγκεφαλικές περιοχές: μία που αφορά τις νοητικές διεργασίες που συντελούν στην κατανόηση του αστείου, μία κινητική περιοχή που δίνει την χαρακτηριστική για το γέλιο κίνηση των μυών και μία συναισθηματική περιοχή που δίνει το αίσθημα της ιλαρότητας. Αλλά παραμένει άγνωστο γιατί ένα άτομο γελάει με τα ανόητα αστεία κάποιου φίλου του, ενώ κάποιο άλλο άτομο ξεκαρδίζεται παρακολουθώντας μία ταινία τρόμου. Ο John Morreall, που είναι ένας από τους σημαντικότερους ερευνητές του χιούμορ στο Κολέγιο William και Mary, βρήκε ότι το γέλιο είναι μία παιχνιδιάρικη αντίδραση σε ιστορίες που δεν παρουσιάζουν μία εννοιολογική συνάφεια που θα περιμέναμε. Άλλοι ερευνητές του πεδίου τονίζουν ότι το γέλιο είναι ένας τρόπος μη λεκτικής επικοινωνίας μεταξύ των ανθρώπων που υποδηλώνει ότι αυτός που γελάει βρίσκεται σε κέφι. Ένα είναι σίγουρο: το γέλιο μας κάνει να νιώθουμε καλύτερα.

Κληρονομικότητα ή περιβάλλον

Σ' αυτή τη μακρόχρονη μάχη σχετικά με το εάν οι σκέψεις και οι προσωπικότητές μας ελέγχονται από γονίδια ή από το περιβάλλον, οι επιστήμονες έχουν έναν πειστικό όγκο στοιχείων που υποδηλώνει ότι ισχύουν ταυτόχρονα και τα δύο. Η δυνατότητα της μελέτης μεμονωμένων γονιδίων παρέχει ενδείξεις πως λίγο έλεγχο έχουμε επάνω στην κληρονομικότητά μας, ωστόσο σε πολλά πεδία, η άσκηση συγκεκριμένων πιέσεων και μεθόδων ανατροφής έχουν δείξει ισχυρή επίδραση σχετικά με το ποιοι είμαστε και τι κάνουμε.

Γιατί γερνάμε

Η αθανασία είναι μόνο για τις ταινίες του Hollywood. Αλλά γιατί γερνούν οι άνθρωποι; Γεννιόμαστε με ένα εύρωστο σώμα γεμάτο με μηχανισμός για να καταπολεμούν την ασθένεια και τους τραυματισμούς, που θα περίμενε κανείς ότι θα εξακολουθούσαν να μας προστατεύουν από δύσκαμπτες αρθρώσεις και άλλες ασθένειες που εμφανίζονται καθώς μεγαλώνουμε. Αλλά καθώς γινόμαστε μεγαλύτεροι, οι μηχανισμοί επιδιόρθωσης του σώματός μας αρχίζουν να μας εγκαταλείπουν. Ως αποτέλεσμα, η αντοχή μας απέναντι σε φυσικούς τραυματισμούς και φορτία ολοένα και μειώνεται. Οι θεωρίες που εξετάζουν το γιατί γερνάμε διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: 1) όπως όλα τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, η γήρανση θα μπορούσε να είναι απλά ένα τμήμα της ανθρώπινης γενετικής και με κάποιον τρόπο είναι ευεργετική για εμάς, 2) στην λιγότερο αισιόδοξη θέαση, η γήρανση δεν επιτελεί κανέναν σκοπό, αλλά είναι αποτέλεσμα της καταστροφής των κυττάρων που γίνεται κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Κάποιοι λίγοι ερευνητές ωστόσο, πιστεύουν ότι η επιστήμη θα καταφέρει τελικά να επιβραδύνει τη γήρανση, τουλάχιστον τόσο ώστε να ζούμε διπλάσιο χρόνο από όσο ζούμε τώρα.

Κρυογονική
Το να ζει κανείς για πάντα ίσως δε γίνει ποτέ. Αλλά ένα πρωτοποριακό πεδίο που λέγεται κρυογονική θα μπορούσε να δώσει σε κάποιους ανθρώπους δύο ζωές. Ένα τέτοιο κέντρο είναι το Alcor Life Extension Foundation στην Αριζόνα, που αποθηκεύει σώματα σε θήκες που είναι γεμάτες με υγρό άζωτο σε θερμοκρασίες πολύ χαμηλές, των 320 βαθμών Fahrenheit (ή 78 Kelvin). Η ιδέα είναι πως ένα άτομο που πεθαίνει από μία ανίατη για τη σημερινή επιστήμη ασθένεια, θα μπορούσε να παγώσει και να αναζωογονηθεί στο μέλλον όταν βρεθεί η θεραπεία. Το σώμα του τέως θρυλικού παίχτη του μπέϊζμπολ Ted Williams είναι φυλαγμένο σε μία από τις καταψύξεις του Alcor. Όπως και τα άλλα σώματα που βρίσκονται εκεί, βρίσκεται σε μια θέση με το κεφάλι προς τα κάτω. Μ' αυτόν τον τρόπο, εάν ποτέ υπήρχε κάποια διαρροή στο δοχείο, ο εγκέφαλος θα παρέμενε μέσα στο ψυχρό υγρό. Ακόμα δεν έχει αναζωογονηθεί κανένα από τα κατεψυγμένα σώματα, επειδή δεν υπάρχει τέτοια τεχνολογία. Εάν το σώμα δεν καταψυχθεί στην ακριβώς κατάλληλη θερμοκρασία, τα κύτταρά του θα μετατραπούν σε πάγο και θα σπάσουν σε κομμάτια.

Συνείδηση
Όταν σηκωνόμαστε το πρωί, μπορεί να αντιλαμβανόμαστε ότι ο ήλιος μόλις σηκώθηκε, να ακούμε μερικά πουλιά να τιτιβίζουν, ή ακόμα να νιώθουμε μια στιγμή αγαλλίασης καθώς ο φρέσκος πρωινός αγέρας χαϊδεύει το πρόσωπό μας. Με άλλα λόγια, είμαστε συνειδητοί. Αυτό το περίπλοκο θέμα έχει παιδέψει την επιστημονική κοινότητα από την αρχαιότητα. Μόνο πρόσφατα οι νευροεπιστήμονες έχουν θεωρήσει τη συνείδηση ως ένα πραγματικό θέμα για έρευνα. Το μεγαλύτερο αίνιγμα είναι να εξηγηθεί το πώς οι διεργασίες που γίνονται στον εγκέφαλο δίνουν γένεση σε υποκειμενικές εμπειρίες. Για την ώρα όμως, αυτό που έχουν καταφέρει οι επιστήμονες είναι να συντάξουν μια μεγάλη λίστα από ερωτήσεις.


Μετάφραση - Απόδοση - Σχολιασμός: ESOTERICA.gr
By STEVENIKO | Δευτέρα 25 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments

«ΛΑΜΠΤΗΡΕΣ ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΗΣΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ»
Ο ΝΕΟΣ ΜΕΓΑΛΟΣ ΚΙΝΔΥΝΟΣ!!
Η ΑΠΟΚΡΥΨΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ Η ΟΠΟΙΑ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΘΥΣΙΑ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΤΟΥ ΚΕΡΔΟΥΣ.
Εν'όψη της ημερίδας που διοργανώνουν οι Ενεργοί Πολίτες στις 20/2 , σας
εφιστώ την προσοχή για τις λάμπες εξοικονόμησης ενέργειας που τόσο επίμονα
πλασάρει ο Σκάι και σας λέω οτι:
*Έχει αποδειχτεί οτι οι λάμπες αυτές είναι ιδιαιτέρως επικίνδυνες για τον
άνθρωπο και το περιβάλλον!*
*Περιέχουν υδράργυρο και μόλυβδο και εκπέμπουν ακτινοβολία!*
*Έχουν ήδη σημειωθεί τα πρώτα κρούσματα υγείας ( ζαλάδες, πονοκέφαλοι) σε
άτομα που στο χώρο τους υπάρχουν τέτοιες λάμπες!*
Το επίσης σημαντικό είναι οτι αυτές οι λάμπες ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ διά ροπάλου να
πετιούνται στα σκουπίδια και πρέπει να ανακυκλώνονται.
Δεν υπάρχει όμως έως αυτή τη στιγμή η ανάλογη υποδομή.
Σας ερωτώ:
- Γιατί αφού το θέμα των παρενεργειών είναι γνωστό από πέρυσι, οι δικοί μας
συνεχίζουν να τις προωθούν ως πανάκεια?
- Ποιοι -εκτος από την εταιρία που τις παράγει- και πόσα χρήματα καρπώνεται
για να τις προωθήσει?
- Το γνωρίζουν το θέμα οι ενεργοί πολίτες και τι σκοπεύουν να κάνουν γι'αυτό
στην ημερίδα τους?
Η καμπάνια της εταιρίας PHILIPS που κατασκευάζει λαμπτήρες εξοικονόμησης ενέργειας σε συνεργασία με τον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΙ, καλά κρατεί.
Ήδη βλέπουμε στα δελτία ειδήσεων του σταθμού πόσο ανταποκρίνονται οι Δήμοι- ή καλύτερα οι δήμιοι - της χώρας και αντικαθιστούν τις παλιές 'ενεργειοβόρες» λάμπες με αυτές της PHILIPS.
Οι πολίτες στην πλειοψηφία τους είναι πλέον αρκετά ευαισθητοποιημένοι σε θέματα περιβάλλοντος κι κάνουν ότι μπορούν για να βοηθήσουν στη «διάσωση του πλανήτη».
Οι διάφορες εταιρίες από τη μεριά τους επίσης πολύ ευαισθητοποιημένες για το περιβάλλον (? ) και φυσικά για την τσέπη τους, δημιούργησαν ένα προϊόν το οποίο πλασάρουν ως πανάκεια και ως ακόμη μια 'μοναδική' λύση η οποία θα σώσει τον πλανήτη.
Πολύ συγκινητικά όλα αυτά αλλά στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχει ένα 'αλλά'.
Πόσοι από εμάς γνωρίζουμε - ή καλύτερα μας επιτρέπουν να γνωρίζουμε- από τι υλικά είναι φτιαγμένοι αυτοί οι λαμπτήρες?
Προς τα παρόν, η καμπάνια είναι βασισμένη στην φοβερή ιδιότητα της εξοικονόμησης ενέργειας.
Οι λαμπτήρες έχουν διπλάσια μεν τιμή ΑΛΛΑ , έχουν 80% λιγότερη κατανάλωση ρεύματος και διπλάσιο χρόνο ζωής.
Πραγματικά προκλητικά τα κίνητρα!
Δείτε τώρα μερικά στοιχεία που αφορούν στους λαμπτήρες αυτούς και για τα οποία κανείς δεν κάνει λόγο και ακόμη περισσότερο , κανείς δεν ενημερώνει τους πολίτες.
- Είναι φτιαγμένοι από γυαλί ανθεκτικό στη θερμότητα.
- Ο σωλήνας χαλαζία του λαμπτήρα, όταν λειτουργεί δημιουργεί φως παράγοντας ένα σεβαστό ποσό υπεριώδους ακτινοβολίας!
Πόση υπεριώδης ακτινοβολία περνάει από το γυαλί του λαμπτήρα και ποια είναι τα προβλήματα υγείας που δημιουργούνται σε όσους εκτίθενται σε αυτή?
- Εάν ο λαμπτήρας σπάσει, μπορεί να προκληθεί σοβαρή φλεγμονή στα μάτια και στο δέρμα λόγω της υπεριώδους ακτινοβολίας.
- Οι λαμπτήρες περιέχουν επικίνδυνα ποσοστά Υδράργυρου και Μόλυβδου. Γι αυτόν το λόγο απαγορεύεται να πετιούνται αυτοί οι λαμπτήρες στα σκουπίδια αλλά επιβάλλεται να πηγαίνουν στην ανακύκλωση. Τέτοια υποδομή όμως όπως ξέρουμε δεν υπάρχει! Στα κουτιά του προϊόντος, δυστυχώς δεν αναφέρεται το ποσοστό των τοξικών που περιέχονται.
Στην πραγματικότητα, η αντικατάσταση των παλαιών λαμπτήρων με τους νέους λαμπτήρες και το όφελος που έχουν στο περιβάλλον, είναι υπό αμφισβήτηση.
Η έλλειψη ανακύκλωσης έχει σαν αποτέλεσμα την μόλυνση νερού και εδάφους από αυτό το ΤΟΞΙΚΟ τελικά προϊόν.
- Δεν υπάρχουν πουθενά οδηγίες καθαρισμού του χώρου σε περίπτωση που ο Υδράργυρος απελευθερωθεί εάν μια λάμπα σπάσει. Πως λοιπόν μπορούν οι καταναλωτές να ξέρουν τι πρέπει να κάνουν όταν εκτεθούν σε τέτοιο κίνδυνο και πως θα μάθουν πόσο επικίνδυνη είναι η έκθεσή τους σε περίπτωση απελευθέρωσης του Υδράργυρου?
Προσέξτε λοιπόν τα εξής σημαντικά αν είστε από αυτούς που έχουν ήδη πειστεί και έχετε στο σπίτι σας ή στη δουλειά σας τέτοιους λαμπτήρες:
- Ποτέ μη χρησιμοποιείτε ηλεκτρική σκούπα για να καθαρίσετε τον Υδράργυρο, διότι με αυτόν τον τρόπο θα αυξηθεί η έκθεση του Υδράργυρου στον αέρα!
Η ηλεκτρική σκούπα θα μολυνθεί και θα πρέπει να πεταχτεί σε χώρο ειδικό για επικίνδυνα απόβλητα.
- Ποτέ μη χρησιμοποιείτε σκούπα για να καθαρίσετε τον Υδράργυρο.
- Ποτέ μην πλένετε σκεύη που έχουν μολυνθεί από Υδράργυρο, στο πλυντήριο πιάτων. Το αποτέλεσμα θα είναι να μολυνθεί η συσκευή καθώς και ο υπόνομος στον οποίο θα καταλήξει το νερό της συσκευής.
- Όλοι- συμπεριλαμβανομένων και των ζώων- πρέπει να μετακινηθούν από το σημείο που έχει υπάρξει διαρροή Υδραργύρου, να σφραγιστεί ο χώρος και να κλείσουν όλα τα συστήματα εξαερισμού.
- Σε περίπτωση τέτοιου ατυχήματος, μολύνονται αυτομάτως τα παπούτσια και τα ρούχα μας με αποτέλεσμα την εξάπλωση του Υδράργυρου σε όλον το χώρο του σπιτιού!
Έχουν ήδη παρουσιαστεί οι παρενέργειες σε σχέση με τη χρήση αυτών των λαμπτήρων. Πολλά άτομα υπέφεραν από ζαλάδες και πονοκεφάλους μέχρι τη στιγμή που τους κατήργησαν και τοποθέτησαν και πάλι συμβατικούς λαμπτήρες.
Πόσοι καταναλωτές τα γνωρίζουν αυτά? Τα κουτιά των λαμπτήρων δεν αναγράφουν καμία από τις επικίνδυνες 'δράσεις' τους , δεν προφυλάσσουν τον καταναλωτή και δεν γράφουν καν ότι οι χαλασμένοι λαμπτήρες πρέπει απαραιτήτως να τοποθετούνται σε κιβώτια ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να σπάσουν πριν την απόρριψή τους στην ανακύκλωση.
Κατά τα άλλα, με πρωτοστάτη τον Νομπελίστα πλέον Al Gore, η εξάπλωση της προώθησης αυτών των λαμπτήρων γίνεται όλο και πιο έντονη.


Στην Ελλάδα για ακόμη μια φορά η ανεπάρκεια των ειδημόνων μας εκθέτει σε κινδύνους οι οποίοι ενώ δεν είναι άγνωστοι, παραμένουν κρυμμένοι!
Οι αρμόδιο ετοιμάζονται να απαγορεύσουν οριστικά τη χρήση των συμβατικών λαμπτήρων και να επιβάλλουν σταδιακά τη χρήση των καινούριων.
Το ερώτημα είναι: ΓΙΑΤΙ?
Γιατί ενώ γνωρίζουν, ειδικά οι κατασκευάστριες εταιρίες, δεν ανακοινώνουν στους πολίτες όλες τις πληροφορίες ώστε να προφυλαχτούμε?
Γιατί για ακόμη μια φορά γινόμαστε εμείς πειραματόζωα για να κερδίσουν κάποιοι άλλοι?
By STEVENIKO | Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Στο κόμμα μας, πραγματοποιούμε αυτό που υποσχόμαστε.

Μόνο οι ανόητοι θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι

δεν αγωνιζόμαστε κατά της διαφθοράς.

Διότι, ένα είναι βέβαιο για μας:

Η τιμιότητα και η διαφάνεια είναι προϋπόθεση για να πετύχουμε τους στόχους μας.

Αποδεικνύουμε ότι πλανάται όποιος πιστεύει πως

οι μαφιόζοι θα συνεχίσουν να μετέχουν στην κυβέρνηση όπως στο παρελθόν.

Διασφαλίζουμε, χωρίς ίχνος αμφιβολίας, ότι

η κοινωνική δικαιοσύνη θα είναι ο κύριος σκοπός της διακυβέρνησής μας.

Παρά ταύτα, υπάρχουν ακόμα ανόητοι άνθρωποι που πιστεύουν πως

θα είναι δυνατόν να εξακολουθεί κανείς να κυβερνά

με παλαιοπολιτικά τερτίπια.

Όταν αναλάβουμε την εξουσία, θα κάνουμε το παν ώστε

να τεθεί τέρμα στις προνομιακές καταστάσεις και στην ευνοιοκρατία

δεν θα επιτρέψουμε σε καμιά περίπτωση

να πεθάνουν της πείνας τα παιδιά μας



Θα πραγματοποιήσουμε τα σχέδιά μας ακόμα και

να στερέψουν πλήρως οι οικονομικοί πόροι

θα ασκήσουμε την εξουσία ώσπου

θα έχετε καταλάβει ότι από δω και πέρα

είμαστε η «ΝΕ.ΠΟ», η «Νέα Πολιτική».



Διαβάστε τώρα από κάτω προς τα πάνω..
αρχίζοντας από την τελευταία γραμμή και
ανεβαίνοντας γραμμή - γραμμή ως την αρχή.
By STEVENIKO | Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Τα τρία στάδια της ρύθμισης και οι διαδικασίες τους

Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να υπαχθεί κάποιος στη ρύθμιση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά; Ποια είναι τα βήματα που πρέπει να γίνουν και τα δικαιολογητικά που χρειάζονται; Μπορούν να μας αρνηθούν οι τράπεζες το δικαίωμα στη ρύθμιση; Οι απαντήσεις στο αφιέρωμα που ακολουθεί...



Η ρύθμιση αφορά αποκλειστικά φυσικά πρόσωπα τα οποία μέχρι σήμερα δεν μπορούσαν να πτωχεύσουν. Επομένως, στις ρυθμίσεις του νέου νόμου υπάγονται και τα χρέη των επαγγελματιών, όχι όμως των εμπόρων. Οι οφειλές που εξαιρούνται από τη ρύθμιση είναι αυτές που προέρχονται από αδικοπραξία που διαπράχθηκε με δόλο, διοικητικά πρόστιμα, χρηματικές ποινές, οφειλές από φόρους και τέλη προς το Δημόσιο και οι εισφορές προς τους οργανισμούς κοινωνικής ασφάλισης. Η προϋπόθεση υπαγωγής είναι, όπως σημειώνεται, η μη δόλια και μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρεών.

Πως γίνεται η ρύθμιση χρεών;

Η εξόφληση των χρεών γίνεται με βάση το εισόδημα του καθενός. Ο οφειλέτης πληρώνει ένα τμήμα των συνολικών του οφειλών το ύψος των οποίων καθορίζεται από το Δικαστήριο και δεν μπορεί να είναι μικρότερο από το 10% των συνολικών οφειλών. Προϋπόθεση για να συμβεί κάτι τέτοιο είναι να μην υπάρχουν περιουσιακά στοιχεία στην ιδιοκτησία του καταναλωτή και τα τα τρέχοντα εισοδήματα του να μην επαρκούν για να καλύψει τις υποχρεώσεις του. Εάν συντρέχουν οι παραπάνω λόγοι, ο οφειλέτης αναλαμβάνει την υποχρέωση να καταθέτει κάθε μήνα για 4 έτη μέρος του εισοδήματός του στους πιστωτές.

Σε περίπτωση που δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις του δεν επέρχεται απαλλαγή από τα χρέη.

Ποια είναι η διαδικασία που πρέπει να ακολουθήσω;

Η διαδικασία περιλαμβάνει τρία στάδια. Στο πρώτο, επιδιώκεται ουσιαστικά η ρύθμιση των χρεών και η απαλλαγή του από το υπόλοιπο τους με τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών και των τραπεζών στη βάση ενός πλάνου εξυγίανσης των χρεών στο οποίο και τα δύο μέρη θα συμφωνήσουν. Στο δεύτερο στάδιο επιδιώκεται να επέλθει συμβιβασμός ενώπιον του Δικαστηρίου (απαιτείται να συμφωνήσουν οι τράπεζες στις οποίες συγκεντρώνεται το 51% των οφειλών) ενώ στο τρίτο στάδιο, και εφόσον δεν έχουν ευδοκιμήσει τα δύο προηγούμενα στάδια, επέρχεται δικαστική πλέον ρύθμιση χρεών με απαλλαγή από χρέη.

Μπορεί στο πρώτο στάδιο να διαγραφούν τα χρέη μου;

Ναι μπορεί. Ουσιαστικά, στο στάδιο αυτό τα μέρη είναι ελεύθερα να συμφωνήσουν ό,τι πράγματι κρίνουν προς το συμφέρον τους.

Τι συμβαίνει εάν δεν συμφωνήσω με τους πιστωτές στο πρώτο στάδιο;

Σε αυτή την περίπτωση μπαίνει σε εφαρμογή το δεύτερο στάδιο, στο οποίο ο οφειλέτης δικαιούται να υποβάλει αίτηση στο Ειρηνοδικείο, στην περιφέρεια του οποίου έχει την κύρια κατοικία, για έναρξη της διαδικασίας μερικής απαλλαγής από τα χρέη. Στην αίτηση αυτή περιλαμβάνεται σχέδιο διευθέτησης οφειλών, το οποίο πρέπει να λαμβάνει υπόψη τόσο τα συμφέροντα των πιστωτών, όσο και την περιουσία, τα εισοδήματα και την οικογενειακή κατάσταση του οφειλέτη. Εάν κανένας από τους πιστωτές δεν φέρει αντιρρήσεις στο σχέδιο διευθέτησης των οφειλών τότε θεωρείται ότι ο συμβιβασμός έχει γίνει αποδεκτός. Στην περίπτωση αυτή το δικαστήριο επικυρώνει το σχέδιο με απόφασή του, το οποίο αποκτά πλέον ισχύ δικαστικού συμβιβασμού. Το δικαστήριο μπορεί να επικυρώσει τον συμβιβασμό ακόμη κι αν συμφωνούν σε αυτόν πιστωτές που καλύπτουν το 51% των χρεών. Η αίτηση για την απαλλαγή από τα χρέη θεωρείται πλέον ανακληθείσα.

Τι πρέπει να γράψω στην αίτηση που θα καταθέσω προς το Ειρηνοδικείο;

Η αίτηση πρέπει να περιέχει:

* α). Την περιουσιακή κατάσταση του οφειλέτη και όλα τα εισοδήματα τόσο του ιδίου όσο και του/της συζύγου του,
* β). Την κατάσταση των πιστωτών του και τις απαιτήσεις που αυτοί έχουν
* γ). Το σχέδιο διευθέτησης οφειλών, που να λαμβάνει υπόψη τόσο τα συμφέροντα των πιστωτών, όσο και την περιουσία, τα εισοδήματα και την οικογενειακή κατάσταση του οφειλέτη.

Πρέπει να προσκομίσω και άλλα έγγραφα;

Μαζί με την αίτηση προς το Ειρηνοδικείο, ή μέσα σε ένα μήνα από την υποβολή της, ο οφειλέτης υποχρεούται να προσκομίσει τα εξής:

* α). Βεβαίωση του Συνηγόρου του Καταναλωτή, της Επιτροπής Φιλικού Διακανονισμού, της Ένωσης Καταναλωτών, του δικηγόρου ή άλλου δημόσιου φορέα που βοηθά τους καταναλωτές σε ζητήματα υπερχρέωσης. Στην βεβαίωση (μια από έναν φορέα από αυτούς που αναφέρθηκαν) πρέπει να φαίνεται ότι απέτυχε η ρύθμιση στο πρώτο στάδιο
* β). Υπεύθυνη δήλωση για την ορθότητα και πληρότητα όσων στοιχείων αναφέρει στην αίτησή του σχετικά με την περιουσιακή του κατάσταση και τις υποχρεώσεις του προς του πιστωτές. Επίσης, στην υπεύθυνη δήλωση ο οφειλέτης πρέπει να αναφέρει τις μεταβιβάσεις ακίνητων περιουσιακών του στοιχείων που προέβη την τελευταία τριετία.

Ποια είναι η προθεσμία για να υποβάλω αίτηση;

Η έναρξη υποβολής αιτήσεων γίνεται τέσσερις μήνες μετά την ψήφιση και ενεργοποίηση του νόμου, διάστημα κατά το οποίο, ωστόσο, τα μέρη μπορούν να επιδιώξουν ήδη τον εξωδικαστικό συμβιβασμό.

Πόσος χρόνος θα χρειαστεί για να εξεταστεί η αίτηση μου;

Όπως προβλέπεται, η συζήτηση της αίτησης του οφειλέτη στο δικαστήριο θα πρέπει να γίνεται σε λιγότερο από έξι μήνες από την ημερομηνία κατάθεσης της.

Που μπορώ να βρώ τα δικαιολογητικά και πως θα συντάξω το σχέδιο διευθέτησης οφειλών;

Θα δημοσιευτούν υποδείγματα των απαιτουμένων πιστοποιητικών, δηλώσεων, καταλόγων και καταστάσεων και σχεδίων διευθέτησης οφειλών από τα αρμόδια υπουργείο.

Τι γίνεται εάν δεν ευδοκιμήσει ούτε το δεύτερο στάδιο;

Τότε μπαίνει σε εφαρμογή το τρίτο στάδιο, κατά το οποίο γίνεται δικαστική ρύθμιση χρεών με μερική απαλλαγή από χρέη. Συγκεκριμένα, το δικαστήριο ελέγχει αυτεπαγγέλτως πλέον εάν πληρούνται οι σχετικές προϋποθέσεις. Εφόσον πράγματι δεν επαρκούν τα περιουσιακά στοιχεία και εισοδήματα του οφειλέτη για την αποπληρωμή των χρεών του, τότε το δικαστήριο προχωρά στην υπό όρους απαλλαγή του από τα χρέη.

Πώς ακριβώς λειτουργεί αυτό το τρίτο στάδιο;

Ο οφειλέτης θα πρέπει κάθε μήνα να δίνει ένα μέρος του εισοδήματός τους στους πιστωτές. Συγκεκριμένα, στο πλαίσιο ενός τετραετούς πλάνου πληρωμών, θα πρέπει να αποπληρώσει ένα ελάχιστο ποσοστό των χρεών που έχει καθορίσει το δικαστήριο, λαμβάνοντας υπόψη το προσδοκώμενο εισόδημά του και τις βιοτικές ανάγκες του ιδίου και της οικογένειάς του. Το ποσοστό αυτό δεν μπορεί να είναι κατώτερο από το 10% των χρεών. Εάν ο οφειλέτης δεν τηρήσει τις υποχρεώσεις του, δεν παίρνει απαλλαγή από τα χρέη.

Τι γίνεται εάν δεν μπορώ λόγω συνθηκών να εξοφλήσω ούτε το 10% των συνολικών οφειλών μου;

Σε εξαιρετικές περιπτώσεις, όπως αυτές της χρόνιας ανεργίας ή σημαντικών προβλημάτων υγείας, όπου το εισόδημα του οφειλέτη δεν επαρκεί για την κάλυψη στοιχειωδών βιοτικών αναγκών, είναι δυνατόν να προσδιοριστούν χαμηλότερες ή και μηδενικες καταβολες. Το δικαστήριο έχει την δυνατότητα να επανεξετάζει κάθε οκτώ μήνες, ή και νωρίτερα αυτεπαγγέλτως ή μετά από αίτηση του οφειλέτη ή του πιστωτή, εάν συντρέχουν οι προϋποθέσεις για τις εξαιρετικές αυτές περιπτώσεις, επαναρυθμίζοντας τις οφειλόμενες καταβολές.

“Κινδυνεύει” η κύρια κατοικία μου;

Σε όλη τη διαδικασία ρύθμισης και απαλλαγής από τα χρέη, η κύρια κατοικία του οφειλέτη μπορεί να προστατευτεί αλλά όχι ανέξοδα. Ο οφειλέτης μπορεί να ζητήσει την εξαίρεσή της από την περιουσία που ρευστοποιείται για την ικανοποίηση των πιστωτών, εφόσον δεν υπερβαίνει σε έκταση το προβλεπόμενο από τις ισχύουσες διατάξεις όριο αφορολόγητης απόκτησης πρώτης κατοικίας, προσαυξανόμενο κατά 30%. Σε αυτή την περίπτωση αναλαμβάνει την υποχρέωση να εξοφλήσει σε χρονικό διάστημα που δεν υπερβαίνει τα είκοσι έτη με περίοδο χάριτος και σε ευνοϊκούς όρους ποσό οφειλών μέχρι το 85% της εμπορικής αξίας του ακινήτου, όπως αυτή αποτιμάται από το Δικαστήριο.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που το δικαστήριο αποφασίσει ότι μπορώ να εξοφλήσω τις ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις μου;

Σε αυτή την περίπτωση μπορεί η διαδικασία να περιοριστεί με απλή ρύθμιση των οφειλών χωρίς απαλλαγή από τα χρέη. Συγκεκριμένα, η ρύθμιση μπορεί να προβλέπει την αναστολή της περιοδικής εξόφλησης της οφειλής μέχρι δύο έτη. Κατά τη διετία αυτή, θα καταβάλλονται είτε μόνο οι τόκοι είτε αυτοί θα κεφαλαιοποιούνται, χωρίς προηγούμενο ανατοκισμό κατά τη λήξη της αναστολής.

Τι γίνεται εάν δηλώσω ψεύτικα και ανακριβή στοιχεία για το εισόδημα και την περιουσιακή μου κατάσταση;

Στην περίπτωση δήλωσης ψευδών στοιχείων τότε ο οφειλέτης βγαίνει από τα ευεργετήματα της ρύθμισης και δεν μπορεί να υποβάλει νέα αίτηση για ρύθμιση χρεών για δύο χρόνια.

Τι συμβαίνει εάν τελικώς δεν ευδοκιμήσει η απαλλαγή από τα χρέη;

Στην περίπτωση αυτή, η οφειλή παραμένει ως είχε, χωρίς όμως να υπολογίζονται οι τόκοι ανατοκισμού.
ΤΩΝ
Πόσες φορές μπορεί ο οφειλέτης να αξιοποιήσει τις ρυθμίσεις του νόμου;

Κάθε οφειλέτης μπορεί να αξιοποιήσει μόνο μία φορά τις ρυθμίσεις για την απαλλαγή χρεών, εφόσον συντρέχουν οι προϋποθέσεις του νόμου.

Πώς προστατεύεται η “εικόνα” μου μελλοντικά, αφού πάρω απαλλαγή από τα χρέη στις τράπεζες;

Η όλη διαδικασία της ρύθμισης των χρεών και η απαλλαγή από αυτά δεν μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο επεξεργασίας δεδομένων οικονομικής συμπεριφοράς από τράπεζες ή τρίτους για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο των τριών και πέντε χρόνων αντίστοιχα, από το χρονικό σημείο που λήγει η ρύθμιση ή επέρχεται η απαλλαγή
By STEVENIKO | Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
Το δικαίωμα στην απλότητα

Tης Mαριαννας Tζιαντζη

Ενα παλιό Τογιότα με χειροκίνητα και όχι ηλεκτροκίνητα τζάμια οδηγούσε κάποτε ο Χρήστος Λαμπράκης, όπως διαβάσαμε τις τελευταίες μέρες. Γράφτηκε επίσης ότι ο εκλιπών προτιμούσε για τις μετακινήσεις του έναν κλασικό Σκαραβαίο, που τα τζάμια του μάλλον δεν ανεβοκατέβαιναν αυτόματα.

Το 2003 πέθανε ο Νιλ Πόστμαν, γνωστός και στην Ελλάδα από τα βιβλία του για τα ΜΜΕ. Λίγο μετά τον θάνατό του, ένας φίλος και συνάδελφός του, ο Tέρενς Μόραν, έγραψε ότι κάποτε ο Πόστμαν πήγε να αγοράσει ένα καινούργιο αυτοκίνητο και διαπίστωσε ότι όλα είχαν ηλεκτροκίνητα τζάμια: «Τι να τα κάνω τα ηλεκτρικά παράθυρα; Τα χέρια μου είναι μια χαρά. Αν ήμουν παράλυτος, θα χρειαζόμουν ηλεκτρικά τζάμια».

Τον καημό του Πόστμαν μάς θύμισε ένας νεότερος θεωρητικός των ΜΜΕ, ο Χένρι Τζένκινς, που περιγράφει το πόσο δύσκολο είναι να βρει κανείς σήμερα ένα κινητό που να χρησιμεύει «μόνο» για τηλεφωνήματα: «Δεν ήθελα κινητό με φωτογραφική μηχανή, με βιντεοκάμερα, με σύνδεση στο Ιντερνετ, με παιχνίδια, με MP3 player και GPS. Δεν ενδιαφερόμουν για μια συσκευή που θα μου έδειχνε τα νέα σόου ή θα μου επέτρεπε να διαβάζω μυθιστορήματα στην οθόνη της. Δεν ήθελα το ηλεκτρονικό ισοδύναμο ενός ελβετικού σουγιά».

Πληθαίνουν τα αξεσουάρ, οι τσαχπινιές, οι «εφαρμογές» (applications ή ΑΡΡ), αλλά όλο και πιο ακριβά και δυσεύρετα γίνονται τα βασικά. Οσο πιο σύνθετα και «πολυμορφικά» γίνονται τα αντικείμενα, τόσο μειώνεται το προσδόκιμο επιβίωσής τους. Τρίτης γενιάς κινητό, τέταρτης γενιάς υπολογιστής, ανεξιχνίαστης γενιάς ηλεκτρικό ψυγείο, νέας γενιάς υβριδικό αυτοκίνητο, τα προϊόντα επελαύνουν δίνοντάς μας την ψευδαίσθηση ότι μαζί με αυτά ανανεωνόμαστε κι εμείς, πιάνουμε τον ταύρο του μέλλοντος από τα ψηφιακά του κέρατα, στροβιλιζόμαστε σε ένα σύμπαν ατέλειωτων δυνατοτήτων.

Πρέπει να είναι κανείς πολύ πλούσιος -όχι μόνο σε χρήμα, αλλά και σε αυτοπεποίθηση, σε παιδεία και σε παράδοση- για να έχει την πολυτέλεια να ζει απλά, για να μη νοιάζεται για το ποιος υπογράφει τη βαλίτσα ή το σακάκι του και να αδιαφορεί για τις σύγχρονες χάντρες και τα καθρεφτάκια. Η απλότητα, ο αθέατος και ουσιαστικός πλούτος στοιχίζει, είναι προνόμιο των λίγων. Και άλλο απλότητα, άλλο ΑΡΡ.

Ο, τι χαλάει το πετάμε για να προμηθευτούμε ένα πανομοιότυπο, αλλά πιο φανταχτερό προϊόν που θα χαλάσει ακόμα πιο γρήγορα. Φτηνό κρέας, γεμάτο τοξίνες και ορμόνες αλλά σε μεγάλη ποικιλία τρώνε πια όλης της γης τα σκυλιά, ενώ μεταβάλλονται οι επιφανειακές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στη φτώχεια και τον πλούτο – γιατί οι θεμελιακές γραμμές παραμένουν και βαθαίνουν. Σήμερα ο φτωχός δεν είναι αυτός που πάλιωσε το σακάκι του και καημό το ‘χει μεγάλο, δεν μπορεί να πάρει άλλο. Φτωχός είναι εκείνος που δεν μπορεί να επισκεφθεί τον οδοντίατρο, που δυσκολεύεται να πληρώσει τη ΔΕΗ ή τις δόσεις των δανείων του ή τα φροντιστήρια των παιδιών του ή τις αποκλειστικές νοσοκόμες για τον άρρωστο συγγενή. Οι αφανείς φτωχοί πιθανότατα έχουν κινητό 3G και αυτοκίνητο με ηλεκτροκίνητα τζάμια ή πίνουν καφέ με γεύση φουντούκι.

Η απλότητα, η αληθινή πολυτέλεια, όπως το παιχνίδι στον δρόμο ή μια καθαρή παραλία χωρίς ξαπλώστρες και διόδια, γίνεται αναχρονισμός. Σήμερα δεν στερούμαστε απλώς το δικαίωμα στην απλότητα αλλά μαθαίνουμε να ξεχνάμε την ύπαρξή της. Το αυτονόητο βαφτίζεται εκκεντρικότητα ή γραφικότητα κι εμείς παραιτούμαστε από την επιδίωξή του. Εύκολα βρίσκουμε λιαστή τομάτα σε βαζάκι, δύσκολα όμως θα βρούμε τον αττικό βράχο της «Κερένιας κούκλας» που, «σαν έκανε καλοσύνη, μύριζε πέτρα λιασμένη και μοναξιά βουνίσια».

Πηγή: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 03-01-10
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
1. Eγωιστής: ένα άτομο που ενδιαφέρεται περισσότερο για τον εαυτό του παρά για μένα.
2. Η σκληρή δουλειά δε σκότωσε ποτέ κανέναν, αλλά γιατί να παίζουμε με την τύχη μας;
3. Μ' αρέσει η δουλειά. Μ' ενθουσιάζει. Μπορώ να κάθομαι επί ώρες και να την κοιτάω.
4. Ο άνθρωπος που χαμογελά, όταν όλα πάνε στραβά, έχει σκεφτεί κάποιον να ρίξει το φταίξιμο.
5. Το να κόψεις το τσιγάρο είναι το πιο εύκολο πράγμα. Εγώ το έχω κόψει τουλάχιστον 50 φορές.
6. Στη δημοκρατία το κάθε κόμμα αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος της ενέργειάς του, να αποδείξει, ότι το άλλο δεν είναι ικανό να κυβερνήσει. Και τα δυο το πετυχαίνουν. Και τα δυο έχουν δίκιο.
7. Λογική είναι η τέχνη να κάνεις λάθος με αυτοπεποίθηση.
8. Για να ντυθεί μια γυναίκα, γδύνονται δυο ζώα: ένα που δίνει τη γούνα κι ένα που την πληρώνει.
9. Γράφω σε ένα χαρτί ό,τι πρέπει να θυμηθώ. Κατ' αυτόν τον τρόπο, αντί να ξοδεύω το χρόνο μου προσπαθώντας να θυμηθώ αυτό που έγραψα, τον ξοδεύω ψάχνοντας το χαρτί που έγραψα αυτά που πρέπει να θυμηθώ.
10. Οικονομολόγος είναι ένας άνθρωπος που θα ξέρει αύριο, γιατί αυτά που προέβλεψε χτες, δε συνέβησαν σήμερα.
16. Τα αισθήματά μου είναι ανάμεικτα. Είναι σα να βλέπεις την πεθερά σου να πέφτει στο γκρεμό με το αυτοκίνητό σου.
11. Εύκολη: αντρικός όρος που χαρακτηρίζει τις γυναίκες που έχουν τη σεξουαλική ηθική του άντρα.
12. Η ζωή στη Γη μπορεί να είναι ακριβή, αλλά περιλαμβάνει και δωρεάν ταξίδι γύρω από τον ήλιο.
13. Τράπεζα είναι το ίδρυμα που σου δανείζει λεφτά, αν μπορείς να αποδείξεις, ότι δεν σου χρειάζονται.
14. Οι στατιστικές λένε, ότι ένας στους τέσσερις Έλληνες υποφέρει από κάποια διανοητική διαταραχή. Σκέψου τους τρεις καλύτερους φίλους σου. Αν είναι υγιείς, τότε κατά πάσα πιθανότητα έχεις πρόβλημα.
15. Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι, ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια.
16. Όταν ένας άντρας ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου στην σύζυγό του, δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: ή είναι καινούρια σύζυγος ή είναι καινούριο το αυτοκίνητο
17. Μην εκνευρίζεσαι αν ο γείτονάς σου έχει το στέρεο ανοιχτό στις δύο το πρωί. Τηλεφώνησέ του στις τέσσερις και πες του πόσο σου άρεσε.
18. Επιτυχημένος άντρας είναι εκείνος που βγάζει περισσότερα λεφτά, από όσα μπορεί να ξοδέψει η γυναίκα του. Επιτυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιον άντρα.
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
ΠΕΙΡΑΜΑΤΑ ΜΕ ΧΗΜΙΚΕΣ ΟΥΣΙΕΣ ΠΟΥ ΕΚΤΟΞΕΥΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΑΤΜΙΣΕΙΣ ΑΕΡΙΩΘΟΥΜΕΝΩΝ (CHEMTRAILS)

Όλοι μας έχουμε παρατηρήσει τις γενικές ουρές των αεριωθούμενων αεροπλάνων που πετούν σε ύψος περίπου 10.000 μέτρων. Οι ουρές αυτές προέρχονται από τα αέρια που εκτοξεύονται από την εξάτμιση των αεριωθούμενων τα οποία ψύχονται ακαριαία σε πάγο στη χαμηλή θερμοκρασία του περιβάλλοντος (θερμοκρασίες χαμηλότερες των -60ºC) και στη συνέχεια εξατμίζονται δημιουργώντας τις χαρακτηριστικές λευκές ουρές των αεριωθούμενων. Οι λευκές αυτές ουρές μετά γρήγορα διασκορπίζονται και εξαφανίζονται. Οι «χημικές ουρές» (chemtrails) που εκτοξεύονται κύρια από τις εξατμίσεις στρατιωτικών αεροπλάνων τύπου KC-135s και KC-10s και λευκά χωρίς διακριτικά αεριωθούμενα, σύμφωνα με ομολογίες αυτόπτων μαρτύρων είναι διαφορετικές από τις κοινές λευκές ουρές των επιβατικών αεριωθούμενων.

Παρ’ολο ότι στην αρχή μοιάζουν με τις συνηθισμένες λευκές ουρές των επιβατικών αεριωθούμενων, αμέσως γίνονται πιο πυκνές, πιο παχιές, απλώνονται στον ουρανό και σχηματίζουν διάφορα χιαστά σχήματα που ενώνονται μεταξύ τους και σχηματίζουν ένα λεπτό πέπλο που διατηρείται επί ώρες. Πολλές φορές σε μέρες χωρίς σύννεφα μετά από μερικές ώρες πτήσεων πέρα-δώθε μπορούν να «αλλάξουν» την όψη ολόκληρου του ουρανού. Ορισμένες στιγμές βγάζουν μεγαλύτερες ποσότητες εκπομπών και σχηματίζουν πολύ πυκνά άσπρα σύννεφα με «ουρές» από κάτω. Τα σύννεφα αυτά σε καμία περίπτωση δεν μοιάζουν με τους φυσιολογικούς σωρείτες (πυκνά σύννεφα) που συχνά υπάρχουν στον ουρανό σε χαμηλότερα υψόμετρα. Εκατοντάδες ανθρώπων από τον Καναδά και τις ΗΠΑ, την Ισπανία, τις Φιλιππίνες, την Αγγλία, τη Γαλλία, τη Σουηδία, την Ολλανδία, την Ιταλία, την Κροατία, την Αυστραλία, το Μεξικό, τη Νέα Ζηλανδία και την Αϊτή έχουν κάνει παρόμοιες μαρτυρίες για τα «chemtrails».

Το ερώτημα είναι: τι υπάρχει μέσα σε αυτές τις «χημικές ουρές» και γιατί γίνονται τα πειράματα αυτά; Κανείς δεν μπορεί να δώσει απαντήσεις με απόλυτη βεβαιότητα στα ερωτήματα αυτά. Υπάρχουν υπόνοιες ότι γίνονται τα πειράματα αυτά για να ελέγξουν την ατμόσφαιρα και τις καιρικές συνθήκες. Ο Edward Teller, ο πατέρας της βόμβας υδρογόνου και αντιπυραυλικής ασπίδας (πόλεμος των άστρων) εισηγήθηκε το 1997 στην κυβέρνηση των ΗΠΑ τη μείωση του «φαινομένου του θερμοκηπίου» με την διασπορά μικρών σωματιδίων αλουμινίου σε ολόκληρο τον πλανήτη. Τα «σωματίδια αλουμινίου» ανακλούν και απομακρύνουν τη βλαβερή υπεριώδη ακτινοβολία αλλά συγχρόνως επιτρέπουν τη θερμότητα της γης να διαφεύγει. Ο Edward Teller στη γραπτή εισήγησή του με τίτλο «Φαινόμενο του Θερμοκηπίου και Εποχή των Παγετώνων: Η προοπτική Επιρροής της Πλανητικής Αλλαγής με βάση τη Φυσική» (Global Warming and the Ice Ages: Prospects for Physics-based Modulation of Global Change) τονίζει ότι οι αρνητικές επιπτώσεις από τη Συνθήκη του Κιότο στην παραγωγή ενέργειας από κάρβουνο και πετρέλαιο μπορούν να αντιμετωπισθούν γεμίζοντας τους ουρανούς με φωτοδιασκορπιστικά σωματίδια όπως το οξείδιο του αργιλίου. Η μέθοδος αυτή είναι πολύ φθηνότερη από τον περιορισμό των εκπομπών από τις καύσεις πετρελαίου και άνθρακα.

Είναι γνωστό από τις καύσεις πετρελαίου και άνθρακα παράγονται αέρια όπως διοξείδιο του άνθρακα που αυξάνουν τη θερμοκρασία του πλανήτη. Αυτό ονομάζεται «φαινόμενο του θερμοκηπίου» και με το Πρωτόκολλο του Κιότο που εγκρίθηκε και στην Παγκόσμια Διάσκεψη του Γιοχάνεσμπουργκ τον Αύγουστο του 2002 συμφωνήθηκε να μειωθούν μέχρι το 2010 κατά 10%. Οι ΗΠΑ δεν υπέγραψαν το Πρωτόκολλο αυτό διότι σύμφωνα με τον πρόεδρο Bush κάτι τέτοιο θα είχε αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία των ΗΠΑ. Η αλήθεια είναι ότι οι εταιρείες πετρελαίων των ΗΠΑ είναι εκείνες που πίεσαν τις ΗΠΑ να μην υπογράψουν το Πρωτόκολλο του Κιότο και εκείνες παρότρυναν στην αποδοχή αναζήτησης εναλλακτικών λύσεων όπως αυτή του Dr. E. Teller. Στα πλαίσια των λύσεων του φαινομένου του θερμοκηπίου που θα επέτρεπαν τη συνέχιση της χρήσης των πετρελαίων εγκρίθηκε μια πατέντα στο όνομα της Εταιρείας Αεροναυπηγική Hughes για «ψεκασμούς με τεχνική Welshach με σκοπό τη μείωση της παγκόσμιας υπερθέρμανσης». Στην πατέντα αναφέρεται πως μικρά σωματίδια οξειδίου του αλουμινίου και άλλα ανακλαστικά σωματίδια θα μπορούσαν να προστεθούν στα καύσιμα των αεριωθούμενων αεροπλάνων και να εκπέμπονται από τις εξατμίσεις αυτών.

Ενισχυτικό των ανωτέρω είναι ότι μετά από έντονες μαρτυρίες ατόμων στην πόλη Espanola του Καναδά για «χημικές ουρές», ανάλυση του βρόχινου νερού έδειξε υπολείμματα αλουμινίου επτά φορές πάνω από το ανώτερο επιτρεπτό όριο. Σε μια περιοχή πενήντα τετραγωνικά χιλιόμετρα γύρω από την Espanola, Οντάριο όπου το 1998 έλαβαν χώρα αεροψεκασμοί επί μήνες οι κάτοικοι υπέφεραν από έντονους πονοκεφάλους, πόνους στις κλειδώσεις, ζαλάδες, έντονες κρίσεις άσθματος, απώλεια βραχυπρόθεσμης μνήμης παρόμοια συμπτώματα με εκείνα της γρίπης αλλά χωρίς πυρετό κ.λ.π

Μια άλλη θεωρία είναι ότι οι «χημικές ουρές» περιέχουν μια σκόνη που βασίζεται στο στεαρικό βάριο. Κάθε κρύσταλλος σκόνης Dyn-O-Gel έχει ικανότητα να απορροφά 2000 φορές το βάρος της σε υδρατμούς και αέρα. Στις 16 Ιουλίου 2001 η εταιρεία Dyn-O-Mat χρησιμοποιώντας στρατιωτικό αεροπλάνο C-130 έριξε τέσσερις τόνους Dyn-O-Gel στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Palm Beach της Φλόριδας και εξαφάνισε ένα σύννεφο θύελλας που ήταν στη διαδικασία σχηματισμού του. Το σύννεφο εξαφανίστηκε από τα ραντάρ του αεροδρομίου. Η σκόνη Dyn-O-Gel της Dyn-O-Mat μπορεί να εξουδετερώσει hurricanes και τυφώνες απορροφώντας υδρατμούς και ενέργεια. Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έδειξε ενδιαφέρον για το πρόγραμμα αυτό παρά το γεγονός ότι στις 19 Ιουλίου αναφέρθηκε ότι γκρίζα ζελατινώδης ουσία κάλυψε τις ακτές του Palm Beach της Φλόριδας. Εκπρόσωπος της εταιρείας έσπευσε να δηλώσει ότι το υλικό είναι βιοαποικοδομήσιμο και δεν προκαλεί βλάβες στο περιβάλλον. Βέβαια είναι γνωστό ότι η ενέργεια δεν καταστρέφεται αλλά μετατρέπεται. Κατά πόσο θα επηρεάσουν την ατμόσφαιρα αυτές οι μετατροπές ενέργειας είναι ένα μεγάλο θέμα.

Έχει επίσης αναφερθεί ότι στις «χημικές ουρές» περιέχονται μίγματα αλάτων του βαρίου. Η μεταβλητή ραδιοπαραβολική εξίσωση (Variable Terrain Radio Parabolic Equation, VTRPE) δείχνει στους πιλότους τι γειτονικά ραντάρ μπορούν ή δεν μπορούν να δουν υπό διαφορετικές μετεωρολογικές συνθήκες. Αερόλυμα αλάτων βαρίου-τιτανίου βελτίωσαν το σύστημα που χρησιμοποιήθηκε σε επιχειρήσεις στη Λιβύη και τον πόλεμο του Κόλπου.

Τι λένε οι κυβερνήσεις για τις «χημικές ουρές»; Καμία κυβέρνηση στον κόσμο μέχρι σήμερα δεν επιβεβαίωσε ότι περιοχές της ραντίστηκαν από «χημικές ουρές». Όποιοι έκαναν ερωτήσεις απαντήσεις δεν έλαβαν σε πολλούς έγιναν συστάσεις να μην μιλούν. Ο Dennis Kucinich μέλος της βουλής των αντιπροσώπων και μέλος της Επιτροπής Διατήρησης του Διαστήματος (Space Preservation Act 2001) εισηγήθηκε την μόνιμη απαγόρευση οπλικών βάσεων στο διάστημα και ειδικά την απαγόρευση των χημικών ουρών τις οποίες χαρακτήριζε όπλα. Μερικούς μήνες αργότερα η εισήγηση ξαναγράφτηκε αλλά οι λέξεις «χημικές ουρές» έχουν σβηστεί…

Έχει επίσης αναφερθεί ότι με τις «χημικές ουρές» γίνονται βιολογικά πειράματα σε ολόκληρους πληθυσμούς για να μελετηθεί η αντίδρασή τους σε διάφορους παθογόνους μικροοργανισμούς και ιούς καθώς επίσης και πειράματα για τη δυνατότητα μαζικού εμβολιασμού του πληθυσμού σε περίπτωση βιοτρομοκρατικής επίθεσης. Μέχρι σήμερα ενώ οι ενδείξεις καθημερινά αυξάνουν για την ύπαρξη των «χημικών ουρών», καμία κυβέρνηση δεν επιβεβαιώνει αλλά ούτε και απορρίπτει την ύπαρξή τους ή και τους σκοπούς που επιδιώκουν.

Νίκος Κατσαρός
By STEVENIKO | Κυριακή 10 Ιανουαρίου 2010 | Posted in | With 0 comments
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Η γλώσσα της θεραπείας: η ιστορία μιας επανάστασης στην ιατρικη επιστημη


Αφιερωμένο σε όλους τους ελεύθερους ανθρώπους και τους ανυπότακτους στα συμφέροντα ερευνητές...

που αναζητούν την αλήθεια.


Στο άρθρο θα πάρετε απαντήσεις στα ερωτήματα:

Γιατί η ιατρική βρίσκεται σε αδιέξοδο;
Ποιά είναι τα αξιώματα της σημερινής ιατρικής επιστήμης?
Τι είναι η ασθένεια και ποιός ο ορθός ρόλος της θεραπείας?
Γιατί αποσιωπάται σήμερα η αλήθεια?
Τι είναι ο καρκίνος πραγματικά και ποια η Νέα ιατρική του Δρ. Χάμερ?
Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;
Τι πρέπει να κάνουμε για να μην "πεθαίνουμε" από τις ασθένειες μας?









Η γλώσσα της θεραπείας:

η ιστορία μιας επανάστασης

στην ιατρική επιστήμη



Του Ζακ CREVECOEUR





«Είναι ευκολότερο να διασπασθεί ένα άτομο από το να αλλάξει μια πεποίθηση " έλεγε ο Αϊνστάιν. Πράγματι, όλοι οι άνθρωποι έχουν την τάση να αντιστέκονται στις αλλαγές και στις καινοτομίες καταναλώνοντας για αυτό ένα μέρος από την ενέργειά τους. Αυτό είναι γνωστό από παλιά. Ισχύει για όλους και ακόμη περισσότερο για τους επιστήμονες, που δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποδεχθούν τις νέες θεωρίες, επειδή αυτές θα αντιπροσωπεύουν πάντα απώλεια ισχύος, χρήματος και γοήτρου για εκείνους που αποτελούν το επιστημονικό κατεστημένο.



Όταν άρχισα τις σπουδές μου στις φυσικές επιστήμες ήμουν πεπεισμένος ότι θα ερχόμουν σε επαφή με την λαμπρή ομάδα των ανδρών και των γυναικών που αφιερώνουν όλη τους τη ζωή στην αφιλοκερδή έρευνα της αλήθειας και της γνώσης, με απώτερο στόχο να φέρουν την ευτυχία σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εκείνη την εποχή νόμιζα ότι η επιστημονική διαδικασία βασιζόταν αποκλειστικά σε αντικειμενικά γεγονότα και ότι οι επιστήμονες επεδίωκαν ακούραστα να αναδείξουν τις σχέσεις αιτίας και αιτιατού που παρατηρούνται ανάμεσα στους διάφορους παράγοντες. Πίστευα επίσης ότι οι ερευνητές είχαν ανοιχτό μυαλό, ήταν ανοιχτοί στον διάλογο, αναθεωρούσαν συνεχώς τις διάφορες υποθέσεις και αποδεχόντουσαν την αντιπαραβολή απόψεων. Αφού αφιέρωσα 5 χρόνια της ζωής μου σ’ αυτόν τον κόσμο αποφάσισα να τον εγκαταλείψω, ευτυχής που είχα διαμορφωθεί με τρόπο αυστηρό και κριτικό από εξαιρετικούς δασκάλους αλλά και απογοητευμένος από την αδιαλλαξία, τη στενοκεφαλιά, τις απάτες, το κυνήγι των δημοσιεύσεων και την υποδούλωση των επιστημόνων στους χορηγούς τους. Δεν είχα υποπτευθεί, τότε, ότι στον ιατρικό κόσμο, που υποτίθεται ότι είναι στην υπηρεσία της ζωής και της υγείας, οι προστριβές ήταν ακόμη πιο σκληρές και βίαιες.



Άρχισα τότε μια σειρά μαθημάτων κατάρτισης στη γενική φιλοσοφία (μετά τη διακοπή του διδακτορικού μου στις φυσικές επιστήμες) και συγχρόνως ήμουν για δύο χρόνια ερευνητής στην παιδαγωγική. Εκείνη την εποχή, το 1984, άρχισα να ενδιαφέρομαι για την επιστημολογία της ιατρικής, δηλαδή την κριτική μελέτη της λειτουργίας της ιατρικής, των αξιωμάτων της, των μεθόδων συλλογιστικής της. Έτσι βαθμιαία εξοικειώθηκα με όλα τα είδη της ιατρικής σκέψης, από την επιστημονική ιατρική μέχρι την κινεζική ιατρική και ανάμεσά τους μια ολόκληρη σειρά θεραπειών, οι οποίες αδίκως ονομάζονται « παράλληλες ιατρικές ».



Όντας επιστήμονας, φιλόσοφος και παιδαγωγός, έχω χρησιμοποιήσει τα εργαλεία που διδάχτηκα για να συσχετίζω και να ελέγχω τη συνέπεια των διαδικασιών και των ανακοινώσεων. Κυρίως, όμως, έχω δοκιμάσει αρκετές από αυτές τις ιατρικές, γινόμενος ο ίδιος παρατηρούμενο πειραματόζωο και συγχρόνως παρατηρητής. Το συμπέρασμά μου : βιώνουμε, στην ιατρική, μια επανάσταση του ίδιου εύρους με αυτή που γνώρισε η φυσική με τον Κοπέρνικο, τον Κέπλερ και τον Γαλιλαίο κατά τον δέκατο έκτο αιώνα. Και όπως και εκείνοι οι αστρονόμοι και μαθηματικοί, έτσι και οι πρωτοπόροι αυτής της νέας προσέγγισης της υγείας και της ασθένειας υφίστανται τις χειρότερες ενοχλήσεις, τις χειρότερες κατηγορίες και τις χειρότερες απειλές.



Γιατί η ιατρική βρίσκεται σε αδιέξοδο;



Στην αρχή της δεκαετίας του 1980 οι ιδιωτικές συνομιλίες μου με συναδέλφους ερευνητές στον τομέα της ιατρικής και της βιολογίας μου είχαν ήδη βάλει ψύλλους στ' αυτιά. " Στην ιατρική, βρισκόμαστε σε αδιέξοδο. Το ξέρουμε μερικά χρόνια τώρα και δεν ξέρουμε προς τα πού να προσανατολίσουμε τις έρευνές μας." Αυτές οι παρατηρήσεις αφορούσαν το σύνολο της ιατρικής έρευνας και όχι ένα μόνο μικρό απομονωμένο τομέα, δυστυχώς. Οι εκμυστηρεύσεις γινόντουσαν ανεπίσημα, μια και κανένας δεν τολμούσε να τις κοινοποιήσει ούτε στα επιστημονικά συνέδρια, από φόβο μήπως και διακοπούν αμέσως οι επιχορηγήσεις, οι απαραίτητες για να συνεχιστούν οι εργασίες στα εργαστήρια.



Έτσι, τότε, είχα πολύ αποσπασματικές πληροφορίες σχετικά με την απόγνωση, στην οποία βρισκόντουσαν οι ερευνητές στην ιατρική και τη βιολογία. Δεν καταλάβαινα όμως γιατί βρισκόντουσαν σε αδιέξοδο. Με την ευκαιρία αυτή ανακάλυψα επίσης ότι στην πλειοψηφία των επιστημόνων είχε (και έχει) επιβληθεί καθεστώς σχεδόν πλήρους απουσίας ελευθερίας στη σκέψη, την έρευνα και την έκφραση. Έτσι, εκείνοι που υποτίθεται ότι ενσωμάτωναν όλες τις ελπίδες της ανθρωπότητας μου έδιναν ξαφνικά την εντύπωση εκφοβισμένων προλετάριων, ξεπουλημένων και στο έλεος κάποιου ιατροφαρμακευτικού βιομηχανικού συμπλέγματος, που αποφάσιζε όχι μόνο το τι είναι σωστό ή καλό για την υγεία των ατόμων, αλλά και το τι πρέπει να παραχθεί και να νομιμοποιηθεί επιστημονικά, ώστε να αυξήσει τα κολοσσιαία οφέλη τους.



Εν τω μεταξύ, πολλές στατιστικές αποδείκνυαν αυτό που οι ερευνητές συνάδελφοί μου μου είχαν ήδη ανακοινώσει. Ανάμεσα στο1970 και το1990 έχει παρατηρηθεί στατιστικά ότι αυτοί που προσβάλλονται από σοβαρές ασθένειες (καρδιαγγειακές, καρκινώδεις, εκφυλιστικές, αυτοάνοσες, κ.λ.π.) είναι κατά πέντε χρόνια νεώτεροι από παλαιότερα Κατά την ίδια περίοδο, η εκδήλωση κάποιων ασθενειών (το ετήσιο ποσοστό εμφάνισής τους), αυξήθηκε κατά 3 έως 10 φορές. Κανένα πραγματικό φάρμακο δεν έχει βρεθεί για τον καρκίνο, το έιτζ, τη σκλήρυνση κατά πλάκας. Οι αλλεργίες έχουν κυριολεκτικά εκραγεί μέσα σε 20 χρόνια. Τα περισσότερα από τα αντιβιοτικά είναι πλέον αναποτελεσματικά καθώς η αντίσταση των προσαρμοσμένων πια βακτηριδίων αυξάνεται! Τα εμβόλια αμφισβητούνται όλο και περισσότερο, όχι μόνο εξαιτίας των παρενεργειών τους, αλλά κυρίως εξαιτίας του ότι αποκαλύπτεται όλο και περισσότερο (από τις στατιστικές που δυστυχώς αποκρύβονται από τα μάτια του μεγάλου κοινού), ότι η αποτελεσματικότητά τους είναι μόνον υποθετική. Παρά την καθαρή αύξηση των δαπανών για την υγεία, η ποιότητα της ζωής και της υγείας του ανθρώπου στις χώρες της δύσης έχει επιδεινωθεί.



Από τότε οι πολυάριθμες μελέτες μου, οι συνομιλίες μου με κάθε είδους θεραπευτές και οι προσωπικές μου εμπειρίες με έκαναν να καταλάβω γιατί η ιατρική, όπως είναι σήμερα, όχι μόνο βρίσκεται σε αδιέξοδο, αλλά επίσης και σε λάθος δρόμο. Έχω ακόμη καταλάβει ότι βασική αιτία αυτής της συλλογικής επιδείνωσης της κατάστασης υγείας στον πλανήτη είναι η μέθοδος που χρησιμοποιεί η ιατρική. Επομένως έχουμε απομακρυνθεί πολύ από τη συμβουλή που έδινε στους μαθητές του ο Ιπποκράτης : «Προ πάντων, μην βλάπτετε»...



Για να γίνει αυτό αντιληπτό, ας εξετάσουμε ποια θα μπορούσαν να είναι τα θεμέλια της σύγχρονης ιατρικής σκέψης. Θα μπορούσε κανείς να τα συνοψίσει ως εξής:




1. Η ασθένεια υπάρχει, είναι κάτι το μοιραίο που πρέπει να το εξαφανίσουμε.

2. Η ασθένεια χαρακτηρίζεται από νοσώδη συμπτώματα (πόνοι, ερυθρότητες, πυρετός, σπυριά, εξανθήματα, διάρροιες, εμετοί, κ.λπ..).

3. Η θεραπεία κάποιας ασθένειας συνίσταται στην εξαφάνιση, το συντομότερο δυνατόν, όλων αυτών των νοσωδών συμπτωμάτων, με τη βοήθεια του οπλοστασίου των φαρμάκων.

4. Η ασθένεια είναι ουσιαστικά μια φυσική πραγματικότητα που έχει επιπτώσεις σε κάποιο ιδιαίτερο όργανο του φυσικού σώματος και θεωρείται βιο-φυσικο-χημικός μηχανισμός που μπορεί να απορρυθμισθεί.

5. Πολλές ασθένειες προκαλούνται από παθογόνους παράγοντες (μικρόβια, μύκητες, βακτηρίδια, ιοί), καρκινογόνους παράγοντες ή αλλεργιογόνους παράγοντες. Πρέπει επομένως να αποφύγει κανείς κάθε επαφή με αυτούς τους παράγοντες (σε αυτήν την περίπτωση κάνουμε πρόληψη). Εάν αυτό δεν είναι δυνατόν, θα προσπαθήσουμε να απομακρύνουμε ή να εξαφανίσουμε αυτούς τους παράγοντες (τότε κάνουμε θεραπεία).

6. Μερικές άλλες ασθένειες έχουν γενετική προέλευση και διαβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Αυτό το ονομάζουμε κληρονομικότητα.

7. Εάν ολόκληρο το θεραπευτικό οπλοστάσιο αποδειχθεί ανίσχυρο ή αναποτελεσματικό, θα πρέπει τότε να αφαιρέσουμε το όργανο που έχει καταληφθεί από την ασθένεια, επιτρέποντας έτσι στον ασθενή να επιζήσει.



Οι επιστημονολόγοι αποκαλούν αυτό το είδος απαρίθμησης βασικά αξιώματα κάποιας θεωρίας ή πρακτικής.



Σ' αυτό το άρθρο θα αντιπαρατεθώ σε αυτά τα αξιώματα, ελέγχοντας την εσωτερική τους συνέπεια και παραθέτοντας παρατηρήσεις, που είναι μεν υπαρκτές, αλλά που συχνά τις αρνούνται οι ερευνητές…

Η ασθένεια δεν είναι πια αυτό που ήταν.



Και εάν η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική; Και εάν τα φαινόμενα παραπλανούν; Και εάν υπάρχει η πιθανότητα, αντιστρέφοντας τα αξιώματα, να εξηγηθούν καλύτερα τα αποτελέσματα όλων εκείνων των «παράλληλων» προσεγγίσεων, από τις οποίες επωφελούνται εκατομμύρια ασθενών και οι οποίες δεν έχουν αναγνωριστεί από την επίσημη επιστημονική ιατρική ;




Σας προσκαλώ να εξερευνήσετε μαζί μου αυτήν την αντίθετη άποψη και να την δεχτείτε ως μια υπόθεση εργασίας για σκέψη και έρευνα και όχι ως μια οριστική αλήθεια. Και εάν κάτι από αυτά που εγώ διαισθάνομαι λέει κάτι μέσα σας, σας προσκαλώ να μην παραμείνετε στην απλή ανάγνωση του άρθρου αλλά να ερευνήσετε το θέμα, εμβαθύνοντας.



Ας το γλεντήσουμε, λοιπόν, ξαναγράφοντας τα κλασικά αξιώματα της ιατρικής μου ...




Νέο αξίωμα αρ. 1 : Η ασθένεια δεν υπάρχει, δεν είναι κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο και δεν είναι απαραίτητο να την εξαφανίσουμε.



Σύμφωνα με πολλές παραδοσιακές αντιλήψεις, η ασθένεια δεν υπάρχει. Μόνο ο ασθενής υπάρχει και σε αυτόν πρέπει να επικεντρωθεί η προσοχή του γιατρού ή του θεραπευτή. Επιπροσθέτως, και αυτό θα τον αποδείξουμε αργότερα, η «ασθένεια» είναι σημάδι ανισορροπίας που προέρχεται, τις περισσότερες φορές, από τη συμπεριφορά του ασθενή, συνειδητή ή ασυνείδητη• επομένως δεν είναι μοιραία και αναπόφευκτη (εκτός εάν θεωρήσει κανείς ότι το ασυνείδητο είναι κάτι το μοιραίο και αναπόφευκτο).



Σύμφωνα με αυτή την αντίληψη, τα συμπτώματα είναι οι ορατές ενδείξεις μιας φυσικής ή ψυχικής ανισορροπίας, η οποία είναι μη ορατή. Τα συμπτώματα επομένως δεν είναι αυτή καθαυτήν η ανισορροπία. Για να το καταλάβουμε αυτό, ας πάρουμε μια πρώτη μεταφορά. Ας συγκρίνουμε το σώμα μας (φυσικό όχημα) με ένα αμάξι (αυτοκίνητο όχημα). Όταν ελαττωθεί το νερό του ψυγείου ή το λάδι του κινητήρα, αυτό δεν γίνεται αμέσως αντιληπτό. Εντούτοις, η ανισορροπία υπάρχει ήδη εκεί, μόνο που δεν μπορούμε ούτε να την δούμε ούτε να την ακούσουμε. Είναι αυτό που θα αποκαλέσουμε πραγματική ασθένεια. Όταν η υπερθέρμανση του κινητήρα υπερβεί το όριο, κάποια κομμάτια (που έχουν προβλεφθεί γι’ αυτό το σκοπό) θα σπάσουν (βαλβίδα, εύκαμπτος, κ.λπ.), απελευθερώνοντας αμέσως πολύ ατμό! Αυτή είναι η στιγμή κατά την οποία τα πράγματα φανερώνονται, γίνονται ορατά. Αυτά είναι τα συμπτώματα. Η εκτόνωση του ατμού δεν είναι σε καμία περίπτωση η ασθένεια του αυτοκινήτου : πρόκειται για μια διαδικασία που δημιουργήθηκε (σύμφωνα με τους νόμους της φυσικής) για να επιτρέψει στην υπερπίεση να εξαφανιστεί, έτσι ώστε το σύστημα να επιστρέψει στην ισορροπία και την κανονικότητα.



Για να μην φτάσουν τα πράγματα σ’ αυτό το σημείο, οι κατασκευαστές αυτοκίνητων έχουν εφεύρει έναν άλλο μηχανισμό : τοποθετούν φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου του αυτοκινήτου. Μόλις υπάρξει κίνδυνος να μην εξασφαλίζεται, να μην γίνεται σεβαστή ή να μην ικανοποιείται κάποια θεμελιώδης ανάγκη, το λαμπάκι ανάβει, προσκαλώντας τον οδηγό να εξετάσει την κατάσταση και να την διορθώσει. Σε μια τέτοια περίπτωση τι θα λέγατε για τον μηχανικό που θα σας συμβούλευε να ξεβιδώσετε - ή να σπάσετε - το αναμμένο λαμπάκι;



Εντούτοις, αυτό κάνει η επιστημονική ιατρική εδώ και δεκαετίες: εξ ορισμού, θεωρεί ότι τα συμπτώματα είναι κακά και πρέπει να εξαφανιστούν. Αλλά γιατί θα πρέπει να τα εξαφανίζουμε συστηματικά, αφού εάν εξετάσουμε το νόημα του μηνύματος που στέλνουν, προσδιορίσουμε τι είναι αυτό που προκάλεσε την ανισορροπία και αποκαταστήσουμε την αρχική αρμονία, το φως στο ενδεικτικό λαμπάκι θα σβήσει από μόνο του;



Εάν αλλάξετε την άποψή σας σχετικά με τα συμπτώματα και τα δείτε ως συμμάχους που σας φέρνουν πολύτιμες πληροφορίες (που θα πρέπει να αποκωδικοποιηθούν), δεν θα συγχέετε ποτέ πια την ασθένεια (την ανισορροπία που συμβαίνει αθόρυβα) με την διαδικασία της θεραπείας της (τα συμπτώματα που μερικές φορές φανερώνονται θορυβωδώς).



Νέο αξίωμα αρ. 2 : Όταν εμφανίζονται συμπτώματα (πόνοι, ερυθήματα, πυρετός, σπυριά, εξανθήματα, διάρροιες, εμετοί, κ.λπ.), αυτό είναι σημάδι ότι το σώμα αρχίζει να αποκαθιστά την ισορροπία του.



Έχω συναντήσει αυτήν την σύλληψη τόσο στην ομοιοπαθητική, τον βελονισμό, την οστεοπαθητική, όσο και στη Νέα Ιατρική του γιατρού Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Γερμανία), στην Ολιστική Βιολογία των Ζωντανών Υπάρξεων του γιατρού Κλωντ Σαμπά (Γαλλία) και σε άλλες ακόμη προσεγγίσεις.



Για να το κατανοήσουμε αυτό, ας πάρουμε μια δεύτερη πολύ απλή μεταφορά. Ας συγκρίνουμε το σώμα μας (το ζωντανό) με ένα σπίτι (κατοικημένο). Η ζωή στο σπίτι παράγει κανονικά μια κάποια ποσότητα σκουπιδιών, καθημερινώς. Φανταστείτε ότι κάποιος δημοτικός νόμος σας απαγορεύει να βγάλετε τον σκουπιδοτενεκέ σας στο πεζοδρόμιο μέχρι να έρθει νεότερη διαταγή. Αποφασίζετε τότε να τα αποθηκεύσετε μέσα σε ένα δωμάτιο. Μερικές εβδομάδες αργότερα, και ενώ η απαγόρευση πάντα ισχύει, ένα δεύτερο και μετά ένα τρίτο δωμάτιο χρησιμοποιείται για τα σκουπίδια, που προκαλούν μια όλο και περισσότερο αφόρητη μυρωδιά στο εσωτερικό του σπιτιού. Σε αυτό το στάδιο, μπορούμε να πούμε ότι το σπίτι σας έχει χάσει την ισορροπία του, την αρμονία του : είναι μολυσμένο και δηλητηριασμένο.



Μην αντέχοντας πια, ας φανταστούμε ότι αποφασίζετε να βγάλετε έξω τους σκουπιδοτενεκέδες σας, παρά την απαγόρευση. Κάνοντάς το αυτό εκδηλώνετε τη θέλησή σας να αποκαταστήσετε την ισορροπία μέσα στο σπίτι, σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα. Αρχίζει λοιπόν το σπίτι να επανέρχεται σε κατάσταση υγείας... Όμως, οι γείτονές σας ή η δημοτική αστυνομία δεν το βλέπουν καθόλου με το ίδιο μάτι : σύντομα, κάποιοι επεμβαίνουν και όχι μόνο επαναφέρουν τους σκουπιδοτενεκέδες μέσα στο σπίτι σας, αλλά επιπλέον καρφώνουν μερικές σανίδες στις πόρτες και στα παράθυρα του ισογείου, για να σας αποθαρρύνουν από το να επαναλάβετε την πράξη σας.



Για να επιστρέψουμε στο σώμα, κατά την περίοδο που η ανισορροπία εγκαθίσταται μέσα μας βαθμιαία (επώαση της μόλυνσης, συσσώρευση τοξινών, ανάπτυξη κάποιου όγκου, εκφυλισμός κάποιου οργάνου, μυός ή του αίματος, κ.λπ.), η ασθένεια είναι αθόρυβη, ανώδυνη, ασυμπτωματική. Οι Κινέζοι μιλούν για ψυχρή ασθένεια ...



Αντιθέτως, όταν το σώμα «αποφασίσει» (θα δούμε αργότερα το γιατί) να αποκαταστήσει την ισορροπία του, θα προσπαθήσει να ξεφορτωθεί τη μόλυνση ή τις τοξίνες, να αποσυνθέσει τον όγκο ή να επισκευάσει το όργανο που έχει προσβληθεί, τον μυ ή το αίμα. Σε αυτήν την περίπτωση, το σώμα βγάζει τους σκουπιδοτενεκέδες του (πυρετός, σπυριά, εξανθήματα κ.λπ.). Η ασθένεια αρχίζει να «μιλάει», εμφανίζονται πόνοι, εκδηλώνονται συμπτώματα. Οι Κινέζοι μιλούν για θερμή ασθένεια ...

Η εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι σημάδι ότι το σώμα αρχίζει να αποκαθιστά την ισορροπία του.



Αυτό που εκπλήσσει και προκαλεί σύγχυση με αυτήν την άποψη, είναι ότι αυτό που αποκαλούμε «ασθένεια» θα πρέπει σχεδόν πάντα να ερμηνεύεται ως αρχή της θεραπείας. Όμως, κάνουμε το ανάποδο.




Νέο αξίωμα αριθμ. 3 : Η θεραπεία μιας ασθένειας συνίσταται στο να ακούσουμε τα συμπτώματά της και να τα δούμε σαν ενδεικτικές πινακίδες του δρόμου που πρέπει να ακολουθήσουμε για να θεραπευθούμε.



Όσο και αν φαίνεται περίεργο, φαίνεται καθαρά ότι το αξίωμα αυτό είναι η λογική συνέπεια της άποψης που αναπτύχθηκε στο αξίωμα αριθμ. 2. Τα συμπτώματα, όχι μόνο είναι οι σκουπιδοτενεκέδες που το σώμα προσπαθεί να εκκενώνει τακτικά για να βρει την ισορροπία του, αλλά συγχρόνως μας δείχνουν και αυτό που μπορούμε και πρέπει να κάνουμε για να βοηθήσουμε τον οργανισμό να επιτύχει πλήρως αυτήν την ισορροπία.



Εάν δεν έχουμε καθόλου υπερένταση, εάν το επίπεδο ζωτικής ενέργειας μέσα μας είναι υψηλό, πιθανώς το σώμα μας θα έχει αρκετές δυνάμεις για να βγάλει έξω μόνο του όλους τους σκουπιδοτενεκέδες του, όποτε θα του είναι απαραίτητο. Όμως συχνά είναι κουρασμένο... Αρχίζει επομένως την εργασία, βγάζει έξω τους πρώτους σκουπιδοτενεκέδες, αλλά δεν προλαβαίνει να τους βγάλει όλους. Σε αυτήν την περίπτωση, όλα συμβαίνουν σαν η ταχύτητα με την οποία γίνεται η εκκένωση να ήταν πολύ μικρή σε σχέση με την ταχύτητα με την οποία γεμίζει με νέους σκουπιδοτενεκέδες. Αυτή είναι η κατάσταση που ονομάζουμε χρόνια ασθένεια, η οποία δεν σταματάει να εκφράζεται και ψάχνει την ισορροπία που δεν επιτυγχάνεται ποτέ.



Ο θεραπευτής ή ο ασθενής που το αντιλαμβάνεται αυτό, θα προσπαθήσει τότε να αφουγκραστεί τα συμπτώματα και θα ξεκινήσει μια διαδικασία που θα αποσκοπεί να φέρει στον οργανισμό πρόσθετη ενέργεια ώστε να επιταχύνει και να αυξήσει την έκφραση των συμπτωμάτων (δηλαδή την εκκένωση των σκουπιδοτενεκέδων). Αυτό κάνει και η ομοιοπαθητική (ορίζοντας μια θεραπεία που προκαλεί στο άτομο τα ίδια συμπτώματα με εκείνα που επιδιώκει να απομακρύνει), ο βελονισμός (ελευθερώνοντας τα ενεργειακά κυκλώματα και με αυτό τον τρόπο επιτρέποντας να επιταχυνθούν οι διεργασίες επανεξισορρόπησης), η οστεοπαθητική (απελευθερώνοντας τις λειτουργικές ή οργανικές εμπλοκές), η νηστεία και η ανάπαυση (βάζοντας περισσότερη ενέργεια στη διάθεση του σώματος ώστε αυτό να μπορέσει να καθαριστεί), κ.λπ..



Η ιατρική, επιχειρώντας να εξαφανίσει όσο το δυνατόν πιο γρήγορα τα συμπτώματα, όχι μόνο στερείται ουσιαστικών πληροφοριών για την φυσική και βαθιά θεραπεία του ασθενούντος ατόμου, αλλά επιπλέον απομακρύνεται από τη σοφία που βασίζεται στο να αφουγκράζεσαι τη φύση, στρεφόμενη όλο και περισσότερο προς την έπαρση και την αλαζονεία μιας εκλογικευμένης γνώσης, αποσυνδεδεμένης από την Πραγματικότητα.


Νέο αξίωμα αριθμ. 4 : Η ασθένεια είναι κάτι το πολυδιάστατο, και συνδέεται με μια περίπλοκη και συστημική πραγματικότητα στοιχείων, που βρίσκονται σε μόνιμη αλληλεπίδραση μεταξύ τους.



Η ιατρική είναι βασισμένη σε ένα διπλό αξίωμα που στηρίζεται στο διαχωρισμό του σωματικού από το ψυχικό. Πρώτον, θεωρεί ότι εάν ένα φαινόμενο εκδηλώνεται στο σωματικό επίπεδο, αυτό συμβαίνει επειδή είναι φαινόμενο που αφορά το σώμα. Δεύτερον, όταν έχει προσβληθεί ένα συγκεκριμένο όργανο, ως αιτία θεωρείται η κακή λειτουργία του οργάνου.



Όμως, στην καθημερινή μας εμπειρία παρατηρούμε ότι μια άσχημη ψυχολογική κατάσταση, μια άσχημα βιωμένη διαπροσωπική σύγκρουση, η απώλεια του νοήματος της ζωής, ένα φιλοσοφικό δίλημμα, η υπερένταση της καθημερινής ζωής, όλα αυτά, επηρεάζουν έντονα την σωματική μας υγεία. Αντιστρόφως, σωματικές διαταραχές μπορούν να μας εμποδίσουν να αισθανόμαστε καλά μέσα μας, μπορεί να μας κάνουν να χάσουμε την πίστη μας ή να μας κατακρημνίσουν σε βαθιά κρίση. Το να προσπαθείς να θεραπεύσεις κάποιον άνθρωπο διαχωρίζοντας την σωματική, την ψυχική, την κοινωνική και την πνευματική του διάσταση, μου φαίνεται ότι προέρχεται από αδυναμία αντίληψης που είναι αναποτελεσματική αλλά και επιβλαβής. Δηλαδή το σωματικό επηρεάζει το ψυχικό, όπως και το ψυχικό επηρεάζει το σωματικό.



Επιπλέον, ακόμα και αν περιοριστούμε αυστηρά στη σωματική σφαίρα, η κινεζική ιατρική, η ομοιοπαθητική, η οστεοπαθητική αλλά ακόμη και άλλοι κλάδοι όπως η ορθοδοντική, η (etiopathie), η ολιστική ιατρική, μας έχουν δείξει ότι η ανισορροπία κάποιου ιδιαίτερου οργάνου, προκαλείται συχνά από την ανισορροπία κάποιου άλλου οργάνου. Δεν είναι σπάνιο το γεγονός, οι ιγμορίτιδες να θεραπεύονται απελευθερώνοντας τις τοξίνες τους στο συκώτι, ο πόνος της ράχης να ανακουφίζεται με ξεμπλοκάρισμα των εντέρων, οι πονοκέφαλοι να εξαλείφονται με ανάταξη του κόκκυγα ή τα προβλήματα των γονάτων να ρυθμίζονται με αναπροσαρμογή του κλεισίματος των σαγονιών ... Και πάλι, δεν πρόκειται να βρούμε την λύση στο πρόβλημα επιτιθέμενοι στο ίδιο το όργανο. Θα ήταν περισσότερο πρόσφορο να επανεισαγάγουμε στην ιατρική την ολιστική και συστημική θεώρηση ώστε να μπορέσουμε να ενεργήσουμε πιο αποτελεσματικά.



Νέο αξίωμα αριθμ. 5 : Οι παθογόνοι παράγοντες δεν είναι εχθροί της υγείας, αλλά σύμμαχοί της. Οι καρκινογόνοι παράγοντες δεν είναι υπεύθυνοι για τον καρκίνο (εκτός από το 1% των περιπτώσεων). Αλλεργιογόνοι παράγοντες δεν υπάρχουν.



Θα χρειαζόμουν πολύ περισσότερο χώρο για να τα αποδείξω αυτά με επιστημονικό και λεπτομερή τρόπο. Στη συνέχεια, όμως, όταν θα ασχοληθώ με τις εργασίες του γιατρού Χάμερ και του γιατρού Σαμπά, θα καταλάβετε καλύτερα γιατί το αξίωμα αυτό αποτελεί λογική συνέπεια της θεώρησης για την υγεία και την ασθένεια που παρουσιάζεται στο άρθρο αυτό.



Προς το παρόν, ας χρησιμοποιήσουμε μια τρίτη μεταφορά. Όταν συμβαίνει ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα, στον τόπο του ατυχήματος παρατηρείται συχνά η παρουσία αστυνομικών, χωροφυλάκων, οδηγών ασθενοφόρου, πυροσβεστών ή γιατρών. Αυτό είναι γεγονός. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις συχνά καλούνται δημοσιογράφοι για να καλύψουν το γεγονός. Γενικά, εκτός και αν έχουν ιδιαίτερες πηγές πληροφοριών, οι ανταποκριτές φθάνουν μετά το ατύχημα και μετά τις δυνάμεις της αστυνομίας και των πρώτων βοηθειών. Εάν δεν γνώριζαν την πραγματικότητα, παρατηρώντας κάθε φορά το ίδιο πράγμα, οι δημοσιογράφοι θα μπορούσαν να συμπεράνουν, με καλή πίστη, ότι οι αστυνομικοί, οι χωροφύλακες, οι οδηγοί ασθενοφόρου, οι πυροσβέστες και οι γιατροί είναι η αιτία όλων των ατυχημάτων που συμβαίνουν στους δρόμους ! Και στατιστικά, μια και θα βασίζονταν μόνο στις εκ των υστέρων παρατηρήσεις τους, θα είχαν σχεδόν πάντα δίκιο !



Φυσικά, θα μου πείτε ότι αυτό είναι ένα χονδροειδές σφάλμα λογικής, εφόσον το ατύχημα έχει προηγηθεί της άφιξης των πρώτων βοηθειών, και όχι το αντίστροφο. Φανταστείτε για μια στιγμή ότι το ίδιο συμβαίνει και με αυτό που αποκαλούμε ασθένεια. Ξέρουμε ήδη ότι όταν εμφανίζεται κάποιο σύμπτωμα, γεγονός που θεωρείται ότι αποτελεί την αρχή της ασθένειας, στην πραγματικότητα αρχίζει η διαδικασία του καθαρισμού, της επανεξισορρόπησης και της θεραπείας ( εάν το σώμα μας δεν έχει αρκετή ενέργεια για να βρει εντελώς την ισορροπία του, εξαντλείται μέσα σε αυτήν την προσπάθεια και δεν εκπληρώνεται ποτέ η θεραπεία του. Αυτή είναι και μια από τις αιτίες για τις οποίες πεθαίνουμε εξαιτίας της «ασθένειας »).



Το οποίο σημαίνει ότι όταν αρχίζει να φαίνεται κάτι (στο μεταφορικό παράδειγμα του σπιτιού, η έξοδος των σκουπιδοτενεκέδων), αυτό γίνεται επειδή πολλά αόρατα πράγματα έχουν συμβεί ήδη προηγουμένως (η συσσώρευση των σκουπιδοτενεκέδων στο εσωτερικό του σπιτιού). Μερικοί ερευνητές αναγνωρισμένοι για την αποτελεσματικότητά τους ως θεραπευτές, έχουν αποδείξει ότι οι ιοί, τα βακτηρίδια και οι μύκητες κινητοποιούνται από το σώμα (με διαταγή του εγκεφάλου) τη στιγμή που αρχίζει η επανεξισορρόπηση, για να βοηθήσουν να εκπληρωθεί η διαδικασία. Είτε για να φέρουν υλικά για να επανοικοδομήσουν τα κύτταρα που βλάπτονται, είτε για να εκκενώσουν τα κύτταρα που αχρηστεύονται.



Προφανώς, εάν η αρχική ανισορροπία (ψυχρή και μη ορατή φάση της ασθένειας) υπήρξε υπερβολικά βαθιά, μακρά ή/και υπερβολικά έντονη, ο καθαρισμός θα είναι τόσο βίαιος και τόσο έντονος που μπορεί να σπάσει τη ζωτικής σημασίας ισορροπία του οργανισμού και να προκαλέσει το θάνατό του. Αλλά, βασικά, καθώς οι ασθένειες δεν είναι ασθένειες, και καθώς οι παράγοντες που αποκαλούνται μολυσματικοί εμφανίζονται τη στιγμή της διαδικασίας της θεραπείας, ολόκληρη η θεωρία του Παστέρ καταρρέει προς όφελος μιας πολύ πιο δυναμικής θεώρησης, που έχει ως στόχο μάλλον την ενίσχυση του εδάφους και της ισορροπίας, παρά την εξαφάνιση των παραγόντων καθαρισμού (ιοί) ή ανοικοδόμησης (μύκητες και βακτηρίδια).



Όσον αφορά τους καρκινογόνους παράγοντες, διάφορες έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο στο 1% των περιπτώσεων οι καρκίνοι προκλήθηκαν από αυτούς. Είναι η περίπτωση της έκθεσης σε ραδιενέργεια ή σε κάποιες πολύ τοξικές ουσίες σε ισχυρή δόση. Αντιθέτως, το 99% των άλλων καρκίνων οφείλονται σε παράγοντες έντονου στρες (βίαια ψυχολογικά σοκ που βιώνονται, χωρίς να εκφράζονται βιολογικά - οργανικά), συνδέονται δε συχνά με έντονες εσωτερικές συγκρούσεις που δεν έχουν λυθεί ψυχολογικά. Ο γιατρός Χάμερ ήταν ο πρώτος που το έδειξε αυτό με επιστημονικό τρόπο, σε περισσότερες από 8.000 περιπτώσεις καρκίνου. Η αξία του έγκειται στο ότι μπόρεσε να δείξει ότι η ανάπτυξη του καρκίνου έγινε σύμφωνα με κάποιους πολύ ακριβείς και αμετάβλητους νόμους. Θα το δούμε αυτό αργότερα.



Τελικά, οι αλλεργιογόνοι παράγοντες είναι δημιούργημα της φαντασίας, ανάλογο με εκείνο που θέλει τους αστυνομικούς και τους άλλους να προκαλούν τα ατυχήματα. Όλες οι αλλεργίες, χωρίς εξαίρεση, είναι στην πραγματικότητα διαδικασία θεραπείας μιας τεράστιας εσωτερικής σύγκρουσης αποχωρισμού (αφού είναι κάτι που εκδηλώνεται: σπυριά, δερματικά εξανθήματα, αναπνευστικές δυσκολίες).


Νέο αξίωμα αριθμ. 6 : Η γενετική αντανακλά την κατάσταση της υγείας του σώματος και δεν είναι η υγεία αυτή που αντανακλά την γενετική αιτιοκρατία (γενετικό ντετερμινισμό).



Εδώ, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε για μια ακόμη φορά, τη μεταφορά μας για τα ατυχήματα αυτοκινήτου που προκαλούνται από τους αστυνομικούς και τους συνεργούς τους. Πράγματι, γενετιστές που διαφωνούν με τις επικρατούσες θεωρίες της γενετικής, έχουν ανακαλύψει ότι ο γενετικός χάρτης μας μεταβάλλεται συνεχώς, εξαιτίας θετικών ή αρνητικών αγχωτικών καταστάσεων που βιώνουμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας.



Σύμφωνα με την ίδια αρχή, που ισχύει και στο προηγούμενο αξίωμα, η αγχωτική κατάσταση, το στρες είναι αυτό που προηγείται. Αυτό προκαλεί μια λίγο πολύ βαθιά και διαρκή ανισορροπία στον οργανισμό και στο άτομο. Τότε γίνεται μια γενετική αλλαγή για να απεικονισθούν τα νέα δεδομένα της κατάστασής μας, μέσα στη δομή του DNA μας. Αυτό μοιάζει σαν η γενετική κληρονομιά μας να έχει αναλάβει ως αποστολή την παράδοση, την απομνημόνευση όλης της ιστορίας μας, για να διαβιβάσει την πληροφορία, στο μέλλον του ατόμου και του είδους του.



Το να πιστεύουμε επομένως ότι το συγκεκριμένο χρωμόσωμα είναι υπεύθυνο για την συγκεκριμένη ασθένεια είναι, για μια φορά ακόμα, σα να διαβάζουμε αντίστροφα την χρονική αλυσίδα των γεγονότων. Επομένως το να συμπεραίνουμε ότι αντικαθιστώντας κάποιο «παθογόνο» χρωμόσωμα με ένα «υγιές» μπορούμε να εξαφανίσουμε την ασθένεια, είναι σα να λέμε ότι, καταστρέφοντας τη φωτογραφία (τη μνήμη) κάποιου ατυχήματος, ακυρώνεται το ατύχημα ή επισκευάζεται η ζημιά. Είναι ενδιαφέρον να σημειώσουμε ότι με παρόμοιο συλλογισμό οι γενετιστές, που μας υπόσχονται θαύματα (όπως άλλοι έκαναν με τον καρκίνο σαράντα χρόνια νωρίτερα), εμπλέκονται σε μια νέα μορφή αναθεωρητισμού, σχετικά με τα κύτταρα όμως αυτή τη φορά : «Εάν σβήσω τη μνήμη κάποιου γεγονότος, σβήνω το γεγονός.» Αυτή είναι η βάση στην οποία στηρίζονται οι επενδύσεις δισεκατομμυρίων που γίνονται σήμερα στην γενετική...



Νέο αξίωμα αριθμ. 7 : Δεν σώζεται η ζωή του ασθενούς αφαιρώντας του ένα όργανο.



Διαβάζοντας αυτό το τελευταίο αξίωμα, σε συνδυασμό με όλα τα προηγούμενα, θα καταλάβετε ότι αυτό που ευρέως αποκαλείται ασθένεια δεν είναι παρά η έκφραση μιας ανισορροπίας (μη ορατή διαδικασία) που προσπαθεί να επανέλθει σε ισορροπία (ορατή διαδικασία). Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το όργανο πρέπει να θεωρείται μόνο ως το σημείο εκδήλωσης, μέσα από το οποίο προσπαθεί να εκφραστεί, η διαδικασία της θεραπείας. Σε καμία περίπτωση, δεν είναι η πρωταρχική αιτία! Η αιτία, αυτό το είδαμε ήδη, είναι η εσωτερική σύγκρουση, το έντονο στρες, το οποίο όταν λυθεί, ξεπεραστεί, επιτρέπει τη θεραπεία.



Όταν αφαιρούμε το όργανο, δεν κάνουμε τίποτε άλλο παρά να αφαιρούμε ένα σημείο εκδήλωσης της ασθένειας. Και εάν η εσωτερική σύγκρουση μένει ακόμη ενεργή, ο οργανισμός θα βρει άλλα σημεία συνήθως γειτονικά, για να συνεχίσει να εκδηλώνει αυτό που έχει ανάγκη να εκδηλώσει. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάποιες γυναίκες, αφού υποβλήθηκαν σε ολική αφαίρεση στήθους, παρουσιάζουν γάγγλια ενώ άλλες όχι. Οι πρώτες δεν έχουν ακόμη λύσει το στρες που είναι υπεύθυνο για τον καρκίνο τους, και γι’ αυτό συνεχίζουν να έχουν συμπτώματα.





Αυτά τα επτά νέα αξιώματα που σας προτείνω να σκεφτείτε, είναι αποτέλεσμα δικής μου σύνθεσης, μετά από 15 χρόνια ενασχόλησής μου, σε βάθος, με τις παραδοσιακές και τις διάφορες ολιστικές ιατρικές. Με ενέπνευσαν επίσης οι ανακαλύψεις που έκαναν επιστήμονες που είχαν το θάρρος να βγουν από την πεπατημένη της μοναδικής κυρίαρχης και ολοκληρωτικής σκέψης που είναι διαδεδομένη στην επιστημονική κοινότητα. Θα μπορούσα να παρουσιάσω τις εργασίες πολλών ερευνητών, αλλά θα περιοριστώ, στα πλαίσια αυτού του άρθρου, στις εργασίες του γιατρού Χάμερ (Γερμανία) και του γιατρού Σαμπά (Γαλλία).







Η νέα ιατρική του γιατρού Χάμερ



Ο γιατρός Ρίκε Γκέερτ Χάμερ (Ryke Geerd Hamer) υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής σε μια γερμανική κλινική. Η προνομιούχος θέση του, του επέτρεψε να συναντήσει πολλούς καρκινοπαθείς. Χάρις στις περιστάσεις, στην τύχη και στην λεπτομερή παρατήρηση, ο Χάμερ ανακάλυψε τους θεμελιώδεις νόμους που εξηγούν το μηχανισμό της εμφάνισης όλων των καρκίνων και όλων των ασθενειών. Στην περίπτωση αυτού του γιατρού, μπορούμε πραγματικά να μιλήσουμε για νόμους, αφού οι επαληθεύσεις που έγιναν από τον ίδιο και από άλλους ερευνητές και θεραπευτές έδειξαν ότι όλοι ισχύουν στις 100% των περιπτώσεων, πράγμα το οποίο δεν είχε ποτέ συμβεί έως τότε στην ιστορία της ιατρικής.



Ο ατσαλένιος νόμος του καρκίνου που διατυπώθηκε από τον Ρίκε Γκέερτ Χάμερ είναι ο εξής: " Όλοι οι καρκίνοι προκαλούνται και ενεργοποιούνται από έντονες και βίαιες εσωτερικές συγκρούσεις που τις βιώνουμε χωρίς να τις εκφράζουμε. Η φύση της εσωτερικής σύγκρουσης καθορίζει την περιοχή του εγκεφάλου που θα πληγεί και το όργανο στο οποίο θα εντοπισθεί η ασθένεια. " Παρατήρησε λοιπόν ότι οι ασθενείς που είχαν καρκίνο των οστών, για παράδειγμα, είχαν όλοι βιώσει κάποιο σοκ, κάποιο στρες, κάποια έντονη και βίαιη (αιφνίδια) εσωτερική σύγκρουση κατά την οποία αισθάνθηκαν υποτιμημένοι. Επιπροσθέτως, παρατήρησε ότι σε όλους τους ασθενείς που είχαν προσβληθεί από τον ίδιο καρκίνο, είχε εμφανισθεί ένα σημάδι στην ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου τους. Έτσι, ανακάλυψε ότι σε κάθε τύπο στρες αντιστοιχούσε η ίδια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου και το ίδιο συγκεκριμένο όργανο, πάντα το ίδιο.



Ο καρκίνος των οστών αντιστοιχεί στην εσωτερική σύγκρουση της υποτίμησης. Ο καρκίνος των πνευμόνων στη έντονο φόβο του θανάτου. Ο καρκίνος του αριστερού στήθους σε μια γυναίκα δεξιόχειρα, στη έντονη εσωτερική σύγκρουση σε σχέση με ένα παιδί (πραγματικό, εικονικό, φανταστικό ή συμβολικό). Ο καρκίνος του δεξιού στήθους σε μια δεξιόχειρα γυναίκα αντιστοιχεί σε εσωτερική σύγκρουση γενικά με τον σύντροφο (σε μια γυναίκα αριστερόχειρα, οι αντιστοιχίες αντιστρέφονται). Ο καρκίνος του προστάτη αντιστοιχεί στη σεξουαλική εσωτερική σύγκρουση (πραγματική ή συμβολική) σε σχέση με τα παιδιά ή τους απογόνους (ή την ικανότητα δημιουργίας). Και ούτω καθεξής, για όλους τους καρκίνους.



Αυτός ο νόμος έχει επιβεβαιωθεί εδώ και σχεδόν 20 χρόνια από εκατοντάδες θεραπευτές (εκπαιδευμένους από τον Χάμερ ή τους διαδόχους του), σε δεκάδες χιλιάδες ασθενείς, χωρίς εξαίρεση. Αυτό που είναι φανταστικό σε αυτήν την ανακάλυψη, είναι ότι ο μηχανισμός: «σύγκρουση - εγκέφαλος – όργανο» λειτουργεί και προς τις δύο κατευθύνσεις. Για να το πούμε και αλλιώς, όσο η εσωτερική σύγκρουση είναι ενεργή, η περιοχή του εγκεφάλου που δραστηριοποιείται δίνει διαταγή στη βιολογική διαδικασία να παραγάγει καρκινικά κύτταρα στο όργανο που διαλέχτηκε για να εκφράσει την ανισορροπία. Αντιθέτως, όταν το άτομο λύσει την εσωτερική του σύγκρουση (με οποιονδήποτε τρόπο και αν το κάνει αυτό) και βάλει τέλος στο έντονο στρες του, η ίδια περιοχή του εγκεφάλου αντιστρέφει το πρόγραμμα και δίνει αμέσως διαταγή στη βιολογική διαδικασία, να σταματήσει την παραγωγή καρκινικών κυττάρων και να καταστρέψει τον όγκο που έχει δημιουργηθεί στο όργανο ...



Έτσι σήμερα, αρκετές χιλιάδες ιατρικοί φάκελοι θεραπειών έχουν σχηματιστεί και συγκεντρωθεί από τον γιατρό Χάμερ και τους διαδόχους του. Μέσα σε αυτούς τους φακέλους, απαριθμούνται πολλές αποθεραπείες τις οποίες η επίσημη ιατρική χαρακτηρίζει ως « αυθόρμητες, ανεξήγητες ή αξιοθαύμαστες» : έτσι, ανιχνεύσεις (με σκάνερ), αναλύσεις αίματος, ακτινογραφίες, υποβολές εκθέσεων που έγιναν σε νοσοκομεία, αποδεικνύουν ότι ασθενείς έχουν θεραπευθεί εντελώς από καρκίνους, λευχαιμίες, σκληρύνσεις κατά πλάκας, μυοπάθειες, διάφορες εκφυλιστικές ασθένειες, κωφώσεις, σοβαρές διαταραχές της όρασης, ψωριάσεις, αλλεργίες, κ.λπ., χωρίς να προσφύγουν στη χημειοθεραπεία, την ακτινοθεραπεία, τη χειρουργική επέμβαση ή άλλες κλασικές θεραπείες που ορίζονται από την ιατρική. Και όμως, πολλοί από αυτούς ήταν καταδικασμένοι από την επίσημη ιατρική, που είχε βεβαιώσει ότι ήταν ανίατοι, ότι θα πεθάνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα. Κατά τη διάρκεια μιας από τις αναρίθμητες δίκες εναντίον του γιατρού Χάμερ στις οποίες ενάγων ήταν ο ιατρικός σύλλογος, ο δικηγόρος του Χάμερ είχε ζητήσει από το δικαστήριο να συγκρίνει το ποσοστό, σε εθνική κλίμακα, όσων επέζησαν από καρκίνο, με το ποσοστό όσων επέζησαν από καρκίνο ανάμεσα στους ασθενείς του πελάτη του (λαμβάνοντας υπόψη ότι μερικοί από αυτούς είχαν απευθυνθεί σ’ αυτόν, μερικές φορές στο τελευταίο τους στάδιο, απελπισμένοι, αφού είχαν δοκιμάσει τα πάντα). Αυτή η σύγκριση παρουσίασε με περιφανή τρόπο την ανωτερότητα της προσέγγισής του Χάμερ, σε σχέση με την προσέγγιση της επιστημονικής ιατρικής και ολόκληρου του οπλοστασίου της: 95% επιβίωση για περισσότερα από 5 χρόνια για τον Χάμερ, απέναντι στο 30% κατά μέσο όρο, σε εθνική κλίμακα στη Γερμανία. Χωρίς σχόλιο.






Η ασθένεια, είναι η τέλεια λύση που βρίσκει ο εγκέφαλος στο πρόβλημα των « εσωτερικών συγκρούσεων »



Εάν σταματούσα εδώ την παρουσίασή μου, θα σας άφηνα πιθανώς αμήχανους και με πολλές αμφιβολίες. Εάν δεν καταλάβουμε σε τι πραγματικά χρησιμεύει η ασθένεια, από βιολογική άποψη, οι θεραπείες μπορεί να φανούν μαγικές. Για να το καταλάβουμε αυτό, ο γιατρός Χάμερ έδωσε πρώτα-πρώτα ένα παράδειγμα παρμένο από την ζωική βιολογία: αυτό μιας αλεπούς που βρέθηκε σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την επιβίωσή της.



Ας φανταστούμε ότι μια αλεπού δεν έχει καταφέρει να πιάσει την παραμικρή λεία εδώ και τρεις μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση μεγάλου στρες σχετικά με την σωματική της επιβίωση, όταν επιτέλους, καταφέρνει να αιχμαλωτίσει ένα μικρό κουνέλι που περνάει από εκεί. Τη στιγμή που ετοιμάζεται να το δαγκώσει, να το ξεσκίσει, να το φάει, η αλεπού ακούει έναν από τους χειρότερους εχθρούς της να πλησιάζει : τον κυνηγό. Και τώρα η αλεπού μας βρίσκεται σε τρομερό δίλημμα, ανάμεσα σε δύο απειλές : εάν φάει το γεύμα της, για να ικανοποιήσει την ανάγκη της για τροφή, κινδυνεύει να σκοτωθεί με την κοιλιά γεμάτη · εάν το σκάσει, αφήνοντας τη λεία της, κινδυνεύει ίσως να πεθάνει της πείνας λίγο αργότερα. Για να βγει από αυτό το δίλημμα, αποφασίζει να καταπιεί ολόκληρο το πόδι του κουνελιού και να φύγει μακριά.



Εκείνη την στιγμή, ένας άλλος κίνδυνος απειλεί την αλεπού : κινδυνεύει να πεθάνει από απόφραξη εντέρου, επειδή αυτό το ολόκληρο πόδι δεν μπορεί ούτε να ξανανεβεί από το στομάχι, ούτε να συνεχίσει τη διαδρομή του μέσα στο έντερο. Βρισκόμαστε, λέει ο Χάμερ, μπροστά σε μια έντονη και βίαιη εσωτερική σύγκρουση που σχετίζεται με την ανάγκη να χωνευτεί κάτι. Για να λύσει αυτό το πρόβλημα, ο εγκέφαλος ενεργοποιεί την τέλεια λύση που θα εξασφαλίσει την επιβίωση του ατόμου : ενεργοποιεί ένα πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων στα τοιχώματα του στομαχιού. Στόχος: η χώνεψη του ποδιού που έχει σφηνώσει στο στομάχι, να γίνει πέντε φορές πιο γρήγορα και πέντε φορές καλύτερα. Όσο ο στόχος δεν επιτυγχάνεται, ο εγκέφαλος συνεχίζει να διατάζει την παραγωγή αυτών των πεπτικών υπερκυττάρων που έχουν σαφώς ανώτερες επιδόσεις από τα κανονικά. Αλλά μόλις το πόδι χωνευθεί εντελώς, μια διαδικασία βιοανάδρασης ενημερώνει τον εγκέφαλο ότι ο στόχος έχει επιτευχθεί. Στη στιγμή ο εγκέφαλος βάζει τέλος στο πρόγραμμα της παραγωγής και δίνει διαταγή να εξαλειφθούν αυτά τα υπερκύτταρα, που θα απέβαιναν επικίνδυνα εάν παρέμεναν στο στομάχι. Μερικές ημέρες αργότερα, εάν ναρκώσουμε την αλεπού και εξετάσουμε τα τοιχώματα του στομαχιού της, θα μπορέσουμε να παρατηρήσουμε ουλές, μάρτυρες της πρόσφατης εξάλειψης των υπερκυττάρων. Συμπέρασμα : χάρη σε αυτόν τον προγραμματισμό ,τον εγγεγραμμένο στη βιολογική διαδικασία εδώ και εκατομμύρια χρόνια, ο εγκέφαλος της αλεπούς διάλεξε την καλύτερη ανάμεσα σε όλες τις λύσεις, έτσι ώστε να εξασφαλίσει την επιβίωσή της. Το μόνο που δεν σας είπα ακόμη, είναι ότι αυτά τα υπερκύτταρα είναι αυτό που κοινώς αποκαλούμε, καρκινικά κύτταρα του στομαχιού !



Έτσι, σύμφωνα με τους Χάμερ και Σαμπά, βάσει επαληθεύσεων που έγιναν στο εργαστήριο, αυτό που αποκαλούμε καρκινικό κύτταρο έχει τις ίδιες λειτουργίες με ένα κανονικό κύτταρο, αλλά με πολλαπλάσιες επιδόσεις. Ένα καρκινικό κύτταρο στομαχιού χωνεύει πολύ πιο γρήγορα και δυνατά από ένα κανονικό κύτταρο. Ένα καρκινικό κύτταρο παγκρέατος παράγει πολύ περισσότερη ινσουλίνη, ένα καρκινικό κύτταρο του στήθους παράγει πολύ περισσότερο γάλα, ένα καρκινικό κύτταρο πνεύμονα έχει πολύ μεγαλύτερη ικανότητα ανταλλαγής οξυγόνου αίματος, ένα καρκινικό κύτταρο νεφρού φιλτράρει σαφώς περισσότερο, κ.λπ..



Ας σημειώσουμε, μια και το έφερε ο λόγος, ότι ο γιατρός Κλωντ Σαμπά (Claude Sabbah) γενίκευσε τις ανακαλύψεις του Χάμερ αποδεικνύοντας ότι όλες οι ασθένειες, όποιες και αν είναι αυτές (από την πιο καλοήθη ως την πιο σοβαρή), είναι αποτέλεσμα κάποιου σοκ ή στρες που το βιώσαμε χωρίς να το εκφράσουμε, και ενεργοποιούνται από τον εγκέφαλο, ως η τέλεια λύση για την εξασφάλιση της επιβίωσης.






Γιατί πεθαίνουμε από τις ασθένειές μας;



Τότε, θα μου πείτε, εάν οι ασθένειες είναι οι τέλειες λύσεις που είναι γραμμένες στη βιολογική διαδικασία για να εξασφαλίσουν την επιβίωσή μας, γιατί πεθαίνουμε από καρκίνο ή άλλες ασθένειες; Για να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα, πρέπει να καταλάβουμε, με ποιο τρόπο επεξεργάζεται ο εγκέφαλός μας τις πληροφορίες που φτάνουν σ’ αυτόν. Δηλαδή πρέπει να γνωρίζουμε, ότι ο εγκέφαλος δεν κάνει καμία διάκριση ανάμεσα σε μια πραγματική και μια φανταστική, εικονική ή συμβολική πληροφορία. Για να το αποδείξουμε, ας πάρουμε ένα απλό παράδειγμα ·

- Εάν ξαφνικά βρεθείτε όρθιος στο χείλος της χωρίς παραπέτο στέγης ενός 20όροφου κτιρίου, ο εγκέφαλός σας θα ερμηνεύσει αυτήν την κατάσταση ως πραγματικό κίνδυνο: θα ενεργοποιήσει μια σειρά φυσιολογικών αντιδράσεων και ανακλαστικών συμπεριφοράς (άνοδος του ποσοστού της αδρεναλίνης, επιτάχυνση του καρδιακού παλμού, άγχος, ίλιγγος, κ.λπ.). Εδώ, έχει επεξεργαστεί μια πραγματική πληροφορία ·

- Εάν, διαβάζοντας το παραπάνω παράδειγμα, φανταστήκατε τον εαυτό σας σ’ αυτή τη θέση, πιθανώς ο εγκέφαλός σας να ενεργοποίησε τις ίδιες αντιδράσεις. Εντούτοις, δεν βρισκόσαστε πραγματικά σε κίνδυνο, αφού ήσασταν καθισμένος και διαβάζατε. Ο εγκέφαλός σας όμως επεξεργάστηκε μια φανταστική πληροφορία, σαν να ήταν πραγματική ·

- Εάν, τώρα, κατά τη διάρκεια ηλεκτρονικού παιχνιδιού ή κάποιας κινηματογραφικής προβολής, το σενάριο σάς προβάλει στο χείλος μιας στέγης, με το κενό από κάτω, σκηνή τραβηγμένη από την οπτική γωνία του ήρωα, και εάν είστε αρκετά βυθισμένος, συνεπαρμένος μέσα στην εικόνα, ο εγκέφαλός θα αντιδράσει και πάλι με το ίδιο τρόπο. Εδώ, θα έχει επεξεργαστεί μια εικονική πληροφορία σα να ήταν πραγματική ·

- Και τέλος, εάν σας ανακοινώσουν ξαφνικά ότι η επιχείρηση στην οποία εργάζεστε κήρυξε πτώχευση, τη στιγμή που εσείς έχετε μόλις πάρει ένα μεγάλο δάνειο από την τράπεζα, θα αισθανθείτε ίσως τη γη να χάνεται κάτω από τα πόδια σας. Ο εγκέφαλος θα ενεργοποιήσει και πάλι τις ίδιες αντιδράσεις, παρόλο που ή άβυσσος που έχετε μπροστά σας, δεν είναι παρά συμβολική. Έτσι, θα έχει επεξεργαστεί μια συμβολική πληροφορία σα να ήταν πραγματική.



Εάν κατανοήσετε αυτό το παράδειγμα, θα καταλάβετε εύκολα ότι ό,τι λέμε, ό,τι σκεφτόμαστε εκλαμβάνεται από τον εγκέφαλό μας ως πραγματική πληροφορία, την οποία έχει υποχρέωση να επεξεργαστεί, ως υπερυπολογιστής. Έτσι εάν, μιλώντας για ένα φίλο, πείτε: " αυτό δεν θα του συγχωρήσω ποτέ. Δεν θα μπορέσω ποτέ να το χωνέψω ", και αυτή η φράση πραγματικά αντανακλά αυτό που έντονα αισθάνεστε, τότε ο εγκέφαλός σας θα λάβει αυτήν την συμβολική πληροφορία και θα την επεξεργαστεί σα να ήταν πραγματική. Εάν η σύγκρουση που βιώνετε στη σχέση σας με το άλλο άτομο είναι πολύ έντονη και δεν καταφέρνετε να εκφράσετε όλη τη δυσαρέσκεια που αισθάνεστε, είναι πολύ πιθανό ο εγκέφαλος να ξεκινήσει πρόγραμμα παραγωγής πεπτικών υπερκυττάρων (δηλαδή καρκινικών κυττάρων) για να χωνέψει αυτό που δεν μπορείτε να χωνέψετε…



Η διαφορά με την περίπτωση του ποδιού που σφήνωσε στο στομάχι της αλεπούς, είναι ότι εάν δεν συμφιλιωθείτε με τον φίλο σας, εάν παραμείνετε στις θέσεις σας, εάν δεν τον συγχωρέσετε, δεν θα μπορέσετε πράγματι ποτέ να χωνέψετε αυτό που σας έκανε. Κατά συνέπεια ο εγκέφαλός σας θα συνεχίζει να λαμβάνει το μήνυμα ότι κάτι δεν έχει ακόμη χωνευθεί. Και υπάκουα, θα συνεχίζει το πρόγραμμα της παραγωγής καρκινικών κυττάρων. Μαντεύετε τη συνέχεια : αργά ή γρήγορα, εξαιτίας της ανώμαλα υπερβολικής ικανότητας πέψης, θα αρχίσετε να αισθάνεστε πόνους, οι τροφές δεν θα χωνεύονται σωστά. Θα σας γίνει τότε διάγνωση καρκίνου του στομάχου, που οι γιατροί θα προσπαθήσουν να εξαφανίσουν με τα διάφορα μέσα που έχουν στη διάθεσή τους.



Αλλά αρχίζετε να μαντεύετε αυτό που υπάρχει κίνδυνος να επακολουθήσει. Ακόμα και αν σας έκαναν ολική αφαίρεση στομάχου, ο εγκέφαλός σας θα συνέχιζε να δίνει την εντολή για την παραγωγή καρκινικών κυττάρων στην περιοχή του σώματος όπου βρισκόταν το στομάχι. Κάποιους μήνες αργότερα, οι γιατροί θα ανακάλυπταν αυτό που θα ονόμαζαν υποτροπή ή μετάσταση, ενώ αυτό δεν θα ήταν παρά η συνέχιση του προγράμματος που είχε ξεκινήσει ο εγκέφαλός σας, βασιζόμενος σε μια συμβολική πληροφορία σχετικά με την σύγκρουση που βιώσατε με κάποιο φίλο.



Για να πάμε ακόμη μακρύτερα, εάν σοκαριστείτε από την απαισιόδοξη διάγνωση του καρκινολόγου σας και αισθανθείτε μεγάλο φόβο θανάτου, ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει καινούργιο πρόγραμμα παραγωγής υπερκυττάρων ,στον πνεύμονα, που αργότερα θα χαρακτηριστεί από τους γιατρούς καρκίνος του πνεύμονα. Και ούτω καθεξής, μέχρις ότου επέλθει ο θάνατος.





Πώς να προλάβουμε τις ασθένειες και πώς να τις θεραπεύσουμε ;



Στο τελευταίο μου βιβλίο «Η γλώσσα της θεραπείας» έχω περιγράψει λεπτομερώς τις διαδικασίες που, ξεκινώντας από έντονα ψυχικά σοκ ή μεγάλο στρες, καθορίζουν και προκαλούν τις σωματικές ασθένειές μας. Στα πλαίσια αυτού του άρθρου μου φαίνεται άχρηστο να προχωρήσω βαθύτερα, αφού η ίδια λογική ισχύει για όλες τις ασθένειες, ανεξάρτητα από τον βαθμό έντασης και σοβαρότητάς τους.



Αυτό που πρέπει να συγκρατήσουμε από όλα αυτά είναι, ότι από τη μια, ο εγκέφαλος δε σφάλει ποτέ και από την άλλη, ότι αυτός είναι που ενεργοποιεί όλες τις «ασθένειες» έτσι ώστε να εγγυηθεί στο άτομο τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης. Είναι φανερό ότι το ενδιαφέρον μιας τέτοιας θεώρησης είναι τεράστιο. Πράγματι, για πρώτη φορά στην ιστορία της ιατρικής, καμιά πάθηση, καμιά ανισορροπία μας δεν οφείλεται στην τύχη. Όλα εκδηλώνονται σύμφωνα με τους αμετάβλητους νόμους της Βιολογίας των Ζωντανών Όντων, όπως λέει ο γιατρός Κλωντ Σαμπά.



Αυτό σημαίνει συγκεκριμένα, ότι εάν μάθετε τους νόμους της Νέας Ιατρικής του Ρίκε Γκέερτ Χάμερ ή της Ολιστικής Βιολογίας του Κλωντ Σαμπά, που είναι αμετάβλητοι όσο και οι νόμοι της φυσικής ή της χημείας, θα μπορείτε όχι μόνο να καταλάβετε από πού προέρχονται όλες οι ασθένειές σας, αλλά κυρίως θα μπορείτε να τις προλαμβάνετε και να τις θεραπεύετε. Πώς ; Μαθαίνοντας τις βασικές αρχές της επικοινωνίας τις οποίες κάθε άνθρωπος θα έπρεπε να κατέχει : το να εκφράζει τις ανάγκες και τα συναισθήματά του, να τολμά να αντιπαρατίθεται στους άλλους (με σεβασμό βέβαια), να αναγνωρίζει και να δέχεται την πραγματικότητα όπως αυτή είναι, οι πράξεις του να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα, να τελειώνει τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχει με τους άλλους, να συγχωρεί. Ας πάρουμε αυτές τις αρχές μία μία, για να εξετάσουμε με ποιο τρόπο μπορούν να μας κάνουν να αποφύγουμε τις ασθένειες ή να μας θεραπεύσουν...




- να εκφράζουμε τις ανάγκες μας : πολλές απογοητεύσεις, πολλές καταστάσεις στρες προέρχονται από το γεγονός ότι αφενός, λίγοι είναι οι άνθρωποι που γνωρίζουν συνειδητά τις αληθινές ανάγκες τους και αφετέρου, ακόμη πιο σπάνιοι είναι εκείνοι που έχουν την ικανότητα να τις εκφράσουν με κατάλληλο τρόπο. Συνεπώς, συσσωρεύουμε μίση και μνησικακίες, μένουμε μπλοκαρισμένοι σε αδιέξοδα. Αισθανόμαστε βέβαια ότι κάτι δεν μας ταιριάζει, αλλά δεν γνωρίζουμε πώς να ξεφύγουμε. Μας συμβαίνουν συχνά απαράδεκτα πράγματα. Εντούτοις τα δεχόμαστε, επειδή δεν γνωρίζουμε ούτε καν τα όριά μας, σχετικά με το τι θέλουμε και τι δεν θέλουμε, τι μπορούμε και τι δεν μπορούμε.

Το να ξαναμάθουμε να αναγνωρίζουμε τις ανάγκες μας και τα όριά μας για όσα δεν θέλουμε πια, το να είμαστε ικανοί να τα εκφράσουμε στους συνομιλητές μας, χωρίς να φοβόμαστε τις συνέπειες, αυτό είναι ένας από τους τρόπους που μπορεί να προλάβουν ή να θεραπεύσουν τις ασθένειες που προκαλούνται από τις ανθρώπινες εσωτερικές συγκρούσεις και τις απογοητεύσεις.





- να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας : Το συναίσθημα μοιάζει με το σύμπτωμα. Είναι ο δείκτης του βαθμού ικανοποίησης ή μη ικανοποίησης των αναγκών μας. Μια ανάγκη μας ματαιώνεται· εμφανίζεται ένα δυσάρεστο συναίσθημα (θυμός, θλίψη, φόβος, κ.λπ.). Μια ανάγκη μας ικανοποιείται· ένα ευχάριστο συναίσθημα θα εκδηλωθεί (χαρά, ευχαρίστηση, κ.λπ.). Δυστυχώς, η παιδεία μας μας έχει διδάξει, να αντιμετωπίζουμε τα συναισθήματά μας όπως η ιατρική αντιμετωπίζει τα συμπτώματα : να τα αρνούμαστε, να τα απορρίπτουμε, να τα εξαφανίζουμε. Με αυτό τον τρόπο στερούμαστε τα καλύτερα σημάδια, που έχουμε στη διάθεσή μας για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τι είναι καλό για μας και τι δεν είναι. Αυτή η άγνοιά μας μάς οδηγεί στην απογοήτευση, αφού μην έχοντας πια τους φωτεινούς δείκτες στον πίνακα ελέγχου, δεν ειδοποιούμαστε καν ότι μια ή περισσότερες ανάγκες μας ματαιώνονται. Σ’ αυτό το σημείο ο εγκέφαλος παίρνει αναγκαστικά τα ηνία, για να εγγράψει στη βιολογική διαδικασία των οργάνων τις ίδιες πληροφορίες που μας είχαν δώσει τα συναισθήματα [θυμηθείτε : στο παράδειγμα με το αυτοκίνητο, εάν οι φωτεινοί δείκτες του πίνακα ελέγχου (τα συναισθήματα) δεν λειτουργούν πια ή δεν ληφθούν υπόψη, η βλάβη θα εκδηλωθεί στα όργανα της μηχανής (στα όργανα του σώματος)].

Το να ξαναμάθουμε λοιπόν να ακούμε τα συναισθήματά μας, να τα αναγνωρίζουμε και να τα δεχόμαστε, να τα ευχαριστούμε μάλιστα που επαγρυπνούν για μας, είναι ένας πρώτος σταθμός για να αποφεύγουμε τις καταστρεπτικές εσωτερικές συγκρούσεις και το στρες. Εάν, επιπλέον, μπορούμε να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο κατάλληλο, υπεύθυνα, χωρίς να αποδίδουμε στους άλλους την ευθύνη, θα μπορέσουμε πολύ γρήγορα να ξαναβρούμε την ισορροπία μας.





- να τολμούμε τις αντιπαραθέσεις, με σεβασμό στους άλλους :

πόσες φορές, σε δύσκολες, τεταμένες, δυσάρεστες καταστάσεις, δεν συνέβη να μη τολμήσουμε να πούμε τα πράγματα στον άλλο, με σεβασμό, αλλά και σταθερά, με θάρρος ; Πόσες φορές δεν κατάπιαμε τα λόγια μας από φόβο μην προκαλέσουμε σύγκρουση ; Φοβόμαστε συχνά να πούμε δυσάρεστα πράγματα, επειδή πιστεύουμε ότι είναι προτιμότερο να διατηρούμε την ειρήνη ανάμεσα στους ανθρώπους. Όμως αυτή η ειρήνη είναι απατηλή, αφού μέσα μας μπορεί να γεννιέται ένα ισχυρό βίαιο συναίσθημα. Σημειώστε ότι ακόμη και ο υπολογισμός είναι λανθασμένος : θέλοντας να αποφύγουμε τη σύγκρουση, δεν λέμε αυτό που θα έπρεπε να ειπωθεί. Όμως, μην λέγοντας τίποτα, αυξάνουμε την αίσθηση απογοήτευσης και μνησικακίας μέσα μας, μέχρι που η κατάσταση γίνεται αφόρητη. Τότε, είτε ξεσπάμε βίαια πάνω στον άλλο, οπότε συμβαίνει αυτή η σύγκρουση και η ρήξη που ακριβώς θέλαμε να αποφύγουμε, είτε καταπίνουμε τα συναισθήματά μας για άλλη μια φορά, και τότε συμβαίνει ο καρκίνος ή η οξεία ασθένεια, που μας καλεί να εξετάσουμε προσεχτικά την ανισορροπία που έχουμε δημιουργήσει ...

Το να τολμάμε την σύγκρουση, είναι το να μάθουμε να μιλάμε για τα πράγματα που μας ενοχλούν, ήρεμα, χωρίς υπεκφυγές. Το να μάθουμε να εκφράζουμε με ειλικρίνεια το τι μας συμβαίνει, είναι ο καλύτερος τρόπος για να φροντίζουμε τις σχέσεις μας με τους άλλους.




- να αναγνωρίζουμε και να δεχόμαστε την πραγματικότητα όπως αυτή είναι : συχνά έχω παρατηρήσει, ότι πολλές ασθένειες ξεκινάνε όταν αρνούμαστε να δούμε μια κατάσταση, όταν της αντιστεκόμαστε, όταν δεν δεχόμαστε αυτό που μας συμβαίνει. Έτσι, μπορεί να μπούμε σε καταστάσεις εσωτερικής σύγκρουσης, αντίστασης, αυτοϋποτίμησης, απώλειας της ταυτότητας ή του χώρου κυριαρχίας μας. Και όσο περισσότερο μαχόμαστε την πραγματικότητα, τόσο περισσότερο ενισχύουμε την επιρροή της και τη δύναμή της πάνω μας, μέχρις ότου εξαντληθούμε.

Χωρίς να είμαστε καθόλου μοιρολάτρες (το θέμα δεν είναι να είμαστε ανθρώπινα ράκη που δέχονται τα πάντα χωρίς αντίδραση, αντιθέτως), το να δεχόμαστε την πραγματικότητα είναι το να τολμάμε να την κοιτάμε κατάματα, αντικειμενικά, χωρίς να κρίνουμε. Είναι επίσης το να αλλάξουμε τον τρόπο που βλέπουμε τα γεγονότα, θεωρώντας τα ούτε καλά, ούτε κακά : η συμβουλή μου είναι, να θεωρούμε μάλλον ό,τι μας συμβαίνει σαν ευκαιρίες που μας προσφέρονται για να μάθουμε κάτι καινούργιο.



- οι πράξεις μας να είναι προσαρμοσμένες στην πραγματικότητα : Ο Γιούνγκ επέμενε πολύ σε αυτό το σημείο. Πράγματι, δεν υπάρχει θεραπεία εάν δεν δράσουμε πραγματικά. Συχνά, μένουμε εγκλωβισμένοι στις εσωτερικές συγκρούσεις μας και τα στρες, επειδή δεν τολμάμε να δράσουμε. Ή ακόμα χειρότερα : επειδή νομίζουμε ότι αρκεί να συνειδητοποιήσουμε την αιτία του καρκίνου μας για να θεραπευθούμε. Λάθος. Όσοι πίστεψαν πως είναι έτσι, έχουν πεθάνει. Η δράση είναι ο μόνος τρόπος να δώσουμε στον εγκέφαλο την πληροφορία ότι η συγκρουσιακή κατάσταση τελείωσε. Ειδάλλως, το είδαμε παραπάνω, η ενεργοποίηση της ασθένειας δεν θα σταματήσει ποτέ.



- να τελειώνουμε τις όποιες συναισθηματικές εκκρεμότητες έχουμε με τους άλλους: αυτή η έννοια εκφράστηκε για πρώτη φορά από την Ελίζαμπεθ Κίμπλερ Ρος (Kübler-Ross), την ελβετίδα γιατρό που μετανάστευσε στις Η.Π.Α, από όπου ξεκίνησε η εφαρμογή της φροντίδας για την ανακούφιση των βαριά ασθενών, που σήμερα είναι διαδεδομένη σε ολόκληρο τον κόσμο. Έλεγε, ότι πολλοί ασθενείς, στο τέλος της ζωής τους, αισθανόντουσαν την απόλυτη ανάγκη να συμφιλιωθούν με αυτούς με τους οποίους είχαν έρθει σε ρήξη. Παρατήρησε χιλιάδες φορές, ότι μόλις αυτές οι εκκρεμείς υποθέσεις έκλειναν, οι ασθενείς πέθαιναν την ίδια νύχτα, νηφάλιοι και γαληνεμένοι.

Νομίζω ότι δεν χρειάζεται να περιμένουμε το τέλος της ζωής μας, στο τελευταίο στάδιο μιας μακράς και επίπονης ασθένειας για να το κάνουμε αυτό. Από προσωπική εμπειρία ξέρω, ότι κλείνοντας ταχτικά τις εκκρεμείς υποθέσεις μου, με βοηθάει να διατηρώ την ισορροπία μου και να μην δημιουργώ άχρηστες και επιζήμιες πηγές άγχους.




- να συγχωρούμε : τέλος, τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, να συγχωρούμε. Όχι, να συγχωρήσουμε τον άλλο για το κακό που μπορεί να μας έχει κάνει, αλλά να συγχωρήσουμε τον εαυτό μας για τον πόνο που δεχτήκαμε να ζήσουμε τόσο καιρό, μέχρις ότου χαλαρώσουμε, μέχρις ότου εκφράσουμε στον άλλο τις ανάγκες και τα συναισθήματά μας, μέχρις ότου τολμήσουμε την αντιπαράθεση, μέχρις ότου, επιτέλους, αναγνωρίσουμε και δεχτούμε την πραγματικότητα, μέχρις ότου κλείσουμε τις εκκρεμότητές μας.

Όσο και αν μας εκπλήσσει, υπεύθυνοι για τα σοκ, τις εσωτερικές συγκρούσεις, το στρες μας, δεν είναι ποτέ οι άλλοι, ούτε τα γεγονότα. Ο τρόπος που δεχτήκαμε το γεγονός, ο τρόπος που το αντιληφθήκαμε, το ερμηνεύσαμε, το φιλτράραμε, αυτός είναι πάντα που γεννάει τον πόνο μας ή την χαρά μας. Δηλαδή, τελικά, με πολλή αγάπη, χιούμορ και ταπεινότητα, θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τον εαυτό μας για την ηλιθιότητά μας και να μας συγχωρήσουμε για το κακό που μας κάναμε.


Συμπεράσματα



Στο τέλος αυτού του άρθρου, θέλω να βγάλω μερικά σύντομα συμπεράσματα. Πρώτα πρώτα, δεν υπήρξε στόχος μου να σας πείσω ότι οι πεποιθήσεις σας σχετικά με την υγεία και την ασθένεια είναι λανθασμένες. Ξέρω πολύ καλά ότι θα χρειαζόταν να παραθέσω πολύ περισσότερα, για να σας κάνω να αλλάξετε απόψεις. Στόχος μου ήταν να σας προτείνω μια θεώρηση του πώς θα είναι πιθανώς στο μέλλον η κατανόηση της ασθένειας και της θεραπείας. Εάν κάποια από αυτές τις ιδέες βρήκε απήχηση μέσα σας, σας προσκαλώ να εμβαθύνετε την έρευνά σας, να ενημερωθείτε, να διαβάσετε τα βιβλία που αρχίζουν τώρα να βγαίνουν σχετικά με το θέμα ... Και κυρίως, να πειραματιστείτε μόνοι σας με τον εαυτό σας, όπως κάνω εγώ, εδώ και 18 χρόνια.



Έπειτα, αυτή η θεώρηση μας κομίζει ένα εξαιρετικά καλό νέο : η ασθένεια δεν είναι μοιραία, δεν συμβαίνει ποτέ τυχαία. Που θέλει να πει, ότι αλλάζοντας τις συνήθειες συμπεριφοράς μας, τους τρόπους σκέψης μας, τη συναισθηματική ζωή μας, μπορούμε να εξαλείψουμε οριστικά την επήρεια των ασθενειών πάνω μας. Επιπλέον, ακόμα και αν κάπου κάπου αρρωσταίνουμε, δεν θα εξαρτόμαστε πια από τους θεραπευτές που βρίσκονται σε θέση εξουσίας σε σχέση με μας. Ξαναβρίσκουμε, επιτέλους, την αυτονομία μας, την ελευθερία μας, την αυτοκυριαρχία μας.



Και τέλος, ως ασθενείς και ως πολίτες, έχουμε όλοι το καθήκον να ενημερώνουμε τον περίγυρό μας, όσο περισσότερο μπορούμε, γύρω από αυτές τις νέες έρευνες, έτσι ώστε η τρέλα που έχει καταλάβει την ιατρική, πολιτική και οικονομική εξουσία σε σχέση με κάθε τι το εναλλακτικό, να γελοιοποιηθεί, να αποδειχθεί ακατάλληλη, ξεπερασμένη.

Όταν βλέπω τις διώξεις τις οποίες υφίστανται πολλοί θεραπευτές που έχουν επιλέξει να υπηρετήσουν πραγματικά την υγεία και τον ασθενή (και επομένως να μην υπηρετούν πια τα συμφέροντα των μεγάλων φαρμακευτικών ομίλων), γνωρίζω ότι αυτή η νέα μορφή ιεράς εξέτασης δεν θα σταματήσει παρά μόνο όταν θα είμαστε αρκετοί για να πούμε ευθέως στους κλασσικούς γιατρούς μας, αυτό που πραγματικά μας θεράπευσε. Αλλιώς, η ασθένεια θα παραμείνει για πολύ ακόμη στα χέρια αυτών που έχουν πάρει την εξουσία πάνω στη ζωή μας και το σώμα μας. Έχουμε τον κόσμο που μας αξίζει. Θα έχουμε τον κόσμο που δικαιούμαστε ; Αυτό θα εξαρτηθεί από μας.



iatrikignosi