[ ]
Πρόσφατες Αναρτήσεις
By STEVENIKO | Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011 | Posted in , | With 0 comments

Του ΑΝΤΩΝΗ Ι. ΓΡΥΠΑΙΟΥ, Διεθνολόγου



Συχνά ακούμε τους δημοσιογράφους και άλλους οικονομικούς αναλυτές να αναφέρονται στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις χρησιμοποιώντας τη λέξη «οι Αγορές».

Λέγοντας «αγορές» εννοούν τις διεθνείς τράπεζες, τις εταιρείες Αμοιβαίων Κεφαλαίων (MUTUAL FUNDS) & (HEDGE FUNDS), τις Ασφαλιστικές εταιρείες, τα Ασφαλιστικά ταμεία, τους Οίκους αξιολόγησης, τους οίκους χορήγησης στεγαστικών δανείων όπως οι Αμερικανικές Fannie Mae, & Freddie Mac, τα διεθνή χρηματιστήρια, το Δ.Ν.Τ. ,και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.

Για ενημέρωση των αναγνωστών μας αναφέρουμε μερικά ονόματα τέτοιων ιδρυμάτων τα οποία συναντούμε με τη συνοπτική λέξη «αγορές». Στις «αγορές» λοιπόν έχουμε,

1.- Τράπεζες: Ευρωπα’ι’κή Κεντρική Τράπεζα (Ε.Κ.Τ.) , Credit Suisse, Bank of America, Federal Reserve Bank (FED), Bank of New York, HSBC, Bear Stearns, Deutsche Bank, FORTIS Βελγίου, Lloyds Bank, Royal Bank of Scotland, Banco Santander, ABN Amro Bank, Barclays, BNP Paribas, Societte Generale, Credit Agricole, Citigroup, CitiBank, Chase Manhattan Bank, UBS, Lehman Brothers (πτώχευσε), Dresdner Bank, Commerzbank, JP Morgan, Morgan Stanley, Mitsubishi Bank, Mitsui Bank, και άλλες τράπεζες διεθνώς.

Αφήσαμε τελευταία τη GOLMAN SACHS την οποία θα αναλύσουμε πιο κάτω επειδή παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις δραματικές οικονομικές εξελίξεις στη χώρα μας. Αναφέραμε μόνο τις πιο γνωστές που εμπλέκονται στις οικονομίες των κρατών.

2.-Αμοιβαία Κεφάλαια: Ών ουκ έστιν αριθμός λέγειν κατά μέρος……

3.-Ασφαλιστικές Εταιρείες: Όπως oi ΑΙG, Interamerican, και άλλες.

Η κάθε μεγάλη τράπεζα έχει και δική της ασφαλιστική εταιρεία.

4.-Τα ασφαλιστικά συνταξιοδοτικά ταμεία που μετέχουν στις «αγορές».

5.- Οι οίκοι αξιολόγησης, όπως π.χ. Fitch, Standard & Poors, Moodys, Meryl lynch, και άλλοι.

6.- Εταιρείες στεγαστικών δανείων , όπως οι Αμερικανικές Fannie Mae & Freddie Mac, οι οποίες χορήγησαν τα στεγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ, γνωστά σαν Subprimes και με τη κρίση του 2008 χρεοκόπησαν.

Επίσης η Γερμανική Hypo Real Estate, και άλλες διεθνώς.

7.-Tα διεθνή χρηματιστήρια, και το Δ.Ν.Τ.

Όλες αυτές συνιστούν τις λεγόμενες «αγορές» και είναι συμφερόντων των ηγετών της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης-δικτατορίας.

Όλες αυτές οι «αγορές» εμάς τις χώρες του Ευρωπα’ι’κού νότου, μας αποκαλούν GIPSY & PIGS δηλαδή «Γύφτους» & «Γουρούνια», επειδή έχουμε κρίση χρέους, το οποίο αυτοί μας δημιούργησαν.

Ανάμεσα σε όλες αυτές τις «αγορές», αρχηγικό ρόλο παίζει η γνωστή και μη εξαιρετέα Goldman Sachs, Σιωνιστικών συμφερόντων, την οποίαν εν συνεχεία θα αναλύσουμε δεδομένου του ενδιαφέροντος που έχει για την Ελλάδα, αφού έχει άμεσο ανάμειξη στο Ελληνικό οικονομικό δράμα.

H Tράπεζα Goldman Sachs & Οι «Αγορές»:


————————————————

Πρωτοεμφανίσθηκε στην Ελλάδα την εποχή Σημίτη, και έκανε όλα τα λογιστικά «μαγειρέματα» με γενναία αμοιβή, για την είσοδο της Ελλάδος στη ζώνη του Ευρώ.

Η τράπεζα αυτή ιδρύθηκε το 1869 από την οικογένεια Rothschild γνωστή στο παγκόσμιο οικονομικό στερέωμα και κατεστημένο.

Πρόεδρος σήμερα της Τράπεζας είναι ο διάσημος Λό’ι’ντ Μπλανκφέιν.

Είναι η εταιρία που κυβερνά τον κόσμο. Είναι «Η τράπεζα» της παγκόσμιας Σιωνιστικής διακυβέρνησης. Έχει απίστευτη δίψα για παγκόσμια εξουσία. Κυβερνά τον κόσμο με απόλυτη μυστικότητα.

Στις ΗΠΑ την αποκαλούν με τα αρχικά G.S.

Οι μεγαλύτερες χρηματαγορές του κόσμου είναι η Wall Street στην Νέα Υόρκη, και το Citi του Λονδίνου, εκεί όπου η Goldman Sachs κάνει τα μεγαλύτερα παιχνίδια. Πίσω από το νόμο της σιωπής, που κανείς δεν τόλμησε να σπάσει, κυβερνά το πλανήτη. Σε όλα τα κράτη έχει συμφέροντα.

Η κρίση που ξέσπασε το 2008 στις ΗΠΑ, εκτόξευσε τη Goldman Sachs η οποία μέχρι τότε ήταν αφανής. Το 2008 ο κόσμος ανακάλυψε την ύπαρξη αυτού του ιδρύματος. Είναι εκείνη που κυριαρχεί στη παγκόσμια οικονομία.

Όλες μαζί αυτές οι «αγορές», αλλά και η Ελληνική «άρχουσα τάξη», είναι εκείνες που «έφαγαν» όλα τα κοινοτικά κονδύλια, μαζί με τα Μεσογειακά ολοκληρωμένα προγράμματα (ΜΟΠ) ,και τα διάφορα ΕΣΠΑ της Ελλάδος, με λογιστικά κόλπα και κομπίνες, και έτσι έφεραν τη χώρα μας στη χρεοκοπία, αφού ελάχιστα πήγαιναν στο κράτος.

Η Ελλάς είναι η χώρα εκείνη με την ελάχιστη απορρόφηση κοινοτικών κονδυλίων, λόγω ανικανότητος των κυβερνώντων.

Όλες μαζί οι «αγορές» των Κοσμοκρατόρων διεθνώς διακινούν ημερησίως δισεκατομμύρια Ευρώ, δολάρια, χρυσό, πετρέλαια, και άλλα εμπορεύματα, σε Δύση και Ανατολή, ως εκ τούτου έχουν τη δύναμη να παίζουν τη παγκόσμια οικονομία κατά τη θέλησή τους.

Όλες αυτές οι «αγορές» είναι συμφερόντων της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης του πλανήτη, και τα οικονομικά φαινόμενα που ζούμε σήμερα είναι έργο δικό τους, αποβλέποντας στη παγκόσμια κυριαρχία των αφεντικών τους. Αφού πετύχουν τη οικονομική διακυβέρνηση ακολουθεί η πολιτική και στρατιωτική δικτατορία των Εξουσιαστών της Γης. Η τράπεζα-εταιρία Goldman Sachs βρίσκεται παντού, ο λαός λέει «όποια πέτρα και αν σηκώσεις, θα τη βρείς από κάτω», βρίσκεται κάτω και πίσω από τη χρεοκοπία της Leehman Brothers, που αν και συμφερόντων των ιδίων αφεντικών τη τορπίλισε, βρίσκεται πίσω από την Ελληνική κρίση, κάτω από την Ευρωπα’ι’κή οικονομική κρίση, πίσω από τη πτώση του Ευρώ, τη συναντάμε στη χρηματοδότηση των ελλειμμάτων και χρεών των διαφόρων κρατών, διαχειρίζεται τη κρίση του χρέους, την βρίσκουμε στο ανεβοκατέβασμα το δολαρίου, Ευρώ, χρυσού, και μετοχών σε όλα τα διεθνή χρηματιστήρια, είναι δε παρούσα σε όλους τους τοπικούς πολέμους, από τους οποίους θησαυρίζει χρηματοδοτώντας τους εξοπλισμούς, μαζί με όλες τις υπόλοιπες «αγορές». Ανεβάζει τα SPREADS & CDS κρατών με κρίση χρέους. Όπου κερδοσκοπία εκεί και η Goldman Sachs.

Η τράπεζα αυτή κουνά τα πιόνια της στη παγκόσμια οικονομική και πολιτική σκακιέρα. Βασιλείς, πρόεδροι, και πρωθυπουργοί κρατών είναι μαριονέτες της. Ανεβοκατεβάζει κυβερνήσεις , είναι ικανή να διαλύσει την Ευρωζώνη, αλλά και όλη την Ε.Ε. αφού μαζί με τις άλλες «αγορές» ανεβάζει και κατεβάζει Αρχηγούς κρατών, τα Spreads & CDS

για να τινάξει στον αέρα τα κράτη. Η εταιρία αυτή διοικεί μια αυτοκρατορία στην οποία ο ήλιος δεν δύει ποτέ. Την ενδιαφέρει μόνο η δύναμή της. H Goldman Sachs μοιάζει με ένα κερδοσκοπικό καζίνο παγκόσμιας κλίμακας. Παρόλα αυτά επαίρεται ότι έχει αρχές και ηθικό κώδικα. Η ιστορία της Goldman Sachs είναι στη πραγματικότητα ένα γοητευτικό και άγριο οικονομικό θρίλερ. Αντικατοπτρίζει τη δίψα για χρήμα, δύναμη, και παγκόσμια εξουσία των ιδρυτών της.

Σε ανεπιθύμητες ερωτήσεις δημοσιογράφων, η εταιρία κλείνει σαν στρείδι. Ιδιοκτήτες είναι η αξιοσέβαστη οικογένεια παγκόσμιων τραπεζικών επιχειρήσεων Ρότσιλντ του Λονδίνου και των Παρισίων, οι οποίοι είναι οι κυρίαρχοι του κόσμου.

Η Τράπεζα έχει τα κεντρικά της γραφεία στη Νέα Υόρκη, και μεγάλα υποκαταστήματα στο Citi του Λονδίνου στο Παρίσι, Τόκυο, κ.λ.π.

Στα διεθνή παραρτήματα ονομάζεται Goldman Sachs International.

Μέχρι πρότινος η διεθνής κοινή γνώμη αγνοούσε ακόμη και το όνομά της. Η δύναμή της και οι παγκόσμιες εξουσίες της είναι ότι καλύτερο για τους συγγραφείς θεωριών συνωμοσίας. Εκείνος που θέλει να ερευνήσει τα παρασκήνια, τους κανόνες, τους κώδικες, και τα μυστικά του ιερατείου της παγκόσμιας οικονομίας παθαίνει ίλιγγο.

Η Βίβλος της Goldman Sachs:


————————————————

Aρχές και Κανόνες.

1.- Το συμφέρον των πελατών μας είναι το πρώτιστο μέλημά μας.

Η εμπειρία δείχνει ότι, αν οι πελάτες μας είναι ευχαριστημένοι, τότε και η δική μας επιτυχία είναι εξασφαλισμένη.

2.-Tα πλεονεκτήματά μας είναι η πελατεία μας, το κεφάλαιό μας, και η φήμη μας. Στη περίπτωση που κάποιο από τα δύο πρώτα χαθεί, το τελευταίο είναι πολύ δύσκολο να ξανακερδηθεί.

3.-Είμαστε περήφανοι για τη ποιότητα της εργασίας μας. Είμαστε αποφασισμένοι να είμαστε άριστοι σε ότι αναλαμβάνουμε.

Αν και μπορούμε να εμπλακούμε σε ένα ευρύ και σημαντικό φάσμα δραστηριοτήτων, εμείς προτιμάμε να είμαστε άριστοι, παρά μεγάλοι.

4.-Δίνουμε ιδιαίτερο βάρος στη δημιουργικότητα και στη φαντασία σε ότι κάνουμε.

5.-Προσπαθούμε πάντα να βρίσκουμε λύση στα προβλήματα των πελατών μας.

6.-Καταβάλουμε ιδιαίτερη προσπάθεια να εντοπίσουμε και να προσλάβουμε το κατάλληλο προσωπικό για τη κάθε εργασία.

Αν και οι δραστηριότητές μας υπολογίζονται σε δισεκατομμύρια δολάρια, επιλέγουμε τα μέλη του προσωπικού μας ένα-ένα.

Σε μια επιχείρηση παροχής υπηρεσιών γνωρίζουμε ότι χωρίς τα καλύτερα πρόσωπα δεν μπορούμε να είμαστε η καλύτερη εταιρία .

7.-Προσφέρουμε στους υπαλλήλους μας τη δυνατότητα να εξελιχθούν γρηγορότερα από οπουδήποτε αλλού. Η εξέλιξη εξαρτάται μόνο από την ικανότητα, την απόδοση, και τη συμβολή στην επιτυχία της επιχείρησης, χωρίς διακρίσεις σχετικά με τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκευτική πεποίθηση, το φύλο, ή τη καταγωγή.

(Σημείωση συντάξεως, τα στελέχη της προέρχονται όλα από την ίδια φυλή, και έχουν τις ίδιες θρησκευτικές καταβολές).

8.-Δίνουμε βάρος στην ομαδική εργασία σε οτιδήποτε κάνουμε.

Δεν υπάρχει σε εμάς θέση για εκείνους που βάζουν τα δικά τους συμφέροντα πάνω από εκείνα της εταιρίας. Γνωρίζουμε ότι τα αποτελέσματα που προέρχονται από μια ομάδα είναι συνήθως καλύτερα από τη προσωπική δημιουργικότητα, η οποία πάντως πάντα ενθαρρύνεται.

9.-Τα κέρδη μας είναι από τα κλειδιά της επιτυχίας μας. Συγκρατούν τα κεφάλαιά μας και κρατούν τους καλύτερους υπαλλήλους μας. Είναι συνήθειά μας να μοιραζόμαστε γενναιόδωρα τα κέρδη με εκείνους που βοήθησαν στη δημιουργία τους.

(Σημείωση συντάξεως, στα Golden Boys).

10.-H συμμετοχή των εργαζομένων μας στην εταιρία και η ένταση των προσπαθειών τους είναι πολύ μεγαλύτερες από εκείνες που συνήθως συναντάμε σε άλλες εταιρίες. Πιστεύουμε πως είναι μια από τις βασικές συνιστώσες της επιτυχίας μας.

11.-Πιστεύουμε ότι το μέγεθός μας είναι ένα πλεονέκτημα, το οποίο προσπαθούμε να διατηρήσουμε πάση θυσία.

12.-Θέλουμε να διατηρούμε εντιμότητα, φιλική σχέση, αλληλεγγύη και αφοσίωση με τους πελάτες μας, στοιχεία στα οποία στεκόμαστε ιδιαίτερα και αποτελούν τους παράγοντες της επιτυχίας μας.

13.-Προσπαθούμε συνεχώς να προβλέψουμε τις ευμετάβλητες ανάγκες των πελατών μας, και να αναπτύξουμε νέες υπηρεσίες που να ανταποκρίνονται στις ανάγκες αυτές. Γνωρίζουμε ότι ο κόσμος της οικονομίας είναι ανήσυχος, (σημείωση συντάξεως: μόνο ανήσυχος;;;), και ότι η αδράνεια οδηγεί στην εξαφάνιση.

14.-Δεχόμαστε συστηματικά εμπιστευτικές πληροφορίες μέσα από τη σχέση μας με τους πελάτες. Το να παραβιάσουμε την εχεμύθεια ή να χρησιμοποιήσουμε τις εμπιστευτικές πληροφορίες με ανάρμοστο ή επιπόλαιο τρόπο, μας είναι αδιανόητο.

15.-Ο κλάδος μας είναι εξαιρετικά ανταγωνιστικός, και προσπαθούμε να διευρύνουμε τις σχέσεις μας με τους πελάτες μας. Ωστόσο είμαστε έντιμοι ανταγωνιστές και δεν δυσφημούμε ποτέ άλλες εταιρίες.

16.-Η ακεραιότητα και η τιμιότητα βρίσκονται στη καρδιά της επιχείρησής μας. Προσδοκούμε από τους υπαλλήλους μας να είναι άμεμπτοι από ηθικής απόψεως σε οτιδήποτε κάνουν, είτε πρόκειται για την επαγγελματική τους ζωή, είτε για τη προσωπική. ΤΕΛΟΣ.-

Οι ίδιοι περίπου κανόνες ισχύουν και για τις άλλες εταιρίες των «αγορών». Τα συμπεράσματα δικά σας.

Η Goldman Sachs απασχολεί μερικούς έλληνες ανώτατους υπαλλήλους.

Η τράπεζα είναι εκείνη που βοήθησε την Ελλάδα να «μαγειρέψει» το χρέος της. Η χώρα μας μπόρεσε να μπεί στη ζώνη του Ευρώ το 2002 με τη βοήθεια της Goldman Sachs, καθώς τυπικά δεν πληρούσε τα κριτήρια της συνθήκης του Maastricht αναφορικά με το χρέος.

Έκτοτε το χρέος ξέφυγε πολύ προς τα πάνω από κακή διαχείριση και ανικανότητα των Ελληνικών κυβερνήσεων.

Το 1999 όταν αποφασίζεται η δημιουργία του ευρώ, η Ελλάδα δεν μπορεί να προσχωρήσει στο κοινό νόμισμα. Οι όροι της Συνθήκης του Μάαστριχτ είναι πολύ αυστηροί. Απαιτούν χρέος κάτω του 60% του ΑΕΠ (σήμερα είναι 180% του ΑΕΠ), και έλλειμμα προ’υ’πολογισμού κάτω από το 3%. Η Ελλάδα απέχει πολύ. Η κυβέρνηση Σημίτη ζητά από τη Goldman Sachs να τη βοηθήσει να βρεί τεχνάσματα για να μπεί η Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Η εταιρία άδραξε την ευκαιρία, αφού η αμοιβή της ήταν δελεαστική, και έτσι όλοι μαζί έφτιαξαν ένα νομότυπο «φτιασίδωμα», με το οποίο οι ηγέτες της Ε.Ε. αποφάσισαν να μας εντάξουν στο Ευρώ. Για την Goldman Sachs η Ελλάδα γίνεται ξαφνικά το μάνα εξ’ ουρανού. Το 2001 η Goldman Sachs δεν ενδιαφέρεται για την Ελλάδα. Η τράπεζα την εποχή εκείνη είναι απορροφημένη με άλλες αναδυόμενες αγορές, που άρχιζαν να προσελκύουν το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Έτσι λοιπόν το 2002 ασχολήθηκε με την Ελλάδα, «μαγείρεψε» όλα τα οικονομικά μεγέθη και στοιχεία-όπως λένε όλα τα ΜΜΕ ντόπια και ξένα- και τελικά κατάφερε να μας βάλλει στην Ευρωζώνη έναντι παχυλού τιμήματος.

Έτσι μπήκαμε στο Ευρώ με τη βοήθεια των «αγορών», αφού «αγορές» είναι η ίδια η παγκόσμια Σιωνιστική διακυβέρνηση της Γης.

Ένα χαρακτηριστικό χιουμοριστικό στιγμιότυπο για τη Goldman Sachs είναι το εξής.

Ο Billy πήγε στο Τέξας και αγόρασε από ένα αγρότη ένα γά’ι’δαρο, έναντι του ποσού των 100 δολαρίων.
Ο αγρότης συμφώνησε να τον παραδώσει την άλλη μέρα.
Την επομένη ημέρα ο αγρότης του είπε:
«Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γά’ι’δαρος ψόφησε».
Ο Billy απάντησε: «Δεν πειράζει, δώσε τα λεφτά μου πίσω».
Ο αγρότης του λέει: «Δεν μπορώ να το κάνω, γιατί ήδη τα έχω ξοδέψει»
Ο Billy είπε: «Εντάξει, τότε δώσε μου το νεκρό γά’ι’δαρο».
Ο αγρότης ρώτησε: «Τι θα τον κάνεις;;» και ο Billy απάντησε,
«Θα τον βάλω σε λοταρία». Ο αγρότης του είπε με μια δόση ειρωνείας:
«Αποκλείεται να βγάλεις σε λοταρία το ψόφιο γά’ι’δαρο» και ο
Billy απάντησε, «Φυσικά και μπορώ, απλά δεν θα το πω σε κανέναν ότι ο γά’ι’δαρος είναι ψόφιος».
Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης βρέθηκε ξανά με τον Billy και τον ρώτησε, « Τι έγινε με τον ψόφιο γά’ι’δαρο;;» ο Billy απάντησε:
«Τον έβγαλα σε λοταρία και πούλησα 500 λαχνούς, προς 2 δολάρια τον ένα, και έτσι κέρδισα 998 δολάρια.
Ο αγρότης ρώτησε, «Καλά κανένας δεν παραπονέθηκε;;»
Και ο Billy απαντάει, «Μόνο ο τύπος που τον κέρδισε, και για να μην φωνάζει, του έδωσα πίσω τα δύο δολάρια».
Ο Billy τώρα προσελήφθη και συνεργάζεται με τη GOLDMAN SACHS…..

Πως καταρρεύσαμε:

—————————–

Το γνωστό Αμερικανικό ινστιτούτο –δεξαμενή σκέψεως- STRATFOR, που στελεχώνεται με αναλυτές πρώην υπαλλήλους του STATE DEPT, της CIA, και του πενταγώνου, και έχει μεγάλη επιρροή στο πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, αναφέρει ότι η Ε.Ε. ήταν μια επινόηση της Γερμανίας, η οποία μέσα από τις στάχτες του Β! Π.Π. βρήκε ένα άλλο τρόπο για να αναπτυχθεί οικονομικά η ίδια σε βάρος των υπολοίπων κρατών-μελών της Ε.Ε. εξάγοντας τα βιομηχανικά της προ’ι’όντα στα κράτη-μέλη, βρήκε έτσι προνομοιακούς πελάτες λόγω γειτνιάσεως.

Η δεξαμενή σκέψης STRATFOR, με αφορμή το Ελληνικό οικονομικό δράμα, δίνει κόλαφο στη Γερμανία, στους άπληστους δανειστές της Ελλάδος, και στην Ελληνική «άρχουσα τάξη», αλλά και τεράστιες ευθύνες στο Ευρώ για τη καταστροφή της Ελληνικής Βιομηχανίας. Η Γερμανία πουλούσε φθηνά τα προ’ι’όντα της, λόγω μεγάλης εσωτερικής αγοράς, παραγωγής, αλλά και γειτνιάσεως με τους Ευρωπαίους εταίρους.

Ειδικά στη περίπτωση της Ελλάδος, η οικονομική ολοκλήρωση μέσω του ευρώ, έδωσε την ευκαιρία εισόδου στην Ελληνική αγορά σε όποιον Ευρωπαίο και Ασιάτη επιθυμούσε, με αποτέλεσμα σχεδόν όλοι οι παραγωγικοί τομείς της οικονομίας της χώρας να βρεθούν σε εξαιρετικά δυσχερή θέση λόγω χαμηλού κόστους εισαγωγών, κάτι που οδήγησε σε μαρασμό και κλείσιμο επιχειρήσεων, και βιομηχανικών μονάδων, αλλά και απώλεια χιλιάδων θέσεων εργασίας.

Σήμερα οι Κοσμοκράτορες χρησιμοποιούν την Ελλάδα σαν οικονομικό πειραματόζωο, για τα μελλοντικά σχέδιά τους, για όλη την ανθρωπότητα.

Η ισοτιμία του Ευρώ με το δολάριο ήταν καταστροφική για την Ελλάδα, αφού Ε 1 = $ 1.40

Το ευρώ τόνωσε τη λαθρομετανάστευση, αφού όλοι οι κατατρεγμένοι της Γης, ήλθαν εδώ για το ευρώ, με αποτέλεσμα ακατάσχετο διαρροή συναλλάγματος προς τις χώρες προελεύσεως των λαθρομεταναστών.

Η Γερμανία σύμφωνα με το STRATFOR, χειρίστηκε το Ευρώ με ένα τρόπο ο οποίος οδήγησε την Ελλάδα σε τραγικό αδιέξοδο, και το 2010 την ανάγκασε να επιβάλλει σκληρά μέτρα λιτότητας στους Έλληνες πολίτες, για να σώσει τους άπληστους δανειστές και την Ελληνική Άρχουσα Τάξη. Και τώρα το ερώτημα που τίθεται από τη πλευρά των πολιτών, είναι ποιος θα σηκώσει το βάρος της κρίσης;;;

Η Άρχουσα Τάξη, ή ο απλός Ελληνικός Λαός;;; ασφαλώς ο απλός λαός.

Οι πολιτικοί της «Άρχουσας Τάξης» ακολούθησαν τη παραβολή του Ασώτου Υιού του Ευαγγελίου, διότι εσκόρπισαν και κατέφαγον όλο το πλούτο του κράτους, και τις χρηματοδοτήσεις από την Ε.Ε. δηλαδή τη περιουσία του κράτους, «ζώντες ασώτως» κατά την Ευαγγελική ρήση, με οικονομικά σκάνδαλα. (βλέπε SIEMENS, και άλλες πολλές κλεψιές ών ουκ έστιν αριθμός…..) αλλά και πολυτελή διαβίωση.

Οδήγησαν τα κεφάλαια των ασφαλιστικών συνταξιοδοτικών ταμείων στα χρηματιστήρια, και από εκεί στις τράπεζες «αγορές» του Ρότσιλντ, για να έχουν την εύνοια των επικυρίαρχων της παγκόσμιας άρχουσας τάξης. Με όλα αυτά βύθισαν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό στη δυστυχία και στη χρεοκοπία. Τα διάφορα μνημόνια από την Ε.Ε. που υποτίθεται ότι θα βοηθήσουν στη σταθεροποίηση του συστήματος, αφήνουν άθικτη την οικονομική ελίτ της χώρας, ενώ πληρώνουν τη νύφη οι απλοί πολίτες, τα κοινώς λεγόμενα «υποζύγια», οι οποίοι υποφέρουν λόγω δραματικών απωλειών σε μισθούς , συντάξεις, ανεργία, και καταστροφή επαγγελματικής καριέρας.

Δεν μας δίνουν την 6η δόση;; τότε η Ελλάδα να κάνει αθέτηση εξωτερικών και ΜΟΝΟ πληρωμών.

Ο διάσημος οικονομολόγος Ρουμπινί είπε, «ήλθε το τέλος της Ευρωζώνης», ήδη κυκλοφορούν επικίνδυνα σενάρια διάλυσης της Ευρωζώνης, και όχι μόνο, λόγω χρεών και ελλειμμάτων των χωρών –μελών.

Μια ανορθόδοξη λύση στη κρίση χρέους όλων των Ευρωπα’ι’κών κρατών, είναι να αποφασίσουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να χρηματοδοτήσουν το χρέος των κρατών, αλλά και τις οικονομίες αυτών, με εκτύπωση νέου πληθωρικού χρήματος, όπως κάνουν οι ΗΠΑ από τη κρίση του 1929 μέχρι σήμερα.

Το υπό εκτύπωση νέο χαρτονόμισμα ευρώ, φυσικά δεν θα έχει αντίκρυσμα σε χρυσό, γιαυτό το λέμε πληθωρικό.

Φοβάμαι όμως ότι η παγκόσμια Σιωνιστική διακυβέρνηση-Δικτατορία, έχει ήδη αποφασίσει τη διάλυση της ζώνης του Ευρώ, και όχι μόνο….

Τελειώνοντας θέλω να πώ στην «Άρχουσα Τάξη».

Ύστερα από δύο χρόνια διακυβέρνησης αυτού του τόπου από το Σιωνιστικό ΠΑΣΟΚ, με θράσος κάποιοι εκ του πολιτικού συστήματος, είναι αποκλειστικά υπεύθυνοι για τη κατάντια της χώρας, και εξακολουθούν να συμπεριφέρονται κατά τον ίδιο τρόπο, θρασύτατα και να προκαλούν το λαό. Με την επί χρόνια ανεύθυνη και προδοτική συμπεριφορά τους, με γνώμονα τη προσωπική επιβίωση ως πολιτικών ανδρών, λειτούργησαν σαν ιδιοκτήτες αυτής της χώρας.

Ιδιοκτήτες μόνο στα έσοδα, γιατί στα έξοδα τα φορτώνουν όλα στον απλό Λαό, και ψάχνουν τρύπα για να κρυφτούν, ύστερα από το χρέος που αυτοί δημιούργησαν, μεταθέτοντας τις ευθύνες τους στον Ελληνικό λαό, με θρασύτατες δηλώσεις τύπου, «Μαζί τα φάγαμε». Είναι οι «πλιατσικολόγοι» της Εξουσίας. Είναι οι άνθρωποι που ποτέ δεν ήρθαν σε αντίθεση με τους ισχυρούς της Γης, είναι οι άνθρωποι χωρίς αρχές και ήθος, είναι οι άνθρωποι του παρασκηνίου και των σκανδάλων, με τα οποία εκτέλεσαν την Ελληνική οικονομία. Είναι οι μέτριοι και ολίγοι πολιτικοί, που ποτέ δεν δούλεψαν, οι οποίοι μας έφεραν στο σημερινό χάλι. Αντί να κρυφτούν και να μας απαλλάξουν από τη παρουσία τους, πρωτοστατούν στο «πάρτι» και στο φαγοπότι, εις βάρος του Ελληνικού λαού. Ας ελπίσουμε ότι αυτός ο λαός κάποτε θα ξυπνήσει, και θα καταλάβει πλέον το τι συνέβαινε και τι συμβαίνει τώρα.

Οι «Αγορές» μας πάνε ολοταχώς για χρεοκοπία, με σκοπό να μας πάρουν όλο τον ορυκτό πλούτο, ιδίως πετρέλαια, χρυσό, και φυσικό αέριο. Όλα τα άλλα που ισχυρίζονται για υπογραφές του Αντώνη Σαμαρά, είναι προφάσεις εν αμαρτίες.

Για όλα αυτά που συμβαίνουν σήμερα , υπεύθυνοι είναι οι πολιτικοί της Άρχουσας Τάξης, και «οι Αγορές» . Σήμερα ζούμε τη Δικτατορία των «Αγορών».


Η Ελλάδα έχει πέσει θύμα οικονομικών δολοφόνων.



By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Γενική απεργία αύριο και δεν κουνιέται φύλλο.
Σα να μαστε εντάξει τώρα πια.
Σαν το πρόβλημά μας να ήταν ο Παπανδρέου.
Σα να καλυτέρεψε η ζωή μας, δε λέτε;

Ο μεγάλος στόχος επετεύχθη λοιπόν.
Ο Παπανδρέου δεν είναι πια πρωθυπουργός.
Το τραπέζι μας είναι ακόμη πιο αδειανό.
Αλλά δεν πειράζει αφού ο Παπανδρέου δεν είναι πια πρωθυπουργός.
Έτσι κι αλλιώς αυτός ητανε "χαζός".
Τώρα μπήκε επιτέλους στη θέση του ένας σοβαρός άνθρωπος.
Της αγοράς.
Που την ξέρει τη δουλειά.
Που δε μας έλεγε ότι "λεφτά υπάρχουν".
Αφού αυτό ήτανε το πρόβλημα.
Όχι ότι μας τα παίρνει.
Αλλά ότι μας κορόιδεψε.
Είναι ηθικόν και εγωιστικόν το ζήτημα λοιπόν!
Τεχνοκράτες δε ζητάγατε μαλάκες;
Πάρτε τους τώρα!
Αφού το πρόβλημα δεν ήταν ο νεοφιλελευθερισμός.
Αφού ήταν το διογκωμένο Δημόσιο.
Ε τώρα ο τεχνοκράτης θα σας το λύσει το πρόβλημα.

Δε σας νοιάζει αν πεινάτε.
Ζητάτε μόνο να πεινάσετε με παρέα.
Όχι, δεν είσαστε μαλάκες.
Αν ήσασταν άλλωστε θα πιστεύατε ότι με τους τεχνοκράτες θα ρθουν καλύτερες μέρες.
Αλλά δεν είστε μαλάκες για να το πιστεύετε.
Ξέρετε καλά το τι θα γίνει.
Απλά είστε χέστες!
Τρέμετε και τον ίσκιο σας!

Φοβάστε να πάρετε την ευθύνη της απόφασης.
Την ευθύνη ενός "ΝΑΙ" ή ενός "ΟΧΙ".
Γι αυτό δε σας πειράζει που είναι πολύ πιθανό πια να μην ξαναγίνουν εκλογές.
Γιατί σας νοιάζει μόνο να μην ξαναχρειαστεί να απολογηθείτε για την επιλογή σας.
Ή για να τη δικιολογήσετε.
Προτιμάτε να αποφασίζει κάποιος μόνος του κι εσείς να ψευτογκρινιάζετε βλέποντας Αυτιά και Παπαδάκη.
Γιατί αυτοί είστε!
Υποταγμένοι.
Ραγιάδες.

Είστε τα παροιμοιώδη μέσα ανθρωπάκια
κέρδος ποτέ μα απο παθήματα χορτάτα
που συνηθίζετε στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχετε γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στα όνειρά σας αναζητάτε,
σας έχω βαρεθεί.

Κωλοκαθήστε πάνω στη μιζέρια και τη γκρίνια σας.
Ζητιανέψτε απ' τους δυνάστες σας να πάρουν μισό μέτρο πίσω.
Μπορεί κάποτε να σας λυπηθεί ο Θεός σας και να σας στείλει το μάννα εξ ουρανού.
Μπορεί να σας ανταμείψει για την υπακοή σας με μια γαλήνια αιώνια ζωή στον παράδεισό σας.
Και είστε πρόθυμοι να υπομείνετε την ισόβια Κόλαση γι' αυτό.

Σκύψτε κι άλλο!
Σκύψτε όσο χρειαστεί!
Και καθαρίστε και το σβέρκο σας.
Για να πέφτουν στα καθαρά οι φάπες.
Για να γκρινιάζετε μετά ότι έβαλαν πολλή δύναμη στη φάπα.
Γιατί θα αποδεχτείτε και τη φάπα.
Και θα ζητάτε επαναδιαπραγματευση της δύναμης της φάπας.
Ή θα ζητήσετε να σας δίνουν και μια ασπιρίνη για να υπομένετε, τουλάχιστον, τους πόνους.
Αλλά έχετε ήδη αποδεχτεί τη μοίρα σας.
Ότι μια ζωή θα τρώτε φάπα.

Καθήστε με προσοχή να ακούσετε και τα επόμενα μέτρα που θα πάρουν για σας.
Μπορεί αυτή τη φορά να εξαιρεθήτε εσείς.
Γιατί ίσως τότε να έχετε καταντήσει εσείς "ευπαθείς ομάδες πληθυσμού".

Ρεύμα μπορεί να συνεχίσετε να έχετε.
Αξιοπρέπεια όμως όχι.
Τουλάχιστον θα μπορείτε με μια λάμπα να την αναζητάτε στη ντουλάπα ανάμεσα σε πεταμένες πιστωτικές κι αραχνιασμένες γούνες.

Σα χέλια γλοιώδικα έχετε πουληθεί.
Σας έχω σιχαθεί.



Τους έχω βαρεθεί

Στίχοι: Δημοσθένης Κούρτοβικ & Wolf Birman
Μουσική: Θάνος Μικρούτσικος

Τραγούδι: Μαρία Δημητριάδη

Τις κρύες γυναίκες που με χαϊδεύουν,
τους ψευτοφίλους που με κολακεύουν,
που απ’ τους άλλους θεν παλικαριά
κι οι ίδιοι όλο λερώνουν τα βρακιά,
σ’ αυτήν την πόλη που στα δυο έχει σκιστεί,
τους έχω βαρεθεί.

Και πέστε μου αξίζει μια πεντάρα,
των γραφειοκρατών η φάρα,
στήνει με ζήλο περισσό,
στο σβέρκο του λαού χορό,
στης ιστορίας τον χοντρό το κινητή,
την έχω βαρεθεί.

Και τι θα χάναμε χωρίς αυτούς όλους,
τους Ευρωπαίους, τους προφεσόρους,
που καλύτερα θα ξέρανε πολλά,
αν δεν γεμίζαν ολοένα την κοιλιά,
υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι δάσκαλοι της νεολαίας νταντάδες,
κόβουν στα μέτρα τους τους μαθητάδες,
κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς,
με ιδεώδεις υποτακτικούς,
που είναι στο μυαλό νωθροί,
μα υπακοή έχουν περισσή,
τους έχω βαρεθεί.

Κι ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος,
κέρδος ποτέ μα από παθήματα χορτάτος,
που συνηθίζει στην κάθε βρωμιά,
αρκεί να έχει γεμάτο τον ντορβά
κι επαναστάσεις στ’ όνειρά του αναζητεί,
τον έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.

Κι οι ποιητές με χέρι υγρό,
υμνούνε της πατρίδας τον χαμό,
κάνουν με θέρμη τα στοιχειά στιχάκια,
με τους σοφούς του κράτους τα ‘χουνε πλακάκια,
σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω βαρεθεί.
Σαν χέλια γλοιώδικα έχουν πουληθεί,
τους έχω σιχαθεί.




ΥΓ.: Εύχομαι αύριο να διαψευστώ για όσα γράφω και να βγω μαλάκας εγώ και μάγκας ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος.
Και ποιος ξέρει;
Ίσως να 'μαι κι εγώ αυτός ο παροιμιώδης μέσος ανθρωπάκος...

By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Εκτενές άρθρο του περιοδικού Economist κάνει μία ουσιαστική ανάλυση σχετικά με το πώς δημιουργήθηκε η κρίση χρέους στην Ευρωζώνη.

Το περιοδικό ξεκινά από τη βάση του προβλήματος που, όπως τονίζει, είναι τα προβλήματα χρέους σε μία περιοχή που δεν είχε πλεονάσματα και που δεν υπάρχει η δυνατότητα άσκησης νομισματικής πολιτικής από τις Κεντρικές Τράπεζες των χωρών-μελών. Με τα παραπάνω δεδομένα η κρίση φαίνεται πως ουσιαστικά ήταν αναπόφευκτη.

Όμως, όπως τονίζει, αυτό δεν εξηγεί το γιατί ξαφνικά οι αγορές δεν είναι πρόθυμες να δανείσουν στην Ιταλία, εκτός και αν πιστέψουμε ότι φοβήθηκαν τη μετάδοση της κρίσης. Παρόλα αυτά, όμως, «η κατάσταση της ιταλικής οικονομίας είναι τραγική εδώ και χρόνια», καθώς δεν έχει παρουσιάσει ουσιαστική ανάπτυξη από το 2005.

Όμως, ο Economist θεωρεί ότι υπάρχει και μία άλλη οπτική γωνία για να δει κανείς το πώς είναι η κατάσταση.

Το περιοδικό θεωρεί ότι οι Ευρωπαίοι ηγέτες έκαναν ό,τι μπορούσαν όλα αυτά τα χρόνια για να «πιέσουν» την ανάπτυξη και προς αυτή την κατεύθυνση κινήθηκε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα – το μόνο ουσιαστικά ευρωπαϊκό όργανο που είναι σε θέση να ασκεί πολιτική. Έτσι καλλιεργήθηκαν χαμηλές προσδοκίες ανάπτυξης.

Παράλληλα, η ΕΚΤ αύξησε δύο φορές φέτος τα επιτόκιά της, κινήσεις, οι οποίες, όπως στηρίζουν σπουδαίοι αναλυτές, όπως ο Paul Krugman και ο David Beckworth, είχαν δραματικές συνέπειες στις αγορές: σε μία εύθραυστη οικονομία, με υψηλή ανεργία και εν μέσω οικονομικής κρίσης, η ΕΚΤ ασχολήθηκε με τη συγκράτηση του πληθωρισμού… με συνέπεια οι αγορές να πειστούν ότι η ευρωζώνη πλέον δεν επεκτείνεται, αλλά συρρικνώνεται.

«Έτσι περάσαμε στην ύφεση».

Η ΕΚΤ, με τη «βοήθεια των κυβερνήσεων», τονίζει ο Economist έστειλε στα τάρταρα τις καταναλωτικές δαπάνες, χωρίς ποτέ να αναγνωρίσει, όπως θα έπρεπε, τον κίνδυνο μετάδοσης της κρίσης από την Ελλάδα, την Πορτογαλία και την Ιρλανδία στον πυρήνα της Ευρωζώνης.

«Ανησυχώντας μήπως βρεθεί στη σκηνή του εγκλήματος (θανάτου του ευρώ) με το φονικό όπλο στο χέρι, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, υπό το νέο Πρόεδρο, Μάριο Ντράγκι, μείωσε τα επιτόκια κατά 25 μονάδες βάσης. Όπως εκτιμά ο συντάκτης του άρθρου, ακόμα και τα τωρινά επίπεδα είναι ιδιαιτέρως υψηλά για την κατάσταση της ευρωζώνης.

«Ίσως το ενιαίο νόμισμα επιβιώσει. Θα είναι καταστροφή αν δεν επιβιώσει», τονίζει ο Economist, προσθέτοντας ότι για να γίνει αυτό θα χρειαστεί μαζική εισροή ρευστού μέσω αγορών κρατικών ομολόγων από την ΕΚΤ.

Όμως δε θα πρέπει να ξεχάσουμε ποιος έφερε την ευρωζώνη σε αυτήν την κατάσταση. Και παρότι οι κυβερνήσεις βοήθησαν στην πιθανή κατάρρευση του ευρώ, η ΕΚΤ έχει την αποκλειστική δικαιοδοσία στη νομισματική αγορά.

«Είναι επικίνδυνο να κυκλοφορείς μόνος μέσα στη νύχτα σε μία κακόφημη γειτονιά. Είναι επικίνδυνο να έχεις υψηλά χρέη σε ένα σύστημα σταθερών ισοτιμιών, όπως είναι η Ευρωζώνη. Όμως επειδή το θύμα ζούσε επικίνδυνα, δε δικαιολογείται ο δράστης, δηλαδή η ΕΚΤ, που το μαχαίρωσε», καταλήγει το άρθρο.


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
της Αφροδίτης Αλ Σάλεχ



Ο άνεργος είναι αυτός που δεν έχει εργασία. Η ανεργία είναι η κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο άνεργος. Έτσι απλά; Ίσως όχι.

(σκέψεις για ιδία χρήση. μπορεί κάποιος να αναγνωρίσει τον εαυτό του. κι ίσως κάποιος άλλος να αναγνωρίσει το διπλανό του. αυτό και μόνο θα είναι πολύτιμη βοήθεια)

Η ανεργία μοιάζει με καλπάζουσα ασθένεια. Ένα αυτοάνοσο νόσημα. Χτυπάει αθώα σαν μια συνηθισμένη ίωση που θα περάσει, όπως πάντα. Όμως σιγά σιγά βάλλει ζωτικές σου λειτουργίες και όργανα. Και με σταθερό ρυθμό αλλά ωστόσο ανεπαίσθητο σε οδηγεί σε έναν κοινωνικό θάνατο κι έπειτα στον πνευματικό σου θάνατο και λίγο μετά στο φυσικό σου τέλος. Ένα τέλος που έρχεται σα να ήτανε σκοπός. Και η αριστοτελική έννοια του όρου, αποκαθίσταται. Ότι απομένει από εσένα δεν είναι παρά μια ισχνή ανάμνηση. Κι εσύ μόνος να τριγυρνάς σε μια πόλη που δεν γνωρίζεις πια, ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν θυμάσαι πια, ένας ζωντανός νεκρός.

Ο άνεργος δεν είναι αυτός που δεν έχει εργασία ή χρήματα έτσι απλά. Ο άνεργος είναι αυτός που δεν έχει ρόλο στο κοινωνικό σύνολο. Κι αν ανήκει σε αυτούς που είχαν πιστέψει το λόγο του Καζαντζάκη «Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: Εγώ, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γης. Αν δεν σωθεί, εγώ φταίω» τότε ο άνεργος βρίσκεται πρώιμα αντιμέτωπος με την αποκάλυψη πως τελικά η γη γυρίζει δίχως τη βοήθεια του.

Ο άνεργος είναι αυτός που φίλοι και γνωστοί αρχίζουν μέρα με τη μέρα να τον αποφεύγουν. Οι απλοί γνωστοί γιατί δεν τον έχουν πια ανάγκη. Οι εργαζόμενοι φίλοι αρχικά τον αποφεύγουν από το φόβο πως μπορεί ίσως να ζητήσει βοήθεια που δεν μπορούν να του προσφέρουν. Κι αργότερα τον αποφεύγουν γιατί νιώθουν πως δεν έχουν να πουν πια τίποτα μαζί του. Και οι επίσης άνεργοι φίλοι τον αποφεύγουν όπως τους αποφεύγει και αυτός, για να μην βλέπει ο ένας την εικόνα του εαυτού του στα μάτια του άλλου.

Και κάπως έτσι το τηλέφωνο σταματάει να χτυπά.

Αλλά κι η οικογένεια του κι ο λατρεμένος άλλος στην αρχή τον συμπονά, έπειτα λυπάται, μετά τον απαξιώνει και τέλος δεν τον αναγνωρίζει… ‘’είναι αυτός ο άνθρωπος που γνώρισα;’’ …. θα λέει μυστικά, κι αργότερα φανερά.

Κι όσο η νόσος της ανεργίας χρονίζει, τόσο ο άνεργος απομονώνεται. Τον απομονώνουν αλλά απομονώνει κι ο ίδιος τον εαυτό του. Όχι δεν θέλει να ενοχλεί, δεν θέλει να γίνεται δυσάρεστος. Το ξέρει άλλωστε. Ναι, έχει το στίγμα.

Όχι πως δεν νιώθει τις σιωπές όταν βρεθεί κοντά σε μια παρέα από τα παλιά. Αλλά σιγά σιγά κι αυτές οι παρέες κάνουν πως δεν τον αναγνωρίζουν. Αλλά ούτε κι ο ίδιος τις θυμάται πολύ καλά. Κι έτσι αμφότεροι στρέφουν τα βλέμματα προς την αντίθετη πλευρά.

Κι αν στην αρχή έψαχνε για εργασία και είχε ιδέες, όσο περνά ο καιρός πείθεται για την ανικανότητά του. Η απαξία των άλλων γίνεται και δική του προς τον εαυτό του και δεν έχει πια μήτε την πίστη μήτε την τόλμη.

Φυσικά και μισεί τον εαυτό του. Κι όσο χάνει αγαπημένους και φίλους τόσο περισσότερο μισεί τον εαυτό του. Αυτός φταίει, φυσικά. Αυτός φταίει που δεν έχει δουλειά. Αυτός φταίει που οι άλλοι τον εγκατέλειψαν. Και έχουν δίκιο, τόσο μίζερος και ανίκανος και θλιβερός που είναι.

Φορά τα ίδια ρούχα πια. Κι η κάθε κίνηση είναι μηχανιστική. Σηκώνεται, κάθεται, κοιμάται και ξυπνάει, τρώει, ανοίγει κλείνει την τηλεόραση, ανοίγει κλείνει την εφημερίδα, ανοίγει κλείνει το βιβλίο, ανοίγει κλείνει τον υπολογιστή, ελέγχει τα μηνύματα που δεν έχει … έτσι δίχως λόγο και δίχως να τον αφορά. Το σώμα του μονάχα θυμάται αμυδρά πως κάποτε έτσι έκανε.

Και κάποιες στιγμές δύναμης, εκεί στην αρχή, σκέφτεται πως όχι δεν μπορεί να μου συμβαίνει αυτό, όχι, δεν είναι δυνατόν να περάσω όλη τη ζωή μου έτσι σαν να μη υπάρχω, κάτι θα συμβεί, θα αλλάξουν τα πράγματα, πάντα κάτι γίνεται. Αλλά λίγο αργότερα όταν αυτή η στιγμή δύναμης ξαναέρχεται, πιο αδύναμη, αλλά έρχεται, αυτός έτσι απλά τη διώχνει, γιατί πια καλά κατάλαβε πως, ναι, μπορεί, φυσικά και γίνεται να ζήσω όλο το υπόλοιπο της ζωή μου έτσι, σαν να μην υπάρχω.

Κι όταν περπατά στο δρόμο έτσι από συνήθεια, δεν ακούει μήτε βλέπει καλά. Στην αρχή δεν ακούει καλά γιατί ο λόγος του άλλου και η βουή της πόλης δεν τον αφορά. Κι έπειτα όσο οι κραυγές αυτών που μιλάνε στο όνομά του, για το καλό του, κορυφώνονται, τόσο η ακοή του μειώνεται. Κι η όραση του επίσης. Το μόνο που βλέπει πια είναι τη σκιά του εαυτού του να περιφέρεται άσκοπα σαν τη ψυχή του Δάντη στο καθαρτήριο αναμένοντας την ετυμηγορία. Και το μόνο που ακούει είναι, ίσως, τα λόγια του ποιητή…

Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.

Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη•

διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.

Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.

Πηγη

By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
του Μενελαου Τασιοπουλου



Την ώρα που στην Ελλάδα η χρεοκοπία εξελίσσεται με το έλλειμμα για το 2011 να προβλέπεται πάνω από 9%, την ύφεση πάνω από 6%, την πρώτη αποπομπή 50.000 δημοσίων υπαλλήλων στην εφεδρεία και την ένδεια και τις συζητήσεις για πραξικόπημα να έχουν μπει στην ημερήσια διάταξη, η Γερμανία δείχνει να ολοκληρώνει τον σχεδιασμό της και να ετοιμάζεται για την τελική έφοδο.


Η «μπλόφα» τύπου Σέγκεν

Στόχος, η κατάληψη της Ευρώπης, με πυρήνα τους 17 του ευρώ, χωρίς μάλιστα καμία διαπραγμάτευση. Η τακτική που ακολουθεί είναι έξυπνη. Με δεδομένες τις συνθήκες κατάρρευσης σε χώρες όπως η Ιταλία, η Ισπανία, το Βέλγιο ή και η Γαλλία με τα τρία Α, ρίχνει στο τραπέζι, όχι προς συζήτηση, αλλά προς εμπέδωση μια πρόταση.

Στη λογική Σέγκεν , θα γίνει μια ζώνη δημοσιονομικής άρα και πολιτικής Ένωσης. Σε αυτή, με την Γερμανία κυρίαρχη, μπορούν να συμμετάσχουν όσοι είναι από τους 17 περίπου πλεονασματικοί ή οι «πρόθυμοι» σύμμαχοί της, όπως η Ολλανδία, η Φινλανδία, αλλά και η δεύτερη πρωτεύουσά της, το Παρίσι. Στη ζώνη αυτή θα εφαρμοστούν ενιαίοι κανόνες δημοσιονομικοί, αλλά και ίσως ευρωομόλογο ή πιο επιθετική λειτουργία της ΕΚΤ. Οι άλλοι ας κάνουν ότι θέλουν.

Η πρόταση αυτή είναι μια αρχική «μπλόφα» για να αποφύγει τις διαπραγματεύσεις. Γιατί αμέσως η Μέρκελ ή ο Σόιμπλε, με επίσημες δηλώσεις τους λένε: Εμείς ενδιαφερόμαστε για την ενότητα της ευρωζώνης και κατ’ επέκταση στη νέα συμφωνία του Ευρώ, που στην ουσία είναι μια «σύμβαση παραχώρησης» των εθνικών κρατών της Ευρώπης στο Γερμανικό υπερέθνος- κράτος (ένα νέο σχέδιο Καρλομάγνος), να συμμετάσχουν εφόσον το επιθυμούν και οι 17 του ευρώ, ακόμη και οι 27 της Ένωσης.

Το τέλος των Εθνών-κρατών

Αλλά πως θα συμμετάσχουν οι άλλες οικονομίες, άρα και τα έθνη-κράτη που άλλα είναι χρεοκοπημένα όπως η Ελλάδα, άλλα υπό χρεοκοπία όπως η Ιταλία και άλλα στο κατώφλι του ΔΝΤ και των Μνημονίων όπως η Ισπανία;

Προσέξτε σκεπτικό: Τα κράτη θα παραχωρήσουν την κατάρτιση των προϋπολογισμών τους στο γερμανικό Διευθυντήριο, που θα συγκροτήσει το Βερολίνο και στην ενωσιακή γραφειοκρατία της Κομισιόν, που θα ελέγχει το Βερολίνο. Μαζί με τους προϋπολογισμούς, τα κράτη θα παραχωρήσουν αυτόματα και την διάρθρωση και την στρατηγική των οικονομιών τους, άρα την ίδια τη λειτουργία των χωρών τους. Επειδή τα περισσότερα απ’ αυτά έχουν χρέος πάνω από 60% όπως προβλέπει ως όριο το ευρώ, θα γίνει σε κάθε χώρα ένα Fund, στο οποίο θα περιλαμβάνονται τα περιουσιακά στοιχεία κάθε κράτους (γη, επιχειρήσεις, υποδομές), μαζί με το επιπλέον χρέος της κάθε χώρας. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα το fund θα πρέπει να καλύψει χρέος της τάξης του 100% του ΑΕΠ, με σημερινή εκτίμηση που είναι επιπλέον του επιτρεπτού 60%.

Με τον τρόπο αυτό, το Βερολίνο παίρνει υπό τη διαχείρισή του και τις δημόσιες περιουσίες των εθνών-κρατών, την επικράτειά τους ουσιαστικά. Αν στην πολιτική ένωση που προβάλλει ως τάχα «κερασάκι», βάλουμε και την ενιαία άμυνα, η Γερμανία θα ελέγξει την πολεμική μηχανή της Ευρώπης, καθόλου ευκαταφρόνητο μέγεθος, αλλά και την πολεμική της βιομηχανία, τους εξοπλισμούς των κρατών-περιοχών, μετά την κατάργηση των εθνών, και φυσικά τη διεθνή πολιτική της Ευρώπης. Καταργώντας τα έθνη-κράτη, όλη η Ευρώπη θα μετατραπεί σε μια ενιαία οικονομία, με συμπληρωματικές περιοχές, όπως οι νομαρχίες στα σημερινά έθνη-κράτη, με κεντρικό σχεδιασμό από το Βερολίνο. Αυτό υποτιμάται από τον διεθνή παράγοντα, με την πίεση των χρεών και των αγορών, στην παρούσα φάση.

Η Ευρώπη μία ψήφος

Η Ευρώπη, με τον τρόπο αυτό, ευθύς αμέσως θα έχει μία ψήφο στον ΟΗΕ, το ΝΑΤΟ, την G-7 ή την G-20, το ΔΝΤ και ούτω καθεξής. Μια ωραία ατμόσφαιρα δηλαδή!

Στον επόμενο πόλεμο θα λάβουμε μέρος με την πλευρά του Ράιχ γιατί πολύ απλά θα είμαστε μέρος του Ράιχ.

Και όλα αυτά θα τα αποφασίσουν ποιοι; Κανείς. Οι λαοί και τα Έθνη θα απουσιάσουν από τη Συμφωνία και θα εκπροσωπηθούν από τους «Κουίσλιγκ» πολιτικούς αντιπροσώπους τους, αφού κατά τα άλλα κανείς δεν θα ρωτήσει κανέναν- ούτε τους ευρωπαϊκούς θεσμούς- και η Δημοκρατία ήδη έχει αρχίσει να καταργείται ως λειτουργών πολίτευμα στην Ευρώπη, μέσα από τις κυβερνήσεις «μεγάλου συνασπισμού».

Η Ευρώπη της Μεσογείου

Η κρίσιμη φάση, αν δεχθούμε ότι έχουμε πόλεμο, έχει δρομολογηθεί από τη Γερμανία προκειμένου να καταργήσει και να κυριαρχήσει στην Ευρώπη. Μένει να δούμε αν θα υπάρξουν αντιδράσεις από τα έθνη και τους πολιτισμούς της ευρωπαϊκής Μεσογείου. Ειδικά στον άξονα Ιταλίας-Ελλάδας (την ελληνορωμαϊκή ενότητα) και την Ιβηρική Ισπανίας-Πορτογαλίας (τη λατινική παράμετρο). Και τι είδους αντιδράσεις θα είναι.


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Με μια συντονισμένη κίνηση απαντούν οι μεγαλύτερες κεντρικές τράπεζες του πλανήτη στην κρίση που απειλεί την παγκόσμια οικονομία.

Η αμερικανική ομοσπονδιακή τράπεζα (Federal Reserve), σε συνεργασία με τις κεντρικές τράπεζες της Αγγλίας, του Καναδά, της Ιαπωνίας, της Ελβετίας αλλά και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, εκπόνησαν ένα σχέδιο μείωσης των τιμών στα swaps του δολαρίου, δηλαδή το κόστος δανεισμού των εμπορικών τραπεζών σε δολάρια.

Παράλληλα επέκτειναν αυτές τις πιστωτικές γραμμές ως την 1η Φεβρουαρίου του 2013, κατά τρόπο ώστε να καταστήσουν φτηνότερη τη χρηματοδότηση των τραπεζών και συνεπακόλουθα να αυξήσουν την πρόσβαση σε φτηνότερο χρήμα της πραγματικής οικονομίας, των πελατών των εμπορικών τραπεζών που πλέον θα μπορούν να έχουν και μεγαλύτερη και φτηνότερη ρευστότητα.

Στη σχετική ανακοίνωση Τύπου της FED τονίζεται πως η συντονισμένη αυτή παρέμβαση στοχεύει στην «ελάφρυνση των πιέσεων στις αγορές χρήματος».

Την ίδια ώρα και σε μια παράλληλη εξέλιξη η Λαϊκή Τράπεζα της Κίνας ανακοίνωνε νέα μείωση στα υποχρεωτικά αποθεματικά των εμπορικών τραπεζών της χώρας, κατά μισή ποσοστιαία μονάδα, συμβάλλοντας και αυτή με τη σειρά της στην απελευθέρωση πρόσθετης ρευστότητας προς την πραγματική οικονομία.

Τόσο η συντονισμένη παρέμβαση των «δυτικών» κεντρικών τραπεζών, όσο και αυτή της Τράπεζας της Κίνας, θα ισχύσουν από την 5η Δεκεμβρίου.

Άμεσος ήταν ο αντίκτυπος στις διεθνείς αγορές, με τους επενδυτές να αποτιμούν δεόντως την ανέλπιστα θετική αυτή εξέλιξη! Ο δείκτης DAX στην Φρανκφούρτη κερδίζει περί το 5%, ανάλογη είναι η εικόνα για όλες τις βασικές αγορές, ενώ άνοδο 2% και πλέον δείχνουν τα συμβόλαια για τη συνεδρίαση της Wall Street στη Νέα Υόρκη.

Κέρδη πάνω από 2% και στην Οδό Αθηνών με τον γενικό δείκτη στις 675 μονάδες.

By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Για το χρέος που «εδώ και 2500 χρόνια» οφείλει η Ευρώπη στην Ελλάδα κάνει λόγο ένα άρθρο της γαλλικής εφημερίδας Le Figaro, που υπογράφουν δύο καθηγητές Φιλοσοφίας.

Όπως γράφουν στο άρθρο τους οι καθηγητές Τιερί Φορμέ και Μαρτέν Στεφένς, του γαλλικού πανεπιστημίου του Μετς: «Μιλάμε διαρκώς για το ελληνικό χρέος. Χωρίς καν να επισημαίνουμε ότι η Ευρώπη είναι αυτή που, εδώ και 2.500 χρόνια, έχει ένα χρέος προς την Ελλάδα. Ενα χρέος αιώνιο, αφού αφορά τα θεμέλιά της».

Στη συνέχεια, οι δύο καθηγητές εξηγούν που οφείλεται αυτό το χρέος γράφοντας: «Ευρώπη δεν είναι το όνομα μιας πριγκίπισσας της Φοινίκης; Οι ακαδημίες δεν έγιναν στη μνήμη του πρώτου μεγάλου θεσμού της γνώσης που ιδρύθηκε από τον Πλάτωνα στον κήπο του Ακάδημου, στην Αθήνα; Τα Ιδρύματα Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης δεν φέρουν το όνομα που δόθηκε από τον Αριστοτέλη στη σχολή του, το Λύκειο; Τα παιδιά μας δεν μαθαίνουν ακόμη και πάντα τη γεωμετρία από τα θεωρήματα του Θαλή και του Πυθαγόρα; Ο γιατρός δεν πρέπει να δώσει τον όρκο του Ιπποκράτη; Τέχνη, λογοτεχνία, μυθολογία, τεχνικές κάθε είδους: ο κατάλογος αυτών που οφείλουμε στην Ελλάδα είναι μακρύς.»

«Πρέπει συνεπώς να έχουμε χάσει το νόημα του πολιτισμού και κάθε ευγνωμοσύνης για να μιλάμε χωρίς μέτρο για το “ελληνικό χρέος”», υπογραμμίζουν οι δύο καθηγητές και θέτουν το ερώτημα «πώς είναι δυνατόν ένα κράτος να μπορεί να απειλείται από τις τράπεζες, οι οποίες οφείλουν την ύπαρξή τους στο νομικό πλαίσιο που θέτουν τα κράτη».

«Από τη στιγμή που οι τράπεζες απειλούν τη ζωή όλων, γίνονται εχθρός του λαού», τονίζουν και προσθέτουν ότι «το κράτος έχει καθήκον να τις ξαναβάζει στη θέση τους» γιατί το κράτος πρέπει να εξασφαλίζει τη γαλήνη των πολιτών οπότε «όλες οι άλλες δεσμεύσεις του, έστω κι αν πρόκειται για ένα κολοσσιαίο χρέος, πρέπει να περνούν σε δεύτερη μοίρα».

Οι Φορμέ και Στεφένς συνεχίζουν γράφοντας οτι «η κρίση αυτή είναι στην πραγματικότητα μια χωρίς προηγούμενο κρίση της πολιτικής των ευρωπαϊκών κρατών» καθώς «δεν τολμάμε πια να προκρίνουμε τον εαυτό μας έναντι των ιδιωτικών συμφερόντων». «Αυτό που απαιτεί από μας σήμερα η Ελλάδα», καταλήγουν, «είναι να τιμήσουμε το ανεξάντλητο χρέος μας προς αυτήν καθιστάμενοι αντάξιοι των θεσμών που μας κληροδότησε: η δράση που θα αναλάβουμε δεν μπορεί να είναι μόνον οικονομική».


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Σήμερα λήγει τυπικά η προθεσμία που είχε δώσει το υπουργείο Οικονομικών στους φορολογούμενους για να υπαχθούν στη περαίωση και να αποφύγουν τον έλεγχο της εφορίας αλλά και για να υποβάλουν εκπρόθεσμα –χωρίς όμως τα πρόστιμα- δηλώσεις φόρων παρελθόντων ετών, τις οποίες είχαν ξεχάσει. Ωστόσο αποφασίστηκε να δοθεί και νέα παράταση στις προθεσμίες και οι φορολογούμενοι θα μπορούν να υποβάλουν εκπρόθεσμες δηλώσεις ΦΠΑ, κληρονομιών, εισοδήματος κλπ.

Η ρύθμιση για την περαίωση αφορά στο κλείσιμο χωρίς έλεγχο της εφορίας, των φορολογικών χρήσεων της δεκαετίας 2000-2009 και απευθύνεται σε ελεύθερους επαγγελματίες και επιχειρήσεις με ετήσια ακαθάριστα έσοδα έως 40 εκατ. Ευρώ, διπλάσιο από ότι ήταν στην προηγούμενη μορφή της ρύθμισης που έφτανε τα 20 εκατ. ευρώ.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Με κεραυνό εν αιθρία έμοιαζε η δήλωση του Ζέλικο Ομπράντοβιτς στη συνέντευξη Τύπου ενόψει του αγώνα της Τετάρτης με την ΚΚ Ζάγκρεμπ για την 7η αγωνιστική της Ευρωλίγκας. Ο Σέρβος κόουτς του Παναθηναϊκού άφησε για πρώτη φορά ανοιχτό το ενδεχόμενο να αποχωρήσει το καλοκαίρι με την αινιγματική φράση «για κάποιους από εμάς ίσως είναι η τελευταία χρονιά στην ομάδα». Εμφανώς εκνευρισμένος μετά την ήττα από την Καβάλα, ο 51χρονος κόουτς δεν έψαξε δικαιολογίες, αλλά εξέφρασε παράπονα για παίκτες της ομάδας του, οι οποίοι «δεν βοηθούν καθόλου».

"Χρειάζεται οι παίκτες να παίξουν καλύτερα. Είναι κάποιοι που δεν βοηθούν καθόλου και τους το έχω πει απευθείας. Δεν είναι πως έχουν ξεχάσει το μπάσκετ, γνωρίζουν πως έχουν την ικανότητα. Οι ομάδες έχουν επιπλέον κίνητρο απέναντί μας. Το ζήτημα είναι να αντιδράσεις. Να έχεις συγκέντρωση και κίνητρο. Πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους φίλους του Παναθηναϊκού, δεκάδες, χιλιάδες, εκατομμύρια, δεν ξέρω πόσοι είναι. Είμαστε σε ιδιαίτερη κατάσταση. Η οικογένεια Γιαννακόπουλου είπε πως είναι η τελευταία χρονιά της η φετινή. Και για κάποιους από εμάς. Άλλοι έχουν δύο χρόνια ακόμα συμβόλαιο. Πρέπει να καταλάβουμε τι γίνεται. Θα πρέπει άπαντες να καταλάβουν πως τα πάντα αρχίζουν από εμάς. Εγώ είμαι ο πρώτος που το κάνω. Ξέρω ότι δεν παίρνω πάντα την πιο έξυπνη απόφαση", ήταν η αινιγματική δήλωση του Ομπράντοβιτς, που έχει συμβόλαιο μέχρι το προσεχές καλοκαίρι.

Ο "Ζοτς" ήρθε στον Παναθηναϊκό το 1999, έχοντας κατακτήσει ευρωπαϊκούς τίτλους (Ευρωλίγκα ή Σαπόρτα) με τις προηγούμενες ομάδες του, την Παρτίζαν, την Μπανταλόνα, τη Ρεάλ Μαδρίτης και την Μπενετόν Τρεβίζο, αλλά και χρυσά μετάλλια σε Ευρωπαϊκό και Παγκόσμιο πρωτάθλημα ως κόουτς της Εθνικής Σερβίας. Στον Παναθηναϊκό έγινε θρύλος με 11 πρωταθλήματα, 6 Κύπελλα και 5 Ευρωπαϊκά.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
To Passport στον Πειραιά παρουσιάζει τους «Απροσάρμοστους» σε ένα αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο την Παρασκευή

2 Δεκεμβρίου 2011.


Οι ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ ξεκίνησαν τη διαδρομή τους το καλοκαίρι του 1979. Στις αρχές της δεκαετίας του '80 ξεκίνησε και η συνεργασία της μπάντας με τον Παύλο Σιδηρόπουλο. Το 1982 κυκλοφορεί το 1ο τους album με τίτλο "ΕΝ ΛΕΥΚΩ", ενω ακολούθησαν άλλα 3 studio albums, τα “ZORBA THE FREAK” (1985), “ΧΩΡΙΣ ΜΑΚΙΓΙΑΖ” (1989), “ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ ΜΑΓΚΕΣ” (1991) και ένα live cd/dvd το “WELCOME TO THE SHOW” (2009), καθώς και συνεργασίες με σπουδαίους καλλιτέχνες όπως οι Δημήτρης Πουλικάκος, David Lynch, Γιάννης Γιοκαρίνης, Πέτρος Σκούταρης, Γιώργος Πανούσης, Νίκος Πολίτης κ.α.

Σημείο αναφοράς στην πορεία τους αποτελεί ο Δεκέμβριος του 1991 όταν μπαίνουν στο "Studio Sierra" για νέες ηχογραφήσεις αλλά δυο μέρες μετά, στις 6 Δεκεμβρίου, φεύγει από τη ζωή ο Παύλος Σιδηρόπουλος.

Από το '93 μέχρι σήμερα οι ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ πραγματοποιούν κάθε Δεκέμβρη το καθιερωμένο "Θορυβώδες Μνημόσυνο", στη μνήμη του φίλου και δασκάλου τους, Παύλου Σιδηρόπουλου. Φέτος και για πρώτη φορά οι ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ έρχονται στον Πειραιά και το Passport, την Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου 2011, για ένα μοναδικό live με σκοπό να θυμηθούν οι παλιοί, αλλά και να μάθουν οι νεότεροι, τις ημέρες και το έργο της μπάντας με τον μεγάλο Παύλο Σιδηρόπουλο!

ΑΠΡΟΣΑΡΜΟΣΤΟΙ


Οδυσσέας Γαλανάκης – Κιθάρα, φωνή
Αλέκος Αράπης – Μπάσο, φωνή
Κυριάκος Δαρίβας – Τύμπανα


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments
Η βιταμίνη C ή ασκορβικό οξύ, είναι από τις πιο πολυσυζητημένες και γνωστές βιταμίνες, για τις ευεργετικές ιδιότητες που παρέχει στον ανθρώπινο οργανισμό. Είναι από τις ελάχιστες βιταμίνες που έχουν επηρεάσει την ιστορία.

Η έλλειψή της έχει σκοτώσει περισσότερους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο παράγοντα. Πώς; Με τη μορφή της ασθένειας σκορβούτο, η οποία είναι το αποτέλεσμα έλλειψης βιταμίνης C. Παρουσιαζόταν πιο συχνά σε ναύτες, που δεν είχαν πρόσβαση σε φρέσκα φρούτα και λαχανικά για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Η καθημερινή ποσότητα πρόσληψης βιταμίνης C που συνιστάται είναι 90 mg για τους άνδρες και 75 mg για τις γυναίκες. Για τους καπνιστές χρειάζονται 35 mg περισσότερα.

Τα τρόφιμα που είναι ιδιαίτερα πλούσια σε βιταμίνη C είναι:

Φρούτα:

Αβοκάντο, ακτινίδια, καρπούζι, λεμόνι, μήλο, μούρα, μπανάνα, πεπόνι, πορτοκάλια, ροδάκινο, σταφύλια, φράουλες.

Λαχανικά:

Αγγούρι, αγκινάρες, καλαμπόκι, καρότο, κόκκινη πιπεριά, κολοκύθι, κουνουπίδι, κρεμμύδι, λάχανο, μαϊντανός, μπιζέλια, μπρόκολο, ντομάτα, σπανάκι, σπαράγγι. Η πιο γνωστή ιδιότητα της Βιταμίνης C είναι ότι προστατεύει το σώμα μας από τις μολύνσεις και επιταχύνει την επούλωση πληγών του σώματος (ενίσχυση του ανοσοποιητικού). Ας δούμε όμως πως αλλιώς προστατεύει τον οργανισμό και γενικότερα τι άλλο του παρέχει.

  • Είναι απαραίτητη για τη παραγωγή κολλαγόνου, το οποίο είναι η κύρια δομική πρωτεΐνη που βρίσκεται στο συνδετικό ιστό με αποτέλεσμα πιο σφιχτό και λαμπερό δέρμα.
  • Η βιταμίνη C χρησιμεύει ως αντιισταμινικό, για να μειώσει τις δυσάρεστες συνέπειες του κοινού κρυολογήματος, συμπεριλαμβανομένης της φλεγμονής, της βουλωμένης μύτης και τους πόνους.
  • Οι αλλεργικές αντιδράσεις μπορεί να αντιμετωπιστούν με την βιταμίνης C, πιθανώς μέσω της αντιισταμινικής της δράσης.
  • Η βιταμίνη C αυξάνει την παραγωγή των λεμφοκυττάρων, δηλαδή στρατιές από λευκά αιμοσφαίρια που αντιμετωπίζουν τους ξένους εισβολείς στο σώμα μας, όπως είναι τα λοιμωξιογόνα βακτήρια και οι ιοί.
  • Είναι ένα ισχυρό και αποτελεσματικό αντιοξειδωτικό, που προστατεύει το σώμα μας από τις ελεύθερες ρίζες που προκαλούν οξειδωτικά προβλήματα. Επιπλέον, αναγεννά την γλουταθειόνη και την βιταμίνη E που έχει εξαντληθεί, ενώ ενεργοποιεί τα ένζυμα που αναζητούν και καταστρέφουν τις ελεύθερες ρίζες.
  • Η βιταμίνη C έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αρτηριακή πίεση και ως εκ τούτου μειώνει την πιθανότητα της υπέρτασης, καθώς και τα σοβαρά προβλήματα υγείας που ακολουθούν, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα.
  • Εξασφαλίζει τη σωστή διαστολή των αιμοφόρων αγγείων με αποτέλεσμα την καλύτερη κυκλοφορία του αίματος δηλαδή μειώνει τον κίνδυνο για ασθένειες όπως αθηροσκλήρωση, συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, και στηθάγχη (ανεπαρκή παροχή αίματος προς την καρδιά που προκαλεί πόνους στο στήθος).
  • Μειώνει δραματικά τα επίπεδα μολύβδου στο αίμα. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τα παιδιά που ζουν σε αστικές περιοχές, καθώς μελέτες έχουν δείξει ότι η τοξικότητα από τον μόλυβδο μπορεί να οδηγήσει σε αναπτυξιακά και συμπεριφοριστικά προβλήματα, όπως μαθησιακές δυσκολίες και μείωση του IQ.
  • Συμμετέχει στην παραγωγή αιμοσφαιρίνης και βοηθά στην απορρόφηση του σιδήρου από τις τροφές.
  • Με την βοήθεια της βιταμίνης C δημιουργείται L-καρνιτίνη, η οποία βοηθά τον οργανισμό να καίει το λίπος για ενέργεια.
  • Τα επίπεδα της βιταμίνης C μπορούν να επηρεάσουν τη διάθεσή μας και γενικότερα την ψυχική μας υγεία, μιας και είναι απαραίτητη για την κατασκευή πολλών σημαντικών νευροδιαβιβαστών, συμπεριλαμβανομένων της ντοπαμίνης, της νορεπινεφρίνης και της επινεφρίνης.
  • Η βιταμίνη C βοηθάει στην καταπολέμηση συγκεκριμένων μορφών καρκίνου, όπως ο καρκίνος του οισοφάγου, ο καρκίνος στο πάγκρεας και ο καρκίνος της μήτρας.
  • Η πρόσληψη βιταμίνης C έχει αποδειχθεί ότι βοηθά την καταπολέμηση του καταρράκτη, αυξάνοντας την ποσότητα της ροής του αίματος στο μάτι.

Τελειώνοντας, αξίζει να σημειωθεί ότι η βιταμίνη C είναι υδατοδιαλυτή και ευαίσθητη στη θερμοκρασία, γεγονός το οποίο θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά την παρασκευή των τροφών. Έτσι, τα ωμά λαχανικά είναι προτιμότερα από τα βρασμένα. Αλλά αν πρέπει κανείς να βράσει τα λαχανικά, όπως π.χ. το μπρόκολο, θα πρέπει να θυμάται ότι η παρασκευή στον ατμό είναι προτιμότερη από το σύνηθες βράσιμο. Αν πάλι πρέπει να καταφύγουμε στο βράσιμο, θα πρέπει να θυμόμαστε να μην τα διατηρούμε στο νερό για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα, γιατί η βιταμίνη C (ως υδατοδιαλυτή) θα περάσει στο νερό και πιθανότατα στον νεροχύτη.


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments

Ο υφυπουργός Εργασίας ανακοίνωσε πως "το υπουργείο επεξεργάζεται πρόταση για τη ρύθμιση χρεών ευαίσθητων κατηγοριών οφειλετών, όπως ανέργων, που αντιμετωπίζουν πρόσκαιρη εξυπηρέτηση των οφειλών τους"

Ρυθμίζονται δάνεια ανέργων, αναστέλλονται πλειστηριασμοί

Ρυθμίσεις με νόμο για τα δάνεια που έχουν συνάψει με τις τράπεζες οι άνεργοι και άλλες κοινωνικά ευπαθείς ομάδες, προωθεί η κυβέρνηση. Ταυτόχρονα, με νομοθετική ρύθμιση θα επεκταθεί η αναστολή των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας από οφειλές δανείων για όλο το 2012.

Τις εξαγγελίες αυτές έκαναν ο υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γιάννης Κουτσούκος και ο γενικός γραμματέας Καταναλωτή Δημήτρης Σπυράκος, κατά τη διάρκεια συνάντησης με τις καταναλωτικές οργανώσεις.

Ο υφυπουργός ανακοίνωσε πως "το υπουργείο επεξεργάζεται πρόταση για τη ρύθμιση χρεών ευαίσθητων κατηγοριών οφειλετών, όπως ανέργων, που αντιμετωπίζουν πρόσκαιρη εξυπηρέτηση των οφειλών τους".

Σύμφωνα με πληροφορίες του "Εθνους", η ηγεσία του υπουργείου έχει ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με την Ελληνική Ενωση Τραπεζών για το θέμα και έχει ζητήσει όλες τις ρυθμίσεις που κάνουν οι τράπεζες για ανέργους, πολύτεκνους, άτομα με αναπηρία, προκειμένου να ετοιμάσει πρόταση νόμου.

Δέσμευση τραπεζών

Ετσι, θα δεσμευτούν όλες οι τράπεζες για την ευνοϊκή αντιμετώπιση αυτών των οφειλετών.

Πηγές αναφέρουν ότι το νομοσχέδιο θα έχει σαν μπούσουλα τις ρυθμίσεις που κάνει το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων στους δημοσίους υπαλλήλους που βγαίνουν στην εφεδρεία.

Αυτές μπορεί να είναι επιμήκυνση του χρόνου διάρκειας αποπληρωμής των δανείων, περίοδος χάριτος στην καταβολή δόσεων κλπ. Εξάλλου, ο κ. Κουτσούκος και ο κ. Σπυράκος ανακοίνωσαν στοιχεία σύμφωνα με τα οποία ο νόμος για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (γνωστός και ως "νόμος Κατσέλη") έχει ικανοποιητική εφαρμογή.

Μέχρι σήμερα έχουν κατατεθεί στα Ειρηνοδικεία 7.500 αιτήσεις για ρυθμίσεις χρεών και έχουν βγει υπέρ των καταναλωτών 350 με 400 αποφάσεις. Πολλές από αυτές, ειδικά για ανέργους, αφορούν την καταβολή ενός συμβολικού ποσού για τέσσερα χρόνια και τη διαγραφή των υπόλοιπων χρεών. Εξάλλου, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας προχωρεί σε τροπολογία με την οποία θα παρατείνεται η αναστολή πλειστηριασμών κατοικιών οφειλετών για έναν ακόμη χρόνο. Σημειώνεται ότι η προθεσμία λήγει τον Δεκέμβριο.


By STEVENIKO | | Posted in | With 0 comments

Πρωταγωνιστής της "αιρετικής" Αριστεράς, ουτοπιστής και συνιδρυτής της ιστορικής εφημερίδας "Ιλ Μανιφέστο", ο 79χρονος Μάγκρι. Εδωσε τέλος στη ζωή του με ευθανασία στην Ελβετία

Ο Λούτσιο Μάγκρι υπήρξε στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI). Αργότερα, προσχώρησε σε διάφορα αριστερά σχήματα μέχρι τελικά να εγκαταλείψει τελείως την ενασχόληση με τα κόμματα
Ο Λούτσιο Μάγκρι υπήρξε στέλεχος του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI). Αργότερα, προσχώρησε σε διάφορα αριστερά σχήματα μέχρι τελικά να εγκαταλείψει τελείως την ενασχόληση με τα κόμματα


"Αντίο, αποφάσισα να πεθάνω"... Με αυτά τα λόγια αποχαιρέτησε τη ζωή ο Λούτσιο Μάγκρι, αναμφισβήτητος πρωταγωνιστής της "αιρετικής" Αριστεράς στην Ιταλία.

Αμετανόητος ουτοπιστής και συνιδρυτής της ιστορικής εφημερίδας "Ιλ Μανιφέστο", ο 79χρονος μετέβη στην Ελβετία το Σαββατοκύριακο για να... αυτοκτονήσει με τη βοήθεια ενός γιατρού. Υστερα από δεκαετίες πνευματικής περιήγησης στο ιταλικό αριστερό πολιτικό τοπίο, ύστερα από σειρά παλινδρομήσεων, απογοητεύσεων και ιδεολογικών αδιεξόδων, ο Μάγκρι πήρε στα χέρια του το ύστατο "ταξίδι" έτσι ώστε να βεβαιωθεί πως θα τον πάει εκεί ακριβώς που ήθελε: τον θάνατο.

Σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα "Λα Ρεπούμπλικα", ο δημοσιογράφος και πολιτικός Μάγκρι βίωνε τα τελευταία χρόνια "μια αληθινή κατάθλιψη που ήταν αδύνατο να γιατρευτεί". Οπως υποστήριξαν φίλοι του άλλοτε "ακούραστου" μαχητή, οι λόγοι που τον οδήγησαν στην απόλυτη παράδοση ήταν τόσο δημόσιοι όσο και προσωπικοί. Η αρχή του τέλους σήμανε όταν η γυναίκα του, Μάρα, χτυπήθηκε από καρκίνο και απεβίωσε.

Ο Λ. Μάγκρι, σύμφωνα με όσους τον γνώριζαν καλά, είχε σχέση εξάρτησης με τη σύζυγό του, χωρίς την οποία δεν μπορούσε ούτε να... σηκώσει χρήματα από την τράπεζα. Πέραν όμως της προσωπικής τραγωδίας, ο Ιταλός διανοούμενος αντιμετώπιζε και ένα σοβαρό, μάταιο κατά πολλούς, πολιτικό δράμα.

Ιδρυτής της εφημερίδας «Ιλ Μανιφέστο» ο Μάγκρι άσκησε κριτική στο εσωτερικό του Κομμουνιστικού Κόμματος με αποτέλεσμα να δει την... πόρτα της εξόδου από το PCI στο τέλος του 1969
Ιδρυτής της εφημερίδας «Ιλ Μανιφέστο» ο Μάγκρι άσκησε κριτική στο εσωτερικό του Κομμουνιστικού Κόμματος με αποτέλεσμα να δει την... πόρτα της εξόδου από το PCI στο τέλος του 1969

Οπως το θέτει εύστοχα και η "Ρεπούμπλικα", "ο Μάγκρι ήθελε να αλλάξει τον κόσμο και ο κόσμος τα τελευταία χρόνια διέψευδε αφόρητα την ουτοπία του".

Ο Μάγκρι είχε ταυτιστεί με διάφορες κομμουνιστικές οργανώσεις που τελικά οδηγήθηκαν στο περιθώριο της ιταλικής πολιτικής σκηνής και ο 79χρονος το εκλάμβανε σχεδόν ως μια προσωπική αποτυχία. Αυτή την "απελπισία" σε ιδεολογικό επίπεδο μπορεί κανείς να τη διακρίνει στο τελευταίο βιβλίο του Μάγκρι, "Ο Ράφτης του Ulm, μια πιθανή ιστορία του PCI (Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας)" που κυκλοφόρησε το 2009.

Σύμφωνα με τους κριτικούς, το βιβλίο -το οποίο εξετάζει την παρακμή και τελικά την πτώση του δυτικού κομμουνισμού- αποτελούσε την "ύστατη κραυγή" για βοήθεια ενός ανθρώπου του οποίου η ζωή ανήκε σε έναν κόσμο που έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Η πολυτάραχη διαδρομή του
Μια ζωή μαχητής στο μετερίζι της Αριστεράς

Μέλος στο παρελθόν του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI), ο Λούτσιο Μάγκρι προσχώρησε σε διάφορα αριστερά σχήματα μέχρι τελικά να εγκαταλείψει τελείως την ενασχόληση με τα κόμματα. Από τη νεολαία της Χριστιανοδημοκρατίας στην οποία στρατεύτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '50, ο Μάγκρι εντάχθηκε στο PCI το 1958.

Ωστόσο, το σοκ της σοβιετικής επέμβασης στην Τσεχοσλοβακία το 1969 τον οδήγησε -αυτόν και άλλους δύο νεαρούς της Αριστεράς- στην ίδρυση της εφημερίδας "Ιλ Μανιφέστο" μέσω της οποίας άρχισε να ασκεί κριτική στο εσωτερικό του Κομμουνιστικού Κόμματος με αποτέλεσμα να δει την... πόρτα της εξόδου από το PCI στο τέλος του ίδιου έτους. Λίγα χρόνια αργότερα, το 1974, ίδρυσε το Κόμμα Προλεταριακής Ενότητας, το οποίο ύστερα από μία δεκαετία εντάχθηκε και αυτό στο PCI.

Οταν το τελευταίο "απαρνήθηκε" την κομμουνιστική του φύση για να μετονομαστεί σε "Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς" στο συνέδριο του 1991, ο Μάγκρι το εγκατέλειψε -αυτή τη φορά με δική του πρωτοβουλία- για να ενταχθεί στο Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης δημιουργώντας ταυτόχρονα το δικό του "ρεύμα" μέσα στους κόλπους του.

Το 1995, το "ρεύμα" του Μάκγρι αποχώρησε από το Κόμμα Κομμουνιστικής Επανίδρυσης δημιουργώντας έναν νέο πολιτικό σχηματισμό, το Κίνημα των Ενωτικών Κομμουνιστών. Οταν αργότερα το εν λόγω "Κίνημα" απορροφήθηκε από το Δημοκρατικό Κόμμα, ο Λούτσιο Μάγκρι το εγκατέλειψε και αυτό. Ηταν η τελευταία φορά που ο διανοούμενος και δημοσιογράφος συμμετείχε σε κομματικό σχήμα αποφασίζοντας να αφοσιωθεί στο εξής ολοκληρωτικά στην εφημερίδα του "Ιλ Μανιφέστο".


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
«Ανάβει» το εσωκομματικό πεδίο στο ΠΑΣΟΚ όσο περνούν οι μέρες και διαφαίνεται φως στον ορίζοντα με την έκτη δόση και την, έστω και προσωρινή, απαλλαγή της χώρας από το βραχνά της χρεοκοπίας. Η σχετική ηρεμία στο οικονομικό μέτωπο θεωρείται καθοριστικής σημασίας για τις εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ, καθώς από πολλές πλευρές έχει τεθεί ως χρονικό όριο για την έναρξη των διαδικασιών διαδοχής του Γιώργου Παπανδρέου, η καταβολή της έκτης δόσης, που θα επιτρέψει στη χώρα να ανασάνει και να προετοιμάσει με μία κάποια ασφάλεια την υλοποίηση της συμφωνίας για το κούρεμα του χρέους, όπως προβλέπει η ευρωπαϊκή συμφωνία της 26ης Οκτωβρίου.

Ωστόσο πέραν του γεγονότος ότι ο κ. Παπανδρέου δεν έχει ανοίξει ακόμη τα χαρτιά του για το χρόνο και τον τρόπο της εκλογής νέου αρχηγού – εφόσον φυσικά έχει λάβει οριστική απόφαση να αποχωρήσει και δεν υπαναχωρήσει υπό τις πιέσεις στελεχών – προκύπτουν και διαφωνίες και αντιτιθέμενες τακτικές από τους τρεις επίδοξους διαδόχους. Επισήμως στην κούρσα εισήλθε και ο Ανδρέας Λοβέρδος, εκπροσωπώντας την κίνηση των «τριών». Η πρωτοκαθεδρία του υπουργού Υγείας εντός της κίνησης επιβεβαιώθηκε και από την παρέμβαση της Άννας Διαμαντοπούλου, η οποία ξεκαθάρισε ότι «είναι συνειδητή επιλογή της να μην μπει στο κάδρο των διαδόχων», αναγνωρίζοντας έτσι το προβάδισμα του κ. Λοβέρδου. Δημόσια δήλωση για την υποψηφιότητά του, όταν ανοίξουν οι διαδικασίες έχει κάνει και ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, ενώ ο Ευάγγελος Βενιζέλος δεν έχει τοποθετηθεί επίσημα, αλλά θεωρείται δεδομένο ότι θα είναι στην κούρσα και μάλιστα του αναγνωρίζεται ότι αυτή την ώρα σε επίπεδο κοινοβουλευτικής ομάδας και πιθανόν εθνικού συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ έχει υπεροχή.

Τριβές και διαφωνίες όμως υπάρχουν για τη διαδικασία που θα ακολουθηθεί, καθώς ο Ανδρέας Λοβέρδος ξεκαθάρισε ότι τάσσεται υπέρ της ανάδειξης του νέου αρχηγού με κάλπες, που θα στηθούν σε όλη τη χώρα όπως το 2004 και το 2007. Αντιδρά έτσι στο ενδεχόμενο να υπάρξει πρώτα διαδικασία εκλογής νέου προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας, με ψηφοφορία από τους βουλευτές, ιδέα, με την οποία φαίνεται να φλερτάρει το «βενιζελικό» μπλοκ. Σύμφωνα με πληροφορίες συνεργάτες και υποστηρικτές του κ. Λοβέρδου του εισηγούνται να μην είναι καν υποψήφιος σε περίπτωση, που επιλεγεί η διαδικασία της κοινοβουλευτικής ομάδας.

Αντιθέτως πιο σύνθετη θα είναι η τακτική του Μιχάλη Χρυσοχοίδη. Ο υπουργός Ανάπτυξης υποστηρίζει μεν την ανοιχτή διαδικασία με τις κάλπες για όλους τους φίλους και τα μέλη του ΠΑΣΟΚ και την εκλογή του προέδρου από τη βάση, όμως πιθανότατα θα είναι υποψήφιος και στην κοινοβουλευτική ομάδα, εάν η διαδικασία ξεκινήσει από κει.

Στο μεταξύ οι δημόσιες καντρίλιες μεταξύ στελεχών, που ανήκουν σε διαφορετικές πτέρυγες εντός του ΠΑΣΟΚ έχουν ξεκινήσει, με πιο χαρακτηριστική την κόντρα ανάμεσα στον Θεόδωρο Πάγκαλο και τον Χρήστο Παπουτσή. Ο μεν αντιπρόεδρος άσκησε ευθέως και προσωπικά κριτική στον υπουργό Προστασίας του Πολίτη για τα προβλήματα αστυνόμευσης στο κέντρο της Αθήνας, ο δε τελευταίος απάντησε ότι κατανοεί έναν άνθρωπο της ηλικίας του κ. Πάγκαλου!.

Σημειωτέον ότι ο αντιπρόεδρος είναι με την ομάδα των «τριών», ενώ ο κ. Παπουτσής θεωρείται ότι θα συνταχθεί με οποιαδήποτε άλλη πλευρά πλην αυτής της ομάδας.

Από την πλευρά της η κυρία Διαμαντοπούλου δήλωσε αινιγματικά ότι «όταν γίνουν εκλογές το ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να έχει τα χαρακτηριστικά μιας νέας αρχής. Εγώ θέλω ένα ΠΑΣΟΚ με νέα δομή και νέες συμπτύξεις, ένα ΠΑΣΟΚ +, ένα ΠΑΣΟΚ με κάτι καινούργιο. Ήρθε η εποχή το ΠΑΣΟΚ να ανοίξει. Δεν προσαρμόζονται οι κοινωνίες στα κόμματα, αλλά τα κόμματα στις κοινωνίες. Ο συγκεκριμένος κύκλος του ΠΑΣΟΚ έκλεισε».

By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
από Stranger

Είναι να μην σε πιάνει μελαγχολία όταν βλέπεις την πλατεία Συντάγματος άδεια; Όταν οι μαζικές συγκεντρώσεις του καλοκαιριού φαίνονται μια μακρινή ανάμνηση; Και στον αντίποδα, στην Αίγυπτο, στην πλατεία Ταχρίρ, οι Αιγύπτιοι να μην κάμπτονται, αν και έχουν ν’ αντιμετωπίσουν ένα πολύ πιο σκληρό καθεστώς που δεν δίστασε να αιματοκυλίσει το Κάιρο.

Kι όμως δεν το βάζουν κάτω κι ας μετράνε νεκρούς. Στην Ελλάδα πάλι, υπάρχει κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, μη εκλεγμένη κυβέρνηση κι απίστευτη εξαθλίωση κι όμως τα κινήματα φαίνονται σαν να κάθονται στον καναπέ. Στην Ευρώπη, οι περίεργες κινήσεις και οι αποφάσεις πίσω από κλειστές πόρτες έχουν κάνει τους λαούς να βρίσκονται επί ποδός. Κάτι ετοιμάζεται, ετοιμαζόταν για χρόνια, απλά τώρα οι διαδικασίες επισπεύδονται. Αναλυτές -και όχι μόνο- μιλάνε για πιθανότητα εκτόνωσης της παγκόσμιας κρίσης μέσω ενός Γ’ Παγκοσμίου Πολέμου. Έτσι και αυτή η οργή θα ξεθύμαινε (με το να πεθάνουν πάλι οι φτωχοί) και τα χρήματά τους θα προστάτευαν, και η βιομηχανία θα είχε κέρδη και ο διάλογος γύρω από τους τραπεζίτες θα έμπαινε στην άκρη. Όλα θα ήταν πιθανά, αν ο εθνικισμός φούντωνε απότομα, ως μια νοσηρή αντίδραση στις ηγεμονικές τάσεις της Γερμανίας.

Το πρόβλημα είναι ότι παρακολουθούμε όλα να συμβαίνουν μοιρολατρικά. Ακόμη περιμένουμε να μας δώσει γραμμή η τηλεόραση για το πότε θα αντιδράσουμε και για ποιο λόγο. Δεν μπορούμε να βρούμε ποιος είναι ο εχθρός. Ο Παπαδήμος, ο φίλος των τραπεζών; Ο ΓΑΠ, Ο Σαμαράς, ο Καρατζαφέρης και το αστικό κομματικό σύστημα; Ξέρουμε ποιος θα μας προτείνει μια εναλλακτική; Ποιος θα πάρει την ευθύνη της επόμενης μέρας; Θα είμαστε έτοιμοι να ακολουθήσουμε την εναλλακτική λύση με όλα τα κόστη που συνεπάγεται;

Ποιο είναι το πρόβλημα; Ο μισθός ή η πατρίδα; Τέτοιου είδους διλήμματα είναι που τελμάτωσαν και εν τέλει διέλυσαν το κίνημα των αγανακτισμένων. Εξάλλου για χρόνια δεν είχαμε καν ως κοινωνία πολιτών, ξεχωρίσει τι είναι σημαντικότερο. Πάντα το προσωπικό συμφέρον έμπαινε πάνω από το συλλογικό όφελος. Και βέβαια ο καθένας οχυρωμένος πίσω από τα τείχη της ιδεοληψίας του. Ονομάζαμε τις νευρώσεις ιδεολογίες. Τι ψήφιζε ο παππούς, ο πατέρας, ο γιος και πάει λέγοντας. Τώρα δεν μπορούμε να ερμηνεύσουμε με κανέναν παλαιό όρο, τον νέο κόσμο που δημιουργείται γύρω μας.

Συσσίτια, άνεργοι, χαράτσια της ΔΕΗ, ουρές σε εφορίες, αποβλακωμένοι μερικοί στο ροζ συννεφάκι, φορολογία ακόμη και στην ανάσα, οι εκλογές πιθανόν και να μην γίνουν, αλλά ο Έλληνας “έχει υπομονή”, σκύβει το κεφάλι. Η δημοκρατία ως νοοτροπία και ως αιτούμενο κινδυνεύει να θεωρείται “μπανάλ” και μη χρήσιμη, προκειμένου να διασωθούν τα νομίσματα. Ακόμη υπάρχουν άνθρωποι που σαν απάντηση σε όλα αυτά έχουν το “ε, και τι να κάνουμε;”. Αυτό είναι που με σκοτώνει. Δεν σκέφτονται, δεν θέλουν να σκεφτούν ή απλά δεν μπορούν να σκεφτούν; Κανονικά θα έπρεπε να κάναμε την πλατεία Ταχρίρ να φαντάζει υπαίθρια εκδήλωση πολιτιστικής ομάδας.

Γιατί όμως έχει επέλθει αυτή η κοινωνική παράλυση; Πέρα του χρόνιου ύπνου της πλειοψηφίας των πολιτών, μεγάλη ευθύνη έχει και η Αριστερά, η οποία ακόμη και τώρα αδυνατεί να εκμεταλλευτεί την ιστορική συγκυρία. Μήπως στην πραγματικότητα δεν θέλει; Μήπως η εποχή την έχει ξεπεράσει και δεν είναι σε θέση να ερμηνεύσει τις συνθήκες; Ακόμη και το χαρτί του δημοψηφίσματος το “έκαψε”. Μήπως στην πραγματικότητα η Αριστερά βολεύεται σ’ αυτή την κατάσταση και αποποιείται των ευθυνών της; Ίσως η έλλειψη προγράμματος κάνει τα αριστερά κόμματα να κυνηγάνε την ουρά τους. Να κερδίζουν απλά ψίχουλα για την πρόθεση ψήφου στις δημοσκοπήσεις. Το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ, παίζουν τον ρόλο του κομπάρσου. Λειτουργούν ως δεκανίκια του σάπιου αστικού συστήματος, αφού το μόνο που οργανώνουν καλά είναι η εκτόνωση του θυμού.

Στην αρχή έκανα λόγο για το κίνημα των πλατειών. Ένα ετερόκλητο σύνολο ανθρώπων, με διαφορετικές πολιτικές καταβολές, αλλά με δύναμη να πιέσουν κατά πολύ το σύστημα. Τι έλειψε; Η ενότητα. Η οργάνωση. Τι έβλαψε; Η μανία του καθενός να παραμείνει πίσω από τα χαρακώματα της εκάστοτε ιδεοληψίας και να μην ρίξει τα μούτρα του να ανοίξει και σε άλλους το “μαγαζάκι” του ή έστω να συνεργαστεί.

Έτσι, ελλείψει εναλλακτικής πρότασης, αλλά και με το καλούπωμα του αγώνα μέσα από τα συνδικάτα, η όποια ελπίδα για αλλαγή πολιτικής εξαερώθηκε. Το παραμύθι πως κάθε κόμμα υιοθετεί διαφορετικό πρόγραμμα, λόγω ιδεολογιών διαφορών, το πήρε ο νεοφιλελευθερισμός και το σήκωσε. Οι ψηφοφόροι που ακόμη ήλπιζαν στο ΠΑΣΟΚ και πως η ΝΔ είναι “πατριωτικό” κόμμα, πρέπει να ένιωσαν απίστευτα ηλίθιοι, αν δεν τους έχουν λοβοτομήσει εντελώς τα χρώματα του δικομματισμού.

Ο πολίτης είναι πλέον απομονωμένος. Δεν αναφέρεται πουθενά στο κάδρο. Είχε πιστέψει πως το σύστημα αυτό ήταν το ιδανικό παρά τα ελαττώματά του. Όμως αυτό το σύστημα είναι που τώρα εκμεταλλεύεται το οτιδήποτε για να επιβληθεί. Η καταναλωτική κουλτούρα και ο εθισμός στα αξιώματα, τις αυθεντίες και τους ηγέτες έχουν υπνωτίσει όσους θέλουν να ανατρέψουν την κατάσταση αλλά δεν ξέρουν το πως. Η μαχητικότητα των ανθρώπων στον αραβικό κόσμο απορρέει από την ενότητά τους. Κάτι που στην ελληνική περίπτωση απουσιάζει.

Όμως αφού δεν θα την γεννήσει η συνείδηση, θα την γεννήσει η ανάγκη. Πιστεύω πως η κοινωνία είναι σ’ ένα σταυροδρόμι όπου επιβάλλεται να επιλέξει αν θέλει να ζήσει ταπεινωμένη, πεινασμένη και παιχνιδάκι στα χέρια των επικυρίαρχων, ή αν θα θελήσει να εξεγερθεί, να πολεμήσει και να διεκδικήσει την ελευθερία της. Οι έμποροι της ελπίδας έχουν πεθάνει, ή καλύτερα φανέρωσαν τα απεχθή τους πρόσωπα. Ξεσκεπάστηκαν, αφήνοντας στην άκρη τα γλυκόλογα της δημοκρατίας. Τώρα είναι η σειρά μας, βρίσκοντας ελπίδα μέσα μας και γύρω μας.

By STEVENIKO | Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011 | Posted in , | With 0 comments

Όλα δείχνουν πως το Ευρωπαϊκό όνειρο δεν ήταν παρά απλά ένα «όνειρο».


Τα ψέματα τέλειωσαν. Η αλήθεια εμφανίζεται σιγά σιγά στον ορίζοντα και αντί να φέρνει όμως μαζί της ανακούφιση, φέρνει αντίθετα για τον απλό κόσμο ρίγη πανικού. Αυτοί οι λαοί που είχαν τη διορατικότητα να δημιουργούν πλεόνασμα στα χρόνια των παχιών αγελάδων του καπιταλιστικού συστήματος, σηκώνουν τώρα τις γέφυρες και κλείνονται στα κάστρα τους. Οι πληβείοι μοιάζουν τώρα σαν τα μυρμήγκια, που κάποιος πάτησε την φωλιά τους και αυτά τρέχουν τώρα σαν τρελά ολόγυρα, χωρίς να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει. Ο φαινομενικά καλά δομημένος κόσμος τους έχει με μιας εξαφανιστεί.

Ποια είναι η φυσική εξέλιξη σε μια τέτοια κατάσταση;

Είναι να προστρέξουν οι φτωχοί σύγχρονοι κολίγοι στα «κάστρα». Να μαζευτούν έξω από τις βαριές πύλες και να ζητούν απεγνωσμένα βοήθεια…

Η οδυνηρή πραγματικότητα του Μεσαίωνα δείχνει να επιστρέφει δυναμικά. Την φέρνει μαζί της η παγκόσμια ύφεση που φαίνεται να διαρκεί καθώς και οι γεωπολιτικοί συσχετισμοί, που δεν καταλαβαίνουν από «ευγενή ιδανικά», όπως “ανθρώπινα δικαιώματα”, “διεθνές δίκαιο”, “ισότητα”, και τα …άλλα συναφή. Κάτω από συνθήκες όπως αυτές που διαμορφώνονται σήμερα, ένας είναι ο νόμος που επικρατεί: Ο νόμος της ζούγκλας, η επιβίωση του ισχυρότερου! «Ο θάνατός σου η ζωή μου» έλεγαν οι παλιοί και αυτό βλέπουμε να συμβαίνει σήμερα, τουλάχιστον από την πλευρά της Γερμανίας.

Δεν αρχίζει να γίνεται σαφές ότι οι χώρες μέλη της ΕΕ και της ευρωζώνης δεν αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο το κοινό τους συμφέρον; Δεν δείχνουν όλα πως το Ευρωπαϊκό όνειρο δεν ήταν παρά μόνο ένα «όνειρο»; Ένα όνειρο ευημερίας όμως για τους φτωχότερους λαούς, γιατί όπως αποδεικνύεται, για τους ποιο ισχυρούς δεν ήτα παρά ένα καλό …Business plan.

Το πρόβλημα που ανέδειξε η εξάπλωση της οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη φανέρωσε την απουσία ενός κοινού ευρωπαϊκού πολιτικού οράματος που θα συνέδεε άρρηκτα τα κράτη μέλη της ΕΕ. Δυστυχώς, η ΕΕ δεν κατάφερε ούτε να εμπνεύσει κάποιο κοινό πολιτικό όραμα- στόχο, ούτε πολύ περισσότερο να διαμορφώσει εκείνα τα απαραίτητα κοινά διπλωματικά και στρατιωτικά μέσα για να το υλοποιήσει.

Η σημερινή ανάλγητη στάση της Γερμανίας, αποκαλύπτει αυτό ακριβώς: Τους επιχειρηματικούς και γεωπολιτικούς και -σίγουρα- όχι ιδεολογικούς της στόχους. Η στάση της Γαλλίας ας μη μας ξεγελά. Ο σαλτιμπάγκος Σαρκοζί σέρνετε πίσω από την Μέρκελ, και όσο και να θέλει να παρουσιάζεται σαν μεγάλος ηγέτης, σαν ο νέος Ναπολέων, όλοι βλέπουμε εντούτοις μόνο ένα …κανίς με κορδέλα. Η Γαλλία θέλει να παραμείνει εντός «των τειχών», αλλά το κριτήριο που θα τους το εξασφαλίσει αυτό δεν είναι σίγουρα τα «ακροβατικά» του «κοντού», είναι μάλλον η διαβεβαίωση των Γερμανών ότι η συμμαχία μαζί τους «συμφέρει». Αν η Γερμανία διαπιστώσει ότι και η Γαλλία αποτελεί βάρος γι αυτούς, δεν θα διστάσουν να τους στείλουν κι αυτούς στον Καιάδα, όπως ετοιμάζονται να κάνουν με την Ιταλία, την Ισπανία και την Πορτογαλία. Για την Ελλάδα δείχνει να έχουν άλλους στόχους… όπως είχαν με την πρώην Ανατολική Γερμανία.

Σημαίνει άρα αυτό πως η Γερμανία «κάνει μόνη της παιχνίδι»;

Τι συμβαίνει με την «αυτοκρατορία»;

Γιατί αφήνουν την Γερμανία να «αλωνίζει» μόνη της;

Είναι η στάση τους αποτέλεσμα αιφνιδιασμού ή μήπως αποτελεί αντίθετα στρατηγική;

Στο επόμενο post η συνέχεια…


By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
του Κώστα Γιαννακίδη


Το τέλος του κόσμου δεν έρχεται την ίδια στιγμή για όλους. Αν είσαι άνεργος το έχεις δει. Αν είσαι δημόσιος υπάλληλος σε εφεδρεία, το βιώνεις τώρα. Αν είσαι συνεπής φοροφυγάς το βλέπεις σε blockbuster. Aυτό συμβαίνει επειδή όσο και αν μοιραζόμαστε τον ίδιο κόσμο, ο καθένας μας ζει και σε έναν δικό του.

Διαλέξτε δέκα ανθρώπους στην τύχη. Και δώστε τους να διαβάσουν το άρθρο των Financial Times για κατάρρευση της ευρωζώνης το αμέσως προσεχές διάστημα. Μετά διαβάστε μαζί και το κομμάτι της Wall Street Journal για τα σενάρια και τα τεστ εμπορικών συναλλαγών με τη χρήση δραχμής. Δεν θα αντιδράσουν με τον ίδιο τρόπο. Θα εκδηλώσουν τόσο διαφορετικά αντανακλαστικά που θα νομίζετε ότι ζουν σε άλλη χώρα. Λάθος, συμβαίνει αυτό που σας είπα παραπάνω. Ζουν σε διαφορετικό κόσμο.

Πώς αντιλαμβάνεται, λοιπόν, η Ελλάδα όσα συμβαίνουν στην Ευρώπη; Εξαρτάται με ποιον μιλάς. Ξέρω ανθρώπους που τώρα ανησυχούν και προσπαθούν να μάθουν μήπως αξίζει να γυρίσουν σε δολάρια «τους κόπους μιας ζωής» ή είναι καλύτερα να ανοίξουν λογαριασμό σε γερμανική τράπεζα. Γνωρίζω συνταξιούχους και μικροεισοδηματίες που θα σου πουν πως με οποιαδήποτε εξέλιξη θα συνεχίσουν να ζουν. Ένας φίλος από τη νότια Κρήτη μου γράφει ότι εκεί δεν έχουν καν αισθανθεί αυτά που μας πληγώνουν στη πρωτεύουσα. Ο ξενοδόχος από τα Δωδεκάνησα μου λέει «να πάει στο διάολο το ευρώ, βάλτε δραχμές να ζήσουμε όλοι.» Και ο άνεργος μου φωνάζει ότι θέλει να σπάσει τράπεζες.

Διαβάζω συχνά για το περίφημο πλειοψηφικό ρεύμα που έχει αποφασίσει να κρατήσει τη χώρα στην Ευρώπη. Ναι, πιστεύω και εγώ ότι υπάρχει. Μόνο που τώρα τελευταία αισθάνομαι ότι υποχωρεί, διακλαδώνεται σαν φλέβες σε ένα λαιμό που προσπαθεί να φωνάξει. Ίσως και να ρωτήσει: για ποια Ευρώπη; Σε ποια ταχύτητα; Δεν χρειάζεται να το δεις αμέσως στην κοινωνία, μπορείς να το εντοπίσεις στην αντανάκλαση της στο υψηλό επίπεδο της πολιτικής. Οι θέσεις και οι απόψεις είναι πλέον τόσο προσωπικές που αδυνατούν να υποδεχθούν οτιδήποτε συλλογικό. Τι στο διάολο περιμένετε να κάνει η κοινωνία; Μια ματιά να ρίξει στα ξένα sites βλέπει περισσότερες δραχμές απ' όσες είχε στην τσέπη το 2000. Αναγκαστικά μαζεύεται, οχυρώνεται, προετοιμάζεται. Σαν φοβικός Αμερικανός μπροστά στο ατομικό του καταφύγιο.

By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
Του ΓΙΩΡΓΟΥ Χ.ΠΑΠΑΣΩΤΗΡΙΟΥ




Τι είναι η αισθητική χωρίς ανθρωπιά; Τι είναι η ομορφιά χωρίς δικαιοσύνη; Μία τερατωδία. Τερατωδία είναι η επιχείρηση του Δήμου Αθηναίων να «καθαρίσει» την πλατεία Κλαυθμώνος από τους «ανθρώπους-σκουπίδια» που την κατοικούσαν.

Νόμισαν πως έτσι θα απόδιωχναν από το βλέμμα του… χριστεπώνυμου πλήθους την εξαθλίωση. Θεώρησαν σαν τους πίθηκους που κλείνουν τα μάτια τους για να κρυφτούν ότι παράχωσαν έτσι και τα προβλήματα μιας πόλης που έχει καταστεί άπολις, καθώς έχουν εξαφανιστεί οι τόποι συνάντησης των κατοίκων και τα μέρη όπου έβρισκε απάγκιο η δυστυχία. Μόνο η υποκρισία και η απανθρωπιά από εκείνους που εκλέχτηκαν με μόνο λάβαρο την ευαισθησία, ξεχειλίζουν από παντού! Αλλά το ψέμα έχει κοντά πόδια και αποκαλύπτεται αργά ή γρήγορα, όπως εκείνο των βουλευτών που έχουν βγάλει τα χρήματά τους στην Ελβετία, μπλοκάροντας το άνοιγμα των καταθέσεων, όπως κατήγγειλε ομογενής βουλευτής.

Είναι οι ίδιοι οι οποίοι ως εκπρόσωποι του λαού και ως «πατέρες του έθνους» εξαπολύουν μύδρους και μομφές εναντίον όσων φοροδιαφεύγουν και φοροαποφεύγουν, ενώ κρύβουν καλά τις δικές τους πομπές στα ελβετικά θησαυροφυλάκια και στις εξωχώριες εταιρίες.

Είναι αυτοί που μαζί με τις πόλεις κατέστρεψαν την ψυχή και τον χαρακτήρα των ανθρώπων της χώρας, καθιστώντας τους από πολίτες πελάτες. Είναι οι ίδιοι που ανήγαγαν σε ύψιστες αξίες την απληστία, την ανοικτιρμοσύνη, την ατιμία, το ψέμα και τη χαμέρπεια.

Είναι αυτοί που κατέστησαν τον πολιτισμό της αρπαχτής μέγιστο προσόν, αξιολογώντας τον άνθρωπο ως το μέγεθος της κλιμακούμενης δαπάνης του. Είναι όσοι έστειλαν στην εξορία της γραφικότητας και της τρέλας τους τελευταίους ανθρώπους της τιμιότητας, της πνευματικότητας, της έντιμης πολιτικής και του ήθους. Παραδόξως, αυτοί που σήμερα παριστάνουν τους κήνσορες δεν είναι παρά οι χθεσινοί «θεράποντες» της λαμογιάς, αυτοί που δολοφόνησαν έννοιες όπως κοινωνική δικαιοσύνη και αλληλεγγύη.

Είναι αυτοί οι οποίοι ταυτίζοντας το Όλον με το ατομικό συμφέρον -στο όνομα της πιο χυδαίας ατομικότητας, της κοινωνίας της διακινδύνευσης και του εκσυγχρονισμού- ενταφίασαν και την πολιτική και τον πολίτη. Πρόκειται για τους αφανιστές της ελεύθερης βούλησης, γι’ αυτούς που επιβάλλουν με όλους τους μιντιακούς τρόπους την αντίληψη ότι ο κόσμος είναι μία παράσταση, μία προσομοίωση.

Τώρα οι κλειδοκράτορες των θεσμών και των μεγάρων πολιτισμού σκούζουν, όπως χίλιοι κροκόδειλοι, για την κατάντια της ψυχής του Έλληνα. Οι ακαλαίσθητοι και οι κιτς εκπρόσωποι του «εκσυγχρονιστικού» νεοπλουτισμού, εκείνοι που πλάσαραν τη δανεική ζωή τώρα διατείνονται ότι «μαζί τα φάγαμε», ότι, εμείς με το μεροδούλι μεροφάι, ξοδέψαμε περισσότερα από ότι παραγάγαμε! Και τώρα που φθάσαμε στο χείλος του γκρεμού, οι εργαζόμενοι πάλι καλούμαστε να πέσουμε για να καλύψουμε το χάσμα, όπως οι χιλιάδες δούλοι του Τσάρου Πέτρου που κάποτε κάλυψαν με τα πτώματά τους τους βάλτους, για να χτιστεί η νέα πόλη, η Πετρούπολη της ματαιοδοξίας του μεγάλου. Υπάρχει, άραγε, ελπίδα σωτηρίας;

Υπάρχει έλεγε κάποτε ο Τόμας Μπέρνχαρντ: «... να τους αφανίσουμε για να σωθούμε».
By STEVENIKO | | Posted in , | With 0 comments
By Gideon Rachman


Θα μπορούσε η κατάσταση να γίνει κακή; Εννοώ πολύ κακή –όπως λέμε Μεγάλο Κραχ ή παγκόσμιος πόλεμος; Ένα κατακλυσμιαίο γεγονός από εκείνα που η γενιά μου έμαθε να πιστεύει ότι ανήκουν μόνο στα βιβλία Ιστορίας;

Το βέβαιο είναι ότι στην Ευρώπη πλανάται ένα κακό προαίσθημα. Σε ομιλία του στο Βερολίνο χθες, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών κ. Radoslaw Sikorski, προειδοποίησε: «Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού… Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω: Φοβάμαι την γερμανική ισχύ λιγότερο απ’όσο αρχίζω να φοβάμαι την γερμανική απραξία.»

Ο Γάλλος πρόεδρος κ. Sarkozy είπε πρόσφατα: «Αν το ευρώ ξετιναχτεί, θα ξετιναχτεί η Ευρώπη. Είναι η εγγύηση για ειρήνη σε μια ήπειρο που έχει ζήσει φριχτούς πολέμους».

Οι Ευρωπαίοι πολιτικοί συχνά υποκύπτουν στην πρόκληση του τρόπου που προκαλεί η απειλή πολέμου, για να αντλήσουν υποστήριξη στο αγαπημένο τους ευρωπαϊκό έργο. Σε ομαλές εποχές, ελάχιστοι Ευρωπαίοι παίρνουν στα σοβαρά τέτοιες κουβέντες.

Αντιθέτως μάλιστα, οι κουβέντες για πόλεμο ακούγονται εντελώς αφύσικες σε ανθρώπους που μεγάλωσαν στην πλούσια, ειρηνική δυτική Ευρώπη. Εχω ζήσει όλη την ζωή μου σε έναν κόσμο όπου, ανεξάρτητα από τα πάνω και τα κάτω του, τα πράγματα κυλούσαν όλο και καλύτερα. Ο ναζισμός ηττήθηκε, δικτατορίες έπεσαν σε Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα, η σοβιετική αυτοκρατορία κατέρρευσε, το απαρχάιντ έληξε στη Νότιο Αφρική.


Η ειρήνη και η ευμάρεια έγιναν ο κανόνας για την γενιά μου στην Δύση. Ήταν εύκολο να ξεχαστεί ότι αυτό το γεγονός μας απομόνωνε από τον υπόλοιπο κόσμο. Διαβάζοντας ένα βιβλίο που έγραψε πρόσφατα ο Κινέζος ακαδημαϊκός κ. Yan Xuetong, με συνεπήρε μια φράση: «Στην διάρκεια της πολιτιστικής επανάστασης, βλέπαμε συχνά ανθρώπους να πεθαίνουν από το ξύλο, οπότε κάπου αποκτήσαμε μια ανοσία με το θέμα».

Ωστόσο, τα τελευταία 30 χρόνια, η ελπίδα για ειρήνη, ευμάρεια και έναν λογικό βαθμό άνεσης, μεταδόθηκε πέρα από τις προνομιακές περιοχές της Δύσης. Την Κίνα της Πολιτιστικής Επανάστασης διαδέχτηκε η Κίνα των εμπορικών κέντρων και των εργοστασίων. Η Ινδία της Μητέρας Τερέζας αντικαταστάθηκε εν μέρει από την Ινδία της επανάστασης της Πληροφορικής.

Η παγκοσμιοποίηση έκανε τον πλανήτη να δείχνει πιο ασφαλής και πιο ομογενής, καθώς οι νέες μεσοαστικές τάξεις της Ασίας και της ανατολικής Ευρώπης υιοθετούσαν τις ανέσεις και τις αξίες του καπιταλισμού. Η παγκόσμια ειρήνη, που στην ψυχροπολεμική περίοδο εξαρτιόταν, όπως έδειχνε, από τα πυρηνικά όπλα, έμοιαζε πια να επαφίεται στο διεθνές εμπόριο και τον κοινό εναγκαλισμό του καταναλωτισμού.

Μέχρι την παγκόσμια οικονομική κρίση, οι κουβέντες που ακούγονταν στο τραγούδι της προεκλογικής εκστρατείας του Tony Blair το 1997, έδειχναν να πιάνουν το πνεύμα της εποχής: «Μόνο καλύτερα μπορούν να γίνουν τα πράγματα».

Μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers το 2008, ανακαλύψαμε ότι τα πράγματα μπορούν σίγουρα να γίνουν χειρότερα. Το θέμα είναι: Πόσο χειρότερα;

Ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης στην Ευρώπη είναι μεγάλος. Οι απειλές γιαχρεοκοπίες κρατών και διάλυση του ευρώ αυξάνονται –και μαζί τους αυξάνονται οι απειλές κατάρρευσης τραπεζών, κοινωνικού πανικού, βαθιάς ύφεσης και μαζικής ανεργίας. Κάτι σαν τηνσύγχρονη εκδοχή του Μεγάλου Κραχ.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως σύνολο, είναι η μεγαλύτερη οικονομία του πλανήτη –οπότε το οικονομικό χάος αναπόφευκτα θα έχει παγκόσμιες επιπτώσεις. Θα παγώσει το εμπόριο και θα απειλήσει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το μάθημα του Μεγάλου Κραχ του ’30 είναι ότι η παγκόσμια ύφεση αποδυναμώνει τις δημοκρατίες, προκαλεί αύξηση ριζοσπαστικών νέων πολιτικών δυνάμεων και, εντέλει,κλιμακώνει τον κίνδυνο διεθνούς σύρραξης.

Σε μια σύγχρονη εκδοχή της δεκαετίας του 1930, θα βλέπαμε μια νέα γενιά εθνικιστών πολιτικών να ανέρχεται στην Ευρώπη, μέσα σε περιβάλλον οικονομικού χάους και διάλυσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εντάσεις θα αυξάνονταν και εκτός της Ευρώπης, καθώς η διεθνής οικονομία θα χειροτέρευε. Οι αλλαγές στις ισορροπίες δυνάμεων με την Ασία θα επιταχύνονταν, με την ανερχόμενη Κίνα να αντιμετωπίζει μια αποδυναμωμένη Αμερική. Στην Κίνα όσο και στην Αμερική, ο εθνικισμός και ο προστατευτισμός θα αύξαναν την επιρροή τους λόγω της οικονομικής κρίσης.

Αυτά τα σενάρια δεν είναι απίθανα. Ωστόσο, παρά τους παραλληλισμούς, και πάλι εγώ δεν μπορώ να πιστέψω ότι επιστρέφουμε στο ’30. Και υπάρχουν τρεις βασικοί λόγοι για τους οποίους πιστεύω ότι μάλλον θα γλιτώσουμε.

Πρώτον, είναι η ίδια η γνώση για το τι πήγε στραβά 80 χρόνια πριν, ίσως βοηθήσει τους πολιτικούς να αποφύγουν τα ίδια λάθη. Η επίμονη έμφαση της Κίνας στην ανάγκη μιας «ειρηνικής ανέλιξης» οφείλεται σε ένα βαθμό στην γνώση των φριχτών σφαλμάτων που έκανε η Αυτοκρατορία της Ιαπωνίας.

Δεύτερον, υπάρχει το λογικό επιχείρημα ότι τα 66 χρόνια ειρήνης ανάμεσα στις μεγάλες δυνάμεις και τα αναπτυσσόμενα έθνη από το 1945, είναι το αποτέλεσμα της προόδου του πολιτισμού μάλλον, παρά ένα τυχερό γύρισμα στον κύκλο της παγκόσμιας ιστορίας. Στο βιβλίο του “The Better Angels of Our Nature”, ο κ. Steven Pinker του Πανεπιστημίου του Harvard, ισχυρίζεται ότι το ανθρώπινο γένος γίνεται όλο λιγότερο πολεμόχαρο και ότι «σήμερα ίσως ζούμε στην πιο ειρηνική περίοδο της ανθρώπινης ιστορίας».

Τέλος, ο ανεπτυγμένος κόσμος έχει ως σημείο αναφοράς ένα πολύ υψηλότερο επίπεδο αφθονίας απ’όσο στο ’30. Σε ένα οικονομικό κραχ, ο κόσμος μπορεί και πάλι να χάσει τις αποταμιεύσεις, τη δουλειά και το σπίτι του, αλλά είναι λιγότερο πιθανό να πέσει σε απόλυτη ένδεια. Ως εκ τούτου, ίσως είναι λιγότερο επιρρεπής σε πολιτικό φονταμενταλισμό. Η οικονομία της Λετονίας συρρικνώθηκε 18% το 2009 αλλά στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκαν στην εξουσία δύο κεντρώα κόμματα. Στην Ισπανία η ανεργία είναι ήδη πάνω από 22% και πάνω από 45% μεταξύ των νέων, όμως τις πρόσφατες εκλογές κέρδισε ένα κεντροδεξιό κόμμα.

Οπότε, αν και ο κίνδυνος σοβαρής οικονομικής κρίσης είναι πολύ πραγματικός, δεν πιστεύω ότι κινδυνεύουμε να κυλήσουμε σε πόλεμο. Όμως, ίσως αυτό οφείλεται απλώς στην έλλειψη φαντασίας κάποιου που ήταν αρκετά τυχερός ώστε να μεγαλώσει σε μια εποχή απαράμιλλης ειρήνης και αφθονίας.

youpayyourcrisis