(Άρθρο του Τάκη Μαχαίρα, Πολιτικού Επιστήμονα - Συμβούλου Πολιτικής & Επικοινωνιακής Στρατηγικής)

Μπροστά στα, ολοένα και διογκούμενα, αδιέξοδα της «Μνημονιακής» επιλογής της, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διολισθαίνει, αργά αλλά σταθερά, προς τον Αυταρχισμό. Αδυνατώντας, 16 μήνες τώρα πια, να επιδείξει χειροπιαστά αποτελέσματα της πολιτικής που εφαρμόζει, μη έχοντας να προβάλει ούτε μία επιτυχία στα κρίσιμα μέτωπα της ανάπτυξης, της μείωσης της ανεργίας ή έστω της ολοκληρωμένης υλοποίησης κάποιων ουσιαστικών διαρθρωτικών αλλαγών που θα επέτρεπαν αισιοδοξία για το αύριο, αλλά αντίθετα βλέποντας τη χώρα να βυθίζεται ολοένα και βαθύτερα στην κρίση, και φοβούμενη πως πλησιάζει η ώρα των αλυσιδωτών αντιδράσεων της κοινωνίας που πλέον συνειδητοποιεί πως προεκλογικά εξαπατήθηκε κατά τρόπο αναίσχυντο και αδίστακτο, η κυβερνητική ηγεσία, με την ψευδαίσθηση ότι έτσι θα προλάβει τα «χειρότερα» γι’ αυτήν, στρέφεται ολοένα και περισσότερο στην επικίνδυνη ατραπό των Αυταρχικών μεθοδεύσεων και πρακτικών.

Πιστεύοντας η κυβέρνηση του «Κινήματος» ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση, και ευελπιστώντας ότι θα αποπροσανατολίσει τη δημόσια συζήτηση από την παταγώδη αποτυχία της οικονομικής πολιτικής της και τις ακραίες κοινωνικές επιπτώσεις που αυτή έχει, δεν διστάζει να σηκώσει, όπως όλες οι αντιλαϊκές κυβερνήσεις που βλέπουν να πλησιάζει το τέλος τους, τη σημαία του «νόμου και της τάξης».

Και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να παίζει επικίνδυνα παιγνίδια με τους θεσμούς, θέλοντας με τον τρόπο αυτό αφ’ ενός μεν να ενεργοποιήσει τα φοβικά ανακλαστικά ενός μέρους της κοινωνίας, αφ’ ετέρου δε να «περάσει» με τις λιγότερες δυνατές αντιδράσεις δημοκρατικά αμφίβολες και συνταγματικά μετέωρες αποφάσεις, που είναι τόσο εξόφθαλμα αναντίστοιχες προς τα πραγματικά συμφέροντα του λαού και του τόπου, ώστε μόνο με την προσφυγή στη φαρέτρα του Αυταρχισμού μπορούν να επιβληθούν.
Το Αυταρχικό «οπλοστάσιο» της κυβέρνησης, είναι πια λίγο πολύ ξεκάθαρο. Περιλαμβάνει μεταξύ των άλλων:.....


1. Τη μονότονη επίκληση για τον «μονόδρομο του Μνημονίου», που επιχειρείται να προβληθεί ως το «ιδεολογικό» άλλοθι προς δύο κατευθύνσεις: και ως (διάτρητη) δικαιολογία για την αθέτηση των προεκλογικών υποσχέσεων του ΠΑΣΟΚ που τον Οκτώβριο του 2009 το έφεραν στην εξουσία με 10 και πλέον μονάδες διαφορά από την Νέα Δημοκρατία, και ως (έωλο) ισχυρισμό για να κατηγορηθούν όσοι τον αντιστρατεύονται ότι «δημαγωγούν» και «ανευθυνολογούν» βάζοντας το κομματικό τους συμφέρον πάνω από τη «σωτηρία» της χώρας, που δήθεν μόνο το «Μνημόνιο» εγγυάται.

2. Την ασύστολη προσφυγή σε διαδικαστικά επιλήψιμες και δεοντολογικά επίμεμπτες μεθοδεύσεις ψήφισης νόμων και χορήγησης εξουσιοδοτήσεων προς Υπουργούς από το Κοινοβούλιο, που ενίοτε αγγίζουν τα όρια της «λαθρονομοθεσίας», προκειμένου η κυβέρνηση να αποφύγει την Κοινοβουλευτική βάσανο των προωθούμενων πολιτικών της και να αποτρέψει την εξ αυτής ενοχλητική για την ίδια δημοσιότητα και άρα ενημέρωση των πολιτών για τις πραγματικές της προθέσεις.

3. Την επικίνδυνη, «δοκιμαστικού» χαρακτήρα, αμφισβήτηση θεμελιωδών συνταγματικών δικαιωμάτων, που άπτονται του πυρήνα των δημοκρατικών ελευθεριών των πολιτών, με την επίδειξη της ανοχής (τουλάχιστον) σε αυθαίρετες αποφάσεις εκτελεστικών οργάνων της Πολιτείας, τα οποία τολμούν να απαγορεύουν διά διοικητικών διατάξεων λ.χ. την ελευθερία του συναθροίζεσθαι, κίνηση που ενέχει βαρύτατο ουσιαστικό αλλά και συμβολικό χαρακτήρα σε μια χώρα στην οποία η κατάργησή της υπήρξε «σήμα κατατεθέν» της δικτατορικής τυραννίδας της 21ης Απριλίου 1967.

4. Τη συστηματική χρήση της αστυνομικής βίας, σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα με μορφές ακραίας βαναυσότητας, όχι μόνο για την καθεαυτή καταστολή συγκεκριμένων αντιδράσεων, αλλά και με την εξόφθαλμη διάσταση μιας απειλητικής προειδοποίησης προς την ευρύτερη κοινωνία για το τι την «περιμένει» αν θελήσει να αντιδράσει στις κυβερνητικές επιλογές.

5. Την επιβολή ενός πρωτοφανούς καθεστώτος καθοδηγούμενης «ενημέρωσης», στην οποία ενορχηστρώνονται εν αγαστή συμπνοία τα ελεγχόμενα από τη διαπλοκή ιδιωτικά ΜΜΕ και η κατ’ ευφημισμόν πλέον καλούμενη «δημόσια ραδιοτηλεόραση», με στόχο όχι μόνο την προβολή της «μοναδικής» κυβερνητικής «αλήθειας», αλλά και την αδίστακτη κακοποίηση και διαστρέβλωση των θέσεων της (αξιωματικής ιδίως) αντιπολίτευσης, ώστε οι πολίτες τελικά να μείνουν στο «σκοτάδι», στερούμενοι της αναγκαίας ειδησεογραφικής πρώτης ύλης, που θα τους επέτρεπε να διαμορφώνουν ολοκληρωμένη άποψη για τα τεκταινόμενα στη χώρα και άρα να τοποθετηθούν αναλόγως.

Αυτή η διολίσθηση προς τον Αυταρχισμό, όπως και αν «βαφτίζεται», με όποια «ιδεολογικά» φληναφήματα και αν αποπειράται να επενδυθεί, αποδεικνύει πως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, 16 μήνες μετά τη θριαμβευτική ανάρρησή της στην εξουσία, ομολογεί την αποτυχία της. Και μη έχοντας να επικαλεστεί κανένα επίτευγμα, προσπαθεί κραδαίνοντας το φόβο και την έμμεση απειλή προς την κοινωνία, να «αγοράσει πολιτικό χρόνο». Ματαιοπονεί. Γιατί, έχει ιστορικά αποδειχθεί, ότι το αναπόδραστο τέλος της Αυταρχικής ατραπού, είναι η παταγώδης πτώση …

online-pressblog

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...