Η κατάντια ενός λαού που (από χρόνια) έπαψε να είναι περήφανος.

Αυτό βλέπουμε κάθε μέρα τα τελευταία δύο χρόνια. Ο Παπανδρέου σήκωσε το χαλί και εμφανίστηκαν όλα τα σκατά μπροστά μας τρισδιάστατα. Μετά φυσικά και αυτός δεν έκανε τίποτα. Κοιτούσε το χάλι της μεταπολίτευσης ανίκανος να αρθρώσει έστω μια κουβέντα.

Το χάλι αυτό είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Δεν θα κουραζόμαστε να ουρλιάζουμε ότι τα ξέραμε όλα αυτά που φάνηκαν κάτω από το χαλί. Όλοι ψιθυρίζαμε σιγά ή και πιο δυνατά για το ρουσφέτι, την αναξιοκρατία και την διαφθορά παντού. Και όλοι επιλέξαμε να κάνουμε τα στραβά μάτια για μια κωλοθέση στο Δημόσιο, που και από αυτήν θα μας διώξουν τώρα.

Η αξιοπρέπεια του περήφανου λαού χάθηκε οριστικά την δεκαετία του '80 με το σλόγκαν: "ας φάνε αυτοί αλλά να φάμε και μεις". Ξέρετε η αξιοπρέπεια δεν λειτουργεί ala cart. Δεν λες δηλαδή υποδουλώνομαι στον τάδε βουλευτή ή στο τάδε κόμμα μέχρι να μπω σε δουλειά και αμέσως μετά γίνομαι αξιοπρεπής και απαιτώ...

Λίγοι σε αυτή την χώρα είναι σε θέση να απαιτούν πραγματικά. Μιλώ για τους αδούλωτους και αδέσμευτους Έλληνες που σύντομα θα πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Τα υπόλοιπα σαμιαμίδια καλά θα κάνουν να κάτσουν στη γωνιά τους και να το βουλώσουν. Εμείς οι υπόλοιποι τους ευχαριστούμε για την καταστροφή που μας πρόσφεραν.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...