Tου Παντελη Μπουκαλα

Ωρες ώρες τα κανάλια, οι κύριοι πλάστες της μαζικής ζύμης δηλαδή, δείχνουν να ταλαιπωρούνται από κάποιας μορφής σχιζοφρένεια. Ενώ όλα τους διεκτραγωδούν την κατάσταση και αποδεικνύουν με αριθμούς και ντοκουμέντα, με ρεπορτάζ και συνεντεύξεις σε ποια τροχιά εξαθλίωσης μπήκε η ζωή των Ελλήνων, αμέσως έπειτα, όταν αναφέρονται σε λαϊκές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, φοράνε το ύφος του τιμητή: «Μα τι πράγματα είναι αυτά; Υπερέβησαν τα εσκαμμένα οι διαμαρτυρόμενοι. Τσκ! τσκ!» Τα κανάλια, δηλαδή οι άνθρωποι που τα κατέχουν και τα διοικούν, φαίνεται να πιστεύουν ότι και στις διαμαρτυρίες υπάρχει σαβουάρ βιβρ και, επιπλέον, ότι μπορεί να έχεις απολυθεί κι εσύ και η σύζυγός σου, μπορεί να εκβιάστηκες για να αποδεχτείς μείωση του μισθού σου, όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι δικαιούσαι να διαμαρτυρηθείς χωρίς να τηρείς τους όρους του καθωσπρεπισμού. Τι δηλαδή, δεν σου αρκεί να καταθέτεις τηλεφωνικά το παράπονό σου στα προσφερόμενα ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά κυτία;

Αυτήν τη διχασμένη στάση την είδαμε και με τα Θεοφάνια και την τηλεοπτική περιγραφή των διαμαρτυριών. Εκεί το ταμπού ήταν διπλό: αφενός η θρησκευτική εορτή (που υποτίθεται ότι δεν πρέπει να πολιτικοποιείται), αφετέρου ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, που υποτίθεται ότι πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν πρόσωπο σεβάσμιο, σχεδόν άυλο, χωρίς πολιτικό παρελθόν και παρόν, χωρίς απόψεις και παρουσία, πράγμα που δεν θα το επιθυμούσε και ο ίδιος. Ενώ λοιπόν η υπόλοιπη δημοσιογραφική ύλη ήταν μαύρη μαυρίλα (κοντά στο 20% η ανεργία, νέα χαράτσια, σενάρια χρεοκοπίας, προς σφαγιασμό ο 13ος και ο 14ος μισθός), η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε μαζική εξέγερση ενδεχομένως επιθετική και ανεξέλεγκτη, μόλις φτάναμε στα των Θεοφανίων και τις διαμαρτυρίες επανερχόταν το επιτιμητικό «τσκ! τσκ!».

Να μην πολιτικοποιούνται οι γιορτές και τα θρησκευτικά εν γένει; Σωστά. Θα συμφωνούσαν άλλωστε σε αυτό ο σεβασμιώτατος Θεσσαλονίκης, ο σεβασμιώτατος Πειραιώς, ο άγιος Εφραίμ, ο κ. Σαμαράς, ο κ. Καρατζαφέρης, η κ. Διαμαντοπούλου και οι λοιποί πολιτικοί (εν οις και ο χριστιανονεοκομμουνιστής κ. Γκλέτσος) που πήγαν να φωτιστούν και έκαναν και ωραίες δηλώσεις για τη «βοήθεια του Θεού» προς την Ελλάδα.

Και, ταμπού δεύτερο, να μη γίνεται ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας αποδέκτης παραπόνων ή και αποδοκιμασιών; Να αντιμετωπίζεται σαν εικόνισμα ή σαν τοτέμ που έπεσε από τον ουρανό και όχι ως πολιτικός που έχει το μερίδιο της ευθύνης του και για την υπουργική του περίοδο και για την προεδρική; Σωστά. Ομως, η πολιτικότατου περιεχομένου συμβουλή του κ. Παπούλια προς τις εφημερίδες «να μην κάνουν πόλεμο στον κ. Παπαδήμο», δηλαδή, ουσιαστικά, να απεμπολήσουν την υποχρέωσή τους να κρίνουν (εν ονόματι ενός θολού «εθνικού συμφέροντος») πόσο συμφωνεί με τον ρόλο ενός τοτέμ ή ενός ουδέτερου Προέδρου;

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...