Εχετε κάθε λόγο να δείτε το διαβόητο «Shame» με τον πανέμορφο, πολυταλαντούχο και κυρίως πολύ γυμνό Μάικλ Φασμπέντερ.
3) Shame
Του Στιβ ΜακΚουίν. Δραματική, Μ. Βρετανία, 2011. 1 ώρα και 41 λεπτά. Με τους: Μάικλ Φασμπέντερ, Κάρεϊ Μάλιγκαν, Τζέιμς Μπατζ Ντέιλ
Δεν το πιστεύω ότι γράφω αυτές τις λέξεις, αλλά παρόλο που ο Μάικλ Φασμπέντερ δεσπόζει στο 99,9% του «Shame» και σε πολλές απ’ τις σκηνές εμφανίζεται γυμνός, η ταινία του Στιβ ΜακΚουίν δεν βλέπεται εύκολα. Και το γράφω τρέμοντας γιατί ανήκω στην κατηγορία γυναικών που αν ο Άντι Γουόρχολ είχε γυρίσει το εξάωρο «Sleep» με τον Φασμπέντερ αντί του Τζον Τζιόρνο να κοιμάται μπροστά στην κάμερα, δε θα είχα κανένα πρόβλημα να το βλέπω κάθε μέρα. Η δυσκολία στη θέαση πηγάζει εν μέρει από την δεξιοτεχνική, ανελέητη σκηνοθεσία του Στιβ ΜακΚουίν (ο εικαστικός πίσω από το εξαιρετικό «Hunger», πάλι με τον Φασμπέντερ), ο οποίος κινηματογραφεί χωρίς να κουνά βλέφαρο τον σεξομανή πρωταγωνιστή του καθώς αυτός κατρακυλά στο βούρκο – έναυσμα της εν λόγω κατηφόρας, η απρόσμενη άφιξη της αδερφής του, με την οποία μοιράζονται ένα σκοτεινό και άγνωστο οικογενειακό παρελθόν. «Δεν είμαστε κακοί άνθρωποι», του λέει η αυτοκαταστροφική, σαφώς πιο συναισθηματική Κάρεϊ Μάλιγκαν. «Απλά προερχόμαστε από ένα κακό μέρος». Το ότι η απόγνωση συνοδεύει τον Φασμπέντερ (δικαίως ο νικητής του βραβείου ερμηνείας στη Βενετία – ακατανόητα απών από τα Όσκαρ) σε κάθε του ανάσα δεν διευκολύνει την κατάσταση. Εκεί που αρχίζει όμως η πραγματική σύγκρουση είναι στο σημείο που ο ΜακΚουίν αρνείται να σε φέρει πιο κοντά στον πρωταγωνιστή του, όσο κι αν εσύ το επιθυμείς. Λειτουργεί κι εκείνος, τρόπον τινά όπως ο ψυχαναγκαστικά παιχνιδιάρης Μπράντον, σαν cock-tease. Σε τσιγκλάει και σε βασανίζει, για να σε αφήσει ανικανοποίητο/η (συγχωρέστε με για τους συνειρμούς, αλλά το σεξ ήταν μπόλικο). Γρατζουνά το υπαρξιακό του δράμα κι αναδεικνύει την κινηματογραφική πληγή του, αλλά ουσιαστικά παραδίδει εν τέλει μια μελέτη πάνω σε ένα τετελεσμένο αδιέξοδο, το οποίο έχεις αναγνωρίσει εξ αρχής. Ομολογώ πως η προσέγγισή του αντανακλά επικίνδυνα την επιφανειακότητα του ίδιου του πρωταγωνιστή. Το κάνει όμως τόσο μα τόσο αποτελεσματικά που σε πονάει η καρδιά σου - και για το αδιέξοδο, και για τον πόνο, και για την αδιόρατη ντροπή.
2) Albert Nobbs
Του Ροντρίγκο Γκαρσία. Δραματική, Μ. Βρετανία/Ιρλανδία, 2011. 1 ώρα και 113 λεπτά. Με τους: Γκλεν Κλόουζ, Μία Βασικόφσκα, Τζάνετ ΜακΤιρ
Τρεις υποψηφιότητες για το «Albert Nobbs», ανάμεσά τους για την Γκλεν Κλόουζ (για την οποία η ταινία αποτελούσε προσωπική υπόθεση) και την Τζάνετ ΜακΤιρ. Η Κλόουζ μπαίνει κανονικά στο πετσί του Άλμπερτ Νομπς, ο οποίος είναι στην πραγματικότητα «οποία», αλλά ντύνεται και συμπεριφέρεται από την εφηβεία της ως άντρας για να μπορεί να δουλεύει – σε ξενοδοχείο εδώ - ώσπου γνωρίζει κι άλλον/άλλη σε παρόμοια φάση κι αποφασίζει να αλλάξει τη μοίρα του. Είναι αξιοθαύμαστη η προσήλωση της Κλόουζ στο ρόλο, όπως και η καθηλωτική ερμηνεία της Τζάνετ ΜακΤιρ, οι οποίες αντισταθμίζουν καταλυτικά την έλλειψη βάθους των χαρακτήρων και την έλλειψη... κατεύθυνσης στο σενάριο γενικότερα – το οποίο αμελεί/αρνείται/δεν ξέρει πώς να εμπλουτίσει το τόσο πρόσφορο έδαφος της υπόθεσης. Θα παραδεχτώ όμως στο σημείο αυτό, πως, αφήνοντας λίγο τις σκέψεις στην άκρη, και συγκινήθηκα και απορροφήθηκα. Κι αυτό κακό δεν το λες.
(1) One for the money
Της Τζούλι Αν Ρόμπινσον. Κομεντί, ΗΠΑ, 2011. 1 ώρα και 31 λεπτά. Με τους: Κάθριν Χάιγκλ, Τζέισον Ο’ Μάρα
Επώδυνα άχρωμη κωμική περιπέτεια με την τόσο γλυκανάλατη πλέον Κάθριν Χάιγκλ στο ρόλο μιας κυνηγού επικηρυγμένων, η οποία είναι ερωτευμένη με τον καταζητούμενο που προσπαθεί να πιάσει.
(3) Ο κύκλος του έρωτα / La ronde – Σε επανέκδοση
Του Μαξ Οφίλς. Δραματική κομεντί, Γαλλία, 1950. 1 ώρα και 37 λεπτά. Με τους: Άντον Βάλμπρουκ, Σιμόν Σινιορέ
Ο Μαξ Οφίλς, σε μεγάλα κέφια, σκιαγραφεί τη Βιέννη στα τέλη του 19ου αιώνα, μέσα από διαφορετικές ερωτικές ιστορίες. Με εντυπωσιακά ρευστές κινήσεις της κάμερας, ο Οφίλς ελίσσεται από τη μία πιπεράτη ιστορία στην άλλη, σα να του παρέχει η καθεμία την ερωτική σκυτάλη της που θα σπρώξει τους χαρακτήρες στον επόμενο γύρο. Είναι πολύ χαριτωμένο το γαϊτανάκι αυτό, με τσαχπινιά και απρόσμενα ανοιχτή προσέγγιση – απαιτεί παρ’ όλ’ αυτά συγκεκριμένη σινεφίλ διάθεση και θέληση για να το ακολουθήσεις μέχρι τέλους.
(2) Star Wars: Επεισόδιο 1 - Η αόρατη απειλή / Star Wars Episode 1: The Phantom Menace 3D
Του Τζορτζ Λούκας. Φαντασίας, ΗΠΑ, 1999. 2 ώρες και 16 λεπτά. Με τους: Νάταλι Πόρτμαν, Λίαμ Νίσον, Γιούαν ΜακΓκρέγκορ
Τα λόγια είναι περιττά. Το πρώτο επεισόδιο του «Πολέμου των άστρων» σε τρισδιάστατη εκδοχή. Κρατούσε κανείς την αναπνοή του;
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Του Ντένις Ντούγκαν. Κωμωδία, ΗΠΑ, 2011. 1 ώρα και 31 λεπτά. Με τους: Άνταμ Σάντλερ, Κέιτι Χολμς, Αλ Πατσίνο
Ο Άνταμ Σάντλερ σε διπλό ρόλο αδελφού-αδελφής. Δεν ξέρω ποιο ειρωνικό σχόλιο να προτιμήσω απ’ όσα κατακλύζουν το μυαλό μου, οπότε ας το αφήσουμε εκεί.
Η γυναίκα με τα μαύρα / The Woman in Black
Του Τζέιμς Γουότκινς. Τρόμου, Μ.Βρετανία/Καναδάς/Σουηδία, 2011. 1 ώρα και 95 λεπτά. Με τους: Ντάνιελ Ράντκλιφ, Τζάνετ ΜακΤιρ.
Ο Ντάνιελ Ράντκλιφ aka Χάρι Πότερ σκοτεινιάζει την αύρα του με μια old school ταινία τρόμου-εποχής, στην οποία έρχεται αντιμέτωπος με το πικρόχολο, εκδικητικό φάντασμα μιας γυναίκας.
ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΕΠΙΣΗΣ: Ελληνικός εμφύλιος στην Ταινιοθήκη
Αφιερωμένο στον Θόδωρο Αγγελόπουλο είναι το αφιέρωμα που παρουσιάζει η Ταινιοθήκη της Ελλάδος με τίτλο «Ο ελληνικός εμφύλιος στην οθόνη» (9-15/2), το οποίο και πραγματοποιείται για πρώτη φορά στην Ελλάδα κι επιχειρεί να καλύψει συνολικά το φάσμα των διαθέσιμων κινηματογραφικών εγγραφών γύρω από το θέμα του ελληνικού εμφυλίου. Ένα αξιοθαύμαστο εγχείρημα, το οποίο συνοδεύει τις προβολές ταινιών μυθοπλασίας, ντοκιμαντέρ και αρχειακών τεκμηρίων με δυο διαφορετικές στρογγυλές τράπεζες. Για περισσότερες πληροφορίες, www.tainiothiki.gr
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
