Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου


Η πιθανότητα επιβολής στρατιωτικής χούντας στην Ελλάδα, όχι απλώς ψιθυρίζεται πλέον στην Ευρώπη, αλλά λαμβάνει διαστάσεις δημόσιας προβολής. Το θέμα συζητείται τελευταία και στο πολιτικό-διοικητικό τμήμα του ΝΑΤΟ, από ότι πληροφορούμαι από φίλους.



Δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να εκτιμήσω με βάση τα δεδομένα που έχω στη διάθεση μου την πιθανότητα τυπικού πραξικοπήματος στη χώρα μας, αν και ήδη αυτό έχει επισυμβεί σε πολική φόρμα με την κοινοβουλευτική διολίσθηση σε μια μορφή περιορισμένης δημοκρατίας και κατεδάφισης της λαϊκής κυριαρχίας. Από την στιγμή ένταξης της χώρας στον ατομικό μηχανισμό και της υπογραφής της πρώτης δανειακής σύμβασης έχουν γίνει πολλά μικρά κυβερνητικά πραξικοπήματα με κοινοβουλευτική ή/ και δικαστική κάλυψη ή απολύτως αντισυνταγματικά, αυθαίρετα, και παράνομα, όπως έχουν αρκετοί νομικοί και πολιτικοί επιστήμονες (από όλους τους πολιτικούς χώρους) δείξει και όπως έχω στη συγκυρία επισημάνει. Θυμάστε ίσως όταν παρουσίασα αναλογίες της σημερινής ελληνικής δημοκρατικής έκπτωσης, με την περιπέτεια της Δημοκρατία της Βαϊμάρης, ιδιαίτερα από το 1925 – 1933! Εδώ μάλιστα, σήμερα, δεν θα αποκαλούσα την δημοκρατία «ανάπηρη» όπως ο Χάινριχ Βίνκλερ, αναφερόμενος στην «Βαϊμάρη», αλλά εξευτελισμένη και ανυπόληπτη: Ψυχικά ανάπηρη, αν θέλετε, και σωματικά παραμορφωμένη από εγκαύματα.

Αν κρίνω από φίλους και γνωστούς Έλληνες, υψηλόβαθμούς αξιωματικούς, που ρωτώ σχετικά - αν και διαπιστώνω τον προβληματισμό τους για την εξέλιξη της κρίσης και καταγράφω την απογοήτευσή τους για τους επιμέρους κυβερνητικούς χειρισμούς - δεν παρατηρώ καμία διάθεση για στρατιωτικό κίνημα ή οποιαδήποτε άλλη πρωτοβουλία προς αυτή την κατεύθυνση από το στράτευμα. Αυτό σημαίνει ότι ή ο κύκλος των γνωριμιών μου και στα τρία όπλα είναι εξαιρετικά δημοκρατικός, ή ότι πράγματι ο κορμός του στρατεύματος αποτελείται από μετριοπαθείς ή συντηρητικούς, αλλά απολύτως δημοκρατικούς τεχνοκράτες, με εκείνη μάλιστα την παλαιά πατριωτική, ιδεαλιστική αύρα, που δεν κρύβω πως μου αρέσει να διαπιστώνω σε αξιωματικούς.

Με μια κουβέντα, δεν βλέπω διάθεση για πραξικόπημα που να προκύπτει πρωτογενώς από τον στρατό. Αυτό που παραμένει να διευκρινιστεί είναι πώς θα αντιδρούσε το στράτευμα αν η πολιτική ηγεσία της χώρας το έμπλεκε σε μια σύγχρονη περιπέτεια καθολικής εφαρμογής ενός καθεστώτος πολιορκίας, ως εξέλιξη του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στο οποίο ύπουλα ενταχθήκαμε, δίχως να δω την διανόηση και ευρύτερα τον εξ ορισμού προοδευτικό κόσμο να αντιδρά εγκαίρως όπως όφειλε. Το αντίθετο παρατήρησα σε κάμποσες περιπτώσεις και εξοργίστηκα. Τώρα απλώς θλίβομαι για την περίπτωση πνευματικών δημιουργών και αξιόλογων ακαδημαϊκών, οι οποίοι στο βαθμό που δεν τολμούν να σταθούν στο ύψος τους, τουλάχιστον δεν αποφεύγουν τον αυτοεξευτελισμό, «υπακούοντας» σε αντιδραστικές πρωτοβουλίες του ΔΟΛ και ορισμένων άλλων φορέων της διαπλοκής.

Στον πνευματικό κόσμο, με την έννοια της δημοκρατικής κριτικής δημιουργίας, δεν αρέσουν οι χούντες, το ζήτημα όμως είναι τι κάνουν για να τις αποφύγουν. Σαν να μου φαίνεται μάλιστα ότι οι σύγχρονοι Έλληνες «ακαδημαϊκοί» και δημιουργοί των καλών τεχνών, έχουν αλλοτριωθεί ως προσωπικότητες και συνδεθεί οργανικά με το διαπλεκόμενο καθεστώς, που ακόμη και στην περίπτωση εγκαθίδρυσης μιας ιδιόμορφης πολιτικοστρατιωτικής χούντας με κοινοβουλευτικό προσωπείο στην Ελλάδα, με την ανοχή της ΕΕ – ως προϊόν της ελληνικής εξαίρεσης από τα ευρωπαϊκά πράγματα - μάλλον θα αδιαφορήσουν, αν δεν χαιρετήσουν το φαινόμενο δημοκρατικής εκτροπής οι πιο ξεδιάντροποι από αυτούς.

Εάν υπάρχει κίνδυνος χούντας στην Ελλάδα ως αποτέλεσμα της απορρύθμισης και βίαιης φτωχοποίησης, που τείνουν να προκαλέσουν ανεξέλεγκτη κοινωνική αντίδραση, ή σε συνδυασμό με άλλες πιθανές εξελίξεις τις οποίες θα αποφύγω να μνημονεύσω, καθώς δεν αποσκοπώ στην δημιουργία εντυπώσεων – θέλω να πιστεύω ότι απευθύνομαι σε έξυπνους αναγνώστες – δεν υπάρχει κανείς άλλος για να αποτρέψει αυτή την δημοκρατική εκτροπή σε συνέχεια της ήδη συντελούμενης, πέραν του ίδιου του λαού και του στρατού. Από το πολιτικό προσωπικό όλα πλέον θα πρέπει κανείς να τα περιμένει, κρίνοντας από την στάση τους την τελευταία διετία. Μόνον ο λαός και ο στρατός θα μπορούσαν να κόψουν ευθύς εξαρχής την όρεξη πολιτικάντηδων, τεχνοκρατών και κάποιων μυστήριων νέων πουλέν της διαπλοκής. Για να είμαστε μάλιστα απολύτως ειλικρινείς, επειδή από τις μέχρι τώρα κινητοποιήσεις ο λαός δεν φαίνεται να είναι αρκούντως ώριμος και αποφασισμένος να υπερασπιστεί τα ανθρώπινα και δημοκρατικά δικαιώματα των Ελλήνων, ας ελπίσουμε ότι οι Έλληνες αξιωματικοί, όλα ανεξαιρέτως τα στελέχη των ενόπλων δυνάμεων και οι στρατευμένοι θα δείξουν υψηλό δημοκρατικό φρόνημα.

Ο ελληνικός στρατός δεν έχει καμιά δουλειά στις εσωτερικές εξελίξεις. Οφείλει να διαδραματίζει τον ρόλο που ο συντακτικός νομοθέτης και οι κανόνες οργάνωσης της Δημοκρατικής Πολιτείας προνοούν γι’ αυτόν και ο ελληνικός λαός προσδοκά απ’ αυτόν. Αν έστω και μια στιγμή το στράτευμα ξεφύγει από αυτόν τον σύνθετο ρόλο εξωτερικής ασφάλειας και εφηρμοσμένης στρατηγικής, τότε ο κίνδυνος για την επιβολή μιας νέας χούντας στην Ελλάδα για όσο διάστημα διαρκέσει το χρεοστάσιο της χώρας και τον οποίον διαβλέπουν υπηρεσίες πληροφοριών, ινστιτούτα μελέτης της διεθνούς πολιτικής, διπλωματικές αποστολές στην Ελλάδα, αλλά και σημαντικές πολιτικές προσωπικότητες στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ, θα είναι υπαρκτός.

Όλοι μας, φίλοι, σε περιόδους απορρύθμισης και σύνθετης εθνικής κρίσης, όπως αυτή που διερχόμαστε, κρινόμαστε από το τί κάνουμε για να προστατεύσουμε τα θεμελιώδη και δημοκρατικά δικαιώματα στο πλαίσιο μιας δημοκρατικής πολιτείας ενός Κράτους Δικαίου. Προσέξτε, γιατί δεν αναφέρομαι σε «λόγια», αλλά σε πράξεις. Η δημοκρατία δεν είναι αυτονόητο πολιτικό φαινόμενο και ούτε διασφαλίζεται από «πάνω». Την δημοκρατία μπορεί να αναπτύξει και να υπερασπιστεί ένας δημοκρατικά κοινωνικοποιημένος λαός. Δυστυχώς το τρέχον πολιτισμικό σύστημα στην Ελλάδα σε συνδυασμό με την λειτουργία των βασικών φορέων κοινωνικοποίησης τα τελευταία χρόνια, λειτουργεί με τον αυτόματο πιλότο των αγορών και στο πλαίσιο της νεοφιλελεύθερης κουλτούρας. Αυτό εξασθενεί σε κρίσιμο βαθμό τα δημοκρατικά αντανακλαστικά του λαού. Και τούτο αποτελεί κίνητρο για αντιδημοκρατική εκτροπή γι’ αυτούς που επιχειρούν αυτήν την περίοδο να συντηρήσουν το χρεοκοπημένο καθεστώς, που αποτέλεσε το όχημα της δικής τους παράταιρης ευημερίας και φεουδαλικής ισχύος.

Την δημοκρατία, λοιπόν… και τα μάτια μας, φίλοι! Η πολυδιάστατη κρίση την οποία διέρχεται η χώρα και η κατάρρευση του μοντέλου ευημερίας της κοινωνίας αντιμετωπίζεται όχι με χούντες, αλλά αποκλειστικά με μεγέθυνση και εμβάθυνση των δημοκρατικών θεσμών και της συμμετοχής των Ελλήνων στις αποφάσεις που κρίνουν το παρόν και το μέλλον των παιδιών τους. Ας προσέχουμε λοιπόν, για να έχουμε, καθώς παρατηρώ να αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, όχι απλώς οι «απρόσεχτοι», αλλά κυρίως οι δόλιοι με χουντικές διαθέσεις…

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...