Η χώρα μου έγινε ξενητειά.

''Πρόβα τζενεράλε'' μετανάστευσης...Ναι, γιατί όχι; Θάθελα να φύγω.
Ξαφνικό και μεγάλο ταξίδι στην Αμερική, από Ν.Υ μέχρι Τενεσί, Μισσισίπι, Λουιζιάνα, Βιρτζίνια και Φλόριντα. Μια σειρά ομιλιών, για την ελληνική κρίση, σε 2 πανεπιστήμια, αναθερμαίνει ζωηρά το παλιό όνειρο, που τώρα φαίνεται ότι μπορεί να υλοποιηθεί.

Ανήκω σ αυτούς που αισθάνονται ότι η χώρα τους, τους διώχνει. Οι άνθρωποί της, άλλαξαν, αγρίεψαν κι όσο πιο πολύ φοβούνται, τόσο αφηνιάζουν και βγάζουν νύχια. Το τοπίο μοιάζει άγνωστο. Η χώρα μου, έγινε ξενητειά. Τη φοβάμαι. Μου δημιουργεί ύπουλα, μια αλλόκοτη ψυχολογία γκασταρμπάιτερ.

Έπίσης, δεν εμπιστεύομαι όλους αυτούς που θέλουν πάλι -ενόψει της 6ης Μαίου- να μας σώσουν. Που διεκδικούν τα κλειδιά της χώρας, ενώ καταλήξαμε ήδη, πως προτιμότερο θα ήταν, να αλλάζαμε κλειδαριές.

Όταν διδαχθήκαμε, ότι η πολιτική -σχεδόν για όλους τους- δεν είναι παρά, μια πάλη συμφερόντων μεταμφιεσμένη σε αγώνα αρχών.

Παρακαλώ, όχι άλλα sms,τηλεφωνήματα και mail, για προβολή υποψηφιότητας και οράματος.
Δεν υπάρχει εισαγγελέας, για φορτικούς βουλιμικούς της δημοσιότητας;

real news