Το γεγονός ότι περίπου 450.000 Έλληνες, στις εκλογές της 6ης Μαΐου, επέλεξαν να τους εκπροσωπήσει στη Βουλή ένα νεοναζιστικό κόμμα, δείχνει την κρίση που υπάρχει, όχι μόνο στον οικονομικό τομέα, αλλά και στα ήθη, τις αξίες και στη σκέψη του Έλληνα πολίτη. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να παραδεχτεί κανείς ότι το 5-6 % των Ελλήνων είναι νεοναζί, όμως μπορεί εύκολα να διαπιστώσει ότι αυτοί οι άνθρωποι ψήφισαν με γνώμονα την οργή για το υπάρχον σύστημα.

Θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος ότι το «αυγό του φιδιού» επωάσθηκε όλα αυτά τα χρόνια με τις αδικίες που διαπράχθηκαν εις βάρος των πολιτών, όπως και τις ατασθαλίες από την πλειοψηφία των πολιτικών. Αυτοί είναι οι λόγοι που ίσως και να δικαιολογούν την ψήφο οργής.

Από την άλλη μεριά, εγώ θέτω τα εξής ερωτήματα: Πόσοι από αυτούς που ψήφισαν Χρυσή Αυγή, γνωρίζουν πραγματικά τι πρεσβεύει αυτό το κόμμα και πώς θέλει να το επιβάλλει; Πόσοι απ’ αυτούς τόσα χρόνια ψήφιζαν ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για να εξυπηρετηθούν τα μικροσυμφέροντά τους, στηρίζοντας αυτό το σύστημα που τώρα τους «πνίγει»; Που οφείλεται το γεγονός ότι μια φασιστική συμμορία έχει τέτοια μεγάλη απήχηση σε ηλικίες από 18 έως 35 ετών; Οι απαντήσεις μπορούν να δοθούν πολύ εύκολα αν κοιτάξει κανείς την κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Ιστορικά έχουμε δει επανειλημμένα ότι σε περιόδους κρίσης, παρατηρείται αυτή η στροφή προς την ακροδεξιά.

Όλοι αυτοί οι νέοι άνθρωποι οι οποίοι αποφάσισαν να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή, μεγάλωσαν σε μια χώρα που ουδέποτε έδωσε ιδιαίτερη σημασία για την μόρφωση των «παιδιών» της, ουδέποτε τα έμαθε να σκέφτονται, να αντιλαμβάνονται όσα συμβαίνουν γύρω τους, να έχουν κριτική σκέψη, άποψη, λόγο και σωστή έκφραση. Η Ελλάδα εδώ και πολλά χρόνια τρέφει ανίκανους πολίτες, χωρίς πολιτική άποψη και με μηδενική γνώση της ιστορίας. Όλο αυτό βέβαια, εξυπηρετούσε στην εύκολη χειραγώγηση από πολιτικούς, δημοσιογράφους κλπ, με αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός πελατειακού κράτους, το οποίο μόλις κατέρρευσε. Έτσι, η μοναδική «λύση» φάνηκε να δίνεται από μια μερίδα ανθρώπων των οποίων η πολιτική «δράση» περιορίζεται στο ξυλοφόρτωμα μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας.

Πάνω σ’ αυτό αξίζει να παρατηρηθεί και το «ρεύμα» που είχε η Χρυσή Αυγή σε περιοχές με έντονη εγκληματικότητα, όπου τα «παλικάρια» του Μιχαλολιάκου παρουσιάστηκαν ως σωτήρες για τους κατοίκους, πουλώντας προστασία, η οποία αργότερα μεταφράστηκε σε βουλευτικές έδρες. Βέβαια οι κάτοικοι αυτών των περιοχών ποτέ δεν ενδιαφέρθηκαν ιδιαίτερα για το μεταναστευτικό ζήτημα, γιατί το πρόβλημα δεν είχε φτάσει ακόμα σε αυτούς. Τα τελευταία χρόνια που άρχισε να γίνεται πιο έντονο θεώρησαν πως φταίνε οι «κακοί» μετανάστες, που έρχονται παράνομα στην Ελλάδα και μας παίρνουν τις δουλειές, και όχι το κράτος (και κάποιοι «παρακρατικοί») που τόσα χρόνια κερδοσκοπούν εξαιτίας της παράνομης εισροής μεταναστών. Ποιος νοιάστηκε όμως τόσα χρόνια; Η δουλειά μας να γίνει εμάς και για όλα τ’ άλλα έχει ο Θεός…

Τελικά, όταν έπαψε να έχει άλλο ο Θεός, αποφάσισαν όλοι πως πρέπει να βρεθεί μια λύση και σαν γνήσιοι «Ελληνάρες», που ποτέ δεν κοιτάξαμε πέρα απ’ τη μύτη μας, προσπαθήσαμε πάλι να βρούμε εφήμερους ήρωες και να τους βαφτίσουμε «εθνοσωτήρες». Ξαφνικά, διαπιστώσαμε ότι δεν υπάρχει πια δημοκρατία και για να τιμωρήσουμε όλους αυτούς που ασέλγησαν στο όνομά της, βάλαμε στη Βουλή μια συμμορία για να τους τρομάξουμε.

Αλήθεια όμως, ποιος νοιάστηκε για την δημοκρατία όλα αυτά τα χρόνια; Το μόνο που ξέραμε ήταν να περηφανευόμαστε για τους προγόνους μας που την γέννησαν. Έχω ξαναπεί ότι ο ένοχος δεν βρίσκεται πέρα απ’ τον καθρέφτη, αλλά κάνεις δεν θεώρησε πρέπον να τον κοιτάξει. Η δημοκρατία γεννήθηκε στην Ελλάδα, αλλά με μια μόνο ματιά στην Ελλάδα του σήμερα, μάλλον η δημοκρατία θα πρέπει να θωρείται ορφανή…