Σύμφωνα με το σχέδιο που βρίσκεται στα «σκαριά», τα κράτη-μέλη δεν θα μπορούν να δημιουργούν αυτόνομα νέα χρέη. Οι κυβερνήσεις τους θα μπορούν να διαθέτουν ελεύθερα μόνο εκείνα τα κονδύλια, που θα καλύπτονται από δικά τους έσοδα.

Στην περίπτωση που τα έσοδα μιας χώρας δεν επαρκούν, θα πρέπει να δηλώνει τις ανάγκες της στο Eurogoroup, το οποίο στη συνέχεια θα κρίνει, με βάση τις απόψεις των τεσσάρων υψηλόβαθμων αξιωματούχων της ΕΕ, ποιες χρηματικές επιθυμίες από ποια χώρα και σε ποιο ύψος μπορούν να εγκριθούν.

Η ομάδα αυτή των τεσσάρων θα διευθύνεται από έναν πρόεδρο, ο οποίος στην ουσία θα έχει ρόλο Ευρωπαίου υπουργού Οικονομικών.

Επίσης, η ομάδα θα ελέγχεται από ένα νέο ευρωπαϊκό όργανο, στο οποίο θα μετέχουν οι εκπρόσωποι των εθνικών Κοινοβουλίων.

Το σχέδιο προϋποθέτει ότι τα κράτη-μέλη θα πρέπει να εκχωρήσουν σημαντικό μέρος της εθνικής κυριαρχίας τους σε ευρωπαϊκούς θεσμούς. Κατ' επέκταση, θα δημιουργηθεί μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων.

Επιπλέον, προβλέπεται η πανευρωπαϊκή εποπτεία όλων των τραπεζών και όχι μόνο των μεγάλων εξ αυτών. Το νέο Ευρω-Σύμφωνο όμως συνδέεται με το «αγκάθι» της αλλαγής των εθνικών συνταγμάτων των κρατών-μελών, για την οποία οι κυβερνήσεις θα πρέπει να διεξαγάγουν δημοψηφίσματα.

Το γερμανικό περιοδικό τονίζει ότι το σχέδιο θα αποτελέσει «μια πραγματική επανάσταση» για την Ευρωπαϊκή Ένωση και την ευρωζώνη, αφού ο στόχος είναι ο μετασχηματισμός της νομισματικής ένωσης σε πολιτική.

Ωστόσο, σημειώνει ότι η έκβαση του πειράματος είναι αβέβαιη: μπορεί να σώσει το ευρώ ή μπορεί να καταλήξει στη διάλυση της ευρωζώνης.

Πηγη