Μπορεί να διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους οι ταγοί του νέου αυταρχισμού, ο Δένδιας ή ο Βορίδης, και να απαιτούν με το ζόρι συναίνεση στην εγκληματική στάση της κυβέρνησης, στο όνομα της «κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» που έχουν επιβάλει οι δανειστές.

Κι όμως, ευτυχώς που υπάρχει το διαβόητο ΔΝΤ και με τη στάση του αποκαλύπτει την πραγματική κατάσταση που επικρατεί στην διεθνή σκηνή για ό,τι έχει να κάνει με μας. Εκεί έχουμε φτάσει! Οι χασάπηδες του ΔΝΤ, να αποδεικνύονται περισσότερο «φιλέλληνες» από τους Έλληνες κυβερνώντες και τους Γερμανούς, τους οποίους έχουμε επιλέξει –το πότε το γερμανικό κόμμα απέσπασε τη συναίνεση του ελληνικού λαού, είναι άγνωστο– για «στρατηγικούς εταίρους».

Κι όμως! Οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση, σε οποιαδήποτε άλλη χώρα, όσο κομφορμιστές και δειλοί κι αν ήταν, θα εκμεταλλεύονταν την εμπλοκή μεταξύ των διεθνών παραγόντων, όπως στην περίπτωσή μας, αυτήν της Ε.Ε. με του ΔΝΤ, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο. Το επιχείρημα είναι πολύ απλό: «Πώς μας εξαναγκάζετε να συνεχίσουμε μια πολιτική, για την οποία εσείς οι ίδιοι το λιγότερο αμφιβάλλετε;».

Ψιλά γράμματα για τον άλλοτε ευτυχή ιδιοκτήτη πιτσαρίας στις ΗΠΑ, που σήμερα παριστάνει τον Έλληνα πρωθυπουργό. Αυτός επιμένει στην πολιτική του ασάλευτου εγκεφαλογραφήματος, της μηδενικής διαπραγμάτευσης, στο δόγμα «ούτε ένα όχι». Πάνω σ’ αυτά, πέτυχε την πιο θεαματική αντιστροφή των εννοιών που έχουμε ζήσει τα τελευταία χρόνια: Σήμερα, δεν είναι ο εκλεγμένος των Ελλήνων, είναι ο εκλεκτός της Τρόικα. Κι όταν μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση, δεν εννοεί τους δανειστές, αλλά μια διαρκή επαναδιαπραγμάτευση με τον ελληνικό λαό, η οποία επιβάλει αλλεπάλληλα κύματα μέτρων.

Αυτή είναι και η ουσία της πολιτειακής διαστροφής που έχουν πετύχει οι δανειστές έχοντάς μας οδηγήσει σε μια νέα μορφή πολιτεύματος: Στην κορυφή, είναι εκείνοι που επιβάλουν τα μέτρα. Στο μεσοδιάστημα, τεχνοκράτες σαν τον Ράιχενμπαχ και τον Φούχτελ, που αναλαμβάνουν να τα υλοποιήσουν, και να σχεδιάσουν το ξήλωμα του φυσικού και κοινωνικού εθνικού μας πλούτου. Στον πάτο, είναι η κυβέρνηση, που αναλαμβάνει να εκπροσωπήσει τη νέα εξουσία έναντι του λαού. Ή αλλιώς, όπως πολύ εύστοχα ομολόγησε ο κύριος Στουρνάρας προχθές μέσα στη βουλή: «Λαμβάνω υπόψη μου τις συμβουλές Σαμαρά». Έκτακτα!

Σε ό,τι αφορά στην ουσία του πράγματος, το ΔΝΤ έχει εγκαταλείψει τις αυταπάτες, και αρχίζει και βλέπει τι πραγματικά συμβαίνει στην Ελλάδα. Όχι γιατί εγκατέλειψε τον νεοφιλελευθερισμό και την έφεση στις πολιτικές λιτότητας –αυτό δε γίνεται– αλλά διότι ίσως να συνειδητοποίησε γιατί οι Γερμανοί είναι τόσο άκαμπτοι πάνω στο συγκεκριμένο θέμα: Όχι γιατί δεν έχουν καταλάβει ότι η λιτότητα συνεπάγεται διαρκή κοινωνική αστάθεια και εμπλοκή σ’ ένα καθοδικό οικονομικό σπιράλ. Αλλά γιατί επιθυμούν να επιβάλουν στην Ελλάδα ακριβώς αυτό, στο πλαίσιο του οικονομικού blitzkrieg που έχουν εξαπολύσει εναντίον μας, για να κλέψουν ό,τι πουλιέται από αυτόν τον τόπο! Γύρω από αυτό, πάνω μας, ξεκινάει ένα νέο γεωπολιτικό παιχνίδι μεταξύ ΗΠΑ και Γερμανίας. Στην Ελλάδα, έχουμε συνηθίσει να αποκαλούμε μ’ ένα πολύ συγκεκριμένο και χαρακτηριστικό τρόπο, την πολιτική ηγεσία εκείνη που δεν αντιλαμβάνεται αυτήν την ευκαιρία, και επιμένει να ταυτίζεται με την γερμανική πλευρά…

ardin-rixi