του  Μενέλαου Τασιόπουλου



Η Ελλάδα εξακολουθεί να παρακολουθεί τα παγκόσμια δεδομένα με 10 χρόνια καθυστέρηση. Σε αντίθεση με πολλές περιόδους κατά το πρόσφατο παρελθόν, που αυτό δεν κόστιζε πολύ ακριβά, στην παρούσα φάση των Μνημονίων και της τρόικας μπορεί και να οδηγεί στην πλήρη αποικιοποίηση της χώρας στη Γερμανία. Αυτή δεν είναι μια γεωπολιτική προσέγγιση, μια επιλογή στη βάση δημοψηφισμάτων, αλλά το προϊόν μιας εθελούσιας διάθεσης του συστήματος διακυβέρνησης της χώρας να την εκχωρήσει μαζί με τον λαό των Ελλήνων σε μια υπερδομή, σε ευρωπαϊκό επίπεδο, που θα μπορούσε θεωρητικά να συγκροτηθεί στη βάση της ένωσης του ευρώ.

Το μεγάλο ολίσθημα σε όσα συμβαίνουν στη χώρα μας την τελευταία τριετία και συνεχίζουν να διαδραματίζονται σε όλο και πιο τραγικούς τόνους δεν είναι το κατά πόσον κόπηκαν τα επιδόματα, αν αποφασίστηκε ενιαίο μισθολόγιο για τους κρατικούς υπαλλήλους, αν προωθούνται ελεγκτικοί μηχανισμοί στη συγκέντρωση των φόρων, στους αποδέκτες συντάξεων, στις δαπάνες του Δημόσιου. Ούτε φυσικά είναι κακή η προοπτική των ισολογισμένων Προϋπολογισμών για τη Γενική Κυβέρνηση, οι περιορισμοί στη διαφθορά της Περιφερειακής Διοίκησης, η ενίσχυση του πλαισίου για την επιχειρηματικότητα.

Το λάθος είναι αφετηριακό και συσχετίζεται με μια αντίληψη ότι το μέλλον βρίσκεται στο «παγκόσμιο χωριό», που προκρίθηκε ως «νέα τάξη πραγμάτων» στον κόσμο, στο τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Στην Ελλάδα πολλοί διαβάζουν ακόμη Φουκουγιάμα περί του «Τέλους της Ιστορίας». Επικροτούν την απελευθέρωση της μόχλευσης στις χρηματοοικονομικές συναλλαγές που αποφάσισε ο Κλίντον το 1996. Περιμένουν τη συντέλεια του κόσμου με το πλήγμα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης, αυτό που συνέβη το 2001. Τη σύγκρουση των δύο κόσμων ανάμεσα στους «σταυροφόρους της Δύσης» και τους «σεΐχηδες της τρομοκρατίας» του Ισλάμ, τους νέους Μαυριτανούς. Θεωρούν ότι μεγάλες υπερκρατικές ενότητες, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, θα καταργήσουν τα έθνη και τα κράτη, οι διεθνείς τράπεζες θα υποκαταστήσουν τις αυτοκρατορίες και τις κυβερνήσεις, οι ΜΚΟ και τα ιδιωτικά «ιδρύματα της ελευθερίας» θα διαλύσουν τους μύθους των εθνοτικών συλλογισμών.

Κάποιος αρμοδίως θα πρέπει να ενημερώσει την εγχώρια ιντελιγκέντσια της παρακμής μας, που εξακολουθεί ακόμη και σήμερα να παίζει ρόλους αυθεντίας, ότι η παγκοσμιοποίηση αυτού του τύπου απέτυχε. Στην παρούσα φάση σε διεθνές επίπεδο γίνεται διαχείριση απωλειών, ώστε το λάθος να μην πληρωθεί στο μεγάλο μέρος του από τους ισχυρούς αλλά από τους πολλούς. Επίσης να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συνθήκες μέσα από ανατροπές, αιματοχυσίες, αναταραχή, αποσταθεροποίηση μιας επόμενης μεγαλύτερης αρμονίας· μιας επόμενης πιο ώριμης και πραγματιστικής παγκοσμιοποίησης, διεθνούς αλληλεξάρτησης, από την απλοϊκή ιδέα του Μπρεζίνσκι και των άλλων περί «παγκόσμιου χωριού».

Στην Ελλάδα είναι προφανές ότι πρέπει μέσα στους επόμενους μήνες να υπάρξει μια μεγάλη ανατροπή. Δεν είναι αναγκαίο να αποτελέσει επανάσταση, με την έννοια της χρήσης, νομιμοποιημένης εκ των συνθηκών, βίας . Αλλά ένα άλμα στον χρόνο. Πρέπει να προλάβουμε τον καιρό και να ξαναχτίσουμε το έθνος μας· εξωστρεφές, δημιουργικό, παραγωγικό, πλούσιο, με ισχυρό brand name στις «σάλες» της διεθνούς διπλωματίας και των διεθνών συναλλαγών. Για να συμβεί αυτό απαιτείται να τρέξουμε πιο γρήγορα από τον διεθνή ρυθμό και να βρεθούμε σε πλεονεκτική θέση στην αναδιανομή του κόσμου σε σφαίρες επιρροής και διάθεση πλούτου και ειρήνης.

Οσο και να φαίνεται απίθανο κάτι τέτοιο στη σημερινή Ελλάδα της πτωχοποίησης και της απόγνωσης, όλα θα εξαρτηθούν από ένα άλμα στην Ιστορία. Από την ικανότητα μιας ομάδας που θα βρεθεί στη διακυβέρνηση της χώρας και εκατοντάδων χιλιάδων πολιτών που θα αποδεχτούν και θα λειτουργήσουν μέσα σε νέο πλαίσιο, να κινηθούν από κοινού, με όραμα, στρατηγική και θετικά σενάρια. Ο δογματισμός των μετρίων μάς έφερε εδώ. Η ευφάνταστη θεώρηση πραγμάτων των δυνατών θα μας βγάλει από εδώ...