Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ



Τρόμος και πανικός διαπερνά το κυβερνητικό-μνημονιακό στρατόπεδο: Οι συνέπειες από τις μέχρι τώρα αποκαλύψεις για την περίφημη λίστα Λαγκάρντ μπορούν να αποβούν μοιραίες για το ετοιμόρροπο κυβερνητικό σχήμα. Η «υπόθεση» πρέπει, γι’ αυτόν τον λόγο, να χειραγωγηθεί. Γι’ αυτό και το κυβερνητικό πολιτικό προσωπικό επιστρατεύει τον κοινοβουλευτικό του συσχετισμό και υιοθετεί τις ανάλογες νομικές διαδικασίες ώστε η «υπόθεση» να κλείσει στον Γ. Παπακωνσταντίνου, που θα αποτελέσει όχι μόνο τον «αποδιοπομπαίο τράγο» του συστήματος, αλλά και το ζωντανό παράδειγμα «αυτοκάθαρσης» του μνημονιακού συστήματος.

Η συνταγή είναι δοκιμασμένη και «επιτυχημένη» από την περίπτωση του Άκη Τσοχατζόπουλου: Επιλέγεται ένας πολιτικός εν αποστρατεία, «αποστειρώνεται» και διαχωρίζεται πλήρως από το υπόλοιπο κομματικό σύστημα διακυβέρνησης. Στη συνέχεια οδηγείται στην «πυρά» όχι μόνο λόγω της δικής του ενοχής, αλλά κυρίως για να αποτελέσει το άλλοθι του συστήματος της διαπλοκής, που εξακολουθεί να αναπαράγεται και να «νομιμοποιείται» μέσα από τις διαδικασίες αυτές.

Όταν ο «ένοχος» δεν μπορεί να απομονωθεί, τότε το σύστημα παραγράφει και θέτει στο αρχείο τις υποθέσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η υπόθεση της Ζήμενς, όπου η πλήρης διερεύνησή της θα οδηγούσε σε πρόσωπα και κόμματα που συγκρότησαν και συγκροτούν το πλέγμα της διαπλοκής. Στην περίπτωση αυτή, ακόμα και οι ομολογίες του Θ. Τσουκάτου ή του Τ. Μαντέλη, ή και η «λίστα Χριστοφοράκου» έμειναν στο περιθώριο και ξεχάστηκαν… Η «κάθαρση» προωθείται «α λα καρτ», εξαντλείται στο επικοινωνιακό επίπεδο, αρκείται απλώς στη δημιουργία εντυπώσεων.

Το «διακύβευμα» του συστήματος των μνημονικών συμφερόντων είναι αυτή τη φορά ο Ευάγγ. Βενιζέλος. Πρέπει να διασωθεί, να προστατευθεί με κάθε τρόπο.

Το «θύμα» υποδείχθηκε, ενοχοποιήθηκε και καταδικάστηκε μέσα σε λίγες ώρες: Ο Γ. Παπακωνσταντίνου διέθετε όντως όλα τα «προσόντα». Ανήκει στους «κηπουρούς» του Γ. Παπανδρέου, διακρίνεται από οίηση και μικρομεγαλισμό, συγκεντρώνει την καθολική σχεδόν αντιπάθεια, θεωρείται ένας από τους κύριους υπευθύνους για την επέλευση του ΔΝΤ και την καταδίκη της χώρας μέσω των Μνημονίων. Κανένας, συνεπώς, σύμφωνα με τη λογική του συστήματος, δεν θα τον υπερασπιστεί.

Μάλιστα, για να περιορισθεί η υπόθεση αυστηρά στο πρόσωπο του Γ. Παπακωνσταντίνου και για να μην αναζητηθούν ευρύτερες πολιτικές ευθύνες, μεθοδεύεται από την ηγεσία της «τριμερούς» μνημονιακής κυβέρνησης η παραπομπή του Γ. Παπακωνσταντίνου στην τακτική Δικαιοσύνη, με το αιτιολογικό ότι «η φερόμενη αλλοίωση της λίστας δεν ανήκε στις αρμοδιότητες του υπουργού, καθ’ όσον ο Γ. Παπακωνσταντίνου λειτούργησε στην περίπτωση αυτή ως ιδιώτης».

Οι πολιτικές ευθύνες δεν βαρύνουν όμως μόνον τον Γ. Παπακωνσταντίνου, αλλά κυρίως τον Ευάγγ. Βενιζέλο. Εάν αποδειχθεί ότι πράγματι ο Γ. Παπακωνσταντίνου αφαίρεσε τα ονόματα των συγγενών του από τη λίστα, τότε ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΡΑΞΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ Ο ΕΥΑΓΓ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΟΤΑΝ «ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕ» ΤΗ ΛΙΣΤΑ ΛΑΓΚΑΡΝΤ, όταν ο ίδιος την ακύρωσε, ακόμα και ως στοιχείο έρευνας, και την έθαψε στα συρτάρια του… Ακόμα και για την πράξη του αυτή αναζητά άλλον υπεύθυνο και υποδεικνύει τον Ι. Διώτη…

Για να θαυμάσουμε άλλη μια φορά την υπευθυνότητα ενός προέδρου κόμματος που συγκυβερνά, αλλά παριστάνει τον ταχυδρόμο, τον γραμματοκομιστή της λίστας.

Εάν δεν είχαν παρέμβει οι Οικονομικοί Εισαγγελείς, τότε ο Ευάγγ. Βενιζέλος θα είχε πετύχει τον στόχο του και κανένας δεν θα είχε ασχοληθεί ξανά με τη λίστα Λαγκάρντ. Εδώ ανακύπτει η μεγίστη πολιτική ευθύνη, το οικονομικό και πολιτικό έγκλημα που συντελείται συστηματικά εις βάρος του ελληνικού λαού.

Διότι με τις πράξεις και τις επιλογές του το «δίδυμο» Γ. Παπακωνσταντίνου - Ευάγγ. Βενιζέλου παρεμπόδισε τη διερεύνηση της φοροδιαφυγής, της φοροκλοπής, του μαύρου χρήματος που αφορά σίγουρα ένα τμήμα του καταλόγου Λαγκάρντ, που θα μπορούσε να αποφέρει σημαντικά ποσά τα οποία θα ανακούφιζαν τα δημόσια οικονομικά και τους καταληστευόμενους σήμερα πολίτες.

Η αλυσίδα των εκβιασμών που εξαπολύονται από το σύστημα της διαπλοκής και τα μνημονιακά κέντρα αποφάσεων αποκτά, με την υπόθεση της λίστας, άλλον έναν «κρίκο»: «Μην αγγίζετε τον Ευάγγ. Βενιζέλο, προστατεύστε τον με κάθε τρόπο, γιατί θα πέσει η κυβέρνηση».

Σ’ αυτό το πλαίσιο θα κινηθεί, πολύ πιθανά, η από εδώ και πέρα διαδικασία. Η εύκολη «θυματοποίηση» του Γ. Παπακωνσταντίνου προσφέρει μάλιστα άφθονο υλικό στην προπαγάνδα των ΜΜΕ και στον γενικότερο αποπροσανατολισμό των πολιτών με το σύνθημα της «αυτοκάθαρσης» του συστήματος.

Εκτός εάν… ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν ακολουθήσει τη συμφωνία της «ομερτά» και προβεί σε αποκαλύψεις… γιατί πράγματι γνωρίζει πολλά… Το απρόοπτο υπάρχει στην Ιστορία πάντα ως πιθανό ενδεχόμενο.