Είναι οι χθεσινοί μας συνάδελφοι, οι γείτονες, οι συγγενείς ίσως. Έγιναν ορατοί επειδή γνωρίζουμε ότι η απόσταση που μας χωρίζει δεν ορίζεται από εμάς. Το σε ποια πλευρά στεκόμαστε είναι ζήτημα τύχης, συγκυριών, περιστάσεων τις περισσότερες φορές ανεξάρτητων της θέλησής μας.

Γι’ αυτό γελώ όταν ακούω χορτάτους να μιλούν για το πώς θα σωθούν οι πεινασμένοι. Γελώ επειδή μιλούν λες και ο χρόνος για πειραματισμούς είναι άπλετος. Γελώ επειδή πράττουν γνωρίζοντας ότι το δικό τους αύριο θα είναι ίδιο με το χθες σε αντίθεσή με τους πολλούς που δεν γνωρίζουν αν υπάρχει αύριο ή – στην καλύτερη περίπτωση – τι θα φέρει ...το αύριο.