Της Ζεζας Ζηκου


«Eφαρμόστε τα προαπαιτούμενα (sic)...» απαιτούν οι δανειστές μας. Κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν έστω και τώρα, έστω και με βίαιο τρόπο υποστηρίζουν, όπως άλλωστε απαιτούν οι βασικές αρχές του Μνημονίου Νο 3. Προφανώς, αδιαφορούν αν μαζί με τα ξερά καίγονται και τα χλωρά. Διότι καλές οι μεταρρυθμίσεις, συνοδεύονται, όμως, και με μια απίστευτη εσωτερική υποτίμηση, που δεν θα έχει προηγούμενο σε ολόκληρο τον κόσμο. Και όμως, κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στο «τέρας», που δήθεν προσπαθεί να κάνει την Ελλάδα… ανταγωνιστική!

Με άλλα λόγια, μας οδηγούν σε μια κατάσταση που αποδεχόμαστε τα πάντα...

Η κρίση βαθαίνει και η φτώχεια των Ελλήνων πολιτών είναι πια εμφανής και κάνει τον γύρο του κόσμου μαζί με την αθλιότητα των χειρισμών Παπακωνσταντίνου στην ολέθρια για την πατρίδα «λίστα Λαγκάρντ». Η «λαοθάλασσα πεινασμένων» είναι ενδεικτική. Ανεργία ή υποαπασχόληση, απώλεια ιδιοκτησίας λόγω κατάσχεσης, χαμηλές συντάξεις, όποια και αν είναι η αιτία, η φτώχεια πλήττει πλέον και όσους είχαν επαρκές βιοτικό επίπεδο. Η ύφεση και η ανεργία έχουν ξεφύγει από κάθε έλεγχο και αποτελούν πια το βασικό πρόβλημα επιβίωσης της χώρας.

Η έκρηξη του αριθμού των αστέγων στα αστικά κέντρα έχει προ πολλού ξεπεράσει ακόμα και τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις και οι 400.000 νεόπτωχοι αυξήθηκαν κατά 400.000 σε έναν μόλις χρόνο. Το 2011, τα άτομα που βρέθηκαν υπό συνθήκες φτώχειας ή κοινωνικού αποκλεισμού, δηλαδή όσοι είχαν εισόδημα μικρότερο των 5.951 ευρώ, έφθασαν τα 3,403 εκατομμύρια, όταν το 2010 ήταν 3,031 εκατομμύρια. Στη χειρότερη θέση είναι οι οικογένειες με έναν ενήλικο και εξαρτώμενα παιδιά, καθώς το ποσοστό φτώχειας αυξήθηκε από το 33,4% το 2010 στο 43,2% το 2011. Επίσης, οι γυναίκες εμφανίζονται πιο ευάλωτες από τους άντρες.

Η αύξηση της φτώχειας στις γυναίκες είναι μεγαλύτερη, με τον σχετικό δείκτη να διαμορφώνεται από 16,8% το 2010 σε 23,5% το 2011. Τα ελληνικά νοικοκυριά υπέστησαν τη μεγαλύτερη μείωση εισοδήματος στην Ευρώπη κατά την περίοδο της κρίσης, σύμφωνα με σχετική έκθεση της Κομισιόν. Ειδικότερα, την τριετία 2008-2011, τα ελληνικά νοικοκυριά απώλεσαν 17% του πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματός τους, ποσοστό υπερδιπλάσιο από το αντίστοιχο της δεύτερης πιο πληγείσας Ισπανίας (8%) και κατά πολύ μεγαλύτερο των αντίστοιχων απωλειών στην Κύπρο (7%) και την Ιρλανδία (5%).

Η Ελλάδα πληρώνει τα λάθη της ψευδεπίγραφης ευημερίας χωρίς παραγωγή, που έζησε τις τελευταίες δεκαετίες. Ομως και αυτοί μας δάνειζαν πέρα από τις αντοχές μας για να χρηματοδοτούμε τα δικά τους πλεονάσματα με τα δικά μας ελλείμματα. Εντάξει, δαπανούσαμε πάνω από τις δυνάμεις μας για να αγοράζουμε τα προϊόντα τους. Και τώρα μας φέρονται με ωμότητα, ποντάροντας στην αδυναμία του χρεωμένου λαού.

Οι αναγνώστες της στήλης θα ενθυμούνται ότι από την αρχή είχα διατυπώσει την άποψη πως το Μνημόνιο όχι μόνο δεν έλυνε τα προβλήματα της Ελλάδος, αλλά τα επιδείνωνε. Η αλήθεια είναι πως τότε η άποψη αυτή ήταν απλώς μειοψηφούσα (!). Δυστυχώς, όμως, πρόκειται για μια πραγματική εθνική καταστροφή, την οποία μας την επέβαλαν στο όνομα της… άμεσης αντιμετώπισης του υπέρογκου δημοσιονομικού ελλείμματος και της υπερχρέωσης της χώρας μας.

Τεράστια τρύπα 11,9 δισ. καλείται να καλύψει η κυβέρνηση μέχρι τα τέλη Φεβρουαρίου του 2013 για να επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχoι του 2012. Αυτό προκύπτει από την εβδομαδιαία έκθεση της Eurobank για την οικονομία, την κατάσταση και τις προοπτικές. Tα έσοδα της γενικής κυβέρνησης για την περίοδο Ιανουαρίου - Νοεμβρίου 2012 ανέρχονταν στα 73,1 δισ. ευρώ (χωρίς τις ενδοκυβερνητικές συναλλαγές), μειωμένα κατά -1,5% σε σχέση με την αντίστοιχη περίοδο του 2011.

Από τα στοιχεία και τις υποθέσεις της τράπεζας προκύπτει ότι, κατά πάσα πιθανότητα, η εκτέλεση του προϋπολογισμού θα είναι εκτός στόχων για το 2012 ανεβάζοντας τις χρηματοδοτικές ανάγκες της χώρας και συνεπακόλουθο κόστος, με αποτέλεσμα να απαιτηθούν πρόσθετες εκδόσεις εντόκων γραμματίων τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για να καλύψουν το χρηματοδοτικό κενό.

Πάρτι συνεχίζουν να κάνουν οι κερδοσκόποι εις βάρος μας με τις υψηλές αποδόσεις των εντόκων που τους προσφέρουμε. Με συνέπεια να ανεβαίνει το κόστος εξυπηρέτησης του δανεισμού και αναγκάζει την κυβέρνηση να προβεί σε νέες περικοπές δαπανών. Παράλληλα, με τους οριακούς υπολογισμούς της κυβέρνησης για τις εισπράξεις, η εκτέλεση του προϋπολογισμού του 2013 στηρίζεται στην αδιάλειπτη πληρωμή φόρων από τους πολίτες. Κανείς όμως δεν μπορεί να εγγυηθεί κάτι τέτοιο υπό τις συνθήκες άγριας ύφεσης που βιώνει η χώρα και με την ανεργία να διογκώνεται.

Ουδείς, λοιπόν, διδάχθηκε από το ναυάγιο του Τιτανικού.