Περιγράφηκε σήμερα στο TVXS μια ακόμη νοσηρή πτυχή αυταρχισμού και απανθρωπιάς.

Συγκεκριμένα:


Σχόλιο του Πέτρου Αργυρίου σε δημοσίευμα του TVXS


«Ο 72χρονος κάτοικος Αθήνας συνελήφθη για επαιτεία στο Χαϊδάρι και το δικαστήριο, τον καταδίκασε σε φυλάκιση 10 ημερών, ποινή εξαγοράσιμη, όμως ο ίδιος δεν είχε χρήματα, ούτε βρέθηκε κάποιος συγγενής του για να τον βοηθήσει. Αντί λοιπόν να κρατηθεί στην κάπου στην Αθήνα, αποφασίστηκε να σταλεί και να εκτίσει την ποινή των 10 ημερών (που στην πραγματικότητα είναι μόνο 5 ημέρες, αφού πρόκειται για άτομο ηλικίας άνω των 65 χρόνων), μαζί με βαρυποινίτες στις φυλακές Κομοτηνής.

Μέχρι όμως να μεταφερθεί ο 72χρονος κυρ-Γιώργος στην Κομοτηνή, είχε ήδη εκτίσει την ποινή καθ’ οδόν, αφού η «κλούβα» που διέσχιζε την Ελλάδα επί μέρες, συγκεντρώνοντας καταδικασθέντες από διάφορες πόλεις.

Ο διευθυντής των φυλακών, Κωνσταντίνος Καπάνταης, παρέλαβε «σοκαρισμένος» τον γέροντα, σύμφωνα με το ρεπορτάζ του «Έθνους» και του πλήρωσε το εισιτήριο του ΚΤΕΛ προκειμένου να επιστρέψει πάλι πίσω στο Χαϊδάρι. «Ηταν ένας άνθρωπος σε άθλια κατάσταση, βρώμικος που δεν είχε στον ήλιο μοίρα. Με τη βοήθεια συγκρατουμένων του, του δώσαμε καθαρά ρούχα, τον φροντίσαμε και μακάρι να μπορούσαμε να τον κρατήσουμε περισσότερο για να έχει ένα πιάτο φαγητό και ένα στρώμα να κοιμηθεί», δήλωσε στο «Εθνος» ο κ. Καπάνταης.

Η απόφαση βγήκε στις 26 Ιανουαρίου και ο 72χρονος έπρεπε να πάρει το αποφυλακιστήριό του στις 31 Ιανουαρίου, πλην όμως έφτασε στην Κομοτηνή την 1η Φεβρουαρίου. Η διοίκηση των φυλακών για ανθρωπιστικούς λόγους τον κράτησε ένα βράδυ, τον φρόντισε και προχθές τον συνόδευσαν στο ΚΤΕΛ για να πάει στην Αθήνα.

Εν τω μεταξύ, ο διευθυντής των φυλακών επικοινώνησε με το αστυνομικό τμήμα Χαϊδαρίου, προκειμένου να βρεθούν συγγενείς του ηλικιωμένου, αλλά κανείς δεν εντοπίστηκε. Ο διευθυντής της φυλακής ζήτησε ωστόσο από τον οδηγό του λεωφορείου να τον έχει υπό την προσοχή του, καθώς λόγω του Αλτσχάιμερ, μπορεί να εξαφανιζόταν σε κάποια από τις στάσεις.

Από τη στιγμή που έφτασε στην Αθήνα η τύχη του 72χρονου Γιώργου Τσαπανίδη αγνοείται. «Μπορούσαν να τον στείλουν στον Κορυδαλλό και εκεί η κοινωνική υπηρεσία να φρόντιζε να του πλήρωνε την ποινή. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπέβαλαν σε αυτήν την ταλαιπωρία έναν ήδη ταλαιπωρημένο άνθρωπο. Εγώ και όλοι οι εργαζόμενοι τον είδαμε σαν τον πατέρα μας και δεν μπορούσαμε να τον αφήσουμε στην κατάσταση που ήρθε», δήλωσε ο διευθυντής των φυλακών Κομοτηνής κ. Καπάνταης.»[1]

Ο Γέροντας έπρεπε να ζητιανέψει από το δικαστή λεφτά για να μπορέσει να εξαγοράσει την ποινή του για να μπορεί να ξαναγυρίσει στη ζωή του, δηλαδή στους δρόμους και να ζητιανέψει ελεύθερα και με το κεφάλι ψηλά. Αλλά επειδή είχε αλτζχάιμερ φαίνεται ότι ξέχασε τα βασικά του επαγγέλματός του.

Ζούμε εποχές που μόνο μια γραφίδα του Ουγκώ ή του Ντίκενς μπορούν περιγράψουν. Ζούμε το τέλος της εποχής του ανθρώπου. Και αυτή η εποχή είναι ακόμη στα σπάργανα της.

Αν πω τον δικαστή που καταδίκασε τον ανήμπορο και απροστάτευτο γέρο αλήτη θα με πάνε μέσα για εξύβριση.
Αν πω τον μπάτσο που τον συνέλαβε αλήτη, θα με πάνε μέσα για εξύβριση αφού πρώτα με περάσουν και από ένα χεράκι.

Οπότε απλά θα πω τη σύλληψη και τη δικαστική απόφαση απάνθρωπη για να χω καλά ξεμπερδέματα.

Να το ξεχάσουμε το κοινωνικό κράτος. Τώρα έχουμε χούντα. Αυτούς τους ανθρώπους, τους 72χρονους ανοϊκούς ζητιάνους δεν θα ‘πρεπε να τους παν ούτε φυλακή ούτε δικαστήρια. Μην υπερφορτώνουμε και το σύστημα. Κανονικά θα πρέπει να τους λιώνουν με την μπότα το ασπρομάλλικο ανοϊκό κεφαλάκι τους. Οι οδοκαθαριστές θα χουν να κάνουν λίγη περισσότερη δουλειά αλλά έτσι και αλλιώς τέτοιοι κωλόγεροι βρωμίζουν τους πεντακάθαρους δρόμους μας.

Ας είναι καλά ο Διευθυντής των Φυλακών και οι κρατούμενοι- «τέρατα» που δώσαν λίγη φροντίδα και ανθρωπιά στο γεράκο σε αντίθεση με το Νόμο.
Ελπίζω, παρά την αλτζχάιμερ να θυμάται ο γέροντας λίγη από αυτή τη ζεστασιά στις τελευταίες του ώρες.

ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...