«Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥ, Η ΖΩΗ ΜΟΥ»

Με τον Βίνσεντ Γκάλο, τον ιδιόρρυθμο Αμερικανό καρατερίστα και ενίοτε κινηματογραφιστή, συνέβη το εξής περίεργο τον περυσινό Σεπτέμβρη, στη διάρκεια του Φεστιβάλ Βενετίας.

«Ο θάνατός σου, η ζωή μου» κραυγάζει ο Βίνσεντ Γκάλο ως δραπέτης απεγνωσμένος στα αφιλόξενα δάση

Με τον Βίνσεντ Γκάλο, τον ιδιόρρυθμο Αμερικανό καρατερίστα και ενίοτε κινηματογραφιστή, συνέβη το εξής περίεργο τον περυσινό Σεπτέμβρη, στη διάρκεια του Φεστιβάλ Βενετίας. Τη μία μέρα ο 50χρονος ηθοποιός αποδοκιμάστηκε από κοινό και επαγγελματίες για τη νέα του σκηνοθετική δουλειά "Υποσχέσεις γραμμένες στο νερό", όπου υποδύεται ο ίδιος, με περίσσιο ναρκισσισμό, έναν γυναικά επαγγελματία δολοφόνο σ' ένα παρακμιακό μοτέλ.

Το γιουχάισμα μπορεί να μην έφθασε σε ένταση εκείνο για το προκλητικό "The brown bunny" προ οκταετίας στις Κάνες, όπου ο Γκάλο επιδείκνυε το δήθεν υπερμέγεθες γεννητικό του όργανο σε μια σκηνή στοματικού έρωτα με την Κλόι Σεβινί, πάντως το φιλμ υπενθύμισε σε άπαντες σινεφίλ το προφίλ ενός δημιουργού αυτάρεσκου και μεγαλομανούς τον οποίο δεν μπορεί κανείς παρά να... αντιπαθήσει με πάθος.

Την επομένη, ωστόσο, όλα άλλαξαν με την προβολή, επίσης στο διαγωνιστικό, της δραματικής περιπέτειας "Ο θάνατός σου, η ζωή μου", σε σκηνοθεσία του Πολωνού Γέρζι Σκολιμόφσκι. Ο ίδιος ο ηθοποιός καταχειροκροτούνταν τώρα από τον κόσμο που μόλις πριν από λίγες ώρες τον είχε απορρίψει.

Μερικές μέρες μετά, ο ενθουσιασμός έμελλε να μετουσιωθεί σε ανταμοιβή: Βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας (Coppa Volpi) από μέρους της κριτικής επιτροπής με πρόεδρο τον Κουέντιν Ταραντίνο, ο οποίος τίμησε μάλιστα το φιλμ και με μία επιπλέον διάκριση, το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής, για πρώτη φορά κόντρα στους κανονισμούς του Φεστιβάλ που απαγορεύουν τη διπλή βράβευση για το ίδιο έργο.

Ρεσιτάλ ερμηνείας
Γιατί, όμως, τούτη η ξαφνική αγάπη προς το πρόσωπο του Γκάλο από τη μία μέρα στην άλλη;

Απλά πράγματα. Το "Ο θάνατός σου, η ζωή μου", που ξεκινά να προβάλλεται και στις ελληνικές αίθουσες από την προσεχή Πέμπτη, είναι όχι μόνο πολύ καλύτερη ταινία από τις "Υποσχέσεις...", αλλά και μία από τις πιο ενδιαφέρουσες ευρωπαϊκές παραγωγές της χρονιάς. Και χρωστά πολλά στον ίδιο τον Γκάλο, ο οποίος, στον ρόλο του στρατιώτη των Ταλιμπάν που ξεφεύγει από την αιχμαλωσία των αμερικανικών δυνάμεων ενώ μεταφέρεται σε κάποιο βορειοευρωπαϊκό στρατόπεδο, για να επιδοθεί στη συνέχεια σ' έναν άγριο αγώνα επιβίωσης στα παγωμένα δάση, κουβαλά ολόκληρη την ταινία στις πλάτες του με μία ερμηνεία κατεξοχήν σωματική - και χωρίς ίχνος διαλόγου.

Πρόκειται, πράγματι, για δεινό ηθοποιό (τον θυμόμαστε από το "Arizona dream" του Εμίρ Κουστουρίτσα, το "Σπίτι των Πνευμάτων" του Μπίλε Ογκαστ, το "Πολλοί νεκροί για μια κηδεία" του Εϊμπελ Φεράρα, αλλά και από το πιο πρόσφατο "Tetro" του Φράνσις Φορντ Κόπολα), αρκεί μονάχα να μη διευθύνεται από τον... εαυτό του.

"Χρειαζόταν κυριολεκτικά να σκαρφαλώνουμε στα πλατό", ομολογεί ο βετεράνος Γέρζι Σκολιμόφσκι για τα γυρίσματα που πραγματοποιήθηκαν, εκτός από το Ισραήλ, σε δύσβατες ορεινές περιοχές της Πολωνίας και της Νορβηγίας, καταχείμωνο, σε θερμοκρασίες που έφθαναν τους -35 βαθμούς Κελσίου.

"Υποφέραμε όλοι, αν και την πιο άχαρη δουλειά την είχε ο Βίνσεντ, που έπρεπε να τρέχει ξυπόλητος στο χιόνι σ' αυτές τις καιρικές συνθήκες". Οχι μόνον αυτό, αλλά και να παριστάνει τον κουτσό, πληγωμένος ων από μία φάκα. Και να ροκανίζει κλαδιά δέντρων ή να μασοηυλάει... μυρμήγκια για να ικανοποιήσει τη θανατερή πείνα του. "Το σημαντικό σε αυτή την ιστορία είναι ο δραπέτης που επιστρέφει σε μια κατάσταση άγριου ζώου, που πρέπει να σκοτώσει για να επιβιώσει", συμπληρώνει ο σκηνοθέτης.

Φθάνουν τούτες οι κακουχίες ως εξιλέωση για όποτε πήγε να το παίξει δημιουργός; Και με το παραπάνω, όπως θα διαπιστώσετε την ερχόμενη Πέμπτη.

Οι συντελεστές
Την ιδέα για το σενάριο του "Ο θάνατός σου, η ζωή μου" ο Γέρζι Σκολιμόφσκι την εμπνεύστηκε όταν πρωτοάκουσε για τη χρήση του αεροδρομίου Σιμάνι, βόρεια της Βαρσοβίας, από τη CIA, για μεταφορά στρατιωτικών αιχμαλώτων από τη Μέση Ανατολή. Την παραγωγή του κινηματογραφικού σχεδίου ανέλαβε ο βετεράνος Τζέρεμι Τόμας, που είχε πρωτοσυνεργαστεί με τον Σκολιμόφσκι το 1978 στο βραβευμένο στις Κάνες ψυχολογικό θρίλερ "Η κραυγή που σκο­τώνει", ενώ η μόνη γνωστή ηθο­ποιός που επελέγη να συνοδέψει σ' έναν μικρό ρόλο το ερμηνευτικό σολάρισμα του Βίνσεντ Γκάλο ήταν η Γαλλίδα Εμανουέλ Σενιέ.

ΡΟΜΠΥ ΕΚΣΙΕΛ

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...