Ένα απόγευμα στον Παράδεισο, στο πιο γνωστό από όλα τα καφέ, ο Λάο Τσε, Ο Κομφούκιος και ο Βούδας κάθονται και συζητούν. Ο σερβιτόρος έρχεται με ένα δίσκο με τρία ποτήρια χυμό που τον ονομάζει “Ζωή” και τους τον προσφέρει.

O Βούδας κλείνει αμέσως τα μάτια του και αρνείται λέγοντας: «Η ζωή είναι δυστυχία».

Ο Κομφούκιος μισοκλείνει τα μάτια του. Είναι οπαδός της μέσης οδού, συνήθιζε να κηρύττει τη χρυσή τομή, και ζητά από τον σερβιτόρο να του δώσει το ποτήρι. Θα ήθελε να πιεί μια γουλιά, αλλά μόνο μια γουλιά, αφού χωρίς να τη δοκιμάσει πως μπορεί κάποιος να πει ότι η ζωή είναι μια δυστυχία ή όχι; Ο Κομφούκιος είχε επιστημονική σκέψη, δεν ήταν ιδιαίτερα μυστικιστής, είχε περισσότερο έναν ορθολογιστικό, γήινο τρόπο σκέψεως. Ήταν ο πρώτος συμπεριφοριστής τον οποίο γνώρισε ο κόσμος, ιδιαίτερα λογικός. Και η στάση του είναι απόλυτα ορθή καθώς λέει: «Πρώτα θα δοκιμάσω μια γουλιά και έπειτα θα πω τη γνώμη μου». Δοκιμάζει μια γουλιά και ύστερα λέει: «Ο Βούδας έχει δίκιο, η ζωή είναι μια δυστυχία».

Ο Λάο Τσε παίρνει και τα τρία ποτήρια και λέει: «Αν κάποιος δεν πιεί όλο το ποτήρι, πως μπορεί να πει οτιδήποτε;» Κατεβάζει λοιπόν και τα τρία ποτήρια κι αρχίζει να χορεύει!

Ο Βούδας και ο Κομφούκιος τον ρωτούν: «Δεν θα πεις κάτι;» Και ο Λάο Τσε λέει: «Αυτό είναι που έχω να πω: το τραγούδι μου και ο χορός μου μιλούν για μένα». Αν δεν δοκιμάσεις ολοκληρωτικά, και πάλι δεν μπορείς να πεις κάτι, επειδή αυτό που ξέρεις είναι κάτι που τα λόγια δεν επαρκούν για να το περιγράψουν.

Ο Βούδας βρίσκεται στο ένα άκρο, ο Κομφούκιος είναι στο μέσον. Ο Λάο Τσε έχει πιει και τα τρία ποτήρια - εκείνο που έφεραν για τον Βούδα, εκείνο που έφεραν για τον Κομφούκιο και εκείνο που έφεραν γι' αυτόν. Τα ήπιε και τα τρία κι έζησε τη ζωή και στις τρεις διαστάσεις τις.

Ζήσε τη ζωή με όλους τους πιθανούς τρόπους, μην επιλέγεις τον έναν έναντι του άλλου, και μην προσπαθείς να είσαι στο μέσον. Μην προσπαθείς να εξισορροπήσεις. Η ισορροπία είναι κάτι που καλλιεργείται. Η ισορροπία είναι κάτι που προκύπτει μέσα από την εμπειρική βίωση όλων των διαστάσεων της ζωής. Η ισορροπία είναι κάτι το οποίο συμβαίνει, δεν είναι κάτι στο οποίο θα οδηγήσουν οι προσπάθειές σου. Εάν την επιφέρεις με τις προσπάθειές σου θα είναι ψευδής, καταναγκαστική. Και θα εξακολουθείς να είσαι σε ένταση, δε θα χαλαρώσεις, γιατί πως μπορεί ένας άνθρωπος που προσπαθεί να ισορροπήσει στο μέσον να είναι χαλαρός; Θα φοβάσαι πάντοτε ότι αν χαλαρώσεις μπορεί να αρχίσεις να κινείσαι προς τα δεξιά ή τα αριστερά. Το πιο πιθανό είναι να παραμείνεις αγχωμένος, και το να μείνεις αγχωμένος ισοδυναμεί με το να χάσεις την ευκαιρία σου, να χάσεις το δώρο της ζωής.

Μη είσαι τσιτωμένος! Μην ζεις τη ζωή σύμφωνα με αρχές. Ζήσε τη ζωή στην πληρότητά της, πιες τη ζωή στην πληρότητά της! Ναι, μερικές φορές η γεύση της είναι πιο πικρή· ε, και λοιπόν; Αυτή η γεύση της πικρίας θα σε βοηθήσει να αντιληφθείς και τη γλυκύτητά της. Θα είσαι σε θέση να αντιληφθείς τη γλυκύτητά της μόνο αν έχεις γευτεί την πικρία της. Κάποιος που δεν ξέρει πώς να κλαίει δεν θα ξέρει πώς να γελάει. Κάποιος που δεν μπορεί να χαρεί ένα βαθύ γέλιο, ένα ξεκαρδιστικό γέλιο, τα δάκρυα του θα είναι κροκοδείλια. Δεν μπορούν να είναι αληθινά, δεν μπορούν να είναι αυθεντικά.

Δεν διδάσκω τη μέση οδό, διδάσκω την ολοκληρωτική οδό. Τότε μόνο η ισορροπία προκύπτει από μόνη της, και τότε η ισορροπία αυτή χαρακτηρίζεται από ομορφιά και μεγαλείο. Δεν την έχεις εξαναγκάσει, έχει απλά έλθει. Μετατοπιζόμενος με ευγνωμοσύνη προς τα αριστερά, προς τα δεξιά ή στο μέσον, η ισορροπία έρχεται σιγά – σιγά μέσα σου, ακριβώς επειδή παραμένεις απροσδιόριστος. Όταν έρχεται η στεναχώρια ξέρεις ότι θα περάσει, και όταν έρχεται η χαρά ξέρεις ότι θα περάσει κι αυτή. Τίποτε δεν μένει το ίδιο, τα πάντα αλλάζουν. Το μόνο που μένει σταθερό είναι η δική σου παρουσία. Αυτή η παρουσία είναι που φέρνει την ισορροπία. Αυτή η παρουσία είναι η ισορροπία.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...