της Λώρης Κέζα


Ωραία η φράση του πρωθυπουργού: «Ξεχάστε τα κεκτημένα». Θα μπορούσε κάλλιστα να συμπληρώσει: «Ετοιμαστείτε για τον νέο Μεσαίωνα». Θα μπορούσε επίσης να παραπέμψει τους εργαζόμενους στο θρησκευτικό αίσθημα: τι να τους κάνουν τους μισθούς όταν υπάρχει ο Παράδεισος; Όσοι ψοφήσουν από την πείνα θα απολαύσουν μια ώρα αρχύτερα τη μεταθανάτιο γαλήνη.

Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος συνεχίζει την ίδια συνταγή, της τρομοκράτησης των πολιτών για την είσπραξη της επόμενης δόσης. Κάθε φορά η δόση είναι η πιο κρίσιμη από όλες, κάθε φορά η χώρα κινδυνεύει περισσότερο από ποτέ με άτακτη χρεωκοπία, κάθε φορά αιωρείται η απειλή ότι πρέπει να αποδεχτούμε τις προτάσεις «διότι αύριο κινδυνεύουμε να μην έχουμε τίποτα». Αυτό που δεν έχει καταλάβει ο ειδικός των αριθμών και των προϋπολογισμών είναι ότι οι πολλοί δεν έχουν τίποτε. Αυτό το τίποτε επιχειρεί να ανταλλάξει με στόχο την ευημερία των ολίγων και μια ανάπτυξη που αφορά τους επιχειρηματίες που θα την καρπωθούν. Δηλαδή ενόσω η χώρα θα έχει ανάπτυξη, όσο οι επενδυτές θα χαίρονται, οι εργαζόμενοι θα προσαρμόζονται στην από-ανάπτυξη που τους ετοιμάζουν.

Ο πρωθυπουργός της συναίνεσης έβαλε στο στόχαστρο τον 13ο και 14ο μισθό, δηλαδή τα επιδόματα Πάσχα, θέρους, Χριστουγέννων. Προτείνει να «ενσωματωθούν» στον μισθό κατά το ήμισυ. Πλην όμως αυτοί οι δύο περίφημοι μισθοί υπάρχουν μόνο στη φαντασία των επιτελών του Μαξίμου. Ο 13ος μισθός πήγε στα ειδικά τέλη και στα χαράτσια πάσης φύσεως και ο 14ος πήγε στην καταβολή των έμμεσων φόρων, στα καύσιμα, στα τρόφιμα. Δεν έχει άραγε συνδυαστική σκέψη ο κ. Παπαδήμος; Δεν μπορεί να τα βάλει όλα αυτά τα απλά σε ένα χαρτί και να υπολογίσει ότι α) οι μισθωτοί είναι οι μόνοι που δεν φοροδιαφεύγουν άρα σηκώνουν το βάρος συντήρησης του κράτους, β) οι μισθωτοί είναι στην πλειονότητά τους εργαζόμενοι του χιλιάρικου που έχουν γονατίσει από τις νέες φορολογήσεις γ) οι μισθωτοί ως μέλλον αντιλαμβάνονται την επιβίωση έως το τέλος του μήνα που θα ξαναπληρωθούν.

Οι προσαρμογές που προτείνονται από τον κ. Παπαδήμο συμβάλλουν στη δημιουργία ενός «τέταρτου κόσμου» οδηγώντας στην εξαθλίωση ομάδες χιλιάδων ατόμων. Ταυτόχρονα προβάλλει το όραμα μιας «ανάπτυξης» που δεν έχει προσδιοριστεί ακόμη. Ποιοι είναι εκείνοι που καλούνται να επενδύσουν στη χώρα και κατά πόσο θα την ωφελήσουν; Αυτό είναι κάτι που παραμένει ασαφές, αν και υπάρχουν αρκετά παραδείγματα που μας κάνουν επιφυλακτικούς. Δεν χρειάζεται να πάμε μακριά, αρκεί να δούμε το μοντέλο της αλβανικής ανάπτυξης, εκεί όπου έχουν επενδυθεί εκατοντάδες δισ. ευρώ από Γερμανούς, από Κινέζους, Ρώσους, Καναδούς. Παρά την κυκλοφορία του χρήματος οι Αλβανοί δεν χαίρονται την ανάπτυξη – απλά έχουν και τρώνε ένα ξεροκόμματο. Αυτό το ξεροκόμματο επιχειρεί να προσφέρει στους μισθωτούς ο κ. Παπαδήμος και είναι κατηγορηματικός: αν δεν το αποδεχτούμε θα πέσει μεγάλη πείνα.

Η ανισότητα στην κατανομή του πλούτου και η δημιουργία του «τέταρτου κόσμου» δεν έχουν ανάγκη τη δημοκρατία. Έτσι γίνεται πάντα. Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος για να επιβληθεί πρέπει να γίνει αυταρχικός. Θα ξαλαφρώσει τους εργοδότες από τον 13ο και 14ο μισθό με πράξη νομοθετικού περιεχομένου, χωρίς δηλαδή να μπει στον κόπο να το κουβεντιάσει στη Βουλή.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...