Για πρώτη φορά οι αστρονόμοι παρακολούθησαν έναν κομήτη να διαλύεται, καθώς ''βούτηξε'' στην καυτή ατμόσφαιρα του Ήλιου.

Τέτοια φαινόμενα είναι συνηθισμένα, όμως ποτέ έως τώρα δεν είχαν βιντεοσκοπηθεί με λεπτομέρεια, πράγμα που μπορεί να δώσει στους επιστήμονες νέα στοιχεία τόσο για τη σύσταση των κομητών, όσο και τις άγνωστες ιδιότητες του ανώτερου στρώματος της ηλιακής ατμόσφαιρας, του λεγόμενου και ηλιακού στέμματος.

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αστροφυσικό Κάρελ Σρίβερ του Προωθημένου Τεχνολογικού Κέντρου της Λόκχιντ Μάρτιν στην Καλιφόρνια, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο περιοδικό "Science", ανέφεραν ότι ο κομήτης ανήκε στην κατηγορία της λεγόμενης ''οικογένειας Κρόιτς''.

Πρόκειται για μια ομάδα κομητών που περνά, κατά τακτικά χρονικά διαστήματα, επικίνδυνα κοντά στον ήλιο.

Κατά τα τελευταία 15 χρόνια, πάνω από 1.400 τέτοιοι κομήτες-χιονόμπαλες έχουν ανιχνευθεί, κατά πιθανότητα προερχόμενοι από ένα γιγάντιο μητρικό κομήτη πλάτους 20 έως 100 χιλιομέτρων, ο οποίος εκτιμάται ότι διασπάστηκε πριν από περίπου 2.500 χρόνια.

Μέχρι τώρα όμως κανένα τηλεσκόπιο δεν είχε καταφέρει να παρακολουθήσει κάποιον από αυτούς τους κομήτες να ''αυτοκτονεί'' πάνω στον ήλιο.

Αυτή τη φορά, οι επιστήμονες, με τη βοήθεια του Παρατηρητηρίου Ηλιακής Δυναμικής (SDO), του Ηλιακού Ηλιοσφαιρικού Παρατηρητηρίου (SOHO) και του Παρατηρητηρίου Ηλιακών-Γήινων Σχέσεων (STEREO) της NASA, κατόρθωσαν να παρακολουθήσουν προσεκτικά την ορμητική ''βουτιά'' στον ήλιο του κομήτη C/2011 N3, η κεφαλή του οποίου είχε πλάτος περίπου 45 μέτρα και όγκο 70.000 τόνους (περίπου όσο ένα αεροπλανοφόρο). Η ουρά του ξεπερνούσε σε μήκος τα 10.000 χιλιόμετρα, ενώ η ταχύτητα καθόδου του προς τον ήλιο ήταν περίπου 650 χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο.

Ο κομήτης, κατά την πρόσκρουσή του, κατάφερε να διεισδύσει βαθιά μέσα στην εξωτερική ατμόσφαιρα του ήλιου, έως 100.000 χιλιόμετρα από την επιφάνειά του. Βέβαια, όσο βυθιζόταν, τόσο έσπαγε σε μικρότερα κομμάτια, ώσπου τελικά εξατμίστηκε τελείως.

Η όλη διαδικασία διήρκεσε γύρω στα 20 λεπτά.

Οι κομήτες είναι αρχέγονα ουράνια σώματα που έλκουν την καταγωγή τους από την εποχή δημιουργίας του ηλιακού μας συστήματος.

Επειδή περιέχουν υλικά από τις απαρχές των πλανητών, η ανάλυση της σύστασής τους ρίχνει περισσότερο φως στο πώς σχηματίστηκαν η Γη και οι άλλοι πλανήτες.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...