Ο «J.Edgar» των Κλιντ Ίστγουντ - Λεονάρντο Ντι Κάπριο και το «Άλογο του Πολέμου» του Στίβεν Σπίλμπεργκ πασχίζουν να φτάσουν το ανεξάρτητο διαμαντάκι που ακούει στα... ονόματα «Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν»

(2) J. Edgar
Του Κλιντ Ίστγουντ. Βιογραφία, 2011, ΗΠΑ. 2 ώρες και 17 λεπτά. Με τους: Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Άρμι Χάμερ, Ναόμι Γουάτς, Τζούντι Ντεντς, Τζος Λούκας.

Δύο πράγματα πρέπει να είχαν συνεχώς στο μυαλό τους ο σκηνοθέτης Κλιντ Ίστγουντ και ο σεναριογράφος Ντάστιν Λανς Μπλακ όσο ετοίμαζαν τη βιογραφία του διαβόητου διευθυντή του FBI: να δείξουν ότι η απόλυτη εξουσία αναπόφευκτα διαφθείρει στο τέλος και να μη δώσουν ιδιαίτερη βάση στις αδιασταύρωτες φήμες που ήθελαν τον Τζ. Έντγκαρ Χούβερ ομοφυλόφιλο και με παρενδυτικές τάσεις. Τα κατάφεραν και στα δύο, χωρίς ωστόσο αυτό να είναι και τόσο καλό για την ταινία. Όταν ανακοινώνεται ότι θα γυριστεί η βιογραφία ενός από τους πιο ισχυρούς άντρες του 20ου αιώνα – ενός ανθρώπου που κράτησε τη θέση του αντέχοντας το πέρασμα οκτώ αμερικανών προέδρων, τριών πολέμων και πολλών υποθέσεων που συγκλόνισαν την κοινή γνώμη – σε σκηνοθεσία του ώριμου Κλιντ Ίστγουντ, έτσι όπως τον γνωρίσαμε από τα εξαιρετικά «Γράμματα από το Ίβο Τζίμα», «Million Dollar Baby» και «Gran Torino», και σε σενάριο του βραβευμένου με Όσκαρ για το μαχητικό «Milk» Ντ.Λ. Μπλακ, θα περίμενε κάποιος ότι το μαχαίρι θα φτάσει μέχρι το κόκαλο.





Ή, τουλάχιστον, από τη στιγμή που δεν ήθελαν να «κιτρινίσουν» ασχολούμενοι με τη φημολογούμενη ομοφυλοφιλία του, θα αφοσιώνονταν στο να δείξουν τη σήψη της εξουσίας πέρα από τα αναμενόμενα. Το αποτέλεσμα είναι μια καλοστημένη αλλά βατή βιογραφία, που κυλά απρόσκοπτα, χωρίς όμως να προσφέρει στιγμές ανατριχίλας για το ποιόν του ανδρός, πέραν από το λίγο φως που ρίχνει στη σχέση με τη μητέρα του. Μόνο η ερμηνεία του Λεονάρντο Ντι Κάπριο είναι αξιομνημόνευτη, ο οποίος, όταν παίζει τον νεαρό Χούβερ καταφέρνει – ίσως για πρώτη φορά – να αποβάλλει την κατάρα του baby-face που τον καταδιώκει και να δείξει έναν αμείλικτα ανερχόμενο καριερίστα, και όταν υποδύεται τον Χούβερ σε μεγάλη ηλικία επιτυγχάνει να δώσει έκφραση κάτω από τόνους προσθετικού μακιγιάζ.

(2) Το άλογο του πολέμου / War Horse
Του Στίβεν Σπίλμπεργκ. Δραματική, 2011, ΗΠΑ. 2 ώρες και 26 λεπτά. Με τους: Τζέρεμι Ιρβάιν, Πίτερ Μούλαν, Έμιλι Γουότσον, Νιλς Άρεστρουπ, Ντέιβιντ Θιούλις, Τομ Χίντλστον.




Μόνο ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, από τους λίγους ανθρώπους του Χόλιγουντ που δε δίνουν λογαριασμό σε κανέναν, θα μπορούσε να ενσωματώσει σινεφιλικές αναφορές σ’ ένα εμπορικό, δακρύβρεχτο, πολεμικό δράμα – οι οποίες, μάλιστα, θα περάσουν μπροστά από τα μάτια των περισσότερων θεατών χωρίς καν να γίνουν αντιληπτές. Παρ’ όλα αυτά, μερικά κλεισίματα του ματιού στους Αϊζενστάιν, Μπρεσόν, Πάουελ και Φορντ δεν αρκούν για να καλύψουν την πραγματική φύση της ταινίας, ενός παιδικού παραμυθιού που αφηγείται την αγάπη ενός αγοριού για το άλογό του, το οποίο επιτάσσει το Βρετανικό Ιππικό για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, γεγονός που αναγκάζει τον ήρωα να καταταγεί για να το ξαναβρεί. Αδιαμφισβήτητα μια υπερπαραγωγή, το «Άλογο του πολέμου» έχει ως αποστολή να συγκινήσει και χρησιμοποιεί κάθε κλισέ και κινηματογραφικό τρικ για να το πετύχει: πομπώδεις ερμηνείες, δραματική μουσική, επιβλητική φωτογραφία και μια γλυκανάλατα ξεπερασμένη ωδή στην οικογένεια. Κρίμα, γιατί το υλικό από το βιβλίο του Μάικλ Μορπούργκο έχει ψωμί και ο Σπίλμπεργκ θα μπορούσε να είχε κάνει ένα αριστούργημα πάνω στη φιλία, τη μοίρα και τα δεινά του πολέμου.

(4) Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν / Martha Marcy May Marlene
Του Σον Ντέρκιν. Θρίλερ, 2011, ΗΠΑ. 1 ώρα και 42 λεπτά. Με τους: Ελίζαμπεθ Όλσεν, Σάρα Πόλσον, Χιου Ντάνσι, Τζον Χοκς, Μαρία Ντίτσια.




Η Μάρθα, μια νεαρή γυναίκα φανερά τρομοκρατημένη, τηλεφωνεί από το δρόμο στην αδερφή της, Λούσι, με την οποία έχει να επικοινωνήσει εδώ και δυο χρόνια, για να έρθει να την μαζέψει. Η Λούσι και ο άντρας της φιλοξενούν τη Μάρθα χωρίς να έχουν καταλάβει τι ακριβώς είναι αυτό που την τρόμαξε τόσο. Σιγά σιγά, μέσα από διάφορα φλασμπάκ, αρχίζει να ξετυλίγεται το μυστήριο και να εξηγείται η παρανοϊκή συμπεριφορά της Μάρθα. Η πρώτη μεγάλου μήκους απόπειρα του σκηνοθέτη Σον Ντέρκιν δικαιώνει τόσο τον ίδιο όσο και την ταλαντούχα πρωταγωνίστριά του, Ελίζαμπεθ Όλσεν, καθώς το «Μάρθα Μάρσι Μέι Μαρλίν», ένα ιδιοφυές ψυχολογικό θρίλερ, προκαλεί τους κανόνες του είδους, αγγίζοντας ταυτόχρονα ένα σοβαρό ζήτημα (που δεν θα αποκαλύψουμε εδώ). Αριστοτεχνικά παιχνίδια με το χρόνο, την ανάμνηση και τη φαντασίωση, συμπαγής ρυθμός και πολύ καλή φωτογραφία ανεβάζουν το σασπένς στα ύψη, βάζοντας για τα καλά στον κινηματογραφικό χάρτη τον Ντέρκιν, και δημιουργούν τις κατάλληλες βάσεις για μια αναπάντεχα εύθραυστη ερμηνεία από την Όλσεν.

----------------------
ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ
----------------------

Ο τελευταίος χορευτής του Μάο / Mao’s last dancer
Του Μπρους Μπέρεσφορντ. Βιογραφία, 2009, Αυστραλία. 1 ώρα και 57 λεπτά. Με τους: Τσι Τσαό, Μπρους Γκρίνγουντ, Αμάντα Σουλ, Κάιλ ΜακΛάχλαν, Πένι Χακφορθ-Τζόουνς.




Βασισμένη στην αυτοβιογραφία του διεθνούς φήμης χορευτή Λι Κουνζίν, η ταινία «Ο τελευταίος χορευτής του Μάο», αφηγείται την ιστορία ενός μικρού παιδιού στην επαρχιακή Κίνα του Μάο, ο οποίος επιλέχτηκε να γίνει χορευτής και σύντομα ανακάλυψε το έμφυτο ταλέντο του για την τέχνη αυτή, ένα ταλέντο που τον βοήθησε να φτάσει μέχρι τις ΗΠΑ και να κατακτήσει τον κόσμο. Σκηνοθετεί ο Μπρους Μπέρεσφορντ («Ο σοφέρ της κας Ντέιζι») και πρωταγωνιστεί ο Τσι Τσαό, χορευτής των Βασιλικών Μπαλέτων του Μπέρμιγχαμ.

Η πιο σκοτεινή ώρα / The darkest hour
Του Κρις Γκόρακ. Τρόμου, 2011, ΗΠΑ/Ρωσία. 1 ώρα και 29 λεπτά. Με τους: Εμίλ Χιρς, Ολίβια Θίρλμπι, Μαξ Μινγκέλα, Ρέιτσελ Τέιλορ.




Μια παρέα Αμερικάνων και Ρώσων στη Μόσχα καταφέρνουν να επιβιώσουν της εισβολής αόρατων εξωγήινων που έχουν καταλάβει τον πλανήτη και προσπαθούν να βρουν τρόπους για να περάσουν στην αντεπίθεση. Με παραγωγό τον Τιμούρ Μπεκμαμπέτοφ («Οι φύλακες της νύχτας», «Wanted») και τον Εμίλ Χιρς («Ταξίδι στην άγρια φύση», «Milk») να πρωταγωνιστεί, είναι απορίας άξιο πώς η ταινία συγκέντρωσε τόσο χαμηλές βαθμολογίες όπου κι αν προβλήθηκε.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...