Του Άγη Βερούτη

Έχουμε κουραστεί με αυτή την κρίση. Κρατάει χρόνια, πιο πολλά από όσο έχει κρατήσει ποτέ κρίση σε καιρό ειρήνης. Έχουμε κουραστεί να λέμε τα αυτονόητα. Έχουμε κουραστεί να πληρώνουμε τα ανομολόγητα. Έχουμε κουραστεί να βλέπουμε τα κουκουλώματα με νόμους άφεσης αμαρτιών, που διασφαλίζουν ότι δεν θα δοθούν τα ονόματα των δωσίλογων πολιτικών στη δημοσιότητα. Πόσα από αυτά τα ονόματα ζητούν την ψήφο μας τώρα; Υπάρχει κανείς που να γνωρίζει ποιοί και πόσα; Προφανώς, αλλά δεν θα μας το πει!

Έχουμε κουραστεί να μας αντιμετωπίζουν σαν διανοητικά καθυστερημένους τα επίσημα όργανα παραπληροφόρησης. Έχουμε κουραστεί να ακούμε για τις ρεμούλες και τα σκάνδαλα δισεκατομμυρίων. Έχουμε κουραστεί να μυρίζουμε την ηθελημένη εξαθλίωση που μας εξωθεί το πολιτικό κατεστημένο, προκειμένου να διαφυλάξει τα δόλια κεκτημένα του. Έχουμε κουραστεί να παλεύουμε να επιζήσουμε σε μια αγορά που η τοξικότητά της ξερνάει λουκέτα κατά δεκάδες χιλιάδες και θέσεις εργασίας κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Έχουμε κουραστεί να εμπορεύονται τα όνειρα των παιδιών μας για λίγα ψηφαλάκια ακόμα.

Μας κούρασαν τα λόγια τα μεγάλα που θέλουν δήθεν να “ξεκινήσουν να μας λένε την αλήθεια”. Δηλαδή τόσο καιρό τι μας λέγανε;

Έχουμε κουραστεί από την δολιότητα των ανεπάγγελτων να προσπαθούν (δήθεν) να διορθώσουν την κατάσταση στην οποία οι ίδιοι μας έφεραν. Πώς γίνεται κάποιος που δεν έχει ποτέ του δουλέψει να φτιάξει την αγορά εργασίας; Πώς γίνεται κάποιος που δεν έχει ποτέ του περιμένει στην ουρά να φτιάξει τις Δημόσιες Υπηρεσίες; Πώς γίνεται κάποιος που έχει σε όλη του τη ζωή συναναστραφεί μόνο τα “πελατάκια” του, να δει το κοινό καλό;

Οι εκλογές πλησιάζουν. Η μεθόδευση είναι να αξιοποιηθεί αυτή η κούρασή μας για να μας τρομάξουν, να φέρουν όσους μπορούν πίσω στο μαντρί, για να ξαναπάρουν τις κουτάλες και να συνεχίσουν την λεηλασία. Τα διλήμματα έρχονται, όπου να΄ ναι...

Αυτοί που ξεπούλησαν τα παιδιά μας, για να τρώνε οι κομματικοί στρατοί τους χαβιάρι, ζητούν τη ψήφο μας, ξανά! Αυτοί που ψήφισαν 155 υπέρ την τροπολογία που χρηματοδοτούν τον εαυτό τους με τα λεφτά μας! Αυτοί οι ίδιοι που ξεκίνησαν δημεύσεις σπιτιών και αποφάσισαν να γίνονται κατασχέσεις ακόμη για χρέη προς το δημόσιο ύψους 300 ευρώ!

Αυτοί οι ίδιοι που δεν απολύουν ούτε έναν από τους σαράντα κηπουρούς από τον Ευαγγελισμό (δεν έχει κήπο) με 1.200.000 άνεργους στον ιδιωτικό τομέα θέλουν να μας πείσουν ότι έχουν τη λύση; Μπορούμε να συνεχίσουμε να πληρώνουμε σαραντάρες συνταξιούχες; Και οι υπόλοιπες που λιώνουν στη δουλειά στην εταιρεία και στο σπίτι τί είναι; Ζώα;

Την ίδια στιγμή η πρόεδρος του ΔΝΤ απειλεί ότι η είσοδος των μικρών πολιτικών σχηματισμών στην επόμενη Βουλή θα υπονομεύσει την ήδη επικίνδυνη κατάσταση. Λες και τα υπάρχοντα πολιτικά πρόσωπα δεν την υπονόμευσαν τόσες δεκαετίες. Ό,τι θυμάται χαίρεται κι αυτή.

Σε ανύποπτο χρόνο, το αυγό του φιδιού ήδη έχει σκάσει, και τα φιδάκια βρίσκουν το δρόμο τους προς τη Βουλή. Αντίδραση των κυβερνώντων ήταν να εγκαινιάσουν τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως λαθρομεταναστών. Όπως λέμε λαθρεπιβάτες; Πόσοι είναι; ένα εκατομμύριο; Δύο; Μισό; Τους μέτρησε κανένας; Νοιάστηκε πώς ζουν; Πώς πεθαίνουν;

Αντί να εξετάσουν το λόγο που έρχονται όλοι αυτοί οι ταλαιπωρημένοι στη Χώρα μας (λένε) θα προσπαθήσουν να μαντρώσουν 30.000 από αυτούς.

Αν υποθέσουμε ότι ο τελικός προορισμός τους είναι οι ανεπτυγμένες οικονομίες του Βορρά, η λύση για να μην έρχονται μιλιούνια είναι ξεκάθαρη: ας απεμπολήσουμε για μερικά χρόνια το δικαίωμα που μας δίνει η συνθήκη Σένγκεν να μπαίνουμε στις υπόλοιπες χώρες της χωρίς έλεγχο στοιχείων! Τόσο απλά!

Ας μας κοιτάνε την ταυτότητα, και ας αποδεχθούμε ότι η βίζα ενός αλλοδαπού για την Ελλάδα δεν επαρκεί για την είσοδό του στην υπόλοιπη Ευρώπη! Να δεις πώς ανακόπτονται οι ορδές! Να δεις πώς φεύγουν εκείνοι που την Ελλάδα τη βλέπουν ως ενδιάμεσο σταθμό και ζουν εδώ σαν να μη ζουν.

Αλλά μας πιάσανε οι ψωροπερηφάνειες, για να μην τυχόν και χαθεί το εμπόριο ψυχών που επιδίδονται οι σκοταδόψυχοι. Ψάχνουμε να μας δώσουν οι άλλοι τη λύση. Πάντα οι άλλοι...

Από την άλλη πλευρά, η κοινωνία απαιτεί συνεργασία των μεταρρυθμιστικών συνιστωσών του ορθολογισμού, και εκείνες κοιτάνε το δάχτυλο. Σε λίγο θα είναι πολύ αργά και θα φέρουν συνευθύνη...

Η ελληνική κοινωνία υποφέρει από την αρρώστια της ασυδοσίας. Η χημειοθεραπεία απέτυχε. Ίσως μόνη θεραπεία πλέον είναι ο ακρωτηριασμός.

Η αλήθεια είναι ότι έχουμε κουραστεί με τους έμπορους της ελπίδας. Σε τέτοιο βαθμό που πάσχουμε από εθνική κατάθλιψη. Όταν σχεδόν 1.800 συμπολίτες μας αυτοκτόνησαν, και σχεδόν 900 μανάδες αφήσαν το παιδί τους σε ορφανοτροφείο για να μπορεί να εξασφαλίσει το φαγητό και τη στέγη, όταν 40.000 νεόπτωχοι έγιναν νεοάστεγοι, όταν οι μισοί νέοι είναι χωρίς δουλειά, ποιές υποσχέσεις να πιστέψουμε πια; Υπάρχουν λύσεις άκοπες και ανέξοδες; Μπορούμε να συνεχίσουμε να κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας;

Μπορεί κάποιος που έχει ζήσει όλη τη ζωή του μέσα στο ψέμα να μας πει μια αλήθεια;

Αμφιβάλλω...

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...