της Σταυρούλας Κεντιέ

Άλλη μια φορά που πέρασα έξω από τη Βουλή και έκανα το σταυρό μου. Δεν ξέρω γιατί... Χρόνια το κάνω. Μου βγαίνει αυθόρμητα! Είναι από τη μία σαν να βλέπω εκκλησία κι από την άλλη σαν να λέω “Μνήσθητί μου, Κύριε”. Κι αυτοί εκεί μέσα, είναι σαν κλέβουν εκκλησία και σαν να λένε “Θου Κύριε (φυλακήν τω στόματί μου)”...μην πουν τίποτα και πέσει το ταβάνι να τους πλακώσει.

Είναι κι άλλες φορές που σταυροκοπιέμαι τον τελευταίο μήνα:

Όταν βλέπω δελτία ειδήσεων
Όταν βλέπω διαφημίσεις
Όταν διαβάζω ψηφοδέλτια
Όταν βλέπω μεσημεριανές εκπομπές

Ξεκινάμε με την είδηση των εκλογών και όσων συνεπάγεται η προεκλογική περίοδος (δημοσκοπήσεις, δημοσκοπήσεις, δημοσκοπήσεις!), συνεχίζουμε με τα εμετικά - αλλά καλοσκηνοθετημένα - σποτ των πολιτικών αρχηγών–σωτήρων, παίρνουμε στα χέρια μας ψηφοδέλτια που έχουν... αστερόσκονη (πόσοι διάσημοι πια σε ένα ψηφοδέλτιο!), και μαθαίνουμε για τους ίδιους και τις προθέσεις τους απέναντι στο πολιτικό τοπίο μέσα από τις μεσημεριανές εκπομπές.

Πρώτη φορά βλέπω τέτοια λύσσα επωνύμων να διεκδικούν το δικό τους ρόλο στην πολιτική σκηνή. Φαντάζομαι σιγά σιγά την πλατεία Συντάγματος να “σπάει” στα τρία, με μουσική σκηνή δεξιά για τον Μπίγαλη, σανίδι αριστερά για τη Βάνα (ενίοτε.. βρεγμένο για τον Πρόεδρό της και τις γκάφες του) και πασαρέλα στη μέση, στην οποία θα δικαιούται να περπατήσει και η πάντα στιλάτη και ατσαλάκωτη Ντόρα με τα ωραία της τα συνολάκια!

Μάλιστα θα πρότεινα, όλοι εσείς οι διάσημοι, να είστε αυτοί που θα απαντάτε όταν μάς τη "λένε" οι Anonymous... Μπορείτε να φτιάξετε το δικό σας κανάλι στο YouTube και να απευθύνετε μηνύματα ως Eponymous. Δε θα λέγεστε εσείς στις 7 Μαΐου "Πολιτικοί"..; Τι να λέμε τώρα...

Όλα αυτά όταν οι δύο αρχηγοί των μεγάλων κομμάτων υπόσχονται ότι θα τα καταφέρουν να μας σώσουν. Ότι η Ελλάδα μπορεί.Και μάλιστα, θα κάνουν και περιοδεία - παρωδία! Eμένα, η μητέρα μου, μου έλεγε όταν πήγαινα στο σχολείο, να προσέχω να μην κάνω καμιά ανοησία, γιατί μετά "με τί μούτρα" θα μιλήσω στους συμμαθητές και τους δασκάλους μου. Ε κι αυτοί με τι μούτρα άραγε θα μιλήσουν στους πολίτες τους!;

Όπως είδατε στα σποτάκια, έχουν και οι δύο κοινή γραμμή, όπως συνέβη και με τις πρόσφατες ομιλίες τους, οι οποίες έχουν πολλά κοινά σημεία. Πώς λοιπόν όλα αυτά, μαζί με τις “επίπεδες” σχεδόν δημοσκοπήσεις, δεν μας οδηγούν σε μία ωραιότατη συγκυβέρνη - την οποία όμως θα μας σερβίρουν ότι διαλέξαμε εμείς γιατί, σου λέει, ψήφισες λαέ, μίλησες!!- όπως την έχουμε ήδη συνηθίσει!; Και ακόμη, γιατί δεν κάνατε ένα κοινό σποτ - εφόσον βρισκόμαστε προ τετελεσμάνου - να γλιτώναμε και κάτι από τα 6 εκατομμυριάκια για την προβολή σας στην TV;

Δύο χρόνια λοιπόν, μάθαμε σε ένα άλλο σύστημα, το οποίο θυμίζει αυτοάνοσο νόσημα. Προσπαθεί με τη σαπίλα του, να εξουδετερώσει το σάπιο παρελθόν του.

Δε γίνονται αυτά τα πράγματα.

Όσο μένει η ανωμαλία, τόσο προχωρεί το κακό, όπως είχε πει και ο ποιητής Γιώργος Σεφέρης για το καθεστώς της Δικτατορίας που επιβλήθηκε στην Ελλάδα στις 21 Απριλίου 1967.

Ας θυμηθούμε όσα είπε, μέρα που είναι...

“τώρα ξαναγυρίζω στη σιωπή μου, παρακαλώ το Θεό να μη με φέρει σε παρόμοια ανάγκη να ξαναμιλήσω”, λέει ο Γ. Σεφέρης.

Κι όμως, σήμερα, θα χρειαζόταν να τα ξαναπείς...

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...