Clicking moves left

Να μπορείς να πεις ''Έτσι είναι η ζωή ''

της Αννίτα Λουδάρου Νοσταλγούμε τη ζεστασιά του σπιτικού μας, και την ίδ [...]

Βαρέθηκα!

της Μαρίας Νομικού Βαρέθηκα… Σιχάθηκα… Κάποτε έλεγα να μείνω εδώ και να π [...]

Στης σκέψης τα βαθιά…

της Δήμητρας Καραγιάννη Μια και μιλάμε σήμερα για Παγκόσμια ημέρα σκέψη [...]

Ορίζοντας

Δεν είναι τυχαίο που το τελευταίο διάστημα έχω πάρει τα βουνά και τους λόφο [...]

Δεν μπορείς να ζήσεις άλλο εδώ;

Της Αννίτας Λουδάρου Μην κοιτάς τριγύρω. Μην ακούς πως σ΄εκείνο το κο [...]

Clicking moves right
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

 Financial Times Στην Ευρώπη η λέξη «μεταρρύθμιση», αν και ακούγεται πλέον παντού, είναι παραπλανητ [...]

Στη δημιουργία ειδικού site στο οποίο θα αναρτώνται όλοι οι πλειστηριασμοί ακινήτων τα οποία έχει κατασχέσ [...]

«Χτυπήματα» για τους φορολογουμένους ετοιμάζει το υπουργείο Οικονομικών, το οποίο εξαπολύει κυνήγι με «ραβ [...]

Αρχίζει τον Μάρτιο η χορήγηση επιδόματος ανεργίας στους ελεύθερους επαγγελματίες, το οποίο [...]

Ξεκίνησε από τη Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου η περίοδος υποβολής προτάσεων για ένταξη στο πρόγραμμα « [...]

ΚΟΣΜΟΣ

Η κοινωνία των πολιτών αμβλύνει τις επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης Οικονομολόγοι, κοινωνιολόγοι, πο [...]

Αυστηρή προειδοποίηση απηύθυνε ο Τούρκος πρωθυπουργός, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, προς τον Μπασάρ Αλ Άσ [...]

Eκλογές σήμερα και αύριο  Στις κάλπες καλούνται να προσέλθουν σήμερα και αύριο οι ιταλοί προκειμένο [...]

ΥΓΕΙΑ-ΔΙΑΤΡΟΦΗ

Το κύριο ενεργειακό του συστατικό είναι το έλαιο Ο σπόρος του σουσαμιού αποτελεί σημαντικό σηστατικό των τροφών για περίπου 6.000 χρόνια. Πιστεύεται ότι προέρχεται από τη Σαβάννα της κεντρικής Αφρικής και από κει επεκτάθηκε στην Αίγυπτο, την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και την Κίνα. Στην Ελλάδ...

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Μεγάλο πράγμα το γκολ στο ποδόσφαιρο. Ευτυχισμένες οι ομάδες που το βρίσκουν εύκολα και από πολλές πηγές, προβληματικές εκείν...

Αμετάβλητη παρέμεινε η κατάσταση στη κορυφή της βαθμολογίας μετά τα αποτελέσματα της 23ης αγωνιστικής τ...

Τουλάχιστον αυτοκίνητα ενεπλάκησαν σε ατύχημα σε αγώνα Nascar στη Ντεϊτόνα. Τραυματίστηκαν 28 άνθρωποι με δύο εξ αυτών να νο...

ΤΕΧΝΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τα φαβορί είναι οι μεγάλοι νικητές της 85ης τελετής απονομής των Όσκαρ. Η ταινία "Αrgo" του αμερικανού ηθοποιού και σκηνοθέτ...

Γνωρίστε την Αθήνα με ένα διαφορετικό τρόπο! Το μόνο που χρειάζεται για να έχεις μια μοναδική ξενάγηση και να γνωρίσεις την ...

Στο δρόμο για τα Όσκαρ Όσκαρ, Όσκαρ, Όσκαρ και... Κάννες. Τρεις υποψήφιες για Όσκαρ ταινίες και μία βραβευμένη (με δύο βραβ...

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ
[ more from label ]
Η χούντα της ανυπαρξίας
Η κατάργηση της δημοκρατίας. Μια σοβαρή αποεπένδυση.
Να ζεις ν' αγαπάς και να μαθαίνεις.
Μονοδρομος...
Πρόσφατες Αναρτήσεις
ΕΠΙΣΤΗΜΗ

Ένα σπάνιο φαινόμενο θαύμασαν οι αστρονόμοι στις 19 Φεβρουαρίου του 2012. Στον Ήλιο σημειώνονται πολλές εκ...

ΤΑΞΙΔΙΑ

Με budget 48 ωρών Κοντά στην Αράχωβα και στους Δελφούς, το Γαλαξίδι συνδυάζει τη θάλασσα με τη χειμωνι...

Kατά βάθος αδιαφορία...
Δευτέρα 16 Απριλίου 2012 Posted by STEVENIKO

"Εμείς οι ίδιοι αρχίζουμε να συνηθίζουμε τον άστεγο, τον αυτόχειρα, τον συνταξιούχο που δεν μπορεί να υποστηρίξει την ζωή του, τον ελεύθερο επαγγελματία που ψυχοραγεί" ...

Έκλεισα την φωνή και έμεινα απέναντι από την βουβή εικόνα.
Θυμωμένα στόματα ανοιγοκλείνανε, χειρονομίες και βλέμματα στο κενό. Πρώην, τέως , μελλοντικοί βουλευτές είναι αδιανόητο, αλλά βρίζονται και φωνάζουν ακόμα. Εδώ μπροστά μας. Θα πρέπει μάλλον να μην μας βλέπουν, να είμαστε για αυτούς, κάτι σαν αμελητέες ποσότητες. Μέσα μας και έξω μας κενό. Εμείς και η ανύπαρκτη αυτοπεποίθηση μας που...

τελικά μέρα με την μέρα, μας κλειδώνει όλο και περισσότερο στον εαυτοπλανήτη μας και μας απομακρύνει επί της ουσίας, εντελώς από τον διπλανό μας και τα προβλήματα του. Σαν να μην μπορεί κανείς να αντέξει τον εαυτό του σκέτο και γυμνό από το καλούπι που κατάσαρκα έραψαν πάνω του οι ψευδαισθήσεις.....

Σαν να μην μπορεί κανείς να ζήσει χωρίς την ψεδαίσθηση του παρόντος και των άπειρων , ελλαστικών αλλά και ανύπαρκτων εναλλακτικών λύσεων , που τόσο πολύ μας άρεσε να παρουσιάζουμε στον εαυτό μας .Σαν να είχαμε , ένα εαυτό φτιαγμένο μόνο από ύλη και τώρα που μας παίρνουν την ύλη και τα αγαθά της , ξαφνικά χάνουμε τον εαυτό μας. Πανικοβλημένοι πενθούμε για όλα αυτά που θα μας λείψουν. Σαν ένα παράξενο πένθος θανάτου. Συνεχίζω να κοιτώ την βουβή οθόνη. Συνεχίζουν να μαλώνουν στην σιωπή που τους επιβάλλω. Καταντήσανε φαντάσματα αρπακτικών. Ίσως και το μόνο που μένει σ΄ένα φάντασμα είναι να βρυκολακιάσει.Συστατικό στοιχείο του απέραντου κενού μας είναι η δυσπιστία , σε βαθμό πια απιστίας απέναντι στο πολιτικό σύστημα.

Σ΄ ένα πολιτικό σύστημα παραμορφωμένο , οι θεσμοί του οποίου στηρίζονται όσο στηρίζονται στο γράμμα και όχι στις ψυχές μας. Γιατί εκεί έχασαν πια την θέση τους. Από αυτό το πολιτικό σύστημα , διδαχθήκαμε από τα πρώτα μας βήματα την αδιαφορία για τον διπλανό μας. Αφού απέναντι στην δυσπιστία μας και στην κλιμακούμενη απώλεια της εμπιστοσύνης μας, το πολιτικό σύστημα αντί να ξεκινήσει παίρνοντας διορθωτικά μέτρα πρώτα για το ίδιο, ενδιαφέρθηκε μονάχα να αυτοπροστατευθεί διορίζοντας κόρες και γιούς έως την ύστατη στιγμή. Χτυπήθηκαν πάρα πολλοί από μας. Πολλά άδικα θύματα, ιδιαίτερα από τις αδύναμες τάξεις. Σπάσαμε σε χίλια κομμάτια και μαζί με μας και το ηθικό και η αυτοπεποίθηση μας. Σαν να χάθηκε η οποιαδήποτε κατεύθυνση και άρχισε το παρόν να μεταβάλλεται σε αιωνιότητα.

Εμείς οι ίδιοι αρχίζουμε να συνηθίζουμε τον άστεγο, τον αυτόχειρα, τον συνταξιούχο που δεν μπορεί να υποστηρίξει την ζωή του, τον ελεύθερο επαγγελματία που ψυχοραγεί. Σε όλα αυτά τα θεάματα εξοργιζόμαστε άρυθμα και μετά σαν βρεθούμε μόνοι ξεφυσάμε με ανακούφιση που ακόμα δεν ήρθε η σειρά μας. Η σειρά μας, το εγώ μας το μοναδικό μέλημα μας. Τελικά εμείς οι ίδιοι γίναμε πιο αδιάφοροι από το αδιάφορο σύστημα μας. Ζούμε μόνοι μας , ο καθένας για τον εαυτό του και δεν προσπαθούμε να αλλάξουμε τίποτα. Ο διπλάνός μας είναι ένας άγνωστος και νιώθουμε σαν κοινωνία μονάχα την οικογένεια μας.Αν μπορούσαμε να πάρουμε τον εαυτό μας σοβαρά. Να προσδιορίσουμε τα όρια του, τα θέλω , τους στόχους του . Αν απλώναμε το χέρι να πιάσουμε σφιχτά τις ευθύνες μας και μαζί με αυτές και το χέρι του διπλανού μας.

Έχουμε πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση όχι μονάχα γιατί πικραινόμαστε που όλη η Ευρώπη μας θεωρεί επαίτες και λαμόγια αλλά γιατί ζήσαμε δεκαετίες αποφεύγονατς τις ευθύνες μας.Αυτή η χαμηλή αυτοεκτίμηση μας κάνει αδιάφορους τώρα. Και αυτή η αδιαφορία μας τρώει τα σωθικά και αφήνει την οργή μας χωρίς κατεύθυνση και στόχο, με εξανεμισμένες ελπίδες. Δεν ξέρω αν το μέλλον είναι υποχρεωτικά συνδεδεμένο με την ελπίδα. Αν καταφέρναμε όμως να κάνουμε μια εσωτερική στροφή και να κοιτάξουμε κατάματα τις ευθύνες μας, στην διάσταση της υπομονής και της αλληλεγγύης , ελπίδα θα φαινότανε.

Η ελπίδα,το εσωτερικό αυτό φως , φέρνει την διεκδίκηση της ζωής. Μονάχα οι αυτοκαταστροφικοί άνθρωποι , στέκουν αδιάφοροι μπροστά στην ζωή και παραιτούνται. Η ευθύνη θα μας έκανε να ξεκολλήσουμε από την άρρωστη φαντασίωση της αιωνιότητας του τώρα και να ανοίξουμε φτερά . Φορείς πια του μέλλοντος και του αληθινού αγώνα , του ανθρώπου για τον άνθρωπο. Αλλά μαζί , ενωμένοι και προς συγκεκριμένη και νέα κατεύθυνση.


Φωτογραφία Αndre Kertesz

Ανν Λου


STEVENIKO

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...

0 σχόλια for "Kατά βάθος αδιαφορία..."

Leave a reply