Η υπομονή εξαντλείται. Το κόστος που πληρώνουμε όλοι οι Ελληνες για τη διάσωση της χώρας και τα μέτρα που έχουν επιβληθεί, μας γονατίζουν. Η οργή ξεχειλίζει και η οικονομική πίεση αυξάνεται ραγδαία. Και οι φίλοι μου αναρωτιώνται γιατί ο Αντώνης Σαμαράς διολισθαίνει από το ένα λάθος στο άλλο. Γιατί το ζητούμενο είναι να υλοποιηθεί το όραμα για μια άλλη Ελλάδα και πώς θα φτάσουμε εκεί, όχι απλώς να κερδίσει η Ν.Δ. να έρθει ξανά πρώτο κόμμα. Οταν η μεγάλη πλειοψηφία του κόσμου έχει καταστραφεί από το Μνημόνιο στρέφεται στον Τσίπρα, όχι επειδή συμφωνεί με το πρόγραμμα του, αλλά για να τρομάξει το σύστημα, μπας και πάρει πίσω τα μέτρα.

Και ο Σαμαράς κάνει ένα τεράστιο πολιτικό δώρο στους εχθρούς του, που παρακαλούν να κάνει το λάθος. Οποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό αντιμετωπίζει τη συγκυρία μανιχαϊστικά, άσπρο ή μαύρο. Αυτό όμως δεν είναι πολιτική, ειδικά στους σημερινούς πρωτόγνωρους καιρούς.

Οταν οι θέσεις όλων εκείνων των Ευρωπαίων ηγετών που λοιδορούσαν τον Σαμαρά διαψεύδονται μέσα στον ορυμαγδό των δεινών εξελίξεων και τώρα έχουν τρομοκρατηθεί από τον θρασύ πολιτικό αρχηγό που τολμά να πει στη Μέρκελ: «Οταν θα χρειαστείς ένα νέο σχέδιο, εγώ είμαι αυτός που θα σου το δώσει», είναι αργά. Οπως άλλωστε έχουμε γράψει πολλές φορές οι δανειστές τα λεφτάκια τους θέλουν πίσω. Να απαλλαγούν από τον βραχνά που λέγεται Ελλάδα, επιθυμούν διακαώς. Για να ασχοληθούνε με τα δικά τους προβλήματα.

Το σύστημα πνέει σήμερα τα λοίσθια. Αυτό το σύστημα που μιλάει ανερυθρίαστα για χρεοκοπίες, που απειλεί και ασκεί ψυχολογική βία, που κόβει μισθούς και επιδόματα χάριν αναπτύξεως και ανταγωνιστικότητας, πρέπει να φάει όλο τον μουτζούρη της αποτυχίας διακυβέρνησης και του προγράμματος διάσωσης. Οι υπεύθυνοι της εθνικής αποτυχίας και της καταστροφής πρέπει να καταρρεύσουν μόνοι τους. Να απογυμνωθούν μόνοι τους. Να σταθούν γυμνοί μπροστά μας.

Η επιστροφή της κ. Μπακογιάννη φαίνεται να ολοκληρώνει τη στροφή προς τις νεοφιλελεύθερες και «μνημονιακές» θέσεις που εγκαινίασε τους τελευταίους μήνες η ηγεσία της. Κάτω από το βάρος των αλλεπάλληλων λανθασμένων χειρισμών και κυρίως της εκλογικής ήττας της 6ης Μαΐου η Ν.Δ. απαντά με μια απελπισμένη επιστροφή στο παρελθόν στο νέο που έρχεται καλπάζοντας.

Το οικονομικό οικοδόμημα που ανέγειρε το καθεστώς της μεταπολιτεύσεως στην Ελλάδα κατέρρευσε. Οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, αύριο στις Βρυξέλλες, θα συντάξουν, σε μια δραματική συνάντησή τους, τις λεπτομέρειες της ληξιαρχικής πράξεως του θανάτου του ψευδεπίγραφου ιδεολογήματος της «ισχυρής» Ελλάδος. Μόνον αφελείς μπορεί να θεωρήσουν ότι η συντριβή της μεταπολιτευτικής «οικονομικής πραγματικότητος» θα ήταν δυνατόν να αφήσει ανέπαφο το πολιτικό σύστημα που τη δημιούργησε. Κάποιοι ελπίζουν σε μια επαναστατική αναδιάρθρωση της ελληνικής πολιτικής σκηνής -περίπου μία παρθενογένεση- παραβλέποντας ότι στις κοινοβουλευτικές δημοκρατίες η διαδικασία ωριμάνσεως προϋποθέτει χρόνο. Κύριο χαρακτηριστικό της μεταπολιτεύσεως ήταν η δυσανάλογη έμφαση που δόθηκε στην «πολιτική» έναντι άλλων παραμέτρων, όπως η υγιής οικονομία, η παιδεία, η διαμόρφωση χαρακτήρος και όσα άλλα συνιστούν τα άυλα στοιχεία των αντοχών μιας κοινωνίας. Το αποτέλεσμα ήταν ότι η ελληνική πολιτική σκηνή εξέπεσε στο επίπεδο μιας ατέρμονης φλυαρίας περί «δημοκρατίας», «ελευθερίας», «δικαιωμάτων», «κατακτήσεων» ως διαδικασιών καταργήσεως κάθε μορφής πειθαρχίας και αυτοσυγκρατήσεως, που αποτελούν προϋποθέσεις συντεταγμένης λειτουργίας μιας κρατικής οντότητος. Αλλά εδώ και 18 μήνες τίθεται με τρόπο άτεγκτο θέμα σιδηράς πειθαρχίας προς εκπλήρωση όρων οικονομικής εξυγιάνσεως και επανορθώσεως, που επιβάλλουν οι δανειστές της χώρας.

Η απώλεια κυριαρχίας στον τομέα της οικονομίας είναι αδιαμφισβήτητη. Αλλοι διαμορφώνουν τις προϋποθέσεις όχι απλώς για το οικονομικό μέλλον της Ελλάδος, αλλά και για την εφαρμογή των αποφάσεων, καθώς η διαχείριση και η καθημερινή παρακολούθηση θα ασκούνται πλέον από την τρόικα. Από την άποψη αυτή η χώρα θα διοικείται για τα επόμενα πολλά χρόνια από κυβερνήσεις, που θα έχουν ως αποστολή να εκτελούν όσα συμφωνηθούν τις επόμενες ημέρες, υπό την καθημερινή -όχι τριμηνιαία πλέον- αμείλικτη επιτήρηση της τρόικας.

Η εξέλιξη ισοδυναμεί με αλλοίωση του πολιτεύματος. Αυτό ακριβώς θα είναι το τέλος του μεταπολιτευτικού συστήματος. Η Ιστορία συχνά επαναλαμβάνεται ως φάρσα. Η Ελλάς θα ακολουθήσει τη ροή των γεγονότων. Το πολιτικό σύστημα -και ευρύτερα το κατεστημένο- δεν αντελήφθη τι σήμαινε στην πραγματικότητα η ένταξη της χώρας στην Κοινότητα και πολύ περισσότερο στη Ζώνη του Ευρώ.