Η ώρα της αλήθειας φτάνει για όλους. Ο ελληνικός λαός καλείται να πληρώσει στους δανειστές ακόμα πιο βαρύ φόρο αίματος. Η κυβέρνηση παίζει το παιχνίδι «διαπραγματεύομαι και ας κλαίω» και πριν «αλέκτωρ λαλήσει τρεις» έκανε κουρελόχαρτο την προγραμματική της συμφωνία, σύμφωνα με την οποία έλεγε τον Ιούνιο ότι δεν θα κάνει περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και σε κάθε περίπτωση αρνούνταν την εφαρμογή οριζόντιων μέτρων. 

Πράγματι τα μέτρα δεν είναι οριζόντια, είναι ισοπεδωτικά και έρχονται να προστεθούν στα της προηγούμενης τριετίας.ύστατη καταφυγή αυτής της κυβέρνησης είναι το επιχείρημα πως πρόκειται για το τελευταίο πακέτο επώδυνων μέτρων, καθώς και οι τωρινοί, όπως και οι προηγούμενοι, κυβερνητικοί ιθύνοντες βλέπουν «φως στο τούνελ» και βελτιωμένο για την Ελλάδα το κλίμα στην Ευρώπη!

Λίγο πριν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της κυβέρνησης και όσοι απ’ τους βουλευτές τους βάψουν τα χέρια τους στο αίμα, έρχονται οι εταίροι τους, για την ακρίβεια τα πραγματικά αφεντικά της χώρας μας που τελεί υπό Διεθνή Οικονομικό –και όχι μόνο– Έλεγχο και καταρρίπτουν την Ιθάκη που μας προσφέρει ο κύριος Σαμαράς με τους κκ Βενιζέλο και Κουβέλη.

Πιο συγκεκριμένα: Η διευθύντρια του ΔΝΤ, παραμονές της συνάντησής της με τη Γερμανίδα Καγκελάριο, δήλωσε ότι «Δε χρειαζόμαστε μόνο 11,5 δις ευρώ περικοπών, χρειαζόμαστε σειρά περικοπών και ενίσχυση των εσόδων για να καλυφθεί το κενό», διαψεύδοντας έτσι πανηγυρικά τη διαβεβαίωση του πρωθυπουργού ότι πρόκειται για το τελευταίο πακέτο μέτρων.

Ο Γερμανός Υπουργός Οικονομικών στη γραμμή «το μνημόνιο να κερδάει…» εμφανίστηκε κυνικά αδιάφορος για την ύφεση και τα καταστροφικά αποτελέσματα της μνημονιακής πολιτικής στην ελληνική οικονομία και είπε ότι η δόση θα εκταμιευτεί «όχι μόνο με οικονομικά αλλά και με πολιτικά κριτήρια». Στην ουσία ο Βόλφανγκ Σόιμπλε μας λέει σε απλά ελληνικά και με άλλα λόγια, ότι το οικονομικό πρόγραμμα που εφαρμόζει η κυβέρνηση είναι όχι μόνο άδικο αλλά και αναποτελεσματικό όπως θα έλεγε κάποτε και ο …κ. Σαμαράς. Κατά συνέπεια συμπληρώνει την Κριστίν Λαγκάρντ, ότι, δηλαδή, θα χρειαστούμε και άλλες περικοπές και πέραν αυτού του πακέτου για ν’ αντιμετωπιστούν οι «αστοχίες του προγράμματος και να πιαστούν οι στόχοι». Και επί της ουσίας με τον πιο επίσημο τρόπο απ’ τα πιο επίσημα και υπεύθυνα χείλη ακούμε κατάμουτρα ότι η πολιτική που ακολουθούμε όχι μόνο δεν μας βγάζει απ’ την κρίση και δεν αποσοβεί τη χρεοκοπία, αλλά αντιθέτως μας ρίχνει πιο βαθιά στην κρίση και κινούμαστε πάνω στο τεντωμένο σχοινί της δεύτερης στη σειρά χρεοκοπίας μέσα σε λίγους μήνες (η πρώτη ήταν το κούρεμα του Φεβρουαρίου).

Και το καλύτερο; το είπε πάλι ο ίδιος, ο πολύς κύριος Σόιμπλε. Σε συνέχεια αυτών των δηλώσεων πρόσθεσε ότι σε σχέση με το ευρώ «οι μεγάλοι κερδισμένοι» είναι οι Γερμανοί (η εκεί ολιγαρχία του πλούτου), σημειώνοντας ότι «αν καταργηθεί το κοινό νόμισμα, η Γερμανία θα χάσει περισσότερα απ’ την Ελλάδα»! Στην πραγματικότητα ο υπουργός οικονομικών της ηγέτιδας δύναμης της Ευρωπαϊκής Ένωσης μας λέει ότι η μνημονιακή πολιτική, που εφαρμόζεται στο όνομα της παραμονής στο ευρώ, εφαρμόζεται για να κερδίζει η Γερμανία και κατά συνέπεια η παραμονή ή μη και της Ελλάδας στην ΟΝΕ θα εξαρτηθεί απ’ το κατά πόσο θα συμβάλλει στην ενίσχυση της γερμανικής ατμομηχανής! Μιας ατμομηχανής μάλιστα, που βασίζεται στους μισθούς των 400 ευρώ για 7 εκατομμύρια Γερμανούς εργάτες.

Αλήθεια θα τολμήσουν να επικαλεστούν την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ για να ψηφίσουν τα μέτρα οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι και βουλευτές; Που νομίζουν ότι απευθύνονται; Σε διανοητικά ανάπηρους; Η αλήθεια είναι ότι και αυτή η κυβέρνηση αποδεικνύεται και απ’ τα πράγματα ότι βρίσκεται στο πλευρό των δανειστών και μιας κλίκας Ελλήνων πλουτοκρατών, έχοντας το θράσος να βαφτίζει την επιλογή του ευρώ… εθνικό συμφέρον. Το ζητούμενο λοιπόν είναι με ποιους όρους, με ποιες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις στο προσκήνιο θα πάμε στη δραχμή για να ανακτήσουμε τα εργαλεία άσκησης οικονομικής, και όχι μόνο, πολιτικής ώστε να ανοίξει ο δρόμος για προοδευτικές και σε όφελος των εργαζομένων αλλαγές στη χώρα.

inprecor