Τον κίνδυνο εσωτερικής αναταραχής στην Κίνα τονίζει ο γνωστός ιστορικός ειδικός σε θέματα Κίνας, Ζαν Λυκ Ντομενάκ, υπογραμμίζοντας ότι η απόσταση που χωρίζει το λαό από την άρχουσα τάξη είναι πολύ μεγάλη και έχει γίνει αντιληπτή...

Ακολουθεί η συνέντευξη του Ντομενάκ στο γαλλικό περιοδικό "Marianne".

Το 18ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας, κατά τη διάρκεια του οποίου ο Σι Τζινπίνγκ διαδέχθηκε στην προεδρία τον Χου Τζιντάο, άφησε περιθώριο για αλλαγές;

Ναι. Φαινομενικά, το σύστημα είναι αμετάβλητο, ωστόσο συμβαίνουν πολλά! Το διακύβευμα στην Κίνα είναι κυρίως οικονομικό, όχι κοινωνικό. Η Κίνα δεν μπορεί να στηρίξει την οικονομία της μόνο στις εξαγωγές της, η κατάσταση είναι πολύ αβέβαιη.

Πρέπει, λοιπόν, να αναπτύξει την εγχώρια κατανάλωση. Αυτό απαιτεί τη διανομή του πλούτου και τη δημιουργία μιας πραγματικής κοινωνικής πολιτικής.

Ο Χου Ζιντάο κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να προχωρήσει η χώρα προς αυτή την κατεύθυνση: ανέπτυξε νέες ζώνες - ιδιαίτερα στη Δύση - και έδωσε χρήματα στους αγρότες.

Ο Σι Τζινπίνγκ δεν θέλει να κάνει το ίδιο;

Υπάρχουν τριών ειδών ηγεσιών: πρώτα, οι δήμαρχοι της μεγάλης πόλης, έπειτα οι "γιοι των πριγκίπων", τα παιδιά της άρχουσας τάξης, και τέλος οι ηγέτες της Κομμουνιστικής Νεολαίας.

Οι δύο πρώτες ηγεσίες ασκούνται από μια τάξη αριστοκρατών, η οποία επωφελείται από την οικονομική ανάπτυξη.

Η τρίτη ηγεσία, στην οποία ανήκει ο πρώην πρόεδρος Χου Τζιντάο, είναι η πιο μεταρρυθμιστική.

Ο Σι Τζινπίνγκ, από την άλλη, προέρχεται από τις δύο πρώτες. Η εκλογή του έγινε με την πολύ ενεργή υποστήριξη του Τζιάνγκ Ζεμίν, πρώην δημάρχου της Σαγκάη, και του στρατού.

Δεν ξέρουμε τί είδους πολιτική θα ασκήσει το κομμουνιστικό κόμμα με αυτή την ηγεσία: θα βάλει στην άκρη τα προσωπικά συμφέροντα των στελεχών του και θα συνεχίσει να τονώνει την εγχώρια κατανάλωση και τα κοινωνικά προγράμματα - όπως έκανε και ο Χου Τζιντάο - ή αντίθετα θα περιοριστεί σε μια πολιτική εξαγωγών;

Υπάρχει κίνδυνο εσωτερικών αναταραχών;

Οι Κινέζοι δεν είναι τόσο παθητικοί όσο φανταζόμαστε. Δεν είναι ένας πληθυσμός που έχει διδαχθεί κοινωνική πειθαρχία!

Η κατάσταση "βράζει" στα εργοστάσια, ενώ υπάρχει μεγάλη κινητικότητα στην μπλογκόσφαιρα.

Συνειδητοποιούν ότι η διαφορά μεταξύ αυτών και της άρχουσας τάξης είναι πάρα πολύ μεγάλη. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να εκδηλωθεί με άσχημο τρόπο, εάν λάβουμε υπόψη και το γεγονός ότι είναι λανθασμένη η πίστη μας στη γοητεία που ασκεί στους Κινέζους η κεντρική εξουσία.

Στις 30 κινεζικές επαρχίες, τρεις ή τέσσερις θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν μεταξύ των 15 μεγαλύτερων οικονομιών στον κόσμο, είναι τόσο ισχυρές που κάποια μέρα θα μπορούσαν να... αποσχιστούν!