Όταν οι σύμμαχοι συνειδητοποίησαν ότι δεν μπορούσαν να πετύχουν την απομάκρυνση του Καντάφι από την εξουσία με τα όπλα, στο «παιχνίδι» μπήκαν τα μεγάλα «όπλα»…


Τι συνέβη λοιπόν; Αργά τη νύχτα, τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία και τα τηλεοπτικά δορυφορικά δίκτυα μετέδιδαν εκτάκτως ότι ο υπουργός Εξωτερικών της Λιβύης, Μούσα Κούσα, βρισκόταν καθ’ οδόν για το Λονδίνο, με σκοπό να ζητήσει άσυλο από τη Βρετανία.

Την είδηση μετέδωσε πρώτο τηλεοπτικό δίκτυο της Τυνησίας για να ακολουθήσουν όλοι οι υπόλοιποι. Το έμαθε επειδή ο Λίβυος υπουργός ταξίδεψε μέσω Τυνησίας. Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, ταξίδεψε την περασμένη Δευτέρα οδικώς στην πρωτεύουσα της Τυνησίας, την Τύνιδα και στη συνέχεια αναχώρησε για το Λονδίνο με ιδιωτικό τζετ το οποίο προερχόταν από την Ελβετία.

Το καθεστώς της Λιβύης επιχείρησε να διαψεύσει τα δημοσιεύματα μιλώντας για μυθεύματα και ότι ο υπουργός Εξωτερικών βρισκόταν σε επίσημη διπλωματική αποστολή, όντως κατευθυνόμενος προς το Λονδίνο.

Λίγο αργότερα ερχόταν η δήλωση του Foreign Office, του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών, όπου δηλωνόταν ότι ο Μούσα Κούσα έφθασε (νωρίς το απόγευμα της Τετάρτης 30 Μαρτίου όπως προέκυψε στη συνέχεια) στο Λονδίνο και ότι θα παραιτηθεί από τη θέση του, προαναγγέλλοντας επί της ουσίας ότι θα του χορηγηθεί πολιτικό άσυλο.

Ενδιαφέρον είχε και το αεροδρόμιο στο οποίο προσγειώθηκε το αεροσκάφος με τον Λίβυο υπουργό: Ούτε το Χίθρου, ούτε το Γκάτγουικ, ούτε το Λούτον, αλλά το Φάρνμποροου, η τοποθεσία όπου γίνεται το φημισμένο αεροπορικό σόου…

Ο Μούσα Κούσα μάλιστα φρόντισε να δηλώσει ότι εγκατέλειψε τον Καντάφι επειδή δεν μπορούσε άλλο να προσυπογράφει τις επιθέσεις των πιστών στο καθεστώς δυνάμεων εναντίον αθώων Λίβυων πολιτών. Αυτή όμως η δήλωση είναι τόσο ψεύτικη για όποιον γνωρίζει την Ιστορία του Μούσα Κούσα, ώστε αποτελεί την αφορμή της ανάλυσης που ακολουθεί. Δεν βασίζεται σε πληροφορίες, αλλά στην εκτίμηση του τι έγινε, την οποία το μέλλον θα δείξει εάν οι πληροφορίες και τα δημοσιεύματα που θα ακολουθήσουν θα επιβεβαιώσουν ή θα διαψεύσουν…

Η υπόθεση φαίνεται ότι είναι μια κλασική περίπτωση εκβιασμού κρατικού αξιωματούχου. Στην περίπτωσή μας του Μούσα Κούσα. Ποιος είναι όμως ο συγκεκριμένος αξιωματούχος του καθεστώτος Καντάφι; Αυτό που ενδιαφέρει στην περίπτωσή μας, είναι ότι ήταν ο αρχηγός των μυστικών υπηρεσιών του Καντάφι από το 1994 μέχρι τις 4 Μαρτίου 2009, όταν και αντικαταστάθηκε. Ο ίδιος ανέλαβε το υπουργείο Εξωτερικών, ωστόσο, πολλοί αναλυτές και παρατηρητές εκτίμησαν ότι το νέο του πόστο επί της ουσίας συνιστούσε υποβάθμιση… Ενδιαφέρον έχει και το ότι ο Μούσα Κούσα εστάλη το 1980 από τον Καντάφι ως πρεσβευτής της Λιβύης στη Βρετανία…

Από τη θέση του επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του Καντάφι και μετά το 2001 που σηματοδότησε την αλλαγή στάσης του Λίβυου ηγέτη έναντι της Δύσης, φοβούμενος ότι θα αποτελέσει τον τρίτο στόχο μετά τους Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν και τον Σαντάμ Χουσεΐν στο Ιράκ, είχε την ευκαιρία εκτεταμένης συνεργασίας με όλες τις σημαντικότερες υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης, μεταξύ αυτών την αμερικανική CIA και τη βρετανική MI6. Οι πρόσφατες αποκαλύψεις από τα έγγραφα των WikiLeaks μιλούν για εκατοντάδες ονόματα ισλαμιστών τα οποία παραδόθηκαν από τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες, υπό την ηγεσία του Μούσα Κούσα, στις υπηρεσίες πληροφοριών της Δύσης.

Κατά πάσα πιθανότητα το μήνυμα που του διαβιβάστηκε ήταν το ακόλουθο: Του ανέφεραν ότι η απομάκρυνση του Καντάφι από την εξουσία με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ήταν ειλημμένη απόφαση και πως στον ίδιο επαφιόταν να αποφασίσει για το μέλλον του. Εάν συνεργαζόταν θα εξασφάλιζε πολιτικό άσυλο στο Λονδίνο και μια άνετη ζωή. Το εναλλακτικό ενδεχόμενο θα ήταν η δίωξή του από τη διεθνή Δικαιοσύνη, αφού είναι προφανές ότι τα στοιχεία που έχουν σε βάρος του για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν είναι λίγα. Αλλά και τίποτα να μη διέθεταν, ο Μούσα Κούσα προφανώς θα εκτιμούσε ότι όλο και κάτι διαθέτουν, αφού ο ίδιος γνωρίζει σίγουρα σε πόσες αγαθοεργίες έχουν προβεί οι λιβυκές μυστικές υπηρεσίες στις οποίες εμπλέκεται και ο ίδιος.

Κατά συνέπεια, δεν ετίθετο καν δίλημμα. Δεν είχε άλλη επιλογή από το να συνεργαστεί. Γιατί όμως να ακολούθησαν αυτή την τακτική οι Δυτικοί; Για να διχάσουν περαιτέρω το καθεστώς Καντάφι και α δώσουν κίνητρο αποσκίρτησης και σε άλλα σημαίνονται στελέχη, ενώ είναι βέβαιο ότι πρόκειται και για ένα ψυχολογικό «παιχνίδι» με στόχο την «ευμετάβλητη» κατά τα φαινόμενα ιδιοσυγκρασία και προσωπικότητα του Λίβυου ηγέτη. Ο Καντάφι, δεν αποκλείεται να πείστηκε από τον Μούσα Κούσα ότι θα μετέβαινε στο Λονδίνο για απόρρητες συνομιλίες και μάλιστα μέσω Τυνησίας για να μην γίνει αντιληπτός από τα διεθνή Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, λέγοντας πιθανώς ότι οι Βρετανοί – ίσως κάποιες παλιές επαφές από την εποχή της αρχηγίας του στις μυστικές υπηρεσίες – του διαμήνυσαν ότι υπάρχει κάποια καλή πρόταση. Και έλαβε το «πράσινο φως» για να μεταβεί. Αλλιώς πώς να εξηγηθεί ότι ουδείς από τις λιβυκές μυστικές υπηρεσίες δεν πήρε χαμπάρι;

Για να είμαστε όμως δίκαιοι θα πρέπει να αναφέρουμε και την άλλη πιθανότητα: Ο Μούσα Κούσα θα μπορούσε ο ίδιος να πλησίασε τους Βρετανούς για παράδειγμα και να τους πρότεινε συμφωνία επί τη βάση του κοινού συμφέροντος. Θα έπληττε ανεπανόρθωτα το καθεστώς Καντάφι και σε αντάλλαγμα θα εξασφάλιζε το μέλλον του. Γιατί να μη δεχτούν κάτι τέτοιο οι Βρετανοί, οι οποίοι μόνο αφελείς δεν είναι και είχαν αντιληφθεί το αδιέξοδο της απόπειρα στρατιωτικής «διευθέτησης» του προβλήματος;

Το τι ακριβώς έγινε μπορεί να μαθευτεί άμεσα μπορεί και από τον ιστορικό του μέλλοντος. Άμεσα θα μαθευτεί στο πλαίσιο «δεύτερου γύρου» στον ψυχολογικό πόλεμο εναντίον του Καντάφι, για να τον ρίξουν πιο βαθειά σε κατάθλιψη (το λέμε και κυριολεκτικά, υιοθετώντας κάποιες πληροφορίες περί της συνολικότερης υγείας του…). Αλλιώς, μόνο εάν μιλήσουν οι πρωταγωνιστές, για οποιονδήποτε άλλο λόγο…

kostasxan

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...