Μεγαλύτερο εξευτελισμό από αυτόν που υπέστη το Κοινοβούλιο τις τελευταίες μέρες δεν θα μπορούσε να φανταστεί κάνεις. Ο Πρωθυπουργός πρώτα τίναξε τη χώρα στον αέρα και μετά εμφανίστηκε στη Βουλή και στο κόμμα του ως κολπαδόρος. Ότι τάχα έστησε αυτό το σκηνικό για να αναγκάσει τον Σαμαρά να ψηφίσει τη δανειακή σύμφαση της 26ης Οκτώβριου. Σαν ένα αθώο παιχνίδι για να δει πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι. Μεγαλοφυές. Έπεισε τον Σαμαρά, αλλά μάλλον δεν έπεισε για τη σοβαρότητα των επιχειρημάτων του εκείνους που επέβαλαν αυτή τη σύμβαση. Όπως δεν έπεισε και τους υπουργούς του. Τελικά τον είδαμε να επιχειρηματολογεί, υπέρ του δημοψηφίσματος, αλλά να το παίρνει πίσω δια στόματος του αντιπροέδρου του και …βοηθού του σε όλα αυτό το σκηνικό του παραλόγου.

Στη Βουλή ο Γ. Παπανδρέου απαρίθμησε τους θριάμβους που κατήγαγε ως τώρα. Αλλά αυτοί στους οποίους μιλούσε γνώριζαν ότι δεν είχε άλλη επιλογή: Ή θα τον έριχναν, ή θα έκανε την ανάγκη φιλοτιμία. Στην ουσία έκανε κάτι ενδιάμεσο. Αποτέλεσμα: Αυτοί που του έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης νομίζουν ότι μένει για να φύγει. Ο ίδιος έθεσε τα πράγματα με τρόπο που δείχνει περισσότερο ότι φεύγει για να μείνει. Όποιος προτίθεται να παραιτηθεί υποβάλει την παραίτηση του και ακολούθουν όσα προβλέπει το Σύνταγμα. Νέα κυβέρνηση από την παρούσα Βουλή, ή εκλογές. Όποιος δεν προτίθεται να παραιτηθεί ζητάει ψήφο εμπιστοσύνης για να κυβερνήσει και όποιος δεν τον θέλει τον ρίχνει. Δεν υπάρχει ολιγον παραίτηση. Ούτε ολιγον ψήφος εμπιστοσύνης. Ούτε αυτά συμβαίνουν υπό όρους. Τι θα κάνουν δηλαδή αν ο Παπανδρέου πει ότι δεν φεύγει γιατί δεν βρίσκει αντικαταστάτη; Η Βουλή που του έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης θα τον ρίξει σε δέκα μέρες; Ωραία αντίληψη για το πολίτευμα.

Σε αυτό το σκηνικό οι τραγικές φιγούρες ήταν ορισμένοι υπουργοί που αναγκάζονταν να παρακολουθούν αυτές τις μετατοπίσεις και να απορρίπτουν σήμερα αυτό επαινούσαν χθες και τούμπλαλιν. Ωραίες εικόνες για ανθρώπους που χειρίζονται, υποτίθεται, την κρίση. Σε αυτές τις ακροβασίες η έννοια της πολιτικής εξευτελίστηκε ακόμη περισσότερο. Υπουργοί και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ πρώτα καταλόγιζαν μύρια όσα στον πρωθυπουργό και μετά τον χειροκρότησαν όρθιοι! Προβεβλημένα στελέχη το ΠΑΣΟΚ τον περιέγραφαν ως πηγή των δεινών και μετά δήλωναν την πεποίθηση τους στον ιστορικό ρόλο του- πλην ελάχιστων εξαιρέσεων. Ενώ του έλεγαν πόσο μεγάλος πολιτικός είναι, του έδειχναν πόρτα της εξόδου. Ενώ τον έσπρωχναν προς τα αποδυτήρια, ανακοίνωνε με μεγαλοψυχία ότι αυτοθυσιάζεται. Γιατί να θυσιαστεί αφού είναι ο σωτήρας της χώρας; Ή ο Γ. Παπανδρέου έκανε καλά τη δουλειά του ως Πρωθυπουργός και πρέπει να μείνει. Ή δεν την έκανε και πρέπει να φύγει. Την παράσταση στη Βουλή γιατί την έδιναν;

Το θλιβερότερο θέαμα όμως προσέφεραν ορισμένοι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ. Τόσο η πλευρά Παπανδρέου όσο και οι δελφίνοι τους χρησιμοποιούσαν αυτές τις ημέρες σαν πιόνια. Τους έβαζαν να κάνουν ηρωικές δηλώσεις καταψήφισης της κυβέρνησης και μετά τους υποχρέωσαν να βάλουν την ουρά κάτω από τα σκέλια και να την ψηφίζουν. Εξόρκιζαν τις πρόωρες εκλογές με το επιχείρημα ότι θα οδηγήσουν τη χώρα στη χρεοκοπία. Η αλήθεια είναι ότι δεν θέλουνε εκλογές γιατί δεν θα μπορούν να κάνουν προεκλογικό αγώνα. Δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν τώρα στο δρόμο. Πού να πάνε σε προεκλογικές συγκεντρώσεις και να τάζουν πάλι στους πάντες τα πάντα. Θέατρο σκιών. Ή μάλλον οι σκιές των σκιών επί σκηνής. Κυριολεκτικά. Αντί για καθαρές κουβέντες και καθαρές λύσεις, θεσμοθετήθηκαν η ίντριγκα, τα ψέματα, η υποκρισία, η παραπλάνηση και ο αμοραλισμός.

Εμφανίζονταν στο βήμα με σπαραξικάρδιας κραυγές για τη σωτηρία της χώρας και μετά πήγαιναν σε γιάφκες και όργιζαν στην ίντριγκα, για τη δική τους σωτηρία. Έκαναν αυτοκριτική και μιλούσαν για τις ευθύνες "όλων μας". Αλλά δεν έκαναν τίποτε για δείξουν ότι το εννοούν- να παραιτηθούν για παράδειγμα. Συγκεκριμένες φιγούρες που πρωταγωνίστησαν στα χρόνια της καλοπέρασης, εμφανίζονται τώρα αγωνιούντες για το μέλλον (τους). Αυτό το τριήμερο τραυμάτισε ακόμη περισσότερο τη σακατεμένη ελληνική Δημοκρατία. Αλλά τείνει να αφήσει και ανάπηρη τη χώρα στην Ευρώπη. Βγαίνοντας από το προεδρικό μέγαρο ο Γ. Παπανδρέου είπε ότι η υλοποίηση των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου είναι προϋπόθεση για την παραμονή της χώρας στο Ευρώ; Αυτό γιατί δεν το είπε η κυβέρνηση όταν ανακοίνωνε την απόφαση και πάντως πριν από τις Κάνες;