του Γιώργου Κατσίγιαννη



H ιστορία κάθε χώρας δεν γράφεται μόνο από τους νικητές, αλλά και από τους αποτυχημένους ηγέτες της.

Οι τελευταίοι από προσωπικό γινάτι ή εγωιστικό πείσμα αρνούνται να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι δεν τα κατάφεραν στην αποστολή τους και τότε αυτή η ταπεινωτική έκβαση τους καθιστά επικίνδυνους, γιατί μπορεί να θυσιάσουν στο βωμό της υστεροφημίας τους το εθνικό συμφέρον, τη δημοκρατική και κοινωνική ομαλότητα, προχωρώντας σε ενέργειες επιπόλαιες, αμετροεπείς και τυχοδιωκτικές. Ο Γιώργος Παπανδρέου κινδυνεύει να έχει αυτή την εξέλιξη, αν δεν αντιληφθεί εγκαίρως ότι η Ιστορία δεν του χρωστάει μια δεσπόζουσα θέση στις ένδοξες σελίδες της επειδή έτυχε να βρεθεί στο τιμόνι της χώρας.

Το στοίχημα παύει να είναι προσωπικό όταν για να επιτευχθεί τζογάρει στη ρουλέτα της Ιστορίας με τις αντοχές ενός λαού, που τα τελευταία δύο χρόνια επέδειξε πρωτόγνωρη ανοχή και υπομονή σε όλες τις επώδυνες δοκιμασίες που τον υπέβαλε η κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου με σειρά αυθαίρετων και μονομερών αποφάσεων, τις οποίες δεν έθεσε στην κρίση του με δημοψηφίσματα. Το στοίχημα της εθνικής σωτηρίας δεν είναι ούτε κομματικό, διότι από χθες το περιβάλλον του κ. Παπανδρέου επιχειρεί να παραμορφώσει την αλήθεια και να συκοφαντήσει ως «αποστάτες», «ανδρείκελα» και «ενεργούμενα οικονομικών συμφερόντων» όσους θέτουν ζήτημα παραμονής του στην ηγεσία της χώρας επειδή κρίνουν ότι «εμετρή­θη, εζυγίσθη και ευρέθη ελλιπής» στο να διαχειριστεί με σοβαρότητα τη θέση της χώρας. Πρώτιστα στην ευρωπαϊκή οικογένεια και δευτερευόντως στη διεθνή αγορά, που δεν είναι κατ’ ανάγκη οικονομική, αλλά αφορά στον ευρύτερο γεωπολιτικό προσανατολισμό της σε συμμαχικό επίπεδο.

Το γεγονός ότι ακόμη και βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν δίνουν άλλη ευκαιρία στον Γιώργο Παπανδρέου και του ζητούν ευθέως να φύγει από την πρωθυπουργία είναι μάλλον αστείο να γίνει πιστευτό ως αληθινή και υπαρκτή εκδοχή των σεναρίων συνωμοσίας που διακινεί το Μέγαρο Μαξίμου στην ύστατη και απέλπιδα γραμμή άμυνας πριν καταρρεύσει το μέτωπο της εξουσίας του πρωθυπουργού. Πρόκειται πλέον για βουλευτές και στελέχη που μέχρι σήμερα έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση του κ. Παπανδρέου για να νομιμοποιήσει την εξασφάλιση έξι μαρτυρικών για τον ελληνικό λαό δόσεων, αποδεχόμενοι την υποταγή της συνειδήσεώς τους στην κομματική πειθαρχία και τα εκφοβιστικά ή εκβιαστικά διλήμματα που τους προβλήθηκαν το διάστημα αυτό.

Υπερασπίστηκαν ως αναπόφευκτες εξελίξεις ψεύτικες υποσχέσεις του αρχηγού τους. Δικαιολόγησαν το βαρύγδουπο «όχι» του Γιώργου Παπανδρέου για τη μη υπαγωγή της χώρας στο ΔΝΤ, προπαγάνδισαν ως σωτήριες λύσεις το μνημόνιο, το πολυνομοσχέδιο, το μεσοπρόθεσμο και τη συμφωνία της 27ης Οκτωβρίου, την οποία ξαφνικά έθεσε υπό αμφισβή­τηση ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προτάσσοντάς την ως δημοψηφισματική αναγκαι­ό­τητα με ακαταλαβίστικο όμως νόημα αναφορικά με το περιεχόμενό της και την τελική στόχευσή της. Μια κίνηση που εν τέλει κατέστησε γραφικούς έως ηλίθιους τους πάντες, μήπως ο ίδιος εγγράψει προσω­πικές υποθήκες στο αβέβαιο μέλλον που έχει πυροδοτήσει με την έως τώρα πολιτική του για τη χώρα και τους πολίτες.

Αλλά και αν όντως υποθέσουμε ότι στο ΠΑΣΟΚ έχει ξεκινήσει το ξεκαθάρισμα των προσωπικών λογαριασμών μεταξύ των κομματικών φατριών, που είχαν ενωθεί προσωρινά το 2009 για να κατακτήσουν την εξουσία, αυτή η βεντέτα γιατί πρέπει να λυθεί στις πλάτες των πολιτών και σε βάρος του εθνικού συμφέροντος και της επιβίωσης της κοινωνίας;

Καταπώς δείχνουν τα πράγματα και αναφέρουν και οι πληροφορίες από το ρεπορτάζ, η αποτυχία του Γιώργου Παπανδρέου αυτή τη φορά δεν μπορεί να δικαιολογηθεί με τη δαιμονοποίηση των άλλων. Δεν είναι η κόλαση οι άλλοι, αλλά η πολιτική της κυβέρνησης, που δεν μπορεί να ωραιοποιηθεί με υποσχέσεις ότι οι μελλοθάνατοι της κοινωνίας θα πάνε στον παράδεισο των δημοψηφισμάτων και θα εξασφαλίσουν τη μακαρία ζωή στην οδό του πνεύματος και της ψυχολογίας. Δηλαδή θα εκτονωθούν για να μην εξεγερθούν.

Εδώ πρέπει να υπενθυμίσουμε και μια ακόμη εκβιαστική κίνηση του κ. Παπανδρέου, που προηγήθηκε του όψιμου σεβασμού του προς τη λαϊκή βούληση, με την τελευταία του προαναγγελία για διενέργεια δημοψηφίσματος. Ενώ σήμερα αρνείται την προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία, δηλαδή τη διεξαγωγή εθνικών εκλογών, πέρυσι τέτοιο καιρό, που η χώρα όδευε σε δημοτικές και περιφερειακές εκλογές, για να νικήσουν οι υποψήφιοι του κυβερνώντος κόμματος, ο κ. Παπανδρέου απειλούσε τους Έλληνες ψηφοφόρους ότι αν δεν στηρίξουν τις επιλογές του, τότε ο ίδιος θα παραιτηθεί και θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρη εκλογική αναμέτρηση. Διαβεβαίωνε δε ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα μέτρα και πως η σωτηρία του ελληνικού λαού είχε εξασφαλιστεί με το πρώτο μνημόνιο.

Από τότε οι πολίτες αυτής της χώρας ανέχτηκαν ουκ ολίγες φορές τις καθησυχαστικές αναφορές του κ. Παπανδρέου περί... τελευταίας φοράς για τη λήψη νέων μέτρων, τώρα όμως έχει ξεκινήσει η αρχή του τέλους του και δεν υπάρχει νέα ευκαιρία.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...