Νίκος Σούλης



Έρχονται Χριστούγεννα..

Η Αθήνα σκηνικό για τα “πέτρινα χρόνια”. Φοβάται η Αθήνα δέντρο να στολίσει, και μένει όπως της αξίζει...στο παγερό σκοτάδι. Τα πεντηκοστά δεύτερα Χριστούγεννα της Ζωής μου,μοιάζουν να είναι τα πιο σημαδιακά. Ποτέ δεν σκεφτόμουν το τέλος..και ειδικά τέτοιες μέρες,
μια εφηβική ανάταση μ' έσπρωχνε να ελπίζω..Μια ζεστασιά στην ψυχή που παρέμενε παιδική,μου
'δινε μια και μ' έστελνε ψηλά.

Δεν είναι πως τώρα γέρασε η ψυχή,
ούτε που στρατιές ολάκερες άστεγων ,πεινασμένων..και μεταναστών ψάχνουν στα σκουπίδια για ζωή...

Δεν είναι οι φίλοι, που άλλοι κλείνονται με αξιοπρέπεια στον εαυτό τους..και άλλοι...δυστυχώς,
σχεδιάζουν πως θα λεηλατήσουν το λαβωμένο κορμί της πατρίδας ..Ούτε οι γέροι..που κάνουν ουρές στη ΔΕΗ..να μην τους κόψουν το ρεύμα,κι ας πεινάσουν.

Δεν είναι τα παχύδερμα της πολιτικής φυλής...που ανήμπορα να σώσουν εαυτόν..συνθλίβουν στη τρεχάλα τους να φύγουν ότι κάτω φύτρωνε ..τυχαία..και αδιάκριτα συνθλίβουν κάθε έννοια ζωής.

Όχι γιατί στην πορεία του Πολυτεχνείου όσοι πήγαμε μοιάζαμε με ψώνια..με “Κώστες Πρέκκες”
και άσματα ηρωικά και πένθιμα ..ούτε τα μαύρα μπλοκ που νυσταγμένα μέσα στη μαστούρα...αυτοσχέδια χτυπάνε..στόχους ..άστοχους!

Ούτε που σχεδόν δεν απέμεινε φωνή τίμια τραγούδι να ακούσω..να μου λέει...
Ούτε το χρώμα του φωτός..που άλλαξε..αλλοίωσε την εικόνα...
Είναι το μέγεθος της σιωπηλής αποδοχής..της βουβής απάθειας..
που κάνει τη ψυχή και το κορμί μου να πονά.

Το σύστημα εκπαίδευσε άριστα τις ανθρωπομηχανές να παρακολουθούν το τέλος τους, σαν σήριαλ..σαν φτηνιάρικη φάρσα..Έβαλε μετρητές στη σκέψη μας...και μεις στόχο βάλαμε την “οικονομία”...το τσάμπα στη σκέψη!!

Μάθαμε το ζάπινγκ...αλλάζουμε κανάλι..και πέφτουμε σε επαναλήψεις. Κλοιός μοιάζει .
Μάθαμε να λέμε ελευθερία την επιλογή του κελιού μας..αλίμονο σε κείνον που δεν έχει..κελί..

Έρχονται τα Χριστούγεννα..και η Αθήνα φοβάται να στολίσει δέντρο..γιατί η αλήθεια θα της το κάψει....Κι όταν αποφασίσει ο Καμίνης να συνδράμει στο πνεύμα των ημερών..την αναστήλωση δηλαδή της αγοράς!!!.στολίδια του οι σκυθρωποί μπάτσοι....με στολές ρόμποκοπ..και φωτάκια μπλε..των “δελτάδων” της γειτονιάς! Υπάλληλοι του δήμου θα ξηλώσουν τα παγκάκια ..να φύγουνε επιτέλους οι άστεγοι....και ύστερα θα τους απολύσουν..

Μάταια το ΣΚΑΙ θα σκάει γάιδαρο...”μες στη καλή χαρά” των ανούσιων τηλεπερσόνων..θα καθαρίζει από τις ξεφούσκωτες καπότες λαγκάδια και βουνά...τα σκουπίδια θα μας πνίξουν. Μας έχουν πνίξει...νοιώθω κάτι “σαν τη νύστα”...σα να πέφτω σε κώμα...
Καλά Χριστούγεννα αγαπητοί...τα κάναμε Σκατά...
Ας περιμένουμε τώρα το άστρο..να βρούμε διαφυγή!
Ο έρωτας..η έμπνευση της εξέγερσης,χώθηκε νωθρά στον βρώμικο υπνόσακο του απέναντι άστεγου αλήτη...αυτός είναι πιο τρυφερός ...αυτός αξίζει ποιήματα..λόγια..φως.
Εμείς ας κοιμηθούμε. Υπάρχει ελπίδα να ξεχάσουν να μας ξυπνήσουν

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...