Του Δημήτρη Α. Γιαννακόπουλου*
«Σ’ το ‘λεγα Άννα, κλείσε το παράθυρο θα μας σαρώσει ο άνεμος της δημοκρατίας που πνέει στην Ελλάδα! Δεν με άκουσες και τώρα κοίτα την ζημιά»! Κάπως έτσι ξεκίνησε μια ιστορία περιπέτειας και αγώνα, όχι ακριβώς για να αποκατασταθεί η ζημιά, αλλά για να μην μας πάρει και μας σηκώσει το επόμενο «κύμα δημοκρατίας» στο τόπο μας.
«Οι πολίτες γνωρίζουν ότι στο πολίτευμά μας πνέει άνεμος ελευθερίας και ελευθεροστομίας, ελευθερογνωμίας και ελευθεροτυπίας, ότι ακόμη και σε τούτες τις στιγμές της κρίσης και της μεγάλης έντασης ουδείς διανοήθηκε ότι μπορεί να εμποδίσει την διακίνηση των ιδεών, των όποιων ιδεών, ακόμη και των πιο ακραίων», διαβάζω αποσβολωμένος να γράφει στην ιστοσελίδα «του Βήματος» ο κ. Α. Καρακούσης και δεν θα έδινα σημασία αν δεν πίστευα ότι η άποψη αυτή αποτελεί πρόσχημα και οχυρό του κράτους έκτακτης ανάγκης που επιβλήθηκε στον τόπο μας.
Ας ξεκινήσουμε από το τραγικό φαινόμενο Έλληνες δημοσιογράφοι να αγνοούν απολύτως τον ορισμό της δημοκρατίας, έστω και στην θεσμική της έκφραση στο πολίτευμα της χώρας. Είναι ο «άνεμος ελευθερίας και ελευθεροστομίας, ελευθερογνωμίας και ελευθεροτυπίας», που θεωρεί ο συντάκτης «του Βήματος» ότι πνέει στην Ελλάδα, χαρακτηριστικά της δημοκρατίας; Αυτά δεν είναι στοιχεία φιλελευθερισμού, στο βαθμό που υφίστανται; Το δημοκρατικό πολίτευμα δεν επικαλείται δυο πυλώνες Δικαίου, την ισότητα και την ελευθερία; Λειτούργησε ποτέ οποιαδήποτε μορφή δημοκρατίας δίχως να ισορροπεί πάνω σε αυτούς τους πυλώνες; Μπορεί ποτέ καταστρατηγώντας την ισότητα και νοθεύοντας την λαϊκή κυριαρχία, με κάθε μέσο και σε κάθε ευκαιρία, να δηλώνεις ότι καλλιεργείς τον φιλελευθερισμό; Τον νεοφιλελευθερισμό μπορεί …τον δημοκρατικό φιλελευθερισμό όμως όχι.
Καλά, η Ολομέλεια του ΣτΕ δεν δέχθηκε ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε «Κατάσταση Εκτάκτου Ανάγκης», για να απορριφθεί η προσφυγή κατά του Μνημονίου, που είχαν καταθέσει δικηγορικοί σύλλογοι κ.α, ζητώντας να κριθεί ως αντισυνταγματικό, καθώς προσβάλει θεμελιώδεις διατάξεις του Σ. και έρχεται σε αντίθεση με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων; Έστω και τυπικά, λοιπόν, δεν έχει γίνει δεχτό από την ελληνική πολιτεία ότι τόσο η ισότητα, όσο και η ελευθερία θίγονται από την διακυβέρνηση και ειδικότερα από την νομοθετική λειτουργία, αλλά αυτό θεωρήθηκε από τους συνηγόρους του κράτους αναγκαίο κακό για να μην αναγκαστεί η κυβέρνηση να προβεί σε στάση πληρωμών; Για το ουσιαστικό πολιτικό μέρος που αφορά στην λαϊκή κυριαρχία, ας μην το συζητήσουμε καλύτερα! Περί αυτού ομίλησε με σαφήνεια ο απελθών πρωθυπουργός! Έχετε δει εσείς ποτέ μια χώρα που επισήμως είναι ενταγμένη σε καθεστώς εκτάκτου ανάγκης, που κυβερνάται από κυβέρνηση εκτάκτου ανάγκης και όπου διαρκώς λαμβάνονται μέτρα που οι ίδιοι που τα εισηγούνται και τα ψηφίζουν τα θεωρούν άδικα, κινούμενα αντίθετα από αυτά που ορίζει το πνεύμα του συντακτικού νομοθέτη και σε αρκετές περιπτώσεις το ίδιο το γράμμα του Σ., να βιώνει έστω και τυπικά δημοκρατικές συνθήκες;
Και όμως, σε αυτό το κράτος έκτακτης ανάγκης, των ανέργων και των ολοένα και περισσότερο φτωχοποιούμενων εργαζομένων, μικροεπιχειρηματιών και συνταξιούχων, όπου ο δείκτης Gini που μετρά την ανισότητα στο οικονομικό πεδίο είναι ο μεγαλύτερος στην Ευρωζώνη και αντικειμενικά ο αποκλεισμός μεγάλων ομάδων του πληθυσμού θεριεύει, ενώ νόμοι και θεσμοί εγκρίνονται εάν δεν υπαγορεύονται από την τρόικα, αδιαφορώντας για τη συνταγματική τάξη, οι άνθρωποι του καθεστώτος φοβούνται ότι «ο άνεμος της δημοκρατίας» θα μας σαρώσει, κινδυνεύοντας να πάθουμε ότι υπέστη η Δημοκρατία της Βαϊμάρης!
Εδώ πλέον η σύγχυση είναι εμφανής έως τραγική. Όλοι μα όλοι, ακόμη και συντηρητικοί ιστορικοί ή σημαντικοί φιλόσοφοι όπως ο Carl Schmitt και ο John Rawls στο «Political Liberalism», αναφερόμενοι στην γερμανική πολιτική εμπειρία της περιόδου 1919-1933 (Δημοκρατία της Βαϊμάρης), συμπεραίνουν ότι το συνταγματικό καθεστώς κατέρρευσε, επειδή η γερμανική ελίτ είχε χάσει την πίστη της στην δυνατότητα λειτουργίας ενός φιλελεύθερου κοινοβουλευτικού καθεστώτος. Λίγο πριν από την «πτώση» δεν ήταν λίγα τα μέλη της περίφημης γερμανικής διαπλοκής της εποχής, που ομιλούσαν στο ίδιο ακριβώς πνεύμα και με τον ίδιο τόνο, με ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα που προσκομίζει στον δημόσιο διάλογο ο κ. Α. Καρακούσης, μεταξύ άλλων ασφαλώς. Ιδού γιατί γράφω αυτές τις αράδες…
Με ανησυχούν οι «δημοκρατικές ανησυχίες» του κ. Καρακούση, καθώς έχω προσωπική εμπειρία από τον «άνεμο ελευθερίας» στη χώρα μας. Είναι αυτός που με οδήγησε σε αυτοεξορία. Φύσαγε τόσο δυνατά που δεν μπορούσες να σταθείς μόνος σου με αξιοπρέπεια πουθενά. Χρειαζόσουν την δημοκρατική ομπρέλα της διαπλοκής και το δημοκρατικό τείχος προστασίας των Νταβάδων, όπως και του μηχανισμού λειτουργίας του πελατειακού κράτους. Δίχως αυτά και αυτούς, ο «άνεμος ελευθερίας και ελευθεροστομίας, ελευθερογνωμίας και ελευθεροτυπίας» των ημετέρων του καθεστώτος πατρωνίας σε σάρωνε. Όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα, μόνον που τώρα το φαινόμενο, εξαιτίας των αποτελεσμάτων της πτώχευσης, δεν απασχολεί ολίγους «προβληματικούς», αλλά πολλούς, πάρα πολλούς. Οι Ελλάδα γέμισε από πολλές «προβληματικές» για το καθεστώς προσωπικότητες. Άσε που μέσω του διαδικτύου βρήκαν και αυτοί χώρο για να αναπτύξουν την «ελευθεροστομία και ελευθερογνωμία» τους σε προφανή αντιδιαστολή με την ελευθεριότητα των καθεστωτικών!
Αγαπητοί, πείτε μου αλήθεια: υπάρχει ποτέ περίπτωση να ανθήσει η δημοκρατία σε ένα κράτος πατρωνίας, όπου μάλιστα η διαπλοκή συνιστά τον μόνον σταθερό θεσμό; Σε οποιοδήποτε κράτος, καπιταλιστικό, σοσιαλιστικό ή …εξωγήινο; Πείτε μου ένα ιστορικό παράδειγμα και εγώ θα πάψω να κάνω παιχνίδια με τον «άνεμο»!
Σαν να μου φαίνεται ότι δεν έχετε αίσθηση της ζημιάς που κάνατε στο δημοκρατικό πολίτευμα με τον άνεμο αγοραίας δημοκρατίας που σπείρατε! Τώρα θα θερίσουμε όλοι μας φασίζουσες θύελλες, μόνον που και αυτές ο λαός θα τις «εισπράξει» σε μεγάλο βαθμό, ενώ εσείς σε πολύ μικρότερο ή καθόλου. Μπορεί να σας βγει και σε καλό, αν το χειριστείτε όπως επί χούντας. Ξέρετε εσείς, έχετε εμπειρίες, που αν δεν κάνω λάθος ξεκινούν από την κατοχή. Τα «σταγονίδια» στο στράτευμα σας μάραναν και δεν κοιτάτε την αντιδημοκρατική καταιγίδα που έφεραν οι άνεμοι της νοθευμένης σε όλα τα επίπεδα δημοκρατίας της μεταπολίτευσης. Είχαμε διάκριση εξουσιών; Είχαμε αναλογικό εκλογικό σύστημα; Είχαμε πραγματικούς θεσμούς διαφάνειας; Είχαμε αξιοκρατία; Είχαμε Δίκαιο και δικαιοσύνη να αντιμετωπίζει τα σκάνδαλα της διαπλοκής; Είχαμε κοινοβούλιο που σέβεται τον εαυτό του και τις διαδικασίες που αυτό υιοθετεί για έλεγχο; Είχαμε ακομμάτιστα, απροκατάληπτα Όργανα του Κράτους; Είχαμε μη-πλασματικούς προϋπολογισμούς; Είχαμε σταθερά και αξιόπιστα συστήματα αξιολόγησης σε κάποιον τομέα; Μήπως είχαμε καθαρό κοινοβουλευτισμό, με τον βουλευτή στα μέτρα του Σ. και όχι υποχείριο του αρχηγού του κόμματος, αν φυσικά δεν είχε τις πλάτες κάποιου μεγαλοπαράγοντα, του Νταβά και δημοσιογραφικών οργανισμών; Γνωρίσαμε δημοκρατικό πολιτικό πολιτισμό; Δημοκρατικά διανέμονταν τα δημόσια έργα και οι δημόσιες συχνότητες, με νυχτερινές τροπολογίες ή προεκλογικά σχέδια νόμου; Μήπως γνώρισε δημοκρατία ο έμπορος, ο βιοτέχνης ή ο νέος βιομήχανος; Είχαμε δημοκρατία όταν έπρεπε να ξεσκονίσει τα υποδήματα κάθε κερατά της κομματικής ολιγαρχίας κάθε περιοχής, να λαδώνει κομματόσκυλα και να προσπαθεί να έρθει σε επαφή με κάποιον Νταβά για να προστατευτεί, να στεριώσει και να μην αναγκαστεί να βάλει λουκέτο, πριν καλά-καλά βγει στην αγορά; Είχαμε δημοκρατία στις σπουδές και στην απόκτηση και κατοχύρωση τίτλων, ιδιαίτερα τα τελευταία 20 χρόνια; Είχαμε δημοκρατία στα πολεοδομικά, στην εφορία, στην υγεία; Τι σκατά είχαμε, για να πω έτσι, ώστε να «χαρώ» και εγώ την απόλαυση της «ελευθεροστομίας»;
Μετά μιλάμε για «σταγονίδια»! Καμία είδηση δεν υπάρχει εδώ. Ανέκαθεν στον ελληνικό στρατό υπήρχαν μερικοί αξιωματικοί που ονειρεύονταν και προπαγάνδιζαν χούντες. Έτσι κατασκευάστηκε ο στρατός της νεότερης Ελλάδας από τους συμμάχους μας. Αυτό επεδίωξαν να έχουν στην διάθεση τους για κάθε δύσκολη στιγμή, κατά την οποία το πολιτικό σύστημα θα ναυαγούσε στα σκάνδαλα και την διαφθορά του. Είναι είδηση ότι ένας σπουδαστής της Σχολής Ευελπίδων μάζεψε την παρέα του και λέγανε χουντοτράγουδα και χουντομαλακίες; Τι σας σόκαρε;
Είδηση είναι ότι αναδείξατε σε πρωτοσέλιδο γεγονός, σε απειλή, αυτό το απολύτως γελοίο συμβάν. Στο στράτευμα δεν υπάρχουν ιδεολόγοι, ούτε ιδεολογίες. Όσοι αξιωματικοί ονειροφαντάζονται να «ξανασώσουν» την πατρίδα είναι υπερεθνικιστές που δεν τους αρκεί η εξουσία τους, αλλά επιθυμούν επιπλέον και ευρύτερη πολιτική ισχύ για να ικανοποιήσουν κάποιο παιδικό τους απωθημένο. Δεν είναι ναζιστές, ούτε φασίστες (αν και κάποιοι από αυτούς φασίζουν σε κάθε ευκαιρία), είναι δυστυχισμένες υπάρξεις, με τις οποίες πρέπει να ασχοληθεί η σύγχρονη ψυχανάλυση. Με την βοήθεια της γνωστικής θεραπείας πιστεύω ότι θα καταλάβουν ότι οι στρατιωτικές χούντες δεν αποτελούν ιδεολογήματα, αλλά ανοσιουργήματα και θα προσηλωθούν στη δουλειά τους, εκτός και αν τους βάλουν πάλι σε «ανησυχίες» εξωτερικοί παράγοντες.
Το ανησυχητικό είναι ότι θεωρείτε ότι ο στρατός αποτελεί ενεργό απειλή για την δημοκρατία. Γιατί το κάνετε; Για να πείτε στο κόσμο: δεχθείτε το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, για να μην επιβληθεί καθεστώς πολιορκίας; Έτσι εσείς υπερασπίζεστε την Δημοκρατία; Με το «δεχθείτε την διακυβέρνηση της τρόικας και την
μη-πραγματοποίηση εκλογών, γιατί υπάρχουν και χειρότερα»; Ξέρετε, είναι σαν να μας απειλείτε με το διάταγμα της Συντακτικής Συνέλευσης της Γαλλικής Επανάστασης της 8ης Ιουλίου 1791, για να αποφύγουμε αυτό που οι Γάλλοι δεν απέφυγαν με τον Διευθυντικό νόμο της 27ης Αυγούστου, 1797 και τελικά με το Ναπολεοντικό διάταγμα της 24ης Δεκεμβρίου!!
Υπάρχει κανείς δημοκράτης που να αμφιβάλλει ότι αν, ο μη γένετο, ξυπνάγαμε ένα πρωί με εμβατήρια και τα στρατά κατασκεύαζαν με τις ευλογίες των συμμάχων-προστατών της χώρας μια κυβέρνηση τεχνοκρατών υπό τον κύριο Παπαδήμο για παράδειγμα, για να «σώσουν την χώρα από την αναρχία και την φαυλοκρατία των πολιτικών», εσείς που επιχειρηματολογείτε σήμερα περί του «ανέμου δημοκρατίας» στη χώρα μας, θα είσαστε οι πρώτοι που θα την στηρίζατε;
Ας σταματήσει, λοιπόν, αυτή η παραφιλολογία, μια και ο «άνεμος δημοκρατίας» του καθεστώτος σαρώνει την λογική και προσβάλει το δημοκρατικό φρόνημα. Δεν πήρατε χαμπάρι τι έπραξαν οι Ιρλανδοί και οι Πορτογάλοι για να αποφύγουν να μετατραπεί η οικονομική κρίση σε πολιτική; Ακόμα και οι Ιταλοί, δεν καταλάβατε πώς το χειρίζονται για να μην διαλυθεί το πολιτικό σύστημα και ξαναμπούν σε περιπέτειες; Αλήθεια, πόση ανοησία διακατέχει όσους παρομοιάζουν τις εξελίξεις στην Ιταλία και το εκεί κυβερνητικό μόρφωμα με την μεταβατική κυβέρνηση στην Ελλάδα; Καταστροφικό δεν είναι ότι σας λείπει η θεωρητική κατάρτιση και ουσιαστική δημοκρατική ευαισθησία! Είναι ότι δείχνετε να μην καταλαβαίνετε καν τι συμβαίνει γύρω σας! Η δημοκρατία, αγαπητοί, δεν έχει αδιέξοδα, ούτε φοβάται τις χούντες, αρκεί να λειτουργεί. Αν πάψει να λειτουργεί, όπως στην περίπτωση της «Βαϊμάρης», τότε πράγματι ανοίγει ο ασκός του Αιόλου. Κοντά είμαστε σε αυτό, αλλά δυστυχώς δεν δείχνετε να το αντιλαμβάνεστε, εκτός αν το επιδιώκετε!!
Οι οικονομικές κρίσεις «αποζημιώνονται» με πολιτικά μέσα και όχι με δήθεν τεχνοκρατικές παρεμβάσεις. Αν φοβάσαι τις εκλογές, παίζεις παιχνιδάκια με δημοψηφίσματα και δεν έχεις κουράγιο να αντιμετωπίσεις τις αντικειμενικές σου ευθύνες απέναντι στον λαό, που προφανώς εξαπάτησες ή απλώς κορόιδεψες, τότε δεν σου μένει τίποτε άλλο παρά να «διαφημίζεις» ένα προϊόν δίχως αξία πλέον για ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχιας ή απειλείται να βρεθεί σύντομα εκεί, προβάλλοντας έναν κίνδυνο που δυστυχώς δεν συγκλονίζει πολλούς πλέον. Μάλλον πάλι την αριστερά και τον προοδευτικό κόσμο απειλείτε!
Clicking moves right
Πρόσφατες Αναρτήσεις
STEVENIKO
