Έχουμε πια όλα τα κομμάτια του παζλ. Η Ευρώπη ανέλαβε το χρέος μας. Να το κουρέψει, να το σενιάρει και να το πληρώνει. Από ειδικό λογαριασμό.

Η Ελλάδα αναλαμβάνει τα ελλείματά της. Χωρίς λογαριασμό.
Τρία παραζαλισμένα κοτόπουλα θα υπογράψουν, μετενέργειες και ωριμάνσεις, επικουρικές του ΕΤΕΑΠ και ο Θεός ξέρει τι άλλο.
Επειδή είναι εκλογικά κοτόπουλα διαρρέουν μάχες που δίνουν, στήθη που προτάσσουν, κόκκινες γραμμές που χαράσσουν.
Κοτόπουλα.....

Η Ελλάδα παραμένει με το ζόρι στο Ευρώ. Η ίδια προσωρινά σώζεται και το κοινό νόμισμα διασώζεται.

Η Ευρώπη νομίζει ότι κλείνει το κεφάλαιο Ελλάδα.
Έχει δίκιο τεχνοκρατικά γιατί οι δανειστές και ομολογιούχοι θα πληρώνονται από τον ειδικό λογαριασμό των Μερκοζύ. Το Ευρώ βραχυπρόθεσμα δεν κινδυνεύει και το μακρύ χέρι του Ελληνικού Δημοσίου μένει μακριά από το δανειακό πορτοφόλι.
Η χρεοκοπία των απίστευτων δεινών και για την Ελλάδα αποφεύγεται.

Η Ευρώπη έχει άδικο πολιτικά, γιατί ανοίγει την πληγή Ελλάδα.
Δεν νομίζω να υπάρχει λογικός άνθρωπος που να πιστεύει πως από αύριο υπάρχει συντεταγμένη πορεία της Ελλάδας, μιας χώρας μέλους της Ευρωζώνης.
Η μετρολογία χωρίς όρια, ο κατώτατος, ο 13ος, η ωρίμανση, η φορολογία στα αγροτεμάχια, η βίαια καταιγίδα επανίδρυσης του κράτους, δηλαδή ό,τι μπορεί να φαντασθεί κανείς στην αγορά εργασίας, στη διοίκηση, στο ασφαλιστικό, στη φορολογία, στις εργασιακές σχέσεις, στην υγεία, ό,τι 50 χρόνια λίμναζε και τα δυο τελευταία ο Παπανδρέου το στοχαζόταν, ο Παπακωνσταντίνου το κλώσσαγε και το ξεσκόνιζε ο Ρέππας ή τόκλαιγε ο Λομβέρδος, όλα μαζί, χύμα και τσουβαλάτα, αποσπασματικά και πανικόβλητα, νομοθετούνται και υπογράφονται.

Είναι ανθρωπίνως αδύνατο όλα να εφαρμοσθούν γιατί ουδείς γνωρίζει τις επενέργειες και συνέπειες τους. Πόσο μάλλον από το προβληματικό Ελληνικό δημόσιο.
Τα μέτρα δεν δημιουργούν, λόγω αποσπασματικότητας, νέο πλαίσιο εντός του οποίου θα κληθεί η κοινωνία να επιβιώσει, οι θεσμοί να λειτουργήσουν.
Παράγουν απίστευτες ανισορροπίες, οικονομικές, κοινωνικές και αξιακές.
Τις τελευταίες ας μη βιαστεί κανείς να τις υποτιμήσει.
Αυτές τις μέρες στην Ελλάδα σωρρεύεται μίσος, λύσσα και οργή.
Περιφρόνηση έως λύπηση για τους πολιτικούς που διαπραγματεύονται, δεμένοι αλλά και φαύλοι, μίσος , λύσσα και οργή των πολιτών έναντι όλων, πολιτών ανήμπορων να αντιδράσουν, ηττημένων που περιμένουν τη μοίρα τους.

Η χρεοκοπία για το Ευρώ αποφεύγεται, αλλά η χρεοκοπία του πολιτικού και κομματικού συστήματος έχει ουσιωδώς συντελεσθεί

Δικαίως ή αδικώς, πάντως σίγουρα δυστυχώς, οι ημέρες που ζούμε δεν θυμίζουν διαπραγμάτευση, απλά συνιστούν μεγαλόφωνη ανάγνωση των όρων παράδοσης.
Έτσι το κοινό ή το δημόσιο συμφέρον παύουν να έχουν νόημα, το νήμα σύνδεσης των πολιτών πετσοκόβεται.

Η βίαιη εσωτερική υποτίμηση, που δήθεν προωθείται με τα μέτρα, δεν αντιστοιχεί σε πρόγραμμα, δεν υπηρετεί στόχο με σχεδιασμένες πολιτικές.
Τέμνει οριζόντια την κοινωνία τόσο βίαια, που ο κίνδυνος έκρηξης αυξάνεται συνεχώς.
Δεν λαμβάνει υπόψη της το σαθρό κρατικό μηχανισμό, την ανεπάρκεια διαχείρισης των ΜΜΕ, την λειψή επιχειρηματικότητα, την τελικά κρατικοδίαιτη οικονομία ακόμη και στον ιδιωτικό τομέα.
Το κυριότερο κλείνει τα μάτια στην προφανή ανεπάρκεια, το χαμηλό εκτόπισμα των ηγεσιών.
Ποιος θα κουρέψει τα στεγαστικά και άλλα δάνεια των νοικοκυριών;
Ποιος θα ανακουφίσει την αθλιότητα διαβίωσης που θα αυξάνεται καθημερινά;
Ποιος θα τιθασσεύσει τα καταχρεωμένα ΜΜΕ;
Ποιος θα οδηγήσει τις τράπεζες σε ανακεφαλαίωση με επενδύσεις στην πραγματική οικονομία;
Ποιος θα βάλει το ΕΣΠΑ σε λειτουργία ,όχι μόνο για τις Γερμανικές επενδύσεις;
Ποιος θα σχεδιάσει γενικά πολιτικές;

Δεν μας νοιάζει, δικό σας θέμα βρείτε τα, απαντά η Ευρώπη. Η υπομονή μας εξαντλήθηκε.
Τελικά χωρίς σχέδιο, δυο θυμοί, δικός μας και δικός τους συγκρούονται.
Αυτό δεν είναι Ευρώπη, δεν είναι παραδόσεις του Διαφωτισμού, των δικαιωμάτων, της δημοκρατίας, του έλλογου ανθρωπισμού, της τιμής αυτής της ηπείρου.
Η Ελλάδα θα υποφέρει, η Ελλάδα παραδίδεται αλλά με τρόικες η Ευρώπη χάνει την ψυχή της, καταλύεται.