Το κράτος σου σε μισεί.

Μακάρι να ήταν αλλιώς. Μακάρι. Όχι για σένα, ή για μένα – για όλους μας.

Αλλά δεν είναι. Στο μεταφράζω, δεν στο λέω. Στο δείχνω, δεν πάω να σε πείσω: το κράτος σου σε μισεί.

Θέλει τα λεφτά σου, για να ζήσει. Όλη αυτή η λαμογιά των προηγούμενων χρόνων, στην οποία μπορεί να συμμετείχες, δίνοντας το φακελάκι σου για το αυθαίρετο, ή την εγχείρηση – μπορεί και όχι, έχει ανάγκη από λεφτά για να επιβιώσει.

Έχει ανάγκη να τραφεί.

Η αγορά, κάτι που σε αφορά και άμεσα, γιατί έτσι θα πληρωθείς, ή από αυτήν θα καταναλώσεις, ή χάρη σ’ αυτήν θα επιβιώσεις, ψυχορραγεί.

Και έριξε τις μάσκες της. Έχει ανάγκη αίμα, φίλε. Οι καλοί τρόποι, δώσε μας τα λεφτά σου για να σου φτιάξουμε δρόμους, ή να σου δώσουμε καλύτερα νοσοκομεία, ή καλύτερο κράτος – δεν υπάρχουν πια.

Το θηρίο πεινάει, φίλε.

Επειδή αντέδρασες, επειδή διαμαρτυρήθηκες, επειδή κάποια στιγμή φώναξες, επειδή, και μόνο, σκέφτηκες, κατέβασε τα ΜΑΤ. Να σε χτυπήσουν, να σε ψεκάσουν. Επειδή αναρωτήθηκες, επειδή υποψιάστηκες, επειδή, και μόνο, σκέφτηκες, κατέβασαν τους “δημοσιογράφους” τους να σε πείσουν.

Δεν υπάρχουν πια καλοί τρόποι, φίλε, μεταξύ μας, πια. Το κράτος σου σε μισεί. Πασχίζει να μισήσεις τον διπλανό σου, επειδή είναι φορτηγατζής, ή φαρμακοποιός, ή γιατρός, ή επιχειρηματίας, και, επειδή κάποια στιγμή σε έπεισε ότι και ο δημόσιος υπάλληλος είναι καλός λόγος για να μισήσεις, το ίδιο το κράτος, σε μίσησε πιο πολύ.

Σε μισεί. Σου ζήτησε ευγενικά τον μισθό σου, την σύνταξή σου, την λογική σου, την αξιοπρέπειά σου, και, όταν πήγες να αναρωτηθείς “γιατί;” στα άρπαξε, φίλε.

Με βία.

Οπλίστηκε, το κράτος σου οπλίστηκε εναντίον σου. Απέτυχε να σε ζαλίσει με τα κούφια λόγια του, και οπλίστηκε, με εκβιασμούς, με όπλα, με γκλόμπ, με λογαριασμούς της ΔΕΗ, με σιχαμένους δημοσιογράφους, με βαλτούς πρωθυπουργούς, με ακροδεξιούς οργανωτές, με όλο και περισσότερη βία, κατέστρεψε το σύστημα υγείας σου, κατέστρεψε την παιδεία σου, κατέστρεψε την οικονομία σου, κατέστρεψε την δημοκρατία σου, κατέστρεψε αυτό που οι αμερικανοί λένε infrastructure, την βάση, την δομή, τα θεμέλια για οποιαδήποτε ζωή χωρίς αυτό, θέσπισε πολεμικές, δες το, είναι γύρω σου, σου επιτίθεται σε κάθε στενό, νομίζεις κάνει κάτι στην τύχη; πολεμικές τακτικές, είσαι ο εχθρός, κοίτα το στα μάτια τους, είσαι ο νούμερο ένα εχθρός του, κάνουν συναντήσεις για να σε πατάξουν, κάνουν συναντήσεις για να προετοιμάσουν την επόμενη αντίδρασή σου, φύτεψαν προβοκάτορες, ανάμεσά μας, να κάψουν κτίρια, να γίνουμε εμείς ο ίδιος ο εχθρός μας, θα το κάνουν ξανά την 25 Μαρτίου, θα είναι αυτοί ανάμεσά μας, αλλά θα σκοτώσουν, ενώ εμείς δεν θα σκοτώναμε, θα χτυπήσουν, ενώ εμείς δεν θα χτυπούσαμε, να γίνουμε ο εχθρός μας, να μπερδευτούμε, να αποδυναμωθούμε, να υποταχθούμε, ξαναδιαβάζουν τον Γκέμπελς, τον μεταδίδουν στις οκτώ, διαβάζουν το Δόγμα του Σοκ, ως εγχειρίδιο, και όχι ως μάθημα αποφυγής, ανακατασκευάζουν λέξεις, τρομοκρατούν, αποπροσανατολίζουν, επιβιώνουν.

Νόμιζες ότι εχθρός ήταν οι μετανάστες; νόμιζες ότι ο εχθρός του ήταν οι φαρμακοποιοί; οι ταξιτζήδες; νόμιζες ότι ο εχθρός του ήταν ο κομμουνισμός, οι αναρχικοί, οι άποροι, οι πλούσιοι, τα κανάλια, νόμιζες ότι ο εχθρός του ήταν οποιοσδήποτε άλλος εκτός από σένα;

Εσύ είσαι ο εχθρός του. Το τάισες, τώρα σταμάτησες, αναρωτήθηκες γιατί, και σε μίσησε. Το εμποδίζεις να επιβιώσει.

Θα επιβιώσουν με κάθε τρόπο.

Είναι ένα θηρίο, φίλε, και θα επιβιώσει με κάθε τρόπο.

Τώρα, που πλησιάζουν εκλογές, θα γίνεις πάλι κυρίαρχος λαός, το ξέρεις. Τώρα, θα μιλάνε μία ώρα χωρίς να ακουμπάνε τον εκβιασμό της ΔΕΗ, το ανοιγμένο κεφάλι στο Σύνταγμα, τις επιχειρήσεις στο ιατρικό κέντρο της πλατείας, την περαίωση, (την ξέχασες την περαίωση;).

Και αν μιλήσουν για τα κλειστά μαγαζιά που βλέπεις στην γειτονιά σου, αν σου μιλήσουν για τον άπορο που ψάχνει στα σκουπίδια ή κοιμάται στα σκαλοπάτια της πολυκατοικίας σου, θα σου πουν πως θα τα φτιάξουν, όλα, αυτοί, μην κοιτάς που οι ίδιοι τα χάλασαν.

Όμως, εγώ πρέπει να στο δείξω, αυτό που δεν ξαναείδες ποτέ, ποτέ φίλε, όσο χρονών και να είσαι, το κράτος σου σε μισεί.

Δεν εξαρτάται από σένα. Έγινε μεγαλύτερο από σένα, το έθρεψες με την άγνοιά σου, με την ανοχή σου, με την αδιαφορία σου, το έκανες μεγαλύτερο από τις δυνάμεις σου, το εμπιστεύθηκες να κάνει ότι θέλει, και έτσι έμαθε.

Και ότι στέκεται εμπόδιο, το πατάει.

Και εσύ, ή θα το αλλαξεις με ένα άλλο, που θα σε σέβεται, που θα εξαρτάται από εσένα, ή, να είσαι σίγουρος γι’ αυτό, θα σε λιώσει με κάθε δυνατό τρόπο, ακόμα και με διαδικασίες που δεν έχεις σκεφτεί καν.

Ονειρέψου ένα καλύτερο, και παρέκαμψε το υπάρχον.

Μεταλλάχθηκε, έγινε ένα θηρίο. Πεινασμένο, και βλοσυρό. Και με μίσος.

Αφού εμείς είμαστε το κράτος, ας φτιάξουμε ένα νέο. Πριν η αυτοκαταστροφή του τελειώσει και εμάς, και αυτό.

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...