Την εβδομάδα που είναι αφιερωμένη στα 100 χρόνια από τη βύθιση του Τιτανικού έτυχε να προκηρυχτούν εκλογές στη χώρα που η πορεία της πρός το βυθό θυμίζει το ναυάγιο του περίφημου υπερωκεανίου. Ο Ελληνικός Τιτανικός, ξεκίνησε το ταξίδι του προς τη καταστροφή το 1981 με υπεράριθμους επιβάτες που επιθυμούσαν ένα προορισμό ασφαλή και σίγουρο.

Ο πρώτος του πλοίαρχος, άνοιξε την μπουκαπόρτα στο λιμάνι και στοίβαξε τους επιβάτες μέσα στο πλοίο χωρίς καμία οργάνωση και σκέψη. Για να κερδίσει την εμπιστοσύνη τους, υποσχέθηκε πολυτέλεια, πλούτο και ευμάρεια. Τους υποσχέθηκε ένα αβύθιστο πλοίο.

Το ταξίδι συνεχίστηκε με τους επιβάτες να αφιερώνουν τον χρόνο τους για να προβιβαστούν από τη τρίτη θέση στη δεύτερη και από εκεί στη πρώτη, μερικές φορές χωρίς να πληρώνουν το τίμημα. Εκεί, στη πρώτη θέση που υπήρχε το χαμάμ, το γυμναστήριο, η πισίνα και το φαγητό που ήταν αντάξιο σύγχρονων ξενοδοχείων 5 αστέρων. Εκεί ξοδευόταν τα χρήματα του ταμείου και όχι στη θωράκιση του πλοίου, στα καύσιμα και στον εφοδιασμό.

Ταξίδευε προς άγνωστη κατεύθυνση, υπερπλήρης χωρίς καμία χαρτογράφηση, χωρίς καμία συντήρηση.

Από τότε κάμποσοι άλλοι πλοίαρχοι ανέλαβαν το τιμόνι του πλοίου αλλά η πορεία παρέμεινε η ίδια. Σε κάθε λιμάνι τα καταστρώματα υποδέχονταν επιπλέον επιβάτες και όσα δάνεια εξασφαλίστηκαν, σπαταλήθηκαν στις προσωπικές ανάγκες του πληρώματος και στη διατήρηση του status quo των επιβατών και όχι στις ανάγκες του πλοίου.

Παράλληλα στη πορεία του ταξιδιού μερίδα του πληρώματος με ανεπτυγμένο το επαναστατικό ταμπεραμέντο, στασίαζε κατά διαστήματα προκαλώντας σημαντικά προβλήματα στη λειτουργία του πλοίου που ήδη δεν ήταν αποτελεσματική.

Από ένα καπρίτσιο της μοίρας ο Ελληνικός Τιτανικός ναυάγησε όταν το τιμόνι έπεσε στα χέρια του ανεκδιήγητου τέκνου του πρώτου πλοιάρχου. Εκείνος οδήγησε το σαραβαλιασμένο επιβατηγό πλοίο με τους υπεράριθμούς επιβάτες στο παγόβουνο του πρώτου μνημονίου ακολουθώντας πιστά τις παραπλανητικές οδηγίες του Ευρωπαϊκού Κέντρου Επιχειρήσεων. Και όταν αυτό δεν έφτασε, έριξε το πλοίο και στο δεύτερο μνημονιακό παγόβουνο και μετά τα παράτησε.

Πλέον καθώς το Τιτανικός βυθίζεται, στη γέφυρα μαζεύτηκε το προσωπικό του καταστρώματος. Άλλοι για να διεκδικήσουν τη διαχείριση του ναυαγίου και άλλοι το δικαίωμα στη κριτική εκείνων που θα το διαχειριστούν.

Όλοι τους όμως έχουν ευθύνες για τη βύθιση.
Οι "υπεύθυνοι" που βρέθηκαν στο τιμόνι του πλοίου, οδηγώντας το σε άγνωστα νερά, αφήνοντας το σάπιο και ταλαιπωρημένο να γίνει έρμαιο στα κοφτερά παγόβουνα-μνημόνια.
Οι "ανεύθυνοι" που κρυβόταν τόσα χρόνια πίσω από τις αντιδραστικές κραυγές τους.
Και οι λοιποί δήθεν ανεξάρτητοι, δήθεν φιλελεύθεροι , δήθεν μεταρρυθμιστές, δήθεν σοσιαλιστές που λάξευσαν την πολιτική τους οντότητα στηρίζοντας εκείνους που τώρα κατηγορούν και που στη πορεία του ταξιδιού άλλος λιγότερο και άλλος περισσότερο έβαλαν το λιθαράκι τους στη πορεία προς την καταστροφή.

Ο αυθεντικός Τιτανικός, παρέμεινε στο βυθό 100 χρόνια και πρόσφατα ανακηρύχθηκε προστατευόμενο μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Ας ελπίσουμε ο Ελληνικός Τιτανικός να μην έχει την ίδια τύχη.