Κάποτε ψήφιζες αυτόν τον υποψήφιο πολιτικό που πίστευες ή εν πάση περιπτώσει το κόμμα στο οποίο «ανήκες». Σήμερα δεν πιστεύεις πλέον κανέναν και δεν ξέρεις καλά-καλά κι εσύ ο ίδιος πού ανήκεις.

Εκεί που υποτίθεται η ψήφος σου θα ενσάρκωνε την ελεύθερη βούλησή σου, καθώς και την πολιτική συνείδησή σου, αισθάνεσαι εγκλωβισμένος γιατί απλούστατα δεν ξέρεις ποιος σε εκφράζει στ’ αλήθεια, ποιος σε εμπνέει για το μέλλον των παιδιών σου και το δικό σου, ποιον να εμπιστευτείς και στην τελική ποιον να πιστέψεις. Ολοι σου τάζουν, αλλά κανείς δεν σε ταΐζει. Οπως λες, βέβαια, κάποτε έτρεχες για δαύτους με σημαιάκια και καραμούζες στις πλατείες και αισθανόσουν δέος όταν μοιραζόσασταν με άλλους «δικούς σου» την ίδια λατρεία απέναντι στον ηγέτη. Εβαζες και τα παιδιά σου από το θρανίο ακόμη στην ίδια λογική μπας και τα βολέψεις κι αυτά. Να όμως που έχεις μετανιώσει, γιατί όσα χρώματα και αν ασπάστηκες ιδεολογικά, πράσινα, κόκκινα, μπλε, έχεις την πεποίθηση ότι κάπου αστόχησες. Λόγια και πάλι λόγια. Θυμήσου τότε που τσακωνόσουν με τα αδέλφια σου, τον γείτονα ή τον κουμπάρο σου για κομματικά θέματα που σήμερα φαίνονται τόσο φαιδρά.

Τώρα τους μουντζώνεις όλους με παλάμες και πατούσες, αλλά βαθιά μέσα σου προβληματίζεσαι γιατί δεν βλέπεις φως στο βάθος του τούνελ, δεν βρίσκεις κάποια λύση, ενώ θέλεις και να ψηφίσεις ως χρέος απέναντι στη γενέτειρά σου όπου επινοήθηκε η δημοκρατία, ως χρέος απέναντι στην πατρίδα σου.
Ξεχασμένα και τα σλόγκαν με τους «δικούς μας» και τους «δικούς τους», γιατί ένα πρωί ξύπνησες στη δική σου χώρα, η οποία δυστυχώς σου έμοιαζε ξένη.

Και πάλι σε τι φταις, άνθρωπέ μου, που τα φάγανε οι «δικοί σου» ή οι «δικοί τους», παραμένοντας τις περισσότερες φορές ατιμώρητοι; Κάπου δεν έπρεπε να πιστέψεις κι εσύ; Κάπου δεν έπρεπε να ανήκεις;

Και όπως πάνε τα πράγματα, μέσα σε λίγο καιρό δεν θα σου ανήκει ούτε η ίδια σου η χώρα. Σήμερα ζεις μες στη φοβία και την αβεβαιότητα και συνειδητοποιείς ότι μέχρι τώρα πίστευες σε μια ψευδαίσθηση, σε μια χίμαιρα, σε ένα ψέμα που έλεγες στον εαυτό σου γιατί σε καθησύχαζε. Σήμερα ξεπετάγονται δημαγωγοί, ψευτοσωτήρες, φανατικοί κάθε είδους και αγορεύουν στα κανάλια και τις εφημερίδες και δεν ξέρεις ποιον να πιστέψεις. Την απάντηση θα τη βρεις μόνος σου, με τη συνείδησή σου ήσυχη και την ωριμότητα της σκέψης σε εγρήγορση. Και αν δεν αλλάξει κάτι τώρα ή την επόμενη μέρα της κάλπης, τουλάχιστον αποδέξου ότι ήρθε η ώρα να αλλάξεις εσύ. Ενεργοποίησε την κριτική σκέψη των αρχαίων ημών προγόνων που συνετέλεσε στην αναδόμηση της κοινωνίας με βάση τις ανάγκες της εποχής. Η κοινωνία μπορεί και από μόνη της να ανασυγκροτηθεί, απαιτώντας αξιοκρατία, ποιότητα, συμφιλίωση και σεβασμό. Η ανασυγκρότηση του ήθους συνδέεται με την καλή θέληση του κάθε πολίτη και δεν περιμένει θαύματα από το κάθε κόμμα. Ισως να μην ξέρεις τι θα ψηφίσεις ακόμα, αλλά προφανώς είναι και αυτό μέρος μιας διαδικασίας που θα σε κάνει να αλλάξεις αυτά στα οποία πίστευες μέχρι στιγμής. Για να σταθεί η Ελλάδα ξανά στα πόδια της, πρέπει πρώτα να σταθείς εσύ στα δικά σου.

Στην ανθρώπινη κωμωδία αλλάζουν οι κομπάρσοι και πολλές φορές η παράσταση παραμένει η ίδια. Για να μην καταλήξεις, λοιπόν, απλός θεατής ή στη χειρότερη περίπτωση συνένοχος στο έγκλημα, μην περιμένεις τον από μηχανής θεό: σκηνοθέτησε ο ίδιος το έργο της ζωής σου.