Tόσα χρόνια συμπυκνωμένης ηλιθιότητας, παράνοιας και εθισμού στο ψέμα δεν είναι εύκολο να αποτιναχθούν, ακόμη και μέσα σε συνθήκες ακραίου καπιταλισμού. Τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και η ΝΔ, όχι μόνο δεν έλαβαν κανένα μήνυμα από τις πρόσφατες εκλογές, αλλά θα έκαναν συμμαχία ακόμη και με τον διάβολο προκειμένου να συντηρηθούν στο προσκήνιο.

Τα τραγικά ποσοστά έχουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: “Σας παρακαλούμε τσακιστείτε να μην σας βλέπουμε!”. Σαμαράς και Βενιζέλος ωστόσο, δεν αλλάζουν στο ελάχιστο. Παραμένουν αρχηγοί στα κόμματά τους, με τους ίδιους αυλικούς και τις ίδιες προθέσεις. Αυτοί δεν είναι που υπέγραψαν όρκο πίστης στις πολιτικές του μνημονίου; Αν η δέσμευση καθώς φαίνεται ισχύει, τι νόημα έχουν οι προεκλογικοί τους ελιγμοί; Άλλαξε κάτι;

Ακόμη και επικοινωνιακά, τα δύο κόμματα έχουν ξοφλήσει. Το ΠΑΣΟΚ έχει σαπίσει (ο πρόεδρός του το ομολογεί) και η ΝΔ κάνει τα πάντα για να μείνει στην εξουσία, χτίζοντας την “δεξιά πολυκατοικία” σε σαθρά θεμέλια. Άνθρωποι που έκαναν το Σύνταγμα κουρέλι, περνώντας το Μνημόνιο από την Βουλή ως σχέδια νόμου (ή μη περνώντας το καθόλου), κατεδαφίζοντας εργασιακές σχέσεις, βιοτικό επίπεδο και κοινωνικό κράτος. Η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, είναι κοινοί απατεώνες. Και πλέον δεν το κρύβουν καθόλου, αντλώντας δύναμη από έξωθεν υποστήριξη. Χωρίς πρόγραμμα και ιδεολογία. Μόνη έγνοια να κερδίσουν την εξουσία.

Το αποκορύφωμα αυτής της αγωνίας, είναι ότι έχουν ξαμοληθεί στα κανάλια, με το μότο “σας παρακαλούμε ψηφίστε μας, να αποτρέψουμε κυβέρνηση της δραχμής“. Ενώ δεν διστάζουν να εμπλέξουν τον κομμουνιστικό κίνδυνο (sic) και να παρομοιάσουν τους αντιπάλους τους, με όσα εκείνοι πρέσβευαν για δεκαετίες και τώρα τάχα, τα αποστρέφονται.

Στους παραπάνω να προσθέσω και τους εθνικόφρονες “Ανεξάρτητους Έλληνες”, των οποίων η πρόταση των 7 σημείων, θα μπορούσε να έχει υιοθετηθεί και από την Χρυσή Αυγή, έστω και με πιο επιθετικό τρόπο.

Εξ’ αριστερών τώρα, δεν πρέπει να υπάρχει κανένα δίλημμα “ευρώ ή δραχμή”. Το νόμισμα δεν κάνει τον Έλληνα αυτομάτως Ευρωπαίο, ούτε αποτελεί σύμβολο κάποιου ιδεώδους. Η Παπαρήγα δηλώνει: “Διορθώστε την ψήφο σας”. Εδώ αρχίζει και τελειώνει η επανάσταση. Στην ασφάλεια του κοινοβουλευτισμού. Το ΚΚΕ παραμένει εγκληματικά δογματικό, κινούμενο εκτός πραγματικότητας και λογικής. Δεν ξέρω πόσο ακόμη θα ασχολούμαι σοβαρά μαζί του και είναι κρίμα, γιατί έχει και 3-4 σοβαρούς ανθρώπους στις τάξεις του. Η ΔΗΜΑΡ, παίζοντας τον ρόλο του “υπεύθυνου” παιδιού, υπερασπίζεται το ευρώ, προσπαθώντας να μπει κάπου στην μέση. Στο ευρώ με μεταρρυθμίσεις δηλαδή, απλώς πιο μαλακές. Η εφαρμογή ενός βελούδινου καπιταλισμού, τέτοιου που να μην πονέσουν οι πολίτες και να μην θυμώσουν οι λομπίστες. Για κοινωνικό κόστος τίποτα δεν αναφέρει. Υποταγή στο κεφάλαιο, αλλά με αριστερό άλλοθι.

Ο ΣΥΡΙΖΑ πάλι, συμπεριφέρεται αλλοπρόσαλλα. Έπαιξε το δικό τους παιχνίδι και το διαχειρίζεται καταρχήν, μόνο επικοινωνιακά. Προσπαθεί να απαντήσει σε όλα τα εκβιαστικά διλήμματα και ξοδεύει χρόνο. Επίσης, θα φάει τα μούτρα του αν επιδιώξει συμμαχίες ότι να’ ναι. Η Αριστερά πρέπει να εξυπηρετεί τον σκοπό της και όχι να κάνει κινήσεις στρατηγικής με το βλέμμα στα ποσοστά.

Δεν υπάρχουν λοιπόν μέσες λύσεις. Πρέπει να τα πει όλα όπως είναι. Αν η Αριστερά θέλει ρήξη όπως διαμηνύει, τότε ας μην μασάει τα λόγια της. Δεν έχει τίποτα να φοβηθεί αν λέει την αλήθεια. Κυρίως, δεν πρέπει να κάνει αυτό που κάνουν οι άλλοι. Να ποντάρει δηλαδή στο θυμικό του κόσμου. ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ποντάρουν στον φόβο. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν χρειάζεται να επενδύσει στην τρέλα που επικρατεί στην κοινωνία. Γιατί τότε πιο εύκολα η τρέλα θα γίνει μη διαχειρίσιμη και θα βρει κανάλια προς ακραία μορφώματα.

Μπορεί να έχω δίκιο μπορεί και όχι. Το μόνο σίγουρο είναι πως πάλι, μετά την 17η του Ιουνίου, θα έχουμε και άνεργους και εξαθλιωμένους και ανθρώπους με κατάθλιψη. Κι αυτό δεν αλλάζει με καμία κυβέρνηση. Αδιέξοδο; Μπορεί να έχω δίκιο. Έχω δίκιο; Αδιέξοδο ερώτημα. Το παιχνίδι που παίζεται μας ξεπερνά και σε λίγες εβδομάδες θα το δούμε στην απόλυτη μορφή του.

strange journal

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...