Πολύς κόσμος βλέπει την επερχόμενη παγκόσμια οικονομική κατάρρευση, ως ένα είδος Χολιγουντιανού blockbuster.

Πολλοί γράφουν για αυτό, σαν να ήταν κάτι που θα συνέβαινε μέσα σε μια ημέρα, ή σε μερικές εβδομάδες, αλλάζοντας ξαφνικά την λειτουργία του κόσμου. Ο οικονομικός όμως κόσμος, δεν λειτουργεί έτσι.

Η λειτουργία του κόσμου αυτού είναι κάτι σαν μια παρτίδα σκάκι, αργή και μεθοδική.

Υπάρχουν στιγμές που όλα συμβαίνουν τάχιστα (όπως το 2008), αλλά και τότε η κρίση χρειάστηκε μήνες για να εξελιχθεί. Σήμερα, που οι περισσότεροι Αμερικάνοι έχουν μνήμη χρυσόψαρου, είναι μαθημένοι να τα περιμένουν όλα άμεσα. Ο κόσμος δεν είναι πια υπομονετικός και δεν μπορεί να περιμένει.

Παρά όμως τα όσα γράφονται, η κατάρρευση δεν θα είναι ένα μοναδικό συμβάν. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να ολοκληρωθεί. Κατά κάποιο τρόπο, ήδη την ζούμε. Ακόμη και όταν ξεσπάσει η επόμενη κρίση, κάποιοι πάλι θα μιλάνε για την οικονομική κατάρρευση. Αν όμως θέλουμε να συλλάβουμε το τι ακριβώς μας συμβαίνει, θα πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε μακροπρόθεσμα.

Οδεύουμε προς έναν εφιάλτη, ο οποίος θα διαρκέσει αρκετά χρόνια. Και θα υπάρχουν στιγμές απόλυτου χάους, όπως στην περίπτωση της κρίσης του 2008, η οποία όμως δεν μας κατέστρεψε εντελώς. Ούτε και η επόμενη θα μας καταστρέψει.

Αυτό που μας συμβαίνει, είναι σαν μια σειρά από κύματα. Όταν χτίζουμε ένα κάστρο στην άμμο, το πρώτο κύμα που έρχεται δεν μας το καταστρέφει, αλλά απλά το αποδυναμώνει. Στη συνέχεια, αυτά που ακολουθούν το γκρεμίζουν.

Αυτό παθαίνουμε σήμερα. Η κρίση του 2008 ήταν ένα μόνο κύμα.

Το επίκεντρο της επόμενης μεγάλης οικονομικής κρίσης θα είναι στην Ευρώπη και θα πρόκειται για ένα ακόμη κύμα.

Για πολλούς, το κύμα αυτό θα είναι κάτι σαν το τέλος του κόσμου, αλλά στην πραγματικότητα δεν θα είναι. Θα ακολουθήσουν κι άλλα κύματα που θα χειροτερέψουν τα πράγματα. Και όταν τα επόμενα κύματα αρχίσουν να έρχονται το ένα μετά το άλλο, τότε είναι που θα δυσκολέψουν τα πράγματα. Κάτι σαν τις ωδίνες τοκετού.

Αυτές όμως οι οδύνες δεν έγιναν μέσα σε μια νύχτα και ούτε πρόκειται να εξαφανιστούν αυτόματα.

Πολλοί που γράφουν για την κατάρρευση, αφήνουν να εννοηθεί ότι θα πρέπει να την αφήσουμε να συμβεί, έτσι ώστε να αρχίσει η ανάκαμψη. Δυστυχώς όμως, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Χρειάστηκαν δεκαετίες για να φτάσει η Αμερική να χρωστά σχεδόν $16 τρισεκατομμύρια.

Χρειάστηκαν δεκαετίες για τους αμερικανούς καταναλωτές να συσσωρεύσουν τη μεγαλύτερη φούσκα καταναλωτικού χρέους στην παγκόσμια ιστορία.

Χρειάστηκαν δεκαετίες για να διαλυθεί εκ των έσω η οικονομική υποδομή των ΗΠΑ και να μεταφερθούν εκατομμύρια θέσεις εργασίας στο εξωτερικό.

Αυτά είναι προβλήματα που θα ταλανίζουν τις ΗΠΑ για πολύ καιρό ακόμη.

Δυστυχώς, υπάρχουν πολλοί που φέρονται σαν να θέλουν μια οικονομική αποκάλυψη. Πιστεύουν πως αν καταρρεύσει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, η κυβέρνηση θα εξαφανιστεί και θα αρχίσουμε να πολεμάμε μεταξύ μας με παλούκια. Ε λοιπόν, κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί.

Σίγουρα η κυβέρνηση δεν πρόκειται να βοηθήσει κανέναν όταν γίνει το κακό, αλλά ούτε πρόκειται και να εξαφανιστεί.

Το πιο πιθανό που θα συμβεί είναι η κυβέρνηση να αρπάξει ακόμη περισσότερη εξουσία, στην προσπάθειά της να επαναφέρει την τάξη και την ασφάλεια.

Ούτε και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν πρόκειται να εξαφανιστούν. Μάλιστα, μακροπρόθεσμα, η Ευρώπη μάλλον θα ομοσπονδοποιηθεί κι άλλο, ακόμη κι αν διαλυθεί η ευρωζώνη πιο πριν.

Πολλοί πιστεύουν ότι όταν καταρρεύσει το παλιό σύστημα, θα τους δοθεί η ευκαιρία να συστήσουν ένα νέο. Όμως, ούτε αυτό δεν θα γίνει.

Οι δυνάμεις που ελέγχουν τα πράγματα, έχουν ήδη αποφασίσει τι μέλλει γενέσθαι.

Δεν τους αρέσει να χαραμίζεται μια καλή κρίση. Τους αρέσει να την χρησιμοποιούν για να πλάσουν τον κόσμο με βάση τις επιθυμίες τους.

Η επόμενη οικονομική κατάρρευση θα διαρκέσει χρόνια και θα έχει ως θύματα δισεκατομμύρια ανθρώπων. Όλα όσα θα συμβούν, θα είναι πρωτοφανή. Τα πράγματα μπορεί να είναι χειρότερα και από το περίφημο κραχ της δεκαετίας του 1930.

Οι ΗΠΑ θα πάθουν τα χειρότερα. Θα χάσουν την θέση τους ως η Νο1 οικονομική δύναμη του πλανήτη και το δολάριο θα πάψει να είναι το παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Η δε ανεργία, που σήμερα θεριεύει, θα αυξηθεί κι άλλο.

Θα ζήσουμε έναν εφιάλτη, με την ανεργία των ΗΠΑ να είναι διψήφια σε ποσοστά. Ότι και να κάνει η κυβέρνηση, τα επιτυχή αποτελέσματα θα είναι ελάχιστα.

Η ευμάρεια που ζούμε σήμερα, η οποία οφείλεται στα χρέη, θα πάψει απότομα. Ήδη, πολλές κοινότητες της Αμερικής είναι οικονομικά στάσιμες. Σε λίγο θα αρχίσουν οι διαδηλώσεις και οι εξεγέρσεις, με την εγκληματικότητα και τις λεηλασίες να φουντώνουν και με τον κοινωνικό ιστό να σκίζεται στις ραφές του.

Ως αντίδραση, η αμερικανική κυβέρνηση θα γίνει πιο απολυταρχική και αυτό θα είναι κάτι το τρομακτικό.

Θα χρειαστούν όμως χρόνια. Προς το παρόν, η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ ότι πριν από πέντε χρόνια. Σε λίγα χρόνια, θα είναι χειρότερη. Μάλιστα, κάποιοι θα αναπολούν στο μέλλον ακόμη και το 2011, αλλά και το 2012, ως την παλιά καλή εποχή.

Η παρακμή που άρχισε δεν έχει τελειωμό. Θα υπάρξουν κάποιες φρούδες ελπίδες, αλλά κι αυτές δεν θα διαρκέσουν.

Πάντως, δεν χρειάζεται να τελειώσει η ζωή μας επειδή καταρρέει η οικονομία. Όσοι προετοιμάζονται από σήμερα, θα ευλογηθούν στο μέλλον, ακόμη και εν μέσω χάους.

Να μη ξεχνάμε πως το φως χρειάζεται περισσότερο όταν έχουμε απόλυτο σκοτάδι.

S.A.

Πηγη

Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...