Για την ακρίβεια, υπάρχει η περίπτωση να αποφασισθεί η «κοινοτικοποίηση», δηλαδή η αντιμετώπιση από κοινού, όχι του συνόλου των εθνικών χρεών αλλά μέρους του. Θα έχουμε, με άλλα λόγια, ευρωομόλογα για ένα μέρος του χρέους. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά. Μέχρι σήμερα η ευρωζώνη δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει την κρίση χρέους που προκλήθηκε από το τσουνάμι του 2008 στη Γουόλ Στρητ. Κι αυτό οφείλεται εν πολλοίς στην επιμονή του Βερολίνου να επιχειρεί να σβήσει τη φωτιά της ευρωπαϊκής κρίσης με βενζίνη(λιτότητα), η οποία τελικά προκάλεσε πιο βαθιά ύφεση. Κι αυτό όταν υπήρχαν τα ανάλογα προηγούμενα του 1930 με τον Χ. Χούβερ στις ΗΠΑ και τον Χ. Μπράνινγκ στη Γερμανία(Δημοκρατία της Βαϊμάρης).

Σε κάθε περίπτωση, η κρίση αντιμετωπίστηκε μέχρι τώρα με ένα παζάρι όπου κυριαρχούσε η υπεράσπιση των βραχυπρόθεσμων εθνικών συμφερόντων κυρίως των Γερμανών και με μία πρωτοφανή επίθεση εναντίον της Ελλάδας ως δήθεν μοναδικής αιτίας της ευρωπαϊκής κρίσης.