ΔΕΝ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΕΣΑΙ, ΣΕ ΣΕΝΑ ΜΙΛΑΩ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΕΝΗ ΣΚΕΨΗ...
Τι δεν
καταλαβαίνεις από αυτό που προσπαθώ να πω επτά χρόνια μέσα στο μπουρδέλο του
διαδικτύου?
Θέλω
κατ΄αρχήν μια κοινωνία που θα μάθει σε
πρώτη φάση να εκφράζει ανεμπόδιστα και με θράσος αυτό που θέλει,
χωρίς σάλτσες και πασαλείματα, ούτε αναγκαστικές παπαριές που να αρέσουν
στη πλειοψηφία.
Θέλω ένα
πολίτη που μπορεί να εκφράσει ελεύθερα την άποψή του ακόμα κι αν αυτή μοιάζει
επικίνδυνη, ηλίθια, ανεφάρμοστη, παρανοϊκή ή γελοία. Δεν με ενδιαφέρει, σε
πρώτη φάση, ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ, με ενδιαφέρει να το ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΕΣΥ και να το φωνάζεις
αντί να ασχολείσαι πως θα πείσεις τους υπόλοιπους.
Θέλω λοιπόν
το κουμουνιστή να φωνάζει ξεκάθαρα πως γουστάρει επανάσταση των προλετάριων,
πως γουστάρει οπλαρχηγούς και ξεσηκωμούς που θα πνίξουν στο αίμα τη
πλουτοκρατία, πως σιχαίνεται την όποιου τύπου καπιταλιστική ένωση, το νόμισμά
της και τα τσιράκια της. Να λέει ξεκάθαρα είμαι άθεος γιατί η θρησκεία είναι το
όπιο των λαών, να φωνάξει ελεύθερα πως αν μου δώσετε δύναμη θα σας αλλάξω τη
μάνα που σας γέννησε, καθίκια, φασιστόμουτρα, καπιτάλες και όλα τα κοσμητικά
μαζί. Τον θέλω εκτός κοινοβουλίου στη φυσική του θέση. Στα εργοστάσια. Στις
πλατείες. Στις γιάφκες. Να τυπώνει φυλλάδες μυστικά τη νύχτα που να γράφουν «πλουτοκράτες
ήρθε ή ώρα σας»
Θέλω το
φασίστα να είναι φασίστας χωρίς να υποχρεώνεται να φοράει κουστούμια και να
φιλάει ευαγγέλια. Να φωνάζει ξεκάθαρα το ρατσισμό του, το μίσος του, να φωνάζει
ελεύθερα πως δεν πιστεύει στην ισότητα των ανθρώπων αλλά στη καθαρότητα της
όποιας φυλής, να φωνάζει πως μισεί κομμουνιστές, ομοφυλόφιλους, έγχρωμους,
εβραίους και οτιδήποτε δεν είναι καθαρό εξ αίματος , στη δική του αντίληψη. Να
είναι εκτός κοινοβουλίου και να πλακώνεται στο ξύλο με τους κομμουνιστές. Να
κάνει προγκομ και να ξεκαθαρίζει τις γειτονιές από ότι θεωρεί μίασμα. Να
πιστεύει στον Εωσφόρο αν γουστάρει, να οραματίζεται την Θούλη, να μεταφράζει
τον Νίτσε όπως γουστάρει.
Το ίδιο θέλω
το δεξιό της λεγόμενης λαΪκής δεξιάς, να αγκαλιάζει με αγάπη τη πολιτεία του,
τους παπάδες, τη βασιλική οικογένεια που ζει εξόριστη και μαραζώνει, να
βροντοφωνάζει τις δυσειδαιμονίες της, τις εμμονές της, την αγάπη της για το
καπιταλιστικό σύστημα, για να ονειρεύεται σπίτια, εξοχικά, βάρκες, τζιπ,
γκομενάρες, σκυλάδικα, φιρμάτα ρούχα, χλιδή, πολυτέλεια, να βροντοφωνάζει
ελεύθερα πατρίδα Ελλήνων πορωμένων καταναλωτών, με λίγη ορθοδοξία και λίγη δόξα
των πατέρων που εκτός από i-pod ελπίζουν να πάρουν και τη Πόλη!!
Παρομοίως για
να μην το κουράζουμε επιθυμώ κάθε δεξιός, αριστερός, κουμουνιστής, φασίστας,
σοσιαλιστής, κεντρώος, άθεος, θρήσκιος, ανάρχας, αρχαιολάτρης ή αρχαιοκάπηλος,
γκουρού και φωτισμένοι, σκοταδιστές και διαβολογεννημένοι, έχοντας σώας τας
φρένας ή όχι (αδιάφορο)
Να πουν
ξεκάθαρα τι ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΝ. Στεγνά. Χωρίς να κοιτάνε αριστερά ή δεξιά αν
οι κολλητοί, η οικογένεια, η γκόμενα ή ο γκόμενος, η γειτονιά , η δουλειά ή η
κοινωνία ολοκληρη συμφωνούν ή όχι. Να νοιώσουν που έχουν φτάσει, τι είναι, για ποιο
λόγο το κάνουν και η όποια γ@μημενη ιδέα, πίστη, κόμμα, απόκομμα ή ότι άλλο
ακολουθούν και θεωρούν την μία και μοναδική αλήθεια ΤΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΕΙ, ΤΙ ΖΗΤΑΕΙ,
ΜΕ ΤΙ ΤΡΟΠΟ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ, ΠΟΙΟΙ ΤΟ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ
ΚΑΙ ΑΝ
ΤΑΙΡΙΖΟΥΝ ΤΑ ΧΝΩΤΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΜΕΣΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΤΟΥ, ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΔΕΙ
ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ Η ΖΩΗ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ Μ΄ΑΥΤΟ.
Δεν μπορώ
κυρίοι και κύριοι να βρω που και ποιον να ακολουθήσω γιατί είναι όλοι
νοθευμένοι Νοθευμένοι από μια συνεχή αγωνία ψηφοθηρίας, καρέκλας και
μάσας. Δεν υπάρχει ατόφια ιδέα.
Ξεκάθαρη. Θαρραλλέα παραδοχή του τι θέλουμε να είμαστε. Με το ένα ποδαράκι από
δω, με το άλλα από εκεί. Ψιλοκουμουνίζω, ψιλοφασίζω, ψιλοσοσιαλίζω,
ψιλοδημοκρατίζω, ψιλοαναρχίζω κλπ κλπ κλπ. Κοιτάζω και με την άκρη του ματιού
να δω μ΄ακολουθούν κι άλλοι? Κάνω και μια έρευνα είμαστε πολλοί που πιστεύουμε
στους εξωγήινους ή θα μας κλείσουν μέσα οπότε να το παίξουμε σουπιές? Είναι
πολύ εξτρήμ να πω σ΄αυτόν τον συγκεκριμένο μαλάκα «είσαι μαλάκας» θα του το
πουν κι άλλοι να έχω συμπαράσταση, ή θα
μείνω μόνος μου και θα με δείρουν? Θέλω
να διαφωνήσω με τις ηλίθιες κινητοποιήσεις και να κατέβω μόνος σαν το τρελός να
ουρλιάζω μπροστά στη Βουλή. Θα μου το επιτρέψουν ή πρέπει να έχω την άδεια της
αστυνομίας, την ευγενική χορηγεία κάποιου κόμματος και μια βεβαίωση με
υπογραφές από δέκα τουλάχιστον αξιοπρεπείς και σώφρονες πολίτες πως δεν είμαι
επικίνδυνος?
Έχεις τελικά
σκέψη ολόκληρη άνθρωπέ μου ή την έχεις ευνουχισμένη?
Έχω πάψει από
καιρό να με ενδιαφέρει αν υπερασπίζεσαι ιδέες φιλάνθρωπες ή απάνθρωπες. Αν είσαι
διεθνιστής ή εθνικιστής. Θρήσκος ή
άθρησκος. Πλούσιος ή φτωχός. Μορφωμένος ή αμόρφωτος. Δεν είναι η ουσία αυτή,
για μένα.
Ότι και να
πιστεύεις σε βλέπω να ζεις με τον ίδιο τρόπο. Να αγοράζεις παρόμοια πράγματα.
Να έχεις παρόμοιες συνήθειες. Να υπακούς στους ίδιους νόμους. Να τρως το ίδιο
φαΐ. Να ασχολείσαι με παρόμοια πράγματα. Να έχεις ίδιες τακτικές και ίδια
όνειρα. Να έχεις γεμίσει τη ζωή σου με τα ίδια παιχνιδάκια. Να δουλεύεις με τον
ίδιο τρόπο και να διαμαρτύρεσαι με τον ίδιο τρόπο.
Οπότε δεν
μπορώ να σε ακολουθήσω γιατί δεν ξέρω ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΕΙΣΑΙ ΣΤ΄ΑΛΗΘΕΙΑ. Δεν μπορώ
να σε πολεμήσω ούτε να σ΄αγαπήσω γιατί στην ουσία θα μπω στο λάθος δρόμο να
πολεμάω ή να υπερασπίζω αυτό που ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΕΙΣΑΙ , αλλά που δεν έχει τις
περισσότερες φορές καμιά σχέση Μ΄ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ.
Προτιμώ όλους
εκείνους που δείχνουν το άσχημό τους πρόσωπο με θάρρος παρά εκείνους που
κρύβονται πίσω από μπαλωμένες μάσκες.
Προτιμώ να μου φωνάξεις δεν σε γουστάρω γιατί έτσι, χωρίς λόγο κι αιτία,
δεν γουστάρω τη φάτσα σου. Θα το βρω πιο αληθινό από το να μου πεις είσαι
αντίπαλός μου τη στιγμή που δεν ξέρεις ούτε εσύ ο ίδιος τι θέλεις ούτε ξέρεις
τι θέλω εγώ.
Θάθελα η
επόμενη μεγάλη κινητοποίηση να είναι μια μάζα τρελών που θα κατέβουν ο καθένας
κάτω έχοντας σαν αίτημα αυτό που τους καίει πιο πολύ. Ο καθένας ένα πανώ όπου
θα έγραφε ακριβώς αυτό που θέλει να πετύχει. Αυτό που ταιριάζει στα χνώτα του.
Αυτό που έχει δημιουργηθεί μέσα του από την επαφή του με τη ζωή και το κόσμο
μέχρι σήμερα.
Να μετρηθούμε.
Πόσοι μπορούμε ακόμα να ζούμε με θάρρος γι΄αυτό που πιστεύουμε σωστό κι όχι να
κάνουμε δημόσιες σχέσεις και πανηγύρια.
Κι όταν θα
γίνει αυτό, τότε μόνο θα μπορούμε τελικά να βρούμε ποιοι είναι οι σύμμαχοί μας
και ποιοι εχθροί μας κι αν υπάρχουν τελικά σύμμαχοι κι εχθροί. Μόνο τότε ίσως κατορθώσουμε να
συνειδητοποιήσουμε επί τέλους πως ίσως ΟΛΑ ΟΣΑ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ είναι λάθος κι
ανοίξουμε μια άλλη πόρτα, καινούργια στη ζωή μας που η συνεχής μας αγωνία για
το τι λένε όλοι, που πάνε όλοι, πως ζουν όλοι, μας εμπόδιζε να δούμε πως είναι
εκεί και περιμένει να την ανοίξουμε. Τη δική μας πόρτα.
STEVENIKO
Σας ευχαριστώ για την επίσκεψη σας...
