Όταν, όμως, μιλάμε για την κρίση στην Ευρώπη δεν πρόκειται παρά για τον νομισματικό πόλεμο ευρώ-δολαρίου. Για την ακρίβεια, σήμερα, έχουμε μία υπερσυσσώρευση του παγκόσμιου πλούτου σε ελάχιστα χέρια, που βασίζεται στην κλοπή της εργατικής αγοραστικής δύναμης και στα τοξικά τζογαδόρικα παίγνια του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου, τα οποία είναι προσανατολισμένα στην υπερχρέωση ολόκληρων λαών.

Συγκεκριμένα, το κέρδος πλέον δεν δημιουργείται από την πραγματική οικονομία αλλά από τα στοιχήματα. Έτσι, σήμερα, η παγκόσμια παραγωγή εμπορευμάτων και υπηρεσιών δεν αντιπροσωπεύει παρά το 3% του συγκεντρωμένου παγκόσμιου πλούτου. Αυτή η τεράστια διαφορά μεταξύ του πλούτου και της παραγωγής είναι αντίστοιχη με τη διαφορά μεταξύ της εικονικής και της πραγματικής οικονομίας.

Με άλλα λόγια, πάνω από τον πλανήτη υπερίπταται μία τεράστια φούσκα που αναμένεται να σκάσει. Αλλά γιατί η κρίση εκδηλώθηκε στην Ευρώπη και όχι στις ΗΠΑ απ’ όπου πρωτοξεκίνησε; Γιατί οι ΗΠΑ τυπώνουν δολάρια και αποκομίζουν τεράστια κέρδη από την κατευθυνόμενη κρίση που προκάλεσαν στην Ευρώπη μέσω των περίφημων «αγορών» και των οίκων αξιολόγησης, καθώς οι πανικόβλητοι επενδυτές μην έχοντας άλλη επιλογή επενδύουν μαζικά στις ΗΠΑ. Η Ουάσινγκτον, επίσης, κατάφερε και αντιμετώπισε την κρίση δανείζοντας τις τράπεζες με επιτόκιο 1%, κάτι που έκανε και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα –αλλά μόνο για τις τράπεζες και όχι χρηματοδοτώντας και το χρέος των χωρών της ευρωζώνης με το ίδιο επιτόκιο. Αν το έκανε δεν θα υπήρχε το σημερινό μεγάλο πρόβλημα.

Αλλά γιατί οι Αμερικανοί χτυπούν το ευρώ; Για να μη γίνει το τελευταίο νόμισμα αναφοράς στη θέση του δολαρίου, το οποίο έχει χάσει το 97% της αξίας του από το 1913, και να διατηρηθεί η αμερικανική υπεροχή, έτσι ώστε οι ΗΠΑ να είναι «πρώτες μεταξύ ίσων», αντιπροσωπεύοντας τη Δύση στο νέο μοίρασμα του κόσμου με την Κίνα. Ήδη οι ΗΠΑ έχουν το μεγαλύτερο χρέος στον κόσμο, ήτοι 14 τρις δολάρια. Ένα χρέος που είναι αδύνατο να χρηματοδοτηθεί. Και όμως κανείς οίκος αξιολόγησης δεν υποβάθμισε την πιστοληπτική τους ικανότητα.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η Ουάσινγκτον θεωρεί ότι η σωτηρία των ΗΠΑ εξαρτάται από την κατάρρευση του ευρώ. Τι συντηρεί, άραγε, την ισορροπία του οικονομικού τρόμου, αφού ούτε το ευρώ καταρρέει ούτε η φούσκα που λέγεται FED σκάει; Το γεγονός ότι η Κίνα αγοράζει ευρώ(ομόλογα) και δολάρια(επίσης ομόλογα). Την ίδια στιγμή Κίνα και Ιαπωνία δεν συναλλάσσονται με δολάριο.