Για τρίτη – ίσως και φαρμακερή –φορά η Τρόικα επανήλθε στο θέμα των αποζημιώσεων, ασκώντας αφόρητες πιέσεις για τη μείωση του κόστους τους.

Στη συνάντηση που είχαν χθες με τον υπουργό Εργασίας Γιάννη Βρούτση, οι εκπρόσωποι των δανειστών ζήτησαν η απαίτησή τους να υλοποιηθεί με δύο τρόπους:
- με τη μείωση του ποσού της αποζημίωσης σε περίπτωση απόλυσης
- και με μείωση του χρόνου προειδοποίησης από τους έξι που είναι το μάξιμουμ  στους τέσσερις μήνες για την καταβολή της μισής αποζημίωσης βάσει του νόμου Λοβέρδου. 

Αν η επιμονή τους για μείωση συνδυαστεί με το παλαιότερο αίτημα τους  για εξίσωση των αποζημιώσεων των εργατοτεχνιτών με αυτές των υπαλλήλων, τότε το ποσοστό μείωσης μπορεί να φτάσει το 30%, ενδεχόμενο που έχει αποτυπωθεί στα σενάρια που επεξεργάζεται το υπουργείο Εργασίας.  Επιπλέον οι δανειστές επιθυμούν να αλλάξει επί τα χείρω, το καθεστώς που προβλέπει καταβολή του 50% της αποζημίωσης σε περίπτωση συνταξιοδότησης  στον ιδιωτικό τομέα.

Μαζούχ και Μόρς αλλά κυρίως ο Τόμσεν ισχυρίζονταν ότι το ύψος της αποζημίωσης στην Ελλάδα ξεπερνάει κατά πολύ τον μέσο όρο της ΕΕ και θεωρείται  από τα υψηλότερα. Ο υπουργός Εργασίας επανέλαβε σταθερά τη θέση του, ότι δεν κρίνει σκόπιμο να ανοίξει νέο θέμα στην αγορά εργασίας, πριν απορροφηθούν οι προηγούμενοι νόμοι για τις μειώσεις των μισθών και την κατάργηση της μετενέργειας. Για να αποκρούσουν τους δανειστές, τα στελέχη του υπουργείου προέβαλαν κυρίως δύο επιχειρήματα:
- Πρώτον ότι έχει ήδη μειωθεί το κόστος της αποζημίωσης λόγω της μείωσης των μισθών
- και δεύτερον ότι αν μειωθεί περαιτέρω το κόστος της αποζημίωσης – το μόνο που συγκρατεί τους εργοδότες να μην προχωρούν σε μαζικές απολύσεις – τότε η ανεργία που ήδη βρίσκεται μια ανάσα από το 25% θα εκτοξευτεί σε τρομακτικά ποσοστά.

Οι αξιωματούχοι της Τρόικας δεν επέμειναν και περιορίστηκαν να προειδοποιήσουν ότι θα επανέλθουν. Βεβαίως είναι γνωστό από το πρώτο μνημόνιο ότι όταν η Τρόικα ανοίγει ένα θέμα επανέρχεται ξανά και ξανά... μέχρι τελικής εξάντλησης.

Πάντως το εργασιακό «κεφάλαιο» που πολλοί  έτρεφαν ελπίδες ότι θα παραπεμφθεί  στο μέλλον -αφού προέχει η λήψη του σκληρού πακέτου μέτρων για τις συντάξεις, τα όρια ηλικίας και τα επιδόματα- επανήλθε δριμύτερο, χωρίς κανείς να ξέρει αν θα αποτελέσει προαπαιτούμενο για την καταβολή της δόσης.

Όσον αφορά στον κατώτερο μισθό, η τρόικα επανήλθε –όχι όμως πιεστικά- στο αίτημά της να μειωθούν οι αυξήσεις  που προκύπτουν από τις τριετίες (χρονοωρίμανση) ενώ ζήτησε  να νομοθετηθεί  η αλλαγή του τρόπου καθορισμού του κατώτατου μισθού με την καθοριστική συμμετοχή της κυβέρνησης έως το τέλος Οκτωβρίου. Τελικά ακόμα και να μη ζητήσουν περαιτέρω μείωση του βασικού μισθού, η συρρίκνωση των τριετιών, θα μειώσει κατά πολύ το εισόδημα χαμηλόμισθων εργαζόμενων που δουλεύουν πάνω από 15 χρόνια.

Παράλληλα η τρόικα απαίτησε σαφές χρονοδιάγραμμα και για τη μείωση του μη μισθολογικού κόστους, το οποίο με βάση το μνημόνιο πρέπει να περιοριστεί κατά πέντε ποσοστιαίες μονάδες. Μέχρι τώρα η μείωση είναι 1,1% (κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών στην Εστία και την Κατοικία), ενώ από τη νέα χρονιά εκκρεμεί ακόμα ένα 3,9%. Στο κεφάλαιο αυτό υπάρχουν αρκετά θολά και οξύμωρα σημεία  καθώς η Τρόικα ζητά να εξηγήσει η κυβέρνηση πώς θα καλυφθούν οι απώλειες των ασφαλιστικών φορέων ενώ και οι εργοδοτικοί φορείς παρά το δώρο που τους προσφέρεται, εισηγήθηκαν να μην μειωθούν περαιτέρω οι εισφορές τους γιατί υπάρχει κίνδυνος να καταρρεύσουν τα ταμεία.

Στο τραπέζι διατηρείται και το θέμα της ελαστικοποίησης των ωρών εργασίας (εξαήμερο, περιορισμός της ελάχιστης ανάπαυσης ανάμεσα στις βάρδιες σε 11 ώρες και αποσύνδεση από το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων).