Του Μενέλαου Γκίβαλου

Ενώ τα καταστροφικά μέτρα, που αποτελούν τη χαριστική βολή για την ελληνική κοινωνία και οικονομία, εγκρίθηκαν και ψηφίζονται εντός ολίγου, ενώ λίστες πολιτικών προσώπων που θεωρούνται ύποπτα (;) για διάπραξη οικονομικών εγκλημάτων κυκλοφορούν δίκην «φέιγ βολάν», ένα «πέπλο αγνοίας», μια παντελής και συστηματική απουσία χαρακτηρίζει τη στάση της κυβέρνησης των μνημονιακών εταίρων που διαχειρίζονται σε επίπεδο εκτελεστικής εξουσίας τις επιταγές της «τρόικα» και του Δ’ Ράιχ.

Εδώ και δύο περίπου μήνες διεξάγεται μια ατέρμων, κυλιόμενη και ανακυκλούμενη «διαπραγμάτευση» με την «τρόικα» για το περίφημο «πακέτο» των 13,5 (;) δις ευρώ. Δεν υπάρχει, όμως, ακόμα και σήμερα, όταν ήδη έχει συμφωνηθεί και εκμετρηθεί λεπτομερώς η νέα κατακρεούργηση της ελληνικής κοινωνίας, καμιά επίσημη και σαφής κυβερνητική πληροφόρηση και θέση.

Η κυβέρνηση και τα κόμματα που τη συγκροτούν κρύβονται πανικόβλητοι μπροστά στη λαϊκή οργή. Λειτουργούν μέσω διαρροών, πληροφοριών, φημών και εκτιμήσεων, τις οποίες διοχετεύουν στους δημοσιογράφους, ένιοι των οποίων λειτουργούν ως «μεταφορείς», «διαβιβαστές» των επιχειρημάτων της μνημονιακής προπαγάνδας.

Είναι πρωτοφανές το γεγονός ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΟ να αναλάβει τις ευθύνες και να εξηγήσει στον ελληνικό λαό τι τον περιμένει. Το ρόλο αυτό τον έχουν αναλάβει τα μνημονιακά ΜΜΕ, που υποκαθιστούν στην πράξη την πολιτική – κυβερνητική εξουσία και αγωνίζονται καθημερινά με πρωτοφανές πάθος να επιχειρηματολογήσουν, να δικαιολογήσουν, να καλύψουν ή να αμβλύνουν τις καταστροφικές συνέπειες του συντελούμενου ιστορικού εγκλήματος. Στην πράξη, οι κυβερνητικοί – κομματικοί παράγοντες έπονται, υιοθετούν και χρησιμοποιούν την επιχειρηματολογία των «καθοδηγητών» των ΜΜΕ στις δημόσιες εμφανίσεις τους…

Το ίδιο «πέπλο αγνοίας» καλύπτει και τους κρατικούς και κυβερνητικούς υπευθύνους όσον αφορά στο θέμα των «λιστών», οι οποίες περιλαμβάνουν δεκάδες πολιτικά πρόσωπα, «οι υποθέσεις και καταγγελίες» των οποίων ελέγχονται από το ΣΔΟΕ. Κανένας δεν έχει αναλάβει την ευθύνη για τη «διαρροή» ή την εγκυρότητα των καταλόγων αυτών… Ενώ ο ίδιος ο Γιάννης Στουρνάρας δήλωσε ότι υπάρχουν τέτοιες «λίστες», ουδείς κυβερνητικός παράγων είχε το θάρρος να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει το περιεχόμενο τους είτε συνολικά είτε επιμέρους.

ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ «ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ-ΣΚΙΑ»: ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΕΥΕΙ ΤΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΤΗΣ ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΟ, ΕΝΩ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΒΓΕΙ ΣΤΟ ΦΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΤΙΣ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ. Η τριμερής μνημονιακή κυβέρνηση δεν διαθέτει το αναγκαίο πολιτικό κεφάλαιο ούτε για να σταθεί απέναντι στην τρόικα ούτε για να αντιμετωπίσει, «να κοιτάξει στα μάτια» τον ελληνικό λαό. Έχει εκφυλιστεί σε παρατηρητή των εξελίξεων, σε τοποτηρητή του ΔΝΤ και του Δ’ Ράιχ, που νιώθει δέος και ενοχές απέναντι στις απειλές και τις εντολές τους.

Αυτή η ιστορικού χαρακτήρα αποδυνάμωση και απαξίωση της πολιτικής εξουσίας και των φορέων της δημιουργεί τον κίνδυνο της αποσταθεροποίησης, την οποία το σύστημα των μνημονιακών συμφερόντων την κραδαίνει ως απειλή και την απευθύνει ως κατηγορία κατά των αντιπάλων του, εναντίον εκείνων που αγωνίζονται κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος.

Την αποσταθεροποίηση προκαλούν εκείνοι που υπονομεύουν και εκχωρούν την εθνική κυριαρχία, που παραχωρούν την πολιτική εξουσία σε δυνάμεις «ξένης κατοχής». Την αποσταθεροποίηση προωθούν μεθοδικά όσοι εξαθλιώνουν την κοινωνία και τροφοδοτούν τον κοινωνικό «εμφύλιο». Την αποσταθεροποίηση καλλιεργούν εκείνοι που τρομοκρατούν και απειλούν την κοινωνία και τους πολίτες, αντί να επιδιώκουν το διάλογο και τη συναίνεση. Καμιά εξουσία δεν είναι σταθερή όταν αντιμετωπίζει σαν εχθρό το λαό• αντίθετα, με αυτή της την τακτική χάνει τα ερείσματα της, παραμένει έωλη και τρωτή.

Γι’ αυτό η κυβέρνηση σε κάθε της επιλογή, σε κάθε της επιχείρημα εκφράζει και εκπέμπει το δικό της πανικό, το δικό της φόβο, μετατρέποντας τον σε εκφοβισμό κατά της κοινωνίας. Τελευταίο επίτευγμα των σκοτεινών κέντρων της μνημονιακής προπαγάνδας, των λούμπεν πολιτικών «διαφωτιστών» που καθοδηγούν τις κυβερνητικές επικοινωνιακές τακτικές, είναι το δίλημμα «υποταγή στο Μνημόνιο ή πραξικόπημα» – «Μνημόνιο ή τανκς» στη σύγχρονη εκδοχή… Η γελοιότητα και η αθλιότητα αποτελούν, δυστυχώς, τις δύο αμετάλλακτες όψεις του μνημονιακού «νομίσματος».

“Επίκαιρα”