Η περίοδος χάριτος τελείωσε!

του Γιώργου Καραμπελιά 

από τη Ρήξη που κυκλοφορεί

Πολλές φορές τους τελευταίους μήνες έχουμε τονίσει πως, αυτή η φαινομενική ηρεμία στο εσωτερικό κοινωνικό μέτωπο, που διακόπτεται μόνο από τις κραυγές των χρυσαυγιτών, είναι πρόσκαιρη και μοιάζει σαν τη στιγμιαία ηρεμία που προηγείται της θύελλας. Οι Έλληνες έχουν μείνει άφωνοι από όλα αυτά που διαδραματίζονται εμπρός τους, δεν διαθέτουν πνευματική και πολιτική ηγεσία, και έδωσαν μερικούς μήνες χάριτος στην κυβέρνηση και τον Σαμαρά. Παράλληλα, οι δήθεν θετικές εξελίξεις για την Ελλάδα στην Ευρώπη αποτέλεσαν έναν ακόμα παράγοντα που τους έκανε να βρίσκονται σε αναμονή. Τώρα όμως, το μακρύ κουβάρι της υπομονής μοιάζει να έχει ξετυλιχθεί σχεδόν στο σύνολό του. Το πολιτικό σύστημα και η κυβέρνηση διαθέτουν μία και μόνη επιλογή, προτού η χώρα βυθιστεί σε μια χωρίς προηγούμενο καταστροφική κρίση. Είτε εδώ και τώρα θα απορρίψουν τους ιταμούς εκβιασμούς των τροϊκανών αλητήριων, δηλώνοντας ανοιχτά πως η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί άλλη αφαίμαξη, είτε θα ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως. Αυτό είναι το μόνο και ισχυρό όπλο το οποίο διαθέτει η χώρα μας.

Τώρα είναι όντως η ώρα για μια ανυποχώρητη διαπραγμάτευση. Η Κίνα διεμήνυσε στους Ευρωπαίους, διά της Μέρκελ, πως δεν θα ανεχθεί καμία διατάραξη του ευρώ, διαφορετικά θα αποσύρει τις εκατοντάδες δισεκατομμύρια που έχει επενδύσει σε αυτό. Η Τουρκία, σε συμφωνία με τους Αμερικανούς, προκαλεί για επέμβαση στη Συρία. Το Ισραήλ ετοιμάζεται να βομβαρδίσει το Ιράν. Και οι μισές χώρες της ευρωζώνης είναι έτοιμες να καταρρεύσουν. Ταυτόχρονα οι Έλληνες έχουν πάρει ήδη μέτρα για σαράντα εννέα δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό που, σε σχέση με το εθνικό εισόδημα της χώρας μας, είναι χωρίς ιστορικό προηγούμενο. Επομένως, έχουν συγκεντρωθεί οι όροι, μια ακόμα φορά –την τελευταία– για μια σοβαρή διαπραγμάτευση. Η Ελλάδα πρέπει αμέσως να θέσει ένα τέρμα στους εκβιασμούς της τρόικας. Να στείλει τους τροϊκανούς στο σπίτι τους και να απαιτήσει μια άμεση και αυθεντική πολιτική διαπραγμάτευση. Αντ’ αυτού, οι δειλοί και μοιραίοι πολιτικοί της σέρνονται από υποχώρηση σε ταπείνωση, και από αθλιότητα σε εγκληματικές παραχωρήσεις.

Ταυτόχρονα, το πολιτικό σύστημα καταρρέει μέσα από μια απίστευτη αποφορά σαπίλας και οι μόνοι που ευνοούνται είναι τα λαμόγια, που περιμένουν σαν κοράκια την κατάρρευση για να γλιτώσουν τα χρέη τους και ν’ αγοράσουν τη χώρα σε τιμή ευκαιρίας καθώς και οι καραδοκούντες νεοθωμανοί, που έχουν μεταβάλει την περιοχή της Θράκης σε χώρο μειωμένης κυριαρχίας της Ελλάδας, όπως και οι κανίβαλοι της Χ.Α.

Αποφασιστική και ιστορικής σημασίας είναι η ευθύνη του Σαμαρά. Πλέον το ΠΑΣΟΚ έχει βυθιστεί μέχρι το λαιμό στο βόθρο των σκανδάλων του και αποσυντίθεται ταχύτατα. Ο πρωθυπουργός της χώρας είναι σήμερα ο Σαμαράς. Έδειξε ένα χρόνο πριν δείγματα γραφής μικρού και άβουλου πολιτικού, όταν διέσωσε τον Γιωργάκη, δίνοντάς του χείρα βοηθείας μετά τις Κάννες και ανοίγοντας το δρόμο για το δεύτερο εγκληματικό Μνημόνιο. Σήμερα η Ιστορία τού προσφέρει μια δεύτερη μεγάλη ευκαιρία. Ποτέ άλλοτε, τα τρία τελευταία χρόνια, δεν υπήρχαν τόσες και τέτοιες συνθήκες που να απαιτούν μια αποφασιστική έξοδο.

Ή τώρα ή ποτέ.

Στο μεταξύ, οι λαϊκές και δημοκρατικές δυνάμεις έχουμε δύο βασικά καθήκοντα: Το πρώτο είναι να αναλάβουμε εμείς την εκδίωξη της τρόικας από την Ελλάδα, όπως έχει ήδη καταφανεί από τις τελευταίες κινητοποιήσεις εργαζομένων και θυμάτων της λιτότητας. Πρέπει να καταδιώξουμε τους τροϊκανούς σε όλη την Ελλάδα, από τα σπίτια που μένουν, τις συναντήσεις που έχουν, τα υπουργεία που περνοδιαβαίνουν ως ανθύπατοι.

Δεν έχει νόημα πλέον να γίνονται μόνο συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα, ή ανούσιες συνδικαλιστικές λιτανείες στο Πεδίο του Άρεως. Πρέπει συστηματικά και επίμονα να καταδιώξουμε την τρόικα και να τους υποχρεώσουμε να φύγουν από την Ελλάδα, αφού η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα εξακολουθούν να τους κάνουν τεμενάδες.

Το δεύτερο αποφασιστικής σημασίας εγχείρημα είναι η οργάνωση των δικτύων της εθνικής αλληλεγγύης από την παραγωγή ως την κατανάλωση. Στην Κατοχή, η δύναμη του ΕΑΜ δεν στηρίχθηκε μόνο ή κυρίως στις στρατιωτικές συγκρούσεις με τον εχθρό, αλλά και στην οργάνωση της επιβίωσης του ελληνικού λαού.

Σήμερα έχουμε πόλεμο και, αν το πρώτο καθήκον είναι να πετάξουμε έξω από τη χώρα τις δυνάμεις κατοχής με τις γραβάτες, αυτό απαιτεί ταυτόχρονα την αλληλεγγύη και τη σύμπνοια του ελληνικού λαού.

Η περίοδος της αναμονής του ελληνικού λαού έχει τελειώσει. Πολύ σύντομα θα ακολουθήσουν μέρες οργής, τέτοιες που μπροστά τους οι προηγούμενες κινητοποιήσεις θα μοιάζουν σαν παιδικός πετροπόλεμος. Το πολιτικό σύστημα και ο Σαμαράς δεν διαθέτουν πλέον άλλο χρόνο. Ή τώρα ή ποτέ πια γι’ αυτούς.