Ήμασταν πολλοί χτες. Πήγαμε και μείναμε όσο άντεξε ο καθένας, με βροχή, με χημικά, με κρότου-λάμψης, με τις αύρες να χρησιμοποιούν τις αντλίες κατά του πλήθους για πρώτη φορά (αν δεν με απατά η μνήμη μου). Αντέξαμε όσο αντέξαμε, με το να μοιραζόμαστε τις ομπρέλες, τον χώρο κάτω από τα πανό, τα ριοπάν. Οι πιο πολλοί είχαμε μάσκες, αλλά μας βοήθησε και η βροχή που ξέπλυνε κάπως τα χημικά. Κι αυτοί που κατέβηκαν δεν έμειναν απλά εκεί για 3-4-5 ώρες, αλλά το πάλεψαν όσο μπορούσε ο καθένας. Η νύχτα φωτίστηκε από τις δεκάδες μολότοφ κι από τις φωτοβολίδες, αλλά φωτίστηκε περισσότερο από τα συνθήματα και τα πρόσωπα του πλήθους.

Εσύ όμως δεν ήρθες. Δεν ήρθες, γιατί μετρηθήκαμε και βγήκαμε λιγότεροι απ’ όσοι έπρεπε να ήμασταν.

Δεν ήρθες, γιατί φοβόσουν τη βροχή, φοβόσουν τα επεισόδια, που να τρέχεις τώρα βραδιάτικα, έτσι κι αλλιώς με τις απεργίες δεν γίνεται τίποτα, είχες δουλειά, είχε Τσάμπιονς Λιγκ και χίλιους δυο άλλους λόγους που σκέφτεσαι για να δικαιολογήσεις -κυρίως στον εαυτό σου- το ότι σε κάθε πορεία εσύ είσαι στον καναπέ.

Δεν ήρθες, γιατί δεν έχεις μάθει στη ζωή σου να παλεύεις για τίποτα, αλλά μόνο να σχολιάζεις από μακριά. Είσαι προπονητής της εξέδρας, είσαι αυτός που λέει “αν ήμουν πρωθυπουργός για μια μέρα”, αλλά στην πραγματικότητα είσαι κότα και το ξέρεις.

Δεν ήρθες, γιατί εσύ έχεις χίλια δυο προβλήματα. Οι άλλοι δεν έχουν, μόνο εσύ. Είσαι άνεργος, είσαι απλήρωτος, χρωστάς, αλλά σε έχουν πείσει ότι για όλα αυτά φταίνε αυτοί που κατεβαίνουν στο δρόμο και οι μετανάστες. Κι εσύ, σαν απαίδευτος νεοέλληνας έχεις μάθει να τα δέχεσαι όλα αυτά χωρίς αμφισβήτηση. Στην παρέα σου ξέρεις να βρίζεις την Τρέμη και τον Μανδραβέλη, αλλά είσαι τόσο τυφλός που δεν βλέπεις ότι την προπαγάνδα που σου περνάνε  την έχεις κάνει άποψη.

Δεν ήρθες, γιατί πριν από 4 μήνες ψήφισες αυτούς ακριβώς που χτες το βράδυ ψήφισαν “ΝΑΙ” στο να σε καταστρέψουν.

Σαμαρά ήθελες; Πάρε τώρα Σαμαρά.

Θέλατε τρικομματική; Πάρτε τώρα τρικομματική*.


*Του Leon.