[απο  ''λαμπε ρατ'']


Αν νιώθεις ξεριζωμένος στον ίδιο σου τον τόπο, είναι γιατί το Σύστημα σου στερεί τη ζωή και την αξιοπρέπεια.

Αν νιώθεις ευάλωτος, μετέωρος και αδύναμος, είναι γιατί εκχωρείς τη Δύναμή σου και την Τύχη σου σε προστάτες (τους πολιτικούς και το κράτος), γιατί φοβάσαι να ορίσεις εσύ τη ζωή σου.

Αν νιώθεις ανασφαλής, είναι γιατί συνήθισες να είσαι κλεισμένος στα κλουβιά που χωθήκαμε (μπροστά στην τιβί σου ή τον υπολογιστή σου) και να μην εμπιστεύεσαι κανένα.

Αν νιώθεις εξαπατημένος, είναι γιατί πόνταρες τη ζωή σου σε στημένο παιχνίδι, και αν ακόμα πηγαίνεις πάσο και γυρεύεις να στηριχθείς σε νέους απατεώνες, είναι γιατί έχεις γίνει δούλος του φόβου.

Αν αφήνεις το φόβο να σε κυριεύει, είναι γιατί ξέμαθες να ελπίζεις.

Αν η ζωή σου έχει γίνει μίζερη, είναι γιατί άφησες το χρήμα να διαφεντεύει τη ζωή σου, γιατί άφησες όλες σου τις σχέσεις να γίνουν ιδιοτελείς.

Αν κανείς δεν σέβεται πια τον διπλανό του, είναι γιατί ξεχάσαμε τους βασικούς κανόνες κοινής συμβίωσης και ευπρέπειας.

Αν πιστεύεις ότι η αστυνομία και οι φασίστες θα σου λύσουν τα προβλήματα συμβίωσης με τους γείτονές σου μετανάστες, είναι γιατί διαρκώς απωθείς την αλάνθαστη διαίσθηση (αν όχι γνώση) ότι κι αυτοί είναι μέρος του σάπιου Συστήματος που καταδικάζεις (ίσως μάλιστα το πιο σάπιο, εγκληματικό, νταβατζηλίδικο και μαφιόζικο – οι αποδείξεις βρίσκονται παντού για όποιον έχει μάτια για να δει κι αυτιά για ν’ ακούσει).

Αν πάνω απ’ όλα νιώθεις Έλληνας, είναι γιατί το Σύστημα σε παραμορφώνει σε άνθρωπο χωρίς ιδιότητες, είναι γιατί ο κόσμος γύρω σου γκρεμίζεται και ψάχνεις απεγνωσμένα για καταφύγιο στην εθνική σου ταυτότητα.

Αν δεν γουστάρεις τους ξένους, είναι γιατί συνεχώς σου φέρνουν στο νου εικόνες πολέμου, καταστροφής, ανέχειας και πόνου, είναι γιατί φοβάσαι μην καταλήξεις κι εσύ μετανάστης σε ξένη γη, μακριά απ’ την οικογένειά σου και τους φίλους σου, άγνωστος μεταξύ αγνώστων, φτωχός και ανυπεράσπιστος, ευάλωτος στις ορέξεις των αφεντικών και τον τσαμπουκά – βία των αστυνομικών.

Αν θα ΄θελες την καθημερινότητα και τη ζωή σου οργανωμένη με μια παραπάνω δόση ησυχίας, τάξης και ασφάλειας, είναι γιατί το Σύστημα σπέρνει συνεχώς και αδιακρίτως το χάος και την καταστροφή, είναι γιατί τίποτα δεν μένει όρθιο μπροστά στην επέλασή του.

Αν η φτώχεια σου σφίγγει το λαιμό, είναι γιατί ξέχασες πώς είναι να πολεμάς.

Αν έχεις ακόμα μια στάλα ανθρωπιάς, είναι γιατί κάτι μέσα σου (κάτι κοινό σε όλους τους ανθρώπους) αντιστέκεται στην αποκτήνωση και την εξαχρείωση.

Υ.Γ.1: Όπου «Σύστημα», βάλε το διαρκές κυνήγι του κέρδους, την αρπαγή και την λεηλασία, τον ανελέητο ανταγωνισμό όλων εναντίον όλων, τη βία και τη μισαλλοδοξία, τον αχαλίνωτο ατομισμό, την ελευθερία χωρίς όρια, την λατρεία του χρήματος, του εμπορεύματος και της ταχύτητας, την απομόνωση και την αποξένωση, τους διαχωρισμούς και τους αποκλεισμούς με βάση τη φυλή, το έθνος, τη θρησκεία και το φύλο, το ξερίζωμα, την ανηθικότητα, την ανεντιμότητα και τη διαφθορά, την ιεραρχία και την κυριαρχία πάνω στον άνθρωπο και τη φύση.

Υ.Γ.2: Δεν σου λέω κάτι καινούριο, το ξέρω. Δεν είναι αυτός ο σκοπός μου άλλωστε. Απλά σου υπενθυμίζω αυτά που όλοι μας απωθούμε κάτω από τους τόνους μιας εκβιαστικής και βίαιης καθημερινότητας, μιας ζωής γεμάτης επιλογές υπό πίεση. Δώσε χώρο στο βίωμα, το συναίσθημα, τη διαίσθηση· κι αυτά λογική σκέψη και γνώση είναι. Είναι καιρός να ξανασκεφτούμε τον ίδιο μας τον εαυτό και τις σχέσεις μας, την ίδια μας την ιστορία.

seisaxthia