Οι ταινίες της εβδομάδας
Αν και η μεγάλη μάχη στα Οσκαρ θα δοθεί ανάμεσα στο «Amour» του Χάνεκε,
το «Λίνκολν» του Σπίλμπεργκ και τη «Ζωή του Πι» του Ανγκ Λι (ο Μπεν
Αφλεκ, παρά τη νίκη του στις Χρυσές Σφαίρες, έμεινε εκτός της οσκαρικής
κατηγορίας των σκηνοθετών, άρα είναι μάλλον αποδυναμωμένος αναλογικά), η
μοναδική πιπεράτη ταινία στις υποψηφιότητες είναι αυτή του Ταραντίνο.
Μην αμελήσετε το «Αλλοθι», μόνο και μόνο για την ερμηνεία του Ρίτσαρντ
Γκιρ, αλλά και το μικρό, υπέροχο «Ιστορίες της ζωής μας». Και, φυσικά,
«Ψάχνοντας τον Νέμο» σε 3D – ξανά και ξανά και ξανά.
Django, ο τιμωρός / Django Unchained
Του Κουέντιν Ταραντίνο.
Με τους Τζέιμι Φοξ, Κρίστοφ Βαλτς, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κέρι Γουάσινγκτον
Γουέστερν /2012 / ΗΠΑ
Ο Κουέντιν Ταραντίνο με ενθουσιάζει. Ισως γιατί ο ίδιος ενθουσιάζεται τόσο με την εκάστοτε ταινία του που όλη αυτή η αγάπη και η φόρα ξεπερνούν το πανί και σε παρασύρουν μαζί του. Στο «Django, ο τιμωρός» με δυσκολία συγκρατείς τα χέρια σου από το να χειροκροτούν με χαρά, καθώς ο Τζάνγκο (Τζέιμι Φοξ), απελευθερωμένος δούλος στην Αμερική του 19ου αιώνα, κυνηγά και σκοτώνει λευκούς εγκληματίες, παρέα με έναν κυνηγό επικηρυγμένων, και μετά πάει να απελευθερώσει τη γυναίκα του από τα χέρια του αιμοδιψούς λευκού ιδιοκτήτη φυτείας Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Η λεπτομέρεια είναι το παν στο σύμπαν του Ταραντίνο, εννοώντας τη λεπτομέρεια που τον αφορά, όπως στη μίξη των ειδών –γουέστερν, blaxploitation, κωμωδία, ιστορία αγάπης, θρίλερ–, τη μουσική επένδυση και τις κινηματογραφικές αναφορές και όχι στην ιστορική αναπαράσταση. Μιλάμε για υπερρεαλισμό εδώ πέρα, με την έννοια του υπερτονισμένου κι όχι του φαντασιακού, ο οποίος στρέφει την προσοχή στη ρεαλιστική βία της περιόδου εκείνης, του ρατσισμού και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι όλα αυτά καταφέρνοντας να διακωμωδήσει την Κου Κλουξ Κλαν και τη γελοιότητα/βαρβαρότητα των λευκών αριστοκρατών – άσχετα αν στην Αμερική το debate έχει εστιάσει στη χρήση της λέξης «νέγρος». Και για να πούμε κι εμείς τα σημαντικά, αλλά ανείπωτα: παίζουν ο Τζέιμι Φοξ, ο Κρίστοφ Βαλτς και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο – ε, θες να σε τιμωρήσουν κανονικά.
Αλλοθι / Arbitrage
Του Νίκολας Τζαρέκι.
Με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Σούζαν Σάραντον, Τιμ Ροθ
Πολιτικό δράμα / 2012 / ΗΠΑ
Είναι άδικο που ο Ρίτσαρντ Γκιρ δεν προτάθηκε για Οσκαρ ερμηνείας. Στον ρόλο του μεγαλοεπιχειρηματία Ρόμπερτ Μίλερ, του οποίου η ζωή ανατρέπεται εν ριπή οφθαλμού καθώς ξεκινά η οικονομική κρίση, κάνει έναν αντιπαθητικό χαρακτήρα να μοιάζει ανθρώπινο, ζωντανό, ευάλωτο. Αν δεν ήταν αυτός, η ταινία δεν θα είχε παλμό.
Le Capital
Του Κώστα Γαβρά.
Με τους Γκαντ Ελμαλέχ, Γκάμπριελ Μπερν, Νατασά Ρενιέ
Δραματική / 2012 / Γαλλία
Η νέα ταινία του Κώστα Γαβρά για τον αδίστακτο, ανερχόμενο πρόεδρο μιας μεγάλης ευρωπαϊκής τράπεζας, ο οποίος θέλει να βγάλει λεφτά για να κερδίσει τον σεβασμό, έχει την αίσθηση του επείγοντος και της ανάγκης του δημιουργού να μιλήσει για όσα τον πνίγουν. Αλλά το σενάριο είναι απλοϊκό, με διάφορους παράλληλους αντιπερισπασμούς στην ιστορία (όπως αυτή με την εξωσυζυγική σχέση του με ένα μοντέλο) που δεν ενισχύουν, αλλά αποδυναμώνουν τον κεντρικό ιστό.
Ιστορίες της ζωής μας / Stories we tell
Της Σάρα Πόλεϊ.
Ντοκιμαντέρ / 2012 / Καναδάς
Είναι προφανές ότι η Σάρα Πόλεϊ τέτοιες ταινίες πρέπει να κάνει. Με αφορμή την αποκάλυψη ενός οικογενειακού μυστικού, παίρνει συνεντεύξεις από συγγενείς και φίλους, δημιουργώντας ένα αγωνιώδες, προσωπικό και συγκινητικό ντοκιμαντέρ, ανατρέποντας τελείως την αρχική σου καχυποψία ότι θα δεις μια ιστορία που δεν σε αφορά. Στο τέλος είναι όλοι οικογένειά σου.
Pieta
Του Κιμ Κι-Ντουκ.
Με τους Τζο Μιν-Σου, Λι Τζονγκ-Τζιν
Δραματική / 2012 / Ν. Κορέα
Τα πρώτα 75-80 λεπτά της καινούριας ταινίας του Κιμ Κι-Ντουκ (4 βραβεία, ανάμεσά τους ο Χρυσός Λέοντας στη Βενετία) για έναν άντρα που βασανίζει οφειλέτες και πιάνεται εξ απροόπτου όταν παρουσιάζεται ξαφνικά η εξαφανισμένη έως τότε μητέρα του είναι ανυπόφορα κι ακόμα δεν μπορώ να πω αν τα τελευταία 20 ποιητικά, σπαρακτικά λεπτά δικαιολογούν και αναπληρώνουν όλη τη σαδιστική βία που έχεις βιώσει έως τότε. Το τέλος πάντως δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
Ψάχνοντας τον Νέμο 3D / Finding Nemo 3D
Των Αντριου Στάντον, Λι Ούνκριχ
Με τις φωνές των Θοδωρή Αθερίδη, Δήμητρας Παπαδοπούλου
Κινούμενα σχέδια / 2003 / ΗΠΑ
Ο Νέμο σε τρισδιάστατη επανέκδοση πρέπει να είναι μια από τις καλύτερες ιδέες που έχουν γίνει ποτέ. Βουτήξτε και απολαύστε.
Django, ο τιμωρός / Django Unchained
Του Κουέντιν Ταραντίνο.
Με τους Τζέιμι Φοξ, Κρίστοφ Βαλτς, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, Κέρι Γουάσινγκτον
Γουέστερν /2012 / ΗΠΑ
Ο Κουέντιν Ταραντίνο με ενθουσιάζει. Ισως γιατί ο ίδιος ενθουσιάζεται τόσο με την εκάστοτε ταινία του που όλη αυτή η αγάπη και η φόρα ξεπερνούν το πανί και σε παρασύρουν μαζί του. Στο «Django, ο τιμωρός» με δυσκολία συγκρατείς τα χέρια σου από το να χειροκροτούν με χαρά, καθώς ο Τζάνγκο (Τζέιμι Φοξ), απελευθερωμένος δούλος στην Αμερική του 19ου αιώνα, κυνηγά και σκοτώνει λευκούς εγκληματίες, παρέα με έναν κυνηγό επικηρυγμένων, και μετά πάει να απελευθερώσει τη γυναίκα του από τα χέρια του αιμοδιψούς λευκού ιδιοκτήτη φυτείας Λεονάρντο Ντι Κάπριο. Η λεπτομέρεια είναι το παν στο σύμπαν του Ταραντίνο, εννοώντας τη λεπτομέρεια που τον αφορά, όπως στη μίξη των ειδών –γουέστερν, blaxploitation, κωμωδία, ιστορία αγάπης, θρίλερ–, τη μουσική επένδυση και τις κινηματογραφικές αναφορές και όχι στην ιστορική αναπαράσταση. Μιλάμε για υπερρεαλισμό εδώ πέρα, με την έννοια του υπερτονισμένου κι όχι του φαντασιακού, ο οποίος στρέφει την προσοχή στη ρεαλιστική βία της περιόδου εκείνης, του ρατσισμού και της καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Κι όλα αυτά καταφέρνοντας να διακωμωδήσει την Κου Κλουξ Κλαν και τη γελοιότητα/βαρβαρότητα των λευκών αριστοκρατών – άσχετα αν στην Αμερική το debate έχει εστιάσει στη χρήση της λέξης «νέγρος». Και για να πούμε κι εμείς τα σημαντικά, αλλά ανείπωτα: παίζουν ο Τζέιμι Φοξ, ο Κρίστοφ Βαλτς και ο Λεονάρντο Ντι Κάπριο – ε, θες να σε τιμωρήσουν κανονικά.
Αλλοθι / Arbitrage
Του Νίκολας Τζαρέκι.
Με τους Ρίτσαρντ Γκιρ, Σούζαν Σάραντον, Τιμ Ροθ
Πολιτικό δράμα / 2012 / ΗΠΑ
Είναι άδικο που ο Ρίτσαρντ Γκιρ δεν προτάθηκε για Οσκαρ ερμηνείας. Στον ρόλο του μεγαλοεπιχειρηματία Ρόμπερτ Μίλερ, του οποίου η ζωή ανατρέπεται εν ριπή οφθαλμού καθώς ξεκινά η οικονομική κρίση, κάνει έναν αντιπαθητικό χαρακτήρα να μοιάζει ανθρώπινο, ζωντανό, ευάλωτο. Αν δεν ήταν αυτός, η ταινία δεν θα είχε παλμό.
Le Capital
Του Κώστα Γαβρά.
Με τους Γκαντ Ελμαλέχ, Γκάμπριελ Μπερν, Νατασά Ρενιέ
Δραματική / 2012 / Γαλλία
Η νέα ταινία του Κώστα Γαβρά για τον αδίστακτο, ανερχόμενο πρόεδρο μιας μεγάλης ευρωπαϊκής τράπεζας, ο οποίος θέλει να βγάλει λεφτά για να κερδίσει τον σεβασμό, έχει την αίσθηση του επείγοντος και της ανάγκης του δημιουργού να μιλήσει για όσα τον πνίγουν. Αλλά το σενάριο είναι απλοϊκό, με διάφορους παράλληλους αντιπερισπασμούς στην ιστορία (όπως αυτή με την εξωσυζυγική σχέση του με ένα μοντέλο) που δεν ενισχύουν, αλλά αποδυναμώνουν τον κεντρικό ιστό.
Ιστορίες της ζωής μας / Stories we tell
Της Σάρα Πόλεϊ.
Ντοκιμαντέρ / 2012 / Καναδάς
Είναι προφανές ότι η Σάρα Πόλεϊ τέτοιες ταινίες πρέπει να κάνει. Με αφορμή την αποκάλυψη ενός οικογενειακού μυστικού, παίρνει συνεντεύξεις από συγγενείς και φίλους, δημιουργώντας ένα αγωνιώδες, προσωπικό και συγκινητικό ντοκιμαντέρ, ανατρέποντας τελείως την αρχική σου καχυποψία ότι θα δεις μια ιστορία που δεν σε αφορά. Στο τέλος είναι όλοι οικογένειά σου.
Pieta
Του Κιμ Κι-Ντουκ.
Με τους Τζο Μιν-Σου, Λι Τζονγκ-Τζιν
Δραματική / 2012 / Ν. Κορέα
Τα πρώτα 75-80 λεπτά της καινούριας ταινίας του Κιμ Κι-Ντουκ (4 βραβεία, ανάμεσά τους ο Χρυσός Λέοντας στη Βενετία) για έναν άντρα που βασανίζει οφειλέτες και πιάνεται εξ απροόπτου όταν παρουσιάζεται ξαφνικά η εξαφανισμένη έως τότε μητέρα του είναι ανυπόφορα κι ακόμα δεν μπορώ να πω αν τα τελευταία 20 ποιητικά, σπαρακτικά λεπτά δικαιολογούν και αναπληρώνουν όλη τη σαδιστική βία που έχεις βιώσει έως τότε. Το τέλος πάντως δεν πρόκειται να το ξεχάσω ποτέ.
Ψάχνοντας τον Νέμο 3D / Finding Nemo 3D
Των Αντριου Στάντον, Λι Ούνκριχ
Με τις φωνές των Θοδωρή Αθερίδη, Δήμητρας Παπαδοπούλου
Κινούμενα σχέδια / 2003 / ΗΠΑ
Ο Νέμο σε τρισδιάστατη επανέκδοση πρέπει να είναι μια από τις καλύτερες ιδέες που έχουν γίνει ποτέ. Βουτήξτε και απολαύστε.
Πηγή: protothema