Από τον Χρήστο Επαμ. Κυργιάκη


Το παράδοξο της λίστας Λαγκάρντ


Δεν είναι η πρώτη φορά στα τελευταία τρεισήμισι χρόνια που η συζήτηση τόσο σε κεντρικό πολιτικό επίπεδο, όσο και στο επίπεδο το κοινωνικό, τη συζήτηση τη μονοπωλεί μια λίστα. Δεν πρόκειται για κάποια λίστα διεκδικήσεων, ούτε για κάποια λίστα κοινωνικών κατακτήσεων. Για μία ακόμα φορά, η συζήτηση και ο καβγάς γίνεται για κάποια ονόματα ανθρώπων υπεράνω πάσης υποψίας, όπως συνήθως, για το ποιος συγκάλυψε ή προσπάθησε να συγκαλύψει την τα ονόματα αυτά και αν υπάρχουν ποινικές ή όχι ευθύνες σε πρώην υπουργούς και πρωθυπουργούς.

Φυσικά, την ίδια ακριβώς χρονική περίοδο που ανεβαίνει στην κεντρική πολιτική σκηνή η θεατρική παράσταση «Αμάρτησα για τη λίστα μας», με πρωταγωνιστές πολύ γνωστούς πολιτικούς-ηθοποιούς, η ανεργία εξακολουθεί να θερίζει πλησιάζοντας το «πολεμικό» 30%, η φτώχια συνεχίζει να τσακίζει κόκαλα, ζωές, όνειρα και συνειδήσεις και η εξαθλίωση προελαύνει ασυγκράτητη, μετατρέποντας ανθρώπους σε υποζύγια.

Κι ενώ θα περίμενε κανείς, αυτοί που έχουν νιώσει στο πετσί τους τη μνημονιακή-ταξική πολιτική να ψάχνουν τρόπους για το πώς θα πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και θα γίνουν κύριοι του εαυτού τους, αντί γι’ αυτό, σπαταλούν φαιά ουσία για το πόσα ονόματα έχει η λίστα Λαγκάρντ, για το αν ο ένας ο Παπά- ήξερε ή όχι, για το αν ο άλλος ο Παπά- έχει πολιτικές ευθύνες, για το αν ο τρίτος ο Παπά- είναι επίσης υπόλογος ή για το αν ο Βενιζέλος – του ΠαΣοΚ το τέλος – γνώριζε τι περιέχουν τα συρτάρια του γραφείου του ή είχε βαθιά μεσάνυχτα.

Σε τι διαφέρει, επί της ουσίας, η Λίστα Λαγκάρντ από τη λίστα Χριστοφοράκου ή από τις διάφορες λίστες που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς με μεγαλοφειλέτες στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία;

Σε τι διαφέρει το σκάνδαλο με τη λίστα της κυρίας ΔΝΤ από το σκάνδαλο της Ζήμενς, του Βατοπεδίου, των τρύπιων υποβρυχίων, του C4I, του Κοσκωτά, παλιότερα και δεν συμμαζεύεται;

Σε τίποτε απολύτως.

Όλα κουκουλώθηκαν, συγκαλύφθηκαν και λειτούργησαν αποπροσανατολιστικά για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Γιατί τώρα;

Τα ονόματα της συγκεκριμένης λίστας, αλλά και διαφόρων άλλων που εμφανίζονται στη μολυσμένη πολιτική ατμόσφαιρα ήταν γνωστά στους υπεύθυνους πολιτικούς, οικονομικούς και θεσμικούς παράγοντες, αφού, όπως μαθαίνουμε, οι ίδιοι ή οι στενοί συγγενείς τους περιέχονται στη συγκεκριμένη λίστα.

Δεν ήταν γνωστός ο μηχανισμός στησίματος, δήθεν επιχειρήσεων στο εξωτερικό, με μοναδικό σκοπό το να μπορούν να μεταφέρουν έξω χρήματα με «νόμιμο» τρόπο;

Δεν ήταν γνωστοί οι μεγαλοφοροφυγάδες, εδώ και χρόνια; Δεν κυκλοφορούσαν ελεύθεροι, συνεχίζοντας ανενόχλητοι να πλουτίζουν φοροδιαφεύγοντας;

Μα, ακόμη και τώρα, λίγο πριν λήξει το 2012, ο κύριος Χατζηδάκης ο υπουργός της ανάπτυξης, μοίρασε χρήματα του ΕΣΠΑ σε κατασκευαστές, ανεξάρτητα από το αν χρωστούσαν ή όχι στην εφορία και στα ασφαλιστικά ταμεία.

Γιατί λοιπόν επιλέχτηκε η συγκεκριμένη χρονική στιγμή για να «σκάσει μύτη» η κυρία Λαγκάρντ με τη λίστα της;

Διότι, την ώρα του γενικού ξεπουλήματος του φυσικού πλούτου της χώρας, την ώρα του ξεχαρβαλώματος των εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων, την ώρα των ΕΟΖ, όλοι οι «ενδιαφερόμενοι», τρέχουν να λάβουν θέση για την εκκίνηση της νέας χρυσής εποχής για κείνους και του νέου μεσαίωνα για τους εργαζόμενους και τους περισσότερους πολίτες.

Στην προσπάθειά τους τα παλιά «τζάκια», να διατηρήσουν την πρωτοκαθεδρία τους έναντι των νέων που εμφανίζονται και με την αρωγή της τροϊκανής επιστασίας, δεν διστάζουν να βάλουν τρικλοποδιά στους ανταγωνιστές τους, προκειμένου να μεγαλώσουν το κομμάτι της πίττας που θεωρούν ότι τους ανήκει.

Και ο καθένας δίνει τον αγώνα του με όποια μέσα διαθέτει. Πολιτικά, τηλεοπτικά, ραδιοφωνικά, δημοσιογραφικά, συνδικαλιστικά και πάει λέγοντας.

Ένας άλλος λόγος που επιλέχτηκε η συγκεκριμένη χρονική περίοδος για να εμφανιστεί «τυχαία» στο προσκήνιο η λίστα Λαγκάρντ, είναι για να θολώσουν τα νερά και να ξεχαστούν ή να αμβλυνθούν οι τραγικές συνέπειες των μέτρων που ήδη έχουν παρθεί αλλά, κυρίως, αυτών που ετοιμάζουν για το άμεσο μέλλον, με σκοπό την εξαφάνιση κάθε αντίστασης εκ μέρους της κοινωνίας.

Παραφράζοντας τη λέξη «νύστα», μπορούμε να πούμε με μεγάλη βεβαιότητα ότι η όλη ιστορία με τη λίστα Λαγκάρντ, δημιουργεί τελικά μια κοινωνική «λύστα», διευκολύνοντας όλους αυτούς που είτε βρίσκονται στη λίστα είτε την έφεραν, για τα δικά τους συμφέροντα στο προσκήνιο.

Και τους διευκολύνει διότι, από τη στιγμή που οι εργαζόμενοι παρακολουθούν ως θεατές την όλη υπόθεση και δεν παρεμβαίνουν για να ανατρέψουν τις αιτίες που γεννούν λίστες και σκάνδαλα, κανένας τους δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα.

Αφήστε που κάποιοι ευελπιστούν να βγουν ωφελημένοι παίζοντας το ρόλο του εξιλαστήριου θύματος.

Αλήθεια, όλα αυτά τα δισεκατομμύρια των καταθέσεων, με τη δουλειά τους τα απέκτησαν; Με το μόχθο τους; Με τον ιδρώτα τους;

Δούλεψαν περισσότερο από την αγρότισσα που παίρνει σύνταξη του ΟΓΑ κάτω από 400 ευρώ και δεν της φτάνουν να πάρει το γάλα και το ψωμί της ημέρας;

Ας σταματήσουμε να παίζουμε το ρόλο των θεατών στη δική τους χλιδάτη θεατρική παράσταση. Ας την κάνουν μόνο για τους εαυτούς τους και ας βγάλουν μεταξύ τους τα μάτια τους. Κανένας μας δεν θα γλυτώσει από τη φτώχια παρά μόνο αν τους αφαιρέσουμε το δικαίωμα να μας εκμεταλλεύονται.